Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παρά Φύση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παρά Φύση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Τυχοδιωκτικές αρχές


Ένας επικοινωνιακός πύργος από τραπουλάχαρτα με τον Παππά στην κορυφή, σωριάζεται.
Το θέμα ήταν απλούστατο όσο ηλιθιοδέστατα φιλόδοξη ήταν η διαχείριση του: το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, ναι αυτό που τόσα χρόνια επέβλεπε την τοξικότητα του τηλεοπτικού ρύπου κι έξυνε τα αρχίδια του, είναι υπεύθυνο για την έκδοση τηλεοπτικών αδειών.
Το ΣΤΕ, δε θα μπορούσε να κρίνει αλλιώς ακόμη κι αν το ήθελε.
Ψέματα: το κανε για τις Σκουριές, το κανε για την Fraport, το κανε για τα μνημόνια.
Και το έργο έχει αρχή και μέση και τέλος δεν έχει.
«Διαγωνισμός» καταλήγει με τη ΔΕΗ να πουλάει σε «ιδιώτες» κιλοβατώρες φθηνότερο από ότι τις παράγει.
Καταλαβαίνετε τι συμβαίνει σε έναν παραγωγό που πουλάει φθηνότερα από όσο του κοστίζει η παραγωγή.
Πάει κι η ΔΕΗ.
Το γραφείο του προϋπολογισμού περιμένει ένα φορομπηχτικό και υφεσιακό 2017.
Μόνο υπό ιδανικές συνθήκες μπορούν να επιτευχθούν οι μνημονιακοί στόχοι.
Και ιδανικές συνθήκες υπάρχουν μόνο στα εργαστήρια.
Μνημόνιο 4, με το εσωτερικό χρέος να έχει διογκωθεί τόσο ώστε να πλησιάζει το εξωτερικό χρέος.
Αλλά ας επιστρέψουμε στο έπος των τηλεοπτικών αδειών, αυτό το Σήριαλ.
Η κυβέρνηση επιδίωξε να προσεταιριστεί ολιγάρχες με το δόγμα, λεφτά να χουν κι ας είναι ότι να ναι.
Εγκληματίες, σκιώδεις δημάρχους όπως ο Μαρινάκης, και το γιο ενός δικού τους μεγαλοεργολάβου του δημοσίου, τον Καλογρίτσα.
Φυσικά ο Καλογρίτσας, ως γνήσιος αριστερός, δεν ήθελε να βάλει το χέρι στην τσέπη στα ήδη δανεισμένα από την τράπεζα  Αττικής δεκάδες εκατομμύρια του κι έτσι επιχειρήθηκε η γνωστή μέθοδος του να πάρει την τηλεοπτική άδεια με φρέσκα λεφτά της Αττικής- άλλωστε η Αττικής, μη συστημική τράπεζα με τους μεγαλοεργολάβους του δημοσίου και τους μεγαλοσυνδικαλιστές να χουν μεγάλη επιρροή στις πρακτικές της, προοριζόταν από νωρίς από τον Δραγασάκη για να γίνει ο κινητήριος μοχλός της κρατικής διαπλοκής κι όχι φυσικά για να αναπτυχθεί ένα υγιές παράλληλο τραπεζικό σύστημα όπως μεγαλόστομα και παραπλανητικά είχε διακηρυχθεί. 
Ως εκ τούτου, ο κάποτε εγκληματίας Στουρνάρας που σήμερα είναι κώλος και βρακί με την κυβέρνηση που άλλοτε τον χαρακτήριζε εμμέσως πλην σαφώς έτσι, έβαλε χέρι στην Αττικής με αποτέλεσμα το ΣΔΟΕ να επισκέπτεται εκβιαστικά την αμέσως επομένη ημέρα τη γυναίκα του ώστε ο ίδιος να πειστεί να κάνει τα στραβά μάτια.
Κι οι επιθέσεις φιλίας της κυβέρνησης δεν σταμάτησαν εκεί.
Ενόψει της προσφυγής των ολιγαρχών στο ΣΤΕ, λαδώνει τους ανωτάτους δικαστικούς με αυξήσεις.
Κι όταν αυτό δεν φθάνει, ο Υπουργός δικαιοσύνης κυνηγάει πρώτα τον αντιπρόεδρο του ΣΤΕ κι έπειτα το έγκλημα και τον εκβιασμό που έχει διαμειφθεί εις βάρος του, με την παραβίαση προσωπικών δεδομένων του και της ερωτικής του ζωής.
Τύφλα να χει ο Ζούγκλας.
Παππα-τζιλίκια, πρακτικές μιας νέας συμμορίας που προσπαθεί να εδραιωθεί ανάμεσα σε παλιότερες, πότε βρίζοντας και φτύνοντας τους ανταγωνιστές, χειροφιλώντας πάντα τα μεγάλα αφεντικά.
Κοντά στα ξερά του ΣΥΡΙΖΑ καίγονται και τα ελάχιστα χλωρά που του χουν απομείνει.
Ποιος λοιπόν  να υπερασπιστεί τον μοναδικό άνθρωπο που επιχείρησε να καθαρίσει την μπόχα του ελληνικού ποδοσφαίρου από τυ ους ανθρώπους του Μαρινάκη που σηκώνουν πανό μέσα στο γήπεδο απειλώντας τον;
Ας είμαστε ειλικρινείς: δεν έβαλε η τρόικα δήμαρχο του Πειραιά τον Μαρινάκη και Βόλου τον Μπέο.  Οι ποδοσφαιροκέφαλοι, πρώτης τάξης υλικό για στελέχωση της Χρυσής Αυγής, το κάνανε.
Στο εξωτερικό, διαπρέπουμε.
Ο Σταθάκης υποστηρίζει έμπρακτα τη CETA, τον δούρειο ίππο της TTIP, ενώ ο Κούλογλου μας λέει ότι δεν μπορούσαν να καταψηφίσουν γιατί θα γινόμασταν πάλι το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι οι αξιωματούχοι της Ελληνικής κυβέρνησης είναι απλά έπαρχοι της Γερμανικής ΕΕ και των πολυεθνικών.
Ορθότατα είχα λοιπόν προειδοποιήσει τον Ιούνιο του 2015: "Δεν ξέρουμε πόσα άλλα ανταλλάγματα θα δώσει η κυβέρνηση στα θέματα των ΠΟΠ (φέτα κλπ), των διατλαντικών συμφωνιών που δίνουν το δικαίωμα στις πολυεθνικές να καταπιούν κράτη ολόκληρα και των μεταλλαγμένων που μπορούν να καταστρέψουν ή να αλυσοδέσουν οπισθάγκωνα την αγροτική παραγωγή μιας χώρας."

Τώρα ξέρουμε. Γιατί όπως είχα περιγράψει στο βιβλίο μου Παρά Φύση, η Ceta θα σκοτώσει τη φέτα και συνολικά την ελληνική διατροφή μαζί με την αγροτιά και την κτηνοτροφία. 

Κάποτε τα ΝΑΙ ερχόντουσαν απ’ έξω και τα ΟΧΙ απ’ έξω.
Σήμερα, τα ΟΧΙ έρχονται απ’ έξω και τα ναι από μέσα. Κι όπως αποδείχτηκε, ακόμη και τα όχι, οι ταχυδακτυλουργοί της «ριζοσπαστικής αριστεράς», πιστοί στο όραμα Σημίτη για μια γερμανική Ελλάδα, τα κάνουν ναι.
Όπως είχα γράψει από την αρχή της κρίσης, στόχος της κρίσης ήταν να έρθουμε σε μη αντιστρεπτές καταστάσεις που θα μας καθιστούσαν απόλυτα ομήρους στους πλιατσικολόγους.
Με τον μέσο έλληνα να χει φτωχοποιηθεί και με τα ταμεία να χουν σφαγιαστεί και να μην έχει μείνει ούτε λέπι, η στιγμή αυτή έχει έρθει.
Υπήρχε εναλλακτική;
Οι αποκαλύψεις Ολάντ δείχνουν ξεκάθαρα ότι το ΔΝΤ και ο Σόιμπλε που γνώριζε καλά ότι μπορούσε να τεντώσει το σκοινί όσο ήθελε απέναντι στο ευρώδουλο ελληνικό σύστημα, συνομιλούσαν ανοιχτά από το 2015, όπου η Ελλάδα τελείωσε ως σωσίβιο για τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών, για ένα τιμητικό προσωρινό Grexit with benefits.
Η κουβέντα αυτή ήταν απαγορευμένη εντός της χώρας, όπως απαγορευμένο ήταν το κούρεμα χρέους μέχρι που τελικά οι διεθνές συγκυρίες το επέβαλαν με τον καταστροφικότερο των τρόπων για την Ελλάδα.

Κακός κι ο εχθρός, χείριστος όλων ο προδότης.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 28/10/2016
Read More »

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Να μετoνομαστεί η GlaxoSmithKline σε ΚράξωΜάινΚλάιν


Στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μας, περιγράψαμε την καταδίκη της GlaxoSmithKline (εν συντομία GSK) για εκτεταμένο δίκτυο ιατρικής δωροδοκίας στην Κίνα καθώς και προηγούμενες καταδίκες της GSK και άλλων φαρμακευτικών κολοσσών για κυκλώματα παράνομης προώθησης φαρμάκων.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα καινούριο προϊόν της GSK: 40 λίτρα νερού επιμολυσμένου με ιό πολιομυελίτιδας.
Στις αρχές του Σεπτέμβρη οι Βελγικές αρχές διαπίστωσαν πως εργοστάσιο παραγωγής εμβολίων της GSK πέταξε 40 λίτρα νερού με ιό πολιομυελίτιδας σε εγκατάσταση επεξεργασίας νερού στο Βέλγιο.
Το συμβάν αποδόθηκε σε ανθρώπινο λάθος και ο κίνδυνος θεωρήθηκε μικρός από τις βελγικές αρχές.
Δυστυχώς όμως, τέτοια λάθη δεν είναι ούτε σπάνια και δεν οφείλονται πάντα σε λάθη.
Το 2007 είχαμε το ξέσπασμα αφθώδους πυρετού σε φάρμες στο Surrey στη Μεγάλη Βρετανία. Το μοναδικό γενετικό αποτύπωμα του ενόχου πoυ από το 1967 και για 40 περίπου χρόνια δεν κυκλοφορούσε πλέον στο ζωικό βασίλειο, μας έδειξε και τον τόπο καταγωγής του: Το Ινστιτούτο Ζωικής Υγείας.
Ο ιός φαίνεται πως διέρρευσε από το αποχετευτικό σύστημα που ένωνε το Ινστιτούτο με εγκαταστάσεις της θυγατρικής των Merck&Co και SanofiAventis και παραγωγού εμβολίων για ζώα, της Merial.
Ακόμη και σε κρατικές εγκαταστάσεις όπου υπάρχουν τα μέγιστα επίπεδα ασφαλείας καθώς αυτές ασχολούνται όχι μόνο με την μελέτη και την αποτροπή επιδημιών αλλά και με τη μελέτη στελεχών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη βιοτρομοκρατία (τρομοκρατία με τη χρήση βιολογικών όπλων, παθογόνων δηλαδή οργανισμών) έχουμε δει διαρροές. Στην Αμερική οι εγκαταστάσεις στο Plum Island που χειρίζονται εξαιρετικά παθογόνους μικροοργανισμούς, έχουν μέχρι σήμερα πολλαπλά ατυχήματα και διαρροές μ ένα από τα πιο τρομακτικά να έχει συμβεί το 2008, λόγω των περικοπών και της αντικατάστασης έμπειρου προσωπικού με φθηνότερο από την κυβέρνηση G.W.Bush (δυστυχώς το σπάνιο αρχείο μου για την ασφάλεια κρατικών εγκαταστάσεων επιφορτισμένων με την προετοιμασία έναντι μελλοντικών βιοτρομοκρατικών χτυπημάτων αλλά και την ασφάλεια των εγκαταστάσεων όπου αναπτύσσονται βιολογικοί εξοπλισμοί έχει χαθεί, έστω προσωρινά).
Αν λοιπόν σε κρατικές εγκαταστάσεις του μέγιστου βαθμού ασφαλείας συμβαίνουν κατ εξακολούθηση σοβαρότατα ατυχήματα, φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί στον ιδιωτικό τομέα.  
Ας αφήσουμε όμως τις τυχαίες τραγωδίες και ας πάμε στις σκόπιμες: Οι φαρμακευτικές αποτελούν κατά την εκτίμησή μου έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους για την ανάπτυξη μη αντιμετωπίσιμων κινδύνων: η κατευθυνόμενη μέσω της δωροδοκίας υπερσυνταγογράφηση αντιβιωτικών, η υπερκατανάλωση τους από τους φαρμακευτικούς ασθενείς ακόμη και για ψύλλου πήδημα, η κατάχρηση αντιβιωτικών από τη βιομηχανία κρέατος μόνο και μόνο για κερδοσκοπικούς λόγους, η ενίοτε δικαιολογημένη κατάχρηση αντιβιωτικών στα νοσοκομεία και η πρακτική της απόρριψης των περιττών προϊόντων αλλά και των παραπροϊόντων των φαρμακευτικών εργοστασίων χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία στο περιβάλλον, έχουν δημιουργήσει πολυάριθμες εστίες πιθανών επιδημιών από στελέχη μικροοργανισμών ανθεκτικά στα φάρμακα. Η πλήρης επιχειρηματολογία αναπτύχθηκε στο μοναδικό στο είδος του βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» (εκδ ETRA 2011). Αξίζει όμως να σταθούμε στην τελευταία παράμετρο επιδημικών κινδύνων που αναφέραμε: Την απόρριψη στο περιβάλλον περιττών φαρμακευτικών προϊόντων και παραπροϊόντων:
Εργοστάσιο φαρμακευτικών στην Κεντρική Ινδία πετούσε καθημερινά  πάνω από 50 κιλά του αντιβιωτικού συπροφλοξασίνη σε ποταμούς, ενώ οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας φαρμακευτικών λυμάτων αποτελούν μια άφθονη κοιτίδα ανθεκτικών στα φάρμακα γονιδίων.  Όπως περιγράφει η σχετική μελέτη «ο πλανήτης έχει διαποτιστεί από αυτούς τους τοξικούς (φαρμακευτικούς) παράγοντες.
Τα εμβόλια φυσικά δεν εξαιρούνται από τους πιθανούς υποκινητές μιας πραγματικής πανδημίας καθώς όπως περιγράφεται και στο βιβλίο μου «Παρά Φύση» (σε λίγες μέρες σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία), δεκάδες εμβόλια κυκλοφορούν με επιμολύνσεις από άλλους ιούς για αυτό άλλωστε και αποσύρονται καθώς δεν υπάρχει μέχρι και σήμερα απόλυτα ασφαλής τρόπος παραγωγής «καθαρών» εμβολίων (βλ «Τι δεν σας λένε οι Γιατροί», Αργυρίου &Singh).
Η σχετικά μοναχική εκστρατεία μας για τον κίνδυνο της κατάχρησης αντιβιωτικών, υιοθετήθηκε πλήρως από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μόλις το 2011. Ήδη όμως, τα ανθεκτικά στα φάρμακα αντιβιωτικά είναι ο φόβος και τρόμος νοσοκομειακών προσωπικών και ασθενών και πηγή παγκόσμιας ανησυχίας.
Και δεν είναι μονάχα η βιολογική μόλυνση που είναι πλέον μια εγκατεστημένη πραγματικότητα: Η ηθική «μόλυνση» είναι ακόμη περισσότερο έντονη.
Στο προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στα μαφιόζικα δίκτυα των φαρμακευτικών και τα πρόστιμα που τους επιβλήθηκαν.
Μας διέφευγε ένα ακόμη πρόστιμο, σκανδαλωδώς μικρό μεν αλλά που αφορά ένα τεράστιο θέμα: το πρόστιμο που έφαγε η GSK στην Αργεντινή το 2012: Σε μια μεγάλη δοκιμή της για φάρμακο κατά του πνευμονόκοκκου, η εταιρία «στρατολόγησε» χιλιάδες αμόρφωτους Αργεντίνους και τους έπεισε να εμπιστευτούν στα χέρια της τα μωρά τους για να πειραματιστεί μαζί τους αφού τους έβαλε να υπογράψουν μια φόρμα συναίνεσης την οποία από μόνοι τους ήταν αδύνατο να καταλάβουν τι περιέγραφε. Το αποτέλεσμα; 14 μωρά πέθαναν κατά τη διάρκεια των κλινικών δοκιμών και η εταιρία μετά από ένα εξαιρετικά μικρό πρόστιμο έδειξε να συμμορφώνεται και να συνεχίζει απτόητη τις δοκιμές τηρώντας προσεκτικότερα όχι μόνο τον τύπο αλλά ίσως και το πνεύμα αυτού που λέγεται στην ιατρικό κόσμο «ενημερωμένη» συναίνεση.
Φυσικά η GSK δεν είναι η μόνη φαρμακευτική που ακολουθεί τέτοιες πρακτικές, ίσως να μην είναι καν και η χειρότερη: Πολύ πιο αποτρόπαιο παράδειγμα φαρμακευτικών πειραματισμών έχει να επιδείξει η Pfizer εις βάρος αμόρφωτων εγχρώμων του Κάνο της Νιγηρίας το 1996 όπου όχι μόνο θρηνήσαμε παιδικές ζωές αλλά το τοπικό παράρτημα της εταιρίας δοκίμασε μάλιστα επιχείρηση ακραίας σπίλωσης τους Νιγηριανού εισαγγελέα που χειριζόταν την υπόθεση. Όσο πιο τριτοκοσμική μια χώρα, τόσο πιο τριτοκοσμικές οι πρακτικές των φαρμακευτικών.
Όπως περιγράψαμε και στο αμέσως προηγούμενο άρθρο, ο επικεφαλής της GSK σερ Andrew Witty δήλωσε για το σκάνδαλο χρηματισμού στην Κίνα πως ήταν «καθαρή παραβίαση του τρόπου που η εταιρία διοικείται και των διαδικασιών συμμόρφωσής της και είναι εξ ολοκλήρου αντίθετες στις αξίες και τα στάνταρτς που αρμόζουν στους υπαλλήλους της» κάνοντας το να φαίνεται σαν να ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Και το σκάνδαλο πρεζεμπορικού τρόπου προώθησης φαρμάκων στις ΗΠΑ τι ήταν; Το σκάνδαλο πειραματισμού στην Αργεντινή; Το ανθρώπινο λάθος στο Βέλγιο; Οι αποσύρσεις επιμολυσμένων εμβολίων σε διάφορες χώρες του πλανήτη; Οι αποσύρσεις φαρμάκων σε ακόμη περισσότερες;
Όλα αυτά δεν μοιάζουν με εξαιρέσεις αλλά φαίνεται να σχηματίζουν έναν κανόνα: Αυτόν της πλήρους αδιαφορίας για τη δημόσια υγεία, το περιβάλλον, την ιατρική δεοντολογία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Είναι προφανές και αδιαμφισβήτητο πως η ανεμπόδιστη επιδημία της φαρμακευτικής απληστίας αποτελεί έναν από τους πιο μεγαλύτερους κινδύνους δημόσιας υγείας σήμερα στον πλανήτη.
Πέτρος  Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 22/09/2014
Read More »