Τα χουμε περιγράψει: Για να κλείσει κάθε αξιολόγηση
προαπαιτούμενο είναι οι άνθρωποι των δανειστών στη χώρα να έχουν πλήρη ασυλία.
Στην περίπτωση του Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και αποζημίωση για τα δικαστικά έξοδα.
Είναι μια κατάφωρη παρέμβαση των δανειστών στην ελληνική
δικαιοσύνη.
Η Τρόικα αποφασίζει την κατάργηση των δικαιωμάτων των
πολιτών παραβαίνοντας κάθε ευρωπαϊκή νομοθεσία και κάθε έννοια δικαίου.
Η κυβέρνηση
τα νομοθετεί καταπατώντας το σύνταγμα.
Και η δικαιοσύνη τα κατοχυρώνει ως νόμιμα.
Όλοι τους τα χουν κάνει πλακάκια.
Μέσα σε μερικές μέρες: Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε το βούλευμα
για τον Γεωργίου.
Το ΣΤΕ αποφάσισε την παραγραφή της φοροδιαφυγής πέραν της πενταετίας.
Και μόλις χθες, πάλι ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε πως «μόνη
όμως η καθυστέρηση καταβολής του μισθού δεν συνιστά βλαπτική, υπό την εκτεθείσα
έννοια, μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας, εκτός αν γίνεται δολίως και δη
για να εξαναγκασθεί ο μισθωτός σε αποχώρηση από την εργασία του», επεκτείνοντας
περαιτέρω στα εργασιακά την έννοια του δόλου του εργοδότη που είχε δολίως
εισαχθεί σε σχέση με τα εργατικά ατυχήματα το 2013-2014.
Ο πινοσετισμός φτάνει στην Ελλάδα σε νέα ύψη.
Και για αυτό ευθύνεται η νιοστή φορά αριστερά που σφετερίστηκε
κι έσβησε κάθε μορφή αντίδρασης.
Γιατί όταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις επιδίωκαν κάτι τέτοιο
έβρισκαν μπροστά τους τοίχο. Με την νιοστή φορά αριστερά ο δρόμος είναι ελεύθερος
και τα σκυλιά δεμένα.
Η νιοστή φορά αριστερά όχι μόνο τα χει κάνει πλακάκια με τους
ισχυρούς αλλά φροντίζει να επεκτείνει το προνόμια της ανομίας σε μικρές ομάδες
αριστεριστών παλιόφιλων, στο όνομα των παλιών καλών καιρών της αντιδραστικότητας.
Κλείνει το μάτι στις καταλήψεις γενικά και ειδικότερα στην κατάληψη του City Plaza παρά τις σοβαρότατες
καταγγελίες της ιδιοκτήτριας του, παρότι "πρώην συντρόφισσας" (βάσιμες ή όχι και μάλλον με κάποια σημεία εν βρασμώ υπερβολής, τέτοιας βαρύτητας καταγγελίες
όφειλαν να διερευνηθούν), απαγορεύει στους αστυνομικούς να κάνουν πορεία στα Εξάρχεια
κηρύσσοντας την περιοχή εμμέσως “off limits”.
Αλλά αυτά είναι πταίσματα σε σχέση με το τι κάνει στα
δικαιώματα των πολιτών τα οποία τα χει ξεφτιλίσει.
Άρτος και θεάματα χωρίς τον άρτο: Έτσι κόβουν κορδέλες για
έργα που δεν έφτιαξαν αυτοί, πανηγυρίζουν για τον πρώτο ελληνικό δορυφόρο ο
οποίος είναι όμως εδώ και καιρό αραβικός και στήνουν μνημεία όχι για τα θύματα
των μνημονίων αλλά για τους εργαζομένους της ΕΡΤ που πέθαναν το διάστημα του
μαύρου της ΕΡΤ το 2013-2015.
«Μνήμες και χρέος» λέγεται το μνημείο, καλαίσθητο είναι αλλά
ούτε το χρέος ούτε τα μνημόνια είναι «μνήμες» μακρινές μα τραυματικά βιώματα
που οδηγούν κι άλλους συμπολίτες μας στην αυτοκτονία ή στην μετανάστευση…
Αυτός που ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Αυτός που
ελέγχει το παρόν, ελέγχει το μέλλον» έγραφε ο Orwell στο 1984.
Και αυτό προσπαθεί να κάνει η νιοστή φορά αριστερά για να
ξεχάσουμε ότι είναι απλή μαριονέτα εχθρών της δημοκρατίας, αυτών που πραγματικά
ελέγχουν το μαύρο παρόν και μέλλον μας.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/7/2017
