Οι Ζωές μας, όπως την γνωρίζαμε, περάσαν ανεπιστρεπτί. Για τους νοσταλγούς του παρελθόντος όμως, μεσόκοπους και βάλε, τα agriazwa και ο πολυπαινεμένος (και πολυπονεμένος) συγγραφέας τους, κάνουν μια καταπληκτική προσφορά. Ένα γενετικά τροποιημένο blast from the past με γονίδια Back to the future, για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν πράγματα που ξεπερνάν την δημιουργική ευφυία ενός μεγάλου μας δημιουργού...
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καραντίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καραντίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2020
Τρίτη 2 Ιουνίου 2020
Can't breath? Then stay the fucking home
Τα παρακάτω, τηλεγραφικά.
Η αστυνομική βία είναι ενδημική στις ΗΠΑ.
Όταν αφορά μαύρους, κάτι που είναι ήδη κακό, γίνεται 100
φορές χειρότερο.
Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος: πίσω από τον
αστραφτερό κόσμο της showbiz,
των σπορς και του πολιτικά ορθού, τα
ναρκωτικά είναι ο δρόμος για να βγάλεις λεφτά στα γκέτο.
Και πάλι όμως, ούτε στο νυχάκι της δεν δικαιολογείται η
αστυνομική...
Πέμπτη 28 Μαΐου 2020
Ο Τσιόδρας απαγγέλει Ελύτη απο τα Lidl.
Παρότι έχει δύο μέρες που έπεσε η αυλαία, η στυφή μεταλλική
γεύση παραμένει στο στόμα, ξυπνώντας μνήμες της σπουδαίας παράστασης όπως ο
Χριστός τον Λάζαρο.
Μνήμη ,δεύρο έξω. Η καραντίνα τέλειωσε. Κάποιες ατάκες του
Τσιόδρα όμως θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας:
« Επανέλαβα πολλές φορές αυτό που είναι το μοναδικό
δεδομένο στην επιστήμη. Η αβεβαιότητα, η εντιμότητα του να...
Δευτέρα 20 Απριλίου 2020
Μαζική καραντίνα: Η "θανάσιμη θεραπεία" της πανδημίας.

"Μπορείς να ξεγελάς όλους τους ανθρώπους για κάποιο καιρό, και κάποιους για πάντα, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάς τους πάντες για πάντα"
Αβραάμ Λίνκολν
Με περισσότερες έρευνες στον γενικό πληθυσμό να εκπονούνται
και να δημοσιεύονται, η μπίλια της θνητότητας του κορονοϊού , από το «θα
πεθάνουμε όλοι αν δεν κάτσουμε σπίτια μας» ποσοστό του 1% και του 5%, πόσο
μάλλον του 10-15%, κάθεται μάλλον ανεπιστρεπτί στο 0,4% με 0,1%.
Ενδεικτικά, η
έρευνα της Decode στην Ισλανδία από νωρίς έδειχνε 0,3%, τα νούμερα στην
Κωμόπολη Vo στην Βόρεια Ιταλία έδειχναν
0,33% και μέσω αυτών επετεύχθη η εξαφάνιση της πανδημίας εκεί, η πρόσφατη
μελέτη στην πόλη Gangelt στην Γερμανία έδωσε 0,34% και ακόμη πιο πρόσφατη έρευνα του
Στάνφορντ στη Σίλικον Βάλλεϊ έδειξε ποσοστά από 0,1 εώς 0,2%.
Εδώ να τονιστεί ότι όταν αναφερόμαστε σε ποσοστά θνητότητας,
εννοούμε το πόσοι από αυτούς που έχουν προβληθεί από τον ιό, θα πεθάνουν από
αυτόν. Στον γενικό πληθυσμό τα ποσοστά αυτά είναι κατά πολύ μικρότερα.
Τα ποσοστά αυτά δεν είναι ποσοστά «του δεν τρέχει τίποτε»
αλλά είναι σίγουρα ποσοστά που εξανεμίζουν τον πανικό και την προπαγάνδα του.
Για όποιον έχει κάποια εξοικείωση με την ιστορία των καινών
επιδημιών, αυτό το φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο.
Στην μεγάλη προπαγάνδα της γρίπης των χοίρων το 2008-2009,
είχαμε ακριβώς την ίδια στατιστική διόγκωση, με τα ποσοστά θνητότητας να
ξεκινάνε από το 10%, για να κάτσουν τελικά στο 0,2%.
Η μεγάλη διαφορά είναι ότι τότε, η δουλειά είχε στηθεί για
να πουληθούν εμβόλια και φάρμακα που ήταν έτοιμα ή σχεδόν έτοιμα και δεν υπήρχε
μπροστάρης όπως η Κίνα για να επιβληθούν καραντίνες. (Περισσότερα για αυτά τα
θέματα, μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου Θανάσιμες Θεραπείες, εκδ. Etra, 2011, που παρά τα όποια
λάθη και υπερβολές του, παραμένει ένας φάρος κι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία
αναφοράς στα ζητήματα αυτά)
Με το τεράστιο ποσοστό μη καταγραμμένων κρουσμάτων να
υπολογίζεται από την μελέτη του Στάνφορντ από 50 εώς 80 φορές πάνω από το
καταγεγραμμένο, πολλές από τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί πρέπει να ειδωθούν
υπό άλλο πρίσμα, που καθόλου κολακευτικό δεν είναι, όχι μόνο για αυτούς που τις
έλαβαν αλλά και για αυτούς που τις δέχτηκαν, επικρότησαν και χειροκρότησαν,
καθώς ουσιαστικά χειροκρότησαν τον οικονομικό τους θάνατο.
Με έναν στους έξι νεοϋρκέζους να έχουν ήδη προσβληθεί πριν
την καραντίνα όπως δείχνουν οι στατιστικές προβολές, η καραντίνα ήταν απλά
αδύνατο να ανασχέσει την επιδημία εκεί
και ίσως να επιτάχυνε κιόλας την επέκτασή της μέχρι του σημείου της επίτευξης
φυσικής ανοσίας αγέλης. Το ίδιο συμβαίνει και σε συγκεκριμένες περιοχές της
Β.Ιταλίας και Ισπανίας, κι αυτό αποτελεί ισχυρό δείκτη του πόσο καταστροφική
και μάταια είναι η λογική της μαζικής καραντίνας αντί των επιλεκτικών
προσεγγίσεων, με οδηγό τα τεστ και την ιχνηλάτηση.
Αυτό συμβαίνει όταν κυβερνήσεις και πληθυσμοί πορεύονται στο
άγνωστο με βάρκα τον κινεζικό αυταρχισμό.
Οι επιπτώσεις του πανικού και της καραντίνας, φαίνεται πλέον
να είναι μεγαλύτερες από την ίδια την επίπτωση της πανδημίας: Πέρα από την
τεράστια οικονομική ζημιά που ξεπερνά κατά πολύ την κρίση του 2009 κι ενώ
σίγουρα δεν είναι λίγοι οι νεκροί της πανδημίας, το άθροισμα των νεκρών από
ενδοσοκομειακές λοιμώξεις, από παραμέληση άλλων νοσημάτων, από στρες και
πιθανόν και από ιατρικά λάθη, μάλλον ξεπερνούν τα θύματα από τον ίδιο τον ιό
και θα έχουν και μακροχρόνιες επιπτώσεις.
Το δόγμα «αντιμετωπίστε τα πάντα σαν κορονοϊό», είχε
καταστροφικές συνέπειες.
Η πανδημία της προπαγάνδας, του πανικού, της αμέλειας, του
ανορθολογισμού, της προχειρότητας και του φασισμού, πιθανόν να ήταν χειρότερη από
την πανδημία του ιού.
Ηγέτες όπως ο Τζόνσον και ο Τραμπ, χαρακτηρίστηκαν ως
ανθρωπόμορφα τέρατα που δεν τους νοιάζουν οι ανθρώπινες ζωές, όταν στην
πραγματικότητα, ο πραγματικός φασισμός ήταν το να υφαρπάξει το κράτος βασικότατες,
θεμελιώδεις ελευθερίες και δικαιώματα και ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού όχι
μόνο να το επικροτεί αυτό αλλά και να θεωρεί όσους δεν συμφωνούν με αυτό
δημόσιους κινδύνους. Γιατί κυρίες και κύριοι, πραγματικός φασισμός είναι όταν
μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μετέχει αυτού.
Όλο και περισσότερες χώρες, ανοίγουν τις καραντίνες. Αλλά το
κάνουν με έναν τρόπο που δεν αφήνουν πλήρως τον απόλυτο έλεγχο που επετεύχθη
πάνω στον πληθυσμό.
Έτσι είναι οι κυβερνήσεις που θα συνεχίζουν να ορίζουν ποιοι
τομείς της κοινωνικής ζωής και οικονομικής ζωής θα ανοίγουν και ποιοι θα
κλείνουν, συνεχίζοντας να έχουν θεϊκές, ή αν θέλετε βασιλικές εξουσίες πάνω
στις ζωές μας.
Όπως αποκαλυπτικά ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης σε διεθνείς
οργανισμούς για την αντιμετώπιση της πανδημίας κος Μόσιαλος, δήλωσε, δεν θα
υπάρχει επιστροφή σε πλήρη κανονικότητα. Το οποίο, όπως άλλωστε συνέβη και με
τα μνημόνια, μεταφράζεται στο «θα υπάρξει επιστροφή στην νέα κανονικότητα», με ορίζοντα
την επιβολή υποχρεωτικού εμβολίου, τουλάχιστον για τις ευπαθείς ομάδες, αν όχι
για όλους.
Υπήρξαν κι άλλοι αξιωματούχοι που κάναν παρόμοιες δηλώσεις.
Αυτές τις νέες κανονικότητες είναι που πρέπει να φοβόμαστε
περισσότερο.
Το 2005, είχα δώσει τον τίτλο Θανάσιμες Θεραπείες στο βιβλίο
που είχα ξεκινήσει να γράφω τότε, παρακινούμενος από την προπαγάνδα της εποχής
για την γρίπη των πουλερικών.
Δεδομένου του ότι σε αρκετές χώρες όπου γίναν πολλά κατά μέσο όρο τεστ στον
γενικό πληθυσμό, με πρώτες και καλύτερες την Ισλανδία, τις νήσους Φερόε και με
τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ και το Μπαχρέιν να ακολουθούν, η επιδημία
του κορονοϊού σταματήθηκε στο ξεκίνημα της, η μαζική και το ξανατονίζω η μαζική
καραντίνα, μοιάζει με θανάσιμη θεραπεία.
Με την εξαίρεση του ότι δεν είναι καν θεραπεία, καθώς σε
τυχόν δεύτερο κύμα της επιδημίας, όσο πληθυσμοί έχουν προσβληθεί λιγότερο την
πρώτη φορά, όπως συμβαίνει πχ στα βαλκάνια, θα έχουν πολύ χειρότερη μοίρα, ενώ
αυτοί που υπέφεραν περισσότερο και φθάσαν κοντά στην ανοσία αγέλης, δε θα
επηρεαστούν περισσότερο από ότι από την εποχική γρίπη. Οι τελευταίοι έσονται
πρώτοι.
Υπάρχει ένας και μόνο τρόπος αποτελεσματικής αντιμετώπισης
της οποιαδήποτε πανδημίας: Η επιστήμη και η τεχνολογία, με άλλα λόγια τεστ και ιχνηλάτηση
στον γενικό πληθυσμό, με επιλεκτική απομόνωση μεμονωμένων κρουσμάτων και
ομάδων.
Η γενική καραντίνα είναι ένας καταστροφικός ανορθολογικός
φασισμός που στόχο έχει να αποκρυφτούν
οι ευθύνες για την συρρίκνωση των συστημάτων δημόσιας υγείας και κρίσιμων
υποδομών και για να περάσουν αυταρχικές ατζέντες που ελάχιστη σχέση είχαν μέχρι
πρότινος με τον Δυτικό Πολιτισμό.
Κυριακή 22 Μαρτίου 2020
Πανδημία, επικαιροποίηση

Ας ξεκινήσουμε από αυτά που οι περισσότεροι από εμάς θα
συμφωνήσουμε:
Α) Όποιο σενάριο κι αν δεχτεί κανείς, τα συστήματα υγείας
χρειάζονται επειγόντως ενίσχυση και όχι προσωρινή.
Ο νεοφιλελευθερισμός εγκλημάτησε συρρικνώνοντας τα. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι καταστροφικός όταν πρόκειται για καταστροφές,
λοιμούς. Μέχρι πρότινος μάλιστα τις χρησιμοποιούσε για να κερδοσκοπεί.
Β)...
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2020
Η πραγματική εικόνα της "πανδημίας"
Όπως και στην γρίπη των χοίρων, έτσι και τώρα, οι αρμόδιοι
οργανισμοί παύουν να μετρούν κρούσματα στον γενικό πληθυσμό, όταν ο WHO φωνάζει
πανδημία, λες και αυτό είναι το κύριο μέλημα τους: Να φωνάξει ο WHO πανδημία.
Στις 13/3/2020 λοιπόν και η Ελλάδα, με μόλις 121 επιβεβαιωμένα
κρούσματα, σταμάτησε να ψάχνει για κρούσματα και να αντλεί στατιστικά από τον
γενικό πληθυσμό. Εργαστηριακά τεστ γίνονται πλέον μόνο σε ασθενείς με συμπτώματα
οξείας αναπνευστικής λοίμωξης.
Ειπώθηκε ότι άμεσα θα γίνουν και κάποιες δειγματοληψίες στον
γενικό πληθυσμό για να έχουμε μια μικρή εικόνα για το τι γίνεται στην
κοινότητα.
Με ποια κριτήρια όμως θα γίνουν αυτές;
Όπως δήλωσε
χαρακτηριστικά ο καθηγητής Τσιόδρας «δεν υπάρχει και νόημα όσοι έχουν ήπια συμπτώματα να πηγαίνουν
για εργαστηριακό έλεγχο στα νοσοκομεία. Άλλωστε αν τα συμπτώματα είναι ήπια,
καμία σημασία δεν έχει αν κανείς έχει νοσήσει από κορονοϊό ή για παράδειγμα από
γρίπη, αφού δεν κινδυνεύει. Αρκεί βέβαια να παραμείνει στο σπίτι του.»
Ωωω, έλα τώρα. Που
πήγε όλο εκείνο το κυνήγι του ιού; Η ιχνηλάτιση των προηγούμενων ημερών. Τώρα
μας νοιάζει μόνο η καραντίνα. Αφού ο ΠΟΥ φώναξε πανδημία. Όλα καλά τώρα.
Με την πρακτική
εργαστηριακής εξέτασης μόνο σοβαρών κρουσμάτων, τα ποσοστά της καταγεγραμμένης
θνησιμότητας τεχνητά θα διογκωθούν, δημιουργώντας μια αυτοεκπληρούμενη
προφητεία, αυτή της επικίνδυνης πανδημίας.
Με αυτήν την πρακτική θα μάθουμε κάτι το εντελώς πρωτόγνωρο:
οι άρρωστοι πεθαίνουν πιο συχνά από τους υγιείς. Μάλιστα.
Ποια είναι όμως τα κριτήρια του WHO για
εργαστηριακή διερεύνηση;
Τα εργαστηριακά τεστ γίνονται στους ασθενείς με σοβαρά
συμπτώματα.
Είναι στην διακριτική ευχέρεια των χωρών να κάνουν τεστ σε
ευρύτερα κλάσματα του πληθυσμού.
Κι έτσι, είμαστε βέβαιοι ότι τα στατιστικά για την
μεταδοτικότητα και την θνησιμότητα που μας δίνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, είναι συχνά
λάθος.
Αυτό είναι ικανό να εξηγήσει τις τεράστιες διαφορές σε
ποσοστά θνησιμότητας ανάμεσα σε χώρες, που μπορεί να φτάνουν και το 6000%.
Αυτό λοιπόν που βλέπουμε δεν είναι την επιδημία αλλά όπως
ολόσωστα έχει από νωρίς παρατηρήσει ο
πνευμονιολόγος Wolgang Wodarg,
τη δραστηριότητα των ειδικών που ψάχνουν για τον ιό! Ο Wodarg ήταν άλλωστε αυτός που πίεσε για
να κάνει η ΕΕ έρευνα για την γρίπη των χοίρων και να βγάλει ένα καταδικαστικό
πόρισμα που συγκαλύφθηκε από τα μήντια.
Για να δούμε όμως, πόσα τεστ κάναν οι χώρες, σε όλο τον
πλανήτη; Τα τεστ που έχουν γίνει παγκοσμίως,
τουλάχιστον μέχρι τις 13/5/2020, δεν πρέπει να ξεπερνάνε το 1.000.000,
με τα 320.000 να έχουν γίνει στην Κίνα. Δηλαδή, έχουν εξεταστεί ένας στους
7.000, ποσοστό πολύ μικρό για πανδημία.
Ενδεικτικά, 250.000 σε Νότιο Κορέα, 86.000 σε Ιταλία, 77.000
σε Ρωσία, 29.000 σε Η.Β, μόλις 21.000 σε ΗΠΑ, 16.000 σε Ταϊβάν, 10.000 σε
Ιαπωνία, 9000 στο Μπαχρέιν και στις περισσότερες άλλες χώρες κάτω από χίλια.
Για να βγάλουμε τα πια ασφαλή από τυχόν συμπεράσματα, θα
διαλέξουμε τις δύο χώρες που συνέλεξαν το μεγαλύτερο ποσοστιαία δείγμα, το
Μπαχρέιν, με 1 τεστ ανά 160 κατοίκους του και την Νότια Κορέα, με 1 τεστ ανά
250 κατοίκους της. Το Μπαχρέιν δεν έχει σοβαρή εστία και με μόνο 240 κρούσματα
και 0 θανάτους δεν μπορεί να μας δώσει κάποια αντιπροσωπευτική εικόνα για την
επικινδυνότητα.
Στο πολύ μεγαλύτερο σε απόλυτους αριθμούς δείγμα της
Ν.Κορεάς θα βρούμε ένα ποσοστό θνησιμότητας του 0,7%.
Αν συνυπολογίσει κάποιος και τα αδιάγνωστα κρούσματα που
είναι δύο και τρεις φορές, μπορεί και 10 φορές παραπάνω από τα καταγεγραμμένα,
παίρνουμε ποσοστό θνησιμότητας εποχιακής γρίπης, με ποσοστά από 0,35% ως κάτω
από 0,1%. Δεν ξέρουμε σε πόσο βαθμό αυτοί οι συντελεστές αντισταθμίζονται από
το ότι οι καταγραφόμενοι θάνατοι, αντιστοιχούν σε προηγούμενα στάδια της επιδημίας
καθώς από την αρχή της προσβολής από τον ιό ως τυχόν θάνατο μπορεί να
μεσολαβήσουν από 20 μέρας έως ένα μήνα.
Ούτως ή άλλως, 7 με 15% των κρουσμάτων σε κάθε σεζόν γρίπης, συνοδεύονται από κορονοϊούς.
Και ούτως ή άλλως, σε σχέση με τους 4.000.000 θανάτους που
έχουμε από οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις ετησίως στον πλανήτη, οι 6.000
θάνατοι που έχουμε από τον COVID
μέχρι και τις 15/3/2020, είναι ποσοστό περίπου 0,01%, πολύ μικρότερο από την
συμμετοχή των κορονοϊών σε κάθε σεζόν ιώσεων.
Αν βάλουμε τα ψευδώς θετικά τεστ, τα πραγματικά ποσοστά
γίνονται λίγο ακόμη μικρότερα, πόσο μάλλον αν αμφισβητήσουμε την ειδικότητα των
τεστ.
Ο αρμόδιος φορέας στις ΗΠΑ, το CDC, έδωσε στα νοσοκομεία στις 20
Φεβρουαρίου ένα πολύ φιλόδοξο τεστ που θα ανίχνευε όχι μόνο τα κρούσματα COVID-19, αλλά και άλλους
ιούς.
Το τεστ, αποσύρθηκε καθώς έδινε πολλά ψευδή θετικά στην
δεύτερη κατηγορία.
Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό, πως όσο πιο πολύ μετράνε
νοσοκομειακά κρούσματα, πόσο πιο πολύ θα ανεβαίνουν τεχνητά τα ποσοστά
θνησιμότητας.
Και πως πλέον, τα περισσότερα νοσοκομεία σε χώρες με πολλά
κρούσματα, είναι εστίες μόλυνσης από τον Κορονοϊό. Επομένως κι αυτοί που
πηγαίνουν στα νοσοκομεία χωρίς τον κορονοϊό, έχουν σημαντική πιθανότητα να τον
κολλήσουν.
Τα πρωτόκολλα για πιθανές επιδημίες όφειλαν να είναι πολύ
σχολαστικότερα, με ειδικές μονάδες, εκπαιδευμένο προσωπικό και πολλά
περισσότερα μέσα.
Ποιος μπορεί να μας πει λοιπόν μέσα σε αυτόν τον ωκεανό της
ανετοιμότητας και της στατιστικής προχειρότητας, τι στο καλό συμβαίνει;
Μάλλον οι νοσοκομειακοί γιατροί. Αλλά και εκεί υπάρχουν
εύλογες ενστάσεις. Στην εικόνα που θα μας δώσουν.
Υπάρχουν δύο εξαιρέσεις σε όλο των κόσμο που διαφωνούν με
την εικόνα μιας ακόμη συνηθισμένης ίωσης που περιγράφω: Η Ιταλία και η Γουχάν. Μου
είναι ακόμη και σήμερα σχεδόν αδύνατο να εξηγήσω τους χιλιάδες νεκρούς της
Ιταλίας.
Η Ιταλία είναι όμως η εξαίρεση.
Οπουδήποτε αλλού, τα νούμερα του κορονοϊού δεν είναι πολύ
δραματικότερα από τους εποχιακούς κύκλους της γρίπης και των γριπωδών συνδρομών.
Επιπρόσθετα, ο κορονιός, αν και πιο πολύτροπος στην
μετάδοση, δεν είναι θανατηφόρος για τα
παιδιά.
Σε κάθε περίπτωση, θα υπάρξει επιβάρυνση των συστημάτων
υγείας. Σε κάθε σεζόν υπάρχει. Έχουν όμως οι ήδη δικαιολογημένα πανικόβλητοι
γιατροί μας κάποια ιδέα για το πόσα πανικόβλητα γεροντάκια με πυρετό και βήχα
θα σπεύσουν στα νοσοκομεία εξαιτίας όχι της επιδημίας αλλά του πανικού που έχει
διασπαρθεί και θα κολλήσουν ενδονοσοκομειακή λοίμωξη από την οποία και είναι
πιθανό να πεθάνουν;
Η μόνη σοβαρή μελέτη που θα μπορούσε να διαφωτίσει το
Ιταλικό παράδοξο, είναι εκείνη που θα συνέκρινε ποσοστά θνησιμότητας ανάμεσα σε
ασθενείς σε κατ’ οίκον νοσηλεία, ή σε ειδικές μονάδες σε σχέση με ασθενείς σε
νοσοκομεία. Μόνο έτσι θα μπορούμε να
ξέρουμε τι είναι αυτό που σκοτώνει περισσότερο στην Ιταλία: Η επιδημία ή ο
πανικός και η και η κατάσταση στα νοσοκομεία.
Είναι η τέταρτη φορά μέσα σε 40 χρόνια, που ο ΠΟΥ φωνάζει
πανδημία μεγαλοποιώντας, ενίοτε και σε βαθμό φαιδρότητας την πραγματική εικόνα.
Είναι η πρώτη φορά όμως στην σύγχρονη εποχή που η καραντίνα
επιβάλλεται σχεδόν παγκοσμίως ως μέτρο αντιμετώπισης ασθενειών.
Διαλέξαν όμως το λάθος στέλεχος για να επιβάλλουν καραντίνα.
Με μεγάλο χρόνο επώασης του Ιού και με πολλούς τρόπους μετάδοσης, για να είναι
πολύ αποτελεσματική η καραντίνα θα πρέπει να επιβάλλεται για τουλάχιστον ένα
μήνα, ειδάλλως, με την λήξη της θα ξαναρχίζει τον κύκλο της. Κινέζοι ειδικοί
μιλάν ακόμη και για τέσσερις μήνες. Σε τέσσερις μήνες καραντίνας, η χώρα που
την εφαρμόζει έχει οικονομικά πεθάνει. Σε μια περίοδο μάλιστα που ελλοχεύει κι
ένα παγκόσμιο οικονομικό κραχ που θα είναι πολύ χειρότερο από ότι έχουμε
γνωρίσει μέχρι τώρα.
Η καραντίνα λοιπόν, μπορεί να έχει πολύ σημαντικότερες
επιπτώσεις από την επιδημία. Και αυτός είναι ο λόγος που το ΗΒ δεν την επέλεξε
μέχρι και σήμερα.
Επίσης, σε τυχόν επανεμφάνιση του Ιού κάποια άλλη σεζόν,
η καραντίνα θα έχει αποτρέψει την ανοσία
μεγάλου τμήματος του πληθυσμού και θα έχουμε επανάληψη, αν όχι επιδείνωση του
φαινομένου.
Υπήρχαν πολύ πιο αποτελεσματικοί τρόποι για την αποτροπή ή
έστω για την καθυστέρηση της επιδημίας. Θα μπορούσαν όλες οι χώρες να είχαν
κλείσει τις μετακινήσεις από και προς τις πληγείσες περιοχές.
Επιλέξαν να μην το κάνουν.
Θα μπορούσαν να στοχεύσουν στην απομόνωση και προστασία των
ευπαθών ομάδων, εγχείρημα ομολογουμένως δύσκολο αλλά έχουμε δει φαραωνικά έργα
να γίνονται για πολύ πιο ασήμαντους λόγους. Την στρατηγική αυτή την επέλεξε εν μέρει το
Η.Β.
Θα μπορούσαν να κάνουν ότι έκανε η Νότια Κορέα: Εξαντλητικά
τεστ και ιχνηλάτιση σε κάθε στάδιο της επιδημίας. Ούτε που το διανοήθηκαν.
Και θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό, αντί να χαθούν λεφτά
από την καραντίνα, αυτά να έχουν επενδυθεί εξ’ αρχής στην θωράκιση του συστήματος
υγείας. Θα ήταν πολύ καλύτερη επένδυση και στρατηγική και για το παρόν και για
το μέλλον.
Και θα είχαν ακόμη καλύτερα αποτελέσματα αν είχαν συνδυάσει
οποιεσδήποτε από τις άνωθεν πολιτικές.
Αντί όλων αυτών λοιπόν, οι δυτικές κυβερνήσεις ζήλεψαν τον
αυταρχισμό της Κίνας και έβαλαν τους πληθυσμούς τους σε καραντίνα για πρώτη
φορά στην σύγχρονη ιστορία του Δυτικού κόσμου.
Και είναι η πρώτη φορά μετά από αιώνες που φορείς θα
διώκονται. Η σχετική νομοθεσία άλλωστε
υπάρχει και προβλέπει ακόμη και ισόβια για όποιον κολλήσει ασθένεια σε ομάδα
άλλων ανθρώπων. Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ,
όπως έλεγε ένα παλιό τραγούδι. Αυτός που σπάει την καραντίνα, είναι πλέον
δημόσιος κίνδυνος. Δεν είναι υπερβολή. Είναι η πραγματικότητα.
Αυτή είναι η αρχή του τέλους του κοινωνικού ανθρώπου. Η
επαφή πλέον, απαγορεύεται. Και αυτά θα μπορούν πλέον να τα κάνουν οι
κυβερνήσεις σε κάθε κύκλο σοβαρής Ίωσης.
Το προηγούμενο, το τετελεσμένο, έχει ήδη
δημιουργηθεί. Και οι πληθυσμοί συμμορφώθηκαν σε αυτό.
Από δω το φέραν, από εκεί το φέραν, τελικά τα καταφέραν. Και
μας την φέραν.
Μπήκαμε σε έναν πολύ σκοτεινό δρόμο που μας γυρνάει αιώνες
πίσω.
Αυτή η επιδημία θα σκοτώσει κάποιους ανθρώπους. Άνθρωποι
πεθαίνουν. Ίσως να εξαντλήσει και κάποια συστήματα υγείας. Τα παράπονα σας στην
ηγεμονία των νεοφιλελευθέρων και των αγορών παρακαλώ. Είναι όμως σίγουρα ένα
ακόμη καρφί στο φέρετρο του Δυτικού Πολιτισμού και των αξιών του. Κι ίσως το
τελευταίο.
Δεν ήρθε μόνο ο ιός από την Κίνα. Ήρθε και ο αυταρχισμός της
και η αρχή του τέλους της ατομικής ελευθερίας και του ανθρώπου ως κοινωνικό
πλάσμα.
Τσιν, τσαν, τσον. Σύντομα και σε μια γειτονιά κοντά σας.
Δεν περιγράφω άλλο.
Πέμπτη 12 Μαρτίου 2020
Το αποτελείωμα του Homo Socialis

Λέγαμε πως ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό🔛. Ήρθε ο καιρός να μας
αναγκάσουν να αναθεωρήσουμε.🙎
Ο Homo Socialis είχε ήδη δεχτεί σοβαρά πλήγματα.
Η οικονομική κρίση και η ανεργία έφερε αρκετούς ανθρώπους
στην απομόνωση της φτώχειας, χωρίς επιλογές στην διασκέδαση και την
κοινωνικότητα.
Το διαδίκτυο μας απελευθέρωσε μόνο στην αρχή και έπειτα μας παγίδευσε
στον κόσμο του- τον κόσμο ...
Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020
Ο κορονοϊός, τώρα και στην Θεσσαλονίκη. Q&A
Ήταν θέμα χρόνου και τύχης. Ξεμείναμε κι απ’ τα δύο.
Το πρώτο καταγεγραμμένο κρούσμα είναι μια 38χρονη που
επέστρεψε από εστία στην Ιταλία.
Δεν τίθεται κανένα ζήτημα για την υγεία της.
Εδώ όμως ξεκινάει η βεντάλια των ενδεχομένων. Και των
ευθυνών.
Αν η γυναίκα επέστρεψε μετά από την προηγούμενη Παρασκευή, η
κυβέρνηση έχει κάθε ευθύνη, καθώς ήδη θα έπρεπε να είχε διακόψει τις πτήσεις...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)