Τ' ορφανά του Θεού και τ' άγρια ζώα του Παπαφείου

2012:

Βιασμός μάλλον κατ εξακολούθηση ανηλίκου τροφίμου του Παπαφείου ορφανοτροφείου από μεγαλύτερο του ανήλικο και με άλλους ανηλίκους να τραβάν με τα κινητά τους.

Οι νέες τεχνολογίες φέρνουν τον κόσμο πιο κοντά. Κι ο κόσμος αυτός περιέχει και παιδεραστές και βιαστές και φυσικά παιδιά. Όλα τα χει ο μπαχτσές.

2012:

Κοινωνική λειτουργός που εργαζόταν στο ευαγές ίδρυμα φέρεται να έχει καταγγείλει το βιασμό και τα συνοδευτικά του.

2012-2015:

Η σιωπή των αμνών.

2015: Η υπόθεση σκάει στα χέρια του ακοίμητου φρουρού της ηθικής μητροπολίτη και προέδρου του ΔΣ του Παπαφείου Άνθιμου, ο οποίος υποχρεώνεται σε ανακοίνωση σε μια άβολη περίοδο που η κυβέρνησης της Αριστεράς 2 έχει προβεί στον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους, αναιρώντας μονομερώς τα capital controls για την εκκλησία και τις ιερές της μπίζνες και κρατώντας τα για τους πολίτες.  

2004: Γράφω «Τα άγρια ζώα της πόλης».

2008: Εκδίδεται και μένει στα ράφια το βιβλίο που χε δει τα πάντα, το μάτι του μέλλοντος γεμάτο τσίμπλα χάσκει ξεχασμένο.

2015: Σας μεταφέρω το σχετικό με το Παπάφειο απόσπασμα από «Τα Άγρια ζώα της πόλης»:

Απόσπασμα 1: «Ο Μακρής άλλαξε κατεύθυνση. Πέντε λεπτά αργότερα βρισκόμασταν έξω από ένα περιφραγμένο μεγάλο λευκό συγκρότημα με λιγοστά φώτα αναμμένα. 

¨Είναι λίγο αργά αλλά δε νομίζω να τα ανησυχήσουμε.¨ Προφανώς μιλούσε για τα παιδιά του ορφανοτροφείου.   

Ο Μακρής πήγε πίσω από το αυτοκίνητο και όταν γύρισε κρατούσε στο δεξί του χέρι σακούλες γεμάτες δώρα.

¨Πάντα κουβαλάω κάτι για τους μπόμπιρες. Τι λες; Πάμε;¨

Το κτήριο φωταγωγήθηκε αμέσως, έγινε σαν γιορτινό.

Περάσαμε στο διάδρομο υποδοχής. Κάποια από τα παιδάκια που ήδη βρίσκονταν εκεί ξεφύγαν από το κράτημα των χαμογελαστών ανθρώπων του ιδρύματος, τρέξαν και βουτήξαν στην αγκαλιά του Μακρή φωνάζοντας ¨νονέ!¨. Ο Μακρής χαμογέλασε και ύψωσε το χέρι με τα δώρα. Τα μικρά βγάλαν κραυγές ενθουσιασμού, σαν τα χελιδονάκια που οι γονείς τους φέρνουν φαί. 

Τα παιδιά ήταν όλα τους φροντισμένα, καθαρά, περιποιημένα. Το περίεργο ήταν πως ακόμη και όταν ο Μακρής πρότεινε τις σακούλες με τα δώρα, μερικά από τα παιδιά δεν έδειξαν να ανταποκρίνονται, μείναν σφηνωμένα στη θέση τους σαν να τα κρατούσε μια δύναμη ισχυρότερη από την επιθυμία. Τα παιδιά αυτά ήταν καθαρά και φροντισμένα όσο και τα υπόλοιπα μα έδειχναν θλιμμένα, φοβισμένα, νικημένα.

Όταν κοίταξα προσεκτικότερα τα παιδιά που γυροφέρναν το Μακρή και τα δώρα του είδα βλέμματα άφοβα, άγρια υπερήφανα, απαιτητικά. Κοιτούσαν το Μακρή σαν να ταν όμοιος τους σαν να τους ένωνε κάτι που εγώ αδυνατούσα να καταλάβω. Ότι έλειπε από τα παιδιά με τα θλιμμένα μάτια αυτά το είχαν σε περίσσεια, σαν να τους το χαν κατά κάποιο τρόπο κλέψει, να το είχαν απομυζήσει.

¨Πρέπει σιγά, σιγά να πέφτουν στα κρεβάτια τους¨ παρατήρησε ο Μακρής…

Στα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν νόμισα πως είδα το θυμό στις εκφράσεις των ανωτέρων παιδιών να παραχωρεί τη θέση του σε μια άγρια προσμονή. Οι άρχοντες παίδες άρχισαν να χαχανίζουν και τα χάχανα τους είχαν χροιά μεταλλική, θύμιζαν παιδική σκληρότητα.»

Απόσπασμα 2: «Τα παιδιά δεν κοιμούνταν όπως θα πρεπε…

Προχωράω ανήσυχος. Σε μια στροφή του διαδρόμου αιφνιδιάζομαι, μόλις και προλαβαίνω να σκοντάψω σε ένα μικρό σάρκινο εμπόδιο που ξεπροβάλει μπροστά στα πόδια μου, Ένα μικρό πλασματάκι προχωρά μπουσουλώντας, κλαψουρίζοντας. Το μωρό δείχνει να πονάει, τα μάτια του έχουν γουρλώσει από παχουλά δάκρυα. Ένα άλλο παιδί, μεγαλύτερο, γυμνό, ημιάγριο έρχεται στο κατόπι του. Με κοιτάζει και χαμογελά άγρια, το βλέμμα του είναι αιχμηρό, βλέμμα κυνηγού έτοιμου να σκοτώσει…»

2017: Το ομώνυμο του βιβλίου blog agriazwa δεν ανανεώνεται πλέον. Ο συγγραφέας του δεν γράφει πλέον ελληνικά και αγνοείται την τύχη του.

Έχω από καιρό εξοικειωθεί με την ιδέα του βιολογικού μου θανάτου. Όχι όμως και με την ιδέα του λογοτεχνικού μου θανάτου.

Όχι μόνο για εγωιστικούς λόγους. Ξέρω ότι αν έχω πεθάνει λογοτεχνικά, ξανά και για μια ακόμη φορά η οργανωμένη σαπίλα της χώρας θα έχει σημειώσει μια ακόμη νίκη.

Μόνο εσείς μπορείτε να τους σταματήσετε.

Δεν επαιτώ. Ξέρω ότι για κάποιους από εσάς είναι ανυπόφορα εκεί έξω, χειρότερα ακόμη κι από ότι είναι για μένα. Αλλά με μια αληθινή φωνή λιγότερη, θα είναι ακόμη πιο δύσκολα.

Ένα ακόμη παιδί μου, ένα βιβλίο μου είναι εκεί έξω. «Το Σημάδι» περιμένει να το ανακαλύψετε. Αυτό, πολύ πιο ντροπαλό από «Τα άγρια ζώα» δεν είχε καν το θάρρος να βρεθεί σε πολλά βιβλιοπωλεία. Περιμένει στον εκδοτικό του οίκο να του δώσετε ξανά ζωή.

Και μια που μιλάμε για φωνές, αρχές Νοέμβρη θα έχετε τη δυνατότητα να ακούσετε τη φωνή μου σε ένα εξαιρετικό αφήγημα: Μια σειρά πρωτότυπων διηγημάτων βγαίνουν σε CD μαζί με το βιβλιαράκι τους από το Studio Amid με τον τίτλο Πρόσωπα Ζώα Πράγματα.

Αναρωτιέστε "τώρα αυτός γιατί χρησιμοποιεί το blog του για να αυτοπροβληθεί;" 

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Γιατί αυτός, εγώ δηλαδή υπόκειμαι σε αποκλεισμούς από όλους τους άλλους που κάνουν τα κουμάντα και που σας επέβαλαν τους σάπιους κολλητούς, γκόμενες και συγγενείς τους ως "πνευματικούς ανθρώπους". 

Δεν είναι ότι στηρίζετε ένα δυσάρεστο συγγραφέα. Την αληθινή λογοτεχνία στηρίζετε. Και αυτή δεν μπορεί να είναι ευχάριστη όσο μια νουτέλα.

Στο χέρι σας είναι να πάνε οι δημοσιοσχεσίτες γλύφτες στο διάολο και να ξαναϋπάρξει λογοτεχνική άνθηση σε μια χώρα με τεράστια λογοτεχνική παράδοση και συμβολή.

Δεν το βλέπω. Όσοι δεν υπήρξαμε λαμόγια είμαστε μελλοθάνατοι. Αλλά μια προσπάθεια ακόμη δεν βλάπτει.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 17/10/2015

Read More »

Τι κοιτάς μωρέ μαλάκα;

Χθες, μια ΜΚΟ κάλεσε ανθρώπους σε 143 πόλεις να κοιταχτούν στα μάτια σε μια επέτειο μνήμης για τον άνθρωπο που χάσαμε μέσα μας, γυμνή από νόημα και ουσία.

Και πήγαν οι μαλάκες.

"Κοίτα με να σε κοιτώ. Μας το λέει η ΜΚΟ".

Δε γαμιέσαι λέω εγώ;

Όλη μου τη ζωή κάνω αυτό το πράμα: κοιτάω τους άλλους στα μάτια. Γνωστούς, αγνώστους.

Το θεωρώ βασική προϋπόθεση της ανθρώπινης συνύπαρξης, της κοινωνίας μας.

Κάποτε προσδοκούσα να κάνουν κι οι υπόλοιποι άνθρωποι το ίδιο, να δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για το περιεχόμενο των ανθρώπων γύρω τους, γνωστών κι αγνώστων.

Μετά πάλι, ήλπιζα για αυτό.

Έπειτα απλά άθρησκα προσευχόμουν να συμβεί αυτό.

Έπειτα σταμάτησα να ελπίζω.

Και να κοιτάζω.

Απλά έπλεα στην καθημερινότητα σαν ναυάγιο ενός ευρύτερου Όλου, που κάποτε υπήρξε η ανθρωπότητα, πριν βουλιάξει -αυτή τη φορά στην ευκολία της εικονοκότητας κι ενός αισχρού υλισμού.

Ρομποτοποιηθήκαμε βλέπετε.

Και τώρα μας ζητάν τρεις τέσσερις φορές το χρόνο, να φερόμαστε ωσάν να μασταν άνθρωποι.

Μια από αυτές τις μέρες του "κάνε το σαν να σουν άνθρωπος" ήταν και χθες.

Πειραματόζωα πρόθυμα και καλά προγραμματισμένα πήραν την εντολή από μια ΜΚΟ να κοιταχτούν στα μάτια, λες και ποτέ τους δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν, λες και ήθελε ειδική άδεια από το κράτος.

Απλά γελάνε μαζί σας οι κοινωνικοί μηχανικοί που σας βλέπουν να κάνετε ότι μαλακία σας πουν. όταν σας το πουν, παρότι σας το δηλώνουν κατάμουτρα ότι είναι "ενα κοινωνικό πείραμα".
Είναι ένα κοινωνικό πείραμα ηλίθιε.

Είμαστε κοινωνικά πειράματα κι όχι άνθρωποι, πειραματόζωα που πρόθυμα μετέχουμε των πειραματισμών. Ακόμη να το χωνέψουμε αυτό;

Νομίζετε ότι κοιτάτε. Αλλά εσείς είστε τα εκθέματα.

"Κοίτα με να σε κοιτώ"

Το κανε λέει πρώτη η Μαρίνα Αμπράμοβιτς. Κάθησε σε μια καρέκλα και κοιτούσε τους ανθρώπους στα μάτια για ένα λεπτό.

Σιγά ρε παιδάκι μου. θα γκαβωθείς.

Οποία πρωτοπορία. Νέοι δρόμοι ανοίγουν στην κοινωνική εξέλιξη.

Σε 143 πόλεις έγινε λοιπόν το "Eye contact experiment" από τη ΜΚΟ "Liberators International" που δεν μας βλέπουν από την καύλα που χουν για να μας απελευθερώσουν. Με τη συνδρομή των social media και νεοφιλελεφυλάδων όπως η (γ)Lifo, να τσεκάρουν πως πάει το conditioning παγκοσμίως.

Όταν σου λένε πήδα εσύ πες πόσο ψηλά; Όταν σου λένε κοίτα, εσύ μην ρωτάς πόσο βαθειά.

Δύο πράγματα έχω να πω για το ¨ΔΕ ΑΙ Κόντακτ εξπίρεμεντ". ΑΙ Γαμήσου και Δε Γαμιέσαι.

Το ΔΕ ΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΑΙ ΛΕΩ ΕΓΩ  O Xπήρεμέντα.

Θέλω να καθήσω απέναντι στην καρέκλα της Μαρίνα Αμπράμοβιτς για ένα λεπτό.

Και να της πω αυτό που λέγεται σε κάποιον που σε κοιτάει δίχως λόγο, δίχως ενδιαφέρον, απλά σε κοιτά περιπαικτικά:

"Τι κοιτάς μωρή μαλάκω;"

Αν περιμένετε μια φορά το χρόνο να σας πει μια ΜΚΟ να κοιτάξετε τους συνανθρώπους σας στα μάτια, δεν αξίζει να λέγεστε άνθρωποι.

Και που 'στε ρομποτογατάκια: Αν θελήσετε να αγγίξετε και να αγγιχτείτε, να αγκαλιάσετε και να αγκαλιαστείτε,  να γαμήσετε και να γαμηθείτε, περιμένετε κανά event των Liberators International.

Μην αυτενεργείτε.

Τα καλά ρομπότ ποτέ δεν αυτενεργούν.

Στο αυριανό άρθρο θα ασχοληθούμε με αυτούς που αυτενεργούν σε κορμάκια παιδιών και με αυτούς που συγκαλύπτουν τη δράση τους. Αυτή τη φορά από τη λογοτεχνική οπτική του πιο άρρωστου μυθιστορήματος μου, του "Τα άγρια Ζώα της Πόλης". Ακόμη κι αυτό δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει την πραγματικότητα.

Μη σώσετε και το διαβάσετε αν δε σας το πουν οι Liberators.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/10








 

Read More »

Αριστερή μνημονιακή κυβέρνηση ορθόδοξα διαμαρτυρόμενη

Κοιτάξτε το λιμάνι του Πειραιά. Θα δείτε σίγουρα την τρικυμία. Τρικυμία εν κρανίω.

Τρεις βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλω καν να θυμάμαι το ονόμα τους, μια καρακάτι, καρακαλτάκα, δεν ξέρω τι, διαδηλώνουν για το ξεπούλημα μιας μεγάλης έκτασης γης στη Δραπετσώνα, μαζί με το … λιμάνι του Πειραιά.

Για πράγματα που υπογράψαν.

Για πράγματα που επιβάλλουν. Πίσω τους απλωμένο το πανό «ΣΥΡΙΖΑ: τα λιπάσματα ανήκουν στον … λαό».

Φυσικά. Ο λαός φυτοζωεί. Και θέλει λίπασμα.

Αντί για αυτό θα φάει μόνο πούτσα. Χωρίς λιπαντικό.

Μακαρόνια Φίλη, μαρμελάδες και γεμιστά Φωτίου.

Έτσι είναι είναι η ζωή: Κάποιος μπορεί να τη βλέπει μισοάδεια και κάποιος μισογεμιστή.

Οι άνθρωποι ζουν στον παράλληλο σύμπαν του παραλλήλου προγράμματος τους.

Διαδηλώνουν κατά του εαυτού τους. Τζέκιλ και Χάιντ.

Μνημονιακή κυβέρνηση διαμαρτυρίας στα μνημονιακά μέτρα που ψηφίζει, πλέον με συνταγματικότατο τρόπο.

Ο Κατρούγκαλος, λαύρος κάποτε κατά της αντισυνταγματικότητας των μνημονίων, σήμερα είναι ο αρχιπροκρούστης των συντάξεων.

Ο Σκουρλέτης να αποχωρεί έξω φρενών από στούντιο της διαπλοκής γιατί του είπαν ότι κόβονται οι συντάξεις. Δεν κόβονται. Περικόπτονται τους είπε αυτός και τους έδειξε.

Το NEW SPEAK του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεπεράσει αυτό του μοιραίου προεκλογικού ΓΑΠ του 2008.

Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που δε θέλω να θυμάμαι τ' όνομα του μέχρι να βρεθεί απέναντι στη λαϊκή κρίση, σήμερα να λέει -στα κανάλια της διαπλοκής πάλι- πως κάποτε οι Έλληνες τα σπάγανε στα μπουζούκια και τώρα πρέπει να σπάσουνε τους κουμπαράδες των σπιτιών τους ξεπερνώντας ακόμη και το αλησμόνητο «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκακου.
Τρεις άλλοι βουλευτές του να διαδηλώνουν κατά του εαυτού τους. Δεν μπορεί να διδάξεις παλιό σκυλί του κενόδοξου πολιτικού ακτιβισμού καινούρια κόλπα.

Κάνουν τα πάντα για να αποδείξουν ότι παρότι κάνουν πολύ χειρότερα από τους προκατόχους τους, τα κάνουν «αριστερά».

Το χορό φυσικά κρατεί ο άρχοντας του πεντοζαλιού, ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εφαρμόζει μνημόνια που δεν πιστεύει.

Μας έχεις πεντοζαλίσει τον έρωτα νέο απολίθωμα του φοιτητικού συνδικαλισμού.

Ψηφίσαμε την πρώτη φορά την φαντασία στην εξουσία και μας βγήκε ο Άδωνις στην εξουσία -σε τέτοιους βαθμούς απόλυτης γελοιότητας έχουν φτάσει οι πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Ανήθικοι τυχοδιώκτες, ρόμπες ξεκούμπωτες με αριστερόστροφη στύση.

Ληγμένα ναρκωτικά παντού. Ειλικρινά δώστε και σε μας αυτά που πίνετε.

Οι πρόσφυγες της Τασίας που τα βράδια εξαφανίζονται σαν φαντομάδες.

Τα σχολεία του Schrödinger: Δεν ξέρεις αν λειτουργούν ή όχι αν δεν μπεις στην αίθουσα.

Η πρώτη φορά «διδακτικός εθελοντισμός για την απόκτηση μορίων» του Φίλη που είναι στην ουσία ριμέηκ της πρότασης Λοβέρδου κάποια λίγα χρόνια πριν, μας λέει ότι κάποιοι πρέπει να κάνουν τα πάντα για ένα μόριο, ανδρικό.

Εμείς οι δυο οι Φίλη που τρώμε το σταφύλι.

Και ο αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Παπαδημούλης να μας λέει για ευρύτερο μέτωπο με ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ. Ναι, το ΠΑΣΟΚ που θα βάζανε φυλακή και το ΠΟΤΑΜΙ του Μπόμπολα.

Τα χα πει, τα χαμε προβλέψει, τα χαμε περιγράψει από τα πρώτα δείγματα της Αριστεράς 1.

Αυτό δεν είναι κυβέρνηση. Ριμέηκ του Tween Peaks είναι, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Σεφερλή.

Το φαινόμενο Τσίπρα, αφού καθυπόταξε τον πληθυσμό στην δική του εθελοδουλία, αφού σκότωσε αναδυόμενα κομμάτια της αριστεράς στην Ευρώπη και τα θαψε για δεκαετίες στο νεκροταφείο της ΤΙΝΑ, αφού έχει κάνει τα πάντα πουτάνα, προχωρά ακάθεκτο στο να μην αφήσει τίποτε αγάμητο στη χώρα … εκτός από το μεγάλο κεφάλαιο.

Οι λίστες και τα αδικήματα από πίσω τους παραγράφονται, οι εφοριακοί κυνηγάν παρά τις δεκάδες χιλιάδες μεγαλοϋποθέσεις τα… πανηγύρια… Μη μας παρεξηγεί ο κος Αλεξιάδης αν του πούμε ότι η εφορία του είναι για τα πανηγύρια και ότι είναι κατασκευασμένη για να γαμάει μόνο νομοταγείς και τη μαρίδα.

Άλλωστε είναι γνωστό το πόσο αδιάφθορο είναι στο σύνολο του το σώμα των εφοριακών όπως και το ότι οι συνδικαλιστές του είναι όλοι τους ανεξαιρέτως διαμάντια ηθικής.

Νέα Ελλάδα, έχεις πεθάνει και κάνεις ότι δεν το ξέρεις ακόμη.

Και μια που αναφερθήκαμε στα σχολεία και μια που στο επόμενο άρθρο μας θα ασχοληθούμε με την κατάσταση στον κόσμο, ας μεταφέρουμε απόσπασμα από άρθρο της τωρινής αναπληρώτριας υπουργού παιδείας, της ΣΙΑΣ Αναγνωστοπούλου (οποιοδήποτε ομοιότητα καθώς και το ομόηχο του ονόματος της με τη CIA είναι συμπτωματική και τυχαία, και δεν έχει καμία σημα-σία, ή (συν)ου-σία): Δοξάστε την όπως η ίδια δόξαζε τον ερντογανισμό το 2012, όταν ήδη ο σουλτάνος συνεργαζόταν με τον τζιχαντισμό:

«Μέσα από την επανεπινόηση και επικαιροποίηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το ΑΚΠ (του Ερντογάν)  κατασκευάζει ένα νέο τουρκικό όραμα, στο οποίο εμπερικλείεται το κεμαλικό (αλλά είναι πιο μεγαλειώδες από αυτό), παράγοντας έναν μεγάλο πολιτισμικό και οικονομικό χώρο προς εξάπλωση: έναν παγκόσμιο μουσουλμανικό χώρο, με κέντρο την Κωνσταντινούπολη. […] Στο πλαίσιο των υψηλών στόχων, η τουρκική εξωτερική πολιτική συγκροτείται με άξονα τη νέα αποστολή του τουρκικού έθνους: να συμβάλει ηγεμονικά στον ‘εκπολιτισμό’ του μουσουλμανικού κόσμου, στην πολιτική και πολιτισμική μεταρρύθμισή του»

Με κέντρο τους 86 δολοφονημένους της Άγκυρας, την καταστολή ατομικών δικαιωμάτων από τον Κουρδοφάγο πλέον Ερντογάν.

Εσύ, η αριστερή υπουργός παιδείας.

Μόνο χλεύη τους πρέπει.

Η ελπίδα ήρθε στην Ελλάδα, πήρε τον πούλο και έφυγε με την ουρά στα σκέλια.

Μας απέμεινε μονάχα η τραγωδία κι ο κυνισμός και η γελοιότητα που την χλευάζουν και την μετονομάζουν «παράλληλο πρόγραμμα», εμπροσθοβαρές και μοναδική ευκαιρία.

Είναι μοναδική ευκαιρία. Να πάρουμε το αίμα μας πίσω από εσάς τους βρυκόλακες της εξουσίας και τους αυλοκόλακες σας.

Χορτάσαμε πια. Μπουχτίσαμε.

Από μακαρόνια Φίλη, από Γεμιστά Φωτίου, από τα λιπάσματα του λαού, από την προληπτική αντικαρκινική πολιτική Κουρουμπλή.

Φάγαμε και ξαναφάγαμε μνημόνια, φτάνει πια, μπουχτίσαμε.

Ελάτε να σας τρατάρουμε στη μάπα αυτά που μας φιλέψατε. Να φάτε εσείς στη μάπα τα μνημόνια που ψηφίσατε.

Καλόπαιδα.

Όχι, δεν θα κόψουμε εμείς τις βουλευτικές αποζημιώσεις. Θα τις περικόψουμε. Μέχρι να πιάσουμε κόκκαλο. Σκουρλέτης style.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 13/10/2015

Read More »

Η σκιά της Ρωσίας πάνω από τη Συρία

Είμαστε βαθιά βουτηγμένοι στη δυτική προπαγάνδα, κολλημένοι όπως οι μύγες στο μέλι, ή καλύτερα οι μύγες στα σκατά.

Κανείς δεν έκλαιγε όταν οι αμερικάνοι και οι συμμάχοι τους διαλύαν τις πιο προηγμένες χώρες της Μ.Ανατολής με τη βοήθεια των πάντα χρήσιμων ηλιθίων τους, των εξτρεμιστών ισλαμιστών. Αντιθέτως, πολλοί χειροκροτούσαν το προοίμιο της ανείπωτης καταστροφής, την αραβική άνοιξη για να παινέσουν την αυτοδημοκρατικότητά τους.

Τώρα, αρκετά χρόνια μετά, με το προσφυγικό να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, πολιτικοί και μήντια ανακαλύπτουν πως το πρόβλημα πρέπει να λυθεί στις ρίζες του, στα αίτια του.

Αποφεύγουν φυσικά να τονίσουν πως τα αίτια του προβλήματος δεν είναι μόνο ο ισλαμικός εξτρεμισμός αλλά και αυτός που τον εξόπλισε και του έστρωσε το δρόμο με βομβαρδισμούς και κατοχές: ο δυτικός ιμπεριαλισμός, οι ίδιοι τους δηλαδή που τώρα θέλουν να αντιμετωπίσουν τις αιτίες του προβλήματος.

Οι ρωσικές αεροπορικές επιχειρήσεις δεν έχουν κίνητρα μόνο γεωπολιτικά καθώς το λιμάνι της Ταρτούς στη Συρία είναι η μοναδική τους βάση στη Μεσόγειο.

Πέρα από την προθυμία τους να αποδείξουν έμπρακτα στο δυτικό σύστημα πως η νέα Ρωσία είναι μια δύναμη που δεν δύναται να απομονωθεί παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες της Δύσης, οι Ρώσοι κάνουν αυτό που οι σύμμαχοι μονάχα επικαλούνται όταν στην ουσία ευνοούν το αντίθετο: Οι Ρώσοι βομβαρδίζουν θέσεις εξτρεμιστικών ισλαμιστικών ομάδων.

Οι δυτικοί μπορεί να έχουν δίκιο σε ένα πράγμα: ότι στην παρούσα φάση οι Ρώσοι μπορεί να μη στοχεύουν πρωτίστως στην ISIS αλλά σε μικρότερες ισλαμιστικές ομάδες που έχουν μικρότερη κινητικότητα από αυτήν.

Ξεχνούνε όμως ότι και αυτές οι ομάδες έχουν συμβολή στην αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής και στην αμοιβαία ενδυνάμωση άλλων ισλαμιστικών ομάδων στην Αφρική κι όχι μόνο μέσω του σωματεμπορίου, ναρκεμπορίου, λαθρεμπορίου όπλων και πετρελαίων με κεντρικό δίαυλο την Τουρκία.

Σε αυτό το σημείο έγκειται το ζωτικό ενδιαφέρον της ρωσικής επέμβασης.

Έχοντας πικρή πείρα από τη δράση των εξτρεμιστών ισλαμιστών στο Αφγανιστάν προς το τέλος της σοβιετικής εποχής αλλά και σε άλλες περιοχές της ρωσικής επικράτειας ή έστω σφαίρας επιρροής όπως η Τσετσενία και το Ουζμπεκιστάν, οι Ρώσοι θέλουν να περιορίσουν τα ακραία ισλαμιστικά δίκτυα για λόγους δικής τους εσωτερικής ασφάλειας.

Αυτός ήταν ό λόγος που ο Πούτιν συνεργάστηκε με τον Bush Jr στα πλαίσια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Φυσικά και ο Πούτιν δεν μοιραζόταν το όραμα της αμερικάνικης κυριαρχίας πλήρους φάσματος στον 21^ο αιώνα που κρυβόταν πίσω από τον πόλεμο υπέρ της τρομοκρατίας, απλά αυτός του δινε το άλλοθι για να αντιμετωπίσει εσωτερικές ή περιφερειακές απειλές.

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Αυτό για το οποίο προειδοποιούσε ο Πούτιν, έχει ήδη συμβεί: Από την εποχή της αμερικάνικης εισβολής στο Αφγανιστάν, το διεθνές σύστημα συναίνεσης και ασφάλειας έχει καταρρεύσει. Πλέον δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ και το Ισραήλ που μπορούν να παραβιάζουν το διεθνές δίκιο όποτε τους κατέβει.

Πάρτε το παράδειγμα της Συρίας. Με την άνοδο και τις φρικαλεότητες των τζιχαντιστών, ο υποτιθέμενος πόλεμος κατά των τζιχαντιστών από τους δυτικούς και τάχαμου τα κράτη της βασιλευόμενης σουνιτικής θεοκρατίας έγινε μονάχα για τα μάτια του κόσμου και ως εκ τούτου, όπως είχα άλλωστε προειδοποιήσει κανένα αποτέλεσμα δε θα μπορούσε να έχει.

Οι μοναδικοί που πολεμούσαν τους τζιχαντιστές ήταν οι Αλεβίτες του Άσαντ και οι ηρωικοί Κούρδοι ενώ οι υποτιθέμενοι δημοκράτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού αντί να πολεμούν για τη δημοκρατία στη χώρα τους την έχουν κάνει με ελαφρά για να βρουν τη δημοκρατία στις χώρες που κατέστρεψαν τη χώρα τους.

Είναι αστείο όταν στο όνομα του πολέμου κατά των τζιχαντιστών κανείς δεν βγάζει κιχ για τις αεροπορικές επιδρομές της Τουρκίας κατά των Κούρδων της Συρίας και όταν η Σαουδική Αραβία, ένα από τα πιο οπισθοδρομικά κράτη του πλανήτη, βομβαρδίζει την Υεμένη, όλοι να αντιδρούν όταν η Ρωσία μπαίνει ένοπλα στο παιχνίδι.

Να θυμίσουμε στους συμπολίτες μας, κανονικά πρεζάκια της δυτικής προπαγάνδας, πως αυτό που χωρίζει τη μεσόγειο από τους τζιχαντιστές δεν είναι το ΝΑΤΟ αλλά οι Κούρδοι και οι Αλεβίτες.

Και αυτό που την ενώνει είναι συγκεκριμένοι Έλληνες και Τούρκοι λαθρέμπορες.

Η ρωσική επέμβαση θα δημιουργήσει κι άλλους πρόσφυγες φωνάζουν κροκοδείλια οι δυτικοί.

Oh really?

Ο πληθυσμός της Συρίας το 2011 πριν το ξεκινήσει το τζιχαντιστικό πανηγύρι με την πλήρη στήριξη των δυτικών, ήταν 23 εκατομμύρια. Σήμερα εκτιμήσεις το θέλουν στα 17, ενώ άλλες εκτιμήσεις μιλάν για 3 εκατομμύρια ήδη πρόσφυγες για άλλα 7 εκατομμύρια παρεκτοπισμένους.

Το μισό δηλαδή του συριακού πληθυσμού ψάχνει να βρει πατρίδα και στέγη.

Η ρωσική επέμβαση φυσικά και δε θα είναι ρόδινη. Καμία πολεμική επιχείρηση δεν είναι. Επιπρόσθετα, τυχόν ατυχηματική εμπλοκή μπορεί να οδηγήσει σε αιφνίδια και αναπότρεπτη κλιμάκωση ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία.

Αλλά πρέπει να έχουμε κάτι κατά νου: Ο τζιχαντισμός δεν απειλεί πρωτίστως την ΕΕ. Χωρίς καμία αμφιβολία και όπως ήδη είδαμε στην ΕΕ, η άνθηση του τζιχαντισμού αυξάνει τη συχνότητα τρομοκρατικών ενεργειών και θέτει ζητήματα εσωτερικής δημοκρατίας ενώ το προσφυγικό κάνει τους αρμούς της ΕΕ να τρίζουν. Η μεγαλύτερη απειλή όμως για την εσωτερική δημοκρατία της ΕΕ είναι ο κυρίαρχος καζινοκαπιταλισμός επί του εδάφους του οποίου διογκώνονται οι συνέπειες του τζιχαντισμού.

Οι τζιχαντιστές δεν είναι οι ισλαμιστές τρομοκράτες των περασμένων δεκαετιών που αρκούνται στον αυτοπροσδιορισμό τους ως τέτοιοι.

Οι τζιχαντιστές είναι επεκτατιστές. Πολλές ακόμη χιλιάδες πληθυσμού στη Μ. Ανατολή αλλά και στην Αφρική θα πληρώσουν με τις ζωές τους την εξάπλωση των τζιχαντιστικών δικτύων που εδώ και καιρό όχι μόνο συμβαίνει αλλά και προωθείται από τις μεγάλες και τις περιφερειακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προκειμένου να ανατρέψουν μη αρεστά τους καθεστώτα.

Οφείλει κάποιος επίσης να συνυπολογίσει πως η τζιχαντίστικη επιρροή στα βαλκάνια είναι σημαντική μέσω «αλληλέγγυων» βαλκανικών ισλαμιστικών δικτύων με ιστορική πλέον παράδοση και πως σε συνδυασμό με αναδυόμενους υπερεθνικισμούς μπορούμε να δούμε φαινόμενα αντίστοιχα της Γιουγκοσλαβίας του 1990.

Για την Ελλάδα, ο περιορισμός του Τζιχαντισμού, είναι τόσο ζωτικής σημασίας όσο και για τη Ρωσία για πολλούς λόγους.

Αν δε θέλει κάποιος το νοτιότερο κομμάτι της Μεσογείου να γίνει άντρο πειρατικού τζιχαντισμού.

Αν δε θέλει κάποιος να δει την ήδη σημαντική τουρκική επιρροή στα Βαλκάνια να γιγαντώνεται.

Αν δε θέλει συνεργάτες πλέον και των τζιχαντιστών έλληνες εφοπλιστές να ενισχύονται κι άλλο – όχι πως δεν είναι εδώ και αρκετές δεκαετίες κράτος εν κράτη.

Αν δε θέλει κάποιος τη πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης να σκάει κάποια στιγμή στο μέλλον.

Όσο για τους πρόσφυγες, θεμιτό και όμορφο και υψηλό και παράδειγμα προς μίμηση η προσφορά χείρας βοήθειας. Αλλά πάνω απ όλα, οι πρόσφυγες χρειάζονται περισσότερο και πάνω από όλα αυτό που χάσαν. Την χώρα τους. Τα σπίτια τους. Τις ζωές τους.

Υπήρξαμε και εμείς και πρόσφυγες και μετανάστες και την καταλαβαίνουμε την προσφυγιά.

Κάπου εκεί όμως ξεκίνησαν κάποια από τα πολλά παράδοξα μας και την διπολική μας κατάσταση.

Γιατί οι οικονομική μετανάστες από τη δεκαετία του πενήντα και μετά πήγαιναν στις χώρες που κατέστρεψαν τη δική μας: Στις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία και αργότερα τη Γερμανία.

Τους καταστροφείς μας που γίναν σύμμαχοι και εγγυητές.

Εθνική κυριαρχία και κουραφέξαλα. Προτεκτοράτο ήμασταν, προτεκτοράτο θα μαστε.

Και ενώ πάλι αντιδράτε στα γραφόμενα, ο εξτρεμιστικός ισλαμισμός προελαύνει και αλλού.

Οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την Πόλη Κουντούζ σε μια από τις πιο «πλούσιες» επαρχίες του Βορείου Αφγανιστάν με τα γνωστά επακόλουθα: Ομαδικούς βιασμούς, εκτελέσεις κι άλλες όμορφες εκδηλώσεις της οργανωμένης ανθρώπινης κτηνωδίας.

Οι Ταλιμπάν είχαν αυτή τη φορά την ενίσχυση από ομάδες του Πακιστάν αλλά και του Ισλαμικού κινήματος του Ουζμπεκιστάν που έχει δηλώσει αλληλέγγυο με την ISIS κάτι που με βάση το ιστορικό προηγούμενο, καθόλου δε θα έπρεπε να εκπλήσσει.

Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν. Όπου έχει επέμβει ο δυτικός ιμπεριαλισμός, ο εξτρεμιστικός ισλαμισμός προελαύνει, οι χώρες διαλύονται και οι πληθυσμοί υποφέρουν.

Πότε στο διάολο σας σαν πολίτες θα ζητήσετε να καταδικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας οι ηγετικές ομάδες του δυτικού κόσμου;

Πότε θα σταματήσετε να παπαγαλίζετε την καραμέλα των αντιδυτικών κακών;

Ποτέ.

Απλά θα κλαίτε υποκριτικά για το χυμένο γάλα. Και θα θαυμάζετε το νόμπελ ειρήνης στο τζάκι της ΕΕ και του Μπάρακ Ομπάμα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/10/2015

Read More »

Απλά Τσιπραστείος (συνέντευξη Τσίπρα στον Κλίντον)

Δεν ήταν και κάποιο μυστικό ότι ο Τσίπρας και η ομάδα του προσέγγιζαν προεκλογικά την αμερικανική πλευρά για να τη χρησιμοποιήσουν ως αντίβαρο στις γερμανικές πιέσεις.

Η προσέγγιση όμως επί του αμοραλιστικού εδάφους της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κατάντησε πλήρη εξάρτηση.

Όπως αποδεικνύει απόρρητο έγγραφο του Έλληνα πρέσβη στην Ουάσινγκτον Χρήστου Παναγόπουλου τον Ιουλίου του 2015 που διέρρευσε η Καθημερινή λίγες μέρες μόλις πριν, η ελληνική πλευρά λειτούργησε ως κράχτης των αμερικανικών θέσεων.

Έχοντας χάσει τον πόλεμο για την ηγεμονία της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής (να υπενθυμίσουμε ότι ήμασταν από τους πρώτους αν όχι οι πρώτοι που επισημάναμε τον ακήρυχτο αυτό πόλεμο ανάμεσα σε Γερμανία-Αμερική), οι Αμερικάνοι χρησιμοποίησαν την ελληνική πλευρά ως κολαούζο για να υπενθυμίζουν πως είναι ο αρχίμπατσος της Δύσης, αυτός που καθορίζει το γεωπολιτικό παιχνίδι.

Όταν η Ελλάδα διατυμπάνιζε τη γεωπολιτική της σπουδαιότητα, στην ουσία βροντοφώναζε πως το γεωπολιτικό δόγμα της Δύσης και η εφαρμογή του ανήκουν στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Σταδιακά, οι αρχικές ελληνικές θέσεις εγκαταλείπονται πλήρως και υιοθετούνται οι αμερικανικές. Γεωπολιτική σημασία, μια αόριστη αναδιάρθρωση χρέους που παραπέμπεται στη καλή πρόθεση των Γερμανών και πλήρης τίμηση των «υποχρεώσεων και δεσμεύσεων» της ελληνικής πλευράς.

Στο παιχνίδι μπήκαν και οι Γάλλοι που προετοίμασαν τεχνικά κείμενα προκειμένου η Ελλάδα να μην καταφύγει σε στάση πληρωμών ώστε να μη φαν πιστόλι οι φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα και να μην πέσει και η Γαλλία τουλάχιστον προς το παρόν στα νύχια της Γερμανίας.

Με άλλα λόγια ο Τσίπρας λειτούργησε ως ο υπηρέτης τριών αφεντάδων και οδήγησε τη χώρα σε παράδοση στους Γερμανούς για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του δυτικού συστήματος.

Δύσκολα θα μπορούσε να βρει κάποιος έναν τόσο χρήσιμο ηλίθιο που μετάτρεψε το λαό σε ένα κατ εικόνα και ομοίωση του «ηγέτη του» εθελόδουλο μόρφωμα που μετά από πέντε χρόνια αγώνων και βασανιστηρίων ψήφισε … μνημόνιο…

Όπως είχαμε προλέξει, ο Τσίπρας και η ομάδα του περάσαν όλες τις εξετάσεις υποτέλειας με άριστα. 

Τώρα, το δυτικό σύστημα μπορεί να τον περιφέρει στα σαλόνια του με τη βοήθεια της Δασκαλάκης Αγγελοπούλου (αλήθεια, διαβάστε το αυτοβιογραφικό της βιβλίο για να καταλάβετε το γιατί η πουτανιά είναι ντροπή μόνο για τους φτωχούς). Άλλωστε αυτές οι εξελίξεις ήταν προγραμματισμένες. Η σχέση Αγγελοπούλου Τσίπρα χρονολογείται τουλάχιστον από το 2014, φανταζόμαστε και αρκετά νωρίτερα.

Περάστε κόσμε να δείτε το αριστερό φρικιό που γαυγίζει και δεν δαγκώνει: Το τέρας που έκανε το ΟΧΙ ΝΑΙ, που έχει κάνει 4 εκλογικές αναμετρήσεις σε κάτι παραπάνω από ένα χρόνο, τον άνθρωπο που διέλυσε το κόμμα του, έδιωξε τη νεολαία του και ανάγκασε το λαό του να ψηφίσει μνημόνια.

Ο τηλεοπτικός διάλογος Τσίπρα Κλίντον ήταν χρήσιμος για την άντληση συμπερασμάτων για τον απόλυτο δημαγωγό ηγετίσκο της μπανανίας και πιστό πλέον σκυλί του δυτικού συστήματος εξουσίας.

Ο Μπιλ ήταν και αυτός παραπληροφορημένος από την επαφή του με το περιβάλλον Παπανδρέου όσαν αφορά πχ την κατάσταση με τα αιολικά πάρκα στην Βόρεια Ελλάδα. Ο ΓΑΠ είχε πείσει αφού ήδη είχε πειστεί πως το μόνο που χώριζε την Ελλάδα από το να γίνει μικρή Αμερική ήταν ένα μνημόνιο δρόμος.

Όσο ηλίθιος φάνταζε ο ΓΑΠ στα ελληνικά πράγματα, χρήσιμος δη, τόσο ηλίθιος φαίνεται κι ο Τσίπρας στα διεθνή.

Τα αμήχανα γελάκια του κι η ρητορεία του που έγινε ηλίου φαεινότερο πως είναι κατασκευασμένη μόνο για εσωτερική κατανάλωση, αποκάλυψαν τον Τσίπρα για αυτό που είναι: Ένα θαύμα της κατασκευής πολιτικού προφίλ για το εσωτερικό της χώρας και ένας αξιογέλαστος παραμελημένος μαθητής για τα διεθνή που προσποιείται πως μπορεί να λειτουργήσει και εκτός κομματικού θερμοκηπίου.

Αφού ο Τσίπρας έγινε αυτοβούλως Ανδρέας Παπανδρέου φτάνοντας σε μια φρικιαστική απομίμηση της εκφοράς του πολιτικού λόγου και των χειρονομιών του, κάλυψε τη διαδρομή μιας γενιάς κι έγινε και ΓΑΠ, ξεπερνώντας τον μάλιστα καθώς ο ΓΑΠ ήταν ο χρήσιμος ηλίθιος των αμερικανών.

Ο Τσίπρας κατάφερε, χωρίς να χει τα βαρίδια αλλά και τα διεθνή ερείσματα του ΓΑΠ, να γίνει ο χρήσιμος ηλίθιος Αμερικάνων, Γάλλων και Γερμανών.

Μετά το τεράστιο φιάσκο της συνέντευξης Κλίντον όπου ο Τσίπρας μιλούσε ως υποψήφιος ανταποκριτής αμερικάνικης εφημερίδας στην Ελλάδα που προσπαθούσε να καταλάβει τις και να περιγράψει ιδιάζουσες παθογένειες της κι όχι ως Έλληνας πρωθυπουργός αποφασισμένος να τις ξεριζώσει, ο Τσίπρας αποφάσισε να κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει: Να ρίξει πυροτέχνημα αρνούμενος για τα μάτια του κόσμου και μόνο την προσφώνηση των Σκοπίων ως Μακεδονία σε σύσκεψη του ΟΗΕ, με αποτέλεσμα να φάει ο ίδιος πόρτα για να μην ξεχνάει τη θέση του.  

Τα τελευταία 6 χρόνια, παίρνουμε όρκο πως δεν μπορεί να υπάρξει χειρότερος πρωθυπουργός από τον προηγούμενο. Και κάθε φορά, ο επόμενος πρωθυπουργός μας διαψεύδει.

Αυτό δεν είναι απλή κατρακύλα.

Αυτό είναι μια ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο που οι πολιτικοί μας θέλουν να βαπτίζουνε bungee jumping. Και θα τελειώσει μόνο όταν το φανταστικό σκοινί που υποτίθεται πως αφού πρώτα φτάσουμε στο χαμηλότερο μας σημείο θα μας επαναφέρει στην πρόοδο και την ανάπτυξη, μόνο όταν αυτός ο ομφάλιος λώρος με τη διαπλοκή και την υποτέλεια γίνει θηλιά στο λαιμό τους.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 1/10/2015 

Read More »

Πρώτη φορά ... ο ελληνικός λαός ψήφισε ... μνημόνιο!!!

Η μεγάλη νικήτρια των χθεσινών εκλογών είναι αδιαμφισβήτητα η Άνγκελα Μέρκελ.

Μας πήρε 5 χρόνια πλύσης εγκεφάλου, συρρίκνωσης του βιοτικού μας επιπέδου, καταστολής και ανυπολόγιστης κοινωνικής καταστροφής για να συνθηκολογήσουμε.

Τον Ιανουάριο του 2015 το 52% των βουλευτών ανήκαν σε κόμματα με αντιμνημονιακή ρητορική.

Σήμερα και μετά την μνημονιακή στροφή Συριζανέλ, το ποσοστό των βουλευτών με δηλωμένη μνημονιακή αφοσίωση ανέρχεται στο 87%.

Ο «ηγέτης» κατάφερε να τελειώσει το «μνημόνιο αντιμνημόνιο». Από δω και πέρα και με τη βούλα του ελληνικού λαού έχει μόνο μνημόνιο.

Ο Αλέξης Τσίπρας, το παιδί λάστιχο, κατάφερε τα αδιανόητα: Μετά την μεταδημοψηφισματική απαξίωση της αντιμνημονιακής λαϊκής βούλησης, τη διάλυση του κόμματος του κατ απαίτηση των δανειστών και την ψήφιση του μνημονίου, ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο επιβίωσε αλλά έβαλε τον ίδιο τον ελληνικό λαό να υπογράψει το τέλος του.

Ο βιρτουόζος μίμος του Ανδρέα έχει πια περάσει όλες τις εξετάσεις του διεθνούς συστήματος εξουσίας και μάλιστα και με το παραπάνω και αποτελεί πλέον ένα από ποια χρήσιμα εργαλεία της γερμανικής Ευρώπης.

Χθες η Ελλάδα έπεσε. Και έπεσε από τα μέσα.

Ο γελαστός εφιάλτης κατάφερε να νομιμοποιήσει όλα τα μνημόνια, όλες τις πολιτικές ευθύνες, όλα τα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού και εγκαινίασε την νέα μεταπολίτευση όπως είχα ξανά και ξανά προλέξει, μια μεταπολίτευση ελπίζω βραχείας διαρκείας.

Ελέω και της αποχής και με την εκβιαστική δύναμη των capital controls, μετέτρεψε το 61% του ΟΧΙ στα μνημόνια σε 87% ΝΑΙ σε μερικές μόνο βδομάδες, μεγαλειώδες επίτευγμα του γερμανικού σχεδιασμού σε συνδυασμό με τον απαράμιλλο πολιτικαντισμό του «ηγέτη».

Ο Αλέξης, δεν απαιτεί πολλά: Όπως κάθε καλός σατράπης, το μόνο που απαιτεί είναι από τους αυλικούς και τους υπηκόους του τυφλή πίστη.

Και αυτήν εισέπραξε.

Κατάφερε μάλιστα, πάλι ελέω αποχής, να διασώσει από την πανωλεθρία και τον κυβερνητικό εταίρο του, τον Πάνο τον Καμμένο του οποίου οι άσφαιρες μπαλοθιές κατά της διαπλοκής ακούγονται μέχρι τον Όλυμπο και έχουν και ηχώ τόσο κούφιες που είναι.

Ο «ηγέτης», μακιαβελικός μέχρι το κόκκαλο, είναι ο μεγάλος νικητής του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Ο νέος Καρλομάγνος που ακούει στο όνομα Άνγκελα, πίνει μπυρόνια στο όνομα του Αλέξης.

Το σχέδιο Σόιμπλε βαίνει προς την ολοκλήρωσή του όσον αφορά την κατάκτηση της Ελλάδας.

Κάποτε ο Σόιμπλε είχε απευθύνει προς τον Τσίπρα το εύλογο ερώτημα «να δούμε πως θα το εξηγήσεις στους ψηφοφόρους σου» αναφερόμενος στο μνημόνιο που έμελλε να υπογράψει. .

Ο Αλέξης δεν χρειάστηκε να εξηγήσει τίποτε.

Με ελεεινούς τακτικισμούς επέβαλε στον ελληνικό πληθυσμό τη δική του αφήγηση, πως δεν γινόταν τίποτα παραπάνω από όσα ο ίδιος επιδίωξε, πως δεν υπήρχε εναλλακτική.

Αριστερά επέβαλε την ΤΙΝΑ και ανάγκασε τον «κυρίαρχο λαό» να βάλει πλατιά φαρδιά χθες την τζίφρα του στην παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, μέγα οξύμωρο.  

Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας θα μας ξηγήσει τ’ όνειρο.

Όταν οι εφιάλτες ξηγούν τ’ όνειρα, κρύος ιδρώτας λούζει τα κορμιά των απλών ανθρώπων.

Να δούμε εμείς πως και σε ποιον θα εξηγήσουμε τις πορείες και τις αγώνες μας κατά του μνημονίου 3 που άμεσα ή έμμεσα ψηφίσαμε σε ποσοστό 87%.

Οι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τους. Οι Έλληνες όχι.

Καλώς ήρθατε στο υπόλοιπο της θλιβερής μνημονιακής ζωής μας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 21/9/2015

Read More »

Ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και τον Τσίπρα να τελειώνουμε

Δεν περίμενε τη συμβουλή μου το σύστημα εξουσίας εντός και εκτός των συνόρων.

Το χει ήδη πράξει.

Ο δικός μας Αλέξης, είναι ο δικός τους Αλέξης.

Έχει πάρει και συστημικό ISO.

Πολλοί πολιτικοί φροντίζουν να δημιουργούν ένα αίσθημα οικειότητας, να μπορεί ο κάθε ανερμάτιστος άνθρωπος με κενό προσωπικότητας και πλεόνασμα εγώ να ταυτίζεται μαζί τους.

Έτσι ο Καραμανλής έγινε Κωστάκης, ο ΓΑΠ Γιωργάκης και ούτω καθεξής.

Ο Αλέξης δε χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ.

Το χε.

Δε θα ταν δύσκολο να φανταστεί κάποιος να τον έχει φίλο του από το σχολείο.

Στο γυναικείο πληθυσμό ο Αλέξης γαμάει.

Έχει καταφέρει να ενεργοποιήσει το πανίσχυρο και θεότυφλο μητρικό φίλτρο.

Πόσες γυναίκες δε θα θέλαν έναν τέτοιο σύντροφο, ένα τέτοιο παιδί, έναν τέτοιο γαμπρό;

Έτσι λοιπόν η γυναικεία κουτοπονηριά made in Greece, μεταμφιέζεται σε πολιτικό κριτήριο και σκεπάζει τον Αλέξη όπως η κουβέρτα το μπεμπέ.

Εξ ου και το μίσος προς την Κωνσταντοπούλου. Ποια γυναίκα θα θελε μια τέτοια αχώνευτη αλογομούρα με απαιτήσεις να της κάνει το σπίτι γης μαδιάμ;

Δεν χωράν πολλές κακιές πεθερές σε ένα σπιτικό. Ένας μονάχα τύραννος για κάθε σπίτι.

Α ρε πουτάνα ανδροκρατία κι αφόρητη σεξουαλική καταπίεση αιώνων που έφτιαξες γυναίκες που να σου μοιάζουν.

Τι κι αν χάλασε το δικό του κομματικό σπίτι ο Αλέξης; Τι κι αν αναγνώρισε μονομιάς όλες τις ανομίες των προηγούμενων νοικάρηδων;

Είναι καλό παιδί.

Πίσω από το μύθο του καλού παιδιού έχουν θρονιαστεί πολλά κωλόπαιδα.  

Τολμάμε και μιλάμε εμείς για παιδιά, η χώρα των κάκιστων παιδαγωγών.

Ας μιλήσουμε για τα παιδιά του Τσίπρα και το ιδιωτικό τους σχολείο.

Τρελαίνεσαι να βλέπεις αριστερούς να επιχειρηματολογούν «δεν είναι το θέμα ότι ο Αλέξης πήγε το παιδί του σε ιδιωτικό σχολειό, ο κάθε ένας θέλει το καλύτερο για το δικό του παιδί. Το πρόβλημα είναι ότι δε μας δίνει τα φράγκα να τα πάμε και εμείς».

Πασοκίλα του κερατά και αριστερά των προνομίων, τσουνάμι οχετού ξεχύνεται ξανά αυτές τις μέρες.

Δεν είναι το θέμα αν η ιδιωτική εκπαίδευση είναι καλύτερη ή χειρότερη από την ιδιωτική.

Είναι πολυπαραγοντικό το τι ποιότητα εκπαίδευσης παρέχει ένα ίδρυμα και πως κρίνεται αυτή.

Το ζήτημα είναι ότι έχετε χάσει την μπάλα.

Η δημόσια εκπαίδευση είναι κατάκτηση των πολλών.

Το να στέλνει ένας αριστερός πρωθυπουργός τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία είναι ροχάλα στα μούτρα του δημοσίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Αν δεν σας αρέσει το επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης, να την βελτιώσετε αντί να την απαξιώνετε.

Οι αριστεροί που παλεύουν για να είναι πχ το νερό δημόσιο αγαθό και δίνουν τα φράγκα τους στη Perrier και άλλες εταιρίες που ιδιωτικοποιούν το νερό…

Σκατά στα μούτρα σας.

Έτσι, ενισχύστε κι άλλο τον τεχνομεσαίωνα.

Με σχολεία χωρίς δασκάλους, χωρίς θέρμανση, χωρίς κωλόχαρτα –αυτά τα πήρε η Βούλτεψη όταν ο ΣΥΡΙΖΑ της έφερνε κόψιμο- κάθεστε και υπερασπίζεστε το δικαίωμα του αριστερού να στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία.

Για αυτήν την Αριστερά των προνομίων μιλάμε, την αριστερά με αριστερό λόγο και δεξιά χούγια και τσέπη.

Τι να περιμένει κανείς;

Το καλύτερο για τα παιδιά σας; Καλυτερότερο ακόμη δεν είναι για τα θρεφτάρια σας να τους αφήσετε και 25 σπίτια και 15 τραπεζικούς λογαριασμούς 15 μυρίων έκαστος;

Μπρίκια κολλούσε το ΠΑΣΟΚ και ενίοτε και η ΝΔ τόσα χρόνια;

Πώς φτιάχτηκε το δημόσιο χρέος που καλούμαστε να πληρώσουμε, αυτό το χρέος που ο Αλέξης αναγνώρισε πανηγυρικά;

Από τη δημόσια εκπαίδευση;

Τι να περιμένει κανείς;

Σε μια χώρα που κυριαρχεί η παραπαιδεία;

Σχολείο στέλνετε τα παιδιά α) για να τα παρκάρετε και β) για να μπορούν να δώσουν πανελλήνιες.

Φροντιστήριο τα στέλνετε για να μπορούν να περνάνε πανελλήνιες και να τρυπώσουν.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Και όταν περνούσαν γινόντουσαν δημόσιοι ή καθηγητές του δημοσίου ή των φροντιστηρίων.

Ένα κυκλικό σχήμα, ένας ουροβόρος όφις που μας έφαγε, ένα σύστημα που δημιουργούσε ανθρώπους που το μόνο που ξέραν να κάνουν ήταν να αναπαράγουν το σύστημα.

Και για αυτό δεν έφταιγε ο δημόσιος χαρακτήρας της παιδείας. Έφταιγε η ιδιοτέλεια και η κουτοπονηριά του Έλληνα και των πολιτικών που ανάγκαζαν τους καθηγητές να μην κόβουν πλέον παιδιά που δεκάρα τσακιστή δε δίναν για την μόρφωσή τους για να μπορούν όλοι, κουτσοί στραβοί να πηγαίνουν στον Άγιο Παντελεήμονα του δημοσίου μετατρέποντας το στην εύφορη κοιλάδα των τεμπέληδων.

Το δημόσιο που τρεις λαλούν και δυο δουλεύουν. Το δημόσιο που αυτοί οι δύο στους πέντε που γαμιούνται στη δουλειά χρησιμοποιούνται ως πολιτική ασπίδα για τους άλλους 3 παντελώς άχρηστους συναδέλφους τους και οι 3 άχρηστοι συνάδελφοι χρησιμοποιούνται ως πολιτικό επιχείρημα για την απαξίωση και τη συρρίκνωση του δημοσίου.  

Ναι στο δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας. Ναι στην ισότιμη πρόσβαση όλων σε αυτή. Όχι σε μια κοινωνία πτυχιούχων που απαξιώνει την χειρονακτική εργασία. Όχι στην αναξιοκρατία.

Κι αφού ούτως γαμήσατε τη δημόσια παιδεία, εδώ και χρόνια βροντοφωνάζετε με τις πράξεις σας:  

Ναι στα ιδιωτικά σχολεία.

Ναι στην παραπαιδεία.

Ναι στα προνόμια για τους λίγους καθώς φανταζόμαστε ότι αυτή η περίοδος αναδιανομής πλούτου προς τα πάνω είναι μια απλή ίωση που θα περάσει και θα ξαναγίνουν όλα … ΠΑΣΟΚ.

Ναι στον Ερνέστο των ιδιωτικών σχολείων.

Στο φινάλε φινάλε, ιδιωτικοποιήστε και την πουτάνα τη μάνα που σας ξεπέταξε.

Δεν το λέω εγώ.

Ο ποιητής το λέει.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpspoto.com, 17/9/2015

Read More »