Σε προηγούμενο άρθρο μας αναδείξαμε τις ομοιότητες ανάμεσα
στην πολιτική συμπεριφορά Παπανδρέου και
την κολπίτιδα: και τα δύο επανέρχονται όποτε τους καυλώσει και τα κάνουν όλα
μουνί.
Αληθεύει ότι ήμασταν άδικοι: αδικήσαμε την κολπίτιδα. Γιατί
παρά τις εμφανείς ομοιότητες στη δράση τους, η κολπίτιδα δεν παρουσιάζει τα
νευροεκφυλιστικά φαινόμενα που παρουσιάζουν και προκαλούν οι Παπανδρέου: Αυτό
το κάνει η σύφιλης σε προχωρημένο στάδιο.
Οπότε μιλάμε για μια κολπίτιδα περιπλεγμένη με προχωρημένη
σύφιλη.
Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κάποιος την πρόσφατη δήλωση
Παπανδρέου ότι έκανε την ανακοίνωση του βουλιάγματος της χώρας από το Καστελόριζο
για να αναδείξει το … νησί;
Ή την πιο πρόσφατη παραχάραξη της πρόσφατης μάλιστα ιστορίας
όπου ο Παπανδρέου δήλωσε ότι ο Καραμανλής έφερε τα μνημόνια, ότι αυτός απλά τα
υπέγραψε και πως ήταν θύμα της στατιστικής απάτης που έστησε ο Καραμανλής με
τον Προβόπουλο;
Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ο κατ’ εξοχήν μάστορας στην παραχάραξη και τη
δημιουργική λογιστική.
Ποιος δε θυμάται πως ο Σημίτης μπήκε στην ΟΝΕ με βρώμικα swaps της Goldman Sachs τα οποία τα φόρτωσε στους επόμενες
γενιές;
Ή ότι την περίοδο Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου,-Γεωργίου η
μισή ΕΛΣΤΑΤ σήκωσε κεφάλι για τη διόγκωση του ελλείμματος;
Έχετε εσείς ξαναδεί δημοσίους υπαλλήλους να επαναστατούν στην
Ελλάδα κατά των προϊσταμένων τους αδιαφορώντας για την καρέκλα τους; Μπορείτε
να καταλάβετε τι διαστάσεων σκάνδαλο ήταν αυτό που παρακίνησε Έλληνες δημοσίους
υπαλλήλους να ρισκάρουν τη δουλειά τους;
Τώρα που ο Παπανδρέου βλέπει ότι είναι μάλλον αδύνατη η
επιστροφή του στη Βουλή, ως αρρώστια που είναι προσπαθεί να μολύνει την
υστεροφημία του Καραμανλή μέσω μιας ευφάνταστης στρεψοδικίας.
Που το βρίσκει αυτό το θράσος; Εκεί που το βρήκε όταν
ξεκίνησε να καταστρέφει ότι είχε απομείνει από τη χώρα: Στις διεθνείς ελίτ της πλουτοκρατίας
και στους εξ αίματος συγγενείς του των βασιλικών οικογενειών της Δύσης. Ο
βαρόνος Μινχάουζεν λοιπόν έχει συνδυαστικά το θράσος των ολιγαρχών και των
μοναρχών.
Και με αυτό το θράσος το δαιμονισμένο βασιλικό πεκινουά κατουράει
στον τάφο της πολιτικής υπόληψης του Καραμανλή.
Μα τον Καραμανλή δεν τον νοιάζει. Γιατί μετά τη σταδιοδρομία
του ως βουλευτής των μνημονίων δεν έχει πια καμιά υπόληψη να χάσει. Και εξάλλου
τα αγαπάει τα σκυλιά. Δεν βλέπετε που άφησε την παράταξη του θείου του να γίνει
γιάφκα ακροδεξιών κοπρόσκυλων;
Το 2008, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Daniel Speckhard, αργότερα Διευθύνων
Σύμβουλος της αμαρτωλής Proton
Bank του πράκτορα επιρροής Λαυρεντιάδη και ομοτράπεζος στο ΔΣ της τράπεζας
του Νίκου Παπανδρέου, χαρακτήρισε τον Καραμανλή ως Βούδα της ελληνικής πολιτικής
σκηνής γιατί δεν αποκάλυπτε τις σκέψεις του.
Φαίνεται ότι του άρεσε του Καραμανλή ο χαρακτηρισμός και τον
υιοθέτησε και στην πολιτική του πρακτική μετά την πρωθυπουργία του.
Σιωπηλός σαν τάφος παρακολουθεί μακάρια να τον κατουράνε.
Και όσο συνεχίζει τη σιωπή του, τόσο πιο ανυπόληπτος γίνεται.
Κώστα, πάντα έμοιαζες με σάκο του μποξ. Δεν χρειαζόταν να
συμπεριφέρεσαι και ως τέτοιος.
Κι αφού ο Καραμανλής δε μιλάει, καταδικάζοντας τον εαυτό του
στην συνενοχή ακόμη και την πρωταιτιότητα που του αποδίδουν οι φταίχτες, δεν
έχουμε τίποτε να ελπίζουμε από αυτό το πολιτικό κουφάρι, τον πρώτο νεκρό της σκευωρίας
της ελληνικής κρίσης.
Γιατί εμείς Κώστα θέλουμε να ζήσουμε. Και θέλουμε να ζήσουμε
με αξιοπρέπεια και υγεία, χωρίς κολπίτιδα και σύφιλη.
Ο ΓΑΠ λέει πως ο παππούς του μπήκε φυλακή τέσσερις φορές και
ο μπαμπάς δύο. Μα αυτά ήταν για τα μάτια του κόσμου γιατί πάντα τους βγάζανε
έξω οι πάτρωνες τους και επανέφεραν τους χειριστικούς και χειραγωγούς
Παπανδρέου ως ήρωες στο τιμόνι του τόπου να τον αρρωσταίνουν κατά παραγγελία.
Εξελιχθήκαμε και εμείς όμως σύ-φιλε ΓΑΠ, εθνικέ μας καταστροφέα.
Όχι, δεν γίναμε ακόμη άνοσοι. Βαριά και σιχαμένη είναι η αρρώστια. Νομίζω όμως πως
πλέον έχουμε στη διάθεση μας αντιβιοτικά Τρίτης Γενιάς για μια αρρώστια τρίτης
γενιάς.
Γιωργάκη, εσύ θα μπεις φυλακή μόνο μια φορά. Μια και καλή. Εκεί
θα τα βρείτε με το νομοθέτη της ασυλίας τον Μπένι για ένα νέο ξεκίνημα. Και
ποιος ξέρει; Ίσως και να ξανασυγκατοικήσεις και με τον σέξυ Αντωνάκη, να
θυμηθείτε τα παλιά.
Στάσου, μη φεύγεις, δεν τελειώσαμε:
Δήλωσες στο Ρόιτερς μόλις πριν από λίγο, αποδεικνύοντας το πόσο βλάκας
είσαι όταν είσαι σκέτος, χωρίς συμβούλους, πως «έχουμε πολλά νησιά στην Ελλάδα.
Θα μπορούσα να πάω σε ένα μακρινό νησί και να παίζω με την κιθάρα μου».
Ρε μαλάκα μανία με τα νησιά.
Την τελευταία φορά που το κανες αυτό ήταν σε ένα μακρινό νησί
που λεγόταν ατλαντίδα. Ακόμη ψάχνουν να τη βρουν. Μετά το κανες σε μια
νησιωτική χώρα που λέγεται Ελλάδα. Ταύτισες τη βουλή με το βούλιαγμα.
Διαφορετικές λέξεις μεγάλε.
Αφού σε αρέσουν τόσο τα νησιά θα μπορούσες βέβαια να αυτοεξοριστείς
στη Μακρόνησο αλλά και πάλι δε θα δεχόμασταν να σπιλώσεις τη μαρτυρικότητα της νήσου:
εκεί βασανίστηκαν αθώοι αγωνιστές. Δεν είναι μέρος για πολιτικούς εγκληματίες
αυτό το μνημείο της χουντικής βαρβαρότητας την οποία εσύ και οι διάδοχοι σου
επαναφέρατε εκλεπτυσμένη.
Οπότε αρκέσου σε ένα κοντινό κελί και να παίζεις με την
παπάρα σου. Άλλωστε πάντα αυτό έκανες. Απλά αυτή τη φορά οι αθώοι θα είναι
ασφαλείς από τις μαλακίες σου.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 20/1/2015
