Νεκροταφείο ονείρων
Πέτρος Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)
Οδός Ονείρων. Οδός Ονείρων.
Γεμάτη ετοιμοθάνατα όνειρα. Σκορπισμένα. Διαμελισμένα. Με τα
αιθέρια σώματα τους να σπαρταράνε.
Τα όνειρα προδόθηκαν. Σε κάθε βήμα σου συναντάς και ένα από
αυτό.
Είσαι οργισμένος. Που τα όνειρα πεθαίνουν τόσο εύκολα.
Αξιολύπητα.
Σκύβεις πάνω από ένα. Το πιάνεις από το γιακά.
«Εσύ δεν ήσουν που μου ‘λέγες ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω…; Το
ένα και το άλλο; Κοίταξε μας τώρα. Κοίτα πως με κατάντησες. Κοίτα πως σε
κατάντησα.»
Το χαστούκι φεύγει
από το χέρι για να βρει το στόμα τ’ ονείρου. Δεν του χει μείνει φωνή για
κραυγή. Δάκρυ για κλάμα.
Εκείνοι είναι πάνω από τα όνειρα. Εμπορεύονται το θάνατο τους
με τους παράδες να δίνουν και να παίρνουν.
Με γυαλισμένες μπότες και βερνίκι να μη λερώνει το αίμα των
ονείρων.
Φουσκωμένοι από ασκήσεις εκγύμνασης: ασκήσεις στην
αδιαφορία.
Ονειροφονιάδες. Επαγγελματίες. Εκδοροσφαγείς ονείρων.
Πρώτα στο παίρνουν το όνειρο. Μετά το γδέρνουν. Μετά φτιάχνουν παλτά από το τομάρι του,
αρώματα από το μεδούλι του. Και στα πουλάν.
Πρώτα σου παίρνουν το πνεύμα, μετά την ψυχή. Μετά το μόνο
που σου μένει είναι μια αχόρταγη σάρκα.
Εσύ είσαι το εμπόρευμα. Το πράμα. Εσύ. Απροστάτευτος από
όνειρα.
Σε πουλάν και σε αγοράζουν και σου λένε πως είναι οι αγορές.
Είσαι αγοραίος.
Κοίτα καλά. Κοίτα καλά τώρα που τα πράγματα έχουν γυμνωθεί. Τώρα
που τα όνειρα είναι νεκρά.
Κοίτα καλά πριν η μπόχα ξανακουκουλωθεί .
Κοίτα. Πριν σε ξανακάνουν κάμπια για να τους κλάνεις μετάξι.
Πως είναι να έχεις γίνει ο εχθρός σου; Πως είναι να αγαπάς αυτό που σε
καταστρέφει; Να σαι απλά ένα πράμα που θέλει; Αυτό είμαστε. Αυτό είσαι. Το
πράμα που θέλει. Το πράμα που θέλει.
Ο φονιάς, τον πρώτο που σκοτώνει είναι τον άνθρωπο μέσα του.
Τι είναι για κάποιον που χει σκοτώσει τον ίδιο του τον εαυτό να σκοτώσει κι άλλους;
Τίποτα. Συνήθεια.
Φονιά.
