"Μπορείς να ξεγελάς όλους τους ανθρώπους για κάποιο καιρό, και κάποιους για πάντα, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάς τους πάντες για πάντα"
Αβραάμ Λίνκολν
Με περισσότερες έρευνες στον γενικό πληθυσμό να εκπονούνται
και να δημοσιεύονται, η μπίλια της θνητότητας του κορονοϊού , από το «θα
πεθάνουμε όλοι αν δεν κάτσουμε σπίτια μας» ποσοστό του 1% και του 5%, πόσο
μάλλον του 10-15%, κάθεται μάλλον ανεπιστρεπτί στο 0,4% με 0,1%.
Ενδεικτικά, η
έρευνα της Decode στην Ισλανδία από νωρίς έδειχνε 0,3%, τα νούμερα στην
Κωμόπολη Vo στην Βόρεια Ιταλία έδειχναν
0,33% και μέσω αυτών επετεύχθη η εξαφάνιση της πανδημίας εκεί, η πρόσφατη
μελέτη στην πόλη Gangelt στην Γερμανία έδωσε 0,34% και ακόμη πιο πρόσφατη έρευνα του
Στάνφορντ στη Σίλικον Βάλλεϊ έδειξε ποσοστά από 0,1 εώς 0,2%.
Εδώ να τονιστεί ότι όταν αναφερόμαστε σε ποσοστά θνητότητας,
εννοούμε το πόσοι από αυτούς που έχουν προβληθεί από τον ιό, θα πεθάνουν από
αυτόν. Στον γενικό πληθυσμό τα ποσοστά αυτά είναι κατά πολύ μικρότερα.
Τα ποσοστά αυτά δεν είναι ποσοστά «του δεν τρέχει τίποτε»
αλλά είναι σίγουρα ποσοστά που εξανεμίζουν τον πανικό και την προπαγάνδα του.
Για όποιον έχει κάποια εξοικείωση με την ιστορία των καινών
επιδημιών, αυτό το φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο.
Στην μεγάλη προπαγάνδα της γρίπης των χοίρων το 2008-2009,
είχαμε ακριβώς την ίδια στατιστική διόγκωση, με τα ποσοστά θνητότητας να
ξεκινάνε από το 10%, για να κάτσουν τελικά στο 0,2%.
Η μεγάλη διαφορά είναι ότι τότε, η δουλειά είχε στηθεί για
να πουληθούν εμβόλια και φάρμακα που ήταν έτοιμα ή σχεδόν έτοιμα και δεν υπήρχε
μπροστάρης όπως η Κίνα για να επιβληθούν καραντίνες. (Περισσότερα για αυτά τα
θέματα, μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου Θανάσιμες Θεραπείες, εκδ. Etra, 2011, που παρά τα όποια
λάθη και υπερβολές του, παραμένει ένας φάρος κι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία
αναφοράς στα ζητήματα αυτά)
Με το τεράστιο ποσοστό μη καταγραμμένων κρουσμάτων να
υπολογίζεται από την μελέτη του Στάνφορντ από 50 εώς 80 φορές πάνω από το
καταγεγραμμένο, πολλές από τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί πρέπει να ειδωθούν
υπό άλλο πρίσμα, που καθόλου κολακευτικό δεν είναι, όχι μόνο για αυτούς που τις
έλαβαν αλλά και για αυτούς που τις δέχτηκαν, επικρότησαν και χειροκρότησαν,
καθώς ουσιαστικά χειροκρότησαν τον οικονομικό τους θάνατο.
Με έναν στους έξι νεοϋρκέζους να έχουν ήδη προσβληθεί πριν
την καραντίνα όπως δείχνουν οι στατιστικές προβολές, η καραντίνα ήταν απλά
αδύνατο να ανασχέσει την επιδημία εκεί
και ίσως να επιτάχυνε κιόλας την επέκτασή της μέχρι του σημείου της επίτευξης
φυσικής ανοσίας αγέλης. Το ίδιο συμβαίνει και σε συγκεκριμένες περιοχές της
Β.Ιταλίας και Ισπανίας, κι αυτό αποτελεί ισχυρό δείκτη του πόσο καταστροφική
και μάταια είναι η λογική της μαζικής καραντίνας αντί των επιλεκτικών
προσεγγίσεων, με οδηγό τα τεστ και την ιχνηλάτηση.
Αυτό συμβαίνει όταν κυβερνήσεις και πληθυσμοί πορεύονται στο
άγνωστο με βάρκα τον κινεζικό αυταρχισμό.
Οι επιπτώσεις του πανικού και της καραντίνας, φαίνεται πλέον
να είναι μεγαλύτερες από την ίδια την επίπτωση της πανδημίας: Πέρα από την
τεράστια οικονομική ζημιά που ξεπερνά κατά πολύ την κρίση του 2009 κι ενώ
σίγουρα δεν είναι λίγοι οι νεκροί της πανδημίας, το άθροισμα των νεκρών από
ενδοσοκομειακές λοιμώξεις, από παραμέληση άλλων νοσημάτων, από στρες και
πιθανόν και από ιατρικά λάθη, μάλλον ξεπερνούν τα θύματα από τον ίδιο τον ιό
και θα έχουν και μακροχρόνιες επιπτώσεις.
Το δόγμα «αντιμετωπίστε τα πάντα σαν κορονοϊό», είχε
καταστροφικές συνέπειες.
Η πανδημία της προπαγάνδας, του πανικού, της αμέλειας, του
ανορθολογισμού, της προχειρότητας και του φασισμού, πιθανόν να ήταν χειρότερη από
την πανδημία του ιού.
Ηγέτες όπως ο Τζόνσον και ο Τραμπ, χαρακτηρίστηκαν ως
ανθρωπόμορφα τέρατα που δεν τους νοιάζουν οι ανθρώπινες ζωές, όταν στην
πραγματικότητα, ο πραγματικός φασισμός ήταν το να υφαρπάξει το κράτος βασικότατες,
θεμελιώδεις ελευθερίες και δικαιώματα και ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού όχι
μόνο να το επικροτεί αυτό αλλά και να θεωρεί όσους δεν συμφωνούν με αυτό
δημόσιους κινδύνους. Γιατί κυρίες και κύριοι, πραγματικός φασισμός είναι όταν
μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μετέχει αυτού.
Όλο και περισσότερες χώρες, ανοίγουν τις καραντίνες. Αλλά το
κάνουν με έναν τρόπο που δεν αφήνουν πλήρως τον απόλυτο έλεγχο που επετεύχθη
πάνω στον πληθυσμό.
Έτσι είναι οι κυβερνήσεις που θα συνεχίζουν να ορίζουν ποιοι
τομείς της κοινωνικής ζωής και οικονομικής ζωής θα ανοίγουν και ποιοι θα
κλείνουν, συνεχίζοντας να έχουν θεϊκές, ή αν θέλετε βασιλικές εξουσίες πάνω
στις ζωές μας.
Όπως αποκαλυπτικά ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης σε διεθνείς
οργανισμούς για την αντιμετώπιση της πανδημίας κος Μόσιαλος, δήλωσε, δεν θα
υπάρχει επιστροφή σε πλήρη κανονικότητα. Το οποίο, όπως άλλωστε συνέβη και με
τα μνημόνια, μεταφράζεται στο «θα υπάρξει επιστροφή στην νέα κανονικότητα», με ορίζοντα
την επιβολή υποχρεωτικού εμβολίου, τουλάχιστον για τις ευπαθείς ομάδες, αν όχι
για όλους.
Υπήρξαν κι άλλοι αξιωματούχοι που κάναν παρόμοιες δηλώσεις.
Αυτές τις νέες κανονικότητες είναι που πρέπει να φοβόμαστε
περισσότερο.
Το 2005, είχα δώσει τον τίτλο Θανάσιμες Θεραπείες στο βιβλίο
που είχα ξεκινήσει να γράφω τότε, παρακινούμενος από την προπαγάνδα της εποχής
για την γρίπη των πουλερικών.
Δεδομένου του ότι σε αρκετές χώρες όπου γίναν πολλά κατά μέσο όρο τεστ στον
γενικό πληθυσμό, με πρώτες και καλύτερες την Ισλανδία, τις νήσους Φερόε και με
τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ και το Μπαχρέιν να ακολουθούν, η επιδημία
του κορονοϊού σταματήθηκε στο ξεκίνημα της, η μαζική και το ξανατονίζω η μαζική
καραντίνα, μοιάζει με θανάσιμη θεραπεία.
Με την εξαίρεση του ότι δεν είναι καν θεραπεία, καθώς σε
τυχόν δεύτερο κύμα της επιδημίας, όσο πληθυσμοί έχουν προσβληθεί λιγότερο την
πρώτη φορά, όπως συμβαίνει πχ στα βαλκάνια, θα έχουν πολύ χειρότερη μοίρα, ενώ
αυτοί που υπέφεραν περισσότερο και φθάσαν κοντά στην ανοσία αγέλης, δε θα
επηρεαστούν περισσότερο από ότι από την εποχική γρίπη. Οι τελευταίοι έσονται
πρώτοι.
Υπάρχει ένας και μόνο τρόπος αποτελεσματικής αντιμετώπισης
της οποιαδήποτε πανδημίας: Η επιστήμη και η τεχνολογία, με άλλα λόγια τεστ και ιχνηλάτηση
στον γενικό πληθυσμό, με επιλεκτική απομόνωση μεμονωμένων κρουσμάτων και
ομάδων.
Η γενική καραντίνα είναι ένας καταστροφικός ανορθολογικός
φασισμός που στόχο έχει να αποκρυφτούν
οι ευθύνες για την συρρίκνωση των συστημάτων δημόσιας υγείας και κρίσιμων
υποδομών και για να περάσουν αυταρχικές ατζέντες που ελάχιστη σχέση είχαν μέχρι
πρότινος με τον Δυτικό Πολιτισμό.
