Χωρίς ανάσα: Το βιβλίο αναφοράς για την πανδημία και τις πολιτικές της

Έφτασε η ώρα: To «Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου», ένα από τα πιο σχολαστικά βιβλία για όλες τις πτυχές της πανδημίας μόλις κυκλοφόρησε.

Προς το παρόν, λόγω γνωστών προβλημάτων στην διανομή, υπάρχει στο Πολιτεία.  

Μπορείτε να παραγγείλετε και ηλεκτρονικά ή τηλεφωνικά εδώ.

 https://www.etra.gr/.../%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%83...

 

Για να πάρετε μια γεύση για το θα συναντήσετε στις σελίδες αυτού του κρίσιμου βιβλίου, ο εκδοτικός μου οίκος μου ζήτησε να επιλέξω μερικά από τα πιο κομβικά του σημεία και αποσπάσματα, κρατώντας για τους αναγνώστες τις μεγάλες επιστημονικές εκπλήξεις που τους περιμένουν στο τέλος του βιβλίου:  

“…Ένας νέος τύπος ανθρώπου δημιουργείται εδώ και χρόνια: Ο ανέπαφος άνθρωπος, ο τηλεάνθρωπος, καλύτερα προσαρμοσμένος στις νέες τεχνολογίες. Και για να κυριαρχήσει αυτός, ο προηγούμενος, ο κοινωνικός άνθρωπος, ο Homo Socialis και ο κόσμος του, πρέπει να εξαφανιστούν: Η πανδημία ήταν η τέλεια ευκαιρία για αυτό…»

«… Σε βάθος τριετίας, ζήτημα θα είναι το αν ο κορονοϊός θα βρίσκεται στην πρώτη εικοσάδα των αιτιών θανάτου.

Οπότε το ερώτημα είναι, ήταν και θα παραμείνει: πώς κάτι  παροδικό, που δεν αποτελεί τον μέγιστο κίνδυνο για την παγκόσμια υγεία, γίνεται η απόλυτη προτεραιότητα δημόσιας υγείας, βάζοντας στον γύψο όχι μόνο μεγαλύτερους, διαρκείς και πάγιους  κινδύνους δημόσιας υγείας, αλλά και το ίδιο το σύστημα υγείας που καλούμαστε να σώσουμε δια της αυτοκαταστροφής μας;»

«… Το κράτος των κορονοφασιστών θα σου πει πότε και πώς και αν θα δουλέψεις. 

Οι άνθρωποι γίναν, από την μία μέρα στην άλλη, εν δυνάμει δημόσιοι κίνδυνοι. Κάτι τέτοιο είχαμε να το δούμε από την εποχή του κυνηγιού των μαγισσών, όπου οι ιεροεξεταστές ανιχνεύαν τον διάβολο μέσα σε ύποπτες γυναίκες με τα δικά τους τεστ, με το αρνητικό αποτέλεσμα να σημαίνει πνιγμό και το θετικό πυρά. 

Σήμερα, είναι τα νιάτα που γίναν έγκλημα. Και ο μαζικός παραλογισμός ονομάστηκε μέτωπο της λογικής και της ευθύνης…»

«...Το μέτωπο της λογικής είναι η μάσκα εκείνων που ξεσκίσαν τα συστήματα υγείας και καταληστέψαν τον πλούτο των εθνών.

Και εκεί βρίσκεται ένα από τα μυστικά των καραντινών: η μετάθεση δεκαετιών ευθυνών, από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα στους πολίτες…»

«… Κάποτε, στη Δύση, το βασικό ζητούμενο ήταν η μόρφωση. Σήμερα είναι η παραμόρφωση της επιστήμης και η κοινωνική συμμόρφωση σε αυτήν, κάτι που αποτελεί ξεκάθαρο δείκτη της παρακμής της Δύσης και της ροπής της προς τον ολοκληρωτισμό.

Όπως απέδειξε και η ελεεινή αντιμετώπιση της πανδημίας από τις πιο προηγμένες χώρες της Δύσης, η Δύση, βρίσκεται πια στη Δύση της…»

«…Όποιος λοιπόν έχει τυφλή εμπιστοσύνη στις αρχές, ας έχει κατά νου έστω αυτό: Η πανδημία υπήρχε σε αρκετές χώρες ήδη από τον Νόεμβριο. Και οι αρχές προηγμένων χωρών δεν είχαν πάρει χαμπάρι.

 Μια τέτοια εμπιστοσύνη σε τέτοιες αρχές μόνο τυφλή μπορεί να είναι.  

Από τις αρχές ήδη της πανδημίας είχαμε δηλαδή ένα τέλειο επιδημιολογικό μπάχαλο…»

«… Από τις πρώτες αντικρουόμενες επιδημιολογικές  εικόνες που είχαμε για την πανδημία στις αρχές Μαρτίου, ήταν προφανές πως, όσα περισσότερα τεστ, τόσο η  θνητότητα έπεφτε προς τα πραγματικά της επίπεδα...

…Το ¨πείραμα¨ του Vo διεξήχθη από τις 6 μέχρι τις 19 του Μάρτη του 2020.

Οι ερευνητές της Πάντοβα προειδοποίησαν το Ηνωμένο Βασίλειο σε άρθρο τους παρέμβαση στην Guardian, όπου μετέφεραν την εμπειρία τους από το Vo, παραινώντας το να κάνει εκτεταμένα τεστ για να μην καταντήσει σαν την Βόρεια Ιταλία[1].  

Αλλά ήταν φωνή Voώντος εν τη ερήμω…

Ακόμη και μετά τη δημοσίευση μιας  μελέτης για τη Νάπολη την 1^η Απριλίου, που έδειχνε πολύ μικρότερες θνητότητες από το κυρίαρχο αφήγημα, για πολλούς ειδικούς, ειδικά για αυτούς που συμβούλευαν ή αποφάσιζαν για τις κυβερνήσεις, θα συνέχιζε να είναι πρωταπριλιά…»

«…Η πανδημία όχι μόνο ήταν πρωτίστως πολιτικό ζήτημα, αλλά, παρά τον μύθο για την ¨ανθρωπότητα που αντιμετωπίζει ενωμένη την απειλή¨, είχε, όπως θα δούμε στη συνέχεια, και τις γεωπολιτικές της πτυχές. Τόσο σκοτεινές όσο η επιδημιολογία και η επιστήμη της…»

«…Ο αγώνας για την απαγόρευση των εξαγωγών εξοπλισμού και υλικών προστασίας απέναντι στην πανδημία οδήγησε, μέχρι το τέλος του Μάρτη, 36 χώρες να έχουν δραστικά περιορίσει ή απαγορεύσει τις σχετικές εξαγωγές…»

 «…Γνωρίζαμε ήδη από τα μέσα Μαρτίου, από τα παραδείγματα της Ισλανδίας και της Ν.Κορέας, ότι η πανδημία μπορούσε να αναχαιτιστεί, ακόμη και σε πιο προχωρημένη φάση της. Χωρίς καραντίνες…»  

«…Ό,τι είχε χαθεί από την καραντίνα, μόνο με τη μαζική χρήση καραμπίνας θα μπορούσε να διεκδικηθεί. Και στις μέρες μας, όπου οι πόλεμοι και οι καραντίνες είναι ανθρωπιστικές και οι επαναστάσεις είναι έγχρωμες και εργαλεία των ισχυρών, ένας τέτοιος πρωτογονισμός είναι ανεπίτρεπτος…»

«…Για ποιον λόγο, όσοι δεν βλέπαν με καλό μάτι την καραντίνα –πόσο μάλλον όσοι την αρνήθηκαν- μπαίναν αυτομάτως στη μαύρη λίστα και δαιμονοποιούνταν; Την πρακτική αυτή την επέβαλε ο φόβος του να μην αποδειχθεί πετυχημένο το παράδειγμα των χωρών που τυχόν δεν θα ακολουθούσαν καραντίνες, καθώς κάτι τέτοιο θα εξέθετε ανεπανόρθωτα τις ηγεσίες και τις δυνάμεις που τις επέβαλλαν και θα διέσπειρε την ανυποταγή στον κορονοφασισμό.

Κι έτσι η Σουηδία και οι Σουηδοί, γίναν οι νέοι Ναζί της κορονοεποχής, που απαξίωναν πλήρως την αξία της ανθρώπινης ζωής…»    

 «…Με λιγοστές όμως εξαιρέσεις τα περισσότερα νοσοκομεία στον πλανήτη όχι μόνο δεν ξεχείλισαν, όπως μας προειδοποιούσαν οι υπέρμαχοι των καραντινών, αλλά είχαμε, ως παρενέργεια των καραντινών, το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: 

Η πολιτική του ¨τα πάντα Covid¨ οδήγησε εκατομμύρια ασθενών άλλων παθήσεων στο να αποφεύγουν τα νοσοκομεία.

Πολλές πτέρυγες, κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της πανδημίας, έγιναν πτέρυγες-φαντάσματα... Και οι ζωές εκατοντάδες εκατομμυρίων ασθενών στον πλανήτη απειλούνται πλέον από έλλειψη περίθαλψης εξαιτίας της μετατροπής του ιατρικού συστήματος σε κορονοκεντρικό. Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι άνθρωποι έπρεπε να θυσιαστούν για να σωθούν τα συστήματα υγείας που σκοπός τους ούτως ή άλλως είναι να σώζουν ζωές»

«…Η κατάσταση εξαίρεσης, όμως, της πανδημίας ήταν εξαιρετική ευκαιρία για να επιτραπεί κατάσταση εξαίρεσης και στην ανάπτυξη, δοκιμή, έλεγχο και έγκριση των εμβολίων, ενώ οι φαρμακευτικές απαίτησαν να εξαιρεθούν και από την ευθύνη για τυχόν παρενέργειες…»

«…Αρκετοί από αυτούς, που πρωτοστάτησαν όχι μόνο σε αυτήν αλλά και σε προηγούμενες πανδημίες, βρέθηκαν στα διοικητικά συμβούλια οργανισμών του Gates…»

 

«…Γιατροί από όλες τις ειδικότητες, ακόμη και σεξολόγοι, έσπευσαν καιροσκοπικά να βρουν κάτι που να σχετίζει τον Covid με την ειδικότητα τους.

Μέχρι τον Μάιο, πάνω από 14.000 μελέτες, πολλές από αυτές αμφίβολης ποιότητας, δημοσιεύτηκαν για τον Covid… η ίδια η ιολογία άρχισε να μοιάζει με απόγονο της οιωνοσκοπίας. Το 95% των επιδημιολογικών προβλέψεων πέφταν έξω, ακόμη και στις προβλέψεις  τους για τις επόμενες δύο μέρες…»

 «…Πίσω από τις αποφάσεις των κυβερνήσεων -και, εν μέρει, και όλου του πανικού που δημιουργήθηκε- βρισκόταν το μοντέλο ενός και μόνο ανθρώπου…»

«…Πώς, όμως, θα μπορούσε να στηριχτεί ένα κραυγαλέα λάθος μοντέλο, με λάθος δεδομένα και, μαζί με αυτό, να στηριχτούν και οι επιλογές των περισσοτέρων κυβερνήσεων ανά τον κόσμο;

Μα με ακόμη περισσότερα λάθος δεδομένα… Οι Βρετανικές αρχές όχι μόνο κατέγραφαν όλους τους θανάτους με-Covid ως θανάτους από-Covid, αλλά ακόμη και όσους είχαν προ καιρού περάσει την ίωση Covid.

Έτσι, λοιπόν, ακόμη και αν πέθαινες από τροχαίο, ακόμη και 3 μήνες αφού είχες αποθεραπευτεί από τον  Covid, ακόμη και χωρίς να έχεις νοσήσει, περνούσες στις λίστες θανάτου από Covid…»

«…Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από αμέλεια και εγκληματικές εντολές κυβερνήσεων και κυβερνητών.

Ακόμη και από την πρώτη φάση της πανδημίας ήταν ξεκάθαρο, πως η αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν χειρότερη από την ίδια την πανδημία, καθώς οι νεκροί που προκλήθηκαν από την αντιμετώπιση ήταν πολλοί περισσότεροι από αυτούς που σκότωσε άμεσα ο κορονοϊός.»

«…Στο τρίτο δεκαήμερο του Μαρτίου, οι καμπύλες της Ισπανίας και της Ιταλίας άρχισαν να πέφτουν, ενώ ήταν ακόμη πολύ νωρίς για τις καραντίνες να δώσουν αποτελέσματα. Τι στο καλό συνέβαινε λοιπόν;…» 

«…Οι μελέτες τεστ αντισωμάτων άργησαν χαρακτηριστικά να έρθουν και αυτό ήταν σκανδαλώδες, καθώς ήταν απαραίτητες για να έχουμε επιδημιολογική εικόνα και να παρθούν οι σωστές αποφάσεις.

Όταν τελικά ήρθαν, δικαίωσαν λίγο-πολύ τις εκτιμήσεις μου  για χαμηλή θνητότητα που είχαν διαμορφωθεί από τις αρχές Μαρτίου…»

«…Ποιοι όμως κέρδισαν από το πανδημικό φιάσκο και τον πανικό; Μα οι μεγιστάνες των νέων τεχνολογιών. Ο Jeff Bezos της Amazon κέρδισε 73 δις μέχρι τον Σεπτέμβριο, ενώ ο κορονοϊός έκανε τον Elon Musk της Tesla, της Space X και της Neuralink κατά 30 δις πλουσιότερο μέχρι τον Σεπτέμβρη.

O Zuckenberg του Facebook κέρδισε 45,9 δις δολάρια. Και ο Gates μόλις 25 δις. 

Τα ποσά, που κέρδισαν οι δισεκατομμυριούχοι στις ΗΠΑ εν μέσω πανδημίας, ήταν τριπλάσια από όσα έχασε ο παγκόσμιος τουρισμός…»

«…Η αντιμετώπιση της κρίσης δημιούργησε 50.000.000 ανέργους, μόνο στις ΗΠΑ. Και αυτό είναι μια πολύ καλή αρχή για τις Νέες Τεχνολογίες, που χρειάζονται την Νέα Κανονικότητα μόνιμη, για να επιβάλλουν την ολοκληρωτική ατζέντα της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης,  χωρίς μεγάλες κοινωνικές αντιστάσεις…»

 «… Στη δεύτερη φάση της πανδημίας, πολλά περισσότερα τεστ δώσαν πολλά περισσότερα κρούσματα, ενώ η αύξηση των σημαντικότερων δεικτών της πανδημίας υπήρξε προοδευτική για μεγάλο διάστημα. Οι χώρες που χτυπήθηκαν περισσότερο στην πρώτη φάση, έμειναν στο δεύτερο κύμα περισσότερο ανεπηρέαστες από αυτές που δεν είχαν πληγεί και που πήραν την σκυτάλη, όπως είναι η χώρα μας…»

«…Το δεύτερο κύμα στην Ευρώπη έχει πολύ μεγαλύτερη διασπορά και αριθμούς, αλλά πιθανότητα θα έχει σημαντικά μικρότερη θνητότητα…».

«… Τα PCR τεστ έχουν ένα σχετικά μικρό παράθυρο για κάθε ατομική νόσο όπου βγάζουν ασφαλή αποτελέσματα. Λόγω έλλειψης σχετικών μελετών, λίγα αποκαλύπτουν για την σοβαρότητα της έκβασης της νόσου και για την μεταδοτικότητα του φορέα, ιδιαίτερα του ασυμπτωματικού , με αποτέλεσμα, ένα μεγάλο ποσοστό φορέων που ούτε θα νοσήσουν ούτε θα μεταδώσουν, να θεωρούνται κίνδυνοι δημόσιας υγείας. Τα παιδιά, διατρέχουν ελάχιστο κίνδυνο, κολλούν και πιθανόν να μεταδίδουν πολύ λιγότερο από τους ενήλικες»

«Οι ειδικοί, εξετάζοντας τις πανδημίες του παρελθόντος, έχουν αποκτήσει την επαγγελματική διαστροφή να εξετάζουν κάθε πανδημία από την οπτική του  χειρότερου δυνατού σεναρίου. Στην καθημερινή ζωή όμως, κουμάντο κάνει το ανοσοποιητικό μας που συνήθως κάνει εξαιρετική δουλειά. Η έκπληξη που μπορεί να ανατρέψει τις προβλέψεις των ειδικών, τον πανικό και την δικτατορία του φόβου, βρίσκεται ήδη μέσα σε πολλούς από εμάς.»

Καλή ανάγνωση και καλή λευτεριά!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/11/2020

---

 

Read More »

Η αρχή του τέλους του πανδημικού πανικού.

 

Ας μην γελιόμαστε. Ο λόγος που τα χουμε παίξει, σαν άτομα, σαν κοινωνίες, σαν επιστημονικές κοινότητες, είναι γιατί η πανδημία είναι κυρίως θέμα της Δύσης.

Ευρώπη και ΗΠΑ, με λιγότερο από το 1/7 του παγκοσμίου πληθυσμού, έχουν δώσει σχεδόν τους μισούς θανάτους της πανδημίας, έστω καταγραφικά.

Αν η πανδημία αφορούσε κάποια άλλη ήπειρο, θα δείχναμε την ανθρωπιστική μας ανωτερότητα με κανά σποτάκι και καμιά δωρεά και θα συνεχίζαμε τις ζωάρες μας, δουλεύοντας και ψωνίζοντας σαν να μην υπάρχει αύριο.  

Μέσα στην δυτική μας αλαζονεία, θεωρούσαμε ότι ήμασταν τόσο σούπερ τζαμάτοι, που είχαμε αφήσει αυτό το ζοφερό παρελθόν οριστικά στα χρονοντούλαπα της ιστορίας.

Δυστυχώς, η πανδημία, επιταχύνει την πανδημία της παρακμής της Δύσης, σημαντικό σύμπτωμα της οποίας είναι η πολιτική ορθότητα.

Και τα επίμονα συμπτώματα μπορούν να γίνουν αίτια βαθύτερης νόσησης.

Είχα καιρό να επισκεφτώ τον φίλο μου της πρώτης φάσης το worldometer καθώς με είχε απορροφήσει το πολύ πιο λεπτομερές ourworldindata. Το worldometer είναι μια καλή εισαγωγή στις στατιστικές καταγραφές και δεν είναι αργά ακόμη και για τα μηρυκαστικά να το γνωρίσουν.

Ήθελα να δω κάποια αδρά στατιστικά και για αυτό το ξαναθυμήθηκα.

Και τα είδα:

Στην πρώτη φάση της πανδημίας, στη Δύση είχαμε κυρίως σποραδικές μεγάλες εστίες και διασπορά στις γειτονικές τους περιοχές. Στο δεύτερο κύμα, έχουμε πολύ μεγαλύτερη διασπορά. Είναι ασφαλές να διατυπώσει κάποιος πως η δεύτερη φάση είναι πολύ πιο έντονη από την πρώτη.

Και ως εκ τούτου, πολύ πιο επικίνδυνη.

Είναι όμως έτσι;  

Ας πάρουμε λοιπόν έναν δείκτη: Τα καταγεγραμμένα ενεργά περιστατικά σε σχέση με αυτούς που βρίσκονται σε σοβαρή  και κρίσιμη κατάσταση.

Η πρώτη τιμή είναι σήμερα καταγραφικά στα 17.000.000. Η δεύτερη τιμή είναι 103.000. Ήτοι: 0,6%.

της πρώτης. 

Ναι μεν ο δείκτης αυτός δεν είναι αξιόπιστος. Αλλά: ‘Έστω ότι από τα καταγεγραμμένα ενεργά μόνο τα 10.000.000 είναι πραγματικά ενεργά. Έστω.

Μα κε Αργυρίου. Οι θάνατοι και οι σοβαρές νοσήσεις ακολουθούν τα κρούσματα κατά 7 εώς 20 μέρες. Αλλά. Ήδη βρισκόμαστε σε φάση υποχώρησης του δεύτερου κύματος. Ακόμη και έτσι, ας κάνουμε τα σοβαρά/κρίσιμα 200.000 για να είμαστε large.

Δεδομένου ότι δεν ελέγχουμε όλο τον πληθυσμό, ας πολλαπλασιάσουμε τα 10.000.000 ενεργά επί το πολύ μετριοπαθές πέντε.

Ας πάρουμε λοιπόν τα 50.000.000 ενεργά μας. Κι ας πάμε στα 200.000 σοβαρά/κρίσιμα μας.

Από αυτά, ας θεωρήσουμε μελλοθάνατους το ένα/τρίτο, μετριοπαθέστατα και αυτό, καθώς όλα τα σοβαρά δεν θα καταλήξουν κρίσιμα και όλα τα κρίσιμα δεν θα καταλήξουν νεκρά, καθώς η επιβίωση ανάμεσα στους διασωληνωμένους έχει ανέβει από το δραματικό 20% της πρώτης φάσης τουλάχιστον στο 60% στη δεύτερη φάση.

Ας πάρουμε τώρα την αναγωγή μας: 50.000.000 ενεργά κρούσματα και 70.000 μελλοθάνατοι. Ναι, καλά καταλάβατε που το πηγαίνω. Χρησιμοποιώ αυθαίρετα αυτό τον αναξιόπιστο δείκτη ως προβολή μελλοντικής θνητότητας. Και τι παίρνω;

0,14% θνητότητα. Σημαντικά κάτω από το 0,23%-0,17% της πρώτης φάσης και αυτό παίρνοντας ακραία μετριοπαθείς τιμές. Με λιγότερο μετριοπαθείς τιμές, η προβολή της θνητότητας στο μέλλον, μπορεί να φτάσει και κάτω του 0,1. Αν π.χ, ο λόγος των θετικών προς τα καταγεγραμμένα ενεργά είναι 10/1, η προβολή μελλοντικής θνητότητας πέφτει στο 0,07%. Θα συμφωνήσω όμως με τις εντάσεις σας: Δεν μπορεί να βασιστεί κάποιος σε ένα τέτοιο δείκτη, καθώς αυτός είναι πολύ δυναμικός και εξαιρετικά ευμετάβλητος για να είναι αξιόπιστος: Η ΤΑΣΗ όμως της μειούμενης θνητότητας ΕΙΝΑΙ.

Ζωή να χουμε, καραντίνες να τρώμε, τα νούμερα του δεύτερου κύματος θα μιλήσουν από μόνα τους όταν θα γίνει λεπτομερέστερη στατιστική επεξεργασία από ειδικούς. Μέχρι τότε, μπορείτε να επιμείνετε ότι ο Αργυρίου είναι ένας πολύ επικίνδυνος ισχυρισμός. Και μπορεί και να έχετε δίκιο.

Πάμε τώρα στην Ελλάδα. Με εκτιμώμενο το 1/10 του πληθυσμού να έχει έρθει σε επαφή με τον ιό, (αν όχι, προτείνετε ένα πιο ακριβές νούμερο), και προσθέτοντας στους νεκρούς την δεξαμενή των μελλοθάνατων στις ΜΕΘ (50% για τα ελληνικά δεδομένα, πολύ υψηλά για τα δεδομένα της δεύτερης φάσης), πλησιάζουμε τους 2000 νεκρούς.

Θνητότητα; 0,2%. Και μπορεί αυτό να φαίνεται εξοργιστικά χαμηλό για κάποιους, και όντως είναι αξιοσημείωτα χαμηλό σε σχέση με το 1% στις μεγάλες εστίες του πρώτου κύματος, είναι όμως εξοργιστικά υψηλό σε σχέση με την διαφαινόμενη, έστω σε μένα, τάση θνητότητας του δεύτερου κύματος. Και δεν θα διαφωνήσω ότι αυτό το 0,2% τείνει να αυξηθεί.

Στο βιβλίο μου που εκδίδεται αυτήν την βδομάδα, Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου (Εκδ. ETRA), είχα προβλέψει την πτωτική τάση θνητότητας του δεύτερου κύματος. Που λοιπόν είχα βασίσει την πρόβλεψη μου για μειωμένη θνητότητα;

Θα σας πω.

Παρότι οι ανθρωπογενείς παράγοντες συνεχίζουν ακόμη να παίζουν ρόλο πολλαπλασιαστή στην θνητότητα του κορονοϊού, υπάρχει πλέον αντιμετώπιση της νόσου. Όχι θεραπεία βέβαια, αλλά αντιμετώπιση. Οι λόγοι λοιπόν της πρόβλεψης μου για πτωτική θνητότητα είναι: 

Α) Ένα κάποιο κομμάτι των ευάλωτων έχει φύγει με το πρώτο κύμα. Η πανδημία έχει πλέον, ας το θέσουμε κυνικά, λιγότερο καύσιμη ύλη να κάψει όσον αφορά τους θανάτους. Όχι πολύ λιγότερη, αλλά έστω λιγότερη αν σκεφτεί κανείς ότι ήδη το 1/8 του παγκοσμίου πληθυσμού έχει ήδη έρθει σε επαφή.

Β) Δεν γίνονται τόσες λάθος διασωληνώσεις όσες στην πρώτη φάση

Γ) Η δεξαμεθαζόνη σώζει το 30% των ανθρώπων σε κρίσιμη κατάσταση.

Το Β και το Γ αποτυπώνονται ξεκάθαρα στο ότι η θνησιμότητα στους διασωληνωμένους έπεσε από το απαράδεκτο 80% της πρώτης φάσης (θέλετε 60%; Άντε να σας κάνω το χατίρι), στο 40% έως και 30% σε κάποιες χώρες στο δεύτερο κύμα.

Δ) Τα αντιπηκτικά μειώνουν τις πολλές φορές θανάσιμες επιπλοκές της νόσου. Και η μελέτη για την ασπιρίνη άργησε μια μέρα (και κάτι μήνες).

Δεν είμαι από αυτούς που θα πουν ότι η θνητότητα κοντά στο 0,1% δεν είναι τίποτε, καθώς η έκταση που έχει πάρει η πανδημία είναι τρομακτική ακόμη και για δεδομένα πανδημιών. Λέγε με παγκοσμιοποίηση.

Ως εκ τούτου, δοκιμάζει ακόμη και προηγμένα συστήματα υγείας, ποσό μάλλον τα ξεχαρβαλωμένα από την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και ο μεγάλος όγκος οδηγεί και σε θανάτους που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί.

Πίσω όμως από αυτόν τον μεγάλο όγκο, κρύβεται ένας ακόμη μεγαλύτερος όγκος θανάτων: Αυτών που θα συμβούν από άλλες νόσους εξαιτίας του ότι τα συστήματα υγείας έχουν μετατραπεί σχεδόν εξολοκλήρου  σε COVID. Με άλλα λόγια, κρίσιμα κομμάτια του συστήματος υγείας που έχουν να κάνουν με την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση άλλων ασθενειών, πολύ πιο θανατηφόρων από τον Covid, έχουν καταργηθεί.

Αρκετά με την υποκρισία. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει την αλήθεια. Αρκετά του έχετε συμπεριφερθεί σαν μωρό με τρομακτική νοητική καθυστέρηση από το οποίο μάλιστα απαιτείτε να εφαρμόζει τα αλλοπρόσαλλα μέτρα σας...  Για το καλό του. Ειδάλλως… ξύλο.

Το Χωρίς Ανάσα: τα χρονικά του μεγάλου φόβου, φτάνει στο τέλος του πολύ επώδυνου ταξιδιού του από την δική μου τη μεριά. Σίγουρα θα βρεθούν ψεγάδια, γιατί δεν είμαι ειδικός για να είμαι τόσο τέλειος. Θα βρεθούν όμως ακόμη περισσότερες αλήθειες από ότι ψεγάδια. Οι δικές μου οι δυνάμεις σωθήκαν. Το ταξίδι του πλέον εξαρτάται από τα δικά σας χέρια. Και φιλότιμο.  

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 24/11/2020.

Read More »

Ο Μεγάλος Φόβος.

 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισαγωγή από το βιβλίο που μόλις ξεκίνησα, το 7ο μόλις φέτος, το οποίο περιγράφει την ερευνητική μου εμπειρία με τον COVID και τα συμπεράσματα στα οποία οδήγησε, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων επαληθεύθηταν από τις εξελίξεις και τις σοβαρότερες των μετέπειτα ερευνών. Μόλις συμπληρώσω την λίστα των περιεχομένων, θα σας ενημερώσω για το πως και πότε θα μπορέσετε να προπαραγγείλετε αντίτυπα σε τιμή ελαφρώς χαμηλότερη από την εμπορική για να χρηματοδοτηθεί μερικώς η έκδοση και να βοηθήσετε να σπάσουμε τα δεσμά του φόβου. Εκτιμώ, πως καθώς το υλικό υπάρχει, η συγγραφή του βιβλίου θα έχει ολοκληρωθεί τέλη Σεπτέμβρη και η έκδοση θα πραγματοποιηθεί μέσα στο δεύτερο μισό του Οκτώμβρη. 

                                         Ο Μεγάλος Φόβος.

Σε αυτό τον κόσμο, υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες πλασμάτων ανάμεσα σε πολλές άλλες: Οι κυνηγοί και τα θηράματα.

Όσοι περισσότεροι οι κυνηγοί, τόσο λιγότερα τα θηράματα. Συνήθως…

Γιατί αυτόν τον καιρό, έβρισκες θηράματα σχεδόν σε κάθε σου μεγάλο περίπατο. Στο πιάτο.

Δεν χρειαζόταν να τα κυνηγήσεις καν. Τα βρισκες άφθονα στις φάκες. Ήταν τρελό αυτό που συνέβαινε. Δεν χρειαζόταν καν να βάλεις δόλωμα στις παγίδες, ούτε καν τυράκι. Λες και ήθελαν από μόνα τους να πιαστούν.

Και το βλέμμα τους. Το βλέμμα τους το έντρομο. Σε κοιτούσαν μες στα μάτια, κοιτούσαν τον κυνηγό τους, που σε άλλες περιπτώσεις θα το βάζαν στο πόδια με το που υποψιάζονταν την παρουσία του. Τον κοιτούσαν με ένα βλέμμα που πάνω του έγραφε με τρόπο ανεξίτηλο, «σε θερμοπαρακαλώ, πάρε με μακριά από το δάσος μου κι ότι θες».

Οι κυνηγοί προσπαθούσαν από περιέργεια και μόνο να λύσουν το αίνιγμα της παράδοξης συμπεριφοράς των ζώων μιας κι ήταν ένα αίνιγμα που τους συνέφερε τα μάλα, μα άκρη δεν βγάζαν.

Κάναν εικασίες, μα για κάθε μια κυνηγετική εικασία υπήρχαν άλλες είκοσι διαφωνίες.

«Κάτι συμβαίνει στο δάσος» είπε ένας από αυτούς, αρκετά έμπειρος.

«Αυτό είναι το μόνο σίγουρο» συμφώνησαν αρκετοί, αν όχι οι περισσότεροι.

«Κάτι μεγαλύτερο και πολύ πιο επικίνδυνο από εμάς, κυκλοφορεί στο δάσος».

«Και που είναι τα πτώματα; Που ναι τα κουφάρια;» είπε κάποιος άλλος, αντιδραστικός όπως πάντα.

«Μα βρίσκουμε περισσότερα πτώματα από συνήθως» είπε κάποιος, γνωστός για την παρατηρητικότητά του.   

«Όντως» συμφωνήσαν κι αρκετοί άλλοι.

«Μα δεν τα βλέπετε τα ζωντανά; Τρέμουν από τον φόβο τους. Με τόσο φόβο, λογικό κι αναμενόμενο, να πέφτουν, να χτυπάνε, να πεθαίνουν από μόνα τους.»

«Δεν το κάνουν από μόνα τους» είπε κάποιος και οι κυνηγοί σώπασαν μεμιάς.

Ήταν ο αρχικυνηγός.  Ντυμένος με μια πλούσια λεοντή, σηκώθηκε από τον θρόνο και η κεφαλή του ταράνδου πάνω από το κεφάλι του τον έστεφε, μαρτυρώντας τα κατορθώματα του.

Ήταν ο πιο ικανός, ο πιο επιτυχημένος, ο πιο φονικός, ο πιο ματοβαμμένος, ο πιο άπληστος όλων των κυνηγών και για όλα αυτά, μακράν ο πιο πλούσιος.

Μα είχε γεράσει πια, τα κόκκαλα του τρίζαν, ο Χάρος που με χαρά τον τριγυρνούσε σαν πιστό λαγωνικό τις παλιές καλές μέρες τώρα τον έγλειφε και τον μασουλούσε σαν πάνινη κούκλα.

Δεν μπορούσε πια να κυνηγήσει.

«Τους έστειλα τον Μεγάλο Φόβο».

Όλοι περιμέναν καρτερικά να τους εξηγήσει. Αν μη τι άλλο, οι κυνηγοί ξέραν από καρτέρι. Μα σύντομα θα τους αποκαλυπτόταν πως αυτή η τέχνη τους θα ήταν πια άχρηστη.

«Προ ημερών, πιάσαμε ένα λιοντάρι. Όχι όποιο όποιο λιοντάρι, τον βασιλιά των λιονταριών, μαζί με την οικογένεια του.

Του είπα ότι θα του χαρίσω την ζωή του και αυτές των δικών του, αν κάνει ότι του πω.

Κι αυτό έκανε, σαν πιστό σκυλάκι.

Τον γεμίσαμε ουλές, του σπάσαμε μερικά δόντια και τον στείλαμε στα κακά του χάλια στα υπόλοιπα ζώα του δάσους.

«Κάτι πελώριο κι αόρατο, κάτι δέκα φορές πιο δυνατό από ελέφαντα και δέκα φορές πιο γρήγορο από γαζέλα, κάτι με νύχια σαν δρεπάνια, ήρθε στο δάσος μας» έβαλα τον βασιλιά να πει στα άλλα ζώα.

«Εγώ και άλλα 9 λιοντάρια το πολεμήσαμε. Μόνο εγώ επιβίωσα».

Τα άλλα ζώα δεν χρειάζονταν άλλη απόδειξη. Ο λόγος του βασιλιά και τα κακά του χάλια, ήταν όλη η απόδειξη που χρειάζονταν στον κόσμο.

Έκτοτε, τα ζώα κάνουν τα πάντα για να ξεφύγουν από τον Μεγάλο Φόβο. Πέφτουν μόνα τους ακόμη και στις φάκες μας, ζητώντας έλεος από τους θηρευτές τους» είπε ο Αρχικυνηγός, με ένα χαμόγελο που έμοιαζε τόσο πολύ με δόκανο που χε κλείσει και λουστεί με αίμα.  

Και οι κυνηγοί ζήσαν καλύτερα. Τα ζώα πάλι όχι.

Κι αν αυτό το παραμύθι τελείωσε, στις μέρες μας είναι αλήθεια πως ο φόβος συνεχίζει να φυλάει τα έρμα. Και ο Μεγάλος Φόβος τα φυλά περισσότερο και καλύτερα.

Και τις αποδείξεις θα τις βρείτε σε αυτό το βιβλίο που δεν αρκέστηκε στον λόγο των άτυπων βασιλιάδων αυτού του κόσμου και των υποτακτικών του.

Θα έχετε επίσης την ευκαιρία να μάθετε πως και ο ψεύτης βοσκός ζει και βασιλεύει  -κυριολεκτικά- με την βοήθεια του Μεγάλου και επαλαμβανόμενου Φόβου ακόμη και στις μέρες μας, έχοντας πλέον συστήσει εταιρία μαζί με τον Λύκο τον Κακό, πουλώντας τρόμο σε τιμές λίγο κάτω του κόστους των ζωών όλων μας.

Σε τούτο ‘δω το βιβλίο, θα μάθετε να αναγνωρίζετε και τις πρακτικές του.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/8/2020

Read More »