Τις προηγούμενες μέρες, ο γνωστός ηθοποιός Άστον Κούτσερ
αποκάλυψε πως προ διετίας, έχασε μέρος της όρασής του, της ακοής του και της ικανότητας
του να περπατάει από μια αυτοάνοση αγγειίτιδα και πως είναι τυχερός που ζει.
Κι ως συνήθως, ήταν αρκετοί αυτοί που έσπευσαν να συνδέσουν
την νόσο του Κούτσερ με τα νέα «εμβόλια» και εκείνοι που έσπευσαν να την
αποσυνδέσουν απ αυτά.
Και ναι μεν οι δεύτεροι μπορεί να είχαν δίκιο στην περίπτωση
του Κούτσερ, γιατί σύμφωνα με την αφήγησή του, η νόσος του προηγήθηκε της έλευσης
των εμβολίων, αλλά η αχλάδα είχε πίσω την ουρά.
Ήδη υπήρχαν αναφορές αγγειίτιδας μετά από τα εμβόλια, αλλά
αυτές αφορούσαν μεμονωμένα περιστατικά.
Λίγες μόλις μέρες μετά την αποκάλυψη του Κούτσερ, ήρθε μια αποκαλυπτική
μελέτη από την Ισπανία, η μεγαλύτερη στο είδος της, που έδειχνε πιθανή
συσχέτιση των εμβολιασμών με αυτοάνοσες αγγειίτιδες.
Συγκρίνοντας το 2019 με το 2021, οι ερευνητές βρήκαν 15
τέτοια περιστατικά το 2019 ενώ το 2021 εκτοξεύτηκαν στα 35, εκ των οποίων μόνο
τα 8 εμφανίστηκαν πριν τον εμβολιασμό.
Από τα υπόλοιπα 27, τα 2 συνέβησαν μετά την πρώτη δόση και
τα υπόλοιπα 25 εώς και πέντε μήνες μετά την δεύτερη δόση.
Εδώ και πολύ καιρό, κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου για την
αθροιστική φύση των παρενεργειών ανά δόση. Σε αυτή την περίπτωση, φαίνεται πως
είχαμε όχι απλά αθροιστική, αλλά πολλαπλασιαστική επίδραση.
Η παθολογία: Ο μηχανισμός βλάβης, είναι ότι ενεργοποιούνται
αντισώματα κατά των ουδετεροφίλων, που αντί να τα εξουδετερώνουν, τα
ενεργοποιούν και αυτά με τη σειρά τους προκαλούν βλάβες σε μικρά αγγεία, κάτι
που μας θυμίζει κάπως τον μηχανισμό της ενίοτε θανατηφόρας προθρομβωτικής
άνοσης θρομβοκυτοπενίας του πολύ ασφαλούς σύμφωνα με τους ειδικούς της κακιάς
ώρας, Astra, το οποίο
πρακτικά έχει καταργηθεί στον δυτικό κόσμο.
Στην περίπτωση της αυτοάνοσης αγγειίτιδας, ιδιαίτερη
ευπάθεια δείχνουν οι νεφροί, ενώ σε αντίθεση με τα περιστατικά του 2019, τα
περιστατικά εμφάνισαν και εικόνα στους πνεύμονας, αλλά και στα μάτια.
Κοντά στα δύο χρόνια μετά από την εμβολιαστική εκστρατεία,
συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε καινούργιες παρενέργειες. Δεν είναι προς το παρόν της
κλίμακας του «θα πεθάνετε όλοι». Η μόνιμη επωδός των ειδικών, είναι πως το όφελος,
ξεπερνά τα ρίσκα. Μπούρδες: πέραν του ότι το όφελος έχει μειωθεί δραματικά σε
σχέση με την αρχή της εκστρατείας, πέραν το ότι το όφελος ήταν μικρό για τους νέους
και υγιείς και τα ρίσκα άγνωστα, ας πει κάποιος σε κάποιον νέο άνθρωπο που
πέθανε ή έπαθε σοβαρή ζημιά από το εμβόλιο, πως το όφελος του ήταν μεγαλύτερο
από το ρίσκο.
Ιατρική που δεν είναι εξατομικευμένη, δεν είναι ιατρική.
Είναι πολιτική.
Συνεχίζουμε να φοβόμαστε για τα χειρότερα δυνατά σενάρια.
Αλλά με αρκετή βεβαιότητα, δηλώνω, πως δεν είναι ήδη εδώ.
Και φοβόμαστε ακόμη περισσότερο για τα επικαιροποιημένα εμβόλια
τα οποία περιέχουν για κάποιον παρανοϊκό λόγο την αρχική τοξική ακίδα ενός εξαφανισμένου
πλέον στελέχους και για την άγνωστη επίδραση του συνδυασμού της αρχικής ακίδας με
τις ακίδες από Όμικρον όταν το επικαιροποιημένο εμβόλιο μπει στην κυκλοφορία
του αίματος, γιατί οι Όμικρον περιορίζονται κυρίως στο ανώτερο αναπνευστικό.
Ούτε κλινικές μελέτες γίνονται πλέον σε ανθρώπους, κι ούτε
γίναν φαρμακοτοξικές και φαρμακοκινητικές μελέτες. Στα κουτουρού κι ότι βρέξει ας
κατεβάσει.
Πάρτε για παράδειγμα το πολλά υποσχόμενο εμβόλιο της Novavax το
οποίο θεωρητικά δεν είχε τουλάχιστον κινδύνους όπως ενσωμάτωση RNA στο
DNA ή
την δημιουργία αυτοάνοσων από την παρουσίαση της πρωτείνης ακίδας στην μεμβράνη
των κυττάρων.
Πέραν του ότι άργησε εξαιρετικά, στην πράξη αποδείχτηκε ίσως
το χειρότερο εμβόλιο, προκαλώντας μυοκαρδίτιδες τόσο συχνά, που έγιναν ορατές
ακόμη και στις κλινικές δοκιμές του.
Άλλο η θεωρία, άλλο η πράξη. Άλλο το in vivo και
άλλο το in vitro.
Η ζωή, αγαπητοί μου, είναι ένα σύνθετο φαινόμενο, γεμάτο
αλληλεπιδράσεις.
Για αυτό και είχαμε τις κλινικές δοκιμές.
Και τονίζω τον παρελθοντικό χρόνο.
Είχαμε.
Πέτρς Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/8/2022
