Μεσανατολικό χάος

28 Ιουνίου 2016: Τρομοκρατική ενέργεια στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης με 41 νεκρούς.

13 Ιουλίου 2016: Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Γιλντιρίμ μιλάει για εδαφική ακεραιότητα της Συρίας και εξομάλυνση των Τουρκοσυριακών σχέσεων . Την ίδια περίπου περίοδο επιχειρείται μια πρώτη τουρκορωσική προσέγγιση μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από την τουρκική αεροπορία και εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ, για πρώτη φορά μετά από 8 χρόνια από την επιδρομή Ισραηλινών δυνάμεων σε τουρκικό πλοίο ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα. Η Τουρκία του Ερντογάν επιδιώκει ανεξάρτητη πολιτική και αυτό αποτελεί ύβρη για την Ουάσινγκτον και το ΝΑΤΟ.

15 Ιουλίου του 2016: Επιχειρείται το στρατιωτικό πραξικόπημα κατά του Ερντογάν με  την ανοχή ή την ενθάρρυνση αμερικανικών κύκλων που τον οδηγεί σε περαιτέρω στροφή της εξωτερικής πολιτικής του μακριά από τη Δύση ενώ ο χαμηλής κλίμακας εμφύλιος εναντίον των Κούρδων μαίνεται και εντείνεται.

9 Αυγούστου ο Ερντογάν επισκέπτεται τον Πούτιν.

22 Αυγούστου: Τρομοκρατικό χτύπημα σε κουρδικό γάμο στη Γκαζιαντέπ με πάνω από 50 νεκρούς που αποδίδεται στο ισλαμικό κράτος. Είναι η 6^η τρομοκρατική ενέργεια που αποδόθηκε στο ισλαμικό κράτος εντός Τουρκίας.

Το φίδι που ο Ερντογάν έθρεφε μαζί με τους Αμερικάνους και τους Σαουδάραβες γύρισε να δαγκώσει το συνεταίρο του.

23 Αυγούστου ο Γιλντιρίμ περνάει κάτι που πρότινος αποτελούσε κόκκινη γραμμή για την τουρκική πολιτική: Δέχεται την παραμονή του Άσαντ στην εξουσία έστω και για μια μεταβατική φάση και βεβαιώνει πως η Τουρκία δεν θα επιτρέψει τη διάλυση της Συρίας σε επιμέρους εθνωτικά στοιχεία.

Γιατί όμως έκλεισε ο Ερντογάν το μάτι στον Άσαντ;

Για τον ίδιο λόγο που ήθελε να του το βγάλει: Τους Κούρδους.

Άσαντ και Ερντογάν ήταν φίλοι μέχρι που ο πρώτος άρχισε να στηρίζει τους Κούρδους.

Αργότερα, οι κούρδοι αποτέλεσαν την πιο αξιόμαχη δύναμη έναντι του ισλαμικού κράτους. Αφού λοιπόν οι αμερικάνοι έχουν άμεσα ή έμμεσα εξοπλίσει το ισλαμικό κράτος, συνεχίζοντας την παράδοση του να αποσταθεροποιούν χώρες μέσω του ισλαμικού εξτρεμισμού, αρχίζουν να στηρίζουν τους Κούρδους.

Μετά το ημιαυτόνομο Κουρδικό Ιράκ, οι Κούρδοι αρχίζουν να βλέπουν το όνειρο για ένα κουρδικό κράτος να καθίσταται κάπως εφικτό.

Πρόσφατα καταλαμβάνουν την Συριακή πόλη Χασάκα.

Πλέον οι Κούρδοι, σύμμαχοι του Άσαντ κατά του ισλαμικού κράτους, απειλούν την συνοχή της Συρίας.

Στις 22 Αυγούστου ο Άσαντ επιχειρεί να βομβαρδίσει αεροπορικώς την Χασάκα μα η συριακή αεροπορία αναχαιτίζεται από τα αμερικανικά αεροσκάφη.

Έχει ήδη η έμπρακτη στρατιωτική συνεργασία Ιράν-Ρωσίας, με τη Ρωσία να εγκαθιστά αεροσκάφη της σε Ιρανικές βάσεις και να επιδράμει κατά ισλαμιστικών στόχων.

Με το ισλαμικό κράτος αποδυναμωμένο, οι Κούρδοι επιχειρούν κι άλλες εδαφικές κατακτήσεις, αυτή τη φορά στη Βόρεια Συρία, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.

Έχοντας ήδη καταλάβει πόλη στη Βόρεια Συρία, είναι έτοιμοι να πάρουν και την γειτονική στην Τουρκία πόλη της Τζαραμπλούζ από το ισλαμικό κράτος.

Ο χειρότερος εφιάλτης των Τούρκων ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια τους: Ένας κουρδικός διάδρομος που ξεκινά από το Ιράκ και καταλήγει στη μεσόγειο, εφιάλτης που μοιράζεται πλέον κι ο Άσαντ. Το όνειρο των Κούρδων χρησιμοποιείται ως εφιάλτης κι από το ισλαμικό κράτος που στρατολογεί άραβες της περιοχής εκφοβίζοντας τους πως αν επικρατήσουν οι Κούρδοι θα ακολουθήσει γενοκτονία των Αράβων.

Οι Τούρκοι είχαν προειδοποιήσει από τον Μάρτιο πως αν οι Κούρδοι κινηθούν προς την γειτονική τους περιοχή θα επέμβουν.

Το παν και το καναν.

23 Αυγούστου, τουρκικά άρματα μάχης με τη βοήθεια φιλοτούρκων Σύριων ανταρτών και την αεροπορική στήριξη των ΗΠΑ βομβαρδίζουν  την Τζαραμπλούζ.

Παρά την ρητή προειδοποίηση της Ρωσίας πως θα προστατεύσει τους κούρδους, κάτι που έγινε για να αυξήσει την επιρροή της σε βάρος της δεδομένης αυξημένης επιρροής των ΗΠΑ σε αυτούς, η Ρωσία κοιτάζει την εισβολή από μακριά και απαντά με μια χλιαρότατη δήλωση.

23 και 24 Αυγούστου συμβαίνει πυρετός διαβουλεύσεων: Ο Κέρι συνομιλά με τον Λαβρόφ, Μέρκελ και Ολάντ τηλεφωνούν στον Πούτιν, ο Μπάιντεν επισκέπτεται τον Γιλντιρίμ, ενώ παρά τη σύλληψη του δεξιού του χεριού, ενεργοποιείται και ο Νταβάντουγλου για να κάνει επαφές με το δυτικό κόσμο και την Ελλάδα.

Είναι φανερό πως έχει υπάρξει προσωρινή συναίνεση και εγγυήσεις για την διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας της Τουρκίας.

Οι ισραηλινοί που θα είχαν αρκετούς λόγους να θέλουν ένα κουρδικό κράτος, μια δεύτερη μη αραβική νησίδα σε έναν αραβικό ωκεανό, ζυγίζουν τις εξελίξεις για να μη βρεθούν στη λάθος πλευρά της ζυγαριάς. Το δικό τους κουρδικό, η πρώτη τους προτεραιότητα είναι το παλαιστινιακό, και με την ισραηλινοτουρκική προσέγγιση θα έχουν έναν πονοκέφαλο λιγότερο, αυτό της απόπειρας του Ερντογάν να παρουσιαστεί ως πατρική φιγούρα των παλαιστινίων.

Οι κούρδοι της Βόρειας Συρίας έχουν πλέον να πολεμήσουν το ισλαμικό κράτος, Τουρκία και ΗΠΑ και σε κάποια φάση και τις δυνάμεις του Άσαντ.

Σύμμαχοι εναντίον πρώην συμμάχων, πρώην εχθροί που συμμαχούν, η κατάσταση στην περιοχή είναι χαοτική.  

Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν και με τον κίνδυνο της Τουρκίας να σχηματίσει άξονα με Ρωσία και Ιράν, οι αμερικάνοι κάνουν τεμενάδες στον Σουλτάνο για να μη χάσουν το μεγαλύτερο κομμάτι επιρροής τους στην περιοχή.

Κι όπως φαίνεται, ανάμεσα στα ανταλλάγματα που είναι διατεθειμένοι να του δώσουν είναι και η Κύπρος.  Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του αντιπροέδρου Μπάιντεν για ομόσπονδη Κύπρο, κάτι που είναι σήμερα πιο εφικτό από ποτέ δεδομένης της επιτήρησης, του δεσίματος της Κύπρου στο Ισραηλινό άρμα μέσω των συμφωνιών για την εκμετάλλευση των ενεργειακών της αποθεμάτων και του σημερινού πολιτικού χάρτη της Κύπρου.

Σε όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά, η Ελλάδα είναι άφαντη, ανύπαρκτη.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com