To 1951, ο ψυχολόγος Solomon Asch, σχεδίασε ένα απλό πείραμα κοινωνικής συμμόρφωσης: Σε μία αίθουσα έβαλε 8 φοιτητές και σε ένα πίνακα σχεδίασε 3 γραμμές με εμφανώς διαφορετικό μήκος και μια τέταρτη, ζητώντας από τους φοιτητές να απαντήσουν με ποια από τις τρεις πρώτες γραμμές είχε το ίδιο μήκος η τέταρτη.
Αυτό το υποτιθέμενο τεστ όρασης, επαναλαμβανόταν 18 συνολικά φορές στην κάθε ομάδα φοιτητών.
Αυτό που δεν ήξερε ο 8ος φοιτητής, ήταν πως οι άλλοι εφτά φοιτητές, ήταν βαλτοί του Asch και τους είχε δώσει γραμμή, μετά την 6η επανάληψη να απαντούν με την ίδια λάθος γραμμή, να δίνουν την ίδια λάθος απάντηση, με τον ανυποψίαστο όγδοο να απαντάει τελευταίος.
υν την ίδια λάθος απάντηση, με τον ανυποψίαστο όγδοο να απαντάει τελευταίος.
Ένας στους τρεις ανυποψίαστους όγδοους δίναν πάντα την ίδια απάντηση με τους 7 βαλτούς, ενώ τρεις στους τέσσερις δώσαν έστω μια φορά την ίδια απάντηση με τους 7 βαλτούς.
Όταν ερωτήθηκαν γιατί δίναν την ίδια λάθος απάντηση, οι ανυποψίαστοι όγδοοι απαντούσαν ότι δεν πίστευαν ότι ήταν η σωστή απάντηση, αλλά δεν ήθελαν να γίνουν περίγελος στους άλλους εφτά, καθώς δεν τους είχαν πάρει γραμμή ότι ήταν βαλτοί, παρότι το τεστ αφορούσε γραμμές.
Αυτή η γνωστική ασυμφωνία, η τρύπα στην εντιμότητα, θα μπορούσε να ονομαστεί η τρύπα του Asch ή Aschole.
Όσοι περισσότεροι είναι λοιπόν οι βαλτοί σε ένα ζήτημα, τόσοι περισσότεροι θα τους ακολουθήσουν και τόσο περισσότεροι από αυτούς, στο τέλος θα τους πιστέψουν.
Το φαινόμενο αυτό το είδαμε σε όλο το μεγαλείο του στην Πανδημία και στο πως επιβλήθηκε σταδιακά η κυρίαρχη προπαγάνδα με καταστροφικά αποτελέσματα.
Το βλέπουμε και σε άλλα ζητήματα που φιλοδοξούν να γίνουν το ίδιο επιζήμια με την αντιμετώπιση της πανδημίας: Την λεγόμενη κλιματική αλλαγή, την διατροφή, τους πολέμους.
Διαρκώς οι ηγέτες ζητάνε οι πολίτες τους να θυσιάζονται για τις καταστροφικές πολιτικές τους σε μια μορφή σύγχρονης ειδωλολατρίας όπου λατρεύονται πότε τα εμβόλια, πότε οι κυρώσεις και πότε οι πόλεμοι χωρίς τέλος.
Στην ΕΕ, οι 26 ηγέτες συμφωνούν συχνά στις γραμμές που δίνουν τα κέντρα εξουσίας. Όχι όμως ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπάν, ο 27ος που χαλάει συχνά την σούπα που φτιάχνεται από το πτώμα της κάποτε ανθηρής ευρωπαϊκής οικονομίας.
Κάθε χώρα της ΕΕ, έχει δικαίωμα να ασκήσει βέτο και να μπλοκάρει αποφάσεις. Επειδή όμως οι «ηγέτες», φοβούνται αντίποινα για τέτοιες παλικαριές εντός της ΕΕ, διστάζουν ακόμη και να το χρησιμοποιήσουν ως απειλή, πόσο μάλλον να το ασκήσουν.
Ο κακός Ορμπάν, όχι μόνο απείλησε να το ασκήσει κατά της απόφασης να γίνουν η Ουκρανία και η Μολδαβία και αργότερα και η Γεωργία υπό ένταξη χώρες στην ΕΕ αλλά και το άσκησε κατά του νέου προϋπολογισμού της ΕΕ που προέβλεπε οικονομική βοήθεια ύψους 55 δις προς την Ουκρανία.
Έτσι, αν τα κράτη μέλη θελήσουν να βοηθήσουν την Ουκρανία, θα πρέπει να τα βγάλουν από την τσέπη τους κάτι που θα εξοργίσει τους μαστιζόμενους από την κρίση κόστους ζωής πολίτες τους ακόμη περισσότερο, καθώς η στήριξη της κοινής γνώμης στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ προς την Ουκρανία, βαίνει όλο και μειούμενη.
Η Ουγγαρία είναι κι αυτή σε δεινή οικονομική θέση, με τον πληθωρισμό να έχει φτάσει στα ύψη και τώρα να βρίσκεται στο 12%, όταν η Ρωσία, παρότι σε διετή πόλεμο θα έχει στην χειρότερη περίπτωση πληθωρισμό 8% και ανάπτυξη κοντά στο 3%.
Η ΕΕ έχει παρακρατήσει 22 δις κονδυλίων προς την Ουγγαρία κι άλλα 10 δις από το ταμείο ανάκαμψης για την Covid.
O Ορμπάν έλεγε διαρκώς στους άλλους 26 ότι ακολουθούσαν την λάθος γραμμή όσον αφορά τα ενταξιακά Ουκρανίας, Μολδαβίας και Γεωργίας και φυσικά, έχει δίκιο.
Αλλά ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σόλτς του οποίου του έπεσε η δημοτικότητα στο 20%, του ‘πε τον Ορμπάν να βγει από την αίθουσα και να τον πιεί έναν καφέ, όταν οι υπόλοιποι 26 θα ψήφιζαν. Αυτός, ήταν ο πιο ακριβός καφές στον κόσμο, καθώς δύο μέρες πριν, απελευθερώθηκαν τα 10 από τα 32 δις που παρακρατούσε η ΕΕ από την Ουγγαρία, δήθεν για την διαφθορά εντός της και για την παραβίαση εκ μέρους της του κράτους δικαίου, όταν η πιο διεφθαρμένη χώρα στην Ευρώπη είναι η Ουκρανία που θέλουν να εντάξουν και δεύτερη με διαφορά, η Ελλάδα.
Ένα σημαντικό κομμάτι από τα εκατοντάδες δις που δόθηκαν από ΗΠΑ και ΕΕ στην Ουκρανία, γίναν καπνός και καταθέσεις, λόγω της τεράστιας διαφθοράς. Η Ουκρανία είναι πλέον πλήρως εξαρτημένη οικονομικά και στρατιωτικά από την Δύση κι έτσι ο εξόχως διεφθαρμένος Ζελένσκι αποφάσισε μόλις μερικούς μήνες πριν το κυνήγι της διαφθοράς, κυνηγώντας όχι μόνο συνεργάτες του αλλά και τον ολιγάρχη που τον ανέδειξε πρόεδρο της Ουκρανίας.
Η Ουκρανία περιμένει τα 60 δις που της έταξε ο Μπάιντεν αλλά με τις εκλογές να έρχονται του χρόνου, δεν μπορεί να τα περάσει από το Κονγκρέσο και τα 55 δις που της έταξε η ΕΕ, αλλά δεν μπορεί να τα περάσει από τον Ορμπάν. Κανονικό Ban από τον Ορμπάν.
Η Ουκρανία είναι ήδη διαλυμένη και χαμένη. Χωρίς αυτά τα λεφτά, είναι παντελώς καταδικασμένη. Κι όντως, έτσι είναι.
Από την άλλη η Μολδαβία, ζει μέσα στη φτώχεια και η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία από τις κυρώσεις που της επέβαλε η Ρωσία μετά τις ανόητες κι ηλίθιες κυρώσεις που επέβαλε η Μολδαβία στην Ρωσία. Ένα μικρό κομμάτι της που συνορεύει με την Ουκρανία, κι έχει ρωσικό πληθυσμό, η Υπερδνειστερία, είναι ανεξάρτητη χώρα μετά τον πόλεμο που έχασε η Μολδαβία το 1992. Ο πληθυσμός της αντιδρά διαρκώς με πορείες και διαδηλώσεις για τις αντιρωσικές πολιτικές που τον έχουν φτωχοποιήσει ακόμη περισσότερο, ενώ φοβάται μην τυχόν γίνει διάχυση του πολέμου και στην Μολδαβία.
Οι νέοι της μεταναστεύουν με τρομακτικούς ρυθμούς, πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία κυρίως προς την Ρωσία και τώρα προς την ΕΕ, ενώ έχει δεχτεί κι ένα μεγάλο μεταναστευτικό φορτίο κι από την Ουκρανία. Όλα τα παραπάνω έχουν δημιουργήσει τεράστιες ανισορροπίες στην χώρα.
Τι έχει να κερδίσει λοιπόν η ΕΕ αν εντάξει την Ουκρανία, την Μολδαβία και την Γεωργία, όταν θα πρέπει να αναλάβει το τεράστιο κόστος της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας που καταστράφηκε ακριβώς επειδή η Δύση την εξόπλιζε και την χρηματοδοτούσε και την οικονομική στήριξη της φτωχής Μολδαβίας;
Απολύτως τίποτε. Η ΕΕ, για μια ακόμη φορά είναι το τσιράκι των Αμερικάνων και σπεύδει να πολιορκήσει την Ρωσία με καινούριες χώρες μέλη, προκειμένου να της προκαλέσει ασφυξία.
ΤΙ έχει να χάσει; Πέρα από πακτωλό χρημάτων και την μικρή δυνατότητα του να επανέλθει από τις συνέπειες των πολιτικών των καραντινών και της διακοπής των οικονομικών κι ενεργειακών της σχέσεων με την Ρωσία, έχει να χάσει και τον ενδεχόμενο πόλεμο με τη Ρωσία, μια Ρωσία που έχει ήδη μετατραπεί σε πολεμική οικονομία και κερδίζει τον έμμεσο πόλεμο που διεξάγει η Δύση μέσω του αντιπροσώπου της Ουκρανίας.
Ουπς.
Στο ψαχνό
Στο άλλο πολεμικό μέτωπο, οι νεκροί παλαιστίνιοι πλησιάζουν τις 20.000, με 13.000 να είναι γυναικόπαιδα. Ένας στους εκατό Παλαιστινίους στην Γάζα, έχει ήδη πεθάνει. Άντε, μένουν άλλοι 99.
Οι νεκροί ισραηλινοί στρατιώτες είναι 115, σταγόνα μεν στον ωκεανό των 300.000 στρατιωτών κι επιστράτων που μάζεψε το Ισραήλ, αλλά και πάλι, παραπάνω από το 1/3 αυτών έχουν σκοτωθεί τις τελευταίες δώδεκα μέρες, που σημαίνει ότι παρά την γενοκτονία, η αντίσταση των Παλαιστινίων δεν έχει καμφθεί κι ότι μάλλον μπαίνουμε σε ακόμη πιο δύσκολη φάση του πολέμου για τους ισραηλινούς στρατιώτες όσο κινούνται από τα περίχωρα της Γάζας προς τον αστικό ιστό της.
Έκθεση του Πενταγώνου, του Πενταγώνου κι όχι του Ιράν ή της Ρωσίας, αποκαλύπτει πως πάνω από το 50% των στόχων των βομβαρδισμών και πυραυλικών επιθέσεων των Ισραηλινών, γίνονται τυχαία, δικαιώνοντας τους εξ αρχής ισχυρισμούς μου, ότι ο πόλεμος δεν γίνεται για να εξαφανιστεί η Χαμάς αλλά για να αφανιστούν οι Παλαιστίνιοι.
Θέλει ο Σιωνιστής να κρυφτεί και η γενοκτονία δεν τον αφήνει.
Ότι θέλει ο Πασάς μου.
Δεν είναι μόνο ο Γεραπετρίτης που έκανε τεμενάδες στον Σουλτάνο κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Ελλάδα. Δεν την λέω χώρα μας γιατί δεν είναι. Δεν μας ανήκει.
Κι αφού δεν ανήκει κι όσο δεν ανήκει σε εμάς, οι πολιτικοί μας μπορούν να δώσουν όση από αυτήν κρίνουν σκόπιμο σε όποιον το κρίνουν σκόπιμο.
Η συνάντηση Ερντογάν με τον Μητσοτάκη ήταν απλά αμφίπλευρες δηλώσεις που έχουν προκύψει από μυστική διπλωματία.
Βέβαια, δεν είναι μυστική για πολύ καιρό, καθώς παράγει ορατά αποτελέσματα.
Θα το πω για χιλιοστή φορά: Δεν υπάρχει ελληνοτουρκική προσέγγιση. Υπάρχει μόνο ελληνική προσέγγιση των τουρκικών διεκδικήσεων εις βάρους της Ελλάδας.
Δεν είναι μόνο ο Γεραπετρίτης. Είναι όλη η κυβέρνηση που κάνει υποκλίσεις και μάλιστα βαθιές στον Ερντογάν.
Μιλάνε για καλό κλίμα αλλά ποιος δεν θα ‘ταν ευχαριστημένος που του κάθεται μια γκόμενα που την γουστάρει πολύ αλλά δεν μπορούσε να την έχει;
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, κατευνάζει κι εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα σταδιακά και στα μουλωχτά, γιατί στους ταραχώδεις καιρούς που ζούμε, δεν θέλει το ΝΑΤΟ να έχει κι εσωτερικά προβλήματα στην περιοχή μας.
Μα πόσο πιστά σκυλιά εκλέγουμε;
Ο Μητσοτάκης και ο Ερντογάν μίλησαν για θάλασσά ειρήνης. Ξεχάσαμε και την Κύπρο και την Γαλάζια Πατρίδα.
Όπως όμως τονίζει ξανά και ξανά ο Κωνσταντίνος Γρίβας, το Αιγαίο δεν είναι απλά μια θάλασσα. Είναι μια αρχιπελαγική δομή νησιών που οι στεριές τους προβάλουν κυρίαρχα δικαιώματα για την χώρα μας στην θάλασσα. Τη δική μας κυρίως θάλασσα. Κι όχι την θάλασσα της Ειρήνης.
Αν είναι απλά θάλασσα να πάνε τότε οι Έλληνες πολιτικοί να πνιγούνε.
Η κωλοτούμπα και του μεταναστευτικού.
Σκεφτόμουν προ καιρού, ότι εκεί που έχουν καταντήσει το δημογραφικό της χώρας οι Ελίτ, δε θα αργήσει ο καιρός που τα κίνητρα για την υποδοχή των μεταναστών αντί για ανθρωπιστικά, θα είναι εργατικά. Αντί δηλαδή να μας παρακαλάνε για να τους σώσουμε, θα τους παρακαλάμε να μείνουν ή να έλθουν για να μας σώσουν.
Και ο καιρός ήρθε. Γιατί σε αυτό ακριβώς το κλίμα κινείται το νομοσχέδιο του Άδωνι που φιλοδοξεί να αναπληρώσει το έλλειμα 30.000 εργατικών χεριών που αναντίρρητα υπάρχει, πρωτίστως στην γεωργία και τον Τουρισμό με μετανάστες που έχουν μείνει στην χώρα τουλάχιστον 3 χρόνια και τους πήρε κάποιος στην δούλεψή του.
Το νομοσχέδιο όπως μπάζει από παντού. Και μπάζει μετανάστες. Γιατί ποιος είναι αυτός που θα πιστοποιήσει την τριετία;
Και πόσοι είναι αυτοί που θα πληρώσουν για να δηλωθεί τριετία παραμονής τους που θα αποδεικνύεται από το κρατικό έγγραφο της άδειας εργασίας, θεμελιώνοντας μελλοντικές διεκδικήσεις τους για νόμιμη παραμονή και δικαιώματα;
Εχω μετακομίσει στο petrosarguriou@substack.com. H εποχή της διακονίας μου τελείωσε. Τόσα προσέφερα. Ζητάω ένα καφέ τον μήνα για να συνεχίζω να προσφέρω.
