Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αργυρίου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αργυρίου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 17 Ιουλίου 2021

Συνέντευξη de profundis. Στον Χρήστο Ηλιόπουλο.

 


-Γεννηθήκατε στη Θεσσαλονίκη. Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;

Εκείνο το μαγικό πέπλο της γονεϊκής προστασίας. Ασφυκτικό μεν, αλλά σε έκανε να νιώθεις πως τίποτε δεν μπορούσε να σε βλάψει πραγματικά… Εκτός από την αδυσώπητη αγάπη των γονέων σου.

-Η πιο ισχυρή ανάμνηση που σας έχει καθορίσει;

Οι πιο ισχυρές αναμνήσεις είναι αυτές ανθρώπων που αγαπούσα και βρέθηκαν κοντά στον θάνατο. Κι είναι πολλές αυτές. Και κάποιοι από αυτούς που δεν τα καταφέραν. Όπως συνέβη με την αυτοκτονία της μητέρας μου, της Βαρβάρας.

-Ο λόγος που στραφήκατε στην Ιατρική; 

Δεν στράφηκα στην Ιατρική. Απλά ως αριστούχος επέλεξα την δυσκολότερη σχολή, έχοντας την ψευδαίσθηση πως η Ιατρική ανήκε στις αμιγώς θετικές επιστήμες.

-Τα ερεθίσματα που αποτέλεσαν έμπνευση για τα βιβλία και την έρευνά σας;

Με πάνω από 1000 άρθρα και 30 βιβλία, είναι δύσκολο να ξεδιαλύνω κάποια από αυτά. Γενικά, αυτό που με ωθεί στο γράψιμο, είναι αυτά που βλέπω να έρχονται, συνήθως αόρατα στην κοινή γνώμη. Γράφω για να αποτρέψω αυτά που βλέπω να έρχονται. Και μέχρι τώρα δεν το έχω καταφέρει ούτε μια φορά, παρότι έχω δώσει όλο μου το είναι.

-Τι σας δίδαξε η εμπειρία σας μετά από τόσα χρόνια στον τομέα της Ιατρικής; Αναθεωρήσατε μετά από όσα διαπιστώσατε από την έμπρακτη ενασχόλησή σας;

Η ενασχόλησή μου με την Ιατρική σταμάτησε για αρκετά χρόνια, όταν εγκατέλειψα τις σπουδές μου στο 5ο έτος. Ξανάρχισα να ασχολούμαι το 2004, από το πόστο του αναλυτή, όταν άρχισα να καταλαβαίνω τι έπαιζε με τις λεγόμενες Καινές Επιδημίες, με έναυσμα την φάρσα της γρίπης των πουλερικών, όπως μπορεί κάποιος να διαπιστώσει και στο βιβλίο ορόσημο μου για την σκαλωσιά αυτού που ζούμε, το Θανάσιμες Θεραπείες.

-Έχετε τα ίδια συναισθήματα σήμερα ή όταν ξεκινήσατε κυριαρχούσε η άγνοια και ο ρομαντισμός; 

Ο ρομαντισμός και η αφέλεια μου είχε ήδη τελειώσει στο 5ο έτος. Έκτοτε την θέση της έχει πάρει η αηδία και η αποστροφή. Πάρτε μια σχολή στρατιωτικής πειθαρχίας, προσθέστε παντελή έλλειψη ανάπτυξης κριτικής σκέψης, βάλτε στο μείγμα νεποτισμό και κομματοκρατία, μην ξεχάσετε να προσθέσετε μπόλικη ιδιοτέλεια, αλαζονεία και πάνω από όλα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και θα καταλάβετε τι ακριβώς είναι η ιατρική σήμερα. Με κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις βέβαια, ευτυχώς, που δεν αρκούν όμως για να αλλάξουν την καταστροφική κατεύθυνση που έχει πάρει μια «επιστήμη» που υποτιθέμενα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο. 

-Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα στοιχεία που οφείλει να διαθέτει ένας ιατρός σήμερα για να αποτελεί ένα αξιοπρεπές παράδειγμα προς μίμηση;

Αυτό είναι διαχρονικά: Να μπορεί να σκέφτεται, να είναι αφοσιωμένος και δοτικός. Τέτοιοι γιατροί φυσικά υπάρχουν, αλλά δεν αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Παράδειγμα προς μίμηση είναι ο επίορκος ο οποίος έχει θησαυρίσει από την ανάγκη των ασθενών και την αδυναμία τους και έχει κάνει καριέρα, πότε φιλώντας κατουρημένες ποδιές και έπειτα πατώντας πάνω σε πτώματα.

-Συχνά, κυριαρχεί σε πολλές συζητήσεις που έχω κάνει με συνομιλητές, το εξής απόφθεγμα: Δεν είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε την επιστήμη. Είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε τους επιστήμονες. Είναι δικαιολογημένη αυτή η πεποίθηση;

Όταν η πλειοψηφία των γιατρών έχει αυτή την αντιιατρική στόφα εδώ και δεκαετίες, όταν πλέον είναι οι φαρμακευτικές που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την κατεύθυνση και την ποιότητα των ερευνών, πώς να εμπιστευτείς την Ιατρική, ως κάτι που παράγεται από τους ερευνητές της και αυτούς που την ασκούν; Είναι δύσκολο πλέον να εμπιστευτείς οτιδήποτε πέρα από τις εξαιρέσεις εξαιρετικών γιατρών που δεν ανήκουν στα κυκλώματα εκμετάλλευσης του ανθρωπίνου πόνου κι αδυναμίας. Να προσθέσω και ανοησίας και επιπολαιότητας. 

-Γιατί ολοένα και περισσότερος κόσμος καταλήγει σε αυτή την άποψη;

Γιατί βιώνει όλα τα παραπάνω.

-Πόσο έχει επιδράσει ο καπιταλισμός στην εμπορευματοποίηση της Ιατρικής και των προϊόντων τους;

Από την στιγμή που είναι ένα σύστημα που επιβραβεύει την απληστία, κι από την στιγμή που η απληστία είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από την κυρίαρχη ιατρική διαφθορά, η απάντηση προκύπτει αβίαστα.

-Σε πολιτικό επίπεδο γίνεται λόγος για την τακτική του προβλήματος και της λύσης που παράγονται από την ίδια πηγή για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Ισχύει το ίδιο και στον τομέα της ιατρικής;

Ισχύει πρωτίστως στην Ιατρική. Ας πάρουμε για παράδειγμα την τρέχουσα πανδημία: Υπάρχει μια καθόλου ασήμαντη πιθανότητα, ο ιός να έχει διαδοθεί από διαρροή/ατύχημα στο βιολογικό εργαστήριο της Γιουχάν που αποδεδειγμένα ασχολούνταν με τους κορωνοϊούς και την δυνατότητα μετάδοσης τους σε ανθρώπους, με πρόφαση το να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Και μετά από ένα χρόνο και βάλε μιας καταστροφικότατης διαχείρισης ενός ίσως ανθρωπογενούς προβλήματος, η λύση που προτείνεται είναι εμβόλια που τη στιγμή που άρχισαν να χορηγούνται στους πληθυσμούς, δεν είχαν ολοκληρώσει της κλινικές τους δοκιμές. Είναι αρκετά ανατριχιαστικό αυτό που συμβαίνει αν κάποιος μπορέσει να αποστασιοποιηθεί από το προσωπικό του δράμα εντός της πανδημίας. Αλλά ανεξάρτητα από την τρέχουσα πανδημία, εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει ένα business plan που λειτουργεί ακριβώς έτσι: Σου δημιουργώ ένα πρόβλημα (ή το μεγαλοποιώ) για να σου πουλήσω την λύση. Στην περίπτωση της πανδημίας, για να σου επιβάλω την λύση.

-Συνέβη το ίδιο με τον κορωνοιό;

Την απάντησή μου την έχετε ήδη: Υπάρχει μια απίστευτη υπερδιόγκωση ενός σοβαρού ζητήματος και στο τέλος εμφανίστηκαν τα εμβόλια ως μεσσίας, τον οποίο όλη η ανθρωπότητα οφείλει να αποδεχθεί ως τέτοιον. 

-Πώς κρίνετε τα μέτρα που πάρθηκαν από την ελληνική Κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας από την αρχή της ως σήμερα;

Τα ποια; Όσα μέτρα πάρθηκαν, ήταν αντιπερισπασμός και μετάθεση ευθυνών από τους αρμόδιους στους πολίτες. Τα μέτρα θα ήταν γελοία αν δεν ήταν τραγικά. Ήταν και συνεχίζουν να είναι φασιστικά, ναζιστικής κοπής με μόνο στόχο να σπάσουν το δημοκρατικό φρόνημα του πολίτη και την πίστη στις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Τα μέτρα δεν είχαν κανένα στόχο να περιορίσουν τον ιό. Δεν θα μπορούσαν και εκ των πραγμάτων δεν μπόρεσαν. Αλλά πέτυχαν απολύτως τον στόχο τους: Να περιορίσουν τον πολίτη και τις ελευθερίες του.

-Υπήρχε μια ανακολουθία στις οδηγίες των ειδικών; Έχασε τον μπούσουλα ο κόσμος;

Ο κόσμος έχασε τον Μπούσουλα; Οι ειδικοί δεν ξέραν που πήγαιναν τα τέσσερα, πως πήγαιναν κι αν έρχονταν. Το απόλυτο μπάχαλο. Αλαλούμ κι άλλα ντ’ άλλων, όπως άλλωστε αποτυπώνεται μέσω των δικών τους δημοσίων δηλώσεων στο Ντοκιμαντέρ μου Πανδημαγωγοί.

-Πώς επέδρασσαν τα ΜΜΕ στη διαχείριση του προβλήματος; Καθησύχασαν ή τρομοκράτησαν;

Τα ΜΜΕ έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν πλύση εγκεφάλου μέσω του φόβου, καταργώντας την λογική και κρίση των πολιτών.

-Υπήρξαν αντικειμενικά τα ΜΜΕ όσον αφορά τη δημοσιοποίηση και έκθεση απόψεων επιστημόνων; 

Πόσοι από αυτούς τους οποίους τα ίδια βαπτίζουν ως αρνητές, φιλοξενήθηκαν στα ΜΜΕ ενάμιση χρόνο τώρα; Είχε κάποιος από αυτούς τον χώρο και τον χρόνο να εκθέσει τις απόψεις του; Αντίθετα, όποιος το επιχειρούσε εκτός των μεγάλων ΜΜΕ κι είχε κάποια απήχηση, τον περίμενε μια ωραία και πολύ παραδειγματική δολοφονία χαρακτήρα. Τέτοια πολυφωνία την ζηλεύει ο Κιμ Γιονγκ Ουν. Μια παρέα καθεστωτικών «επιστημόνων» μονοπώλησαν τον τηλεοπτικό αέρα, μολύνοντας με φόβο και προπαγάνδα πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε ιό του αναπνευστικού. Η δημοκρατία, ήδη σε κρίσιμη κατάσταση, απεβίωσε. Και δεν την σκότωσε κάποιος ιός αλλά τα προσχήματα αντιμετώπισής του. Και το ίδιο συνέβη με ό,τι είχε απομείνει από την επιστήμη.

-Στη τελική, μπορούσε να ανακοπεί η διασπορά του ιού ή είναι νομοτελειακό ότι θα διατρέξει ολόκληρη την κοινωνία ώσπου να αποκτήσουμε όλοι ανοσία;

Υπήρξαν κάποιες εξαιρέσεις χωρών που την αναχαίτισαν προσωρινά και μάλιστα πετυχημένα. Σε ένα παγκοσμιοποιημένο κόσμο όμως, είναι πολύ δύσκολο έως απίθανο να μπορείς να μονώνεις τους πληθυσμούς σου για πάντα. Η πιο πραγματιστική διαχείριση, είναι κατά την γνώμη μου, να αφήσεις ελεγχόμενα την πλειοψηφία των ατόμων που δεν απειλούνται από τον ιό να έρθουν σε επαφή και να χτίσουν κάποιας μορφής τείχους ανοσίας, (και τονίζω το κάποιας μορφής καθώς στους κορωνοϊούς όπως και στους ιούς της γρίπης δεν μπορείς να χτίσεις τείχος ανοσίας ως ένα σχετικά αδιαπέραστο στεγανό) και να κάνεις τα πάντα για να προστατεύσεις αυτούς που απειλούνται. Κάτι τέτοιο θα χρειαζόταν πολύ οργανωμένη πρωτοβάθμια για να γνωρίζεις το προφίλ υγείας του κάθε πολίτη και ορθή επιδημιολογική επιτήρηση. Τα ακριβώς αντίθετα γίναν: Κλειδαμπαρώσαν αυτούς που δεν απειλούνται και δεν κάναν τίποτε για όσους απειλούνται. Η αντίστροφη λογική κυριάρχησε σε όλη την πανδημία. Ασηψία, δεν έχουμε πετύχει ακόμη και εκεί που θα ήταν απολύτως απαραίτητη: στα νοσοκομεία. Για την ακρίβεια, τα περισσότερα νοσοκομεία είναι εστίες λοιμώξεων. Πώς θα καταφέρουμε ασηψία σε ολόκληρους πληθυσμούς; Δεν είναι απολύτως παρανοϊκό αυτό; Έχει πάθει όλη η κοινωνία το σύνδρομο Michael Jackson;

-Ποια είναι η γνώμη σας για την αποτελεσματικότητα του συνόλου των εμβολίων για την καταπολέμηση των σοβαρών ασθενειών;

Ως αναλυτής που έχω ασχοληθεί με πολλά στιγμιότυπα εμβολιαστικής αποτυχίας, δεν μπορώ να έχω την πιο αντικειμενική άποψη. Νομίζω όμως ότι έχει δημιουργηθεί μια διαστρεβλωτική πόλωση, με τους μεν να απορρίπτουν όλα τα εμβόλια και τους δε να υπερθεματίζουν για όλα τα εμβόλια. Αυτό που θέλω να τονίσω, είναι πως στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής, κρίνω πως μεγαλύτερο ρόλο συνολικά έπαιξαν οι βελτιώσεις στη δημόσια υγιεινή όπως η προσβασιμότητα σε «καθαρό νερό» για όλο και περισσότερους απ’ ότι έπαιξαν οι εξελίξεις στην Ιατρική, χωρίς να υποτιμώ τις δεύτερες. Ακόμη κι αν ρίξουμε όλα τα διαθέσιμα φάρμακα κι εμβόλια που έχουμε στην Αφρική, λιγότερη βελτίωση θα δούμε από το να παρέχουμε πόσιμο νερό, επαρκή τροφή και στέγαση.

-Για το εμβόλιο κατά του κορωνοιού; 

Δεν είναι το εμβόλιο. Μιλάμε για διαφορετικά εμβόλια. Τα κινεζικά με απενεργοποιημένο ιό, φαίνεται να έχουν σημαντικά αποτύχει στις χώρες που τα επέλεξαν. Για τα εμβόλια πρωτεΐνης ακίδας, υπήρξαν και εκεί προβλήματα. Αν κάποιος είχε θέσει για αυτά ως στόχο την προστασία των ευπαθών ομάδων, εκεί, με τα μέχρι σήμερα δεδομένα τα πήγαν αρκετά καλά. Αν όμως κάποιος θέσει ως στόχο την εκρίζωση του ιού και το χτίσιμο τείχους ανοσίας, όπως οι περισσότερες κυβερνήσεις μεγαλομανώς και ηλιθίως έκαναν, απέτυχαν πλήρως, όπως βλέπουμε να συμβαίνει με τα νέα κύματα κρουσμάτων σε χώρες με υψηλή εμβολιαστική κάλυψη όπως το Ισραήλ και η Μεγάλη Βρετανία.

-Σε σχέση με τον μέσο όρο παρασκευής των υπόλοιπων εμβολίων, πιστεύετε ότι το συγκεκριμένο παρασκευάστηκε σχετικά γρήγορα και εσπευσμένα;

Σκανδαλωδώς. Εκτός από την δημοκρατία, την λογική και την επιστήμη, μια ακόμη από τις πολλές παράπλευρες απώλειες από τον πόλεμό μας κατά του κορωνοϊού, ήταν η σχολαστικότητα και η αποτελεσματικότητα των κλινικών δοκιμών. Κι αυτό μπορεί να το πληρώσουμε πολύ ακριβά στο μέλλον. Και το νόμισμα με το οποίο θα το πληρώσουμε λέγεται παρενέργειες.

-Ο λόγος που συνέβη αυτό;

Οι κυβερνήσεις έκαναν τα εμβόλια μονόδρομο. Ποντάραν όλα τους τα λεφτά σε αυτό. Αυτό ήταν το πλάνο τους, λόγω της αλλεργίας που έχουν σε επενδύσεις δημοσίου χαρακτήρα και οφέλους, από τα νοσοκομεία, μέχρι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αν θυμάστε καλά, κάποιος Πρωθυπουργός επέμενε πως το καλύτερο εμβόλιο ήταν το πιο γρήγορο, αυτό που θα έχουμε πιο γρήγορα. Άσχετα από την τελική του αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του.

-Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που ελοχεύουν από το συγκεκριμένο εμβόλιο;

Έχουμε τις κοινές, μη απειλητικές για την ζωή παρενέργειες οι οποίες είναι νομίζω περισσότερες από άλλων εμβολίων. Αλλά ας τις παρακάμψουμε κι ας πάμε στις απειλητικές, τις σπάνιες. Αναφυλακτικά σοκ και μια σειρά παθολογίες του αίματος και των αγγείων καθώς και περικαρδίτιδες/μυοκαρδίτιδες. Καμία από αυτές δεν εντοπίστηκε στις κλινικές δοκιμές, κάτι που αποδεικνύει το πόσο λειψές και πρόχειρες ήταν. Πολύ φοβάμαι ότι θα δούμε κι άλλες, που θα σχετίζονται με το ανοσοποιητικό. Σπάνιες μεν, αλλά αν αρχίζεις να αθροίζεις όλα τα σπάνια συμβάματα, στο σύνολο τους δεν θα είναι πλέον και τόσο σπάνια.

-Ποιες ομάδες ανθρώπων κινδυνεύουν από τη χορήγηση του εμβολίου;

Μάλλον όλες. Αλλά αυτό που κάνει την διαφορά, είναι ο λόγος ρίσκου από την ασθένεια ως προς την ωφέλεια και το ρίσκο του εμβολίου. Ως εκ τούτου, όσο νεαρότερος και υγιέστερος είναι κάποιος, τόσο μεγαλύτερο το ρίσκο του εμβολίου σε σχέση με την ωφέλειά του καθώς ο ιός σε αυτές τις ομάδες είναι σχετικά ακίνδυνος. Σαν παρανοϊκές κοινωνίες που έχουμε καταντήσει, υποχόνδριες και θανατοφοβικές, απίστευτα ρηχές, ζητάμε από τους νέους να διατρέξουν κινδύνους ζωής, έστω και μικρούς, για τους γέρους μας. Αυτά, μόνο στον πόλεμο γίνονται. Κι έχουμε πόλεμο. Πρωτίστως με την κοινή λογική. Αυτό που με ανησυχεί όμως περισσότερο είναι το συνολικό ανοσολογικό προφίλ της ανθρωπότητας και κυρίως των νέων σε επόμενες επιδημίες/πανδημίες. Θα έχουμε παροπλίσει το ανοσοποιητικό μας τόσο που θα είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε πρεζάκια των εκάστοτε εμβολίων; Αυτό είναι λοιπόν που με ανησυχεί περισσότερο. Ήδη βλέπουμε μες στο κατακαλόκαιρο έξαρση λοιπών εποχιακών λοιμώξεων στο Ισραήλ.

-Είναι διχαστικός ο διαχωρισμός πολιτών σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους; Τι επιπτώσεις θα γεννήσει σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο;

Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει κάτι το διχαστικό, ρατσιστικό, φασιστικό, ναζιστικό στην κοινωνία; Διχασμό και εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Να τονίσω ότι όλα αυτά γίνονται μέσω της αντίστροφης λογικής του Δημοσίου Κινδύνου. Παρότι, μόλις το 10% όσων έχουν έρθει σε επαφή με τον ιό, «ευθύνονται» για το 90% των μεταδόσεων, με την εξαφάνιση του τεκμηρίου της αθωότητας, ο καθένας αντιμετωπίζεται ως εν δυνάμει εγκληματίας. Αυτό είναι γελοίο, αντιεπιστημονικό, ανήθικο, απαράδεκτο.

-Έχει το δικαίωμα η Κυβέρνηση να οδηγήσει τους πολίτες σε υποχρεωτικό εμβολιασμό;

Κανείς δεν έχει δικαίωμα στο να υποχρεώσει σε ιατρική πράξη. Πόσω μάλλον με σκευάσματα που δοκιμάζονται στον γενικό πληθυσμό. Αυτά τα έκαναν οι Ναζί.

-Πώς θα ηχεί στα αυτιά σας ο εμβολιασμός για μικρότερες ηλικιακές ομάδες αν τεθεί στο τραπέζι; 

Εγκληματικό απλά. Τα παιδιά ελάχιστα απειλούνται. Κάποια παιδιά, έστω λίγα, θα πεθάνουν από τα εμβόλια. Μιλάμε για μια ανόητη ανθρωποθυσία. Ο εμβολιασμός στα παιδιά, μόνο ως σύσταση για όσα έχουν μεγάλη ευπάθεια μπορεί να νοηθεί. Αν και για αυτό ακόμη έχω τις αμφιβολίες μου. Αλλά θα τα εκβιάσουν. Μέσω της πρόσβασης τους στην παιδεία. Μέσω της υγείας των παππούδων τους. Πως είναι να είσαι ένα παιδί και να ζεις με τον φόβο του ότι μπορεί να σκοτώσεις την αγαπημένη σου γιαγιάκα; Προσωποποιήσαν και πολιτικοποιήσαν ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι ηλίθια αδίστακτοι.

-Που θα καταλήξει όλη αυτή η κατάσταση; 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι επιλέξατε σωστή λέξη για την ερώτηση: Καταλήξει. Καταντήσει. Αρκετά σίγουρο είναι επίσης ότι θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη φτώχεια και ασθένεια. Ήδη, οι τιμές των αγαθών εκτοξεύονται. Τα ψυχικά νοσήματα χτυπήσαν κόκκινο. Οι κοινωνίες δεν μπορούν να ευημερήσουν όταν τους κλέβεις το όραμα και τις ελευθερίες και τις αντικαθιστάς με φόβο, περιορισμούς, συμμόρφωση. Οι ελίτ που θέλουν τέτοιες δυτικές κοινωνίες για να ανταγωνιστούν την Κίνα, να πάρουν τα μπογαλάκια τους και να παν στην Κίνα. Στα τσακίδια και δεν θα μας λείψουν καθόλου.

-Τα όνειρά σας για το μέλλον;

Αν τελειώσει ο εφιάλτης, δεσμεύομαι ότι θα ξανακάνω όνειρα και θα μιλήσουμε για αυτά. Προς το παρόν, φιλοδοξώ να κάνω το επόμενο ντοκιμαντέρ στην σειρά των Πανδημαγωγών και να επικαιροποιήσω το βιβλίο μου για την Πανδημία Χωρίς ανάσα, τα χρονικά του μεγάλου φόβου που ολοκλήρωσα τον Οκτώβριο του 2020. Κι όλα αυτά, μέχρι τον Οκτώβριο του 2021. Πολύ φοβάμαι ότι αυτή τη φορά δεν θα τα καταφέρω καθώς έδωσα τα πάντα για να συμβάλω στο τέλος του τρόμου ενώ παράλληλα έγραφα και λογοτεχνία σαν να μην υπήρχε επόμενη μέρα. Και κατά κάποιο τρόπο, δεν υπήρξε επόμενη μέρα. Μόνο προηγούμενες, καθώς οι ζωές μπήκαν στον πάγο και συνεχίζουν να είναι στον γύψο, απόλυτα εξαρτώμενες από την παράνοια της εξουσίας. Ναι, αν έχω ένα όνειρο, αυτό είναι να πληρώσουν οι υπεύθυνοι για όσα μας έκαναν. Και να ξαναρχίσουν να ξαναδιαβάζουν οι άνθρωποι αξιόλογα βιβλία από αξιόλογους συγγραφείς. Γιατί είμαστε κι εμείς εδώ και χρόνια, είδος υπ’ εξαφάνιση. Πνιγόμαστε κάτω από τόνους σκουπιδιών. Έχει και οικολογική διάσταση το θέμα μας βλέπετε.

-Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν λέτε το όνομα Πέτρος Αργυρίου;

Ένας ρομαντικός πιτσιρικάς που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο για να μην ζήσουμε αυτά που έβλεπε να έρχονται. Κι ένας μεσήλικας που έζησε την φρίκη να βιώνει τις δυστοπίες τριπλά: Μια, βλέποντάς τις να έρχονται. Μια, βλέποντας την αδιαφορία του κόσμου στις εναγώνιες προσπάθειές του. Και μια, ζώντας τις φρίκες μαζί με όλους τις υπολοίπους. Είναι ασχήμια να θέλεις να κάνεις μεγάλα και σπουδαία πράγματα και να σε μετατρέπουν σε ανήμπορο ανθρωπάκι. Το μόνο που με παρηγορεί, είναι ότι κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν δύναμη και καταφύγιο στην ορμητικότητα που κάποτε είχα και που συνεχίζει αδρανειακά να με ωθεί στο να δημιουργώ, παρά τα κύματα ματαιότητας που καθημερινά με κατακλύζουν. 

-Κύριε Αργυρίου σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.

Και εγώ σας ευχαριστώ.

Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο: https://yourearticles.com/worth-your-click/sunenteuksi-me-ton-petro-argyriou-i-dimokratia-idi-se-krisimi-katastasi-apeviwse-kai-den-ti-skotwse-kapoios-ios/?fbclid=IwAR13fd58R_vmUlacLFwewCruT_pj-2B41E3fuiIRCWQLZs23Wm79Tl18nco 

Read More »

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2021

Ισραήλ: Υπόδειγμα ή θύμα της εμβολιαστικής επιτυχίας του;



Το Ισραήλ είναι υπόδειγμα επιτυχίας στην εμβολιαστική του εκστρατεία. Και είναι ίσως θύμα της επιτυχίαςτου.

Ας αφήσουμε τα δεδομένα να μιλήσουν από μόνα τους
α) Μελέτη σε 600.00 εμβολιασμένους ισραηλινούς τα συμπεράσματα της οποίας συγκριτικά με 600.000 ανεμβολίαστους, επιβεβαιώνουν αυτά των ατελών κλινικών δοκιμών της Pfizer, με 94% να μην εμφανίζουν συμπτώματα και επιπρόσθετα και σημαντικότερα, 92% να μην εμφανίζουν σοβαρή νόσο. β) Δεδομένα από τις υπηρεσίες υγείας της Maccabi, που θέλουν μόνο το 0,01 των εμβολιασμένων να έχουν κολλήσει τον ιό: γ) Μελέτη στα αρχικά της στάδια σε 16.289 άτομα που βρέθηκαν θετικοί στο διάστημα Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου. Τα συμπεράσματά της που προκύπτουν από την σύγκριση σε αυτή την ομάδα ατόμων άνω των 60 που είχαν εμβολιαστεί σε ποσοστό 75% σε σχέση με τους 40-60 ετών που είχαν εμβολιαστεί σε ποσοστό 25%, δείχνει προκαταρκτικά μείωση του ιϊκού φορτίου κατά 1,6 εως 20 φορές στους 60 και άνω (προσέξτε την τρομακτική διακύμανση) η οποία αποδίδεται στην επίδραση του εμβολίου. Ξαφνικά, το ύψος του ιϊκού φορτίου αποκτά βαρύνουσα σημασία, όταν σε πείσμα μας, είχε αμελώς εξεταστεί όσον αφορά την μεταδοτικότητα και εξέλιξη σε σοβαρή νόσο όσον αφορά τους ασυμπτωματικούς.
Προσέξτε τώρα: Τα Β και Γ συνδυαστικά, αποτελούν παράδοξο, ένα από τα πολλά παράδοξα που έχω συναντήσει στην πορεία της πανδημίας και τα οποία επιλύονται με ένα και μόνο τρόπο: Την επίδραση ανθρωπίνων λαθών/σκοπιμοτήτων στη συλλογή και επεξεργασία δεδομένων κι όχι στην φύση του ιού και της πανδημίας (περισσότερα για τα πανδημικά παράδοξα και την επίλυσή τους, στο βιβλίο μου Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου - για παραγγελίες εδώ.
Έτσι η Β λέει ότι με το εμβόλιο δεν κολλάς ιό, ενώ η Γ λέει ότι κολλάς, αλλά πιθανόν να μεταδίδεις λιγότερο και να έχεις μικρότερη πιθανότητα για έκβαση σε σοβαρή νόσο.
Ας πέσουμε όμως από το ροζ συννεφάκι μας γιατί οι παραπάνω μελέτες δεν επιβεβαιώνονται στο βαθμό που ώφειλαν από τα επιδημιολογικά δεδομένα. Με περίπου 2 μήνες την πανδημία σε έξαρση και σε τρίτη καραντίνα, κάποιος θα περίμενε τον μαζικό εμβολιασμό να ρίξει δραματικά τις καμπύλες στα κρούσματα και πολύ δραματικότερα στους θανάτους στο Ισραήλ, κάτι που μετά τους δύο μήνες πανδημικής έξαρσης, το έχουμε δει να συμβαίνει σε άλλες χώρες χωρίς εμβόλιο. Μελέτη περιγράφει πως ο αριθμός των ασθενών COVID σε ΜΕΘ, μειώθηκε κατά 49% από την αρχή της εμβολιαστικής εκστρατείας του Ισραήλ. Και αν και είναι ακόμη σχετικά νωρίς για συμπεράσματα, αυτό το 49% δεν είναι αρκετό, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στις ΜΕΘ, είναι άνω των 60. Και με το 80% αυτής της κατηγορίας να έχει εμβολιαστεί και με δεύτερη δόση στο Ισραήλ, θα περίμενε κάποιος με αποτελεσματικότητα 94%, μείωση σε αυτές τις ηλικίες στις νοσηλείες πχ να είναι κοντά στο 74%. Η πραγματική μείωση στις νοσηλείες σε αυτές τις ηλικίες είναι όμως κάτω του 50% και σε κάποιο βαθμό ακολουθούν την μείωση στις καμπύλες των κρουσμάτων, οπότε η μείωση που μέχρι τώρα μπορεί να αποδοθεί στο εμβόλιο, είναι ακόμη μικρότερη. Τι συμβαίνει; Η δική μου εικασία είναι ότι στις μελέτες, οι ορισμοί κρουσμάτων και θανάτων από και με Covid, έχουν αλλάξει. Έτσι θάνατοι από υποκείμενα νοσήματα που αποδίδονται δόλια σε Covid, στους εμβολιασμένους πιθανώς να αποδίδονται απλά στα υποκείμενα νοσήματα, καθώς οι θάνατοι στο Ισραήλ, μια χώρα με ούτως ή άλλως χαμηλή καταγεγραμμένη θνητότητα λόγω πρωτοβάθμιας περίθαλψης και τεράστιας αύξησης των τεστ, έχουν επιστρέψει μόλις στα επίπεδα της 28 Γενάρη. Συμπεράσματα: Διατηρώντας κάθε επιφύλαξη για μεσοπρόθεσμες παρενέργειες των εμβολίων, το εμβόλιο δεν αποδεικνύεται το υπερόπλο που θα τελείωνε την πανδημία, αλλά ένα εργαλείο για κάποιες ομάδες υψηλού κινδύνου, κι ίσως όχι το πιο αποτελεσματικό που θα έπρεπε να έχουμε για αυτές, ιδιαιτέρως στο αποκορύφωμα της πανδημίας. Έτσι πλέον αξιωματούχοι του Ισραήλ μιλάνε για επιστροφή στην Νέα Κανονικότητα για όσους έχουν εμβολιαστεί. Με τα δεδομένα λοιπόν από το Ισραήλ, την επίδραση που θα έχουν τα μεταλλαγμένα στελέχη στην πορεία της πανδημίας και την παταγώδη αποτυχία της εμβολιαστικής εκστρατείας στις περισσότερες χώρες του πλανήτη, το κυρίαρχο αφήγημα μπάζει πλέον από παντού και οι κυβερνήσεις καταφεύγουν σε ακόμη πιο σκληρά, απάνθρωπα και αντισυνταγματικά μέτρα για να καλύψουν την γύμνια τους. Η μεγαλομανία, έχει πάντα τα ίδια αποτελέσματα: την αποτυχία των εκστρατειών. Όπως συνέβη τότε με τους πρώτους ναζί της φυλετικής καθαρότητας έτσι και τώρα με τους σύγχρονους ναζί της εμβολιαστικής καθαρότητας. Δυστυχώς, οι σύγχρονοι έχουν απέναντι τους μόνο την πραγματικότητα, κι όχι τους λαούς.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 15/2/01 μετά Κορονοϊού.
Read More »

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020

Σκωτσέζικο ντουζ με αφρόλουτρο Covid

 


Σίγουρα θα έχετε ακούσει για το περίφημο σκωτσέζικο ντουζ με αφρόλουτρο Covid. Είναι λιγότερο γνωστό από τα σκωτσέζικα ουίσκια και συνοδεύεται από την προτροπή «μην το πιείτε, λουστείτε».

Ας το λουστούνε λοιπόν όσοι συνεχίζουν να επιδίδονται σε πολύ βρώμικες πρακτικές με αφορμή την πανδημία.

Κάποιος θα περίμενε ότι στο δεύτερο κύμα, η εμπειρία που έχει συσσωρευτεί θα απέτρεπε ή έστω περιόριζε το φιάσκο που είδαμε στην πρώτη, όπου ελλείψει τεστ, η ταμπέλα Covid έμπαινε αυθαίρετα στους ευπαθείς και τους ασθενείς που έσπευδαν στα νοσοκομεία, ανεβάζοντας την καταγεγραμμένη θνητότητα μέχρι και σε διψήφια ποσοστά, δημιουργώντας μια από τις πολλές αυτοεκπληρούμενες προφητείες του Covid.

Και αυτός δεν ήταν ο μόνος τρόπος διόγκωσης των θανάτων Covid. Ας δούμε πως περιγράφω αυτή τη δημιουργική στατιστική καταστροφής και ολέθρου στο καινούριο βιβλίο μου «Χωρίς ανάσα. Τα χρονικά του μεγάλου φόβου» (εκδ. Etra):

“Τα πράγματα είναι τόσο τραγελαφικά που, αν ο George Floyd, η αφορμή των διαδηλώσεων Black Lives Matter εν μέσω της πανδημίας, ήταν Άγγλος πολίτης που είχε δολοφονηθεί από Άγγλους αστυνομικούς, έχοντας όντως περάσει ίωση Covid, θα είχε καταγραφεί ως θάνατος Covid, στην περίπτωση που ο θάνατός του δεν είχε πάρει δημοσιότητα.

Και κυριολεκτούμε:

Οι Βρετανικές αρχές όχι μόνο κατέγραφαν όλους τους θανάτους με-Covid ως θανάτους από-Covid, αλλά ακόμη και όσους την είχαν περάσει την ίωση Covid. Και σίγουρα δεν ήταν οι μόνες που βάλαν baking powder στις στατιστικές θανάτου του Covid, κλέβοντας θανάτους από άλλες κατηγορίες.

Έτσι, λοιπόν, ακόμη και αν πέθαινες από τροχαίο, ακόμη και 3 μήνες αφού είχες περάσει Covid, ακόμη και χωρίς να έχεις νοσήσει, θα περνούσες στις λίστες θανάτου από Covid!

Μετά από διαμαρτυρίες ακαδημαϊκών για αυτήν την απερίγραπτη και μάλλον κοινή για πολλές κυβερνήσεις πρακτική, η βρετανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παγώσει την καθημερινή ανακοίνωση των Covid θανάτων και να ¨ερευνήσει¨ κατεπειγόντως τη μέθοδο της καταγραφής τους. Το αποτέλεσμα; Από τους 46.706 καταγεγραμμένους ως Covid θανάτους, επιβίωσαν 41.329.[1]

Περισσότεροι από 5.000 θάνατοι, περισσότεροι από το 10% των συνολικών στη χώρα, ήταν ομολογουμένως αποτέλεσμα της ¨δημιουργικής στατιστικής των καταστροφών¨ και επεστράφησαν στις πραγματικές αιτίες θανάτου τους. 

Και αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.”  

Στη Σκωτία, αυτή την πρακτική την εφαρμόζανε και στις νοσηλείες. Ασθενείς που ξαναμπαίναν στα νοσοκομεία μετά την αποθεραπεία τους από Covid, ακόμη και μετά από μήνες, για άλλους λόγους υγείας, και ασθενείς που μπαινοβγαίναν για πάγια προβλήματα υγείας, περιγράφονταν μέχρι και τον Σεπτέμβρη ως νοσηλείες Covid.

Μετά από παρέμβαση του μεγάλου Carl Heneghan της Οξφόρδης, η κυβέρνηση της Σκωτίας επιθεώρησε τα σχετικά νούμερα στο πρώτο μισό του Σεπτέμβρη και άλλαξε την μέθοδο της καταγραφής, μετρώντας ως Covid νοσηλεία μόνο αυτή που έχει συμβεί το πολύ 28 μέρες μετά από την διάγνωση Covid.

Η επίπτωση της αλλαγής των κριτηρίων καταγραφής ήταν συγκλονιστική: Από τους 262 νοσοκομειακούς ασθενείς απέμειναν μόλις 48 και οι υπόλοιποι επιστράφηκαν στους πραγματικούς λόγους εισαγωγής τους στο νοσοκομείο.

Στη Σκωτία λοιπόν, λιγότεροι από ένας στους πέντε που βρίσκονταν στα νοσοκομεία ως ασθενείς Covid, έπασχαν από Covid και το θεωρώ δεδομένο ότι η Σκωτία δεν αποτελούσε την μοναδική χώρα που φούσκωνε με αυτό τον τρόπο τα νοσοκομειακά της δεδομένα κι ότι είναι μάλλον από τις λίγες χώρες που σταμάτησε αυτήν την πρακτική, αλλά ποιος σκοτίστηκε για την Σκωτία, όταν τα μαντάτα που έρχονται από εκεί αποδυναμώνουν την κυρίαρχου αφήγηση του φόβου και του ολέθρου;

Τα νέα κριτήρια της Σκωτίας έχαναν τους συγκριτικά λίγους νοσοκομειακούς ασθενείς που η αιτία παραμονής τους στο νοσοκομείο ήταν σοβαρές μακροπρόθεσμες επιπλοκές Covid.

Ακόμη κι έτσι όμως, το παράθυρο των 28 ημερών από τη διάγνωση, παραμένει  πολύ ανοιχτό για την ταξινόμηση άλλων παθογενειών στο καζάνι του Covid.

Και το φαινόμενο αυτό γίνεται πιο έντονο και στη δεύτερη φάση, καθώς η κατακόρυφη αύξηση των τεστ μπορεί να μειώνει τις καταγεγραμμένες θνητότητες αλλά σε συνδυασμό με την πολύ μεγάλη έκταση του δεύτερου κύματος,  αυξάνει κατά πολύ την δεξαμενή πιθανών λάθος καταγραφών, δημιουργώντας πάλι, όπως και στο πρώτο κύμα αλλά με διαφορετικό τρόπο, συρροές που ελλείψει πρόνοιας μετατρέπουν τα νοσοκομεία σε εστίες και ένα σημαντικό ποσοστό νοσηλειών σε θανάτους από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, όπως εσχάτως έχουν αρχίσει να ομολογούν ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί του εγκλεισμού της ανθρωπότητας   Έλληνες «γιατροί».

Ενδεικτικά, έχει λίγες μόλις μέρες πριν, που του κυρίου Εξαδάχτυλου του ξέφυγε μπροστά στον τηλεοπτικό φακό, πως πολλοί ασθενείς (Covid), φεύγουν από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις μετά από παρατεταμένη νοσηλεία, φαινόμενο για το οποίο κρούω τον κώδωνα του κινδύνου από την ορατή αρχή της πανδημίας.

Όπως από την αρχή έκρουα τον κώδωνα πως ουδέν μονιμότερον του έκτακτου.

Ας πετάξουμε λοιπόν ένα ακόμη χρόνο από τις ζωές μας, ρισκάροντας την υπόστασή μας, για να συνεχίσουμε να βοηθάμε τις κυβερνήσεις στο να συγκαλύπτουν τα εγκλήματά τους υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 29/12/2020.  



[1]               https://www.sabcnews.com/sabcnews/uks-covid-19-death-toll-lowered-to-41-000-after-methodology-change/

Read More »

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2020

Καλά χριστούγεννα κύριε Λόρενς: Απομυθοποιώντας περαιτέρω την πανδημία

 


Κι αν σας έλεγε κάποιος ότι τα περισσότερα που γνωρίζετε, ή νομίζατε ότι ξέρατε για την πανδημία, είναι λάθος, τότε τι;  Όχι όλα βέβαια. Απλά τα περισσότερα.

Αυτός ο κάποιος που σας το ξαναλέει είναι ο ίδιος που από τον Μάρτη επέμενε σε πείσμα όλων, ότι η θνητότητα του ιού ήταν πολύ κάτω του 1% και μπορεί να έφθανε και στο 0,3%, όταν ο πλανήτης νόμιζε ότι αντιμετώπιζε κάτι το πολύ θανατηφόρο.

Αυτός ο κάποιος κινήθηκε εντοπίζοντας παράδοξα που δεν έμοιαζαν να έχουν καμία λογική, επιλύοντας τα σταδιακά, με το να προτείνει τις μόνες δυνατές λύσεις, όσο απίθανες κι αν ήταν αυτές, ισχυριζόμενος ότι τα παράδοξα αυτά προέρχονταν από σφάλματα στις καταγραφές και τις ερμηνείες τους, όπως θα έχετε την ευκαιρία να διαπιστώσετε στο βιβλίο του «Χωρίς Ανάσα. Τα χρονικά τουμεγάλου φόβου» (Εκδόσεις ETRA).  

Αυτός ο κάποιος, επανέρχεται χριστουγεννιάτικα σαν το Άι βασίλη του σκεπτικισμού, με μερικά ακόμη  παράδοξα, τα οποία θεωρεί ότι οφείλονται στους ίδιους λόγους εξαιτάις των οποίων δημιουργήθηκε το φιάσκο στο πρώτο κύμα: σε κακές καταγραφές και ερμηνείες τους.

Από αυτά τα παράδοξα που ξαναστριμώχτηκαν ερήμην του γενικού πληθυσμού, καθώς το πιο ορατό κομμάτι της επιστημονικής κοινότητας αδυνατεί να δώσει τις σωστές απαντήσεις καθώς δεν κάνει τις σωστές ερωτήσεις, αυτός ο κάποιος θα αναφερθεί σε μερικά στα οποία φαντάζεται, ή κρίνει ότι βρίσκεται κοντά στην λύση τους.

Το οικοδόμημα του πανδημίας έχει κλονιστεί συθέμελα από τις ρίζες του ήδη αρκετές φορές, άσχετα με το αν το γνωρίζει ο γενικός πληθυσμός.

Το αφήγημα πχ του κινεζικού ιού που ξεκίνησε τον Δεκέμβρη στην Γουχάν, είναι πλέον παντελώς αυθαίρετο όταν ο ιός έχει βρεθεί σε Ιταλία, Γαλλία και Βραζιλία ήδη από τον Σεπτέμβρη του 2019. Δεν λέω ότι καταρρίπτεται. Λέω ότι είναι αυθαίρετο.

Η πραγματική καταγωγή του ιού, παραμένει ένα αναπάντητο ερωτηματικό, σε πείσμα της κυρίαρχης αφήγησης. Και δεν είναι το μόνο.

Η πανδημία αφορά πρωτίστως τη Δύση, αφού έχει δυσανάλογη επίπτωση σε σχέση με τον πληθυσμό της. Το 1/10 του παγκοσμίου πληθυσμού, έχει δώσει σχεδόν το μισό των κρουσμάτων και των θανάτων.

Γιατί λοιπόν η Κίνα και οι γείτονες της, με πληθυσμό υπερδιπλάσιο από όλη την Δύση, απέχουν αυτής της σκληρής μοίρας;

Η απάντηση που δόθηκε ήταν εξόχως πολιτική. Άλλωστε πάνω στον πολιτικό καμβά βάλαν οι καθεστωτικοί  επιστήμονες τις δικές τους στρεβλές πινελιές για να δημιουργηθεί όλο αυτό το φασιστικό τερατούργημα της δήθεν αντιμετώπισης της πανδημίας, στην οποία η Δύση εκ των πραγμάτων απέτυχε παταγωδώς.

Και η απάντηση τους ήταν πως ήταν διαφορά κουλτούρας. Οι ασιάτες έχουν συλλογικό νου, όπως οι μέλισσες και τα μυρμήγκια κι έτσι δέχονται πιο εύκολα μέτρα για το κοινό καλό από ότι οι εγωπαθείς, ναρκισσιστικοί δυτικοί, εξ’ ου και η προτροπή να κινεζοποιηθούμε , εγκαταλείποντας τις αξίες που ανέδειξαν τον Δυτικό πολιτισμό ως κυρίαρχο εδώ και πολλούς αιώνες.

Αυτή  η επίσπευση του κινεζικού αιώνα, αυτή η πολιτισμική συντριβή της Δύσης με αφορμή την πανδημία, περιέχει κάποια αλήθεια, αλλά αυτή η αλήθεια έχει τα όρια της.

Κι είναι στενά. Όσα στενά είναι τα διαμερίσματα των Ασιατών. 

Κανείς λοιπόν από τους κινεζολάτρες φωστήρες μας δεν του κατέβασε η γκλάβα του πως ναι μεν, η ασιατική πειθαρχία και κουλτούρα μπορεί να περιορίσει, να αναχαιτίσει την πανδημία και να ισοπεδώσει την πανδημική καμπύλη, αλλά ένα πράγμα είναι παντελώς αδύνατο να πετύχει: να την εξαφανίσει.

Πάρτε για παράδειγμα την Κίνα: Ο ιός περιορίστηκε στη Γουχάν. Η απόλυτη καραντίνα θα πει κάποιος αχαρακτήριστος τα κατάφερε, ξεχνώντας ένα πολύ σημαντικό παράγοντα: Η καραντίνα έγινε με καθυστέρηση τουλάχιστον ενός μήνα και καθώς η Γουχάν είναι βιομηχανικό κέντρο, είναι απλά αδύνατο να μην έχει επεκταθεί ο ιός και σε άλλα σημεία της Κίνας. Απλά ΑΔΥΝΑΤΟΝ.

 Όσο για τους γείτονες, ναι, φοβούμενοι την προηγούμενη εμπειρία του SARS, κλείσαν τα σύνορα νωρίς, και κάναν και φοβερή ιχνηλάτιση και σίγουρα παίξαν ρόλο όλα αυτά στην έκβαση της πανδημίας, αλλά η Νότιος Κορέα πχ, τον Μάρτιο, ακολουθούσε πορεία παράλληλη με την Ιταλία.

Είναι προφανές ότι ο ιός ήταν και στις γείτονες χώρες παρά τα αυξημένα αντανακλαστικά τους.

Τι ήταν αυτό λοιπόν που ουσιαστικά εξαφάνισε την πανδημία εκεί;

Αυτό επιτρέψτε μου να το κρατήσω για κάποιο επόμενο τεύχος του Hellenic Nexus γιατί και τα πνεύματα έχουν σώματα και τα σώματα πρέπει να φάνε. Που και που.

Μήπως είναι γονιδιακό το ζήτημα; Όχι, για λόγους που θα διαβάσετε στο εγγύς μέλλον. Αλλού είναι το μεγάλο μυστικό.

Υπάρχει ένας παράγοντας που καθιστά παντελώς αδύνατη την εξαφάνιση του ιού μέσω μέτρων: Οι ασιατικές κοινωνίες δεν είναι κοινωνίες μυρμηγκιών μόνο στην κουλτούρα τους αλλά και σε άλλα, πιο χειροπιαστά κοινωνιολογικά τους χαρακτηριστικά. Πολλές περιοχές είναι τόσο πυκνοκατοικημένες, που ζωτικός χώρος των ατόμων είναι συνθλιπτικά μικρός, τόσο που ο όρος συγχρωτισμός είναι αναπόφευκτη συνθήκη για πολλές πόλεις και κάνει τα δυτικά γκέτο που είναι από τις μεγαλύτερες εστίες διασποράς να μοιάζουν με επαύλεις.

Είναι παντελώς αδύνατο να λειτουργήσουν μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης εκεί. Ο όρος είναι οξύμωρος για πολλές ασιατικές πόλεις. Είναι αστείος όπως και κάθε επιχείρημα που στηρίζεται πάνω του. Μάσκες ξεμάσκες, όταν έχεις δικό σου το πολύ ένα τετραγωνικό μέτρο στην καθημερινότητα σου, ότι και να κάνεις, είναι απλά μάταιο.

Γιατί λοιπόν το Τόκυο δεν έγινε Μπέργκαμο, κυρίως όταν οι Ιάπωνες δεν έκαναν καραντίνα αλλά στηρίχτηκαν σε μέτρα με κεντρικό άξονα την πολιτεία κι όχι μόνο τους πολίτες;

Και ποιος σας είπε ότι δεν έγινε;

Το 2019, η Ιαπωνία είχε μια από τις χειρότερες γρίπες των τελευταίων δεκαετιών, σε βαθμό που εταιρίες κλείσαν τα γραφεία τους. Αυτό που δεν δούλεψε το 2019 για την γρίπη, πως δούλεψε για τον κορονοϊό;

Για να φτάσουμε στο επόμενο κρίσιμο ερώτημά μας;

Που πήγαν οι γρίπες;

Και η απάντηση στα δύο μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα α) γιατί η Ασία την γλύτωσε από την πανδημία και β) που πήγαν οι γρίπες, είναι, όπως και τόσα άλλα προηγούμενα παράδοξα που κάποιος εντόπισε, μάλλον μία, κοινή και συνδυαστική. Όσο απίθανη κι αν ακούγεται, είναι η μόνη πιθανή.

Θα πρέπει λοιπόν να περιμένετε από κάποιον κυνηγό των παραδόξων να έχει περισσότερα δεδομένα για την μόνη υπόθεση που μπορεί να λύσει αυτά τα παράδοξα.

Καλά Χριστούγεννα κύριοι Λώρενς!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot, χριστούγεννα του 1 μετά Ιού.     

Read More »

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020

Το πιο μεγάλο κακό, είμαστε εμείς.



Οφείλω να ομολογήσω, πως αδίκως έχει καταρρακωθεί ο όποιος αυτοσεβασμός μου είχε μείνει. Δεν είναι λίγο, όχι λίγο δεν είναι να είσαι δημόσιος κίνδυνος, να είσαι μια πιθανή εστία λοίμωξης και θανατικού, κι ας κρύβεις το κακό που είσαι πίσω από μια μασκούλα. Μα δεν με κάνει να νιώθω μοναδικός κι αυτό είναι κάπως κακό. Όλη η ανθρωπότητα, τέτοιοι είμαστε. Όχι απλά κακοί. Αυτό το γνωρίζαμε ήδη. Είμαστε το κακό ενσαρκωμένο. Φορείς. Κακού. Φανταστείτε τώρα έναν άνθρωπο που μας βλέπει όλους όπως ακριβώς είμαστε: Κακό. Όχι απλά κακοί. είμαστε το κακό. Φανταστείτε τον λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο: Ένα αγγελούδι σε έναν πλανήτη φονιάδων. Φόβος τόσος μέσα του που τον κόβεις με μαχαίρι. Γιατί άλλωστε φοράμε μάσκες; Κάθε μαχαιροβγάλτης που σέβεται την διαστροφή του πρέπει να φοράει μάσκα, να μην γνωρίζουν τα θύματα του κι οι αρχές το πραγματικό του πρόσωπο: Το πρόσωπο του κακού. Κι είναι τόσο το κακό, ατομικό και συλλογικό μαζί. Φαντάσου. Όχι, για φαντάσου συνκακέ μου, νοσηρέ. Ναι, νοσηρέ. Ακόμη και η πιο νοσηρή σου φαντασία, δεν μπορεί να βάνει στο νού της ένα παιδί να σκοτώνει τον παππού του. Ναι, αυτό τον σκότωσε. Ήθελε να ζήσει, βγήκε έξω, έπαιξε μαζί με άλλους λιλιπούτιους φονιάδες. Και κόλλησε τον παππού το κακό που έκρυβε μέσα του, τ' αόρατο. Αμαρτίες τέκνων. Πως θα αντικρύσει ο γονιός το παιδί του που σκότωσε τον πατέρα του; Φρικτά πράγματα, πράγματι. Τόσα πολλά παιδιά, τόσοι πολλοί μικροί φονιάδες. Τόσο κακό δεν μπορεί να το χωρέσει ανθρώπου νους. Ακόμη και κακού. Καλώς λοιπόν πράξαμε και καταργήσαμε το τεκμήριο της αθωότητας. Όλοι είμαστε ένοχοι. Και τα παιδιά ακόμη. Ακόμη και μετά την απόδειξη του αντιθέτου, είμαστε ικανότατοι να φέρουμε το κακό. Και να κάνουμε το κακό. Κακό μεγάλο. Ανθρωποκτονίες βασανιστικές. Δεκάδες απ' αυτές. εκατοντάδες, εκατομμύρια από δαύτες. Αλλά έχουμε και ένα βαθμό εντιμότητας, οφείλουμε να το παραδεχτούμε κι αυτό. Κάποια υποτυπώδη μορφή συνείδησης: Δεχόμαστε την καταδίκη μας, δεχόμαστε να μας κλείνουν στο κλουβί μας. Ελεήμονες οι άρχοντες μας. Παρότι αφαιρέσαμε ποιός ξέρει πόσες ζωές, μας χαρίζουν τις δικές μας φονικές ζωές, με αντίτιμο την ελευθερία μας και τους παράδες, τους καρπούς της ανομίας μας. Μα είναι σκανδαλώδες όμως: Ένας χρόνος φυλακή και τα προς το ζειν μας για τόσους φόνους; Πόσο τυφλή αυτή η Θέμιδα πια που δεν βλέπει πως χάλασε το ζύγι της; Ναι, τελικά, υπάρχουν και καλοί άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη: Οι άρχοντες μας δεν μπορεί παρά να είναι τέτοιοι αφού είναι τόσο μεγαλόψυχοι. Φανταστείτε όμως τον δικό τους τον τρόμο. Να ζουν ανάμεσα σε φονιάδες και να αποφασίζουν κάθε μέρα για τη ζωή τους. Φανταστείτε τον τρόμο τους. Δεν θα ήθελα να μαι στη θέση τους. Δεν είναι τέλεια ειρωνικό; Φανερωθήκαμε όταν κληθήκαμε να κάνουμε το καλό, να σώσουμε ζωές θυσιάζοντας κάτι από τις ζωές μας. Σας τα λεγα, εγώ καιρό τώρα, με τις μικρές κι ανίσχυρες προφητικές μου δυνάμεις και τον ανήμπορο γεροθυμό μου: Τόσο καιρό βρισκόμασταν σε άρνηση: Μα τέρμα πια τα ψέματα. Η αποκάλυψη έφτασε: Αποκαλυφθήκαμε για το κακό που είμαστε.

(By the way. Ρίξτε μια ματιά σε αυτό: "Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί". Το έγραψα το 2016. Όταν με ρωτούσαν πως μου ήρθε δεν μπορούσα να απαντήσω. Χαζή ερώτηση για έναν δημιουργό. Ξέρω όμως πλέον από που μου ήρθε: Από ένα μέλλον πολύ πιο κοντινό από ότι μπορούσα να φανταστώ. Ίσως κι όλας τότε, να είχα ρίξει μια κλεφτή ματιά σε αυτό το κακό που ζούμε τώρα. Εν αγνοία μου λοιπόν, έγραψα ένα βιβλίο κατά κάποιο τρόπο κατά της πανδημίας. Κι έτσι ήδη έχω δύο από δαύτα, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Δυστυχώς το πρώτο από αυτά, εκείνοι για τα παιδιά και τους υπερκακούς, δεν έγινε viral. Κι είναι κρίμα γιατί μπορεί να μάθει σε κάποια παιδιά να νικήσουν μέσα τους το κακό, κι όχι το κακό μέσα τους όπως θα θελαν οι αφεντάδες μας, να νικήσουν τον φόβο που χύσαν μέσα μας οι αφεντάδες. Μαρτυρίες λένε πως το βιβλιαράκι, κάνει θαύματα και πως βοήθησε παιδιά να ξεπεράσουν μαθησιακές δυσκολίες. Μα με τόσους ψεκασμένους τριγύρω μας, πως να πιστέψεις άνθρωπο;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/12/2020


Read More »

Τρίτη 2 Απριλίου 2019

Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου: Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί



Μας κλέψαν την Ελπίδα. Πέθανε τελευταία.
Για αυτό έγραψα την Ελπίδα και τους υπερκακούς το καλοκαίρι του 2017.
Γιατί την χρειαζόμουν τόσο μα τόσο πολύ.
Όσο την χρειάζεστε και εσείς. Όσο θα την χρειαστούν και τα παιδιά μας,

Η Ελπίδα είναι μια ηρωίδα μοναδική.

Γενναία, ειλικρινής, δεν ζαρώνει μπροστά στις δυσκολίες.
Δεν φοβάται τις κακοτοπιές.
Κι όταν χάνει το χαμόγελο της έστω για λίγο, το ξαναβρίσκει και το μοιράζει όπως ο ήλιος το φως του.
Για αυτό, οι τρεις Υπερκακοί, πολύ κακοί τύποι από άλλη διάσταση που έχουν έρθει πρόσφατα στον πλανήτη μας με τους χειρότερους των σκοπών, την έχουν βάλει στο μάτι.
Αν θέλουν να καταστρέψουν τον πλανήτη -κι αυτό πραγματικά θέλουν- πρέπει πρώτα να ακυρώσουν την Ελπίδα.
Η Ελπίδα δεν είναι μόνη της σε αυτήν την απίστευτη δοκιμασία. Μαζί της έχει τον Ντάνο, την μελαγχολική Λίλη, το φοβισμένο σκυλάκι που το λένε Φόβο, και τον Μίου, τον παμπόνηρο ομιλούντα γάτο.
Θα καταφέρουν τρία παιδιά και δύο ζωάκια να τα βγάλουν πέρα με τρεις οντότητες που κατέχουν απίστευτες υπερδυνάμεις μοχθηρίας;
Η συνέχεια στις σελίδες του βιβλίου «Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί».
Ένα βιβλίο που θα μείνει σε εσάς και κυρίως στα παιδιά σας αξέχαστο, ένα βιβλίο αντίδοτο στους φαρμακερούς καιρούς που ζούμε.
Προς το παρόν διαθέσιμο στον Ιανό. 

Κέρδισε τους κορίτσι μου!!!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/4/2019  
Read More »

Τρίτη 10 Ιουλίου 2018

Σκοτώνοντας Επιφανείς και Μη Ανθρώπους



Αυτό είναι το καλοκαίρι του Γεδεών.

Το πρώτο μου αστυνομικό μυθιστόρημα είναι υπό συγγραφή. Ο τίτλος του είναι "Σκοτώνοντας επιφανείς και μη ανθρώπους" κι είναι τόσο προκλητικός όσο και το περιεχόμενο του.
Ο αντιήρωας του μας παρουσιάζεται ως Γεδεών.

Ο Γεδεών κάνει αυτά που αρκετοί από εμάς θέλουμε αλλά δεν τολμούμε.

Τσακίζει τη διαφθορά όσο ψηλά κι όσο χαμηλά αυτή βρίσκεται χωρίς καμία ταξική διάκριση.

Αποδομεί το πλέγμα εξουσίας συχνά με φριχτούς τρόπους, ισάξιους των τρόπων που το σύστημα εξουσίας χρησιμοποιεί για να αποδομήσει την ελληνική κοινωνία.

Ο Γεδεών είναι η τιμωρία τους.

Με εξαίρεση τις υπερδυνάμεις του Γεδεών, το μυθιστόρημα είναι μια ακτινογραφία της ελληνικής παθολογίας σε όλα της τα στρώματα και τις εκφάνσεις.

Επίσης είναι ένας συγγραφικός άθλος μέχρι τώρα.
Σε πέντε μέρες γραφής, έχουν ολοκληρωθεί οι πρώτες 62 σελίδες του.

Αισιοδοξώ λοιπόν ότι μέχρι το τέλος του Ιούλη θα έχει τελειώσει.

Μετά θα γυρίσω στο εντελώς άλλο άκρο του φάσματος για να γράψω την συνέχεια του τρυφερότατου προεφηβικού-εφηβικού μου μυθιστορήματος "Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί" με τίτλο "Η Ελπίδα και οι Τέσσερις Εποχές".
Εκτός απροόπτου, η αξιαγάπητη Ελπίδα θα είναι κοντά σας τον Οκτώβριο.

Προς το παρόν όμως, ο Γεδεών έχει να λύσει κάτι λογαριασμούς σε ένα μυθιστόρημα με καταιγιστική δράση.

Ελπίζω να μου δοθεί η εκδοτική ευκαιρία για να κρίνετε εσείς αν άξιζε το χρόνο του το πιο σκληρό μου μυθιστόρημα μέχρι τώρα.

Είναι προφανές ότι το blog δεν θα ενημερώνεται τους μήνες του καλοκαιριού τόσο συχνά όσο θα θέλατε.

Άλλωστε αρκετά από όσα θα συμβούν τα έχετε διαβάσει ήδη στο blog.

Ευχαριστώ για την κατανόηση σας κι ελπίζω στην στήριξη σας.

Μην κλαίτε μόνο για τους χάλια ψευτοδιανοούμενους και τους σκατά συρραφείς που έχουμε. Ναι σωστά το διαβάσετε: συρραφείς κι όχι συγγραφείς.

Αναδείξτε αξίες. Ακόμη κι αν δεν είναι της αρεσκείας σας.

Υστερόγραφο: Στη φωτό δέρνω τον batman. Μούσι αλλά πολύ λιγότερο από τα "λεφτά υπάρχουν", ¨τη διαγραφή των μνημονίων" και την ¨καθαρή έξοδο". Αυτά γέννησαν τον Γεδεών. 

Πέτρος Αργυρίου, 10/07/2018


Read More »

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

Ο θάνατος της Ιατρικής έρευνας

Στην αρθρογραφία και την βιβλιογραφία μου εδώ και μια δεκαετία, έχω αποκαλύψει πολλά από τα κακώς κείμενα της δυτικής ιατρικής: Την οργανωμένη διαπλοκή των φαρμακευτικών εταιριών με επιστήμονες, κυβερνήσεις και οργανισμούς, την σκοπιμότητα και αρτιότητα των ιατρικών πρωτοκόλλων, τους μηχανισμούς ελέγχου ασφάλειας και αποτελεσματικότητας των φαρμάκων και την φαρμακοεποπτεία και την κατεύθυνση και αποτελεσματικότητα της Ιατρικής διάγνωσης και πρακτικής.
Οι κυρίαρχες στρεβλώσεις σε όλα αυτά τα πεδία, έχουν, όπως ήδη έχουμε περιγράψει, οδηγήσει πλέον την Ιατρική να αποτελεί πλέον μια από τις κορυφαίες αιτίες θανάτου παγκοσμίως, αντί να αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες παράτασης και βελτίωσης της όπως θα όφειλε και θα έπρεπε να είναι, γεγονός που δικαιολογεί απόλυτα πλέον απόλυτα τον τίτλο του βιβλίου μου «Θανάσιμες Θεραπείες» και επιπροσθέτως γεγονός που συγκαλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από τα δυτικά μήντια αφήνοντας τον κόσμο σε μια παντελώς λάθος εντύπωση για το τι μπορεί και πρέπει να περιμένει από την Ιατρική σήμερα.
Στο παρόν άρθρο θα πάμε ένα βήμα παραπέρα και θα εξετάσουμε το πώς ο θάνατος της ιατρικής και η ιατρική του θανάτου έχουν επεκταθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε απειλούν την βάση του ιατρικού οικοδομήματος που είναι η ιατρική έρευνα.
Είναι το 2005 που ένας από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της εποχής μας, ο Ιωάννης Ιωαννίδης, δημοσιεύει την ίσως πιο πολυδιαβασμένη μέχρι τώρα ιατρική μελέτη του αιώνα που καταδεικνύει ότι τα περισσότερα δημοσιευμένα ερευνητικά ευρήματα είναι απλά ΨΕΥΔΗ!
Οι λόγοι που αυτό συμβαίνει πλέον είναι πολλοί. Ανάμεσα σε αυτούς είναι ο αρχικά κακός σχεδιασμός των ερευνών που δείχνει ερευνητική ανεπάρκεια.
Πολύ σημαντικότερος λόγος είναι όμως η μεροληψία που ενθαρρύνεται από συμφέροντα: Οι ερευνητές είναι πολύ πιο πρόθυμοι να διερευνήσουν ζητήματα που χρηματοδοτούνται από τις φαρμακευτικές.
Είναι επίσης πολύ πιο πρόθυμοι να διερευνήσουν ζητήματα που θεωρούν ότι θα προωθήσουν την καριέρα τους.
Κι είναι αρκετά πρόθυμοι ακόμη και να βγάλουν επιλεκτικά ερευνητικά συμπεράσματα ή ακόμη και να παρουσιάσουν συμπεράσματα που είναι αντίθετα από τα στοιχεία που έχουν στη διάθεση τους προκειμένου να προωθήσουν τα προϊόντα των φαρμακευτικών και την καριέρα τους.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ή αποσπασματικό το ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ανακοινωθεί με τυμπανοκρουσίες χιλιάδες νέες ελπιδοφόρες θεραπείες για τον καρκίνο αλλά ελάχιστες από αυτές είχαν αποτέλεσμα.
Οι ερευνητές επιλέγουν τα καυτά ζητήματα, αυτά που θα αντλήσουν χρηματοδότηση και θα τους κάνουν περιζήτητους όπως οι μύγες τα σκατά.
Σημαντική συμβολή στο πρόβλημα έχει και η «θετικότητα» στις θετικές επιστήμες όπως ισχύει και στην κοινωνική ζωή: Οι ερευνητές επιλέγουν θέματα που θα τους κάνουν αρεστούς στην επιστημονική κοινότητα, όπως το να επιβεβαιώσουν ή να επεκτείνουν έρευνες με θετικά ευρήματα, αποφεύγοντας σκοπέλους όπως την αμφισβήτηση παλαιοτέρων «θεμελιωμένων» ερευνών.
Η μελέτη του Ιωαννίδη αποτέλεσε βόμβα στα θεμέλια επιστημών που εδώ και δεκαετίες κατρακυλούν με φόρα στο δρόμο της «Κακής Επιστήμης», όρος που έχει χρησιμοποιηθεί από ασκητές της «κακής επιστήμης» για να εξουδετερώσουν κάθε κριτική και κάθε αμφισβήτηση.
Σημαντική για να καταλάβουμε την έκταση της κοινότητας των κακών επιστημόνων είναι η ίδια η εξιστόρηση του Ιωαννίδη για την αντιμετώπιση του από συναδέρφους όχι μόνο στην αρχή της καριέρας του αλλά και αργότερα όταν έγινε πλέον πολύ αναγνωρίσιμος:
«Όταν δημοσίευσα ένα άρθρο στο χριστουγεννιάτικο BMJ (ιατρικό περιοδικό) για το πώς γιατροί οι ιατροί αντιμετωπίζονται από τη φαρμακευτική βιομηχανία με πληρωμένες διακοπές και φουλ διασκέδαση στην αραβική χερσόνησο, ένας συνδικαλιστής ιατρός με ισχυρές πολιτικές διασυνδέσεις στην Αθήνα, έγραψε στον ιατρικό σύλλογο ζητώντας την παραδειγματική μου τιμωρία και την ανάκληση της ιατρικής μου άδειας.»
Ο συνδικαλιστής είχε το θράσος να κατηγορήσει τον Ιωαννίδη δημοσίως για ανηθικότητα. Φυσικά το θράσος είναι το πιο σημαντικό προσόν για να γίνεις πετυχημένος συνδικαλιστής.
Τα πράγματα γίναν ακόμη χειρότερα όταν ο Ιωαννίδης έγινε πολύ αναγνωρίσιμος:
«Αρκετά σημαντικοί άνθρωποι άρχισαν να μου ζητάν να δουλέψω μαζί τους, ελπίζοντας ότι θα δημοσιεύσουν άρθρα σε μεγάλα περιοδικά. Η άρνηση μου κι η επιμονή μου να διατηρήσω τα υψηλά κριτήρια στη δουλειά μου δημιούργησε ακόμη περισσότερους εχθρούς, περιλαμβανομένων ακαδημαϊκών ηγετών και πολιτικών (από όλα το διεφθαρμένο φάσμα της πολιτικής, από την δεξιά ως την αριστερά).
Ακόμη κι ο συνδικαλιστής που κάποτε προσπάθησε να με εξολοθρεύσει με επαναπροσέγγισε:
Γιάννη, όλοι ξέρουμε ότι είσαι ο καλύτερος επιστήμονας της χώρας. Γιατί δε δουλεύουμε μαζί; Ξέρεις πόσο πετυχημένος είμαι μου είπε παρουσιάζοντας μου μια μακρά και πολύ εντυπωσιακή λίστα με τις διασυνδέσεις του. Και συνέχισε λέγοντας μου πως το μόνο που του λείπει είναι μείζονες δημοσιεύσεις σε (ιατρικά) περιοδικά με μεγάλη (επιστημονική) επιρροή. Κοίτα να δεις τι θα κάνουμε: Θα σου δώσω δύναμη και συ θα βάλεις το όνομα μου σε σημαντικά περιοδικά»
Ο Ιωαννίδης φυσικά αρνήθηκε εξοργίζοντας ακόμη πιο ισχυρούς άντρες που τον έβλεπαν να τους χαλά την πιάτσα. Όπως ο ίδιος εξιστορεί, ένας μεγαλοκαθηγητής καρδιολογίας είπε σε φίλο του πως ο Ιωαννίδης δε θα πρεπε να ναι τόσο ειλικρινής ειδάλλως Αλβανοί εκτελεστές θα τον στραγγάλιζαν στο γραφείο του.
Κατά το παρελθόν έχουμε χρησιμοποιήσει τον όρο ιατρική μαφία. Τώρα ίσως καταλαβαίνετε λίγο περισσότερο το γιατί.
Ο Ιωαννίδης φυσικά δεν σταμάτησε το έργο του παρά τις απειλές. Μόλις πέρσι δημοσίευσε μια μελέτη που καταδεικνύει όχι μόνο ότι τα περισσότερα ερευνητικά ευρήματα είναι ψευδή, όπως κατέδειξε η μελέτη του του 2005, αλλά και πως ο μεγάλυτερος όγκος των κλινικών μελετών σήμερα είναι μη ωφέλιμος, με άλλα λόγια, ίσως άχρηστος.
Οι λόγοι πολλοί: Υπερκοστολόγηση μελετών που στερούν πόρους από πιθανώς ωφέλιμες μελέτες.
Ακόμη σημαντικότερος είναι αυτός που εξέτασα στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες»: Η υπεμεγένθυση ασθενειών και των κινδύνων τους όπως συνέβη στην περίπτωση της γρίπης των πουλερικών και των χοίρων κι όχι μόνο. Οι συντονισμένες εκστρατείες τρόμου για καινές απειλές δημόσιας υγείας που τελικά επηρεάζουν τον πληθυσμό πολύ λιγότερο από άλλες λιγότερο εξωτικές και πιο συνηθισμένες συνθήκες, όχι μόνο στερεί πόρους από πιθανώς χρήσιμες μελέτες αλλά μπορεί και να οδηγήσει στην ανάπτυξη ελλιπώς δοκιμασμένων φαρμάκων κι εμβολίων υπό το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης».
Και τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: Όπως περιγράφεται στο σημαντικό πρόσφατο άρθρο του David Epstein, «Όταν τα πειστήρια λένε όχι αλλά οι γιατροί λένε ναι», ακόμη κι όταν μια αναγνωρισμένη έρευνα αποδειχθεί χωρίς κανένα περιθώριο αμφιβολίας ψευδής, ακόμη κι όταν κάποια διάσημη θεραπεία ή πρακτική αποδειχθεί μη ωφέλιμη ή ακόμη κι επικίνδυνη, θα πάρει στους περισσότερους γιατρούς περισσότερο από μια δεκαετία για να πάψουν να τη χρησιμοποιούν.
Κι αυτό είναι κάτι παραπάνω από μια κακή συνήθεια.
Ο εκφυλισμός της ιατρικής από την οικονομική και επιστημονική απληστία ωθεί όλο και περισσότερους ανθρώπους στην εναλλακτική ιατρική, η οποία όμως δυστυχώς δε διαθέτει κανένα από τα αρκετά χαλασμένα πλέον επιστημονικά φίλτρα της σύγχρονης ιατρικής, κάνοντας την ένα ελκυστικό πεδίο για τυχοδιώκτες.
Η κριτική σκέψη κι η ενημέρωση είναι πλέον απαραίτητο εφόδιο για όσους επιθυμούν να διατηρήσουν την υγεία τους σε υψηλά επίπεδα.  

(Άρθρο μου στο εναλλακτικό Free Press Holistic life (http://holisticlife.gr) που κυκλοφορεί
Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ: http://holisticlife.gr/simia-dianomis

Για όσους ενδιαφέρονται για το παρασκήνιο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας μπορούν να ενημερωθούν από τα σχετικά βιβλία μου "Τι δεν λένε οι γιατροί", "Θανάσιμες Θεραπείες", "Παρά Φύση" από τις εκδόσεις ETRA)
Read More »