Η μεταναστευτική κρίση της Νέας Υόρκης.

 

Όπως είπαμε παλαιότερα, ο δυτικός πολιτισμός, κυρίαρχος για αιώνες, βρίσκεται σε παρακμή και παράγει διαρκώς κρίσεις για να ξεπεράσει τις προηγούμενες που δημιούργησε. Κι όταν ένας πολιτισμός δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε εξωτερικός προκλήσεις και στις κρίσεις που εμφανίζονται στο εσωτερικό του, καταρρέει. «Όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει», όπως είπε κάποιος που ονόματα δεν λέμε.  

Υγειονομική κρίση, ενεργειακή κρίση, επισιτιστική κρίση, οικονομική κρίση (ύφεση σε συνδυασμό με αχαλίνωτο πληθωρισμό), κρίση των λιπασμάτων, κρίση των σιτηρών. Κρίση, με πιάνει κρίση και τα επόμενα 7.777 χρόνια είναι κρίσιμα.

Εξαιτίας όλων των παραπάνω, έπεται καινούρια μεταναστευτική κρίση. Η Νέα Υόρκη, ήδη την βιώνει. Ας δούμε το πώς και το γιατί. Ας δούμε λοιπόν τις παραμέτρους της.  

-Οι κυρώσεις κατά της Βενεζουέλας που έχουν επιτείνει την φτώχια και την πείνα. Την ίδια στιγμή που κάτι συζητιόταν να στραφεί η Ευρώπη στα πετρέλαια της Βενεζουέλας, για να σωθεί από την εποχή των παγετώνων στην οποία οι «ηγέτες» της, την οδηγούν όλο και βαθύτερα λόγω του πολέμου εναντίον της Ρωσίας, οι κυρώσεις κατά της Βενεζουέλας όχι μόνο συνεχίζονται, αλλά η πεφωτισμένη Δύση φροντίζει να επιβάλλει κι άλλες κυρώσεις στο Ιράν για τα drones που έδωσε στην Ρωσία την ίδια μάλιστα στιγμή που ο ΟΠΕΚ έχει χαστουκίσει κι άλλο τις οικονομίες της Δύσης, μειώνοντας κι άλλο την παραγωγή του. Να δούμε λοιπόν από πού θα βρούμε ενέργεια.  

-Οχτώ εκατομμύρια άνθρωποι, έχουν φύγει από την Βενεζουέλα, ψάχνοντας για μια νέα πατρίδα. Οι ΗΠΑ, έχοντας κόψει κάθε διπλωματικό δεσμό με την Βενεζουέλα, δεν μπορεί να τους επιστρέψει.

-Ο Τραμπ είχε περάσει νόμο που απαγόρευε την είσοδο μεταναστών για λόγους εθνικής ασφαλείας και δημοσίας υγείας, στο πλαίσια της πανδημίας. Με την εκλογή του Μπάιντεν, οι δημοκρατικοί προσπάθησαν να τον ανακαλέσουν, αλλά το ομοσπονδιακό δικαστήριο απέρριψε το αίτημα τους, έχοντας στην σύνθεση του κυρίως ρεπουμπλικάνους,

-Οι ρεπουμπλικανικές πολιτείες, στέλνουν τους μετανάστες που τους έρχονται με λεωφορεία στις δημοκρατικές πολιτείες. Μπορεί να τους κερνάν και κανά μπέργκερ για τον δρόμο.

-Η Νέα Υόρκη, είναι η μοναδική πολιτεία που έχει νομιμοποιήσει κάθε είδους μετανάστευσης κι όπως είναι κατανοητό, έχει γίνει πόλος έλξης, σε τέτοιο βαθμό ώστε η απόπειρα της να εντάξει τους νεοεισερχόμενους μετανάστες στο δίκτυο πρόνοιας για τους αστέγους, το έχει ήδη ξεχειλώσει.

-Έτσι, ο Μπάιντεν, ο προοδευτικός, επικαλείται τον νόμο Τραμπ, για να ανακόψει την ροή. Κανείς από αυτούς τους αλά καρτ ανθρωπιστές δεν τον καταδικάζει. Πως θα μπορούσε άλλωστε, όταν οι επιλεκτικοί ανθρωπιστές κατά κανόνα βάλανε πλάτη και καταχειροκροτούσαν την μεγαλύτερη, πανανθρώπινη αφαίρεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά την διάρκεια της πανδημίας; Ο Μπάιντεν έβαλε ένα πλαφόν 24.000 ψυχών που θα μπορούν να γίνουν δεκτές στις ΗΠΑ, υπό το καθεστώς αναστολής απέλασης, αν και μόνο αν, έχουν αμερικάνους χορηγούς για τα επόμενα δύο χρόνια. Αυτό κι αν είναι ανθρωπισμός. Που είναι οι τσιρίδες του επιλεκτικού ανθρωπισμού για την μετανάστευση με  χορηγούς;  

-Παρομοίως με την συμφωνία Γερμανίας-Τουρκίας για τους Σύριους μετανάστες, ο Μπαίντεν έκανε συμφωνία με το Μεξικό, για κάθε έναν από τους 24.000 που θα πάρει η Αμερική, να παίρνει έναν και το Μεξικό. 

Μόνο που περισσεύουν καμιά 7 εκατομμύρια, 952 χιλιάδες ψυχές, στο έλεος του θεού.

Ζητούνται κανάλια να κουνήσουν το δάκτυλο και να μας εμφυσήσουν ανθρωπισμό. Αλλά ξεχάσαμε. Αυτά μόνο απέναντι σε «συντηρητικές» κυβερνήσεις τα κάνουνε. Οι προοδευτικοί είναι φρέσκοι και δεν σαπίζουν. Μόνο οι συντηρητικοί χρειάζονται συντηρητικά.

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 20/10/2022.   

Read More »

Can't breath? Then stay the fucking home

Τα παρακάτω, τηλεγραφικά.

Η αστυνομική βία είναι ενδημική στις ΗΠΑ.

Όταν αφορά μαύρους, κάτι που είναι ήδη κακό, γίνεται 100 φορές χειρότερο.

Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος: πίσω από τον αστραφτερό κόσμο της showbiz, των σπορς  και του πολιτικά ορθού, τα ναρκωτικά είναι ο δρόμος για να βγάλεις λεφτά στα γκέτο.

Και πάλι όμως, ούτε στο νυχάκι της δεν δικαιολογείται η αστυνομική βία κατά άοπλων νέγρων.

Και δεν δικαιολογείται η έκταση που έχουν πάρει οι διαδηλώσεις στις ΗΠΑ.

Για πρώτη φορά έχουν εξαπλωθεί τόσο, περισσότερο κι από την πανδημία.

Υπάρχει υποκίνηση. Αλλά κι αυτή δεν αρκεί να δικαιολογήσει την έκταση των φαινομένων.

Είναι δεδομένο ότι ο Τραμπ πρέπει να φύγει. Πάση θυσία. Ακόμη και πριν την εκλογή του ήταν δεδομένο.

Οι αντιφά πήραν θέσεις παρόμοιες με μένα στο θέμα της πανδημίας απλά και μόνο γιατί τα έσοδα τους ήταν από τις καταλήψεις και με την καραντίνα βούλιαξαν.

Δεν είναι δυνάμεις ελευθερίας. Κώλοι είναι που σκουπίζονται με ιδεολογίες.

Ο Λευκός Οίκος βρέθηκε υπό πολιορκία.

Μετά από δύο μήνες καραντίνας, με εκατομμύρια ανέργους στις ΗΠΑ, με τα γκέτο να έχουν χτυπηθεί ασύγκριτα περισσότερο, η ψυχή των διαδηλώσεων είναι οι επιπτώσεις της καραντίνας, όσο κι αν ο Σόρος και οι δημοκρατικοί έχουν βάλει το βρώμικο χεράκι τους, όσο πορτοκαλί κι έχει ο αντιρατσισμός.

Το ζήσαμε κι εμείς αυτό μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου,  ενός εφήβου, σε πολύ καλύτερες εποχές για τον πλανήτη. Και μετά ήρθε το ΔΝΤ.   

Διαδηλώσεις με μπάχαλα και πλιάτσικο δεν έχουν σαφές ιδεολογικό στίγμα ούτε θα φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο.

Κανείς πλέον δεν βγαίνει να κατηγορήσει τους διαδηλωτές ότι αποτελούν δημόσιο κίνδυνο κι ότι θα κολλήσουν τον πλανήτη και θα σκοτώσουν τους γέρους.

Πως θα μπορούσε; Με διαρροή από επιτροπή επιστημόνων εκτίμησης κινδύνου στην Γερμανία  που βάζει τον κορονοιό στο κάδρο των εποχιακών ιώσεων.

Με το CDC να έχει κατεβάσει την θνητότητα κάτω από 0.3%.

Με εισαγγελείς στην Ιταλία να ξεψαχνίζουν τις ευθύνες για τις μαζικές δολοφονίες στα γηροκομία.

Με την επικεφαλής του τομέα υγείας στην Νορβηγία να λέει όχι μόνο ότι δεν χρειαζόταν καραντίνα,  αλλά ότι δεν ήταν η καραντίνα που περιόρισε την πανδημία, αλλά ότι το περίφημο R0, ο ρυθμός μετάδοσης είχε φτάσει στο ένα στα τέλη Μαρτίου, κάτι που επαληθεύεται από τις καμπύλες της πανδημίας σε τουλάχιστον 6 χώρες στη Δύση.

Χρειάζεται κάτι άλλο από μαζικές διαδηλώσεις. Χρειάζεται μαζική μήνυση στους κύριους παρόχους Fake news, στους μετόχους και τους δημοσιογράφους των μήντια, στα αρχίδια αυτά που κάναν πλύση εγκεφάλου και κοστίσαν εκατομμύρια δουλειών, ζωών και δισεκατομμύρια μεσαίων εισοδημάτων, μήνυση μέχρι εξόντωσης σε αυτές τις λέρες και καραπουταναριά που χρυσοπληρώθηκαν για να συγκαλύψουν τα αίσχη των πολιτικών ρίχνοντας το μπαλάκι στους πολίτες.

Αλλά νομίζω ότι οι κότες που λέγονται δικηγόροι δεν θα συνηγορήσουν και θα τους αφήσουν πάλι να πέσουν στα μαλακά.

Can’t breath? Me too. Stay home. Μένουμε μαλάκες.

Ένας κόσμος σε απόγνωση. Σε παρακμή. Σε σύγχυση. Ένας κόσμος που πρέπει να αλλάξει από την κεφαλή που βρωμάει.

Περιμένω πρωτοβουλίες από δικηγόρους.

Αλλά κάνω και τίποτε άλλο από το να περιμένω;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/6/2020

Read More »

Συρία: Τουρκική εισβολή. Και τώρα τι;

Γιατί μπορεί όλοι να ασχολούνται με το προσφυγικό/μεταναστευτικό, λίγοι είναι αυτοί όμως που ενδιαφέρονται να μάθουν τι γίνεται σε μία από τις πιο σημαντικές εστίες του, την Συρία, εκτός κι αν πρόκειται για κατασκευασμένες ειδήσεις για το τέρας με τα 7 κεφάλια που λέγεται Άσσαντ.

Αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι αυτό που συνέβαινε και πέρσι και αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή.

Ο Ερντογάν τραβάει το σκοινί και από τις δύο άκρες, Συρία και Κύπρο και περιμένει να δει τι ανταλλάγματα θα πάρει για να ξαναρχίσει να ξανατραβάει.

Με τα εσωτερικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα να έχουν γίνει μη διατηρήσιμα, ο Ερντογάν έχει μια οδό και μόνο για να μείνει στην εξουσία μετά από αυτήν την θητεία του.

Την στρατιωτική.

Η Τουρκία πρέπει να φαίνεται περιφερειακή υπερδύναμη με βαρύνον λόγο σε όλα τα ζητήματα της ευρύτερης περιοχής.

Όπως και πέρσι, ο Τραμπ  τραβάει τις αμερικανικές δυνάμεις ασφαλείας από την περιοχή. Αυτή τη φορά, δίνει και το πράσινο φως στον Ερντογάν για να μπει μέσα.

Ας δούμε λοιπόν τι έχουν να κερδίσουν και τι έχουν να χάσουν οι μεγάλοι παίχτες:

1)      Τραμπ: Ο Τραμπ έχει δημιουργήσει ένα νέο δόγμα: δεν δρα γεωπολιτικά αλλά με οικονομικά κριτήρια. Αν κάποιος θέλει στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ, ας την πληρώσει. Στην ουσία, καταργεί το σκοπό και την λειτουργία του ΝΑΤΟ όπως την ξέρουμε που ήταν η δυνατότητα επέμβασης ή αποτροπής σε κάθε γωνία του πλανήτη. Η απόφαση του Τραμπ να πάρει τα στρατεύματα, βρίσκει απολύτως αντίθετο το Πεντάγωνο και την πλειοψηφία της αμερικανικής πολιτικής κι αν τελικά δεν αναθεωρήσει, θέτει σε μεγάλη δοκιμασία την συμφωνία της Αστάνα και την λυκοφιλία Ρωσίας Τουρκίας. Από την άλλη, αποτελεί ένα ακόμη χτύπημα στην εικόνα των ΗΠΑ ως του ισχυρότερου συμμάχου, ίσως και το μοιραίο.  Για μια ακόμη φορά, οι ΗΠΑ κρεμάνε του συμμάχους τους, εν προκειμένου τους Κούρδους.

Ο Τραμπ βρίσκεται ήδη σε πόλεμο με τους Δημοκρατικούς σε σχέση με την καθαίρεσή του, οπότε είναι μάλλον λίγο δύσκολο να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική γνωμοδότηση. Η μόνη περίπτωση είναι να πιεστεί πολύ από τους ρεπουμπλικανούς. Παρασκηνιακά και μόνο, καθώς θα ήταν καταστροφικό για το κόμμα που τον στηρίζει να συγκρουστεί σε οποιοδήποτε θέμα ανοιχτά μαζί του εκτός κι αν μεγάλη μερίδα του αποφασίσει την αποπομπή του. Υπάρχει ένα φιδάκι στο καλαθάκι όμως: Ο νέος εισαγγελέας στην Ουκρανία, ανοίγει τους φακέλους της διαφθοράς. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται ο γιος του τότε αντιπροέδρου και νυν υποψηφίου πρόεδρου Bidden, ο οποίος είχε, όπως και ο ίδιος είχε δημοσίως παραδεχτεί,  εκβιάσει την Ουκρανική κυβέρνηση με παρακράτηση δανείων δισεκατομμυρίων δολαρίων, ώστε να «παραιτήσει» τον εισαγγελέα που μελετούσε ανάμεσα σε άλλα και την υπόθεση Τραμπ.

Πρέπει να σημειωθεί, πως ο τωρινός πρόεδρος Ζελένσκι δεν είναι μαριονέτα των αμερικανών. Δεν είναι αντιαμερικάνος αλλά είναι παράλληλα και φιλορώσος.

Και καθώς είναι πολύ δύσκολο να βρει στήριξη από άλλους αμερικάνους πολιτικούς, ο Ζελένσκι θα ήθελε με κάθε τρόπο να βρεθούν ευρήματα για υιό και πατέρα Bidden.

Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, η Ουκρανία θα εκλέξει τον αμερικάνο πρόεδρο το 2020. Κι αν αυτός είναι ο Τραμπ, θα χρωστάει τεράστια χάρη στον Ζελένσκι.

2)      Ρωσία: Η Ρωσία βρίσκεται σε αναμμένα κάρβουνα. Είχε δώσει διορία ενός έτους για να καθαρίσει ο Ερντογάν το  Ιντλίμπ από τους τζιχαντιστές για να μην το κάνουν λαμπόγυαλο οι ίδιοι και αυτό δεν συνέβη. Τώρα, βλέπουν τον σύμμαχό τους να επιχειρεί να διαιρέσει ουσιαστικά τη Συρία. Όπως και οι αμερικάνοι, το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Ο πόλεμος δεν είναι επιλογή καθώς θα μπορούσε να εξελιχτεί σε σύγκρουση με το ΝΑΤΟ. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν σχεδιάζει προσεκτικά την μεθεπόμενη μέρα κι αυτή ίσως έχει να κάνει με την επαναπροσέγγιση κούρδων και Άσσαντ.

3)      Άσσαντ: Ο Άσσαντ είναι όμηρος των Ρώσων. Εξαρτάται πλήρως από την στήριξη τους. Δεν θέλει όμως την διαίρεση της χώρας του. Οι Ρώσοι δεν μπορούν να στραφούν έναντι του Άσσαντ καθώς θα χάσουν κάθε στήριξη από μεγάλο κομμάτι του συριακού λαού. Υπάρχει σε όλα τα πεδία μια πολύ εύθραυστη ισορροπία τρόμου.

4)      Ερντογάν: Ο Ερντογάν θέλει να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας 30 χιλιομέτρων, εκτοπίζοντας τους Κούρδους κι αντικαθιστώντας τους με τους Σύρους πρόσφυγες που πλέον δημιουργούν δυσφορία στους Τούρκους για να έτσι διαλύσει για πολύ καιρό τον κίνδυνο ενός ενιαίου κουρδικού κράτους. Η Τουρκία λέει πως θα πολεμήσει και τους Κούρδους «Τρομοκράτες» και την ISIS. Ψεύδεται φυσικά. Η Τουρκία και οι τζιχαντιστές ήταν συνεργάτες κι επιπρόσθετα είναι αδύνατο να πολεμήσει κούρδους και τους εναπομείναντες Τζιχαντιστές. Στην περιοχή υπάρχουν καταυλισμοί με περίπου 100000 άτομα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την ISIS. Όποιους από αυτούς έχουν πολεμική εμπειρία, ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να τους εντάξει στον στρατό του ή να τους εξαπολύσει απ’ αμοιβή κατά των Κούρδων. Μια νέα εστία τρομοκρατών θα δημιουργηθεί. Είναι πάρα πολύ αμφίβολο το αν ο Ερντογάν θα καταφέρει, αν καθαρίσει την περιοχή από τους Κούρδους,  να κρατήσει τους Τζιχαντιστές υπό τον έλεγχο του. Είναι πολύ πιθανόν σε μερικά χρόνια να ξαναδούμε την ανάδυση του νέου ισλαμικού κράτους. Και για αυτό θα ευθύνεται αποκλειστικά ο Ερντογάν. Αν ο Ερντογάν καταφέρει ότι θέλει, θα έχει να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο φθοράς από το κουρδικό αντάρτικο.

5)      Δεν γνωρίζουμε τι θα κάνουν οι Κούρδοι της περιοχής αν κι όταν εισβάλλει ο Ερντογάν. Εκτιμούμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί τον Οκτώβριο μετά την συνάντηση Ερντογάν Τραμπ αλλά ήδη η τουρκική αεροπορία χτυπά κουρδικές θέσεις στο Βόρειο Ιράκ, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον χρόνο της εισβολής.

Κάποιες οικογένειες θα φύγουν ελπίζοντας ότι θα ζήσουν για να πολεμήσουν μια άλλη μέρα τους Τούρκους στο πλευρά του Συριακού στρατού. Όσοι περισσότεροι μείνουν,  τόσο πιο τέλειο το μακέλεμα από τον Ερντογάν και τους Τζιχαντιστές του.

6)      Ιράν:  Το Ιράν είναι με την πλάτη στα σχοινιά λόγω των αμερικανικών κυρώσεων και των κλιμακώσεων. Η τουρκική εισβολή περιορίζει την επίδραση που έχει το Ιράν στην περιοχή, αλλά σύγκρουση με τα τουρκικά στρατεύματα μπορεί να οδηγήσει τελικά σε αμερικανική επέμβαση στο Ιράν. Νομίζουμε λοιπόν ότι και το Ιράν θα επιλέξει ένα πόλεμο φθοράς μέσω φίλιων ομάδων της περιοχής.

7)      Ελλάδα: Το πρωτάθλημα έχει ξαναρχίσει όπως και next top model αλλά και τα τουρκικά σίριαλ. Την ίδια στιγμή αναβαθμιζόμαστε πάλι γεωστρατηγικά ενώ οι αμερικάνοι είναι απολύτως πρόθυμοι να μας εμπλέξουν και στρατιωτικά στην κόλαση της Μέσης Ανατολής σε κάθε δυσμενές για αυτούς σενάρια. Είναι πραγματική μεγάλη γεωστρατηγική αναβάθμιση να γίνεις Κούρδος στη θέση των Κούρδων

Πέτρος Αργυρίου, agriaζωα.blogspot.com, 8/10/2019.

Read More »

Νέα επικίνδυνη για την Ελλάδα τροπή στη Συρία

Σε πείσμα του αμερικανικού βαθέους κράτους και του γερακιού συμβούλου του εθνικής ασφαλείας John Bolton ο οποίος ήθελε τα αμερικανικά στρατεύματα στη Συρία να μετατραπούν από δύναμη κατά του ISIS σε δύναμη αναχαίτισης της Ιρανικής επιρροής και περιφρούρησης του Ισραήλ, ο Πρόεδρος Τραμπ τήρησε μια ακόμη προεκλογική του υπόσχεση και διέταξε την απόσυρση των αμερικανικών στρατιωτών από τη Συρία.

Η διαταγή δόθηκε υπό την πίεση της εξομάλυνσης των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας και την πρόσφατη απειλή του Ερντογάν για εισβολή στην Νότια Συρία και συγκεκριμένα στο Manbij, κατηγορώντας τους Αμερικανούς πως παρά τις υποσχέσεις τους για το αντίθετο, προστάτευαν τους Κούρδους από την Τουρκία.

Η τρίτη και πιο ματοβαμμένη Τουρκική εκστρατεία θα ξεκινήσει, μάλλον στις αρχές της άνοιξης στη Συρία.

Οι Κούρδοι είναι πλέον στο έλεος του Θεού, προδομένοι κι από αμερικάνους κι από Ρώσους. Κι αυτό ας αποτελέσει μάθημα για τους Έλληνες που θέλουν να εξαρτώνται από τον αμερικανικό παράγοντα.

Η μοναδική επιλογή των Κούρδων ήταν η μόνη επιλογή που είχαν εξαρχής: να σταθούν στην πλευρά του Άσσαντ.

Κι οι διαπραγματεύσεις έχουν ήδη αρχίσει ανάμεσα σε Κούρδους και Σύριους.

Πόσο όμως μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί χωρίς την άδεια της Ρωσίας; Κατά πόσο θέλει η Ρωσία το Συριακό να μετατραπεί σε Συριατουρκικό πόλεμο;

Και για την Ρωσία, η Τουρκία είναι πλέον αναντικατάστατος στρατηγικός της σύμμαχος.

Σε αντίθεση με τα αυτάρεσκα παραμύθια που λέγονται για την γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας, είναι η Τουρκία αυτή που έχει αναβαθμιστεί γεωπολιτικά σε απίστευτο βαθμό.

Ο Ερντογάν, έχει πετύχει πλήρως τους γεωπολιτικούς του στόχους στην περιοχή, τολμώντας να τα βάλει και με τις δύο μεγάλες υπερδυνάμεις. Αυτό ας γίνει μάθημα στους Έλληνες που θεωρούν ότι ο Ερντογάν απλά λεονταρίζει.

Η εκστρατεία για τον Manjib, δεν θα είναι αυτή τη φορά τόσο ρόδινη για τον Ερντογάν.

Γιατί οι Κούρδοι δεν τρέφουν πλέον φρούδες ελπίδες made in USA. Είναι πλέον υπαρξιακή μάχη για αυτούς.

Επιπρόσθετα, μπορεί οι Ρώσοι να μην επιτρέψουν την πλήρη εμπλοκή του Συριακού Εθνικού Στρατού, από την άλλη δεν μπορούν να αποτρέψουν κάποιες δυνάμεις του να εμπλακούν στην υπεράσπιση Συριακού εδάφους από τους Τούρκους.

Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται για τους πολέμους. Την εύνοια της Αμερικής την έχει αυτός που πληρώνει για αυτή ή που έστω εξυπηρετεί τα αμερικάνικα οικονομικά συμφέροντα.

Τα 1,5 δις που δίνει ο Ερντογάν για τους Patriot, είναι για τον Τραμπ ένα πολύ πειστικό επιχείρημα.

Στο Ισραήλ από την άλλη, σκληρή κριτική δέχεται ο Νετανιάχου. Κατηγορείται μάλιστα ότι η φιλία του με τον Τραμπ τον τύφλωσε τόσο που δεν μπορεί να δει τους κινδύνους εθνικής ασφαλείας από την αποχώρηση των αμερικανών.

Δεν είναι ακριβώς έτσι όμως τα πράματα: Το Ισραήλ δέχτηκε τις τελευταίες μέρες ισχυρότατη πίεση από τη Ρωσία που εμμέσως πλην σαφώς απειλούσε ότι επίθεση του σε συριακό έδαφος θα είχε αποτέλεσμα αντίποινα σε ισραηλινό έδαφος.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως για να χρυσώσουν το χάπι οι Ρώσοι στείλαν τις προηγούμενες μέρες αντιπροσωπεία στο Ισραήλ και πως πιέζουν πλέον τον Λίβανο για τα «τούνελ της Χεζμπολά».

Αν ο Ερντογάν ολοκληρώσει και στρατιωτικά τα σχέδια του στη Συρία, κάτι που είναι αρκετά αμφίβολο για μια σειρά λόγων, σειρά έχει η Μεσόγειος.

Κύπρος κι Ελλάδα.

Μάλλιασε η γλώσσα μου: Ο Ερντογάν δεν πρόκειται να επιτρέψει ενεργειακό ολιγοπώλιο στην περιοχή που δεν περιλαμβάνει με κάποιο τρόπο την Τουρκία.

Αυτός είναι ο λόγος που σήμερα ο ΑΓΕΕΘΑ και ο Καμμένος κάναν αιχμηρότατες δηλώσεις αποτροπής.

Οι Αμερικάνοι θα θελήσουν μοιρασιά. Κι αυτή θα είναι φυσικά εις βάρος μας καθώς εμείς είμαστε σύμφωνα με τις διεθνές συνθήκες που δεν τολμούμε να ασκήσουμε, οι κύριοι των θαλασσών μας.

Σε όλους μας αρέσει το Αιγαίο. Μα θα γίνει 50 αποχρώσεις του γκρι.

Και κανείς στην Ελλάδα δεν είναι προετοιμασμένος για τις εξελίξεις.

Ειδικά οι έλληνες ιθαγενείς έχουν βαθειά μεσάνυχτα ενώ οι εθνικιστικές φωνές έχουν βαθύτατη άγνοια κινδύνου που δεν έχει σε τίποτε να ζηλέψει από τον βαυκαλισμό του κεντρικού πολιτικού συστήματος.

Φυσικά, όλα αυτά μπορούν να ανατραπούν αν το βαθύ κράτος μεταπείσει ή απομακρύνει από την προεδρία τον Donald Trump. Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι θετικό σε σχέση με την εφικτότητα των νεοοθωμανικών φιλοδοξιών, από την άλλη όμως μπορεί να τινάξει τον πλανήτη στον αέρα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 20/12/2018

Read More »

Υπόθεση Κασόγκι

Ο πρόεδρος Τραμπ έχει ήδη υλοποιήσει κατά κάποιους τρόπους τις περισσότερες από τις προεκλογικές εξαγγελίες του, κάτι που διαψεύδει ηχηρά τις κατηγορίες περί λαϊκιστή δημαγωγού.

Οι στενές σχέσεις του με τον σφαγέα Νετανιάχου μέσω το γαμπρού του Κούσνερ ήταν ήδη κοινό μυστικό πολύ πριν εκλεγεί.

Δύο είναι τα πεδία στα οποία ο Τραμπ έχει κάνει σπινιαρίσματα με τους πίσω τροχούς.

Το πρώτο είναι η δέσμευση του «να αδειάσει το έλος», την εξουσία που ασκεί το βαθύ κράτος των ΗΠΑ πλανητικά και εντός της χώρας. Μέχρι τώρα, το έλος τον έχει αδειάσει.

Το δεύτερο είναι η σχέση του με τη Σαουδική Αραβία και τα διαρκή εγκλήματα της τα οποία στην περίπτωση της Υεμένης έχουν σπάσει τα κοντέρ.

Ο Τραμπ και γενικότερα η πολιτική εξουσία είχε στα χέρια της το πόρισμα που προέκυψε από την διεκδίκηση αποζημιώσεων των οικογενειών των θυμάτων της 11^ης Σεπτεμβρίου του 2001 από την εμπλοκή της Σαουδικής Αραβίας σε  αυτή.

Κι ενώ ο Τραμπ, δικαίως κατηγορούσε τους Κλίντον για βρώμικη σχέση με τους Σαούντ, όταν ήρθε η ώρα έθαψε και αυτός το πόρισμα υπό την απειλή των Σαουδαράβων για την πώληση αμερικανικών ομολόγων πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Και μετά ήρθε η αγορά οπλικών συστημάτων 200 δις και το γλυκό έδεσε.

Απέναντι σε ένα φριχτό κι αδιανόητο έγκλημα έναντι σε έναν δημοσιογράφο και μάλιστα στο έδαφος μιας άλλης χώρας από τη μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση όλων των εποχών, τους Σαούντ, ο Ντόναλντ όχι μόνο έκανε την πάπια.

Όχι. Στήριξε τους Σαούντ.

Με δηλώσεις τύπου, οι δράστες ήταν ρογκάδες (rogue, αμετάφραστο) μας άφησε να φανταζόμαστε νίντζα σαουδάραβες να κόβουν τα δάχτυλα του Κασόγκι με σούρικεν κι έπειτα να γίνονται καπνός.

Ο Ερντογάν έχει δίκιο αυτή τη φορά. Συμβαίνει κι αυτό που και που. Ο Ερντογάν να έχει δίκιο.

Μετά από πολλά χρόνια πίεσης στο πρόσωπο του, τώρα πετάει το μπαλάκι στον αμερικάνο ομόλογο του.

Ο Ερντογάν και οι νεοθωμανικές του βλέψεις έρχονται σε αντίθεση με τον ρόλο των Σαούντ στην περιοχή. Δεν χωράνε και οι δύο στη Μέση Ανατολή.

Οι Δημοκρατικοί τρίβουν τα βρώμικα χεράκια τους εν όψει των επερχόμενων εκλογών παρότι αν ανοίξουν για τα καλά οι φάκελοι των Σαούντ, θα είναι οι πρώτοι που θα τους πάρει ο χάρος.

Οφείλουμε επίσης να συγχαρούμε τους Δημοκρατικούς και το γεράκι που λέγεται Μπόλτον γιατί κάναν τον νέο ψυχρό πόλεμο πραγματικότητα.

Μετά την κατάργηση της συμφωνίας αποπυρηνικοποίησης από τον αμερικάνο πρόεδρο, ο νέος πυρηνικός αγώνας είναι εδώ.

Ο Τραμπ είχε κάθε καλή πρόθεση να εξομαλύνει τις αμερικανορωσικές σχέσεις. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή: οι δημοκρατικοί είχαν κάθε καλή πρόθεση να τον καθήσουν στο σκαμνί για αυτόν τον λόγο κι όχι μόνο και παρουσίασαν τους Ρώσους να έχουν αναμειχθεί και επηρεάσει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στο γνωστό κι όχι μόνο σύμπαν.

Σε πολλούς από εμάς αρέσουν τα μανιτάρια. Σε κάποιους φαίνεται να αρέσουν όχι μόνο τα δηλητηριώδη αλλά και τα πυρηνικά.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 24/10/2018

Read More »

Ρωσοφοβία 2018: Τα πραγματικά αίτια

Αν και έχει κοπάσει κάπως η πρωτοφανής προπαγάνδα κατά του προέδρου Trump σε διεθνές επίπεδο, δεν συμβαίνει το ίδιο στο εσωτερικό της Αμερικής.

Λίγες ώρες πριν την συνάντηση Trump Πούτιν που έγινε στο Ελσίνκι σε καλό διαπροσωπικό κλίμα, τα νταούλια αρχίσαν να βαράν.

Ο γενικός εισαγγελέας Robert Mueller ανακοίνωσε κατηγορητήριο έναντι σε 12 πράκτορες της Ρωσικής Υπηρεσίας Πληροφοριών για την υπόθεση χάκινγκ και διαρροής στοιχείων από την σκανδαλώδη συμπεριφορά χειραγώγησης από το δημοκρατικό κόμμα των αμερικανικών εκλογών του 2016, υπόθεση που αργότερα μεταμορφώθηκε σε «ρωσική ανάμειξη και απόπειρα χειραγώγησης των αμερικανικών εκλογών».

Η προσπάθεια δημιουργίας κάκιστου κλίματος που θα δημιουργούσε ένα αξεπέραστο εμπόδιο στην συνάντηση Trump- Πούτιν μετατέθηκε.

Το σύνολο του δυτικού τύπου και του δυτικού πολιτικού συστήματος επιτέθηκε στον πρόεδρο των ΗΠΑ μετά την συνάντηση, υποχρεώνοντας τον να ανακαλέσει ειρωνικά προηγούμενες δηλώσεις του για το βαθύ αμερικανικό κράτος και τις μυστικές του υπηρεσίες του.

Οι τίτλοι και οι χαρακτηρισμοί ήταν πρωτοφανείς: Προδωσία, προδωτική, καταστροφική ήταν μόνο μερικές από τις λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν για τον πρόεδρο Trump.

Ο Trump στέκει σχεδόν μόνος του απέναντι στο παλιό σύστημα εξουσίας και την επιρροή που το στρατιωτικό πλέγμα του ασκεί.

Πλησιάζοντας στα δύο πρώτα χρόνια θητείας του, ο Trump δεν έχει να επιδείξει κανένα πόλεμο ακόμη. Οι σχέσεις με την Βόρεια Κορέα εξομαλύνθηκαν.

Τα γεράκια του πολέμου έχουν λυσσάξει με την πρόθεση του Trump για αμερικανορωσική προσέγγιση. Ο ιδανικός πλανήτης για αυτούς είναι αυτός που τα δάχτυλα είναι στα κουμπιά των πυρηνικών.

Δεν έχει να κάνει ούτε με αριστερά ούτε με δεξιά αλλά με το μέλλον της ζωής στον πλανήτη Γη.

Η δικιά μου στάση εκπορεύεται από μια πολύ απλή σκέψη:Στις σημερινές συνθήκες έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί, δεν νοείται διατλαντικός πόλος χωρίς τη Ρωσία για πολλούς λόγους και σε πολλά πεδία.

Το να σπρώχνει το δυτικό σύστημα τη Ρωσία στην αγκαλιά της Τουρκίας και της Κίνας το  μόνο που θα καταφέρει είναι να επισπεύσει τον Κινεζικό αιώνα. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα.

 Τώρα ίσως να καταλαβαίνεται την πρόσφατη ρωσοφοβία και το κυνήγι μαγισσών που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας.

Η Ρωσοφοβία εισέβαλλε και στην Ελλάδα μέσω του δούρειου Ίππου που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.

Στην αρχή μας είπαν εθνίκια και φασίστες, τώρα μας λένε ότι τα παίρνουμε από τους Ρώσους.

Έχουν ανακηρύξει τον Ελληνικό Λαό σε εχθρό τους. Μας καταδυναστεύουν, μας κλέβουν το βιος μας, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας και τώρα μας λένε ότι οι Έλληνες είναι ο εχθρός της Ελλάδας.

Ας είναι.

Έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Κάνουν λίστες με υπογραφές «προσωπικοτήτων» και δε διστάζουν να πλαστογραφήσουν υπογραφές.

Είναι ΕΛΕΕΙΝΟΙ.

Τα χειρότερα έρχονται.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpspot.com, 18/7/2018  

Read More »

Αντίστροφο ολοκαύτωμα

60 Νεκροί Παλαιστίνιοι. 3000 τραυματίες. Στο ψαχνό βαρούσαν οι ισραηλινοί. Στο ψαχνό. Σφεντόνες απέναντι σε σφαίρες. Κοτζάμ Γολιάθ έγινε ο Δαβίδ και φτύνει χαμογελαστός τα πτώματα των ανθρώπων που σφαγίασε.

Δεν είναι κάποιο επεισόδιο, είναι πολιτική. Πολιτική που έχει διαποτίσει το μεγαλύτερο κομμάτι των Ισραηλινών. Σε δημοσκόπηση, 82% των ισραηλινών επικροτεί την πολιτική του ανοιχτού πυρός. 71% επικροτούν την πολιτική της μετατροπής της Γάζας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Το Ισραήλ είναι η μεγαλύτερη απειλή για την σταθερότητα της Μέσης Ανατολής κι ας εμφανίζεται ως το εντελώς αντίθετο.

Ο Νετανιάχου επιθυμεί να σύρει τις ΗΠΑ σε πόλεμο με το Ιράν.

Όσον αφορά την Μέση Ανατολή, ο Trump είναι ο άνθρωπός του.

Μονομερής ανακήρυξη των Ιεροσολύμων ως πρωτεύουσα του Ισραήλ… Απόσυρση των ΗΠΑ από την συμφωνία με το Ιράν…

Η φωτιά στη Μέση Ανατολή καίει όλο και πιο έντονα.

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της προληπτικής λογοκρισίας που τόσα χρόνια έχει επιβάλει το Ισραήλ αρχίζει επιτέλους να φανερώνει το σάπιο είναι του. Αντισιωνιστής δεν ισούται με το αντισημίτης.

Αντίθετα. Ο αντιναζιστής οφείλει να είναι αντισιωνιστής. Γιατί το Ισραήλ κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ύπαρξης του είναι σιωναζιστικό.

Θα ήθελε το Ισραήλ να μας πείσει ότι οι παλαιστίνιοι δεν είναι λαός που βρίσκεται εδώ και περίπου έναν αιώνα κάτω από την ισραηλινή μπότα αλλά ότι είναι επικίνδυνοι τζιχαντιστές.

Και έχουν πράξει τα πάντα για να μας πείσουν για αυτό.

Γιατί είναι καλώς καταγεγραμμένο πως ήταν το Ισραήλ αυτό που εννόησε την ανάπτυξη της Χαμάς για να αποτελέσει αντίβαρο στην PLO (ΕΔΩ).

Γιατί είναι το Ισραήλ αυτό (αν κι όχι μόνο του) που εξόπλισε και χρηματοδότησε Τζιχαντιστές για να διαλύσουν τη Συρία ώστε αυτό ανενόχλητο να κρατήσει το υψίπεδο του Γκολάν που έχει κλέψει από την Συρία από το 1967.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ.

Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ εχθρική απέναντι στο Ισραήλ. Προ μνημονίων, κρατούσε κάποια τυπική έστω απόσταση.

Σήμερα, το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα αναζητεί πατερούλη και επιδιώκει να παρέχει εκδουλεύσεις σε οποιονδήποτε έχει οποιαδήποτε ισχύ στον πλανήτη.

Προ μνημονίων, η εξίσωση κατεχομένων σε Κύπρο και Παλαιστίνη ήταν αποτρεπτική για εμβάθυνση στρατηγικών συμμαχιών με το Ισραήλ.

Σήμερα, είναι η ίδια η Κύπρος που πρωτοστατεί σε αυτήν, με την Ελλάδα πειθήνια να ακολουθεί την αναγνώριση του Ισραήλ ως εγγυήτρια δύναμη στη Μεσόγειο.

Η Ελλάδα και η Κύπρος, βρίσκονται μεταξύ Σφύρας και άκμονος.

Υπάρχουν  βέβαιες «λύσεις» για την Ελλάδα και την Κύπρο. Μπορούν να εκχωρήσουν γη και ύδωρ στην Τουρκία ελπίζοντας σε μια ευνοϊκή συνεκμετάλλευση, παρακολουθώντας ως τηλεθεατές την γενοκτονία των Κούρδων.

Αυτό η κοινή γνώμη τους δεν θα το επιτρέψει.

Κι έτσι, έχουμε ήδη χειροπόδαρα προσδεθεί στο άρμα των σιωνοναζιστών παρακολουθώντας ως τηλεθεατές την γενοκτονία των Παλαιστινίων.

Σήμερα είναι 15 του Μάη. 70 χρόνια από την Νάκμπα, ημέρα καταστροφής για τους Παλαιστίνιους.

Σήμερα θα είναι μια καινούρια Νάκμπα. Βγάλτε κομπιουτεράκι και μετρήστε νεκρούς.

Η Ελλάδα ήταν μέχρι πρόσφατα μια οικονομική δύναμη με μεγάλη επιρροή στην ευρύτερη περιοχή της. Σήμερα είναι ένα αποτυχημένο κράτος που βρίσκεται υπό την επιρροή του οποιοδήποτε.

Όπου φυσάει ο άνεμος πάει, κι έτσι θα σκορπίσει.

Εδώ και καιρό η κατάσταση είναι μη αντιστρεπτή.

Θέλετε να μάθετε τι είναι Παλαιστίνη; Διαβάστε τον αντισιωνιστή Βιτόριο Αριγγόνι που δολοφονήθηκε εξευτελιστικά από δήθεν ακραίους ισλαμιστές:

««Πάρε μερικά γατάκια και βάλε τα μέσα σ’ ένα κουτί» μου λέει ο Jamal, χειρούργος στο νοσοκομείο Al Shifa, το βασικό στη Γάζα, ενώ μια νοσοκόμα αφήνει στο έδαφος ακριβώς μπροστά μας κανά δυο χάρτινα κουτιά, καλυμμένα με πιτσιλιές από αίμα.
«Κλείσε τώρα το κουτί, και με όλο σου το βάρος και όλη σου τη δύναμη πήδηξε πάνω του μέχρι ν’ ακούσεις τον ήχο από τα κόκκαλα που σπάνε, και το τελευταίο νιαούρισμα να πνίγεται.» Καθώς κοιτάω τα κουτιά αποσβολωμένος, ο γιατρός συνεχίζει.
«Προσπάθησε τώρα να φανταστείς τι θα γινόταν μετά τη δημοσιοποίηση ενός τέτοιου συμβάντος, την καθόλα δίκαιη αντίδραση της διεθνούς κοινής γνώμης, τις καταγγελίες των οργανώσεων για τα δικαιώματα των ζώων…» ο γιατρός συνεχίζει την αφήγησή του, ενώ εγώ δεν καταφέρνω να πάρω τα μάτια μου πάνω αυτά τα κουτιά που είναι τοποθετημένα ακριβώς μπροστά στα πόδια μου. «Το Ισραήλ κλείδωσε εκατοντάδες πολίτες μέσα σ’ ένα σχολείο σαν να ήταν ένα κουτί, δεκάδες παιδιά, και μετά πάτησε πάνω του με όλο το βάρος των βομβών του. Και ποιες ήταν οι αντιδράσεις ανά τον κόσμο; Σχεδόν καμία. Θα ήμασταν πιο ασφαλείς αν είχαμε γεννηθεί ζώα, παρά Παλαιστίνιοι»
Σ’ αυτό το σημείο ο γιατρός σκύβει προς ένα από αυτά τα κουτιά, και το ανοίγει μπροστά μου. Μέσα βρίσκονται ανθρώπινα άκρα, χέρια και πόδια, από το γόνατο και κάτω ή ολόκληρα από το μηρό, που ανήκαν στους ακρωτηριασμένους τραυματίες που φέρανε από το σχολείο των Ηνωμένων Εθνών Al Fakhura di Jabalia, όπου τα θύματα είναι περισσότερα από 50 μέχρι στιγμής. Προφασίζομαι ένα επείγον τηλεφώνημα και αποχαιρετώ το Jamal. Στην πραγματικότητα κατευθύνομαι προς τις τουαλέτες, διπλώνομαι στα δύο και κάνω εμετό.»

Μπράβο στη Νέττα για την πρώτη θέση στη Eurovision. Τιμήσατε πάλι τη διαφορετικότητα στο πρόσωπο της Miss Piggy. Όλοι διαφορετικοί, όλοι ανώτεροι. Εκτός από τους Παλαιστίνιους.

Αυτοί δεν είναι άνθρωποι. Είναι στόχοι.

Netta σκέτα: Είσαι ένα σιωναζιστικό γουρούνι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa&blogspot.com, 15/5/2018

Read More »

"O νέος ψυχρός πόλεμος υπερθερμαίνεται". Απόσπασμα από σφαιρικότατο άρθρο μου στο ερχόμενο Hellenic Nexus

Απόσπασμα από το σφαιρικότατο άρθρο μου, "Ο νέος ψυχρός πόλεμος υπερθερμαίνεται" που θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος του ανανεωμένου μηνιαίου περιοδικού Hellenic Nexus:

"Χημικά όπλα νο3: Ο φερετζές του ιμπεριαλισμού

Με την ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ για απόσυρση του αμερικανικού στρατού από τη Συρία, το παιχνίδι εκεί φάνηκε προς το παρόν να τελειώνει για τη Δύση. Αυτό ήταν κάτι που το βαθύ κράτος σε ΗΠΑ και Ευρώπη δεν θα επέτρεπε.

Έτσι ανακάλυψε για μια ακόμη φορά τα «χημικά όπλα της Συρίας» όπως ακριβώς είχε κάνει και με τα δήθεν χημικά όπλα του Ιράκ, σε μια στιγμή μάλιστα που ο πρόεδρος της Συρίας Άσαντ είχε κάθε λόγο να μην προκαλέσει μια δυτική επέμβαση καθώς κέρδιζε μετά από χρόνια την χώρα του πίσω. Από την άλλη, ο αμερικανός πρόεδρος Τραμπ με το κατασκευασμένο σε μεγάλο βαθμό σκάνδαλο της ρωσικής ανάμειξης στην εκλογή του να τον κυνηγά ανελλιπώς , χρειαζόταν έναν αντιπερισπασμό, ενώ κι η πρωθυπουργός της Αγγλίας Τερέζα Μέι, σε συνδυασμό με τη δολοφονία του διπλού κατασκόπου Σκριπάλ, είχε μια πολύ καλή ευκαιρία να εμφανίσει τη Ρωσία ως μεγάλο μπαμπούλα και να χρησιμοποιήσει την επίθεση στη Συρία ως αντιπερισπασμό για τα μεγάλα εσωτερικά προβλήματα του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ ο πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν, όπως γράψαμε σε προηγούμενο άρθρο μας, επιδιώκει να ανασυστήσει την νεοαποικιακή μεγάλη Γαλλία και το όραμα του περνάει υποχρεωτικά κι από τη Μεσόγειο.

Για αυτούς τους λόγους, ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία, έριξαν πάνω από 100 πυραύλους στη Συρία.

Τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν βγει εντελώς εκτός ελέγχου. Ευτυχώς, με πρωτοβουλία του υπουργού αμύνης των ΗΠΑ James Mattis και του προέδρου της Γαλλίας Μακρόν, οι Ρώσοι ειδοποιήθηκαν εγκαίρως για τους στόχους της επίθεσης ώστε να μην υπάρξει ατύχημα κι η επίθεση της Δύσης κατέληξε να είναι απλά μια προσχηματική επίδειξη ισχύος από την οποία ο μεγαλύτερος κερδισμένος ήταν η Τουρκία που έχει πλέον αναβαθμιστεί σε παγκόσμιο ρυθμιστή.

Έτσι αποφύγαμε τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Δυστυχώς, μόνο προς το παρόν.

Γιατί ο νέος σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ είναι ο John Bolton, ένα διαβόητο γεράκι του πολέμου που έχει μόνιμα το Ιράν στο στόχαστρο του.

Σε συνδυασμό με τις βλέψεις του Ισραήλ που έχει προσαρτήσει τα συριακά και πολύ σημαντικά υψώματα του Golan από το 1967 και επιδιώκει την διάλυση της Συρίας αλλά και το να τραβήξει το NATO σε πόλεμο με τον μεγάλο του εχθρό, το Ιράν, δημιουργείται ένα εκρηκτικότατο μείγμα ικανό να τινάξει την παγκόσμια ειρήνη, αν όχι και τον ίδιο τον πλανήτη στον αέρα.

Η Ελλάδα και η Κύπρος από την άλλη, έχουν συρθεί στο στρατόπεδο της Δύσης, με την βάση της Σούδας και το Ακρωτήρι να αποτελούν πλέον δομικότατα στοιχεία κάθε μεγάλης δυτικής επιχείρησης στη Μέση Ανατολή.

Ακόμη κι αν δεν προκύψει διακρατικός πόλεμος με την Τουρκία, οποιαδήποτε γενίκευση του πολέμου δια αντιπροσώπων μεταξύ Δύσης/Ισραήλ/Σαουδικής Αραβίας και Ρωσίας/Ιράν, θα ρουφήξει τάχιστα την Ελλάδα στη δίνη του Τρίτου Παγκοσμίου.

Το μέγα ερώτημα λοιπόν που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι το κατά πόσο η χώρα με την οικονομία της και το δημογραφικό της ήδη καταστραμμένα, θα μπορέσει να επιβιώσει με τις γεωπολιτικές τεκτονικές πλάκες να την συμπιέζουν όλο και περισσότερο, σε ένα ανελέητο παιχνίδι ανακατανομής της παγκόσμιας ισχύος που οι περισσότεροι πολίτες και πολιτικοί της δεν είναι καν σε θέση να αναγνωρίσουν."

Read More »

Η μετα-νέα τάξη πραγμάτων ξεπροβάλει

Στις 23 Οκτωβρίου του 2015, ανακήρυξα μονομερώς το τέλος της Pax Americana. Κι είχα δίκιο.

Αλλα ας έρθουμε στο σήμερα:

Μόλις πρόσφατα, ο ιδιόρρυθμος πρόεδρος των ΗΠΑ, ανακήρυξε την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του Ισραήλ, μια κίνηση προκλητική που καταδικάστηκε από το μεγαλύτερο τμήμα του πλανήτη.

Η κίνηση Τράμπ τινάζει στον αέρα κάθε ειρηνευτική, κάθε διπλωματική προσέγγιση στην περιοχή και κάνει ακόμη πιο εκρηκτική την κατάσταση στην Μέση Ανατολή.

Σε παλιότερο άρθρο μας περιγράψαμε πως η ισλαμιστική παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς, χρησιμοποιήθηκε από το Ισραήλ ως αντίβαρο στην PLO.

H Xαμάς έβαλε πολύ νερό στο κρασί της για να αποδεχτεί μόλις τον Μάιο του 2017 ένα παλαιστινιακό κράτος εντός των συνόρων του 1967 αντί της πλήρης καταστροφής του Ισραήλ που ήταν πάγια θέση της. Τον Οκτώβριο του 2017 η ισλαμική Χαμάς κι η κοσμική Φατάχ φτάνουν με την μεσολάβηση της Αιγύπτου σε έναν ιστορικό συμβιβασμό: Μετά από από δεκαετίες, η Παλαιστινιακή ηγεσία είναι ενωμένη.

Η στροφή της Χαμάς προς την μετριοπάθεια και το ξεπέρασμα του ενδοπαλαιστινιακού διχασμού, ήταν ένα πλήγμα στην πολιτική του ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου και των σκληροπυρηνικών πίσω από αυτόν που θέλουν τη Χαμάς βίαια κι ακραία ως άλλοθι για την σταδιακή εξολόθρευση των παλαιστινίων.

Είναι απολύτως κατανοητή υπό αυτό το πρίσμα η δήλωση του εκπροσώπου τύπου του Νετανιάχου: «Η Χαμάς προσπαθεί να ξεγελάσει τον κόσμο, αλλά δε θα τα καταφέρει».

Πώς να τα καταφέρει άλλωστε όταν ο Νετανιάχου έχει κολλητό τον γαμπρό του Τραμπ, τον εβραϊκής καταγωγής Κούσνερ;

Η κίνηση Τραμπ,  έβγαλε την Χαμάς μαλάκα.

Και τον Ερντογάν ενισχυμένο στα μάτια του μουσουλμανικού κόσμου: αμέσως μετά την ανακοίνωση Τραμπ, η έκτακτη σύσκεψη του οργανισμού για την ισλαμική συνεργασία μετά από πρωτοβουλία του Ερντογάν, αποφασίζει να προωθήσει στον ΟΗΕ την απόφαση της για την ανακήρυξη της Παλαιστίνης ως πρωτεύουσα του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

Το Παλαιστινιακό είναι το μοναδικό θέμα που ενώνει τον αραβικό κόσμο, κι ο επίδοξος Νεοσουλτάνος το γνωρίζει καλά αυτό και το χρησιμοποιεί για να προωθήσει τη νεοοθωμανική του ατζέντα.

Λίγες μέρες μετά από την ανόητη από ελληνικής πλευράς, επίσκεψη του στην Ελλάδα, ο επίδοξος σουλτάνος δηλώνει: «Κάθε χέρι που απλώνεται στην Ιερουσαλήμ το θεωρούμε ότι απλώνεται στην Ιστάνμπουλ. Δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ αυτή τη στάση που είναι παρακαταθήκη των προγόνων μας», επιδιώκοντας να αναβαθμιστεί σε πάτρωνα του ισλαμικού κόσμου.

Η κίνηση Τράμπ, έδωσε το ΟΚ στον Νετανιάχου για ένα νέο κύμα βομβαρδισμών στη λωρίδα της Γάζας.

Εδώ θα πρέπει να σταθούμε στην προσωπικότητα του Ντόναλντ Τραμπ: Ο Τραμπ μπορεί να μην είναι ένας διεφθαρμένος υποκριτής όπως η Χίλαρι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τον κάνει «καλό πρόεδρο» των ΗΠΑ. Είναι ένα αμερικανάκι με την χειρότερη έννοια της λέξης που δεν ακούει κανένα πέρα από τον γαμπρό και την κόρη του, που παρά την ηλικία και τον πλούτο του τρέφεται με McDonalds και Cola, που δεν γνωρίζει από γεωπολιτική και δεν φροντίζει να μάθει γιατί είναι πετυχημένος κι άρα γνωρίζει όσα χρειάζεται να ξέρει για να συνεχίσει να θεωρεί ότι είναι γαμάτος.

Τι έχει πετύχει μέχρι τώρα ο ιδιόρρυθμος πρόεδρος, πέρα από το να καταστρέψει εντελώς οποιαδήποτε πιθανότητα επίλυσης του Παλαιστινιακού και σταδιακά να αλλάξει τον χάρτη των συμμαχιών και τον συσχετισμό δυνάμεων στην Μέση Ανατολή προς απρόβλεπτη κατεύθυνση;

Το μοναδικό του επίτευγμα είναι το λεγόμενο Trump Effect που αφορά την συρροή τρισεκατομμυρίων στο αμερικανικό χρηματιστήριο από την μέρα της εκλογής του κι έπειτα.

Μέχρι και σήμερα τουλάχιστον καθώς η χρηματιστηριακή υπεραισιοδοξία όταν δεν βασίζεται στα και δεν βελτιώνει τα δεδομένα της βασικής οικονομίας μπορεί να  οδηγήσει σε χρηματιστηριακή κατάρρευση.

Όλα τα υπόλοιπα είναι εξόχως αρνητικά: Η φορολογική του μεταρρύθμιση ευνοεί κυρίως τους μεγάλους καθώς, παρότι συμπεριλαμβάνει και τους μικρομεσαίους, είναι οι δεύτεροι που θα κληθούν μεσοπρόθεσμα να πληρώσουν την προβλεπόμενη από φοροϋστέρηση αύξηση του χρέους των ΗΠΑ κατά ένα τρις dollars και βάλε.

Καταργεί την ουδετερότητα του διαδικτύου δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη ισχύ σε ολιγοπολιακές δυνάμεις.

Στηρίζει τις κατασκευές με αμίαντο ενισχύοντας την καρκινογένεση στη χώρα του.

Αποσύρει τις ΗΠΑ από την κλιματική συνθήκη της Γενεύης: Ναι μεν η κλιματική αλλαγή έχει γίνει αντικείμενο χυδαίας εκμετάλλευσης, από την άλλη τα περιβαλλοντικά ζητήματα είναι αληθινά και πολύ απειλητικά για να αγνοούνται.

Αποσύρει τις ΗΠΑ από την Unesco για το μεταναστευτικό ζήτημα λες κι αυτό θα εξαφανιστεί επειδή ο Tramp δεν το γουστάρει.

Κι όχι, ο Trump δεν είναι ο τυπικός υποκριτής όπως ο Τσίπρας. Τα περισσότερα από αυτά που κάνει ήταν προεκλογικές εξαγγελίες του.

Μόνο που δεν έχει τηρήσει δύο βασικές εξαγγελίες: Ότι θα αποξηράνει το έλος του βαθέους κράτους στις ΗΠΑ. Αυτή την στιγμή ο Τραμπ έχει ήδη απορροφηθεί ουκ ολίγες φορές απορροφηθεί από το έλος.

Κι οι πολιτικές του θα είναι από τον λαό για τον λαό. Μέχρι τώρα είναι από έναν άνθρωπο της αμερικανικής ελίτ για ένα κομμάτι της αμερικανικής ελίτ.

Αλλά στο μυαλό του Ντόναλντ Τράμπ, ο Ντόναλντ Τραμπ κι η τάξη του, είναι ο μέσος αμερικάνος.

Στο μοναδικό πράγμα που δεν φέρει καμιά ευθύνη, είναι στην αποτυχία της αμερικανορωσικής προσέγγισης.

Τα γεράκια πριονίζουν την καρέκλα του για αυτόν ακριβώς τον λόγο κι η ΗΠΑ ζει μια απίστευτη περίοδο νεομακαρθισμού ακριβώς για αυτόν τον λόγο.

Κι είναι στο μοναδικό θέμα στο οποίο το Blog και ο συγγραφέας του θα συνεχίζουν να τον στηρίζουν σε πείσμα των πάντων. Σε όλα τα υπόλοιπα κύριε Trump, είσαι το έλος. Κι έλεος στο έλος η ανθρωπότητα ποτέ δεν όφειλε.

Ο Τραμπ δεν είναι η αιτία του εκφυλισμού της Pax Americana. Είναι το σύμπτωμα του αμερικάνικου εκφυλισμού. Αλλά το κάθε σύμπτωμα που επιμένει, γίνεται αιτία επιδείνωσης από μόνο του.

Το κενό ισχύος που η παρακμή της αμερικανικής αυτοκρατορίας αφήνει, θα καλυφτεί.

Ήδη, ο ιδιότυπος και απροσχεδίαστος απομονωτισμός της προεδρίας Trump και του Brexit, επέτρεψε τον απογαλακτισμό της Ευρώπης από την διατλαντική της υποτέλεια.

Η Pesco, το πρώτο βήμα για τη δημιουργία του ευρωστρατού, έχει ήδη γίνει πραγματικότητα και θα αλλάξει με την πάροδο του χρόνου πολλά από τα γεωπολιτικά κι οικονομικά δεδομένα.

Κι ο μέσος Έλληνας κι η ηγεσία του συνεχίζουν τον χαβά τους ενώ οι γεωπολιτικές τεκτονικές πλάκες δεν τρίζουν απλά. Μετακινούνται.

(Αναλυτικότερα σε επόμενο τεύχος του Hellenic Nexus. Ευχαριστώ τον Άλκη Χατζόπουλο για την συμβολή του στην συναντίληψη της μεγάλος εικόνας των πραγμάτων που έρχονται)

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/12/2017 

Read More »

Να ζει κανείς ή να μη Σαρκοζί;

Ο Νικολά Σαρκοζί νοκ αουτ από τον πρώτο γύρο των εκλογών του ρεπουμπλικανικού κόμματος.

Αυτό σημαίνει ένα και μόνο πράμα: Οι πιθανότητες για να γίνει η Μαρί Λεπέν πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας αυξάνουν ακόμη περισσότερο σε συνδυασμό και με την εκλογή Trump αν και παραμένουν όχι εξαιρετικά μεγάλες καθώς τα δύο μεγάλα στο δεύτερο γύρο πάντα συνασπίζονται για να κρατάν την πίτα της εξουσίας μεταξύ τους. 

Τα δύο μεγάλα κόμματα είπα; Επιτρέψτε μου να διορθώσω. Εδώ και αρκετό καιρό υπάρχει ένα από δυο παλιά μεγάλα κόμματα καθώς ο Ολαντρεού είναι ο πιο αντιδημοφιλής πρόεδρος στην ιστορία της γαλλικής δημοκρατίας με ποσοστά αποδοχής κοντά στο 10%.

Αυτό συμβαίνει σε όσα κεντροαριστερά και αριστερά κόμματα παίρνουν την εξουσία στην περίοδο της γερμανικής λιτότητας. 

Εξαφανίζονται. 

Ο Σαρκοζί, προσπάθησε να επανεφεύρει τον εαυτό του ως εθνικιστής. Ο συνομώτης της ελληνικής κρίσης, ο χασάπης της Λιβύης προσπάθησε να κλέψει κάτι από την ατζέντα της Λεπέν στο προσφυγικό και στη γαλλορωσικές σχέσεις υποσχόμενος περισσότερο Γαλλία. 

Ο άνθρωπος που τον υποσκέλισε, ο πρώην πρωθυπουργός Φιγιόν, έκλεψε κάτι από την κλεμμένη ατζέντα του Σαρκοζί, αλλά παραμένει ένας φανατικός νεοφιλελεύθερος με ίχνη ευρωφυγόκεντρης ρητορικής, που αν δεν την τηρήσει στην περίπτωση που τυχόν κερδίσει την προεδρία θα οδηγήσει και το δικό του κόμμα στην εξαφάνιση, εκτός κι αν αλλάξει κάτι δραματικά στον γερμανικό σχεδιασμό καθώς οι Γάλλοι δεν είναι Έλληνες για να δεχτούν να γίνουν κομπάρσοι και γκαρσόνια των Γερμανών. 

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι το αν θα γίνει η Λεπέν πρόεδρος. Το ζήτημα είναι απλά το πότε. 

Ο αποκλεισμός του Σαρκοζί ήταν φυσικά και αποτέλεσμα πολιτικής συμπαιγνίας. 

Μόνο 60% των ψήφων στις εσωκομματικές εκλογές ήταν παραδοσιακών ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων καθώς με ζήλο έσπευσαν να ψηφίσουν αντισαρκοζί αριστεροί και πιθανώς ακόμη πιο δεξιοί. 

Το παιχνίδι αυτό το έχουμε ξαναδεί πρόσφατα και δεν βγήκε σε καλό: Το είδαμε στις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές όταν το δημοκρατικό κόμμα σαμποτάρισε την εκστρατεία Σάντερς και προώθησε ως πιο εύκολους αντιπάλους τους Κρουζ και Τραμπ. 

Φημολογείται πως το δοκίμασε άτυπα κι ο ΣΥΡΙΖΑ στις προεδρικές τις ΝΔ όπου ήθελε να βγάλει τον Άδωνη πρόεδρο για ευνόητους λόγους, οι ολιγάριθμοι κομματικοί του όμως δεν του επέτρεψαν να επηρεάσει τους συσχετισμούς. 

Τώρα: οι εθνικισμοί επιστρέφουν στην κεντρική πολιτική.

Το γιατί βγάζει μάτι: Οι εθνικιστές ψήφοι είναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ αντιπαγκοσμιοποιητικές ψήφοι.

Η παγκοσμιοποίηση έφερε μπόλικα εφήμερα κέρδη αρχικά, σταδιακά όμως οι δουλειές πήγαν στην Ασία και τα λεφτά σε offshore και Hedge funds με την παράλληλη απομείωση ελεγκτικών μηχανισμών και περιορισμών ακριβώς σε αυτές τις κινήσεις που έχουν δημιουργήσει εδώ και χρόνια περιβάλλον αποεπένδυσης. 

Παράλληλα, ο κρατικός δανεισμός σε περιβάλλον αποεπένδυσης και υπερσυσσώρευσης πλούτου εκτός των εθνικών συνόρων οδηγεί σε υπερφορολόγηση των πολιτών, μείωση μισθών και συντάξεων και δραματική επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου, κάτι που οδηγεί και σε μεγαλύτερη συρρίκνωση της εσωτερικής κατανάλωσης κι αγοράς. 

Η μετανάστευση σε αναπτυξιακό περιβάλλον μπορεί να την ενισχύσει ακόμη περισσότερο. Σε περιβάλλον αποεπένδυσης συμβάλλει στην εργασιακή ανασφάλεια και επιτείνει τη γηγενή ανεργία. 

Αυτοί είναι οι "προοδευτικοί" παράγοντες που οδηγούν σε υφεσιακό σπιράλ κι οδηγούν τους πληθυσμούς να ξαναθέλουν να γυρίσουν σε πιο κλειστά εθνικά σχήματα. 

Τόσο απλά. 

Αυτοί που θέλουν να παρουσιάζουν τους νέους "εθνικισμούς" ως καυλωμένα φαντάσματα του παρελθόντος, είναι αυτοί ακριβώς που υποχρεώνουν τους πληθυσμούς να τους αναβιώσουν ως ύστατη γραμμή άμυνας απέναντι σε μια παγκοσμιοποίηση που πάντα κινούταν από τους λίγους, τα οφέλη της όμως πλέον κατευθύνονται σε όλο και λιγότερους. 

Ρίξτε μια ματιά στην πορεία της ανισοκατανομής του πλούτου τα τελευταία χρόνια. Δεν χρειάζεται κανένα άλλο επιχείρημα.

Κι αν τα πατριωτικά κόμματα παρουσιάζονται ως λαϊκίστικα, τα παγκοσμιοποιητικά κόμματα που παράγουν και την αντίστοιχη προπαγάνδα δεν μπορούν να πείσουν ότι δεν είναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΕΛΙΤΊΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ. 

Πως θα μπορούσαν άλλωστε;  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 22/11/2016 

Read More »

Trump VS Sanders

Οι αμερικάνικες προεδρικές θα κρίνουν λίγο πολύ το με πιο μορφή θα υπάρχει ο πλανήτης ή έστω ή ανθρωπότητα τα επόμενα χρόνια.

Με άλλα λόγια μπορείτε ελεύθερα και χωρίς πολύ σκέψη να τις χαρακτηρίσετε κρισιμότατες.

Πολύ πιο κρίσιμες και από αυτές που ανέδειξαν τον πρόεδρο Ομπάμα, τον πρώτο λευκό μαύρο πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ.

Ο νομπελίστας ειρήνης κατάφερε να δημιουργήσει μόνο δύο Καρχηδόνες, τη Λιβύη και τη Συρία και ο προκάτοχός του Bush έσκασε από τη ζήλεια του, ενώ κατάφερε να διαμελίσει και την Ουκρανία.

Παράλληλα όχι μόνο έσωσε αλλά και έδωσε συγχωροχάρτια στις χρηματοπιστωτικές συμμορίες που δημιούργησαν την κρίση του 2008 ενώ έκανε τα στραβά μάτια στην συνέχιση της ρατσιστικής και συχνά θανατηφόρας αστυνομικής βίας εντός των ΗΠΑ.

Με λίγα λόγια ο Ομπάμα υπήρξε προς γενική απογοήτευση της ανθρωπότητας μια κουβερτούρα πάνω από σκατά καθώς αφήνει τον πλανήτη σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι τον παρέλαβε.

Το μόνο ελαφρυντικό που οποιοσδήποτε οφείλει να του αποδώσει είναι όσο σκατά κι αν έχει γίνει ο κόσμος, με τους νεοσυντηριτικούς θα ταν απείρως χειρότερα.

Και αυτή θα είναι η εξέλιξη αν για κάποιο λόγο οι Αμερικάνοι επιβράβευαν τους «συστημικούς» υποψηφίους του Δημοκρατικού και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος που με την εξαίρεση του Rand Paul είναι λίγο πολύ εξαγορασμένοι από μεγάλα συμφέροντα.

Ευτυχώς στην πορεία προέκυψαν οι «αντισυστημικοί» Trump και Sanders που ανέτρεψαν τα προγνωστικά.

«Αντισυστημικός ο δισεκατομμυριούχος κερατάς;» φυσικά θα αναρωτηθείτε. Μόνο στην αμερική γίνονται αυτά.

Σωστά. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κρίνουμε εξ ψωροκώσταινας τ’ αλλότρια.

Ο Trump δεν μπορεί να θεωρείται εξαγορασμένος από τα μεγάλα συμφέροντα. Είναι από μόνος του μεγάλο συμφέρον.

Τους Sanders και Tramp τους χωρίζει άβυσσος. Είναι πολύ περισσότερο προτιμητέοι όμως από τη Hilary και τους υπόλοιπους νεοσυντηρητικούς γιατί αυτούς τους χωρίζουν παρά ελάχιστα και τους ενώνει η αγάπη για τον πόλεμο.

Το δημοκρατικό Salon χαρακτηρίζει τον Trump ως ασταμάτητο.

Συμφωνώ. Αυτή την στιγμή τον Tramp μπορεί να τον σταματήσει μόνο σφαίρα.

Το χρίσμα των ρεπουμπλικάνων το χει στα τσεπάκι του.

Πιο αμφίρροπη θα ναι η μάχη Χίλαρι Σάντερς αν δεν καταλάβουν οι δημοκρατικοί ότι ο Trump θα την γλεντήσει τη Χίλαρι γιατί μπορεί ο πρώτος να είναι ανήθικος, κακός, αλητήριος αλλά δεν είναι ότι είναι η Χίλαρι: Μια τεράστια υποκρίτρια.

Υπό αυτό το πρίσμα σκόπιμο είναι να δούμε πως θα είναι ο κόσμος με έναν εκ των Trump ή Sanders να είναι ο επόμενος αμερικάνος πρόεδρος.

Θα δούμε κι από το φεγγάρι ακόμη ένα τοίχος να χωρίζει τις ΗΠΑ από το Μεξικό με μπόι όσο ο ρατσισμός του Trump: χιλιάδες επίδοξοι μεξικανοί μετανάστες θα πεθάνουν και η κατάσταση στο εσωτερικό του Μεξικού θα γίνει ακόμη πιο ελκυστικά έκρυθμη.

O Trump έχει ήδη αλλάξει την αμερικανική πολιτική και θα την αλλάξει ακόμη περισσότερο: Ήδη χαρακτήρισε τον εισβολή στο Ιράκ ως λάθος κι εξέθεσε το δομημένο ψεύδος των όπλων μαζικής καταστροφής του Σαντάμ.  

Με άλλα λόγια σφάγιασε την ιερή αγελάδα της αμερικανικής πολιτικής του αλάθητου των προέδρων και της αυτόματης σύνδεσης της κριτικής των πεπραγμένων ηγεσιών με τον Αντιπατριωτισμό και τον αντιαμερικανισμό χωρίς να χάσει ούτε μισή μονάδα στις δημοσκοπήσεις.

Μεγάλο έλλειμμα του Trump είναι η γεωπολιτική όπου θα δοκιμάσει εμπειρικές προσεγγίσεις.

Πιστεύει όμως στη δύναμη του Deal και μάλλον θα επιχειρήσει αντλώντας ανταλλάγματα να αποκλιμακώσει τις πιθανές εστίες πολέμου με μεγάλες δυνάμεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα ανοίξει άλλες απέναντι σε μικρότερες.

 Ο Trump πχ είναι ο μόνος υποψήφιος των νέοσυντηρητικών που δεν θα ρίξει τη συμφωνία με το Ιράν.

Ο Sanders από την άλλη θα είναι ένας αδύναμος πρόεδρος καθώς τα υπόλοιπα σώματα ελέγχονται από ρεπουμπλικάνους.

Η μεγάλη του αδυναμία είναι ότι όπως κι ο Κόρμπιν, θα ηγούνται ενός εχθρικού και εξαγορασμένου κόμματος.

Μην σας παραξενεύει λοιπόν που ο ίδιος επενδύει στην κινηματικότητα των αμερικάνων για να μπορέσει να κάνει τομές.

Δε σημαίνει αυτό ότι θα γίνει Τσίπρας, θα είναι όμως ένας αδύναμος πρόεδρος που θα αναγκαστεί να βάλει νερό στο κρασί του. Κι αν αναγκαστεί να βάλει πολύ νερό στο κρασί του, ναι τότε θα γίνει Τσίπρας.

Κι οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι, εκτός από τον πολιτικό κατεστημένο, θα πρέπει να ασκήσουν εξουσία στη σκιώδη Αμερική αν δεν θέλουν να γίνουν ανδρείκελά της: Την Αμερική των λόμπυ, την αμερική των μυστικών υπηρεσιών, την Αμερική του USAID και του NED, την αμερική του Soros και του Bloomberg.

Και ξέρουμε καλά τι έπαθε ο προηγούμενος πρόεδρος που πήγε να ξεδοντιάσει απλά και μόνο τη CIA μετά το φιάσκο του κόλπου των χοίρων.

H Αμερική συνεχίζει τις πρωτιές. Μετά τον πρώτο μαύρο πρόεδρο, έχει να επιλέξει ανάμεσα στον πρώτο δισεκατομμυριούχο πρόεδρο, τον πρώτο εβραϊκής καταγωγής πρόεδρο και την πρώτη γυναίκα πρόεδρο.

Ελπίζουμε κι όχι φυσικά για λόγους μισογυνισμού να μη βγάλει τη γυναίκα που λέγεται πως δέρνει τον άντρα της.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 17/2/2016

Read More »