Ντ-ΟΛΜΕ-δακια γιαλαντζί και πικρές σοκολάτες
Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)
Πάτε καλά μας λένε όλοι στο εξωτερικό: Εκεί που σας είπαμε
από την αρχή να πάτε: Πάτε κατά διαόλου. Ξεπουλάτε πλέον ως οφείλατε σε εμάς,
καταστρέψατε το παρόν και το μέλλον σας. Έξοχα. Έρχεται ανάκαμψη. Η 101η
ανάκαμψη σε μια διαρκή κλιμακούμενη ύφεση χωρίς έξοδο.
Αφού έχουμε γαμήσει εργασιακούς κλάδους και κλάδους, τώρα
ήρθε η σειρά των καθηγητών. Και τώρα οι καθηγητές απειλήσαν με απεργία λες και
έπρεπε να περιμένουν να έρθει το τσουνάμι στην πόρτα τους. Και ο Σαμαράς να απαντά με επιστράτευση όπως όφειλε
να κάνει κάθε καλός δικτάτορας απέναντι στους απείθαρχους στο καθεστώς του.
Ποιο το θέμα; 2 ώρες παραπάνω αρνούνται να δουλέψουν οι
τεμπέληδες οι δάσκαλοι;
Αυτές οι δύο ώρες στέλνουν στου διαόλου τη θεία χιλιάδες
δασκάλους. Και κάποιος πρέπει να διδάξει και τ’ ανίψια της θείας του διαόλου.
Αλλά όχι με τους μισθούς των φτωχοδιαβόλων των 600 ευρώ. Ξέρετε, φώτα, νερά,
νοίκια και φόροι, πολλοί φόροι, οθωμανικοί φόροι, εισοδηματοφάγοι φόροι
κατασκευασμένα για τα μικρά εισοδήματα.
Έτσι είναι τα μικρά πράγματα. Εύκολο να τα πατήσεις. Γι’ αυτό
και τα μικρά ενώνονται απέναντι στις μεγάλες απειλές. Αλλά εμείς έχουμε τόση
μικρότητα μέσα μας που ούτε το μεγαλείο των μικρών πραγμάτων δεν έχουμε.
Η μαλακία στον εγκέφαλο μας με τη διχαλωτή της γλώσσα μας βεβαιώνει,
κάτσε στη θέση σου ρε, εσένα προνομιακά θα σε πειράξουν λιγότερο, εσύ θα τη
γλιτώσεις από τις επτά πληγές μόνο με δύο τρεις αμιχές λες και κάποιος έχει
χαράξει το άστρο του Δαβίδ στην πόρτα σου.
Για να πούμε και του στραβού του δίκιου. Τα χάλια στην
παιδεία μας μας αξίζουν.
Αυτή είναι η πιο βασική από τις κατηγορίες κατά των Ελλήνων που
ευσταθούν.
Καταστρέψαμε το χαρακτήρα της δημόσιας παιδείας
δημιουργώντας κυκλώματα παραπαιδείας. Φροντιστήρια τα λένε και είναι σχεδόν
καθολικά αποδεκτά:
Η επαγωγή ήταν απλή: Φροντιστήριο- πανελλήνιες- πτυχίο-
δουλειά στο δημόσιο.
Έβλεπα σε δελτίο ειδήσεων (έτυχε, δεν βλέπω τηλεόραση) την
σπαραξικάρδια ομολογία υποψήφιας φοιτήτριας: Κάποιοι γονείς δεν έχουν λεφτά να
πληρώσουν φροντιστήρια!!!
Δράμα. Κάποιοι γονείς δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τα νόμιμα
κυκλώματα παραπαιδείας για να δώσουν στο θρεφτάρι τους μια προνομιακή
τοποθέτηση απέναντι στους ελάχιστους άλλους επίδοξους φοιτητές που δεν
προετοιμάζονται στα φροντιστήρια:
Βρε μαλάκες Έλληνες, συμπεριφερθείτε λίγο πιο σεμνά σε σχέση
με κάποια κρίματα σας που τα διαλαλάτε περήφανα:
Υποβαθμίσατε τη δημόσια παιδεία. Κάνατε τις πανελλήνιες ένα
χρησιμοθηρικό θεσμό.
Γιγαντώσατε την παραπαιδεία των φροντιστηρίων: Αυτό είναι
από τα ελάχιστα κρίματα που πέφτουν εξολοκλήρου στο λαιμό σας.
Δε νοιαστήκατε ποτέ για την παιδεία: Το μόνο που σας ένοιαζε
ήταν τα προνόμια της κρατικής πιστοποίησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Και από τη δύναμη της βλακώδους συνήθειας, ενώ πλέον τα πανεπιστήμια
με μικρές εξαιρέσεις είναι εκτροφεία ανέργων, κάποιοι γονείς συνεχίζουν να
κάνουν τα σκατό τους παξιμάδι για να μπουν τα καμάρια τους στο φαύλο κύκλο της ανεργίας.
Μαντάμ σουσούδες του κερατά.
Το μεγαλείο της ιδιωτείας φαίνεται ολόκληρο στο θέμα της παραπαιδείας.
Ελάχιστοι διαμαρτυρήθηκαν για το ότι το σχολείο πλέον ήταν μια δυσάρεστη
υποχρέωση. Την αφοσίωση ο μαθητής έπρεπε να τη δείχνει όχι στη μάθηση αλλά στην
προετοιμασία των πανελληνίων.
Είμαστε τραγικοί. Τραγικοί. Δε θέλαμε ιδιωτική παιδεία και
δικαίως παρά ταύτα φτιάξαμε τη δική μας ιδιωτική παιδεία τέτοιοι κουτοπόνηροι
ιδιώτες που είμαστε.
Έτσι είναι ο Έλληνας: Καπιταλιστής για όσα του ανήκουν, κομμουνιστής για όσα δεν του ανήκουν.
Και το έπος της ιδιωτείας μας συνεχίζεται. Κάθε κλάδος
αδιαφορεί για το τι γίνεται στους άλλους θεωρώντας ότι για κάποιο λόγο οι ίδιοι
προνομιακά θα εξαιρεθούν.
Ξεχνούν όλοι αυτοί οι κύριοι των μικρών ιδιωτικών
συμφερόντων, όλοι αυτοί οι φύλαρχοι της μαλακίας, ότι για τα γιγαντιαία
ιδιωτικά συμφέροντα, η κοινωνία τρώγεται όπως η σοκολάτα: Τη σπας σε μικρά
κομματάκια και μετά τη μασουλάς.
Ευτυχώς για αυτούς, τους γιγαντοκαπιταλιστές, εμείς είμασταν
ήδη τεμαχισμένοι. Μικρά κομματάκια κοινωνίας, σταφίδες, μύδγαλα, κακάο που το
καθένα τους περιφρονούσε τη συσκευασία που τα κρατούσε όλους μαζί και νόμιζε
ότι ήταν αυτόνομο γλυκό και ο κύριος της γλύκας.
Δυστυχώς, η σοκολάτα είχε την ψευδαίσθηση ότι δημιουργήθηκε
για αισθητικούς λόγους.
Αλλά η πείνα του χορτασμένου, μπορεί να είναι πολύ μικρότερη
από την πείνα του πεινασμένου αλλά είναι ακόρεστη.
Μικρή, γλυκιά μου κοινωνία-σοκολάτα, πότε θα καταλάβεις ότι
φτιάχτηκες για να φαγωθείς;
Πότε θα καταλάβεις ότι άμα δεν πετρώσεις, άμα δεν σπάσεις τα
δόντια αυτών που κάθε μέρα καταπίνουν και ένα κομμάτι σου, θα φαγωθείς
ολόκληρη;
Ας σταματήσουμε τις επικλήσεις σε θεούς και δαίμονες. Ας σταματήσουμε
τις φοβέρες.
Κανείς δεν μας ακούει. Ακούμε μονάχα την ηχώ των θρήνων μας.
Ας αποδείξουμε κάτι που δεν αποδείξαμε εδώ και δεκαετίες:
Ότι είμαστε λαός. Ένας ΛΑΟΣ. Ότι είμαστε κοινωνία. ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Έπρεπε να είχαμε ανατρέψει τους δυνάστες μας προχθές αλλά οι
κώλοι μας είχαν πλαδαρέψει.
Τώρα είναι η ύστατη ώρα και κυλάει βασανιστικά αργά και όλοι
μας έχουμε βυθιστεί στο σύνδρομο της Στοκχόλμης. Νιώθουμε αδύναμοι και
ζαλισμένοι από τα χαστούκια που φάγαμε και που τρώμε. Αδύναμοι.
Παραταύτα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι από τα χαστούκια
οι κώλοι έσφιξαν.
Ει θανατοποινίτη Έλληνα. Δεν έχεις δικαίωμα για έφεση. Έχεις
μια στο εκατομμύριο να αποδράσεις από την καταδίκη σου: Να καταστρέψεις τους δεσμοφύλακες
σου.
Τα λέμε στις πορείες. Μετά τα λιγοστά μπάνια του θέρους.
Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.
