Τρίτη 9 Ιουλίου 2019

Εκλογές 2019 και η νέα κανονικότητα



Νέα κανονικότητα. Όλοι για αυτό μιλάνε.

Έτσι περιγράφουν τον Νέο Δικομματισμό.

Την συρρίκνωση των ποσοστών των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων.

Το κόμμα της αποχής ως πρώτο κόμμα.

Την εξαϋλωση των αντιμνημονιακών κομμάτων.

Την ανυπαρξία ευροσκεπτισκιστικών κομμάτων σε μια Ευρώπη που βρίθει τέτοιων.

Ο Σύριζα, έχοντας συμβάλλει σε όλα τα παραπάνω, έχοντας οδηγήσει τη χώρα από το Σεπτέμβριο του 2015 σε συνθηκολόγηση και ηττοπάθεια, επιβίωσε των εκλογών και των δικών του εγκλημάτων, σε πείσμα των προβλέψεων.
Οι εκλογές δεν είχαν κανένα αίτημα για απονομή δικαιοσύνης. Για την τιμωρία των μνημονιακών κλοπών.
Τίποτε. Οι εκλογές αυτές αφορούσαν το που θα βρεθεί ο κώλος του καθενός μέσα στην νέα «κανονικότητα».
Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Σύριζα ΝΔ αντί για ΠΑΣΟΚ ΝΔ.
Τόσα χρόνια κοινωνικών αγώνων πεταμένα στα αζήτητα της ιστορίας.

Οι εκλογές αυτές επιβεβαίωσαν το θάνατο της αριστεράς στην χώρα και τη βαθειά πασοκίλα της.

Τα ποσοστά του ΚΚΕ πέσαν, παρότι ήταν από τις σπάνιες φορές που έκανε κάποια ανοίγματα.
Όσο για τα μικρά κόμματα της αριστεράς, ούτε κουβέντα δεν αξίζει να γίνει καθώς φλερτάρουν έντονα με την ανυπαρξία.
Τα ρούχα μαζί που πλύθηκαν και γίναν όλα ροζ οδήγησαν στο βαθύτερο μπλε της χειρότερης Νέας Δημοκρατίας που γνώρισε ποτέ η χώρα.
Π@υτσες μπλε.
Πάμε λοιπόν για μια δεκαετία συνολικά μνημονιακής βουλής με ευρωμανή κόμματα.

Οι συγκυρίες αυτή την στιγμή είναι ευνοϊκές. Η πολιτική αστάθεια σε όλη την ΕΕ επιβάλλει στους Ευρωπαίους να παίξουν μπαλίτσα με το πιο κραταιό κομματικό δίπολο σε όλη την ΕΕ. Να του δώσουν κι ένα success story αν κάτι τέτοιο είναι δυνατό μέσα στον νεοφιλελεύθερο ζουρλουμανδύα.
Άντε γεια και στην Χρυσή Αυγή. Μαζί της φεύγει και το αφήγημα του κρυφοναζί και φασίστα ελληνικού λαού και της αντιφασιστικής τρομοκρατίας που από κοινού συνέβαλαν τόσο πολύ στο να επιβληθούν οι μνημονιακοί μονόδρομοι της κυρίαρχα φασιστικής ΕΕ, αποπροσανατολίζοντας τον λαό με απειλές διογκωμένες πολύ πέραν των πραγματικών τους διαστάσεων.
Οι υπηρεσίες της ΧΑ και του μπαμπούλα του φασισμού δεν κρίνονται πλέον απαραίτητες. Αφού έχουμε κανονικότητα πια.
Να σημειωθεί ότι ναι, στο 2019 η τηλεόραση συνεχίζει να παίζει κυρίαρχο ρόλο στα αποτελέσματα των εκλογών.
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα. Αλλά τα έχω γράψει ήδη από το Φεβρουάριο του 2015 κατά το διάστημα της απίστευτης συγκάλυψης και προπαγάνδας που η τότε κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της διέσπειραν κατά τη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων», τότε που η Τρόικα έγινε «οι Θεσμοί» και τα μνημόνια συμφωνίες, μιας προπαγάνδας που τότε συνοψιζόταν σε μία και μόνη φράση: «Έντιμος συμβιβασμός ή ρήξη».

Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2015, προειδοποιούσα τον νεαρότερο πρωθυπουργό όλων των εποχών: «Πρόσεχε Αλέξη: Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι μια νέα μεταπολίτευση».
Τον ίδιο μήνα πάλι: «Επιδιώκεται μια νέα μεταπολίτευση.
Ο Τσίπρας θα φροντίσει για τη διαιώνισή των προκρούστειων πολιτικών. Απλά θα επιδιώξει να πετάξει ένα ξεροκόμματο στο λαό, να χορτάσει την πείνα του για να ξεχάσει το πως έγινε επαίτης. Εκεί που η προηγούμενη κυβέρνηση έβγαλε στο κλαρί και τζάμπα τη χώρα, την πόρνη του ο ΣΥΡΙΖΑ θα φροντίσει να της εξασφαλίσει και κανά ψίχουλο από τα γαμήσια.»

Όπως και έκανε στα τελευταία της.

Απρίλιος 2015: «Μια μόνο μεγάλη δύναμη έχει την ικανότητα να φέρει τους εγκληματίες πίσω στο προσκήνιο. Ούτε οι δανειστές ούτε οι ολιγάρχες δύνανται να τους αναστήσουν.
Ο μόνος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ένας άλλος Χριστός που γυρνάει και το άλλο μάγουλο, ο Χριστός που με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια θα ταϊσει λαό και δανειστές μαζί. Μόνο ένας Χριστός έχει τη δύναμη να αναστήσει πολιτικά νεκρούς, να συγχωρέσει ληστές με μια τους δήλωση μετανοίας και να αγαπάει αυτούς που τον σταυρώνουν. 
Εσείς κύριε Τσίπρα.

Our own personal Jesus.»

Όπως και έγινε σε αυτές τις εκλογές.

Μάιος 2015: «Εμπρός λοιπόν για τη νέα κανονικότητα.
Εμπρός για μια νέα μεταπολίτευση με τη χώρα πιο φτωχή, πιο εξαρτημένη.
Γι’ αυτό παλεύαμε τόσα χρόνια; Για αυτό θέλαμε να σκίσουμε την παλιά μεταπολίτευση; Για ένα πρόσημο; Για ένα αδειανό πουκάμισο;
Και σαν να μη μας έφταναν όλα τα άλυτα, να σου, πετιέται ολόρθος ο νέος κομματισμός.
Παλιοί Μανωλιοί βάλαν το πουκάμισο το αδειανό αλλιώς.»

Ιούνιος 2015: “Ο εκβιασμός λοιπόν συριζοφρουρών προς την εσωτερική αντιπολίτευση πως αν πέσουμε εμείς θα γυρίσουν οι άλλοι είναι στην πραγματικότητα μπούμερανγκ: όχι μόνο δεν έχουν φύγει ποτέ τα σκουλήκια του συστήματος εξουσίας της χώρας αλλά αυτούς που σας ψηφίσαμε να πετάξετε από το παράθυρο τους ξαναβάζετε στο σπίτι μας μπροστά στα μάτια μας από την κεντρική είσοδο...
Ο γύψος της μεταπολίτευσης είναι εδώ. Το ξέρει μέχρι και η κουτσή Μαρία. Η νέα μεταπολίτευση είναι εδώ...
... Το μόνο που θα καταφέρεις στο τέλος είναι .... να νεκραναστήσεις το σάπιο ελληνικό πολιτικό σύστημα”

Κι απορούν κι εξίστανται πως μετά από τέσσερα χρόνια όταν κι έγραφα τα παραπάνω, ο Κούλης κατάφερε κι έγινε το πιο ισχυρό πολιτικό ανδρείκελο της τελευταίας εικοσεατίας.
Φταίει ο αχάριστος λαός, όπως με περισσή αλαζονεία ισχυριστήκανε μετά το χαστούκι των ευρωεκλογών.
Η κανονικότητά τους μας κανόνισε για τα καλά.
Κι η νεοελληνική φαρσοκωμωδία συνεχίζεται...

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9/7/2109

Read More »

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019

Κυπροσκυνείστε ξανά τους Τούρκους.




Μάλλιασαν τα χέρια μου να προειδοποιούν για την Κύπρο.
Βαρέθηκε το πληκτρολόγιο  να του υπαγορεύω πως το επόμενο βήμα της οικονομικής κρίσης σε Ελλάδα και Κύπρο θα είναι γεωπολιτικό.
Μπάφιασα να περιγράφω πως οι Έλληνες έχουν σκοπίμως ναρκωθεί από το σύστημα εξουσίας για να αγνοούν την Κύπρο κι όχι μόνο.
Κι ο λόγος που δεν γράφω κάτι καινούριο τώρα για τις εξελίξεις είναι γιατί τα έχω ήδη γράψει –προτού συμβούν.

16 Οκτωβρίου 2016:

«Η ομιλία του Τούρκου προέδρου Τατζίπ Ερντογάν στην Ριζέ δεν είναι απλά «πρόκληση»., Είναι μια νεοοθωμανική θέση κι όραμα,
Προκλήσεις είναι οι διαρκείς Νοταμ, πρόκληση είναι οι Τούρκοι δεν επέτρεψαν στον Τσίπρα να προσγειωθεί στη Ρόδο, προκλήσεις είναι οι τουρκικές απαιτήσεις στην Κύπρο.
Και ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση είναι ότι παρόλα αυτά, ο Τσίπρας είναι καλός φίλος του Ερντογάν και σταθερός σύμμαχος στα ενταξιακά της Τουρκίας της ΕΕ, κάτι που θα αποτελέσει την οριστική ταφόπλακα της ήδη υπό εξαφάνιση Ελλάδας.»

Φεβρουάριος 2018:

«Ο Τουρκικός αναθεωρητισμός, όπως έχει εκφραστεί από τα πιο επίσημα τουρκικά χείλη, δεν είναι απλή ρητορική αλλά θα επιδιωχθεί και έμπρακτα, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό.
Ο Ερντογάν και το περιβάλλον του έχουν υιοθετήσει το δόγμα των δύο μετώπων: Η Τουρκία θεωρεί τον εαυτό της ικανό να ανταπεξέλθει σε πολεμικά μέτωπα: Στη Συρία και το Αιγαίο…
Σε αντίθεση με την κρίση των Ιμίων όπου η κυβέρνηση Σημίτη τα γκρίζαρε υπέρ της Τουρκίας, ο αμερικανικός παράγοντας δεν είναι πλέον σε θέση να αποκλιμακώσει μια ελληνοκοτουρκική κρίση…
ο Ερντογάν βασίζεται στον ενδοτισμό κυρίως της Ελληνικής αλλά και της Κυπριακής πλευράς, ελπίζοντας πως η γεωπολιτική αδιαφορία της κεντρικής κυβέρνησης της Ελλάδας θα παραλύσει και τ’ αντανακλαστικά του Ελληνικού Στρατού … Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά: Ας αφήσουμε τον πρόεδρο Ερντογάν να μας το πει:
 «Για εμάς ό,τι είναι το Αφρίν είναι και τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο και στην Κύπρο»…
«Μη νομίζουν ότι δεν παρατηρούμε τις καιροσκοπικές κινήσεις έρευνας αερίου ανοιχτά της Κύπρου με τις και τις κινήσεις στις βραχονησίδες... Kάποιοι βλέπουν τις εξελίξεις στα νότια σύνορά μας και κάνουν λανθασμένους υπολογισμούς στην Κύπρο και το Αιγαίο»
«Οι μαγκιές τους είναι μέχρι να δουν τα αεροσκάφη, το στρατό και τον στόλο μας. Αυτές οι δουλειές δεν γίνονται με κρυφές φωτογραφήσεις σε απόμακρες βραχονησίδες με συμφωνίες που δεν ισχύουν και με αποστολή πλωτών γεωτρύπανων»… «Υπερεκτιμούν δήλωσε δε, τις δυνατότητες τους, στο Αιγαίο και την Κύπρο.»

«Συμβουλεύουμε τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στα κυπριακά κοιτάσματα να μην υπερβαίνουν τα όρια, στηριζόμενες στην ελληνοκυπριακή πλευρά».
Ο Ερντογάν, έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια ότι η ρητορική του δεν είναι απλά λεονταρισμοί καθώς δεν δίστασε να τα βάλει τόσο με τη Ρωσία όσο και προσφάτως με τις ΗΠΑ.
Το Αιγαίο έχει γκριζάρει, ο Ερντογάν απειλεί ανοιχτά Ελλάδα και Κύπρο με πόλεμο και προειδοποιεί τον διεθνή παράγοντα να μην εμπλακεί. Κι η κυβέρνηση και τα ελληνικά μήντια κάνουν πως δεν βλέπουν απέναντι στη μεγαλύτερη πρόκληση που έχει γνωρίσει ο Ελληνισμός τις τελευταίες δεκαετίες.
Σε αυτό ακριβώς ποντάρει ο Ερντογάν…
Ο Ερντογάν εδώ και χρόνια έχει μπει σε πολιτική των υψηλότερων ρίσκων. Και με κάθε μέρα που περνάει, αυξάνει τα πονταρίσματα.
Το Αιγαίο είναι πλέον έμπρακτα στο τραπέζι της πολιτικής υψηλού ρίσκου του Ερντογάν»

Το σημαντικότερο άρθρο γράφηκε όμως τον Μάρτιο του 2018. Η μοναδική αστοχία ήταν στην πρόβλεψη του χρόνου που θα τρυπούσε το Τουρκικό γεωτρύπανο. Καλύτερα διαβάστε το ολόκληρο.

«Το τουρκικό πλοίο θα έχει τρυπήσει πολύ νωρίτερα δημιουργώντας τετελεσμένα έναντι των οποίων τόσο η ελληνική όσο και η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχουν κανέναν απολύτως σχεδιασμό. Παρότι οι φωνές στα κυρίαρχα αμερικανικά μήντια για επανακαθορισμό προς το χειρότερο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων έχουν πληθύνει, προς το παρόν η αμερικανική ηγεσία θεωρεί τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις too big to fail. Η Ελλάδα αποτελεί πολύ μικρότερο ψάρι κι πιο εύκολα αναλώσιμο από την Τουρκία… Στόχος του νεοθωμανικού επεκτατισμού είναι η βήμα προς βήμα σαλαμοποίηση. Σήμερα το Αιγαίο και η Κυπριακή ΑΟΖ, αύριο το Καστελόριζο μεθαύριο ποιος ξέρει τι άλλο. Αυτά θα επιτευχθούν βήμα προς βήμα όπως είπαμε σε βάθος χρόνου. Θα ονομάσουμε αυτή την τακτική Ιμιοποίηση. Κάθε ελληνική υποχώρηση είναι η σκαλωσιά για την επόμενη…»

Ιούλιος 2018:

«Με την Τουρκική Οικονομία στα πρόθυρα κρίσης δανεισμού και πληθωρισμού, οι κινήσεις της Τουρκίας κατά της Κύπρου και της Ελλάδας θα κλιμακωθούν.
Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες και να απαγορεύσει την είσοδο σε άλλους δύο, υιοθετώντας έστω και καθυστερημένα την δυτική αντιρωσική υστερία για να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα στη Ρωσία πως τα βαλκάνια από δω και πέρα θα είναι δυτικά, σφυρηλατώντας ακόμη περισσότερο την ρωσοτουρκική προσέγγιση κι απομονώνοντας την Κύπρο ακόμη περισσότερο…
…η πολιτική των εκχωρήσεων έχει ημερομηνία λήξης: Δεν μπορείς να δώσεις κάτι όταν τα χεις δώσει όλα.»

Αύγουστος 2018:

«Επιμένω: Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν θα αναβαθμιστούν…
Πάρτε το χαμπάρι. 
Ο Ερντογάν δεν έχει εναλλακτική στην οικονομία του από τα ενεργειακά κοιτάσματα της Μεσογείου.
Δεν πρόκειται να τα αφήσει στους Κυπρίους και τους Έλληνες.»

Δεκέμβριος 2018:

«Αν ο Ερντογάν ολοκληρώσει και στρατιωτικά τα σχέδια του στη Συρία, κάτι που είναι αρκετά αμφίβολο για μια σειρά λόγων, σειρά έχει η Μεσόγειος.
Κύπρος κι Ελλάδα.
Μάλλιασε η γλώσσα μου: Ο Ερντογάν δεν πρόκειται να επιτρέψει ενεργειακό ολιγοπώλιο στην περιοχή που δεν περιλαμβάνει με κάποιο τρόπο την Τουρκία.»

Μάιος 2019… Διαβάστε το ολόκληρο και αυτό:

«Ας καταλάβατε επιτέλους την πολιτική Ερντογάν: Σε όλα τα πεδία ο Ερντογάν τραβάει το σχοινί μέχρι τέλους, κι έπειτα, όταν έχει φέρει τα πράγματα στα άκρα, το χαλαρώνει λίγο και για λίγο για να παγιώσει τα κέρδη που έχει αποκομίσει και να συνεχίσει το παιχνίδι ακόμη σκληρότερα…
 Το γραψα και παλιότερα. Κανείς δεν θα έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την Τουρκία.
Κανείς δεν πρόκειται να πάρει τέτοιο ρίσκο. Η Τουρκία είναι πολύ σημαντικότερη για τη Δύση απ ότι είναι η Ελλάδα.
Υπουργός της Μ.Βρετανίας δήλωσε ότι η κυπριακή ΑΟΖ είναι αμφισβητούμενη περιοχή, η διόρθωση από την βρετανική κυβέρνηση τόνιζε ότι τα πετρελαϊκά κέρδη πρέπει να μοιραστούν σε όλους τους Κυπρίους, κάτι που αποτελεί έμμεση πλην σαφή αναγνώριση του ψευδοκράτους και κάτι που αποτελεί και το κεντρικό επιχείρημα της Τουρκίας, ούτως ή άλλως.
 Παρά τις αντίθετες κινήσεις ομάδας ρεπουμπλικάνων, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο δούρειος ίππος της Ουκρανίας, Τζέφρευ Πάιατ, μίλησε για win-winσυμφωνίες για όλους.
Η ανανοποίηση της Κύπρου προχωράει με όχημα την Τουρκική επιθετικότητα.
Ο Αναστασίαδης, υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν, μίλησε για δεύτερη τουρκική εισβολή για να πάρει την πληρωμένη απάντηση από την τουρκική πλευρά: Καλά κάνεις και θυμάσαι τον Αττίλα.
Η πολιτική του κατευνασμού μας οδήγησε εδώ… Τα μόνα όπλα που είχε η Κύπρος ήταν διπλωματικά. Τα υπερεκτίμησε θανάσιμα μέσα στην ΝΑΤΟευρωπαραζάλη της.
Η Κύπρος δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο.
Η Ελλάδα δεν σκοπεύει να κάνει τίποτε άλλο κι αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους.
Και η Τουρκία γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα δύο παραπάνω και σκοπεύει να κάνει τα πάντα για να τα εκμεταλλευτεί.
Σιγά σιγά θα αρχίσουν να βγαίνουν από τις τρύπες τους εκείνες οι διανουμενίστικες φωνές που θα μιλάνε για συνεκμετάλλευση και σιγά σιγά θα γίνουν κυρίαρχες γιατί αυτό ακριβώς επιθυμούν οι πρεσβείες των μεγάλων δυνάμεων.
Τίποτε μα τίποτε δεν έχει αλλάξει τουλάχιστον προς το καλύτερο από τις συνθήκες που υπήρχαν όταν συντελέστηκαν όλες οι μεγάλες εθνικές καταστροφές του προηγούμενου αιώνα… Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας αφορά όλα τα επίπεδα. Το οικονομικό θα το ακολουθούσε αναπόφευκτα το γεωπολιτικό.
Τόσο αμείλικτη είναι η ιστορική πραγματικότητα. Και τόσο ανάξιοι του ιστορικού μας  παρελθόντος είμαστε σήμερα.
Ο Ερντογάν θα κλιμακώσει.»

Κι όντως, σιγά σιγά αυτές οι φωνές της συνεκμετάλλευσης βγήκαν μπροστά. Ο Σημίτης έγραψε για «επώδυνες» λύσεις, ο Βαρουφάκης μιλάει ξεκάθαρα για συνεκμετάλλευση.
Γιατί έτσι θέλουν οι μεγάλες δυνάμεις.
Γιατί μπορεί η ΕΕ να καταδικάζει τον τουρκικό επεκτατισμό, αυτή η καταδίκη παραμένει στο ρητορικό επίπεδο χωρίς καμία συνέπεια για την Τουρκία.
Οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις όμως αναγνωρίζουν στην πραγματικότητα τα δικαιώματα της Τουρκίας στην Κύπρο.
Το γερμανικό υπουργείο εξωτερικών ένιψε χείρας για τις «διακρατικές διαφορές», μη αναγνωρίζοντας την Κυπριακή ΑΟΖ ως ευρωπαϊκό χώρο.
Η Μεγάλη Βρετανία δήλωσε ότι η Κυπριακή ΑΟΖ είναι αμφισβητούμενη, αναγνωρίζοντας εμμέσως το ψευτοκράτος.
Ο επόμενος πρωθυπουργός της θα είναι πιθανότατα ο Μπόρις Τζόνσον, τουρκικών καταβολών με άριστες σχέσεις με την Τουρκία ενώ κάποιες πιθανότητες έχει και ο υπουργός εξωτερικών που έκανε τη δήλωσε.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αμερικανικός παράγοντας: Ο Αμερικανός πρέσβης Pyatt που μίλησε για win win κατάσταση ενώ η πιο πρόσφατη ανακοίνωση παρά τον καταδιακαστικό τόνο της, μιλάει για δίκαιο διαμερισμό των κερδών των υδρογονανθράκων ανάμεσα στις δύο κοινότητες…
Ο φόβος για θερμό επεισόδιο αποτελεί αποκορύφωμα ηλιθιότητας.
Τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί δεκάδες τέτοια από τουρκικής πλευράς και ο μόνος λόγος που εκλαμβάνονται ως τέτοια είναι γιατί η ελληνική πλευρά δεν αντέδρασε σε αυτά ως τέτοια. Δεν αντέδρασε.
Τώρα έχει φύγει και δεύτερο τουρκικό γεωτρύπανο για να βάλει τουρκική σημαία στην Κυπριακή ΑΟΖ. 

Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε για τίποτε που λέει κι ο υπουργός άμυνας μας. Γιατί η πολιτική μας ηγεσία έχει κάθε καλή πρόθεση να ξεπουλήσει και να εκχωρήσει ακόμη περισσότερα…

Πέτρος Αργυρίου, 20/6/2019

Read More »

Κυριακή 16 Ιουνίου 2019

Ψυχρός πόλεμος, τώρα και στο Ιράν



Οι ΗΠΑ μέχρι και σήμερα δεν απειλούνται από κανένα συμβατικό στρατό.
Έτσι, για να πραγματοποιηθούν αμερικάνικες επεμβάσεις απαιτείται πρώτα μια άλλη χειρουργική επέμβαση: εκστρατείες ψεμάτων που επιχειρούν να δικαιολογήσουν τον αμερικανικό επεκτατισμό στα μάτια του δυτικού κόσμου.
Στρατιωτική επέμβαση και πολύ περισσότερο αμερικανική κατοχή του Ιράν είναι σχεδόν ανέφικτη, δεδομένου του μεγάλου περιβαλλοντικού κόστους που θα έχουν οι χιλιάδες πλαστικές σακούλες με πτώματα αμερικανών στρατιωτών.
Δεδομένου πάλι του γεγονότος ότι η πολιτική Τράμπ στη Μέση Ανατολή είναι η πολιτική του Ισραήλ, το Ιράν δεν μπορεί να αφεθεί στην ησυχία του.
Ο πόλεμος που επιλέγεται σε αυτή τη φάση είναι ο οικονομικός. Τα μέσα για να δικαιολογηθεί σε ένα περιβάλλον που δεν βρίσκει πλέον τον δυτικό κόσμο σύσσωμο κατά του Ιράν, είναι πάλι βόμβες ψεμάτων.
Τα ψέματα όμως οφείλουν να έχουν μια κάποια διάρκεια ζωής: Κι αυτά που επιστρατεύτηκαν προσφάτως είχαν βραχύτατη ημερομηνία λήξης.
Δύο ακόμη τάνκερ χτυπήθηκαν στα στενά του Ορμούζ. Οι αμερικάνοι έσπευσαν να αποδώσουν τα πλήγματα σε ιρανικές νάρκες.
Ας δούμε τα δεδομένα: 20% του παγκόσμιου πετρελαίου διακινείται από τα στενά. Το να βάλει νάρκες το Ιράν στα στενά θα ήταν σαν να βάζει νάρκες η Ελλάδα στο Αιγαίο: Ξεκάθαρα αυτοκτονική πράξη, η ύστατη καταφυγή του. 

Οι ΗΠΑ έχουν εδώ και κάποιο καιρό ακυρώσει τις εξαιρέσεις εξαγωγής πετρελαίων από το Ιράν σε έξι χώρες, ανάμεσα σε αυτές η Ελλάδα και η Ιαπωνία με σημαντική επιβάρυνση των οικονομιών αυτών.

Μόλις λίγες μέρες πριν τα χτυπήματα στα τάνκερ, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίντζο Άμπε,  βρίσκεται στο Ιράν για να συζητήσει το ζήτημα με τους Ιρανούς.

Το ένα από τα δύο τάνκερ που  χτυπιούνται ήταν ιαπωνικής ιδιοκτησίας.

Είναι τόσο τρελοί οι Ιρανοί που χτύπησαν έναν από τους μέχρι και πρόσφατα μεγαλύτερους πελάτες τους;
Η απάντηση είναι όχι. Ο Ιάπωνας ιδιοκτήτης του τάνκερ ξεμπρόστιασε τα αμερικανικά ψέματα αποκαλύπτοντας πως σύμφωνα με μαρτυρίες του πληρώματος του, δύο ιπτάμενα αντικείμενα εμφανίστηκαν λίγο πριν και λίγο μετά την επίθεση ενώ το χτύπημα στο πλοίο έγινε σε σημεία που βρίσκονταν πάνω από την επιφάνεια του νερού, αποκλείοντας μια και δια παντός το ενδεχόμενο των ναρκών.
Οι εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή κλιμακώνονται και οι Έλληνες πετάνε χαρταετό.
Ας είναι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/6/2019

Read More »

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019

"H Ελπίδα και οι Υπερκακοί, ένα σπάνιο παιδικό μυθιστόρημα- πραγματικές κριτικές


Έχοντας ασχοληθεί με πολύ δύσκολα θέματα τα τελευταία 25 χρόνια που είμαι συγγραφέας, το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσα να φανταστώ είναι πως θα έγραφα κάποτε παιδικό βιβλίο.
Έτσι, όταν μου ήρθε η ηρωίδα μου η Ελπίδα και μου ζήτησε ψιθυριστά να την φέρω στον κόσμο των ανθρώπων, είχα τις αμφιβολίες μου για την σοφία της επιλογής της.

Την πρώτη αντίδραση που είχα από αναγνώστη την εισέπραξα δια ζώσης. Η Α.Τ, μπαρουτοκαπνισμένη δημοσιογράφος ήδη στα σαραντακάτι της, διάβαζε πλήρως απορροφημένη δίπλα μας την φρεσκογραμμένη Ελπίδα στον υπολογιστή.  Κατάλαβα το πότε τελείωσε την ανάγνωση από το δάκρυ  που κύλησε στο μάγουλο της. Ήταν δάκρυ συγκίνησης κι όχι λύπης.
Αφού λοιπόν είχα από πρώτο χέρι διαπιστώσει την δύναμη του βιβλίου σε ενήλικα, η αγωνία μου ήταν το πώς θα εκλάβουν το βιβλίο οι γονείς και τα παιδιά 😓.
Έχοντας πλέον πάρει τις πρώτες κριτικές και εντυπώσεις από γονείς και παιδιά, αυτή μου η αγωνία έχει γίνει καπνός 💨. Η αποδοχή είναι μέχρι τώρα καθολική.
Η μόνη αγωνία που απομένει 🙏 είναι το πώς θα φτάσει ένα υπέροχο βιβλίο σε όσο δυνατόν περισσότερα παιδιά και γονείς μέσα σε έναν καταιγισμό εκδόσεων 😷.
Σας παραθέτω λοιπόν κριτικές και γνώμες κι αντιδράσεις μικρών και μεγάλων, επωνύμων και λιγότερο γνωστών αναγνωστών που έχουν παιδιά ή σχέσεις με παιδιά, επαγγελματικά και μη. Όλες τους είναι αυθόρμητες και γνήσιες κι όχι προϊόν συνδιαλλαγής αλληλοεξυπηρέτησης.
Πάμε λοιπόν να δούμε τι είναι αυτό το βιβλίο μέσα από το βλέμμα των αναγνωστών του.

«Πολύ όμορφο μυθιστόρημα. Είναι πραγματικά υπέροχη η Ελπίδα σου Πέτρο»
Αντώνης Κανάκης, τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός παραγωγός.


«Ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο και μια συναρπαστική ιστορία για τις μικρές μας φίλες και φίλους… Η πρώτη σελίδα αρκεί για να μην θες να το αφήσεις από τα χέρια σου!» 
Αλεξάνδρα Κεντρωτή, αρθρογράφος, mama365


«Ο Πέτρος Αργυρίου μόλις πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε την «Ελπίδα» του κι εμείς την έχουμε ήδη αγαπήσει. Ένα βιβλίο για παιδιά και νέους με σασπένς, έντονη δράση αλλά και προβληματισμό. Υπέροχη πλοκή και λογοτεχνικά παιχνιδιάρικο βιβλίο που ενδείκνυται για αφηγήσεις με ερμηνείες που μπορεί και να σας χαρίσουν το Όσκαρ ή πολλές αγκαλιές 💕»
Κατερίνα Νικολάου, δημοσιογράφος, thinkfree.gr, υπεύθυνη τύπου Θεάτρου Σοφούλη, μητέρα.


«Το παλληκάρι διάβασε την Ελπίδα σε μια μέρα τελικά γιατί δεν άφηνε το βιβλίο ούτε για φαγητό. Του μιλούσα και δεν απαντούσε γιατί τον διέκοπτα.. Περιμένει την συνέχεια!!!»
Άννυ Κυπριώτου-Μετεμτζή, Μαμά.


«Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί» είναι ένα βιβλίο για τον πυρήνα της ύπαρξης, μια δύναμη κεντρομόλος. Είναι ένα ταξίδι στο σύμπαν του "είναι". Υπαρξιακό, φιλοσοφικό, κοινωνικό, πολιτικό και όμως, αισιόδοξο. Μακριά από χιλιογραμμένα προβλέψιμα κλισέ των παιδικών ιστοριών και παρ' όλα αυτά, ψίθυρος γλυκός στα παιδικά αυτιά για τα σπουδαία της ζωής που μόνο όταν λέγονται απλά, σαν παιδική ιστορία, λέγονται σωστά. Πέτρο, μπράβο και πάλι. Εύχομαι πολλά παιδικά κεφάλια να γείρουν χαμογελαστά το βράδυ με το βιβλίο σου στο μαξιλάρι τους.»
Ειρήνη Καλτσά, εκπαιδευτικός


«Το διάβασα μονορούφι! Είναι ΤΕΛΕΙΟ! Δεν έχω λόγια...»
Μίνα Παπαμανώλη, ιδιωτικός υπάλληλος


«Εξαιρετική δουλειά του Πέτρου Αργυρίου, ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους , απίστευτα επίκαιρο και έντονο.»
Κωστής Ασημινάκης, συγγραφέας-πατέρας


«Απλά τέλειο, με συνεπήρε από την πρώτη σελίδα. Ένα από καλύτερα παιδικά βιβλία που έχω διαβάσει για «ενήλικα» παιδιά»
 Δημήτρης Γεροπαύλου, ιδρυτής Simple Play Games, τρίτεκνος μπαμπάς.

"Η Ελπίδα είναι υπέροχη, το πιο ουσιαστικά εκπαιδευτικό, ωφέλιμο μυθιστορηματικό παραμύθι για παιδιά που έχω διαβάσει. Παράτησα γενέθλια για να το τελειώσω δεν έβγαινα από τον μαγευτικό κόσμο της μέχρι την συγκλονιστική τελευταία γραμμή. Τυχερά τα παιδιά οι γονείς των οποίων θα τ' αγαπούν τόσο πολύ για να τους χαρίσουν τέτοιο σπάνιο θησαυρό που θα τους βοηθάει στην ψυχή και στην ζωή τους για πάντα. Τυχεροί οι μεγάλοι στα χέρια των οποίων θα πέσει αυτό το βιβλίο και θα νιώσουν ξανά. Ίσως μετά από πολύ καιρό."
Νάντια Μίλεση MacLeod, φοιτήτρια

«Είμαι πολύ χαρούμενη καθώς με το βιβλίο σας 3 μικροί άνθρωποι 11 ετών με μαθησιακές δυσκολίες ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με λογοτεχνία εκτός σχολείου. Το ένα από αυτά που μέχρι τώρα είχε σθεναρή άρνηση για τη λογοτεχνία, μου είπε να σας πω "τέλειο βιβλίο!"... Είναι μαγικό να συμβαίνει αυτό στα μαθησιακά..  Ευχαριστούμε🙌»
Φένια Τσόκα, λογοθεραπεύτρια

«Πολύ καλό! Έχει ενδιαφέροντες ήρωες, ωραία πλοκή και καλές εναλλαγές. Η δράση εξελίσσεται με τρόπο που σε κρατάει, ζωντανή αφήγηση. Ο λόγος στρωτός και τρυφερός, κατάλληλος για παιδικό κοινό. Έχει πολύ ωραία μηνύματα για τη φιλία, την εμπιστοσύνη, την επιμονή γύρω από τις αξίες... Είναι ένα αλληγορικό παραμύθι με καλοδιαλεγμένους ήρωες - έννοιες. Σου εύχομαι να πάει καλά! Το πήρα ήδη δώρο σε ένα κοριτσάκι.»
Άννα Καρακατσάνη, δασκάλα ειδικής αγωγής.

Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε από την Κατερίνα Νικολάου:
«Μόλις τελειώσαμε το υπέροχο βιβλίο «Η Ελπίδα και οι Υπερ-Κακοί».  Περιμένουμε με ανυπομονησία τη συνέχεια! Και η Μπου αμέσως μετά ζωγράφισε αυτό. Από αριστερά! Ελπίδα, Θάνος, Λίλη, Φόβος και φυσικά Μίου😽!»

Η Μπου είναι πεντέμισι χρονών. Το να την εμπνεύσει ένα βιβλίο γραμμένο για σαφώς μεγαλύτερα παιδιά να ζωγραφίσει, για μένα είναι μεγαλύτερο από όποιο άλλο βραβείο.



Η Ελπίδα έκανε τα πρώτα της διστακτικά βήματα στην χώρα μας κι έχει ήδη κάνει μικρά θαύματα. Το αν θα ανοίξει ο κύκλος της μαγείας της για να περιλάβει όλο και περισσότερα παιδάκια είναι πλέον στα δικά σας χέρια 🙋.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 12/06/2019

Read More »

Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

Ευρωεκλογές 2019: Συμπεράσματα και προβλέψεις



Ας ξεκινήσουμε με τα δικά μας και κάποιες παρατηρήσεις:
Α) Την τεράστια ομφαλοσκόπηση όπου τα μήντια αντιμετώπισαν τις ευρωεκλογές ως εθνικές εκλογές όπου θα αποφασιζόταν η διακυβέρνηση της ΕΕ
Β) Την μερική ήττα της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ: Η στρατηγική του ήταν ήδη από το 2015 η πληβειοποίηση του ότι είχε απομείνει από την μέση τάξη κι η απόπειρα ομηρίας του από κρατικά επιδόματα. Το πρώτο το πέτυχε. Το δεύτερο, που άλλωστε εκφράστηκε στην πρόσφατη δήλωση του Αλέξη για το «αν θέλετε επιδόματα ψηφίστε μας» απέτυχε. Αντί αυτού, ο ελληνικός λαός επιβεβαίωση την εξάρτησή του από την ΕΕ. Ως εκ τούτου:
Γ) Ακόμη περισσότερο από τις εκλογές του 2015, η συντριπτική πλειοψηφία των αντιπροσώπων που στέλνει στο ευρωκοινοβούλιο είναι πειθήνια όργανα της ΕΕ.
Ο Κούλης, παρότι έκανε ότι μπορούσε με την «πολιτική» του μια γκάφα την μέρα για να αντιστρέψει την απέχθεια που δημιούργησε η ματαίωση, η διάψευση, η αλαζονεία, η αντιλαϊκή προπαγάνδα, η πλήρης απαξίωση της λαϊκής βούλησης που επέδειξε ο πρωθυπουργός, απέτυχε: Κέρδισε με άνεση τις εκλογές.
Η προκήρυξη πρόωρων εκλογών δείχνει την απογοήτευση του πρωθυπουργού που πίστευε στις αυταπάτες του για μια ακόμη δημοσκοπική διάψευση, δείχτης του πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απομακρυνθεί από τον παλμό του ελληνικού λαού.
Είναι μια κάκιστη στρατηγική επιλογή: τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, καθιστούν την εκλογή του σοσιαλιστή Τίμμερμανς στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αρκετά πιθανή και κάτι τέτοιο θα επέτρεπε ίσως στο ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει την ψηφοθηρική του κοινωνική πολιτική και να αντιστρέψει ακόμη περισσότερο το κλίμα.
Ας πάμε όμως στην Ευρώπη. Εκεί υπήρξε μια πολύ μεγάλη διάψευση: Η διάψευση των κατατεθειμένων εκτιμήσεων μου ότι συνολικά  οι ευρωσκεπτικιστές θα ήταν δεύτερη δύναμη.
Τελικά, παρά τους θριάμβους στην Αγγλία, στην Ιταλία, την Γαλλία, την Ουγγαρία κα ιτην Πολωνία, συνολικά τερμάτισαν 4οι-5οι.
Και αυτό οφείλεται στους εξής παράγοντες:
α) Στην σκευωρία Ibiza στην Αυστρία: Η οσμή διαφθοράς εκεί διαχύθηκε και στους υπόλοιπους δορυφόρους της Γερμανίας.
β) Στον κατά τόπους εθνικό χαρακτήρα των ευρωεκλογών. Όπως συνέβη και στην Ελλάδα, σε αρκετές άλλες χώρες οι ευρωεκλογές είχαν τοπικό κι όχι ευρωπαϊκό προσανατολισμό
γ) Στην προπαγάνδα του ευρωσυστήματος για την κίνδυνο των «λαϊκιστών». Ο φόβος του συστήματος αυτή τη φορά έπιασε τόπο.
Έτσι, τα δύο παραδοσιακά μεγάλα κόμματα χάσαν κομμάτια της δύναμης τους αλλά μικρότερα από τους μεγαλύτερους φόβους τους.
Την απώλεια αυτή αναπλήρωσε με το παραπάνω η άνοδος των ελευθεροδημοκρατών και των πρασίνων που θα λειτουργήσουν ως δεκανίκια.
Κάπου εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως παρά την ήττα του, ο Μακρόν είχε προνοήσει να απογαλακτιστεί από την γερμανική πατρονία που παρά την διπλωματική της γλώσσα είχε τορπιλίσει ξανά και ξανά τις φιλοδοξίες του για μια ομόσπονδη Ευρώπη.
Έτσι ο Μακρόν συμμάχησε με τους ελευθεροδημοκράτες (ALDE) κι η ομάδα των ευρωβουλετών του θα είναι κυρίαρχη σε αυτήν.
Καθώς πλέον το Λαϊκό Κόμμα μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες δεν συνιστούν πλέον πλειοψηφία, οι σοσιαλδημοκράτες θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε συμμαχία με το λαϊκό κόμμα της δεξιάς ίσως ακόμη και κάποιους ευρωσκεπτισκιστές για να εκλέξουν τον Βέμπερ ή με τους πράσινους και τους ελευθεροδημοκράτες για να εκλέξουν τον Τίμμερμανς.
Οι γερμανοί από την άλλη, με την ευρωομάδα τους να έχει χάσει την πάλαι πότε συνοχή της, θα ταμπουρωθούν πίσω από την ισχύ του υπουργού οικονομικών τους και θα επιδιώξουν να βάλουν τον πρόεδρο της Budenbank, Jans Weidmann για να κλειδώσουν την κυριαρχία τους στην ΕΕ και για τα επόμενα χρόνια.
Όπως και να’ χει, το επόμενο ευρωκοινοβούλιο θα είναι γεμάτα παράδοξα, με ευρωομάδες που θα είναι αντίθετες από τις κυβερνήσεις τους.
Από μια τέτοια κατάσταση, μια από τις πιο σοβαρές δομικές αδυναμίες της ΕΕ, δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί έντονα: Κι αυτή η αδυναμία είναι η γερμανική κυριαρχία έναντι της ΕΕ.
Τέλος, θα ήταν αδύνατο να μην τονίσουμε πως στην Ροδόπη το μειονοτικό κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας βγήκε πρώτο στην Ροδόπη και τρίτο στην Ξάνθη. Με άλλα λόγια η Ροδόπη ψήφισε Ερντογάν. Ενώ στην Κύπρο, εκλέχτηκε ο πρώτος Τουρκοκύπριος ευρωβουλετής. Κατά τ’ άλλα, η συμφωνία των Πρεσπών ελαχιστοποίησε την τουρκική επιρροή στα Βαλκάνια…

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 27/5/2019

Read More »

Κυριακή 19 Μαΐου 2019

Ποιο δίλλημα των ευρωεκλογών ωρέ;



Κούλη ή Αλέξη;
Αυτό δεν είναι δίλλημα, ιδιαίτερα για τις ευρωεκλογές. Είναι πείραμα μπιχεβιορισμού που καταργεί την ελεύθερη βούληση.
Σε όλη την Ευρώπη με ελάχιστες εξαιρέσεις, το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα καταρρέει.  Το ίδιο συμβαίνει και στην Μ.Βρετανία, με το νεοϊδρυθέν κόμμα του Nigel Farange να σαρώνει.
Έτσι, έχω κάθε δικαίωμα να μιλάω για το ελληνικό παράδοξο όπου ο λαός που υπέφερε περισσότερο από κάθε άλλο από τις κυρίαρχες πολιτικές, στέλνει πλειοψηφικά να τον εκπροσωπούν απέναντι στους «θεσμούς» αυτούς που συνέδραμαν μαζί τους για την φτωχοποίηση και τον μαρασμό του λαού.
Θα μπορούσε να το πει κάποιος σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπου ο όμηρος ταυτίζεται με τον απαγωγέα.
Θα μπορούσε κάποιος εύλογα να μιλήσει για εθελοδουλεία και ιδιοτέλεια.
Η πολιτική παράδοση του ραγιαδισμού ξαναέγινε κυρίαρχη: Κι αυτό αποτελεί την πολιτική παρακαταθήκη της τελευταίας κυβέρνησης.
Η χώρα έχει γυρίσει πενήντα χρόνια πίσω λένε.
Δεν ισχύει αυτό για μια πλειάδα λόγων.
Μισό αιώνα πριν οι Έλληνες μπορεί να μην είχαν φράγκα αλλά είχαν ατομική ιδιοκτησία και δεν ήταν βουλιαγμένοι σε ιδιωτικά χρέη.
Επίσης η δυναμική του πληθυσμού ήταν σε όλα ανώτερη. Οι άνθρωποι των γενιών του 50, 60, 70, ήταν διψασμένοι για μόρφωση, δουλειά κι η δημιουργία οικογένειας αποτελούσε στόχο ζωής.
Σήμερα, οι γενιές είναι βουλιαγμένες σε μια κουλτούρα επίπλαστης ευκολίας. Έχει εκλείψει το ήθος, το ηθικό και η ηθική.
Το κυρίαρχο στοιχείο είναι ο τυχοδιωκτισμός.
Ο αμοραλισμός επιβραβεύεται ξανά, αναδεικνύεται σε προσόν.
Δεν έχουμε πάει πενήντα χρόνια πίσω. Έχουμε πάει πενήντα χρόνια κάτω.
Ο μόνος παραλληλισμός που μπορεί να γίνει με το παρελθόν είναι το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που έχει επαναεμφυσηθεί σε αρκετά μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Ο λαός που πραγματικά μέσα στην λαίλαπα των μνημονίων δοκίμασε να αποτινάξει από πάνω του το σάπιο πολιτικό σύστημα, ανέθεσε τελικά σε κάτι «καινούριο» την αποστολή.
Και το καινούριο, επανέφερε το παλιό σε όλη του σαπίλα, όπως προειδοποιούσα από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης του.
Το νεοελληνικό παράδοξο λοιπόν δεν είναι και τόσο παράδοξο τελικά. Έχει μακραίωνη και κυρίαρχη παράδοση.  Και πολύ μέλλον σε έναν τόπο που δεν έχει.
Γιατί μπορεί να φαίνεται ότι η Ευρώπη μαλάκωσε απέναντι μας. Αλλά αυτή είναι μια απλή υπαναχώρηση υπό τον φόβο της επερχόμενης πολιτικής συντριβής του πολιτικού κατεστημένου στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι υποχώρησαν και στο θέμα του Brexit, καθώς χρειάζονταν την μεγάλη ευρωομάδα των Βρετανών. Αλλά όπως είπαμε, από κεί μεριά τους περιμένει μια τεράστια σφαλιάρα.
Οι μάσκες όμως θα πέσουν μερικούς μήνες μετά τις ευρωεκλογές ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Και μαζί με τις μάσκες θα αρχίσουν να πέφτουν ξανά κι οι βουρδουλιές.
Η Ελλάδα θα βρεθεί μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης και θα επιμένει στην Σκύλα.  
Οι διανοούμενοι και οι επιστήμονες των ελιτ, θα έπρεπε να μας μελετήσουν καλύτερα για να μάθουν το είναι αυτό που μας έχει κάνει πλέον τόσο πειθήνιους όσον αφορά τις κεντρικές μας πολιτικές επιλογές.
Μια τέτοια σπουδή θα τους φανεί χρήσιμη στο να υλοποιήσουν πιο εύκολα και πιο γρήγορα τις διεστραμμένες τους φιλοδοξίες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 19/5/2019

Read More »

Πέμπτη 16 Μαΐου 2019

Κύπρος: Νέα τουρκική εισβολή



Για την Κύπρο τα γραφω ξανά και ξανά εδώ και χρόνια σε πείσμα της νεοελληνικής αδιαφορίας που ‘ναι εκτός από επίσημη πολιτική κι η εδώ και δεκαετίες εντέχνως κατασκευασμένη στάση της ελληνικής κοινής γνώμης: Οι μέρες για τις οποίες προειδοποιούσα, ήρθαν.
Τουρκικό πλοίο εξοπλισμένο με γεωτρύπανο βρίσκεται στην Κυπριακή ΑΟΖ. Δεν το βαπτίσαν τυχαία Πορθητή. Ο μόνος λόγος που ο Πορθητής δεν έχει αρχίσει να σκάβει είναι γιατί δεν μπορεί ακόμη λόγω έλλειψης τεχνογνωσίας και προσωπικού, ενώ το Μπαρμαρός οδεύει νότια της Ρόδου, κι όλα αυτά με στρατιωτική συνοδεία.
Ας καταλάβατε επιτέλους την πολιτική Ερντογάν: Σε όλα τα πεδία ο Ερντογάν τραβάει το σχοινί μέχρι τέλους, κι έπειτα, όταν έχει φέρει τα πράγματα στα άκρα, το χαλαρώνει λίγο και για λίγο για να παγιώσει τα κέρδη που έχει αποκομίσει και να συνεχίσει το παιχνίδι ακόμη σκληρότερα.
Όλη η ραχοκοκαλιά του διεθνούς συστήματος ξεγυμνώνεται. Το γραψα και παλιότερα. Κανείς δεν θα έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την Τουρκία.
Κανείς δεν πρόκειται να πάρει τέτοιο ρίσκο. Η Τουρκία είναι πολύ σημαντικότερη για τη Δύση απ ότι είναι η Ελλάδα.
Υπουργός της Μ.Βρετανίας δήλωσε ότι η κυπριακή ΑΟΖ είναι αμφισβητούμενη περιοχή, η διόρθωση από την βρετανική κυβέρνηση τόνιζε ότι τα πετρελαϊκά κέρδη πρέπει να μοιραστούν σε όλους τους Κυπρίους, κάτι που αποτελεί έμμεση πλην σαφή αναγνώριση του ψευδοκράτους και κάτι που αποτελεί και το κεντρικό επιχείρημα της Τουρκίας, ούτως ή άλλως.
 Παρά τις αντίθετες κινήσεις ομάδας ρεπουμπλικάνων, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο δούρειος ίππος της Ουκρανίας, Τζέφρευ Πάιατ, μίλησε για win-win συμφωνίες για όλους.
Η ανανοποίηση της Κύπρου προχωράει με όχημα την Τουρκική επιθετικότητα.
Ο Αναστασίαδης, υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν, μίλησε για δεύτερη τουρκική εισβολή για να πάρει την πληρωμένη απάντηση από την τουρκική πλευρά: Καλά κάνεις και θυμάσαι τον Αττίλα.
Η πολιτική του κατευνασμού μας οδήγησε εδώ. Μετά την μικρασιατική καταστροφή ο Ελληνικός Στρατός υπάρχει μόνο για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Δύσης και για να παίρνουν μίζες οι πολιτικοί.
Η παρούσα ελληνική κυβέρνηση που ξέρει να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες χάλασε και τις τελευταίες εναπομείνασες προθέσεις της Μόσχας για ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε Ελλάδα/Κύπρο και Τουρκία με την συμφωνία των Πρεσπών ενώ όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις συνέπλεαν με την διατλαντική πολιτική πιέσεων στη Ρωσία που οδήγησε τελικά μια ευκαιριακή συμμαχία Ρωσίας-Τουρκίας να αποκτήσει στρατηγικά χαρακτήρα και βάθος.
Τα μόνα όπλα που είχε η Κύπρος ήταν διπλωματικά. Τα υπερεκτίμησε θανάσιμα μέσα στην ΝΑΤΟευρωπαραζάλη της.
Η Κύπρος δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο.
Η Ελλάδα δεν σκοπεύει να κάνει τίποτε άλλο κι αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους.
Και η Τουρκία γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα δύο παραπάνω και σκοπεύει να κάνει τα πάντα για να τα εκμεταλλευτεί.
Σιγά σιγά θα αρχίσουν να βγαίνουν από τις τρύπες τους εκείνες οι διανουμενίστικες φωνές που θα μιλάνε για συνεκμετάλλευση και σιγά σιγά θα γίνουν κυρίαρχες γιατί αυτό ακριβώς επιθυμούν οι πρεσβείες των μεγάλων δυνάμεων.
Τίποτε μα τίποτε δεν έχει αλλάξει τουλάχιστον προς το καλύτερο από τις συνθήκες που υπήρχαν όταν συντελέστηκαν όλες οι μεγάλες εθνικές καταστροφές του προηγούμενου αιώνα.
Οι ελληνοκυπριακές θάλασσες πρέπει να είναι είτε γκρίζες, είτε ροζ.
Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας αφορά όλα τα επίπεδα. Το οικονομικό θα το ακολουθούσε αναπόφευκτα το γεωπολιτικό.
Τόσο αμείλικτη είναι η ιστορική πραγματικότητα. Και τόσο ανάξιοι του ιστορικού μας  παρελθόντος είμαστε σήμερα.
Ο Ερντογάν θα κλιμακώσει. Το μόνο που τον προβληματίζει είναι το τι θα σημάνει ένα θερμό επεισόδιο για την τουρκική οικονομία.
Ακόμη κι αν δείξει μια κάποια αυτοσυγκράτηση εξαιτίας αυτής της έγνοιας, αυτή θα είναι προσωρινή. Έχοντας χάσει πλέον τη λαοφιλία του, εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων, ανεξάρτητα από το ποιες θα είναι οι εξελίξεις, τους μήνες πριν τις επόμενες μεγάλες εκλογές του 2023, θα τα παίξει όλα για όλα, επιδιώκοντας να υλοποιήσει το νεοθωμανικό του όραμα για να κρατηθεί στην εξουσία.
Μέχρι τότε θα ροκανίζει την ανατολική μεσόγειο και το Αιγαίο.
Υπάρχει βέβαια κι άλλος τρόπος για να αποφευχθεί το μεγάλο κακό. Να του παραδώσουν οι ελληνικές ηγεσίες τμήμα από όσα ζητάει.
Μα αυτή η νέα πολιτική «κατευνασμού» μέσω γεωπολιτικών εκχωρήσεων, απλά θα ανοίξει την όρεξη του Σουλτάνου και θα κερδίσει μόνο μερικές μήνες ειρηνικής συνύπαρξης.
Έλληνας είναι αυτός που κατανοεί την γεωπολιτική διάσταση της χώρας.
Και για αυτό έχουν απομείνει πολύ λίγοι από δαύτους με την τάση της εξαφάνισης να ενισχύεται.
Καλή Eurovision να χετε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/5/2019

Read More »

Πέμπτη 25 Απριλίου 2019

Je suis Sri Lanka



Με 357 νεκρούς και 500 τραυματίες, τα συνδυαστικά τρομοκρατικά χτυπήματα στη Σρι Λάνκα μπαίνουν στη λίστα των πιο πολύνεκρων της κατηγορίας τους.
Υπάρχουν όμως αρκετά πιο ανησυχητικά σημεία από τον αριθμό των θυμάτων.
Γιατί πλέον, για πολλούς λόγους μιλάμε για μια νέα εκδοχή ισλαμικής τρομοκρατίας.
Όπως περιγράφουν οι αρχές, αρκετοί από τους βομβιστές αυτοκτονίας προέρχονταν από οικογένειες με μεσαία ή υψηλά εισοδήματα κι είχαν υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης με σπουδές και στο εξωτερικό.
Δύο από αυτούς φαίνεται πως ήταν οι γιοί μεγιστάνα μπαχαρικών της Σρι Λάνκα, φέρνοντας στο νου την υψηλά ιστάμενη οικογένεια Ladden.
Η γυναίκα ενός απ αυτούς φαίνεται να ανατινάχτηκε μαζί με τα τρία παιδιά της για να αποφύγει επικείμενη σύλληψη της.
Ένας απ αυτούς σπούδασε αεροναυπηγική πρώτα στην Αγγλία και μετά στην Αυστραλία.
Ένας άλλος ήταν ισλαμιστής ιερέας σε χωριό της Σρι Λάνκα.
Οι στόχοι ήταν πολλαπλοί, πράγμα που δείχνει ότι το επίπεδο συνομωτικότητας ήταν υψηλό.
Οι υφιστάμενες ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις στην Σρι Λάνκα ήταν μικρές και χωρίς τρομοκρατική τεχνογνωσία.
Που υποδεικνύει ότι το δίκτυο δημιουργήθηκε με την άμεση ή την έμμεση συνδρομή άλλων ομάδων, πιθανώς ομάδων της Συρίας, δηλαδή με άτομα που είχαν φύγει από τις χώρες τους για να πολεμήσουν στη Συρία όπου απέκτησαν πολεμική εμπειρία και τεχνογνωσία με αρκετούς από αυτούς να επιστρέφουν στις χώρες τους μετά την πρόσφατη διάλυση του Ισλαμικού Κράτους για να συνεχίσουν την καταστροφική δράση τους.
Στην περίπτωση της Σρι Λάνκα φαίνεται πως το δίκτυο δημιουργήθηκε με την ανοχή ή ακόμη και τη συνδρομή ομάδων ή έστω ατόμων της υψηλής μουσουλμανικής κοινωνίας.
Είχαμε προειδοποιήσει ότι η διάλυση του Ισλαμικού Κράτους θα αφορά μόνο την γεωγραφική του υπόσταση και πως μετά τη διάλυση του οι στρατιώτες του θα τροφοδοτούν και θα αναβαθμίζουν την ισλαμική τρομοκρατία ανά τον κόσμο.
Τώρα, φαίνεται πως αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη χωρίς την ανάγκη φυσικής παρουσίας,  εκπαιδεύοντας και παρέχοντας τεχνογνωσία μέσω του σκοτεινού διαδικτύου.
Αρκετοί ήταν αυτοί που έφυγαν από τη Σρι Λάνκα για να πολεμήσουν στη Συρία και τώρα έχουν επιστρέψει στη χώρα τους και πιθανώς να έχουν συμβάλει στην δημιουργία ή έστω την αναβάθμιση του τρομοκρατικού δικτύου εκεί.
Η Δύση εργαλοποίησε τον ισλαμικό φονταμενταλισμό ξανά και ξανά για να αποσταθεροποιήσει χώρες και να ρίξει μη αρεστές της κυβερνήσεις.
Και ξανά και ξανά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και χειρότερο: Δίκτυα ισλαμικής τρομοκρατίας.
Η ανοχή στον ακραία ισλαμισμό είναι παροιμιώδης εντός των τοιχών, υπό το φόβο ότι το αντίθετο θα οδηγούσε σε έκρηξη του ρατσισμού.
Αυτή η ανοχή και αυτή η συγκάλυψη οδήγησε όμως ακριβώς σε αυτό: την δυσπιστία μερίδας πολιτών απέναντι σε αρχές και κυβερνήσεις που χαϊδεύουν τα αυτάκια των ακραίων ισλαμιστών και κάνουν τα στραβά μάτια.
Ο φόβος της ανόδου της ακροδεξιάς που καλλιεργείται εντέχνως τα τελευταία χρόνια στη Δύση, είναι ανάμεσα σε πολλά άλλα κι ένας αντιπερισπασμός στον πολύ πιο εκτεταμένο κι οργανωμένο ακραίο ισλαμισμό εντός της Δύσης.
Ας μην ξεχνάμε ότι 4000 πολιτογραφημένοι ως Ευρωπαίοι ισλαμιστές έφυγαν για να πολεμήσουν για το ισλαμικό κράτος. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν γυρίσει στις χώρες τους.
Μιλάμε για εκατοντάδες τρομοκρατικά χτυπήματα που περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να εκτελεστούν. 
Η νεοναζιστική και ακροδεξιά τρομοκρατία αφορά, μέχρι τώρα τουλάχιστον,  μοναχικούς δράστες.
Η ισλαμική αφορά ομάδες και δίκτυα με τη συχνότητα της να είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή της ακροδεξιάς, κάτι αναμενόμενο καθώς η δεξαμενή της είναι αντιστοίχως κατά πολύ μεγαλύτερη.  
Και τα δύο αυτά είδη ενθαρρύνονται και αντλούν ισχύ και επιχειρήματα από την ύπαρξη και  δράση του άλλου.
Για ποιο λόγο όμως οι προοδευτικοί δεν αναφέρονται στον υπαρκτότερο κίνδυνο του ριζικού ισλαμισμού; Πως δραματικά φαινόμενα όπως το ότι τα ποσοστά αποδοχής του Ισλαμικού Κράτους σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες έφτασαν στις μουσουλμανικές κοινότητες τους μέχρι και το 80%, κρύβονται κάτω από τα χαλάκι;  
 Στα χτυπήματα της Σρι Λάνκα, ο Ομπάμα και η Κλίντον αναφέρθηκαν  στα θύματα ως «προσκυνητές του Πάσχα» κι όχι ως χριστιανούς.
Η πολιτική ορθίλα έχει σαπίσει τόσο που υποχρεώνει ακόμη και ηγετικές φυσιογνωμίες της σε αυτολογοκρισία και αντιστροφή της μεροληψίας.
Η ισλαμική τρομοκρατία θα συνεχίσει, ίσως ακόμη ισχυρότερη. Ακραίοι ισλαμιστές στρατολογούν διαρκώς.
Δυστυχώς, η χώρα μας, απολύτως ασφαλής μέχρι και πριν την μνημονική της υποδούλωση από την ισλαμική τρομοκρατία,  έχει αρχίσει να μπαίνει πλέον σιγά σιγά στο στόχαστρο τγια δύο κυρίους λόγους:
Το μεταναστευτικό καθώς ήδη έχει περιγραφεί πως σε κάποιους καταυλισμούς ομάδες του ισλαμικού κράτους κάνουν κουμάντο.
Και την σύμπλευση της Ελλάδας με τον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό σε συνδυασμό με την στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ.
Εκτιμώ πως στην επόμενη δεκαετία θα δούμε περιστατικά ισλαμικής τρομοκρατίας και στη χώρα μας.
Και αυτός είναι ένας μόνος από τους πολλούς κινδύνους που περιμένουν τη χώρα μας κι όχι ο πιο σημαντικός.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/4/2019

Read More »

Πέμπτη 11 Απριλίου 2019

Ελάχιστος φόρος τιμής στον Julian Assange



O Julian Assange ήταν μια ιδιοφυία. Ένας άνθρωπος ο οποίος δούλευε εξαντλητικά .
Δούλευε ακατάπαυστα με την αλήθεια, για την αλήθεια.
Χαρακτηριστικό του όγκου αλλά και της σχολαστικότητας της δουλειάς του είναι το γεγονός πως από τα εκατοντάδες χιλιάδες έγγραφα των πρεσβειών που ο Assange δημοσίευσε, ούτε ένα δεν ήταν fake, ούτε ένα δεν διαψεύστηκε. Ούτε μισό.
Ο Assange ήταν ο φακός που έριξε φως στα πιο σκοτεινά μέρη της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής, αυτής της μάστιγας. 
Ένα σημαντικό κομμάτι πληροφορίας χάρη στο οποίο κάτι προοδευτικά προπύργια της νεοελληνικής δημοσιογραφίας όπως ο Κούλογλου κι ο Βαξεβάνης αλλά κι άλλοι διεθνείς μεγαλοπροοδευτικάριοι, όπως οι NYT (New York Times), o Guardian, η Le Monde, επιβιώσαν της ψηφιακής επανάστασης,  ήταν λόγω της ψηφιακής επανάστασης που έφερε στην πληροφορία ο Julian Assange.

Η δημοσιογραφία χρωστάει στον Assange κι όχι το αντίθετο.

Αλλά όταν οι ΗΠΑ, θύμωσαν, όλα τα έντυπα το βούλωσαν. Θύμωσαν οι ΗΠΑ για τις γαμημένες ιμπεριαλιστικές πρακτικές που ο Assange αποκάλυψε, για τις δολοφονίες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, για τους αμάχους λέμε τώρα, ανάμεσα τους και δημοσιογράφους των συγκεκριμένων εφημερίδων.
Εξοργίστηκαν που έβγαλε τις βρωμιές τους φόρα παρτίδα.
Κι έτσι αποφάσισαν να τελειώσουν τον ενοχλητικό Αυστραλό, στήνωντας πολλαπλές σκευωρίες που κατάντησαν σιχαμένες συνομωσίες.
Στην Σουηδία, για να τον εκδώσουν στην Αμερικάνικη αυτοκρατορία, του στήσανε "σεξουαλικό σκάνδαλο". Δύο γυναίκες τον κατηγόρησαν πως δεν χρησιμοποίησε προφυλακτικό κατά την διάρκεια συναινετικού σεξ μαζί του.

Η σκευωρία κατέπεσε το 2017. Αλλά αρκούσε.

Αρκούσε για να ζητήσει ο Assange προστασία από την πιθανή έκδοση του στις ΗΠΑ. 

Την βρήκε στον Ισημερινό και συγκεκριμένα στην πρεσβεία της χώρας στη Μεγάλη Βρετανία. 

Θυμάστε το πόσο παχιά μας πουλούσαν οι Έλληνες Αριστεριστές το υπόδειγμα του Ισημερινού και του προέδρο του Ραφαέλ Κορέα που διάγραψε μονομερώς το χρέος;

Αλλά από το 2015 και μετά, τα εξαπτέρυγα της νεοαριστεράς δεν μας λενε την συνέχεια. Γιατί η χρησιμότητα της αλήθειας εξαντλήθηκε μπροστά στην ιδιοτέλεια τους. 

Εξαφανίστηκε ο Κορέα μαζί με το χρέος;

Αυτοθυσίαστηκε?

Τι έγινε;
Και γιατί δεν μας το λένε; 

Ο Κορέα έκανε ένα τρομακρικό λάθος: Μην μπορώντας να διεκδικήσει τρίτη θητεία, έχρισε τον Lenin Moreno διάδοχο του. Γιος προοδευτικού ο σοσιαλίζον γιος, άνθρωπος των αμερικάνων, ο Moreno την έστησε στον Κορέα.

Την συνέχεια την μάθατε ποτέ;

Ο Κορέα ζητά άσυλο απ’ το Βέλγιο. 
Για μια υποτιθέμενη απαγωγή ενός πραξικοπηματία στην Κολομβία θεέ μου.
Την στήσανε και στον Κορέα μια χαρά. 

Ο Κορέα σήμερα απ΄ το Βέλγιο, ο άνθρωπος που έσωσε τον Ισημερινό, βρίζει τον Moreno. Τον λέει ξεκάθαρα προδότη, ακόμη περισσότερο μετά από αυτό που έκανε στον Assange.

Eίναι ότι χειρότερο έχει συμβεί στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής, λέει ο Κορέα. Και το εννοεί. Και το ξέρει. Και Λένιν και Μορένο. Όπως θα λεμε στο μέλλον, και Ερνέστο και Τσίπρας.

Θυμόσαστε τον Κορέα έτσι; Είναι ο άνθρωπος που οι Έλληνες αριστεριστές θυμιατίζανε, αλλά μετά;
Πουφ, θαύμα, εξαφανίστηκε. Όπως έγινε και με τον Τσε και με τον Άρη και με όλους.

Αυτή είναι η πραγματική ιστορία. Του Κορέα. Και του Assange.

O Assange το ξερε. Το ξερε ότι απ τη στιγμή που μπήκε  ο του προοδευτικάριου ο γιος, ο Μορένο στα πράγματα, είχε τελειώσει.
‘Εβγαλε μέσα από τα wikileaks έγγραφα του 2007 που οι αμερικάνοι λέγαν ότι ο Μορένο ήταν ο άνθρωπος τους.

Αλλά χωρίς τον Κορέα, ο Assange ήταν νεκρός.

Και θα πεθάνει. Αν όχι σωματικά, τουλάχιστον σαν προσωπικότητα. Ήδη τα 7 χρόνια εγκλεισμού στην πρεσβεία έχουν αφήσει ανεξίτηλα, άσχημα σημάδια πάνω του. 

Ο Κορέα δεν είναι ακόμη νεκρός, αν και θέλουν να τον δολοφονήσουν, όπως γερουσιαστές των ΗΠΑ θέλαν διακαώς να δολοφονήσουν τον Assange, δηλώνοντας το μάλιστα δημοσίως

Ραφεάλ, θυμήσου. Αν ξαναπάρεις την εξουσία στον Ισημερινό, εκτέλεσε το πρώην Πουλέν σου τον Μορένο.
Θα το βαπτίσουμε, μέρα μνήμης του Julian.

Σήμερα, ποινικοποιήθηκε η  δημοσιογραφία. Και παρότι κάτι ξεπουλημένα τομάρια μπορεί να το παρουσιάζουν σαν είδηση, το γεγονός είναι ότι σήμερα πέθανε η ανεξάρτητη δημοσιογραφία.

Δεν πρέπει να παραλείψουμε τους πανηγυρισμούς του γελοίου πλέον βρετανικού κοινοβουλίου για την σύλληψη του Assange. Κάτι έπρεπε να πανυγυρίσει κι η ασθενέστερη πρωθυπουργός η Τερέζα μας η Μαίη. 
Και να σαι καλά  και συ Jeremy Corbin. Το ασθενές tweet σου την ώρα που έχεις την May στο τσεπάκι δείχνει σημάδια τσιπροποίησης. Πρόσεχε το αυτό.

Κλείνοντας, να τονίσουμε ότι καθόλου τυχαία δεν ήταν η έγκριση δανείου από το ΔΝΤ προς τον Ισημερινό 4,2 δις. Σκάει ο Ιούδας από τη ζήλια του.

Βέβαια, ο Μορένο, για να εκδοθεί ο Assange, εκτός από το δάνειο του ΔΝΤ, πήρε και εγγυήσεις από τους Βρετανούς: Εγγυήθηκαν ότι ο Julian δεν θα αντιμετωπίσει τη θανατική ποινή και δε θα υποστεί βασανιστήρια.

Με το δεύτερο γελάν και οι πέτρες. Κι οι άνθρωποι κλαίνε.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, for my Angel Julian, 12/4/2019

Read More »

Σάββατο 6 Απριλίου 2019

Μένουμε Ελλάδα



Θα μπορούσε να είναι κοινωνικό πείραμα: Δεν είναι όμως. Είναι μια ζοφερή πραγματικότητα: Εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες έφτασαν μέχρι τα Διαβατά μετά από διασπορά είδησης στο Facebook ότι τα σύνορα έχουν ανοίξει και θα φτάσουν στην Ιθάκη τους, την Κεντρική Ευρώπη.
Τόσο εύκολα μπορούν να χειραγωγηθούν τα ανθρώπινα πλάσματα. Το ποιος και το γιατί διέσπειρε το μήνυμα μάλλον θα παραμένει άλυτο. Όπως άλυτα θα παραμείνουν και τα προβλήματα που δημιουργεί η λογική των ανοιχτών συνόρων προς τα μέσα και των κλειστών συνόρων προς τα έξω, σε μια χώρα που εκτός από χωματερή χρέους έγινε και χωματερή ανθρώπων.
Όπως δήλωσε κι ο αρμόδιος υπουργός Βορίδης –συγγνώμη, ο Βίτσας είναι ο υπουργός μετανάστευσης: «τα σύνορα είναι και θα παραμείνουν κλειστά και εννοείται ότι δεν θα επιτρέψουμε παράτυπες μετακινήσεις».
Αυτά δεν είναι σύνορα, η γάτα του Σρέντιγκερ είναι.
Ο Κος Βίτσας, για να εκτονώσει την κατάσταση, τρόλαρε και λίγο, προσφιλής συνήθεια άλλωστε στους πολιτευτές αυτής της κυβέρνησης. Δήλωσε λοιπόν ότι οι (μετανάστες και πρόσφυγες) «πρέπει να πειστούν να επιστρέψουν στους ικανοποιητικούς έως πολύ καλούς χώρους, στους οποίους τους φιλοξενεί το ελληνικό κράτος».
Οι λεγόμενοι καταυλισμοί είναι η ντροπή του Δυτικού κόσμου, στρατόπεδα συγκέντρωσης με απειροελάχιστη μέριμνα για τους φυλακισμένους παρά τα μεγάλα ποσά που δαπανούνται για την αντιμετώπιση του ζητήματος, το μεγαλύτερο κομμάτι των οποίων δεν φτάνουν ποτέ στους καταυλισμούς.
Βιασμοί κι απαγωγές, συχνά και παιδιών, μαχαιρώματα εντός των καταυλισμών και κατά τόπους εγκληματικότητα κατά των νησιωτών, είναι στην καθημερινή διάταξη.
Κι αυτή η αδιανόητη βαρβαρότητα είναι πολυπολιτισμός;
Τα ερωτήματα που διαρκώς προκύπτουν σε σχέση με πολλαπλά σκάνδαλα δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την μετανάστευση κουκουλώνονται με την καραμέλα φτιαγμένη από λάσπη και μόνο περί δήθεν εθνικισμού, ενώ οι τάχαμου ανθρωπιστές και οι ακραιφνείς εθνικιστές συνεχίζουν να βλέπουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς να φουσκώνουν, γιατί η μετανάστευση για αυτούς είναι πάνω από όλα, πρώτα απ όλα, μεγάλη μπίζνα.
Μην γελιόμαστε. Οι εκμεταλλευτές της αριστεράς ασκούν πολιτική. Μια πολιτική που δεν συμφωνεί σε όλα τα μεγάλα ζητήματα με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και για αυτό τον λοιδορούν και τον μειώνουν διαρκώς.
Ενδεικτική της ασκούμενης πολιτικής είναι η παραίτηση του προέδρου της Εθνικής  Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Γιώργου Σταυρόπουλου, μια από τις πολλές παραιτήσεις στη Δημόσια Διοίκηση. Μόνο οι βουλευτές δεν παραιτούνται την τελευταία τετραετία, οξυγονοκολλημένοι καθώς είναι με τα προνόμια που τους δίνει η καρέκλα τους.
Ο Σταυρόπουλος παραιτήθηκε γιατί η κυβέρνηση, ετσιθελικά όπως συνηθίζει, προσθέτει στην Επιτροπή 5 Ρομά και δύο ακόμη ΛΟΑΤΚΙ, καταστρέφοντας οποιαδήποτε πρόθεση αμεροληψίας και αντικειμενικότητας.
Όπως σημειώνει ο ίδιος ο κύριος Σταυρόπουλος στην επιστολή παραίτησης του: ««Τα δικαιώματα του ανθρώπου δεν ιεραρχούνται. Βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο και προστατεύονται ισότιμα όταν προσβάλλονται. Η κοινότητα των Ρομά φυσικά πρέπει να εκπροσωπείται στην ΕΕΔΑ, όπως και η κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ … η υπερβολικά μεγάλη ευνοϊκή μεταχείρισή τους σε βάρος όλων των άλλων υπερασπιστών των δικαιωμάτων του ανθρώπου προσβάλλει τους δεύτερους, αλλά και υποβαθμίζει το κύρος της ίδιας της Εθνικής Επιτροπής, αλλοιώνει άκριτα τη σύνθεσή της και θίγει την ανεξαρτησία της».

Η κυβέρνηση αυτή, όπως τόσες άλλες, δεν συμφωνεί στα περισσότερα ζητήματα με την πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού.
Είναι όμως μια από τις λίγες κυβερνήσεις που στρέφονται ανοιχτά κατά της πλειοψηφίας κι εργαλειοποιούν τις μειονότητες για να το πετύχουν. Αυτή την πρακτική την χρησιμοποιούν κυβερνήσεις άλλων χωρών για να αποσταθεροποιήσουν και να ασκήσουν πίεση.

Εμείς δεν χρειαζόμαστε ξένες κυβερνήσεις για να μας υπονομεύουν. Το κάνουμε και μόνοι μας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/4/2019

Read More »

Τρίτη 2 Απριλίου 2019

Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου: Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί



Μας κλέψαν την Ελπίδα. Πέθανε τελευταία.
Για αυτό έγραψα την Ελπίδα και τους υπερκακούς το καλοκαίρι του 2017.
Γιατί την χρειαζόμουν τόσο μα τόσο πολύ.
Όσο την χρειάζεστε και εσείς. Όσο θα την χρειαστούν και τα παιδιά μας,

Η Ελπίδα είναι μια ηρωίδα μοναδική.

Γενναία, ειλικρινής, δεν ζαρώνει μπροστά στις δυσκολίες.
Δεν φοβάται τις κακοτοπιές.
Κι όταν χάνει το χαμόγελο της έστω για λίγο, το ξαναβρίσκει και το μοιράζει όπως ο ήλιος το φως του.
Για αυτό, οι τρεις Υπερκακοί, πολύ κακοί τύποι από άλλη διάσταση που έχουν έρθει πρόσφατα στον πλανήτη μας με τους χειρότερους των σκοπών, την έχουν βάλει στο μάτι.
Αν θέλουν να καταστρέψουν τον πλανήτη -κι αυτό πραγματικά θέλουν- πρέπει πρώτα να ακυρώσουν την Ελπίδα.
Η Ελπίδα δεν είναι μόνη της σε αυτήν την απίστευτη δοκιμασία. Μαζί της έχει τον Ντάνο, την μελαγχολική Λίλη, το φοβισμένο σκυλάκι που το λένε Φόβο, και τον Μίου, τον παμπόνηρο ομιλούντα γάτο.
Θα καταφέρουν τρία παιδιά και δύο ζωάκια να τα βγάλουν πέρα με τρεις οντότητες που κατέχουν απίστευτες υπερδυνάμεις μοχθηρίας;
Η συνέχεια στις σελίδες του βιβλίου «Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί».
Ένα βιβλίο που θα μείνει σε εσάς και κυρίως στα παιδιά σας αξέχαστο, ένα βιβλίο αντίδοτο στους φαρμακερούς καιρούς που ζούμε.
Προς το παρόν διαθέσιμο στον Ιανό. 

Κέρδισε τους κορίτσι μου!!!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/4/2019  
Read More »