Τι μας αποκάλυψε, χθες αυτός ο διάττοντας αστέρας που επανεμφανίστηκε μετά από καιρό; Η ερώτηση
θα έπρεπε να είναι άλλη. Τι μας απέκρυπτε αυτός και το συνάφι του δύο χρόνια
τώρα.
Κάτι που όλοι οι όσοι έχουν δουλέψει σε νοσοκομείο, το
γνωρίζουν πολύ καλά. Αλλά άλλο πράμα το να δουλεύεις σε νοσοκομείο κι άλλο να
δουλεύεις τα νοσοκομεία.
Για να δούμε λίγο λοιπόν, την βόμβα Σύψα, σύμφωνα με την
δική του τοποθέτηση:
«Δυστυχώς ξέφυγε από το ραντάρ της επιτήρησης η έκρηξη των
λοιμώξεων σε ΜΕΘ και θαλάμους. Ξέφυγε γιατί οι καθ' ύλην αρμόδιοι έπρεπε να
ασχοληθούν με τον κορωνοϊό, ρίχτηκαν στη μάχη της επιδημίας» ανέφερε
χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι ένα σημαντικό ποσοστό θανάτων στους
νοσηλευόμενους με Covid-19 οφείλεται στα πολυανθεκτικά μικρόβια, από τα
οποία μολύνθηκαν.
Τέλος, σημείωσε ότι η Επιτροπή του συστήματος υγείας της
Βρετανίας προβλέπει ότι το 2050 η πρώτη αίτια θανάτου παγκοσμίως θα είναι οι
λοιμώξεις που προκαλούν τα ανθεκτικά μικρόβια και οι αιτίες είναι η
υπερκατανάλωση αντιβιοτικών και οι κακές πρακτικές υγιεινής των χεριών."
Το να λέει κάποιος ότι ξέφυγε από το ραντάρ της επιτήρησης η «έκρηξη»
των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων λόγω Covid, είναι σαν να λέει ότι η γάτα κυνηγούσε ποντίκια στον κήπο
και της ξέφυγε η τρίμετρη ανακόντα. Είναι ο ορισμός αυτού που έλεγε ο Ιωαννίδης
απ’ την αρχή της πανδημίας, για τον ελέφαντα που για να αποφύγει το ποντίκι,
πέφτει στον γκρεμό. Είναι απλά αδύνατο να συμβεί και είναι μια πολύ φτηνή, κακή
και πρόστυχη δικαιολογία των αδικαιολόγητων.
Είναι πολύ πιο πιθανό να πεθάνει ο ασθενής στο νοσοκομείο από
άλλη ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, ιδιαίτερα στις ΜΕΘ, από το να πεθάνει από Covid που κόλλησε στο
νοσοκομείο.
Όπως εύστοχα διερωτήθηκε ο κος Φαρσαλινός, ας μας πει κ Κος
Σύψας ποιο είναι αυτό το ποσοστό. Κι εγώ προσθέτω: ποιο είναι αυτό το ποσοστό
ασθενών, πρωτίστως Covid αλλά και μη, που δολοφονήθηκαν από την αμέλεια και την
εγκληματική αδιαφορία των επιτροπών και της εθνοσωτήριας κυβέρνησης μας;
Τώρα που το σκατό έφτασε στην κάλτσα, ο Covid θα κάνει τις
διακοπάρες του όπως συνηθίζει και δεν θα μπορούν να κρύβονται οι
ενδονοκομειακές κάτω από τα φουστάνια του, με ήδη αρκετούς τέτοιους θανάτους να
βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ο ΕΟΔΥ προτίθεται να δώσει νούμερα θανάτων
ενδονοσοκομιακών θανάτων τον Ιούνιο. Δεν περιμένουμε βέβαια αυτά τα νούμερα να
είναι «έντιμα», θα τα τριμάρουν απ εδώ κι από εκεί. Δεν είναι τυχαία και η επανεμφάνιση
Τσιόδρα που δήλωσε πως τα εμβόλια σώσαν 39.000 ζωές. Φυσικά, όσο πιο μεγάλο
παρουσιαστεί και μάλιστα παντελώς αυθαίρετα το νούμερο των ζωών που σώθηκαν,
τόσο πιο αποδεκτό θα είναι το νούμερο των ζωών που καταστράφηκαν από τις πολιτικές
τους.
Για να έχετε μια ιδέα για το πόσο αυθαίρετο είναι το
παράδειγμα Τσιόδρα, θα το συγκρίνουμε με ένα άλλο παράδειγμα: Αυτό της Βουλγαρίας.
Στην Βουλγαρία, μόνο το 30% κάναν δύο δόσεις και τρεις δόσεις έκανε μόλις το 10%.
Πρακτικά, σχεδόν όλη η Βουλγαρία δεν
έχει εμβολιαστική ανοσία.
Η Βουλγαρία, με ένα πληθυσμό 7.000.000 έγραψε 37.000 θανάτους
με Covid κι εδώ και καιρό, έχει σταματήσει να γράφει πάνω από δέκα την ημέρα, επίπεδα που η Ελλάδα έχει να δει από το καλοκαίρι του 2021. Η Ελλάδα, με
ένα πληθυσμό 10.000.000 φτάνει το «ψυχολογικό φράγμα» των 30.000 θανάτων και
συνεχίζει να γράφει μερικές δεκάδες την ημέρα ακόμη και μέσα στον Μάϊο, γιατί ένα σημαντικό ποσοστό αυτών των θανάτων είναι
θάνατοι από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.
Ο Σύψας, νομίζει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους κι αφελείς. Και
δυστυχώς, όσο και αν με πονάει αυτό, μετά από όλα όσα έχουν γίνει, είμαι
υποχρεωμένος να του δώσω ένα δίκαιο. Επειδή όμως δεν είναι όλοι αφελείς κι
ηλίθιοι κι ούτε δόλιοι και παρτάκηδες, ας δούμε τι έγραφα τον
Αύγουστο-Σεπτέμβρη του 2020, στο βιβλίο μου «Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του
μεγάλου φόβου», το οποίο κάθισα και επικαιροποίησα κυρίως λόγω της τελειομανίας μου,
τον Γενάρη-Φλεβάρη του 2022, στο σχετικό κεφάλαιο.
δ) Ο Covid ως ενδοσοκομειακή λοίμωξη
Με τα νοσοκομεία να έχουν γίνει από νωρίς
εστίες Covid,
ο Covid
έγινε από νωρίς ενδονοσοκομειακή λοίμωξη.
Δείτε λίγο αυτό το σχήμα για να καταλάβετε
την τραγική ειρωνεία του ζητήματος.
Με τα νοσοκομεία να έχουν μετατραπεί σε
εστίες, δεν ήταν μόνο οι νοσηλευόμενοι στους θαλάμους και τις ΜΕΘ σε υψηλό
κίνδυνο να κολλήσουν Covid.
Ακόμη και άτομα που απλά περίμεναν οριστική διάγνωση για το αν έχουν Covid ή όχι, θα κολλούσαν στους
προθαλάμους Covid.
Έπειτα, καθώς η νοσηλεία τους ήταν πλέον υποχρεωτική, ένα σημαντικό μέρος από
αυτούς θα κολλούσε, εκτός από Covid,
και κάποια άλλη ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, καθώς 2% έως 19% των νοσηλευόμενων
έχει, την κάθε δεδομένη στιγμή, ενδοσοκομειακή λοίμωξη[1].
Το πρόβλημα είναι ακόμη πιο οξύ στις ΜΕΘ, εκεί δηλαδή ακριβώς που θα έπρεπε να
έχει ληφθεί κάθε μέτρο και μέριμνα για την αποτροπή του, με τουλάχιστον το 30%
των νοσηλευομένων εκεί να έχουν κολλήσει, την κάθε δεδομένη στιγμή, τουλάχιστον
από μια ενδονοσομειακή λοίμωξη.
Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι
ιδιαίτερα επικίνδυνες, καθώς για αρκετές από αυτές δεν υπάρχουν αποτελεσματικά
φάρμακα, λόγω της κατάχρησης και της υπερσυνταγογράφησης αντιβιοτικών τις
προηγούμενες δεκαετίες.
Έτσι, κάποιος που δεν είχε Covid, μπορεί να κολλούσε όχι
μόνο Covid,
αλλά και κάποια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη και να πέθαινε από αυτή, ακόμη κι αν
ήταν σχετικά υγιής, με την πιθανότητα να συμβεί αυτό εντός νοσοκομείου να είναι
σημαντικά μεγαλύτερη από το να κολλήσει Covid εντός της κοινότητας και να πεθάνει
τελικά από αυτόν, ιδιαίτερα αν ήταν σχετικά υγιής. Και ο θάνατός του θα
καταγραφόταν ως θάνατος από Covid,
μια ακόμη από τις πολλές αυτοεκπληρούμενες προφητείες του Covid.
Κι αφού αναφερθήκαμε στις
ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, μια σύγκρισή τους με τον Covid είναι απολύτως δόκιμη. Στις
μέρες μας, οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις σκοτώνουν 700.000 ανθρώπους
παγκοσμίως κάθε χρόνο, αριθμός που είναι μικρότερος μεν από τους ετήσιους πραγματικούς
από-Covid
θανάτους αυτά τα δύο χρόνια, αλλά η πανδημία θα τελειώσει, ενώ οι υπόλοιπες
ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι ένα πάγιο πρόβλημα. Αν συνυπολογίσει δε κάποιος,
ότι οι ενδονοσομειακές λοιμώξεις σκοτώνουν και μικρότερες ηλικίες, ίσως να
είναι χειρότερες της πανδημίας Covid,
όσον αφορά, τουλάχιστον, τα χαμένα ανθρωποχρόνια, ακόμη και μες στην πανδημία.
Στην χώρα μας δε, το πρόβλημα έχει
τριτοκοσμικές διαστάσεις, με χρονιές που έχουν φτάσει τους 3.000 νεκρούς.
Και εκεί, που οι ενδονοσοκομειακές
λοιμώξεις είναι, σαφέστατα, πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα υγείας από τον Covid, είναι στην μακροπρόθεσμη
επίπτωσή τους.
Υπάρχει εκτίμηση πως το 2050 θα φτάσουν τα
10 εκατομμύρια θανάτους ετησίως[2], αν και πλέον κρατάμε
μικρό καλάθι για εκτιμήσεις με τέτοια νούμερα.
Γιατί λοιπόν, δεν απαιτούν οι πολίτες να
γίνει κάτι τώρα, για ένα πρόβλημα που, όπως και αρκετά άλλα, είναι
μακροπρόθεσμα πολύ σοβαρότερο από την πανδημία Covid; Γιατί δεν απαιτούσαν χθες και προχθές
και πέρσι και πρόπερσι και πριν από πέντε και δέκα χρόνια την αντιμετώπισή
του;
Γιατί δεν θέλουμε να σωθούν ζωές από
άλλες, συγκρίσιμες ή μικρότερες αλλά πάγιες απειλές υγείας, που έχουν
μακροπρόθεσμα πολύ μεγαλύτερη επίπτωση από όση θα έχει ο Covid και που έχουν ήδη σκοτώσει
περισσότερους ανθρώπους από όσους θα έχει σκοτώσει ο Covid στο πέρας του κύκλου του;
Και αυτά τα ερωτήματα είναι εξόχως σημαντικά και μέσα στο πλαίσιο της πανδημίας, καθώς οι κυβερνήσεις κατάφεραν να κάνουν τον Covid ενδονοσομειακή λοίμωξη, αλλά και να κολλήσουν, εξαιτίας του πανικού Covid, πολλούς ανθρώπους με άλλες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, πιθανώς φορτώνοντάς τους όποιους θανάτους αυτής της κατηγορίας, στην ταξινόμηση Covid, διογκώνοντάς την ακόμη περισσότερο.
Προτού απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, θα πρέπει να απαντηθεί ένα άλλο.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε
την έκταση του φαινομένου των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων;
Για την αντίσταση των μικροβίων στα αντιβιοτικά είναι πολύ αργά. Για νέα φάρμακα, η διαδικασία είναι πολυέξοδη, μη αποδοτική και συνήθως χρονικά δεν ανταποκρίνεται στην ταχύτητα εμφάνισης νέων πολυανθεκτικών στελεχών, που μπορεί να εμφανίζουν αντίσταση ακόμη και σε σχετικά καινούρια φάρμακα.
H χρήση κατάλληλων συστημάτων εξαερισμού με υπεριώδη ακτινοβολία στους θαλάμους, μειώνει το μικροβιακό φορτίο στον αέρα και η χρήση εξωτερικών συσκευών υπεριώδους ακτινοβολίας θα μείωνε το μικροβιακό φορτίο στις επιφάνειες, περιορίζοντας τον κίνδυνο των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, ανάμεσα σε αυτές, και του Covid.
Λόγω της αλλεργίας όμως των κυβερνήσεων σε επενδύσεις σε υποδομές, (να σημειωθεί ότι η παραπάνω λύση, ενδείκνυται και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς), ας προτείνουμε μια φθηνότερη λύση που θα έπρεπε ούτως ή άλλως να είναι απαράβατος κανόνας στα νοσοκομεία: Την υγιεινή. Την καθαριότητα των νοσοκομειακών χώρων και την προσωπική υγιεινή του προσωπικού. Το πρώτο, το μόνο που χρειάζεται, είναι σχετικά λίγους πόρους, μέριμνα και προσωπικό. Το δεύτερο, ελάχιστους πόρους, μέριμνα, εκπαίδευση και φιλότιμο.
Δυστυχώς, δεν συμβαίνει ούτε το πρώτο ούτε
το δεύτερο: Η συμμόρφωση του νοσοκομειακού προσωπικού στο βασικότερο μέτρο
υγιεινής, το πλύσιμο των χεριών, είναι χαρακτηριστικά κακή. Πλένουν τα χέρια
τους λιγότερες από τις μισές φορές από όσες θα έπρεπε και ακόμη λιγότερες όταν
φοράν γάντια, καθώς αυτά τους δίνουν αίσθηση ασφάλειας.[3]
Παρότι είναι αρκετά πιθανό ο φόβος Covid να βελτίωσε αυτά τα
ποσοστά, είναι αμφίβολο, όμως, το αν έφτασε ποτέ η υγιεινή των νοσοκομείων και
του προσωπικού τους στο βέλτιστο επίπεδο που απαιτείται για να μην γίνονται τα
νοσοκομεία εστίες θανάτου, πόσο μάλλον εν μέσω πανδημίας.
Παρά ταύτα, όταν τα νοσοκομεία δεν γίναν
ποτέ υπόδειγμα αντισηψίας, πρωτίστως λόγω αδιαφορίας των πολιτικών, ήταν οι
ίδιοι οι πολιτικοί, που για να μην ξοδέψουν ούτε δεκάρα στα βασικότερα των
ζητημάτων της περίθαλψης, πετάξαν μετά τις καραντίνες το μπαλάκι της υγιεινής
στους πολίτες, επιφορτίζοντάς τους με το μέλημα, όχι μόνο της απόλυτα θεμιτής
προσωπικής υγιεινής, αλλά και με αυτό της απόλυτα άσηπτης κοινωνίας, κάτι το
οποίο, εκ των πραγμάτων, είναι απολύτως αδύνατο να συμβεί.
Στην πλειοψηφία λοιπόν των ανθρωπογενών
θανάτων που προκλήθηκαν, όχι από την ίδια την πανδημία, αλλά από την
αντιμετώπισή της, οφείλει να προστεθεί και εκείνο το κλάσμα των θανάτων που
προκλήθηκαν όχι μόνο από το ότι ο Covid έγινε και ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, αλλά
και από το ότι η αχρείαστη νοσηλεία ασθενών με υπόνοια Covid αρχικά, προκάλεσε έναν
άγνωστο αριθμό θανάτων από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένης σε
αυτές πλέον και της Covid
ίωσης.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και τα πήδημα εισαγγελούδια αυτής της χώρας.
Δεν είναι η πρώτη παραδοχή εγκληματικής αμέλειας εκ μέρους των ακαταδίωκτων.
Λίγες μέρες μόλις πριν, η Παπαευαγγέλου και άλλοι, μας αποκάλυψαν ότι για τις οξείες
παιδικές ηπατίτιδες φταίνε οι καραντίνες, κάτι για το οποίο προειδοποιήσαμε από
την αρχή της πανδημίας.
Άιντε, γιατί θα πάθουμε Συψαιμία όλοι μας, με αυτά και μ΄
αυτά.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com,
6/5/2022.
[1]
https://www.who.int/gpsc/country_work/gpsc_ccisc_fact_sheet_en.pdf
[2]
https://www.iatronet.gr/eidiseis-nea/perithalpsi-asfalisi/news/37902/oi-thanatoi-apo-nosokomeiakes-loimwxeis-tha-fthasoyn-ta-10-ekatommyria-pagkosmiws-ews-to-2050.html
[3]
https://www.news-medical.net/news/20190415/Low-hand-hygiene-compliance-found-among-healthcare-workers-on-ICUs.aspx
