Κόκκινη ημισέληνος τ’ Αφρίν, στάζει αίμα.
Προδομένα τα όνειρα ενός λαού χωρίς πατρίδα σκόρπισαν υπό το
βάρος μιας σκακιέρας πολύ μεγαλύτερης από το δίκιο.
Κι ούτε ένα δάκρυ.
Ούτε ένα ποίημα.
Κι εδώ στη χώρα της Σαπφούς, αυλοκόλακες ενός λαού που
χάνεται κι αυτός μα χωρίς ηρωισμό κανένα, γλείφουν ο ένας τον άλλον με στιχάκια
για λουλούδια κι αφόρετες καπότες.
Τους έλειψαν φαίνεται...
