Η πολιτικη΄αποσύνθεση της Δύσης

Πάει καιρός από τότε που ανακοίνωσα- μονομερώς βεβαίως, βεβαίως- πως ήρθε το τέλος εποχής και πως ο κόσμος πλέον γίνεται χαοτικός.

Οι εξελίξεις με δικαίωσαν πλήρως.

Γιατί αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή της αυτοκρατορίας που φθίνει, τις ΗΠΑ, και την πάλαι πότε βρετανική αυτοκρατορία δεν είναι απλά παιδιά του χάους: θα γεννήσουν πολύ περισσότερο χάος από ότι θα μπορούσε κάποιος πριν από μερικά χρόνια να φανταστεί.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το κοινοβούλιο ρίχνει τον πρωθυπουργό για να αναβάλει το πολύ πιθανό ενδεχόμενο μια Βρετανεξόδου χωρίς συμφωνία κι αποφεύγει τις εκλογές μέχρι να γίνει η συμφωνία με την ΕΕ.

Ο ίδιος ο Johnson μένει έκθετος μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να κρίνει παράνομη την απόφαση του βραχυβιότερου πρωθυπουργού να κλείσει προσωρινά το κοινοβούλιο.

Το παιχνίδι περνάει στα χέρια της βασίλισσας.

Τίποτε από όσα συμβαίνουν δεν θυμίζουν, έστω αμυδρά, δημοκρατία.  

Οι πιθανότητες διάλυσης του Ηνωμένου Βασιλείου αυξάνονται καθημερινά.

Μαίνεται πόλεμος πλέον εκεί. Και τα επόμενα χρόνια ενδέχεται να ξαναδούμε άφθονο αίμα.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι δημοκρατικοί τα παίζουν όλα για όλα.

Αφού η γελοία σκευωρία που παρουσίαζε λίγο πολύ τον Τραμπ μαριονέτα του Πούτιν, κατέπεσε και μάλιστα χωρίς πολύ θόρυβο, με σιγαστήρα, τώρα ανασκευάζουν το σενάριο θέλοντας τον Τραμπ αυτήν την φορά να εκβιάζει τηλεφωνικά με τα 400 εκατομμύρια δολάρια αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας τον νέο πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι, ώστε αυτός να του δώσει πληροφορίες για βρωμιές του Joe Biden και του γιου του εν όψει των εκλογών του 2021.

Χωρίς να θεωρώ ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ικανός για μια τέτοια χοντράδα, όποια κι αν είναι η έκβαση του πράγματος θα οδηγήσει σε περισσότερο χάος και διαίρεση εντός των ΗΠΑ.

Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι ήταν το Δημοκρατικό κόμμα αυτό που αλλοίωσε τα αποτελέσματα της κούρσας για το χρίσμα το 2016 υπερ της Κλίντον και κατά του Σάντερς και πως ήταν δική τους στρατηγική να προωθήσουν αδύναμους ρεπουμπλικανούς υποψηφίους όπως … ο Ντόναλντ Τραμπ.

Με τον αντιπρόεδρο επί Ομπάμα Joe Biden να είναι ο πιο πιθανός υποψήφιος τους για το χρίσμα, οι δημοκρατικοί έχουν βάλει τις βάσεις για να δουν τον χειρότερο εφιάλτη τους να γίνεται πραγματικότητα: Μια δεύτερη θητεία του εκκεντρικού Ντόναλντ Τραμπ θα γίνει ακόμη πιο πιθανή σε οποιαδήποτε αστοχία αφορά την παραπομπή Τραμπ έχοντας απέναντι έναν ασθενέστατο υποψήφιο βγαλμένο από τα παλιά όπως ο Joe Biden.

Και το πιο επικίνδυνο σημείο απ’ όλα είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν όταν οι σχέσεις Ιραν-ΗΠΑ είναι δραματικά άσχημες. Και ο πρόεδρος Τραμπ, ένας από τους ελάχιστους αμερικανούς προέδρους που δεν έχουν κάνει πόλεμο- τουλάχιστον όχι ακόμη- μπορεί να δελεαστεί να παίξει το χαρτί του πολέμου, αν στριμωχτεί στα σχοινιά.

Ο προοδευτισμός θα έχει κάνει ένα ακόμη θαύμα. Να τους χαίρεστε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/9/2019  

Read More »

Δεν μπορείς Boris Johnson, δεν μπορείς,

Το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα για το οποίο προειδοποιούσαμε μερικές μέρες πριν ότι ο πρωθυπουργός του Η.Ν Boris Johnson προσπάθησε να αποτρέψει με το δικό του πραξικόπημα, τελικά επισπεύτηκε.

Δεν μπορείς Boris Johnson, δεν μπορείς, του φωνάζει το αγγλικό κοινοβούλιο, του οποίο τον έλεγχο έχει παντελώς χάσει ο πρωθυπουργός του.

Τίποτα από αυτά που συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην βρετανική πολιτική σκηνή δεν θυμίζει έστω αμυδρά δημοκρατία οποιουδήποτε τύπου.

Ο όχι και πολύ παλαιότερα φέρελπις ηγέτης της αντιπολίτευσης Jeremy Corbin που κέρδισε τη βάση και αναμόρφωσε το κόμμα του μακριά από τον μπλερισμό, έχει γίνει πια ο Βρετανός Αλέξης Τσίπρας, ένα γιουσουφάκι της ΕΕ και του City.

Είναι παντελώς παράδοξο ότι εκτός από το παλάτι τον Johnson στηρίζει η εργατική τάξη και τα κατώτερα μεσαία στρώματα ενώ τους εργατικούς οι οικονομικές ελίτ και τα ανώτερα μεσαία στρώματα που συναλλάσσονται με αυτές.

O Corbyn που επί χρόνια επιδίωκε εκλογές τώρα τις αντιμετωπίζει ως παγίδα του Johnson, όπως άλλωστε τον δασκάλεψαν να κάνει καθώς τα ποσοστά αποδοχής του είναι δραματικά χαμηλά, κοντά στο 20% και πέσαν ακόμη περισσότερο μετά το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα του οποίου ο ίδιος ηγήθηκε για να αποτρέψει μια αγγλέξοδο χωρίς συμφωνία, ενώ με το πραξικόπημα του Johnson οι συντηρητικοί τσίμπησαν δύο δημοσκοπικές μοναδούλες.

Είναι προφανές ότι παρά την τρομοκρατία περί αγγλεξόδου και τις ήδη δυσμενείς επιπτώσεις της, η πλειοψηφία, έστω οριακή των Βρετανών θέλουν αγγλέξοδο χωρίς καν συμφωνία.

Κι έχουν δίκιο. Γιατί η αγγλέξοδος με συμφωνία είναι τόσο εξευτελιστική όσο το μνημόνιο 3 σε σχέση με την πρόταση Γιούνγκερ.

Θα είναι σαν να είναι Αγγλέξοδος και να μην είναι καθώς το Η.Β θα διατηρήσει όλες τις υποχρεώσεις του απέναντι στην ΕΕ με τα προνόμια του και τον ρόλο του να περιορίζονται.

Η αγγλέξοδος με συμφωνία είναι πολύ χειρότερο από τo καθαρό Brexit και το καθαρό Bremain.

Είναι η αμηχανία της διάστασης ανάμεσα στον βρετανικό λαό και τους πολιτικούς του.  

Η στάση του Corbyn, η υπεύθυνη στάση, είναι ξεκάθαρα αντεθνική κι ας περιγράφεται αντιστρόφως.

Έχει υπονομεύσει πλήρως την κυβέρνηση ενισχύοντας την ΕΕ σε όποιες διαπραγματεύσεις, όπως ορθότατα επισημαίνει ο Johsnon.

Ποιος ο λόγος να διαπραγματευτείς με μια κυβέρνηση όταν το βρετανικό κοινοβούλιο είναι κατά της εξόδου;

Το ίδιο συνέβη και με την ελληνική κυβέρνηση κατά την περίοδο των δήθεν διαπραγματεύσεων όπου το κοινοβούλιο ήταν αναφανδόν υπέρ της παραμονής στην ΕΕ.

Οπότε η κυβέρνηση έριχνε άσφαιρα με πλαστικό πιστόλι που δεν έπειθε κανέναν εκτός από τους Έλληνες ψηφοφόρους που νόμιζαν ότι έβλεπαν ματσάρα.

Τόσο ηλίθιοι ήμασταν κι αυτό δεν προβλέπεται να αλλάξει σύντομα.

Οι εκλογές στο Η.Β θα γίνουν, αργά ή γρήγορα.

Ο Johnson θα τις κερδίσει και μαζί με τον Farange θα σχηματίσει κυβέρνηση που θα φέρει το οριστικό Brexit. H EE πιθανώς θα επιδιώξει να διαλύσει το Η.Β προσεταιριζόμενη την Ιρλανδία και τη Σκωτία.

Και πιθανόν θα χυθεί αίμα όπως συμβαίνει ενίοτε ‘όταν οι ελίτ αγνοούν την λαϊκή βούληση όπως επαναλαμβανόμενα κάνει η ΕΕ και οι προσκολλημένες σε αυτήν κυβερνήσεις.

Ο σταλινοκομμουνισμός των προνομιούχων τρέμει και θέλει να πάρει μαζί του στον τάφο όποιον του εναντιώνεται.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/9/2019  

Read More »

Ποιος φοβάται τον Αντετοκούνμπο;

Κι η απάντηση είναι: όχι οι αντίπαλοι του. Αλλά οι συμπαίκτες του και ο προπονητής ου.

Ο Γιάννης μπορεί να είναι ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο, μπορεί και όχι, αλλά δεν είναι ομάδα.

Κι αυτό το απέδειξε κι η “νίκη” των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία, την οποία κυριολεκτικά της την χάρισε η Τουρκία πετώντας τέσσερις ελεύθερες βολές στον γάμο του καραγκιόζη.

Ομάδα δεν είναι μόνο τα άτομα που την απαρτίζουν αλλά το δέσιμο, η προετοιμασία και ο προπονητής.

Κι από ότι φαίνεται, ο Γιάννης δεν έχει δέσει με τους συμπαίκτες του καθώς μάλλον σοβαρή δοκιμασία δεν φαίνεται να έκανε μαζί τους για λόγους που το σταρ σύστεμ γνωρίζει καλά.

Όσο η εθνική με εξαιρετική σύνθεση, με ή χωρίς Αντετοκούμπο, έπαιζε χωρίς ντε και καλά να ψάχνει τον Γιάννη, πήγαινε εξαιρετικά.

Όταν ο Σκορτόπουλος αποφάσισε να χωρέσει τους πάντες στην ομάδα για να απελευθερώσει τον Γιάννη, λές και υπήρχε κανένας λόγος με σχεδόν ντουμπλ σκορ, βάζοντας τον στο τριάρι και χωρίς να υπάρχει δυάρι, η ομάδα διαλύθηκε.

Με μηδενική κινητικότητα και με μια άμυνα που παρά το ψηλό σχήμα έμπαζε από παντού -ψηλοί κοντοί μπαίναν ρακέτα- η ομάδα δεν υπήρχε.

Και καταστράφηκε ακόμη περισσότερο ψάχνοντας τον Γιάννη.

Ο Γιάννης δεν χρειάζεται να κάνει τριπλ νταμπλ και μαγικά για να βοηθήσει την ομάδα να κερδίσει.

Και μόνο που είναι στο παρκέ τραβάει τρεις τέσσερις παίχτες πάνω του.

Η Αντετοκουμπομανία κατέστρεψε την ομάδα.

Κι είναι κρίμα.

Χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο όπου στο τρίτο του φάουλ ο Γιάννης αρνήθηκε στιγμιαία να γίνει αλλαγή.

Απλά τραγικό.

Το παιχνίδι ήταν μάχη προπονητών. Ο Άτσο Πέτροβιτς το είχε δηλώσει μερικές ώρες νωρίτερα: Γνωρίζω τον τρόπο να σταματήσω την Ελλάδα.

Έβαλε έναν παίχτη 40 χρονών και με ύψος 1,93 και με τη βοήθεια των συμπαικτών του έσβησαν τον MVP.

Καλή κι άγια η πολιτική εκμετάλλευση του φαινομένου Αντετοκουμπο από τα δεξιά και κυρίως απ τα αριστερά αλλά ο Γιάννης πάνω και πρώτα απ΄ όλα είναι παίχτης του μπάσκετ. Και τώρα παίζει με την εθνική Ελλάδος, μια από τις καλύτερες όλων των εποχών.

Κι αν συνεχίσει η Αντετοκουμπομανία εντός της ομάδας και κυρίως από τον προπονητή της Σκουρτόπουλο, η καλύτερη εθνική όλων των εποχών με τον καλύτερο Έλληνα όλων των εποχών, θα γυρίσει στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου που στο μόνο που διαπρέπει πλέον εκτός από την μαλακία είναι σε κάποια αθλήματα, πολύ νωρίτερα από άλλες πιο άδοξες εθνικές ομάδες του παρελθόντος που η μεγαλύτερη τους ως συνήθως αδυναμίες του ήταν ψωνισμένοι ή βλαμμένοι προπονητές.

Κι ίσως αυτό να είναι και καλό γιατί αρκετά την έχουμε ψωνίσει και δεν φαίνεται να έχουμε μάθει τίποτε απο τα μαθήματά μας.

Κι αυτά τα γράφει κάποιος που το 1990 ήταν απουσιολόγος σε πειραματικό λύκειο κι ίσως ο μοναδικός Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας που είχε ένα μέτρο άλμα στα 17 του χωρίς την βοήθεια γυμναστών.

Είδατε που την έχουμε ψωνίσει;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/9/2019

Read More »

Πραξικόπημα Μπότζο

Ώστε είναι πραξικόπημα;

Φυσικά και είναι.

Ο νέος πρωθυπουργός της Μ.Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον, πήρε την έγκριση της βασίλισσας για να κλείσει το κοινοβούλιο (τοποθετώντας το πιο κομψά, να αναστείλει την λειτουργία του για ένα μήνα) κάτι που δείχνει ακόμη πιο ξεκάθαρα πως το παλάτι είναι μία από τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από το Brexit.

Ο ΜπόΤζο μέτρησε τα πράγματα πριν δράσει: Όντας σκληρός εξοδιστής, γνώριζε ότι το επόμενο πραξικόπημα θα γινόταν από μία σύμπραξη των εργατικών του συμπαθή πλην λακέ πλέον της ΕΕ Τζέρεμι Κόρμπιν με τμήμα των συντηρητικών για να τον ρίξουν με τη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης  τον Νοέμβριο, πριν εκπνεύσει η τελευταία προθεσμία της 8^ης Οκτωβρίου για την Αγγλέξοδο.

Ο Βρετανός δημοσιογράφος Paul Mason είχε δίκιο. Είναι πραξικόπημα. Όπως αυτό που ο ίδιος περιέγραψε στην περίπτωση της Ελλάδας μετά το δημοψήφισμα.

Αυτό που δεν περιγράφει ή κάνει πως δεν βλέπει ο Mason, είναι το πραξικόπημα διαρκείας που επιχειρεί να μετατρέψει την αγγλέξοδο σε ημιπαραμονή στην φασιστική ΕΕ, μιας ΕΕ που επηρεάζει πλέον κάθε εκλογή, που αγνοεί τα δημοψηφίσματα, που εκβιάζει κι όποτε της είναι δυνατό ρίχνει μη αρεστές της κυβερνήσεις. Το πραξικόπημα της ημιπαραμονής θα αποβεί απολύτως εξευτελιστικό για το Η.Β  καθώς θα διατηρούσε όλα τα προβλήματα που υπήρχαν για το Η.Β εντός της ΕΕ με περιορισμό των προνομίων που είχε το Η.Β ως πρωταγωνιστικό μέλος της ΕΕ. 

Το Η.Β έχει ήδη πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του οικονομικού τιμήματος για την Αγγλέξοδο, με την στερλίνα να φτάνει σε ιστορικά χαμηλά και εκατοντάδες δις επενδύσεων να την έχουν κάνει με ελαφρά.

Ο μέγας κίνδυνος πλέον για το Η.Β δεν είναι οικονομικός- αυτό το τίμημα όπως είπαμε το έχει ήδη σε μεγάλο βαθμό ήδη πληρώσει- αλλά γεωπολιτικός και είναι η διάλυση του, με ένα μεγάλο τμήμα της Σκοτίας και της Ιρλανδίας να ακονίζει τα παλιά μαχαίρια για να γίνει γιουσουφάκι της ΕΕ, μια καθόλου σοφή επιλογή την δεδομένη στιγμή που παρόμοιος κίνδυνος διάλυσης της ΕΕ παραμένει ορατότατος.  Έτσι ο πάλαι πότε αγώνας ανεξαρτησίας της Σκωτίας και της Ιρλανδίας έχει γίνει πλέον αγώνας εξάρτησης από την ΕΕ, ένας σκοπός απεχθέστατος για μένα.

Το τίμημα για την Αγγλέξοδο που ζυγώνει θα το πληρώσει τώρα η Γερμανία που βρίσκεται σε ύφεση εν μέσω εμπορικών πολέμων κι ας κάναν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι πως δεν τρέχει και τίποτε με την αποχώρηση του Η.Β.

Τώρα, οι μάσκες θα πέσουν κι ο φόβος της ΕΕ μπορεί να μετατραπεί σε πανικό.

 Κι έτσι συστρατρεύον οι ευροφασίστες τους πάντες για να ρίξουν την γνωστή λάσπη του φασισμού σε όποιον στέκεται στο δρόμο του ολοκληρωτισμού τους.

Έτσι, ο ηθοποιός Χιου Γκραντ έγινε ήρωας για μια μέρα με ένα στιγμιότυπο μια δήθεν ιερής αγανάκτησης, στολίζοντας πατόκορφα τον Μποτζο: «Άντε γαμήσου υπερπροβλημένο λαστιχένιο παιχνίδι μπάνιου. Η Βρετανία είναι αηδιασμένη με σένα και τη μικρή συμμορία με τα μαλακισμένα τσιράκια σου».  

Το ποιος είναι υπερπροβεβλημένο λαστιχένιο παιχνίδι σε ποιανού το μπάνιο, και ποιοι είναι τα μαλακισμένα τσιράκια ποιανού το αφήνουμε να το κρίνει η ιστορία.

Αυτό που μπορούμε να σημειώσουμε, είναι το ότι η ορθοπολιτική είναι ένα όπλο: Αν κάποιος αγγλεξοδιστής έγραφε έναν τέτοιο οχετό για την Μέρκελ ή τον Γιούνγκερ, η καριέρα του θα είχε τελειώσει αυτόματα.

Επίσης πρέπει να σημειωθεί πως η Αγγλέξοδος θα αποβεί εφιαλτικός παράγοντας για την Ελλάδα και την Κύπρο σε σχέση με τις γεωπολιτικές επιδιώξεις του Η.Β εκτός ΕΕ.

Η διάλυση αυτής της ΕΕ είναι ένα πεδίο όπου για κάθε μάχη που χάνεται, μια άλλη κερδίζεται και τ’ αντίστροφο. Έτσι στην απείθαρχη Ιταλία, οι νάρκες που έστησαν οι ευροφασίστες εντός της συγκυβέρνησης λίγκας και 5* έσκασαν και διέλυσαν μια ακόμη μεγάλη απειλή για την ΕΕ. Η κυβέρνηση που θα προκύψει σίγουρα δεν θα καταντήσει στον απόλυτο συμβιβασμό και την τέλεια κωλοτούμπα, σίγουρα όμως δεν θα αποτελέσει υπαρξιακή απειλή για την ΕΕ. Η διάρκεια της όμως είναι άγνωστη κι ο Σαλβίνι περιμένει στη γωνία για να πάρει την εκδίκησή του.

Οι πυρηνικές δοκιμές του Ερντογάν

Νομίζω ότι ήμουν ο πρώτος που ανάμεσα σε αρκετούς άλλους όρους, εγκαινίασα και τον παραλληλισμό «πυρηνικό όπλο» για την μεταναστευτική δεξαμενή της Τουρκίας.

Ο Ερντογάν, συνεχίζοντας την πρακτική που έχω περιγράψει δεκάδες φορές, αυτή του να πηγαίνει τα πράγματα στα άκρα και έπειτα να διαπραγματεύεται για να κατακυρώσει οφέλη πριν από το επόμενο μεγάλο του ρίσκο, κάνει αυτές τις μέρες πυρηνικές δοκιμές κατά της Ελλάδας με την «ανθρωπιστική αποστολή» 500 μεταναστών στα ελληνικά νησιά και με 19 υπερπτήσεις σε μία μέρα.

Ο Ερντογάν, δεν «δοκιμάζει» τις αντοχές της Ελλάδας. Τα νησιά δεν θα αντέξουν ένα ακόμη μεγάλο κύμα μεταναστών.

Ο Ερντογάν δεν σταματάει. Σταματιέται. Και σταματιέται  μόνο από κάποιον που στην πολιτική του των υψηλών ρίσκων του θα απαντήσει με ακόμη υψηλότερα ρίσκα.

Και μένουν μόλις μερικοί μήνες για αυτό το περιθώριο ευκαιρίας καθώς τα εξοπλιστικά του, προεξαρχόντων των S400 θα κάνουν το Αιγαίο μια πρωτίστως τουρκική υπόθεση.

Αλλά όλα αυτά τα έχουμε περιγράψει. Πολύ πριν συμβούν.  

Πέτρος Αργυρίου. Agriazwa.blogspot.com, 31/08/2019

Read More »

Yet another Greek Drama: Το 1821 της Γιάννας

Τρία είναι τα κύρια σημεία που προβάλουν τα ελληνικά μήντια σε σχέση με την νέα κυβέρνηση:

Την ετοιμότητα της, την αφοσίωση στο έργο της και το lifestyle της.

Το πρώτο είναι προφανές. Το δεύτερο θετικό είναι, αλλά προφανώς θα πρέπει να εκτιμηθεί το ποιο είναι το έργο που επιδιώκεται, αν και αυτό το έργο το έχουμε μάλλον ξαναδεί.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι είναι οι πρώτες μέρες, και τις πρώτες μέρες οι κυβερνήσεις χτίζουν το προφίλ με το οποίο θα μας πάνε γαργαλώντας μέχρι τέλους.

Δεν ξεχνάμε π.χ πως τις πρώτες μέρες της επάρατης Πρώτης Φοράς Αριστεράς, η επιδίωξη ήταν να φτιαχτεί ένα φιλολαϊκό ταπεινό προφίλ. Μέχρι που από τις πρώτες ήδη μέρες, οι αγωνιστές της αρνήθηκαν να μην χρησιμοποιήσουν τον βουλευτικό και υπουργικό στόλο αυτοκινήτων με το επιχείρημα, γιατί, εμείς στο πηγάδι κατουρήσαμε και θυμίζοντας μας το δράμα της Δασκαλάκη Αγγελοπούλου που θα το ξαναματαθυμούμε στην συνέχεια.

Αλλά ας πάμε στο τρίτο και απείρως σημαντικότερο σημείο της νέας κυβέρνησης που αναδεικνύουν τα ελληνικά βλαχομπαρόκ μήντια: Κι αυτό δεν είναι άλλο από το lifestyle της: οι γυναίκες πολιτικοί και οι γυναίκες των πολιτικών με τα αστραφτερά φορέματα που μας θυμίζουν τόσο αυτό που μας έλειψε τόσο πολύ: ΔΑΠ και Δυναστεία.

Έτσι αποδράσαμε από του εναλλακτικού αριστερού lifestyle τα δόντια- άλλωστε, η πρώτη φορά αριστερά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά εναλλακτικό lifestyle- και τώρα πλέον βλέπουμε μια πιο κομφορμιστική επίδειξη μόδας.

Από αυτήν δεν θα μπορούσε να λείπει η εθνική μας Γιάννα, η Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελοπούλου.

Θα ταν σαν να λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή, το τζατζίκι απ' τον πιτόγυρο, ο μπακαλιάρος από την Καθαρή Δευτέρη, ο Ρομπέν από των Δασών.

15 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς της Ξιπασιάς και της σπατάλης, η Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελοπούλου αναλαμβάνει την διοργάνωση της επετείου για τους δύο αιώνες από την επανάσταση του 1821 που όλα τα άλλαξε και τίποτε δεν άλλαξε.

Θα είναι μια επέτειος lifetsyle κι αυτή, όπου ο Κολοκοτρώνης θα φορά τη φούστα που έραψε ο Valentino για τον Σάκη Ρουβά, η Μπουμπουλίνα θα φορά μπούργκα και Jimmy Choo για να τιμήσουμε και τον μπολυμπολιτισμό κι ο Sinboy θα κάνει ντουέτο με Νταλάρα.

Θα γυρίσουμε λοιπόν στις ρίζες μας, στον κομπλεξισμό της απομίμησης, στο νεοκιτς. Κι επ ευκαιρίας ας δούμε κάποιες από τις ρίζες της γυναίκας που της αρέσει να μας γυρίζει στις ρίζες μας, όπως η ίδια τις περιγράφει στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο, My Greek Drama (αλίμονο! Τι δράμα όντως! Για ποιον όμως;”), ένα πραγματικό διαμάντι σεμνότητας και ταπεινότητας το οποίο θα πρέπει να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία στον αιώνα τον άπαντα για να μάθουν τα παιδιά πως γίνονται οι πραγματικές επαναστάσεις και τι σημαίνει ΗΘΟΣ:

“Παρόλο που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να θεωρούμαι μέλος της ελληνικής ελίτ, δεν έπαυα να είμαι μέλος του Κοινοβουλίου και, εάν η οικογένεια Αγγελοπούλου είχε προσκαλέσει όλους τους υπόλοιπους βουλευτές στην Κωνσταντινούπολη για την τελετή, θα ήταν σωστό να λάβω κι εγώ μια πρόσκληση. Δεν έχω ιδέα γιατί δεν με προσκάλεσαν, εάν ήταν παράλειψη ή ήταν εσκεμμένη περιφρόνηση. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι επρόκειτο για κάτι απαράδεκτο και δεν σκόπευα να αφήσω αυτή την προσβολή να περάσει. Δεν θα έμενα αποκλεισμένη από μια σημαντική εκδήλωση στην οποία είχα δικαίωμα να παρίσταμαι. [...] Έδωσα εντολή στη βοηθό μου, τη Λένα, να τηλεφωνήσει στα κεντρικά γραφεία της Χαλυβουργικής στην Αθήνα, την εταιρία η οποία ανήκε στην οικογένεια Αγγελοπούλου και να ζητήσει τον διευθυντή εκεί. Η Λένα απλώς έμεινε να με κοιτάζει και κατόπιν μου είπε 'έχετε τρελαθεί;' Τής απάντησα πως, όχι, δεν είχα τρελαθεί και ότι ήθελα να ενημερώσει τον διευθυντή του εργοστασίου ότι η κα Δασκαλάκη δεν είχε λάβει ακόμη την πρόσκλησή της και ότι ρωτούσε εάν αυτή η πρόσκληση ήταν καθ' οδόν. [...] Εγώ πήρα τηλέφωνο στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τους εξήγησα την κατάσταση. Μίλησα με τον ευγενέστατο επίσκοπο Μελίτωνα ο οποίος ενθουσιάστηκε που συνομιλούσε με ένα μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου. Είπε ότι ευχόταν να πήγαινα τελικά στην τελετή. 'Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα' του είπα. 'Δεν έχω λάβει πρόσκληση'. - 'Πώς μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο;' με ρώτησε εκείνος -και ακουγόταν πραγματικά έκπληκτος. Πρόσθεσε ότι δεν είχε καμία επιρροή στο ποιος θα λάμβανε πρόσκληση και ποιος όχι, αλλά μού είπε ότι, εάν επέλεγα να πάω στην Κωνσταντινούπολη, εκείνος θα φρόντιζε προσωπικά να περάσω μέσα στο ναό και να παραστώ στην τελετή.

Φυσικά, αυτό σήμαινε ότι θα πλήρωνα εξ ιδίων τα ναύλα μου, κάτι που ήταν υπεράνω των οικονομικών μου δυνατοτήτων (σσ: καταραμένη κοινοβουλετική ανέχεια γαρ). Επιπλέον, σιχαινόμουν την ιδέα ότι ήμουν μια δευτέρας διαλογής καλεσμένη, που έπρεπε να μπει στο ναό από κάποια πλαϊνή πόρτα. Ήθελα η πρόσκλησή μου να έρθει από την ίδια την οικογένεια Αγγελοπούλου και να μπω από την κεντρική πύλη όπως όλοι οι υπόλοιποι προσκεκλημένοι. [...]. Είχα την πρόσκληση στα χέρια μου, μαζί με μια επιστολή που περιείχε οδηγίες για το πρωτόκολλο. Απαιτείτο επίσημο ένδυμα και ξαφνικά είχα πρόβλημα: Οι κοντές φούστες μου ήταν ακατάλληλες. Ήμουν αναγκασμένη να επενδύσω χρήματα που δεν μου περίσσευαν σε πιο επίσημη αμφίεση (σσ: Η κατάρα της σταχτοπούτας) [...]»
Το χυμένο κρασί και το «γούρι»

«Όταν φτάσαμε στην Κωνσταντινούπολη, είδα ξανά το Θόδωρο, αυτή τη φορά μαζί με μια γοητευτική ξανθιά που φορούσε ένα κατακόκκινο φόρεμα. Μού θύμιζε την παλιά σταρ του σινεμά Λάνα Τέρνερ. Αποδείχθηκε ότι ήταν μια φαρμακοποιός από τη Ζυρίχη και, το πιο σημαντικό, η σύντροφος του Θόδωρου Αγγελόπουλου. [...] Προκειμένου να επανορθώσει για το ότι δεν είχε στείλει την πρόσκληση αρκετά νωρίς, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ζήτησε να καθίσω στο τραπέζι του. [...] Κατά τη διάρκεια της βραδιάς φάνηκε ξεκάθαρα -παρόλο που ήλπιζα ότι δεν θα το αντιλαμβάνονταν οι υπόλοιποι συνδαιτημόνες- ότι ο Θόδωρος με φλέρταρε. Είχα κολακευτεί κάπως, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το είχα πάρει σοβαρά. [...] Θέλησε να πειράξει τον επίσκοπο που καθόταν δίπλα μου, επειδή, δήθεν δεν με φρόντιζε, ενώ ήμουν μια τόσο ξεχωριστή καλεσμένη. 'Η κα Δασκαλάκη είναι ένα από τα νεότερα μέλη του Κοινοβουλίου' είπε ο Θόδωρος πειράζοντας κι εμένα -αν και πολύ προσεκτικά. 'Φρόντισε το ποτήρι της να είναι πάντα γεμάτο'. Ο επίσκοπος φορούσε το παραδοσιακό του μαύρο ράσο. Όταν σηκώθηκε για να μου γεμίσει το ποτήρι με λευκό κρασί, παραπάτησε και έχασε την ισορροπία του, αδειάζοντας το περιεχόμενο της φιάλης στο φόρεμά μου. Όλοι, ο Θόδωρος, οι φίλοι του, η ερωμένη του, ο επίσκοπος, ξαφνικά έπεσαν πάνω μου με λευκές πετσέτες -και όλα έμοιαζαν σαν σκηνή από κινηματογραφική φαρσοκωμωδία- για να σφουγγίσουν το κρασί. Εγώ είχα σκάσει στα γέλια. Τελικά, όταν τα πράγματα ηρέμησαν, κάποιος από τους παριστάμενους είπε: 'Κυρία Δασκαλάκη, αυτό είναι καλοτυχία. Λεφτά θα πάρετε!' Και είναι αλήθεια ότι όταν στην Ελλάδα χύνεται κρασί λέμε 'Γούρι, Γούρι' (Λεφτά θα πάρεις). [...] Η κουβέντα άναψε -το 'δυστύχημα' με το κρασί έδωσε την ευκαιρία στον Θόδωρο να ξεθαρρέψει μαζί μου- όταν μια πιατέλα με φρούτα κατέφθασε για το επιδόρπιο. Το κρασί είχε αρχίσει να με πιάνει λίγο -ίσως να περνούσε στον οργανισμό μου μέσα από το μουσκεμένο μου φόρεμα- και αστειεύτηκα: 'Μόνο φρούτο για επιδόρπιο; Δεν έχει τούρκικες λιχουδιές;' Ο Θόδωρος ενθουσιάστηκε με την ατάκα μου. Μιλώντας μου στα ελληνικά, με προέτρεψε να τον ακολουθήσω στο ξενοδοχείο του, εκεί όπου, όπως με διαβεβαίωσε, είχε τις καλύτερες τουρκικές λιχουδιές στο δωμάτιό του. Ένιωσα λίγο προσβεβλημένη και αναρωτήθηκα 'ποιος νομίζει ότι είναι αυτός ο τύπος;' κι έτσι τού είπα ειρωνικά: 'Εννοείτε δηλαδή να έρθω στο δωμάτιό σας για τουρκικές λιχουδιές;' - 'Όχι' είπε εκείνος 'με χαρά θα σας τις κατέβαζα στο λόμπι του ξενοδοχείου'».Το σπινθηροβόλο βλέμμα του Θόδωρου

«Την Κυριακή το πρωί [...] προχωρούσα σπρώχνοντας, εκατοστό το εκατοστό λέγοντας 'συγνώμη, συγνώμη' έως ότου κατάφερα να περάσω μέσα στην εκκλησία [σσ: του Αγίου Γεωργίου Κωνσταντινουπόλεως]. Τελικά μπόρεσα να βρω ένα εξαιρετικό σημείο από όπου, όρθια, θα μπορούσα να παρακολουθήσω τα τεκταινόμενα. Στάθηκα ακριβώς απέναντι από το σόι των Αγγελόπουλων, στο οποίο, εννοείται, συμπεριλαμβανόταν ο Θόδωρος. Προς ενόχλησίν μου, έμοιαζε να έχει καρφωμένο το βλέμμα του πάνω μου καθώς έπαιρνα τη θέση μου. Όταν άρχισε η τελετή, προσπάθησα να μην τον κοιτάζω. Κατά διαστήματα όμως έριχνα κλεφτές ματιές μέσα στην εκκλησία και δεν υπήρξε ούτε μία φορά που ο Θόδωρος δεν κοιτούσε κι εκείνος εμένα.

Όπως φάνηκε, θα έριχνα πολλές ματιές, διότι, όπως περίμενα, η τελετή ήταν πολύ μεγάλης διάρκειας. Μέσα στο ναό έκανε ζέστη, υπήρχε συνωστισμός και ο αέρας ήταν βαρύς από το λιβάνι που καιγόταν. Ύστερα από τρεις ώρες ορθοστασίας, με το στομάχι μου εντελώς άδειο, άρχισα να ζαλίζομαι. Φοβόμουν ότι η επιθυμία που είχα να με δουν οι συνάδελφοί μου βουλευτές θα ικανοποιούνταν και με το παραπάνω εάν λιποθυμούσα και με μετέφεραν έξω από το ναό. Προσπάθησα να μαζέψω τα υπολείμματα των δυνάμεών μου και ανοίγοντας δρόμο σπρώχνωντας προς τα πίσω, βρήκα τις συζύγους κάποιων υπουργών που έδειξαν περισσότερη κατανόηση. Σήκωσαν από τη θέση του έναν ηλικιωμένο βουλευτή και με έβαλαν να καθίσω στο κάθισμά του και, σαν να συνέβη θαύμα μέσα στην εκκλησία, μού βρήκαν και λίγο νερό για να πιω. Έως τη στιγμή που η τελετή τελείωσε, περίπου μισή ώρα αργότερα, είχα συνέλθει.
Καθώς έφευγα από την εκκλησία, συνάντησα έναν διακεκριμένο πρέσβυ, τον Χρήστο Μαχαιρίτσα, ο οποίος με ρώτησε τι μού είχε συμβεί προηγουμένως. Τού είπα την αλήθεια, δηλαδή, ότι ένιωσα να χάνω τις δυνάμεις μου και φοβήθηκα ότι θα λιποθυμούσα. 'Κυρία Δασκαλάκη' μού είπε εκείνος 'εάν ήμουν στη θέση σας και ο κύριος Αγγελόπουλος με κάρφωνε τόσο έντονα με τα μάτια του, ακόμη κι εγώ θα είχα λιποθυμήσει'. Ώστε δεν ήταν, λοιπόν, η ιδέα μου. Και προφανώς ήταν απολύτως ξεκάθαρο για οποιονδήποτε έδινε προσοχή στο τι συνέβαινε».

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa,blogspot.com, 2/8/2019

Read More »

Εκλογές 2019 και η νέα κανονικότητα

Νέα κανονικότητα. Όλοι για αυτό μιλάνε.

Έτσι περιγράφουν τον Νέο Δικομματισμό.

Την συρρίκνωση των ποσοστών των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων.

Το κόμμα της αποχής ως πρώτο κόμμα.

Την εξαϋλωση των αντιμνημονιακών κομμάτων.

Την ανυπαρξία ευροσκεπτισκιστικών κομμάτων σε μια Ευρώπη που βρίθει τέτοιων.

Ο Σύριζα, έχοντας συμβάλλει σε όλα τα παραπάνω, έχοντας οδηγήσει τη χώρα από το Σεπτέμβριο του 2015 σε συνθηκολόγηση και ηττοπάθεια, επιβίωσε των εκλογών και των δικών του εγκλημάτων, σε πείσμα των προβλέψεων.

Οι εκλογές δεν είχαν κανένα αίτημα για απονομή δικαιοσύνης. Για την τιμωρία των μνημονιακών κλοπών.

Τίποτε. Οι εκλογές αυτές αφορούσαν το που θα βρεθεί ο κώλος του καθενός μέσα στην νέα «κανονικότητα».

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Σύριζα ΝΔ αντί για ΠΑΣΟΚ ΝΔ.

Τόσα χρόνια κοινωνικών αγώνων πεταμένα στα αζήτητα της ιστορίας.

Οι εκλογές αυτές επιβεβαίωσαν το θάνατο της αριστεράς στην χώρα και τη βαθειά πασοκίλα της.

Τα ποσοστά του ΚΚΕ πέσαν, παρότι ήταν από τις σπάνιες φορές που έκανε κάποια ανοίγματα.

Όσο για τα μικρά κόμματα της αριστεράς, ούτε κουβέντα δεν αξίζει να γίνει καθώς φλερτάρουν έντονα με την ανυπαρξία.

Τα ρούχα μαζί που πλύθηκαν και γίναν όλα ροζ οδήγησαν στο βαθύτερο μπλε της χειρότερης Νέας Δημοκρατίας που γνώρισε ποτέ η χώρα.

Π@υτσες μπλε.

Πάμε λοιπόν για μια δεκαετία συνολικά μνημονιακής βουλής με ευρωμανή κόμματα.

Οι συγκυρίες αυτή την στιγμή είναι ευνοϊκές. Η πολιτική αστάθεια σε όλη την ΕΕ επιβάλλει στους Ευρωπαίους να παίξουν μπαλίτσα με το πιο κραταιό κομματικό δίπολο σε όλη την ΕΕ. Να του δώσουν κι ένα success story αν κάτι τέτοιο είναι δυνατό μέσα στον νεοφιλελεύθερο ζουρλουμανδύα.

Άντε γεια και στην Χρυσή Αυγή. Μαζί της φεύγει και το αφήγημα του κρυφοναζί και φασίστα ελληνικού λαού και της αντιφασιστικής τρομοκρατίας που από κοινού συνέβαλαν τόσο πολύ στο να επιβληθούν οι μνημονιακοί μονόδρομοι της κυρίαρχα φασιστικής ΕΕ, αποπροσανατολίζοντας τον λαό με απειλές διογκωμένες πολύ πέραν των πραγματικών τους διαστάσεων.

Οι υπηρεσίες της ΧΑ και του μπαμπούλα του φασισμού δεν κρίνονται πλέον απαραίτητες. Αφού έχουμε κανονικότητα πια.

Να σημειωθεί ότι ναι, στο 2019 η τηλεόραση συνεχίζει να παίζει κυρίαρχο ρόλο στα αποτελέσματα των εκλογών.

Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα. Αλλά τα έχω γράψει ήδη από το Φεβρουάριο του 2015 κατά το διάστημα της απίστευτης συγκάλυψης και προπαγάνδας που η τότε κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της διέσπειραν κατά τη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων», τότε που η Τρόικα έγινε «οι Θεσμοί» και τα μνημόνια συμφωνίες, μιας προπαγάνδας που τότε συνοψιζόταν σε μία και μόνη φράση: «Έντιμος συμβιβασμός ή ρήξη».

Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2015, προειδοποιούσα τον νεαρότερο πρωθυπουργό όλων των εποχών: «Πρόσεχε Αλέξη: Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι μια νέα μεταπολίτευση».

Τον ίδιο μήνα πάλι: «Επιδιώκεται μια νέα μεταπολίτευση.

Ο Τσίπρας θα φροντίσει για τη διαιώνισή των προκρούστειων πολιτικών. Απλά θα επιδιώξει να πετάξει ένα ξεροκόμματο στο λαό, να χορτάσει την πείνα του για να ξεχάσει το πως έγινε επαίτης. Εκεί που η προηγούμενη κυβέρνηση έβγαλε στο κλαρί και τζάμπα τη χώρα, την πόρνη του ο ΣΥΡΙΖΑ θα φροντίσει να της εξασφαλίσει και κανά ψίχουλο από τα γαμήσια.»

Όπως και έκανε στα τελευταία της.

Απρίλιος 2015: «Μια μόνο μεγάλη δύναμη έχει την ικανότητα να φέρει τους εγκληματίες πίσω στο προσκήνιο. Ούτε οι δανειστές ούτε οι ολιγάρχες δύνανται να τους αναστήσουν.
Ο μόνος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ένας άλλος Χριστός που γυρνάει και το άλλο μάγουλο, ο Χριστός που με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια θα ταϊσει λαό και δανειστές μαζί. Μόνο ένας Χριστός έχει τη δύναμη να αναστήσει πολιτικά νεκρούς, να συγχωρέσει ληστές με μια τους δήλωση μετανοίας και να αγαπάει αυτούς που τον σταυρώνουν. 

Εσείς κύριε Τσίπρα.

Our own personal Jesus.»

Όπως και έγινε σε αυτές τις εκλογές.

Μάιος 2015: «Εμπρός λοιπόν για τη νέα κανονικότητα.

Εμπρός για μια νέα μεταπολίτευση με τη χώρα πιο φτωχή, πιο εξαρτημένη.

Γι’ αυτό παλεύαμε τόσα χρόνια; Για αυτό θέλαμε να σκίσουμε την παλιά μεταπολίτευση; Για ένα πρόσημο; Για ένα αδειανό πουκάμισο;

Και σαν να μη μας έφταναν όλα τα άλυτα, να σου, πετιέται ολόρθος ο νέος κομματισμός.

Παλιοί Μανωλιοί βάλαν το πουκάμισο το αδειανό αλλιώς.»

Ιούνιος 2015: “Ο εκβιασμός λοιπόν συριζοφρουρών προς την εσωτερική αντιπολίτευση πως αν πέσουμε εμείς θα γυρίσουν οι άλλοι είναι στην πραγματικότητα μπούμερανγκ: όχι μόνο δεν έχουν φύγει ποτέ τα σκουλήκια του συστήματος εξουσίας της χώρας αλλά αυτούς που σας ψηφίσαμε να πετάξετε από το παράθυρο τους ξαναβάζετε στο σπίτι μας μπροστά στα μάτια μας από την κεντρική είσοδο...

Ο γύψος της μεταπολίτευσης είναι εδώ. Το ξέρει μέχρι και η κουτσή Μαρία. Η νέα μεταπολίτευση είναι εδώ...

... Το μόνο που θα καταφέρεις στο τέλος είναι .... να νεκραναστήσεις το σάπιο ελληνικό πολιτικό σύστημα”

Κι απορούν κι εξίστανται πως μετά από τέσσερα χρόνια όταν κι έγραφα τα παραπάνω, ο Κούλης κατάφερε κι έγινε το πιο ισχυρό πολιτικό ανδρείκελο της τελευταίας εικοσεατίας.

Φταίει ο αχάριστος λαός, όπως με περισσή αλαζονεία ισχυριστήκανε μετά το χαστούκι των ευρωεκλογών.

Η κανονικότητά τους μας κανόνισε για τα καλά.

Κι η νεοελληνική φαρσοκωμωδία συνεχίζεται...

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9/7/2109

Read More »

Κυπροσκυνείστε ξανά τους Τούρκους.

Μάλλιασαν τα χέρια μου να προειδοποιούν για την Κύπρο.

Βαρέθηκε το πληκτρολόγιο  να του υπαγορεύω πως το επόμενο βήμα της οικονομικής κρίσης σε Ελλάδα και Κύπρο θα είναι γεωπολιτικό.

Μπάφιασα να περιγράφω πως οι Έλληνες έχουν σκοπίμως ναρκωθεί από το σύστημα εξουσίας για να αγνοούν την Κύπρο κι όχι μόνο.

Κι ο λόγος που δεν γράφω κάτι καινούριο τώρα για τις εξελίξεις είναι γιατί τα έχω ήδη γράψει –προτού συμβούν.

16 Οκτωβρίου 2016:

«Η ομιλία του Τούρκου προέδρου Τατζίπ Ερντογάν στην Ριζέ δεν είναι απλά «πρόκληση»., Είναι μια νεοοθωμανική θέση κι όραμα,

Προκλήσεις είναι οι διαρκείς Νοταμ, πρόκληση είναι οι Τούρκοι δεν επέτρεψαν στον Τσίπρα να προσγειωθεί στη Ρόδο, προκλήσεις είναι οι τουρκικές απαιτήσεις στην Κύπρο.

Και ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση είναι ότι παρόλα αυτά, ο Τσίπρας είναι καλός φίλος του Ερντογάν και σταθερός σύμμαχος στα ενταξιακά της Τουρκίας της ΕΕ, κάτι που θα αποτελέσει την οριστική ταφόπλακα της ήδη υπό εξαφάνιση Ελλάδας.»

Φεβρουάριος 2018:

«Ο Τουρκικός αναθεωρητισμός, όπως έχει εκφραστεί από τα πιο επίσημα τουρκικά χείλη, δεν είναι απλή ρητορική αλλά θα επιδιωχθεί και έμπρακτα, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό.

Ο Ερντογάν και το περιβάλλον του έχουν υιοθετήσει το δόγμα των δύο μετώπων: Η Τουρκία θεωρεί τον εαυτό της ικανό να ανταπεξέλθει σε πολεμικά μέτωπα: Στη Συρία και το Αιγαίο…

Σε αντίθεση με την κρίση των Ιμίων όπου η κυβέρνηση Σημίτη τα γκρίζαρε υπέρ της Τουρκίας, ο αμερικανικός παράγοντας δεν είναι πλέον σε θέση να αποκλιμακώσει μια ελληνοκοτουρκική κρίση…

ο Ερντογάν βασίζεται στον ενδοτισμό κυρίως της Ελληνικής αλλά και της Κυπριακής πλευράς, ελπίζοντας πως η γεωπολιτική αδιαφορία της κεντρικής κυβέρνησης της Ελλάδας θα παραλύσει και τ’ αντανακλαστικά του Ελληνικού Στρατού … Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά: Ας αφήσουμε τον πρόεδρο Ερντογάν να μας το πει:

 «Για εμάς ό,τι είναι το Αφρίν είναι και τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο και στην Κύπρο»…
«Μη νομίζουν ότι δεν παρατηρούμε τις καιροσκοπικές κινήσεις έρευνας αερίου ανοιχτά της Κύπρου με τις και τις κινήσεις στις βραχονησίδες... Kάποιοι βλέπουν τις εξελίξεις στα νότια σύνορά μας και κάνουν λανθασμένους υπολογισμούς στην Κύπρο και το Αιγαίο»

«Οι μαγκιές τους είναι μέχρι να δουν τα αεροσκάφη, το στρατό και τον στόλο μας. Αυτές οι δουλειές δεν γίνονται με κρυφές φωτογραφήσεις σε απόμακρες βραχονησίδες με συμφωνίες που δεν ισχύουν και με αποστολή πλωτών γεωτρύπανων»… «Υπερεκτιμούν δήλωσε δε, τις δυνατότητες τους, στο Αιγαίο και την Κύπρο.»

«Συμβουλεύουμε τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στα κυπριακά κοιτάσματα να μην υπερβαίνουν τα όρια, στηριζόμενες στην ελληνοκυπριακή πλευρά».

Ο Ερντογάν, έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια ότι η ρητορική του δεν είναι απλά λεονταρισμοί καθώς δεν δίστασε να τα βάλει τόσο με τη Ρωσία όσο και προσφάτως με τις ΗΠΑ.

Το Αιγαίο έχει γκριζάρει, ο Ερντογάν απειλεί ανοιχτά Ελλάδα και Κύπρο με πόλεμο και προειδοποιεί τον διεθνή παράγοντα να μην εμπλακεί. Κι η κυβέρνηση και τα ελληνικά μήντια κάνουν πως δεν βλέπουν απέναντι στη μεγαλύτερη πρόκληση που έχει γνωρίσει ο Ελληνισμός τις τελευταίες δεκαετίες.

Σε αυτό ακριβώς ποντάρει ο Ερντογάν…

Ο Ερντογάν εδώ και χρόνια έχει μπει σε πολιτική των υψηλότερων ρίσκων. Και με κάθε μέρα που περνάει, αυξάνει τα πονταρίσματα.

Το Αιγαίο είναι πλέον έμπρακτα στο τραπέζι της πολιτικής υψηλού ρίσκου του Ερντογάν»

Το σημαντικότερο άρθρο γράφηκε όμως τον Μάρτιο του 2018. Η μοναδική αστοχία ήταν στην πρόβλεψη του χρόνου που θα τρυπούσε το Τουρκικό γεωτρύπανο. Καλύτερα διαβάστε το ολόκληρο.

«Το τουρκικό πλοίο θα έχει τρυπήσει πολύ νωρίτερα δημιουργώντας τετελεσμένα έναντι των οποίων τόσο η ελληνική όσο και η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχουν κανέναν απολύτως σχεδιασμό. Παρότι οι φωνές στα κυρίαρχα αμερικανικά μήντια για επανακαθορισμό προς το χειρότερο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων έχουν πληθύνει, προς το παρόν η αμερικανική ηγεσία θεωρεί τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις too big to fail. Η Ελλάδα αποτελεί πολύ μικρότερο ψάρι κι πιο εύκολα αναλώσιμο από την Τουρκία… Στόχος του νεοθωμανικού επεκτατισμού είναι η βήμα προς βήμα σαλαμοποίηση. Σήμερα το Αιγαίο και η Κυπριακή ΑΟΖ, αύριο το Καστελόριζο μεθαύριο ποιος ξέρει τι άλλο. Αυτά θα επιτευχθούν βήμα προς βήμα όπως είπαμε σε βάθος χρόνου. Θα ονομάσουμε αυτή την τακτική Ιμιοποίηση. Κάθε ελληνική υποχώρηση είναι η σκαλωσιά για την επόμενη…»

Ιούλιος 2018:

«Με την Τουρκική Οικονομία στα πρόθυρα κρίσης δανεισμού και πληθωρισμού, οι κινήσεις της Τουρκίας κατά της Κύπρου και της Ελλάδας θα κλιμακωθούν.

Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες και να απαγορεύσει την είσοδο σε άλλους δύο, υιοθετώντας έστω και καθυστερημένα την δυτική αντιρωσική υστερία για να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα στη Ρωσία πως τα βαλκάνια από δω και πέρα θα είναι δυτικά, σφυρηλατώντας ακόμη περισσότερο την ρωσοτουρκική προσέγγιση κι απομονώνοντας την Κύπρο ακόμη περισσότερο…

…η πολιτική των εκχωρήσεων έχει ημερομηνία λήξης: Δεν μπορείς να δώσεις κάτι όταν τα χεις δώσει όλα.»

Αύγουστος 2018:

«Επιμένω: Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν θα αναβαθμιστούν…

Πάρτε το χαμπάρι. 

Ο Ερντογάν δεν έχει εναλλακτική στην οικονομία του από τα ενεργειακά κοιτάσματα της Μεσογείου.

Δεν πρόκειται να τα αφήσει στους Κυπρίους και τους Έλληνες.»

Δεκέμβριος 2018:

«Αν ο Ερντογάν ολοκληρώσει και στρατιωτικά τα σχέδια του στη Συρία, κάτι που είναι αρκετά αμφίβολο για μια σειρά λόγων, σειρά έχει η Μεσόγειος.

Κύπρος κι Ελλάδα.

Μάλλιασε η γλώσσα μου: Ο Ερντογάν δεν πρόκειται να επιτρέψει ενεργειακό ολιγοπώλιο στην περιοχή που δεν περιλαμβάνει με κάποιο τρόπο την Τουρκία.»

Μάιος 2019… Διαβάστε το ολόκληρο και αυτό:

«Ας καταλάβατε επιτέλους την πολιτική Ερντογάν: Σε όλα τα πεδία ο Ερντογάν τραβάει το σχοινί μέχρι τέλους, κι έπειτα, όταν έχει φέρει τα πράγματα στα άκρα, το χαλαρώνει λίγο και για λίγο για να παγιώσει τα κέρδη που έχει αποκομίσει και να συνεχίσει το παιχνίδι ακόμη σκληρότερα…

 Το γραψα και παλιότερα. Κανείς δεν θα έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την Τουρκία.

Κανείς δεν πρόκειται να πάρει τέτοιο ρίσκο. Η Τουρκία είναι πολύ σημαντικότερη για τη Δύση απ ότι είναι η Ελλάδα.

Υπουργός της Μ.Βρετανίας δήλωσε ότι η κυπριακή ΑΟΖ είναι αμφισβητούμενη περιοχή, η διόρθωση από την βρετανική κυβέρνηση τόνιζε ότι τα πετρελαϊκά κέρδη πρέπει να μοιραστούν σε όλους τους Κυπρίους, κάτι που αποτελεί έμμεση πλην σαφή αναγνώριση του ψευδοκράτους και κάτι που αποτελεί και το κεντρικό επιχείρημα της Τουρκίας, ούτως ή άλλως.

 Παρά τις αντίθετες κινήσεις ομάδας ρεπουμπλικάνων, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο δούρειος ίππος της Ουκρανίας, Τζέφρευ Πάιατ, μίλησε για win-winσυμφωνίες για όλους.

Η ανανοποίηση της Κύπρου προχωράει με όχημα την Τουρκική επιθετικότητα.

Ο Αναστασίαδης, υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν, μίλησε για δεύτερη τουρκική εισβολή για να πάρει την πληρωμένη απάντηση από την τουρκική πλευρά: Καλά κάνεις και θυμάσαι τον Αττίλα.

Η πολιτική του κατευνασμού μας οδήγησε εδώ… Τα μόνα όπλα που είχε η Κύπρος ήταν διπλωματικά. Τα υπερεκτίμησε θανάσιμα μέσα στην ΝΑΤΟευρωπαραζάλη της.

Η Κύπρος δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο.

Η Ελλάδα δεν σκοπεύει να κάνει τίποτε άλλο κι αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους.

Και η Τουρκία γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα δύο παραπάνω και σκοπεύει να κάνει τα πάντα για να τα εκμεταλλευτεί.

Σιγά σιγά θα αρχίσουν να βγαίνουν από τις τρύπες τους εκείνες οι διανουμενίστικες φωνές που θα μιλάνε για συνεκμετάλλευση και σιγά σιγά θα γίνουν κυρίαρχες γιατί αυτό ακριβώς επιθυμούν οι πρεσβείες των μεγάλων δυνάμεων.

Τίποτε μα τίποτε δεν έχει αλλάξει τουλάχιστον προς το καλύτερο από τις συνθήκες που υπήρχαν όταν συντελέστηκαν όλες οι μεγάλες εθνικές καταστροφές του προηγούμενου αιώνα… Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας αφορά όλα τα επίπεδα. Το οικονομικό θα το ακολουθούσε αναπόφευκτα το γεωπολιτικό.

Τόσο αμείλικτη είναι η ιστορική πραγματικότητα. Και τόσο ανάξιοι του ιστορικού μας  παρελθόντος είμαστε σήμερα.

Ο Ερντογάν θα κλιμακώσει.»

Κι όντως, σιγά σιγά αυτές οι φωνές της συνεκμετάλλευσης βγήκαν μπροστά. Ο Σημίτης έγραψε για «επώδυνες» λύσεις, ο Βαρουφάκης μιλάει ξεκάθαρα για συνεκμετάλλευση.

Γιατί έτσι θέλουν οι μεγάλες δυνάμεις.

Γιατί μπορεί η ΕΕ να καταδικάζει τον τουρκικό επεκτατισμό, αυτή η καταδίκη παραμένει στο ρητορικό επίπεδο χωρίς καμία συνέπεια για την Τουρκία.

Οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις όμως αναγνωρίζουν στην πραγματικότητα τα δικαιώματα της Τουρκίας στην Κύπρο.

Το γερμανικό υπουργείο εξωτερικών ένιψε χείρας για τις «διακρατικές διαφορές», μη αναγνωρίζοντας την Κυπριακή ΑΟΖ ως ευρωπαϊκό χώρο.

Η Μεγάλη Βρετανία δήλωσε ότι η Κυπριακή ΑΟΖ είναι αμφισβητούμενη, αναγνωρίζοντας εμμέσως το ψευτοκράτος.

Ο επόμενος πρωθυπουργός της θα είναι πιθανότατα ο Μπόρις Τζόνσον, τουρκικών καταβολών με άριστες σχέσεις με την Τουρκία ενώ κάποιες πιθανότητες έχει και ο υπουργός εξωτερικών που έκανε τη δήλωσε.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αμερικανικός παράγοντας: Ο Αμερικανός πρέσβης Pyatt που μίλησε για win win κατάσταση ενώ η πιο πρόσφατη ανακοίνωση παρά τον καταδιακαστικό τόνο της, μιλάει για δίκαιο διαμερισμό των κερδών των υδρογονανθράκων ανάμεσα στις δύο κοινότητες…

Ο φόβος για θερμό επεισόδιο αποτελεί αποκορύφωμα ηλιθιότητας.

Τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί δεκάδες τέτοια από τουρκικής πλευράς και ο μόνος λόγος που εκλαμβάνονται ως τέτοια είναι γιατί η ελληνική πλευρά δεν αντέδρασε σε αυτά ως τέτοια. Δεν αντέδρασε.

Τώρα έχει φύγει και δεύτερο τουρκικό γεωτρύπανο για να βάλει τουρκική σημαία στην Κυπριακή ΑΟΖ. 

Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε για τίποτε που λέει κι ο υπουργός άμυνας μας. Γιατί η πολιτική μας ηγεσία έχει κάθε καλή πρόθεση να ξεπουλήσει και να εκχωρήσει ακόμη περισσότερα…

Πέτρος Αργυρίου, 20/6/2019

Read More »

Ψυχρός πόλεμος, τώρα και στο Ιράν

Οι ΗΠΑ μέχρι και σήμερα δεν απειλούνται από κανένα συμβατικό στρατό.

Έτσι, για να πραγματοποιηθούν αμερικάνικες επεμβάσεις απαιτείται πρώτα μια άλλη χειρουργική επέμβαση: εκστρατείες ψεμάτων που επιχειρούν να δικαιολογήσουν τον αμερικανικό επεκτατισμό στα μάτια του δυτικού κόσμου.

Στρατιωτική επέμβαση και πολύ περισσότερο αμερικανική κατοχή του Ιράν είναι σχεδόν ανέφικτη, δεδομένου του μεγάλου περιβαλλοντικού κόστους που θα έχουν οι χιλιάδες πλαστικές σακούλες με πτώματα αμερικανών στρατιωτών.

Δεδομένου πάλι του γεγονότος ότι η πολιτική Τράμπ στη Μέση Ανατολή είναι η πολιτική του Ισραήλ, το Ιράν δεν μπορεί να αφεθεί στην ησυχία του.

Ο πόλεμος που επιλέγεται σε αυτή τη φάση είναι ο οικονομικός. Τα μέσα για να δικαιολογηθεί σε ένα περιβάλλον που δεν βρίσκει πλέον τον δυτικό κόσμο σύσσωμο κατά του Ιράν, είναι πάλι βόμβες ψεμάτων.

Τα ψέματα όμως οφείλουν να έχουν μια κάποια διάρκεια ζωής: Κι αυτά που επιστρατεύτηκαν προσφάτως είχαν βραχύτατη ημερομηνία λήξης.

Δύο ακόμη τάνκερ χτυπήθηκαν στα στενά του Ορμούζ. Οι αμερικάνοι έσπευσαν να αποδώσουν τα πλήγματα σε ιρανικές νάρκες.

Ας δούμε τα δεδομένα: 20% του παγκόσμιου πετρελαίου διακινείται από τα στενά. Το να βάλει νάρκες το Ιράν στα στενά θα ήταν σαν να βάζει νάρκες η Ελλάδα στο Αιγαίο: Ξεκάθαρα αυτοκτονική πράξη, η ύστατη καταφυγή του. 

Οι ΗΠΑ έχουν εδώ και κάποιο καιρό ακυρώσει τις εξαιρέσεις εξαγωγής πετρελαίων από το Ιράν σε έξι χώρες, ανάμεσα σε αυτές η Ελλάδα και η Ιαπωνία με σημαντική επιβάρυνση των οικονομιών αυτών.

Μόλις λίγες μέρες πριν τα χτυπήματα στα τάνκερ, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίντζο Άμπε,  βρίσκεται στο Ιράν για να συζητήσει το ζήτημα με τους Ιρανούς.

Το ένα από τα δύο τάνκερ που  χτυπιούνται ήταν ιαπωνικής ιδιοκτησίας.

Είναι τόσο τρελοί οι Ιρανοί που χτύπησαν έναν από τους μέχρι και πρόσφατα μεγαλύτερους πελάτες τους;

Η απάντηση είναι όχι. Ο Ιάπωνας ιδιοκτήτης του τάνκερ ξεμπρόστιασε τα αμερικανικά ψέματα αποκαλύπτοντας πως σύμφωνα με μαρτυρίες του πληρώματος του, δύο ιπτάμενα αντικείμενα εμφανίστηκαν λίγο πριν και λίγο μετά την επίθεση ενώ το χτύπημα στο πλοίο έγινε σε σημεία που βρίσκονταν πάνω από την επιφάνεια του νερού, αποκλείοντας μια και δια παντός το ενδεχόμενο των ναρκών.

Οι εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή κλιμακώνονται και οι Έλληνες πετάνε χαρταετό.

Ας είναι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/6/2019

Read More »

"H Ελπίδα και οι Υπερκακοί, ένα σπάνιο παιδικό μυθιστόρημα- πραγματικές κριτικές

Έχοντας ασχοληθεί με πολύ δύσκολα θέματα τα τελευταία 25 χρόνια που είμαι συγγραφέας, το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσα να φανταστώ είναι πως θα έγραφα κάποτε παιδικό βιβλίο.

Έτσι, όταν μου ήρθε η ηρωίδα μου η Ελπίδα και μου ζήτησε ψιθυριστά να την φέρω στον κόσμο των ανθρώπων, είχα τις αμφιβολίες μου για την σοφία της επιλογής της.

Την πρώτη αντίδραση που είχα από αναγνώστη την εισέπραξα δια ζώσης. Η Α.Τ, μπαρουτοκαπνισμένη δημοσιογράφος ήδη στα σαραντακάτι της, διάβαζε πλήρως απορροφημένη δίπλα μας την φρεσκογραμμένη Ελπίδα στον υπολογιστή.  Κατάλαβα το πότε τελείωσε την ανάγνωση από το δάκρυ  που κύλησε στο μάγουλο της. Ήταν δάκρυ συγκίνησης κι όχι λύπης.

Αφού λοιπόν είχα από πρώτο χέρι διαπιστώσει την δύναμη του βιβλίου σε ενήλικα, η αγωνία μου ήταν το πώς θα εκλάβουν το βιβλίο οι γονείς και τα παιδιά 😓.

Έχοντας πλέον πάρει τις πρώτες κριτικές και εντυπώσεις από γονείς και παιδιά, αυτή μου η αγωνία έχει γίνει καπνός 💨. Η αποδοχή είναι μέχρι τώρα καθολική.

Η μόνη αγωνία που απομένει 🙏 είναι το πώς θα φτάσει ένα υπέροχο βιβλίο σε όσο δυνατόν περισσότερα παιδιά και γονείς μέσα σε έναν καταιγισμό εκδόσεων 😷.

Σας παραθέτω λοιπόν κριτικές και γνώμες κι αντιδράσεις μικρών και μεγάλων, επωνύμων και λιγότερο γνωστών αναγνωστών που έχουν παιδιά ή σχέσεις με παιδιά, επαγγελματικά και μη. Όλες τους είναι αυθόρμητες και γνήσιες κι όχι προϊόν συνδιαλλαγής αλληλοεξυπηρέτησης.

Πάμε λοιπόν να δούμε τι είναι αυτό το βιβλίο μέσα από το βλέμμα των αναγνωστών του.

«Πολύ όμορφο μυθιστόρημα. Είναι πραγματικά υπέροχη η Ελπίδα σου Πέτρο»

Αντώνης Κανάκης, τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός παραγωγός.

«Ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο και μια συναρπαστική ιστορία για τις μικρές μας φίλες και φίλους… Η πρώτη σελίδα αρκεί για να μην θες να το αφήσεις από τα χέρια σου!» 

Αλεξάνδρα Κεντρωτή, αρθρογράφος, mama365

«Ο Πέτρος Αργυρίου μόλις πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε την «Ελπίδα» του κι εμείς την έχουμε ήδη αγαπήσει. Ένα βιβλίο για παιδιά και νέους με σασπένς, έντονη δράση αλλά και προβληματισμό. Υπέροχη πλοκή και λογοτεχνικά παιχνιδιάρικο βιβλίο που ενδείκνυται για αφηγήσεις με ερμηνείες που μπορεί και να σας χαρίσουν το Όσκαρ ή πολλές αγκαλιές 💕»

Κατερίνα Νικολάου, δημοσιογράφος, thinkfree.gr, υπεύθυνη τύπου Θεάτρου Σοφούλη, μητέρα.

«Το παλληκάρι διάβασε την Ελπίδα σε μια μέρα τελικά γιατί δεν άφηνε το βιβλίο ούτε για φαγητό. Του μιλούσα και δεν απαντούσε γιατί τον διέκοπτα.. Περιμένει την συνέχεια!!!»

Άννυ Κυπριώτου-Μετεμτζή, Μαμά.

«Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί» είναι ένα βιβλίο για τον πυρήνα της ύπαρξης, μια δύναμη κεντρομόλος. Είναι ένα ταξίδι στο σύμπαν του "είναι". Υπαρξιακό, φιλοσοφικό, κοινωνικό, πολιτικό και όμως, αισιόδοξο. Μακριά από χιλιογραμμένα προβλέψιμα κλισέ των παιδικών ιστοριών και παρ' όλα αυτά, ψίθυρος γλυκός στα παιδικά αυτιά για τα σπουδαία της ζωής που μόνο όταν λέγονται απλά, σαν παιδική ιστορία, λέγονται σωστά. Πέτρο, μπράβο και πάλι. Εύχομαι πολλά παιδικά κεφάλια να γείρουν χαμογελαστά το βράδυ με το βιβλίο σου στο μαξιλάρι τους.»

Ειρήνη Καλτσά, εκπαιδευτικός

«Το διάβασα μονορούφι! Είναι ΤΕΛΕΙΟ! Δεν έχω λόγια...»

Μίνα Παπαμανώλη, ιδιωτικός υπάλληλος

«Εξαιρετική δουλειά του Πέτρου Αργυρίου, ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους , απίστευτα επίκαιρο και έντονο.»

Κωστής Ασημινάκης, συγγραφέας-πατέρας

«Απλά τέλειο, με συνεπήρε από την πρώτη σελίδα. Ένα από καλύτερα παιδικά βιβλία που έχω διαβάσει για «ενήλικα» παιδιά»

 Δημήτρης Γεροπαύλου, ιδρυτής Simple Play Games, τρίτεκνος μπαμπάς.

"Η Ελπίδα είναι υπέροχη, το πιο ουσιαστικά εκπαιδευτικό, ωφέλιμο μυθιστορηματικό παραμύθι για παιδιά που έχω διαβάσει. Παράτησα γενέθλια για να το τελειώσω δεν έβγαινα από τον μαγευτικό κόσμο της μέχρι την συγκλονιστική τελευταία γραμμή. Τυχερά τα παιδιά οι γονείς των οποίων θα τ' αγαπούν τόσο πολύ για να τους χαρίσουν τέτοιο σπάνιο θησαυρό που θα τους βοηθάει στην ψυχή και στην ζωή τους για πάντα. Τυχεροί οι μεγάλοι στα χέρια των οποίων θα πέσει αυτό το βιβλίο και θα νιώσουν ξανά. Ίσως μετά από πολύ καιρό."

Νάντια Μίλεση MacLeod, φοιτήτρια

«Είμαι πολύ χαρούμενη καθώς με το βιβλίο σας 3 μικροί άνθρωποι 11 ετών με μαθησιακές δυσκολίες ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με λογοτεχνία εκτός σχολείου. Το ένα από αυτά που μέχρι τώρα είχε σθεναρή άρνηση για τη λογοτεχνία, μου είπε να σας πω "τέλειο βιβλίο!"... Είναι μαγικό να συμβαίνει αυτό στα μαθησιακά..  Ευχαριστούμε🙌»

Φένια Τσόκα, λογοθεραπεύτρια

«Πολύ καλό! Έχει ενδιαφέροντες ήρωες, ωραία πλοκή και καλές εναλλαγές. Η δράση εξελίσσεται με τρόπο που σε κρατάει, ζωντανή αφήγηση. Ο λόγος στρωτός και τρυφερός, κατάλληλος για παιδικό κοινό. Έχει πολύ ωραία μηνύματα για τη φιλία, την εμπιστοσύνη, την επιμονή γύρω από τις αξίες... Είναι ένα αλληγορικό παραμύθι με καλοδιαλεγμένους ήρωες - έννοιες. Σου εύχομαι να πάει καλά! Το πήρα ήδη δώρο σε ένα κοριτσάκι.»

Άννα Καρακατσάνη, δασκάλα ειδικής αγωγής.

Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε από την Κατερίνα Νικολάου:

«Μόλις τελειώσαμε το υπέροχο βιβλίο «Η Ελπίδα και οι Υπερ-Κακοί».  Περιμένουμε με ανυπομονησία τη συνέχεια! Και η Μπου αμέσως μετά ζωγράφισε αυτό. Από αριστερά! Ελπίδα, Θάνος, Λίλη, Φόβος και φυσικά Μίου😽!»

Η Μπου είναι πεντέμισι χρονών. Το να την εμπνεύσει ένα βιβλίο γραμμένο για σαφώς μεγαλύτερα παιδιά να ζωγραφίσει, για μένα είναι μεγαλύτερο από όποιο άλλο βραβείο.

Η Ελπίδα έκανε τα πρώτα της διστακτικά βήματα στην χώρα μας κι έχει ήδη κάνει μικρά θαύματα. Το αν θα ανοίξει ο κύκλος της μαγείας της για να περιλάβει όλο και περισσότερα παιδάκια είναι πλέον στα δικά σας χέρια 🙋.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 12/06/2019

Read More »

Ευρωεκλογές 2019: Συμπεράσματα και προβλέψεις

Ας ξεκινήσουμε με τα δικά μας και κάποιες παρατηρήσεις:

Α) Την τεράστια ομφαλοσκόπηση όπου τα μήντια αντιμετώπισαν τις ευρωεκλογές ως εθνικές εκλογές όπου θα αποφασιζόταν η διακυβέρνηση της ΕΕ

Β) Την μερική ήττα της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ: Η στρατηγική του ήταν ήδη από το 2015 η πληβειοποίηση του ότι είχε απομείνει από την μέση τάξη κι η απόπειρα ομηρίας του από κρατικά επιδόματα. Το πρώτο το πέτυχε. Το δεύτερο, που άλλωστε εκφράστηκε στην πρόσφατη δήλωση του Αλέξη για το «αν θέλετε επιδόματα ψηφίστε μας» απέτυχε. Αντί αυτού, ο ελληνικός λαός επιβεβαίωση την εξάρτησή του από την ΕΕ. Ως εκ τούτου:

Γ) Ακόμη περισσότερο από τις εκλογές του 2015, η συντριπτική πλειοψηφία των αντιπροσώπων που στέλνει στο ευρωκοινοβούλιο είναι πειθήνια όργανα της ΕΕ.

Ο Κούλης, παρότι έκανε ότι μπορούσε με την «πολιτική» του μια γκάφα την μέρα για να αντιστρέψει την απέχθεια που δημιούργησε η ματαίωση, η διάψευση, η αλαζονεία, η αντιλαϊκή προπαγάνδα, η πλήρης απαξίωση της λαϊκής βούλησης που επέδειξε ο πρωθυπουργός, απέτυχε: Κέρδισε με άνεση τις εκλογές.

Η προκήρυξη πρόωρων εκλογών δείχνει την απογοήτευση του πρωθυπουργού που πίστευε στις αυταπάτες του για μια ακόμη δημοσκοπική διάψευση, δείχτης του πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απομακρυνθεί από τον παλμό του ελληνικού λαού.

Είναι μια κάκιστη στρατηγική επιλογή: τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, καθιστούν την εκλογή του σοσιαλιστή Τίμμερμανς στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αρκετά πιθανή και κάτι τέτοιο θα επέτρεπε ίσως στο ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει την ψηφοθηρική του κοινωνική πολιτική και να αντιστρέψει ακόμη περισσότερο το κλίμα.

Ας πάμε όμως στην Ευρώπη. Εκεί υπήρξε μια πολύ μεγάλη διάψευση: Η διάψευση των κατατεθειμένων εκτιμήσεων μου ότι συνολικά  οι ευρωσκεπτικιστές θα ήταν δεύτερη δύναμη.

Τελικά, παρά τους θριάμβους στην Αγγλία, στην Ιταλία, την Γαλλία, την Ουγγαρία κα ιτην Πολωνία, συνολικά τερμάτισαν 4^οι-5^οι.

Και αυτό οφείλεται στους εξής παράγοντες:

α) Στην σκευωρία Ibiza στην Αυστρία: Η οσμή διαφθοράς εκεί διαχύθηκε και στους υπόλοιπους δορυφόρους της Γερμανίας.

β) Στον κατά τόπους εθνικό χαρακτήρα των ευρωεκλογών. Όπως συνέβη και στην Ελλάδα, σε αρκετές άλλες χώρες οι ευρωεκλογές είχαν τοπικό κι όχι ευρωπαϊκό προσανατολισμό

γ) Στην προπαγάνδα του ευρωσυστήματος για την κίνδυνο των «λαϊκιστών». Ο φόβος του συστήματος αυτή τη φορά έπιασε τόπο.

Έτσι, τα δύο παραδοσιακά μεγάλα κόμματα χάσαν κομμάτια της δύναμης τους αλλά μικρότερα από τους μεγαλύτερους φόβους τους.

Την απώλεια αυτή αναπλήρωσε με το παραπάνω η άνοδος των ελευθεροδημοκρατών και των πρασίνων που θα λειτουργήσουν ως δεκανίκια.

Κάπου εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως παρά την ήττα του, ο Μακρόν είχε προνοήσει να απογαλακτιστεί από την γερμανική πατρονία που παρά την διπλωματική της γλώσσα είχε τορπιλίσει ξανά και ξανά τις φιλοδοξίες του για μια ομόσπονδη Ευρώπη.

Έτσι ο Μακρόν συμμάχησε με τους ελευθεροδημοκράτες (ALDE) κι η ομάδα των ευρωβουλετών του θα είναι κυρίαρχη σε αυτήν.

Καθώς πλέον το Λαϊκό Κόμμα μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες δεν συνιστούν πλέον πλειοψηφία, οι σοσιαλδημοκράτες θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε συμμαχία με το λαϊκό κόμμα της δεξιάς ίσως ακόμη και κάποιους ευρωσκεπτισκιστές για να εκλέξουν τον Βέμπερ ή με τους πράσινους και τους ελευθεροδημοκράτες για να εκλέξουν τον Τίμμερμανς.

Οι γερμανοί από την άλλη, με την ευρωομάδα τους να έχει χάσει την πάλαι πότε συνοχή της, θα ταμπουρωθούν πίσω από την ισχύ του υπουργού οικονομικών τους και θα επιδιώξουν να βάλουν τον πρόεδρο της Budenbank, Jans Weidmann για να κλειδώσουν την κυριαρχία τους στην ΕΕ και για τα επόμενα χρόνια.

Όπως και να’ χει, το επόμενο ευρωκοινοβούλιο θα είναι γεμάτα παράδοξα, με ευρωομάδες που θα είναι αντίθετες από τις κυβερνήσεις τους.

Από μια τέτοια κατάσταση, μια από τις πιο σοβαρές δομικές αδυναμίες της ΕΕ, δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί έντονα: Κι αυτή η αδυναμία είναι η γερμανική κυριαρχία έναντι της ΕΕ.

Τέλος, θα ήταν αδύνατο να μην τονίσουμε πως στην Ροδόπη το μειονοτικό κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας βγήκε πρώτο στην Ροδόπη και τρίτο στην Ξάνθη. Με άλλα λόγια η Ροδόπη ψήφισε Ερντογάν. Ενώ στην Κύπρο, εκλέχτηκε ο πρώτος Τουρκοκύπριος ευρωβουλετής. Κατά τ’ άλλα, η συμφωνία των Πρεσπών ελαχιστοποίησε την τουρκική επιρροή στα Βαλκάνια…

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 27/5/2019

Read More »

Ποιο δίλλημα των ευρωεκλογών ωρέ;

Κούλη ή Αλέξη;

Αυτό δεν είναι δίλλημα, ιδιαίτερα για τις ευρωεκλογές. Είναι πείραμα μπιχεβιορισμού που καταργεί την ελεύθερη βούληση.

Σε όλη την Ευρώπη με ελάχιστες εξαιρέσεις, το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα καταρρέει.  Το ίδιο συμβαίνει και στην Μ.Βρετανία, με το νεοϊδρυθέν κόμμα του Nigel Farange να σαρώνει.

Έτσι, έχω κάθε δικαίωμα να μιλάω για το ελληνικό παράδοξο όπου ο λαός που υπέφερε περισσότερο από κάθε άλλο από τις κυρίαρχες πολιτικές, στέλνει πλειοψηφικά να τον εκπροσωπούν απέναντι στους «θεσμούς» αυτούς που συνέδραμαν μαζί τους για την φτωχοποίηση και τον μαρασμό του λαού.

Θα μπορούσε να το πει κάποιος σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπου ο όμηρος ταυτίζεται με τον απαγωγέα.

Θα μπορούσε κάποιος εύλογα να μιλήσει για εθελοδουλεία και ιδιοτέλεια.

Η πολιτική παράδοση του ραγιαδισμού ξαναέγινε κυρίαρχη: Κι αυτό αποτελεί την πολιτική παρακαταθήκη της τελευταίας κυβέρνησης.

Η χώρα έχει γυρίσει πενήντα χρόνια πίσω λένε.

Δεν ισχύει αυτό για μια πλειάδα λόγων.

Μισό αιώνα πριν οι Έλληνες μπορεί να μην είχαν φράγκα αλλά είχαν ατομική ιδιοκτησία και δεν ήταν βουλιαγμένοι σε ιδιωτικά χρέη.

Επίσης η δυναμική του πληθυσμού ήταν σε όλα ανώτερη. Οι άνθρωποι των γενιών του 50, 60, 70, ήταν διψασμένοι για μόρφωση, δουλειά κι η δημιουργία οικογένειας αποτελούσε στόχο ζωής.

Σήμερα, οι γενιές είναι βουλιαγμένες σε μια κουλτούρα επίπλαστης ευκολίας. Έχει εκλείψει το ήθος, το ηθικό και η ηθική.

Το κυρίαρχο στοιχείο είναι ο τυχοδιωκτισμός.

Ο αμοραλισμός επιβραβεύεται ξανά, αναδεικνύεται σε προσόν.

Δεν έχουμε πάει πενήντα χρόνια πίσω. Έχουμε πάει πενήντα χρόνια κάτω.

Ο μόνος παραλληλισμός που μπορεί να γίνει με το παρελθόν είναι το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που έχει επαναεμφυσηθεί σε αρκετά μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.

Ο λαός που πραγματικά μέσα στην λαίλαπα των μνημονίων δοκίμασε να αποτινάξει από πάνω του το σάπιο πολιτικό σύστημα, ανέθεσε τελικά σε κάτι «καινούριο» την αποστολή.

Και το καινούριο, επανέφερε το παλιό σε όλη του σαπίλα, όπως προειδοποιούσα από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης του.

Το νεοελληνικό παράδοξο λοιπόν δεν είναι και τόσο παράδοξο τελικά. Έχει μακραίωνη και κυρίαρχη παράδοση.  Και πολύ μέλλον σε έναν τόπο που δεν έχει.

Γιατί μπορεί να φαίνεται ότι η Ευρώπη μαλάκωσε απέναντι μας. Αλλά αυτή είναι μια απλή υπαναχώρηση υπό τον φόβο της επερχόμενης πολιτικής συντριβής του πολιτικού κατεστημένου στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι υποχώρησαν και στο θέμα του Brexit, καθώς χρειάζονταν την μεγάλη ευρωομάδα των Βρετανών. Αλλά όπως είπαμε, από κεί μεριά τους περιμένει μια τεράστια σφαλιάρα.

Οι μάσκες όμως θα πέσουν μερικούς μήνες μετά τις ευρωεκλογές ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Και μαζί με τις μάσκες θα αρχίσουν να πέφτουν ξανά κι οι βουρδουλιές.

Η Ελλάδα θα βρεθεί μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης και θα επιμένει στην Σκύλα.  

Οι διανοούμενοι και οι επιστήμονες των ελιτ, θα έπρεπε να μας μελετήσουν καλύτερα για να μάθουν το είναι αυτό που μας έχει κάνει πλέον τόσο πειθήνιους όσον αφορά τις κεντρικές μας πολιτικές επιλογές.

Μια τέτοια σπουδή θα τους φανεί χρήσιμη στο να υλοποιήσουν πιο εύκολα και πιο γρήγορα τις διεστραμμένες τους φιλοδοξίες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 19/5/2019

Read More »

Κύπρος: Νέα τουρκική εισβολή

Για την Κύπρο τα γραφω ξανά και ξανά εδώ και χρόνια σε πείσμα της νεοελληνικής αδιαφορίας που ‘ναι εκτός από επίσημη πολιτική κι η εδώ και δεκαετίες εντέχνως κατασκευασμένη στάση της ελληνικής κοινής γνώμης: Οι μέρες για τις οποίες προειδοποιούσα, ήρθαν.

Τουρκικό πλοίο εξοπλισμένο με γεωτρύπανο βρίσκεται στην Κυπριακή ΑΟΖ. Δεν το βαπτίσαν τυχαία Πορθητή. Ο μόνος λόγος που ο Πορθητής δεν έχει αρχίσει να σκάβει είναι γιατί δεν μπορεί ακόμη λόγω έλλειψης τεχνογνωσίας και προσωπικού, ενώ το Μπαρμαρός οδεύει νότια της Ρόδου, κι όλα αυτά με στρατιωτική συνοδεία.

Ας καταλάβατε επιτέλους την πολιτική Ερντογάν: Σε όλα τα πεδία ο Ερντογάν τραβάει το σχοινί μέχρι τέλους, κι έπειτα, όταν έχει φέρει τα πράγματα στα άκρα, το χαλαρώνει λίγο και για λίγο για να παγιώσει τα κέρδη που έχει αποκομίσει και να συνεχίσει το παιχνίδι ακόμη σκληρότερα.

Όλη η ραχοκοκαλιά του διεθνούς συστήματος ξεγυμνώνεται. Το γραψα και παλιότερα. Κανείς δεν θα έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την Τουρκία.

Κανείς δεν πρόκειται να πάρει τέτοιο ρίσκο. Η Τουρκία είναι πολύ σημαντικότερη για τη Δύση απ ότι είναι η Ελλάδα.

Υπουργός της Μ.Βρετανίας δήλωσε ότι η κυπριακή ΑΟΖ είναι αμφισβητούμενη περιοχή, η διόρθωση από την βρετανική κυβέρνηση τόνιζε ότι τα πετρελαϊκά κέρδη πρέπει να μοιραστούν σε όλους τους Κυπρίους, κάτι που αποτελεί έμμεση πλην σαφή αναγνώριση του ψευδοκράτους και κάτι που αποτελεί και το κεντρικό επιχείρημα της Τουρκίας, ούτως ή άλλως.

 Παρά τις αντίθετες κινήσεις ομάδας ρεπουμπλικάνων, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο δούρειος ίππος της Ουκρανίας, Τζέφρευ Πάιατ, μίλησε για win-win συμφωνίες για όλους.

Η ανανοποίηση της Κύπρου προχωράει με όχημα την Τουρκική επιθετικότητα.

Ο Αναστασίαδης, υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν, μίλησε για δεύτερη τουρκική εισβολή για να πάρει την πληρωμένη απάντηση από την τουρκική πλευρά: Καλά κάνεις και θυμάσαι τον Αττίλα.

Η πολιτική του κατευνασμού μας οδήγησε εδώ. Μετά την μικρασιατική καταστροφή ο Ελληνικός Στρατός υπάρχει μόνο για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Δύσης και για να παίρνουν μίζες οι πολιτικοί.

Η παρούσα ελληνική κυβέρνηση που ξέρει να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες χάλασε και τις τελευταίες εναπομείνασες προθέσεις της Μόσχας για ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε Ελλάδα/Κύπρο και Τουρκία με την συμφωνία των Πρεσπών ενώ όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις συνέπλεαν με την διατλαντική πολιτική πιέσεων στη Ρωσία που οδήγησε τελικά μια ευκαιριακή συμμαχία Ρωσίας-Τουρκίας να αποκτήσει στρατηγικά χαρακτήρα και βάθος.

Τα μόνα όπλα που είχε η Κύπρος ήταν διπλωματικά. Τα υπερεκτίμησε θανάσιμα μέσα στην ΝΑΤΟευρωπαραζάλη της.

Η Κύπρος δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο.

Η Ελλάδα δεν σκοπεύει να κάνει τίποτε άλλο κι αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους.

Και η Τουρκία γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα δύο παραπάνω και σκοπεύει να κάνει τα πάντα για να τα εκμεταλλευτεί.

Σιγά σιγά θα αρχίσουν να βγαίνουν από τις τρύπες τους εκείνες οι διανουμενίστικες φωνές που θα μιλάνε για συνεκμετάλλευση και σιγά σιγά θα γίνουν κυρίαρχες γιατί αυτό ακριβώς επιθυμούν οι πρεσβείες των μεγάλων δυνάμεων.

Τίποτε μα τίποτε δεν έχει αλλάξει τουλάχιστον προς το καλύτερο από τις συνθήκες που υπήρχαν όταν συντελέστηκαν όλες οι μεγάλες εθνικές καταστροφές του προηγούμενου αιώνα.

Οι ελληνοκυπριακές θάλασσες πρέπει να είναι είτε γκρίζες, είτε ροζ.

Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας αφορά όλα τα επίπεδα. Το οικονομικό θα το ακολουθούσε αναπόφευκτα το γεωπολιτικό.

Τόσο αμείλικτη είναι η ιστορική πραγματικότητα. Και τόσο ανάξιοι του ιστορικού μας  παρελθόντος είμαστε σήμερα.

Ο Ερντογάν θα κλιμακώσει. Το μόνο που τον προβληματίζει είναι το τι θα σημάνει ένα θερμό επεισόδιο για την τουρκική οικονομία.

Ακόμη κι αν δείξει μια κάποια αυτοσυγκράτηση εξαιτίας αυτής της έγνοιας, αυτή θα είναι προσωρινή. Έχοντας χάσει πλέον τη λαοφιλία του, εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων, ανεξάρτητα από το ποιες θα είναι οι εξελίξεις, τους μήνες πριν τις επόμενες μεγάλες εκλογές του 2023, θα τα παίξει όλα για όλα, επιδιώκοντας να υλοποιήσει το νεοθωμανικό του όραμα για να κρατηθεί στην εξουσία.

Μέχρι τότε θα ροκανίζει την ανατολική μεσόγειο και το Αιγαίο.

Υπάρχει βέβαια κι άλλος τρόπος για να αποφευχθεί το μεγάλο κακό. Να του παραδώσουν οι ελληνικές ηγεσίες τμήμα από όσα ζητάει.

Μα αυτή η νέα πολιτική «κατευνασμού» μέσω γεωπολιτικών εκχωρήσεων, απλά θα ανοίξει την όρεξη του Σουλτάνου και θα κερδίσει μόνο μερικές μήνες ειρηνικής συνύπαρξης.

Έλληνας είναι αυτός που κατανοεί την γεωπολιτική διάσταση της χώρας.

Και για αυτό έχουν απομείνει πολύ λίγοι από δαύτους με την τάση της εξαφάνισης να ενισχύεται.

Καλή Eurovision να χετε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/5/2019

Read More »