Πόλεμος τώρα: Η πραγματική ιστορία του Ισραήλ, μέρος 2ο

Αντι προλόγου 

Αγαπητοί μου αναγνώστες. Η αφόρητη δυσκολία της εποχής μας, με εξώθησε να δημιουργήσω το εν μέρει συνδρομητικό substack μου, petrosarguriou.substack.com. Με το αντίτιμο ενός καφέ τον μήνα, μπορείτε να έχετε πλήρη πρόσβαση στην αρθρογραφία μου και να στηρίξετε μιας από τις λίγες ανεξάρτητες φωνές κριτικής σκέψης στην χώρα μας. Μπορείτε επίσης να δώσετε ετήσια συνδρομή των 50 ευρώ. 

Ευχαριστώ. 

Πόλεμος τώρα: Η πραγματική ιστορία του Ισραήλ, μέρος 2ο

Τα εβραϊκά μεταναστατευτικά ρεύματα και ο σταδιακός εποικισμός της Παλαιστίνης

Τα πρώτο μεγάλο μεταναστατευτικό ρεύμα, ξεκινά λίγο πριν την ίδρυση του Σιωνιστικού κινήματος και αφορά κυρίως την δημιουργία αγροτικών καταυλισμών.

Κατά την διάρκεια της πρώτης, αγροτικής Aliyah, από 1882 μέχρι και το 1903, 25.000 με 35.000 Εβραίοι, θα μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη.

To 1901, το 7^ο σιωνιστικό συνέδριο, θα ιδρύσει το Εθνικό Εβραϊκό Ταμείο, με στόχο την αγορά γης στην Οθωμανική τότε Παλαιστίνη.

Η δεύτερη Aliyah, θα γίνει το 1904, μετά τους διωγμούς των Εβραίων στην Ρωσική αυτοκρατορία το 1903, με τους διωγμούς του Κιέβου να έχουν προηγηθεί το 1883. Περίπου 40.000 Ρωσοεβραίοι θα μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη.  

Ισραήλ: Παιδί των πολέμων

Δύο πράγματα καθορίζουν την πορεία των κρατών και των εθνών. Η ειρήνη και ο πόλεμος. Πολλά κράτη δημιουργήθηκαν μετά από πολέμους. Το Ισραήλ είναι το πιο χαρακτηριστικό από αυτά.

Με την έναρξη του 1^ου παγκοσμίου πολέμου το 1914, τα γεωπολιτικά παιχνίδια θα αρχίσουν να δίνουν και να παίρνουν.

Οι Οθωμανοί θα ταχθούν στο πλευρό των Γερμανών και της Αυστροουγγαρίας.

Οι Βρετανοί, θα τάξουν στο μουσουλμάνο ηγέτη της Μέκκας, Hussein Ali Al Hassimi, ένα αυτοδιοίκητο Αραβικό κράτος που ενδεχομένως, θα περιείχε και την Παλαιστίνη, ως αντάλλαγμα για την συμμετοχή του στον πόλεμο έναντι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Όντως, το 1916, οι Άραβες υπό την ηγεσία του Ηουσεϊν, θα επαναστατήσουν κατά των Οθωμανών.  

Την ίδια στιγμή όμως που οι Βρετανοί τάζαν εδάφη στους Άραβες, διαπραγματεύονταν και με το Σιωνιστικό κίνημα, τάζοντας τους ακριβώς το ίδιο, ελπίζοντας ότι έτσι η εβραϊκή διασπορά θα τους χρηματοδοτούσε για τις ανάγκες του πολέμου.

Ως αποτέλεσμα αυτών των διπρόσωπων κι ασαφών διαπραγματεύσεων, θα επιδοθεί από τον υπουργό εξωτερικών της Μ. Βρετανίας Arthour Balfour, επιστολή στον Λόρδο Walter Rothschild, όπου η Βρετανική Κυβέρνηση υποστηρίζει για πρώτη φορά την ίδρυση στην Παλαιστίνη, μιας «Εθνικής Εστίας» για τους Εβραίους.

Στην ίδια επιστολή, τονίζεται, ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει κάτι, που να βλάψει τα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των μη Εβραϊκών κοινοτήτων της Παλαιστίνης.

Μετά την επιστολή Balfour και την λήξη του 1^ου παγκοσμίου πολέμου, ξεκινά το τρίτο εβραϊκό μεταναστατευτικό ρεύμα στην Παλαιστίνη, η Τρίτη Aliyah, με 40.000 Εβραίους να εγκαθίστανται στην Παλαιστίνη.

Το 1920, η Παλαιστίνη περνάει στην Βρετανική διοίκηση, σύμφωνα με την ΓαλλοΑγγλική συμφωνία Sykes-Picot, για διαμερισμό της Μέσης Ανατολής, ανάμεσα στους Βρετανούς και τους Γάλλους.

Το 1924, ξεκινάει το τέταρτο μεταναστευτικό κύμα, η τέταρτη Aliyah. Άλλοι 82.000 Εβραίοι θα εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη. Οι Βρετανοί, φοβούμενοι τις ολοένα αυξανόμενες αντιδράσεις των Αράβων, θα εκδώσουν μια σειρά από «Λευκές Εκθέσεις». Η πρώτη θα εκδοθεί το 1922 από τον Churchill, όπου δηλώνεται πως η Εβραϊκή Εθνική Εστία είχε κάθε δικαίωμα να υπάρχει, αλλά πως όλοι οι Παλαιστίνιοι είχαν ίσα δικαιώματα και οι Άραβες δεν θα έπρεπε να υποταχθούν στην Εβραϊκή κοινότητα. Για πρώτη φορά, οι Βρετανοί θα θέσουν όριο στην μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη, που θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις οικονομικές δυνατότητες της περιοχής.

Οι εντάσεις όμως μεταξύ Αράβων και Εβραίων, θα συνεχίσουν να κλιμακώνονται. Σε εκθέσεις του 1920 και 1921, οι Βρετανοί περιγράφουν, πως η εχθρότητα των Αράβων προς τους Εβραίους, οφείλεται σε οικονομικούς λόγους, στην αυξανόμενη μετανάστευση των Εβραίων και στην αντίληψη τους πως η Σιωνιστική πολιτική, θα οδηγούσε τελικά σε ένα Εβραϊκό κράτος και στην υποδούλωση των Αράβων σε αυτό.

Σε μια σειρά εκθέσεων του 1930, οι Βρετανοί περιγράφουν πως ήταν η εβραϊκή μετανάστευση και η αγορά γης από Εβραίους, που ήταν η υποκείμενη αιτία της αραβικής βίας.

Η έκθεση του Σερ John-Hope Simpson, θα κατηγορήσει το 1930 το Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο που όπως είδαμε ιδρύθηκε από τους Σιωνιστές το 1901 με σκοπό, την αγορά γης στην Παλαιστίνη, πως απαγορεύει την πώληση γης από Εβραίους σε Άραβες καθώς και πως έχει αποκλείσει τους Παλαιστίνιους εργάτες από το να δουλεύουν σε Εβραϊκές φάρμες. Το απαρτχάιντ, είχε ήδη ξεκινήσει.  

Η «Λευκή Έκθεση» που θα ακολουθήσει, θα θέσει πιο αυστηρά όρια στην μετανάστευση των Εβραίων και την αγορά γης από αυτούς, καθησυχάζοντας προσωρινά τους Άραβες.

Με την επιρροή όμως του Σιωνιστικού κινήματος, η έκθεση αυτή θα αντικατασταθεί το 1931 από μια άλλη έγινε γνωστή ως «Μαύρη», που μεροληπτούσε υπέρ των Εβραίων και η Βρετανική αυτή διγλωσσία αυτή θα εξοργίσει τους Εβραίους.  

Παρά τις «Λευκές Εκθέσεις», το 1933 θα έρθουν στην Παλαιστίνη άλλοι 60.000 Εβραίοι. Αυτήν την φορά, από την Ναζιστική πλέον Γερμανία.

Οι Ναζί, βρίσκονται σε εμπάργκο.

Για να μειώσουν τις επιπτώσεις του στην οικονομία, οι Ναζί θα έρθουν σε μια ανίερη θα μπορούσε να πει κανείς συμφωνία με το σιωνιστικό κίνημα, την λεγόμενη συμφωνία της μεταφοράς: Θα αφήσουν 60.000 Εβραίους να φύγουν στην Παλαιστίνη, με την προϋπόθεση αυτοί να αγοράζουν και να εμπορεύονται γερμανικά προϊόντα, ώστε να σπάσει εν μέρει το εμπάργκο, μέσω των Εβραίων της Παλαιστίνης.

Υπό την βρετανική διοίκηση, από μερικές δεκάδες χιλιάδες, οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη φτάσαν τις 320.000. Η αναλογία καλλιεργήσιμης γης κατ΄ αναλογία πληθυσμού ανάμεσα σε Άραβες κι Εβραίους ήταν πλέον 1/10 και οι Βρετανοί άρχισαν να σκέφτονται την διχοτόμηση ως την μόνη λύση.

Όλα τα παραπάνω, οδήγησαν στην Μεγάλη Αραβική Επανάσταση του 1936-1939, που ξεκίνησε ως κίνημα πολιτικής ανυπακοής και εξελίχτηκε σε αντίσταση κατά της Βρετανικής διοίκησης και σε επιθέσεις κατά των Εβραίων εποίκων. Χιλιάδες Άραβες Παλαιστίνιοι θα σκοτωθούν ή θα εκδιωχθούν από τους Βρετανούς και εκατοντάδες θα κρεμαστούν για παραδειγματισμό.

Οι Βρετανοί θα συνεργαστούν με παραστρατιωτικές ομάδες Εβραίων. Η πλάστιγγα είχε πλέον γύρει. Η «Λευκή Έκθεση» του 1939 που περιόριζε την Εβραϊκή μετανάστευση σε 75.000 ανά πενταετία και απαγόρευε την αγορά γης από τους Εβραίους σε κάποιες περιοχές της Παλαιστίνης, δεν θα μπορούσε να γυρίσει το ποτάμι της ιστορίας πίσω...

Περισσότερα στο 

https://petrosarguriou.substack.com/p/8f2

Read More »

Το μικρό κοριτσάκι

                   

                                                    

To μικρό κοριτσάκι

Το μικρό κοριτσάκι φορούσε μάσκα.

Κι έτσι κανείς δεν μπορούσε να δει πως το μικρό κοριτσάκι δεν είχε χαμόγελο.

Το μικρό κοριτσάκι ήταν ανέκφραστο. Τι να την κάνεις άλλωστε την έκφραση όταν έχεις την μάσκα; Η μάσκα σε εκφράζει.

Το μικρό κοριτσάκι φορούσε μάσκα στο πάρκο.

Φορούσε μάσκα στο σχολείο. Αυστηροί οι δάσκαλοι και τα τριάντα αργύρια μηνιαίως αξίζαν πολύ πιο πολύ για αυτούς από ότι όλα μικρά κοριτσάκια του κόσμου μαζί.

Πίσω από την μάσκα, υπήρχε ένα μικρό κοριτσάκι.

Δεν ήταν άσχημο. Κανένα μικρό κοριτσάκι δεν είναι άσχημο.

Το μικρό κοριτσάκι φορούσε πάνινη φρίκη στο πρόσωπο, λες κι ήταν παραμορφωμένο από αυτήν.

Το μικρό κοριτσάκι είχε μάσκα αντί για πρόσωπο.

Το μικρό κοριτσάκι δεν μπορούσε να παίξει ανέμελα. Δεν ήταν ότι ήταν άρρωστο. Ήταν ότι ήταν το ίδιο αρρώστια που έπρεπε να περιοριστεί.

Όλα τα μικρά κοριτσάκια ήταν αρρώστια σε έναν φριχτά άρρωστο κόσμο.

Το μικρό κοριτσάκι ήταν υπεύθυνο. Για όλα τα κακά του κόσμου.

Το μικρό κοριτσάκι δεν θα φιλούσε ποτέ το μικρό αγοράκι που πριν τις μάσκες τις άρεσε. Φορούσε κι αυτό μάσκα.

Μασκοφόροι εκδικητές, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, τιμωρούσαν ότι το καλό είχε απομείνει από την ανθρωπότητα.

Βάλε την μάσκα σου. Βάλε την μάσκα σου.

Το μικρό κοριτσάκι, είχε εκπαιδευτεί να φοράει μάσκα. Το σκυλάκι της όχι.

Πιο λεύτερο από το αφεντικό της ήταν πια, καθώς ποτέ της φίμωτρο δεν διανοήθηκε να του βάλει.

Ένας γονέας φόρεσε λουρί στα παιδιά του σαν να ταν σκυλιά.

Δισεκατομμύρια τους φόρεσαν μάσκες κι αυτό τους φαινόταν κανονικό.

Το μικρό κοριτσάκι ήταν κλειδωμένο πίσω από μια μάσκα και κανείς δεν φώναζε για την πιο μεγάλη των ντροπών.

Το μικρό κοριτσάκι, δεν χρειαζόταν να περιμένει τις απόκριες για να φανταστεί ήταν ήταν κάτι άλλο. Είχε γίνει ήδη κάτι άλλο. Και κάθε μέρα, ακόμη περισσότερο.

Βάλαν στο μικρό κοριτσάκι να φοράει μάσκα, αυτοί που τολμούν να λέγονται γονείς. Ακόμη κι όταν οι ίδιοι τους την βγάλανε, στο παιδί τους δεν τους ένοιαζε που την επιβάλανε.

Βάλαν στο μικρό κορίτσι μάσκα, αυτοί που τολμούν να λέγονται δάσκαλοι, οι βρομεροί παιδονόμοι.

Μην τυχόν και κολλήσει κάποια γιαγιά, ακόμη κι όταν είχαν κολλήσει μέχρι και τα πόμολα.

Αφού το εκπαιδεύσαν να φοράει μάσκα, μπορούσαν να το εκπαιδεύσουν να κάνει οτιδήποτε.

Το μικρό κοριτσάκι φορούσε μάσκα. Το μικρό κοριτσάκι έτρωγε bullying όταν την έβγαζε, την κάρφωναν οι φίλες της οι ίδιες.

Το μικρό κοριτσάκι, νόμιζε πως δεν μπορούσες να ζεις χωρίς μάσκα, πως η μάσκα φιλτράρει τον τοξικό αέρα που σου τρώει τα σωθικά.

Κάποιοι φορούσαν ακόμη σταυρό να τους προστατεύει από το κακό, λες και η μάσκα δεν αρκούσε.

Το μικρό κοριτσάκι φορούσε μάσκα.

Μάσκα πανάθεμα σας όλους.

Το μικρό κοριτσάκι, φοράει ακόμη μάσκα. Εκεί μέσα μεγαλώνει.

Όσο λιγοστεύουν τα δέντρα, τόσο περισσεύουν οι άνθρωποι που θα όφειλαν να κρεμαστούν από τα κλαδιά τους.

Φορώντας τις μάσκες τους, κανονικά.

Δεν υπάρχουν πια μικρά κοριτσάκια με μάσκες. Την καθαρίσαν υγειονομικότατα την παδικότητα. Υπάρχουν εκκολαπτόμενοι φασίστες που δεν υπήρξαν ποτέ παιδιά.

Κάποιοι φρόντισαν για αυτό. Και πρέπει κι εμείς να τους φροντίσουμε, όπως τους πρέπει, τους παιδοκτόνους.

Όλα τα σχεδιάσαν, ένα πράμα μόνο ξεχάσαν: Τόση ντροπή μαζεμένη, πίσω από μια μάσκα δεν είναι μπορετό να κρυφτεί.

Τόσο μπόχα και τόση βρώμα, που όλα τα αντισηπτικά του κόσμου δεν μπορούν να την ξεπλύνουν.

Η σαπίλα αυτού που έχει βαθιά μέσα του νεκρώσει, καθώς ξέρουν όλοι, είναι μια διαδικασία μη αντιστρέψιμη.

Για αυτό τους θάβουμε τους νεκρούς μας.

Πέτρος Αργυρίου, 5/8/2022, agriazwa.blogspot.com.

Read More »