Περί
δικαιωμάτων και ιδιωνύμων.
Του Πέτρου
Αργυρίου (περισσότερα στο agriazwa.blogspot.com)
Ο Glenn Greenwald, δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
δριμύτητα επικριτικός στις καταχρήσεις εξουσίας, είναι διάσημος για την ψύχραιμη
και ολοκληρωμένη επιχειρηματολογία που αναπτύσσει στο δημόσιο λόγο του.
Το 2012 ο Glenn Greenwald στάθηκε απέναντι σε φαινόμενο «τιμωρίας»
μιας αλυσίδας έτοιμου φαγητού από το δήμαρχο του Σικάγο γιατί ο πρόεδρος της είχε
προβεί σε «ομοφοβικά» σχόλια, ένας ακόμη αποκλεισμός στο όνομα του πολιτικά
ορθού που συμφωνεί με την αντιρατσιστική ρητορική που αναπτύσσεται αυτές τις μέρες
στη χώρα μας που στόχο έχει να κηρύξει τη Χρυσή Αυγή εκτός νόμου λες και είναι
κάτι το ανέφικτο να αντιμετωπίσεις στο επίπεδο του πολιτικού διαλόγου
φουσκωτούς που ο εγκέφαλος τους έχει πάθει οίδημα από την πολύ τεστοστερόνη.
Φαίνεται πως
οι πολιτικοί μας αγάδες είναι τόσο απασχολημένοι με τα λασπόλουτρά τους που
προτιμούν να χρησιμοποιήσουν βρώμικα όπλα εναντίον αστείων εχθρών, βρώμικα όπλα
που η νομιμοποίηση της χρήσης τους θα γυρίσει μπούμερανγκ όχι μόνο σε αυτούς που
παθιασμένα στήριξαν το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο αλλά και σε όλους έχουν άποψη
για τα πράγματα: Ο φρούραρχος θα γίνει ο απόλυτος ρυθμιστής της κοινοβουλευτικής
ζωής και ο μπάτσος θα γίνει ακόμη περισσότερο χωροφύλακας της κοινωνικής ζωής:
Αλεξάκη, αν
τυχόν ξαναμιλήσεις για ομερτά και πολιτικές μαφίες: από το αυτί και στον
φρούραρχο θα σε πάνε.
Κουτσούμπα,
μην τολμήσεις και ξαναπετάξεις κανά «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» θα σε αποκλείσουν
από το ΚΚΕ ή θα το ξαναβγάλουν στην παρανομία.
Καμμένε,
πιπέρι στο στόμα άμα πεις την πολιτική της Μέρκελ ναζιστική.
Όσο για τους αντισιωνιστές
Έλληνες και Άραβες μετανάστες, σκασμός γουρούνια αντισημίτες…
Και στις πορείες
δε θέλω ούτε έναν χαρακτηρισμό πολιτικού προσώπου ή χώρου: Θέλω να είμαστε κυρίες
στις πορείες. Κυρίες στις πορείες και τσάμπα πουτάνες στα ΜΑΤ.
ΤΙ ΑΔΥΝΑΤΕΙΤΕ
ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΒΡΕ ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΙ;
Μπορεί λοιπόν
να απαγορεύεται η οπλοφορία στη βουλή, ο κοινοβουλευτισμός όμως παλεύει για να
αποκτήσει όπλα μαζικής φίμωσης.
Ο
κοινοβουλευτισμός βρήκε τον Οσάμα μπιν Λάντεν του στο πρόσωπο της Χρυσής Αυγής,
έναν κίνδυνο που ήταν ασήμαντα μικρός πριν εφευρεθεί ως σκιάχτρο από το ίδιο το
σύστημα εξουσίας. Δυστυχώς όταν η εξουσία επικαλείται φανταστικούς εχθρούς, οι
κίνδυνοι γίνονται όλο και πιο υπαρκτοί. Είναι ένα είδος «αυτοεκπληρούμενης
προφητείας», ένα είδους μηχανισμού δηλαδή που πολύ καλά γνωρίζουν οι
κρατούντες.
Τα κάναν με τους
κομμουνιστές τον προηγούμενο αιώνα. Το κάνουν με οποιονδήποτε και σε
οποιονδήποτε απείλησε το σύστημα εξουσίας. Τώρα που το σύστημα εξουσίας
βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης, εφευρίσκουν έναν εχθρό για να ξαναποκτήσουν
την χαμένη τους πειθώ στους πληθυσμούς ή έστω να κερδίσουν χρόνο με έναν
αντιπερισπασμό.
Αφιερώνω
λοιπόν αυτές τις γραμμές του έξοχου Glenn Greenwald στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στον ελευθεριακό
χώρο που με το αντιρατσιστικό, τα ιδιώνυμα και τα λοιπά συναφή συνυπογράφουν
για μαζική φίμωση, για καταπάτηση ενός από τα τελευταία δικαιώματα που είχε απομείνει
σε αυτή τη χώρα, αυτό της ελευθερίας του λόγου και για την ενίσχυση του
απολυταρχισμού που ούτως ή άλλως ενισχύεται σε όλον τον πλανήτη.
…«Είναι πάντα
πολύ εύκολο να βάλεις ανθρώπους να καταδικάσουν απειλές στην ελευθερία του
λόγου όταν ο λόγος που απειλείται είναι λόγος της αρεσκείας τους. Είναι πολύ
πιο δύσκολο να προκαλέσεις υποστήριξη τους για το δικαίωμα της ελευθερίας του
λόγου όταν ο λόγος που τιμωρείται είναι λόγος που βρίσκουν απεχθή»…
«Το δικαίωμα
στην ελευθερία του λόγου σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται σε κυβερνητικούς
αξιωματούχους να δημιουργούν λίστες αποδεκτών και απαράδεκτων πολιτικών ιδεών
και έπειτα να χρησιμοποιούν την εξουσία του κράτους για να επιβάλουν αυτές τις προτιμήσεις»…[1]
«Κάθε μικρός
τύραννος έχει εξ’ ορισμού τον πειρασμό να καταχραστεί την εξουσία του για να τιμωρήσει αυτούς που έχουν
απόψεις που δεν του αρέσουν»
Να σχολιάσω
ότι ο τύραννος δεν χρειάζεται να είναι μικρός. Μπορεί ο «τύραννος» να είναι μια
ολιγαρχία που έχει τοποθετήσει έναν πρωθυπουργό ή έναν δικτάτορα, μπορεί να
είναι όμως και πλειονότητες, πολιτικά, θρησκευτικά ή και φυλετικά που
καταπιέζουν τις μειονότητες. Για αυτό και κάθε δημοκρατία που σέβεται τον εαυτό
της οφείλει να δείχνει σεβασμό στις μειονότητες.
Οι συσχετισμοί
δυνάμεων όμως αλλάζουν. Μια μειονότητα μπορεί να γίνει ισχυρή ή να αποκτήσει ισχυρότατα
λόμπι ή να γίνει ακόμη και πλειονότητα και να ασκεί πλέον αυτή καταπίεση που σε
καμία περίπτωση δεν είναι ηθικά καλύτερη καταπίεση από αυτήν που της άσκησαν οι
καταπιεστές της.
Ο αντίστροφος
ρατσισμός, οι αντίστροφες καταπιέσεις και διωγμοί παραμένουν ρατσισμοί,
καταπιέσεις και διωγμοί.
Όπου υπάρχουν
εγκλήματα που συγκαλύπτονται από έλλειμμα δικαιοσύνης η λύση δεν είναι
περισσότεροι και αυστηρότεροι νόμοι. Η λύση είναι ή άρση των ανισονομίας και η
επιβολή του νόμου- για όλους. Ίδια μέτρα, ίδια σταθμά.
Τα ιδιώνυμα
είναι φασισμός: από όπου και αν παράγονται ή επιβάλλονται: Από την δεξιά ή την
αριστερά.
Κάποτε
αποδόθηκε στο Βολταίρο η ρήση: «Διαφωνώ
με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες.»
Σήμερα το «συνταγματικό
τόξο» λέει: «Διαφωνούν όλοι με μένα αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το
δικαίωμα μου να μη μιλάν».
Το
συνταγματικό τόξο αποτελείται από εκείνες της δυνάμεις που έχουν συνθλίψει το
Σύνταγμα. Απλά τη θέση της Νέας Δημοκρατίας σε αυτό που θρασύτητα τολμά και αυταποκαλείται
συνταγματικό τόξο και είναι στην ουσία το ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ, έσπευσε να
αναπληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το τόξο αυτό
δεν στοχεύει στην καρδία του κτήνους της Χρυσής Αυγής: στοχεύει στην ίδια την
καρδιά της δημοκρατίας, σε ότι τουλάχιστον έχει απομείνει από αυτήν.
Και ρε πούστη
μου, αναρωτιέμαι: αυτή η χώρα με τους τόσους δημοκράτες, πως ΣΚΑΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ
ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΑ; Και μετά ξανα-αναρωτιέμαι: αυτή η χώρα,
με τους τόσους δημοκρατικούς αγώνες και με τους άπειρους δημοκράτες, πως
ξαφνικά έπηξε στους φασίστες;
Να σας πω: Η
επίκληση στους άπειρους δημοκράτες ή στους άπειρους φασίστες είναι μια πιπίλα
που την βάζουν στο στόμα μας για να τη μασάμε και να το βουλώνουμε σαν ανήμπορα
βρέφη μπροστά στα όργια πότε αυθαιρεσίας, πότε αλαζονείας, πότε εθελοδουλείας,
πότε ανανδρίας, πότε ανικανότητας του πολιτικού στελεχιακού δυναμικού αυτής της
χώρας και των πολιτικών μαφιών στις οποίες οι πολιτικοί αριβίστες συνέρευσαν.
Στη
δημοκρατία υπάρχει δικαιοσύνη. Στην Ελλάδα όχι. Στη δημοκρατία δεν καταπιέζονται
ούτε οι πολλοί ούτε οι λίγοι και αυτοί που ασκούν εξουσία ελέγχονται και
κρίνονται. Στην Ελλάδα καταπιέζονται και οι πλειονότητες και οι μειονότητες και
όσοι ασκούν εξουσία όχι μόνο δεν ελέγχονται αλλά τώρα θέλουν να μην κρίνονται
κιόλας. Στη δημοκρατία οι ένοχοι τιμωρούνται. Στην Ελλάδα επιβραβεύονται. Στη δημοκρατία
οι πολίτες έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Στην Ελλάδα κάποιοι πολίτες είχαν
μόνο δικαιώματα και τώρα σχεδόν όλοι οι πολίτες εκτός των γνωστών και εξαιρετέων
ελίτ έχουν μόνο υποχρεώσεις.
Στη
δημοκρατία η δημόσια περιουσία ανήκει σε όλους. Στην Ελλάδα ανήκει σε κάποιους
και σε λίγο δε θα υπάρχει η έννοια της δημόσιας
περιουσίας.
Η δημοκρατία
στην Ελλάδα ήταν ένα φαντασιακό επινόημα ή αν θέλετε ένας συμβιβασμός όπου
κάποιοι θα κρατούσαν την εξουσία παρέχοντας κάποια δικαιώματα στους πολλούς.
Σήμερα αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο της πολιτικής ελίτ με το λαό έχει σπάσει αφού
του στέρησε κάθε δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία, στην εργασία ώστε να
μπορέσει να πουλήσει μια χώρα σαν πραμάτεια στο διεθνές κεφάλαιο.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Και το ξέρουμε πολύ καλά όλοι μας. Αυτοί δεν είναι δημοκράτες.
Αυτοί δεν είναι το συνταγματικό τόξο. Είναι λύκοι με προβιά.
Εγώ δε θα
πρότεινα ποτέ να βγει το σύστημα πολιτικής εξουσίας εκτός νόμου όταν και εφόσον
η δημοκρατία αποκατασταθεί.
Δεν είμαι
τόσο ανόητος. Αυτό που θα πρότεινα είναι να κηρυχθεί το πολιτικό σύστημα «εντός
νόμου» γιατί εδώ και δεκαετίες είναι υπεράνω του νόμου. Και σε μια δημοκρατία
κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου. Δεν χρειαζόμαστε ιδιώνυμο. Ανεξάρτητη δικαιοσύνη
χρειαζόμαστε. Να δούμε λοιπόν όταν και εφόσον η δημοκρατία ή έστω η κάποιας
ποιότητας δημοκρατία αποκατασταθεί, αν θα μπορούν αυτοί που εκμαύλισαν τη δημοκρατία,
κατέστρεψαν την οικονομία και το μέλλον ολόκληρων γενεών να επικαλούνται τη
δημοκρατία και το σύνταγμα. Αυτοί που βίασαν και σκότωσαν και τα δύο, να δούμε
αν θα τα επικαλούνται προς υπεράσπιση τους.
Να σας πω
κάτι: αυτοί που σκότωσαν τη δημοκρατία ακόμη σας το παίζουν δημοκράτες και
τσιμπάτε. Αυτοί που έκαναν το σύνταγμα σκατόχαρτο για να σκουπίζει δημοκρατικά
τον κώλο της η τροίκα, αυτοπροσδιορίζονται ως συνταγματικό τόξο. Αυτοί που ήταν υπεράνω κάθε νόμου δίνουν στον
εαυτό τους το δικαίωμα να βγάζουν κάποιους εκτός νόμου: σήμερα τη Χρυσή Αυγή,
αύριο το ΣΥΡΙΖΑ, μεθαύριο το ΚΚΕ και όποιον τους καυλώσει.
Αυτοί που
στείλαν φυλακή ή και στον τάφο χιλιάδες ‘Έλληνες που δεν έχουν διαπράξει κανένα
έγκλημα αλλά δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις
που το κράτος μαφία δημιούργησε αυθαίρετα, παράνομα και καταχρηστικά εις βάρος τους
ενώ αναίρεσε όλες τις ανειλημμένες υποχρεώσεις του (παιδεία, υγεία και το
μεγαλύτερο κομμάτι μισθών και συντάξεων), αυτοί θα έχουν το εκτελεστικό
προνόμιο να αποφασίζουν ποιος είναι φασίστας και ποιος θα φάει φυλακή;
Αυτοί που
έδωσαν τις εντολές για μαζική καταστολή, που κάναν παράνομες τις διαδηλώσεις, τις
απεργίες, που δώσαν τις εντολές για να πέσουν τόνοι απαγορευμένων χημικών,
αυτοί που εισέβαλαν στην Κερατέα, που απήγαγαν κόσμο και κάναν μικρή κατοχή
στην Ιερισσό, σε αυτούς βρε τεράστιε μαλάκα θα εμπιστευτείς τη δύναμη που τους δίνει
ένα νομοσχέδιο για εγκλήματα σκέψης;
Δίκιο έχεις.
Δεν σε πιάνει εσένα αυτό το νομοσχέδιο. Δεν έχεις μάθει να σκέφτεσαι και έχεις μνήμη
χρυσόψαρου.
Σταμάτα να έχεις
ψευδαισθήσεις: Δεν έχει άλλη πολιτική πρέζα για σένα. Δεν ήταν τσάμπα η
πολιτική πρέζα όπως νόμιζες όταν την έπαιρνες με τις χούφτες. Τώρα που
κατάλαβες ότι ό ναρκέμποράς σου έγινε και νταβατζής, ότι ο ναρκέμπορας έγινε
και σωματέμπορας σου, μπορείς σε παρακαλώ να σταματήσεις να του δίνεις
περισσότερη εξουσία; Ε καλέ κύριε και κυρία;
Δυστυχώς δεν
μπορώ να σου το επιβάλω. Δυστυχώς δεν μπορώ να επιβάλλω ούτε το ιδιώνυμο της βλακείας.
Γιατί στη δημοκρατία δεν υπάρχουν ιδιώνυμα. Στη δημοκρατία η πολιτική θηλιά που
βάζεις στο λαιμό σου πνίγει και εμένα. Στη δημοκρατία είμαστε αλληλένδετοι και
αλληλεξαρτώμενοι. Δεν μπορώ να σου επιβάλω να μην κρεμαστείς. Και ούτε θα
επιβάλω νόμο στο σπίτι του κρεμασμένου να μην μιλάνε για σκοινί. Αυτό που μπορώ
να προσπαθήσω μέχρι τελικής πτώσης μου να κάνω, είναι να σε πείσω ότι αυτό που έχεις
στο λαιμό σου είναι σκοινί για κρέμασμα και όχι γραβάτα πολιτικής ορθότητας. Δεν
μπορώ να σε πείσω να μην κρεμαστείς για να μην πνιγώ και εγώ. Μπορώ να
προσπαθήσω να σε πείσω να μην το κάνεις γιατί θα πεθάνεις. Μπορώ να προσπαθήσω
να σε πείσω να μην το κάνεις για τα παιδιά σου. Το ξέρω ότι στην τελική δε θα
πειστείς γιατί πότε είσαι παιδιάστικα εύπιστος και πότε γεροπαράξενα
καχύποπτος.
Τουλάχιστον 30
χρόνια υπηρετείς τους εκμαυλιστές σου. Τότε μπορεί να ήθελες να μην τους ψηφίσεις
αλλά πάντα σε εγκλώβιζαν σε διλλήματα δήθεν πολιτικού πραγματισμού και σε
δίπολα. Τώρα που οι μάσκες έχουν πέσει, δημιουργούν καινούρια διλλήματα δήθεν
πολιτικού πραγματισμού: Μην τους δίνεις περισσότερη εξουσία και υποσχέσου στον
εαυτό σου ότι θα καταψηφίσεις οποιονδήποτε ενισχύει το αντιδημοκρατικό και
αντισυνταγματικό μπλοκ.
Μην τους δίνεις
περισσότερη δύναμη. Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα. Κοίτα λίγο τη ζωή σου και πες
μου που διαφωνείς: Ποιο δικαίωμα σου έχει απομείνει; Μην χάσεις και το πρώτο δικαίωμα
σου. Το δικαίωμα στην ελευθερία λόγου. Είναι το τελευταίο δικαίωμα που σου
αφαιρούν πριν σου στερήσουν «νομικά» και το δικαίωμα στη ζωή.
[1] http://www.salon.com/2012/07/26/rahm_emanuels_free_speech_attack/?utm_source=twitterfeed&utm_medium=facebook
