Our own Personal Jesus

Στην σύγχρονη ιστορία αυτής της απομίμησης κράτους, τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν πάντα η χήνα με τα χρυσά αυγά.

Τα βουτούσε η γενική κυβέρνηση όποτε  γούσταρε και όταν η χήνα στέγνωνε η κυβέρνηση την έσφαζε στο γόνατο για να ταΐσει η τα αχαΐρευτα βουλιμικά παιδιά της.

Η προτελευταία μεγάλη σφαγή έγινε με το PSI. Κι όμως και από αυτήν ακόμη τη γενοκτονία των διαθέσιμων κάτι περισώθηκε, κάτι που θα εξασφάλιζε ότι ακόμη κι αν η γενική κυβέρνηση χρεοκοπούσε, μέρος μισθών και συντάξεων θα σωζόταν.

Όχι πια.

Με την επίταξη των διαθέσιμων των δημόσιων φορέων, αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει το δόγμα δεν υπάρχει μέλλον μονάχα υποχρεώσεις από το εγγύς παρελθόν.

Είναι πραγματικά σχιζοφρενικό: πρώτη φορά αριστερά μαζί με πρώτη φορά πατριωτική δεξιά να κάνουν αυτό που οι πιο σκληροί νεοφιλελέδες δεν θα τολμούσαν ούτε στην πιο άγρια αυνανιστική του φαντασίωση τους να κάνουν σε έναν ολόκληρο πληθυσμό.

Η τελευταία μας πολιτική ελπίδα συνεχίζει το βιολί των κακούργων.

Δανείζεται από τις σάρκες μας για να πληρώνει δανειστές που αθετούν μονομερώς τις δικές τους υποχρεώσεις, φροντίζοντας να μην έχει μείνει σάλιο για το ενδεχόμενο της ρήξης, να μην έχει μείνει ούτε ένα βέλος στη φαρέτρα.  

Πράγματι, έχουν καταφέρει ήδη πολλά. Έχουν καταφέρει να ονομάσουν τη σόγια ψάρι και να επιβάλουν θαλασσινό μενού σόγιας.

Επέβαλαν το να λέγεται η απεχθής τρόικα Θεσμοί: Θεσμοποίησαν σε όλη την Ευρώπη την Τρόικα!

Σε κάποια επιμέρους η κυβέρνηση τα πάει καλά: Το πεδίο της μεγάλης φοροδιαφυγής για πρώτη φορά ανοίγει. Και μετά από χρόνια το ΣΔΟΕ τόλμησε να αγγίξει ολιγάρχη: Η σύλληψη του Λεωνίδα Μπόμπολα είναι μια εξόχως σημαντική είδηση ικανή να αλλάξει κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας αν φυσικά έχει συνέχεια. Το να ξεπεράσει το ΣΔΟΕ το δικό του βαθμό διαφθοράς και να τολμήσει να αγγίξει έναν από τους αρχηγούς των διαφθορέων που μέχρι σήμερα έχαιραν άτυπης μα πλήρους ασυλίας είναι ένα μικρό βήμα για την ανθρωπότητα μα ένα τεράστιο βήμα για το ΣΔΟΕ και τη χώρα.
Μικρή η ζημιά όμως για τον Μπόμπολα ο οποίος πλήρωσε στα γρήγορα 1,8 μύρριο κι έφυγε σαν κύριος κάτι που δείχνει το πόσο προβληματικό είναι το υπάρχον νομικό πλαίσιο. Στο σημείο αυτό οφείλουμε να ευχαριστήσουμε όλοι μας τον κύριο Βαξεβάνη γιατί η δωρεά Μπόμπολα είναι καρπός  της αποκάλυψης της λίστας Λαγκάρντ από τον Κώστα Βαξεβάνη και σε πείσμα ολόκληρου του σάπιου κατεστημένου. Το μεγαλύτερο κομμάτι όμως της καταναγκαστικής "δωρεάς Μπόμπολα" θα πάνε στους δανειστές.

Γιατί παρά τις καλές επιμέρους κινήσεις, αυτό όμως που αμφισβητείται παντελώς και ήδη από την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους είναι η γενική στρατηγική της κυβέρνησης στο φλέγον θέμα της διαπραγμάτευσης.

Αντί λοιπόν να στρέψει το μπιτόνι με τη βενζίνη της κρίσης σε αυτούς που την απειλούν, περιλούζεται με αυτό για να αποδείξει την αφοσίωση στους εξωτερικούς της εχθρούς μπας και συγκινηθούν.

Και η στρατηγική του τρελού μπορεί να πιάσει τελικά γιατί η Ευρώπη έχει πλέον θεμελιώδη ζητήματα ύπαρξης, αυτό δεν την καθιστά όμως σωστή στρατηγική.

Όσο για τους εχθρούς στο εσωτερικό, κινήσεις όπως η σύλληψη του Μπόμπολα είναι ακόμη η εξαίρεση. Ο Μπόμπολας δεν ηττήθηκε, απλά τσαλακώθηκε λίγο. Κι ενώ ο Στουρνάρας δείχνει επιδεικτικά τα αρχίδια του στην κυβέρνηση συγκαλύπτοντας τους φοροφυγάδες, η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα στην υπηρεσία των μεγαλοοφειλετών τάχα γιατί οι μεγαλοοφειλέτες της ΔΕΗ που μένουν στο ίδιο κτήριο φέσωναν τη ΔΕΗ σκεφτόμενοι πως ποτέ η ΔΕΗ δεν θα κοβε το ρεύμα σε κτήριο που στεγάζεται η εφορία. Δικαίως η Βαλαβάνη διαμαρτύρεται στη ΔΕΗ και καταγγέλλει εκβιασμό.

Γιατί η διακοπή ρεύματος στη ΔΟΥ Μεγάλου Πλούτου που ελέγχει υποθέσεις ακριβώς σαν κι αυτές του Μπόμπολα έγινε όλως τυχαίως μια μέρα πριν τη σύλληψη Μπόμπολα. μάλλον από βαλτούς του Μπόμπολα μέσα στην ίδια τη ΔΕΗ!

Είναι προφανές ότι για να πολεμήσεις αυτή την πολυπλόκαμη λερναία ύδρα χρειάζεσαι φωτιά και τσεκούρι. Και αυτό το φοβούνται οι Συριζαίοι περισσότερο ακόμη και από τη Λερναία Ύδρα. Μοιραία λοιπόν η αριστεροφροσύνη που φοβάται μην αυτοκατηγορηθεί για αυταρχισμό κατά των λίγων, οδηγείται σε ακόμη περισσότερο αυταρχισμό κατά των πολλών. Γιατί το να στέλνεις τα διαθέσιμα των φορέων του δημοσίου στην ΤΤΕ και μάλιστα αιφνιδιαστικά με πράξη νομοθετικού περιεχομένου είναι πράξη εξόχως αυταρχική το λιγότερο.

Το δηλώσαμε από νωρίς ότι χωρίς ρήξη στο εξωτερικό ρήξη με το εσωτερικό δε νοείται.

Μα οι της κυβέρνησης φοβούνται.
Φοβούνται μην δαιμονοποιηθούν όπως η Κωνσταντοπούλου και η σχιζοφρένεια συνεχίζεται. Ο ζουρλομανδύας έχει γίνει σιδηρά παρθένα.  

Ενώ στο εσωτερικό η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου έχει σαν στόχο να καταδείξει το πιο κομμάτι του χρέους είναι απεχθές ώστε να αποκηρυχτεί, ο Τσίπρας χαριεντίζεται με τον τελευταίο μεγάλο αρχιτέκτονα του απεχθούς χρέους, τον ΓΑΠ, ενώ στο εξωτερικό, ο άνθρωπος από το περιβάλλον του ΓΑΠ, ο Βαρουφάκης, 6 στις 10 φορές διαβεβαιώνει τους πάντες πως η Ελλάδα θα τιμήσει τις υποχρεώσεις της και μάλιστα προς αυτούς που δεν τιμούν ούτε καν στο ελάχιστο τις δικές τους προς την Ελλάδα.

Ο βαυκαλισμός της γενικής κυβέρνησης είναι παροιμιώδης.   

Όλοι της φέρονται σαν να ήταν μεγάλος τους εχθρός κι αυτό το αναμέναμε και το περιγράψαμε ότι θα συνέβαινε.

Αυτό που δεν περιμέναμε είναι πως αυτή θα συμπεριφερόταν σε όλους της τους εχθρούς σαν να ήταν φιλαράκια από το στρατό.

Ακόμη κι ο Χριστός θα ζήλευε τέτοια πραότητα.

Αλλά τους τελευταίους πραγματικούς χριστιανούς τους φάγαν τα λιοντάρια και η εκκλησία έγινε σκληρή κοσμική εξουσία.

Τους τελευταίους πραγματικούς αριστερούς θα τους φάνε λοιπόν οι λέοντες των αγορών και θα έχουμε μια ακόμη αριστερά εκ των αριστερών της δεξιάς κοσμικής εξουσίας; Μια ακόμη ΔΗΜΑΡ;

Τι περιμένετε ρε κιότες; Φάτε τα λιοντάρια ζωντανά. Ή τουλάχιστον σταματήστε να τα ταϊζετε με τις σάρκες του λαού.

Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι εξόφθαλμα λανθασμένος. Λογικό θα μου πείτε. Όταν στο σχεδιασμό συμμετέχει κάποιος που πιέζει την κυβέρνηση νεοφιλελεύθερα να συμβιβαστεί τι άλλο να περιμένουμε;
Ο κος Βαρουφάκης είναι το βαρύδι που επιδέξια γέρνει το ζύγι στη λάθος πλευρά.

Ποτέ δεν είχαμε αμφιβολίες για τις ικανότητες του κυρίου Βαρουφάκη. Είναι εξαιρετικός. Για αυτό που είχαμε εξαρχής αμφιβολίες ήταν για την αφοσίωση του. Σήμερα έχουμε λιγότερες αμφιβολίες από ποτέ. Ο κος Βαρουφάκης δεν είναι αφοσιωμένος ούτε στην κυβέρνηση του ούτε στον λαό του. Είναι αφοσιωμένος στο διεθνές περιβάλλον του.

Αλήθεια κε Βαρουφάκη, τι έγινε με τη Lazard κι γιατί μας πουλήσατε το εξόφθαλμο παραμύθι ότι συμβούλευε την ελληνική κυβέρνηση τσάμπα για την ψυχή της μάνας της; Ο τσάμπας ζει κύριε υπουργέ;

Κύριε Τσίπρα. Όποιος βλέπει τη φάκα δεν πέφτει με τα μούτρα στο τυρί.

Μια μόνο μεγάλη δύναμη έχει την ικανότητα να φέρει τους εγκληματίες Σαμαραβενιζέλους πίσω στο προσκήνιο. Ούτε οι δανειστές ούτε οι ολιγάρχες δύνανται να τους αναστήσουν.

Ο μόνος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ένας άλλος Χριστός που γυρνάει και το άλλο μάγουλο, ο Χριστός που με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια θα ταϊσει λαό και δανειστές μαζί. Μόνο ένας Χριστός έχει τη δύναμη να αναστήσει πολιτικά νεκρούς, να συγχωρέσει ληστές με μια τους δήλωση μετανοίας και να αγαπάει αυτούς που τον σταυρώνουν. 

Εσείς κύριε Τσίπρα.

Our own personal Jesus.

Χαρά που θα κάνουν πάλι τα λιοντάρια.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com 22/4/2015

Read More »