Η μυστηριώδης νόσος του Άστον Κούτσερ.

 

Τις προηγούμενες μέρες, ο γνωστός ηθοποιός Άστον Κούτσερ αποκάλυψε πως προ διετίας, έχασε μέρος της όρασής του, της ακοής του και της ικανότητας του να περπατάει από μια αυτοάνοση αγγειίτιδα και πως είναι τυχερός που ζει.

Κι ως συνήθως, ήταν αρκετοί αυτοί που έσπευσαν να συνδέσουν την νόσο του Κούτσερ με τα νέα «εμβόλια» και εκείνοι που έσπευσαν να την αποσυνδέσουν απ αυτά.

Και ναι μεν οι δεύτεροι μπορεί να είχαν δίκιο στην περίπτωση του Κούτσερ, γιατί σύμφωνα με την αφήγησή του, η νόσος του προηγήθηκε της έλευσης των εμβολίων, αλλά η αχλάδα είχε πίσω την ουρά.

Ήδη υπήρχαν αναφορές αγγειίτιδας μετά από τα εμβόλια, αλλά αυτές αφορούσαν μεμονωμένα περιστατικά.

Λίγες μόλις μέρες μετά την αποκάλυψη του Κούτσερ, ήρθε μια αποκαλυπτική μελέτη από την Ισπανία, η μεγαλύτερη στο είδος της, που έδειχνε πιθανή συσχέτιση των εμβολιασμών με αυτοάνοσες αγγειίτιδες.

Συγκρίνοντας το 2019 με το 2021, οι ερευνητές βρήκαν 15 τέτοια περιστατικά το 2019 ενώ το 2021 εκτοξεύτηκαν στα 35, εκ των οποίων μόνο τα 8 εμφανίστηκαν πριν τον εμβολιασμό.

Από τα υπόλοιπα 27, τα 2 συνέβησαν μετά την πρώτη δόση και τα υπόλοιπα 25 εώς και πέντε μήνες μετά την δεύτερη δόση.

Εδώ και πολύ καιρό, κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου για την αθροιστική φύση των παρενεργειών ανά δόση. Σε αυτή την περίπτωση, φαίνεται πως είχαμε όχι απλά αθροιστική, αλλά πολλαπλασιαστική επίδραση.

Η παθολογία: Ο μηχανισμός βλάβης, είναι ότι ενεργοποιούνται αντισώματα κατά των ουδετεροφίλων, που αντί να τα εξουδετερώνουν, τα ενεργοποιούν και αυτά με τη σειρά τους προκαλούν βλάβες σε μικρά αγγεία, κάτι που μας θυμίζει κάπως τον μηχανισμό της ενίοτε θανατηφόρας προθρομβωτικής άνοσης θρομβοκυτοπενίας του πολύ ασφαλούς σύμφωνα με τους ειδικούς της κακιάς ώρας, Astra, το οποίο πρακτικά έχει καταργηθεί στον δυτικό κόσμο.

Στην περίπτωση της αυτοάνοσης αγγειίτιδας, ιδιαίτερη ευπάθεια δείχνουν οι νεφροί, ενώ σε αντίθεση με τα περιστατικά του 2019, τα περιστατικά εμφάνισαν και εικόνα στους πνεύμονας, αλλά και στα μάτια.

Κοντά στα δύο χρόνια μετά από την εμβολιαστική εκστρατεία, συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε καινούργιες παρενέργειες. Δεν είναι προς το παρόν της κλίμακας του «θα πεθάνετε όλοι». Η μόνιμη επωδός των ειδικών, είναι πως το όφελος, ξεπερνά τα ρίσκα. Μπούρδες: πέραν του ότι το όφελος έχει μειωθεί δραματικά σε σχέση με την αρχή της εκστρατείας, πέραν το ότι το όφελος ήταν μικρό για τους νέους και υγιείς και τα ρίσκα άγνωστα, ας πει κάποιος σε κάποιον νέο άνθρωπο που πέθανε ή έπαθε σοβαρή ζημιά από το εμβόλιο, πως το όφελος του ήταν μεγαλύτερο από το ρίσκο.

Ιατρική που δεν είναι εξατομικευμένη, δεν είναι ιατρική. Είναι πολιτική.

Συνεχίζουμε να φοβόμαστε για τα χειρότερα δυνατά σενάρια. Αλλά με αρκετή βεβαιότητα, δηλώνω, πως δεν είναι ήδη εδώ.

Και φοβόμαστε ακόμη περισσότερο για τα επικαιροποιημένα εμβόλια τα οποία περιέχουν για κάποιον παρανοϊκό λόγο την αρχική τοξική ακίδα ενός εξαφανισμένου πλέον στελέχους και για την άγνωστη επίδραση του συνδυασμού της αρχικής ακίδας με τις ακίδες από Όμικρον όταν το επικαιροποιημένο εμβόλιο μπει στην κυκλοφορία του αίματος, γιατί οι Όμικρον περιορίζονται κυρίως στο ανώτερο αναπνευστικό.    

Ούτε κλινικές μελέτες γίνονται πλέον σε ανθρώπους, κι ούτε γίναν φαρμακοτοξικές και φαρμακοκινητικές μελέτες. Στα κουτουρού κι ότι βρέξει ας κατεβάσει.  

Πάρτε για παράδειγμα το πολλά υποσχόμενο εμβόλιο της Novavax το οποίο θεωρητικά δεν είχε τουλάχιστον κινδύνους όπως ενσωμάτωση RNA στο DNA ή την δημιουργία αυτοάνοσων από την παρουσίαση της πρωτείνης ακίδας στην μεμβράνη των κυττάρων.

Πέραν του ότι άργησε εξαιρετικά, στην πράξη αποδείχτηκε ίσως το χειρότερο εμβόλιο, προκαλώντας μυοκαρδίτιδες τόσο συχνά, που έγιναν ορατές ακόμη και στις κλινικές δοκιμές του.

Άλλο η θεωρία, άλλο η πράξη. Άλλο το in vivo και άλλο το in vitro.

Η ζωή, αγαπητοί μου, είναι ένα σύνθετο φαινόμενο, γεμάτο αλληλεπιδράσεις.

Για αυτό και είχαμε τις κλινικές δοκιμές.

Και τονίζω τον παρελθοντικό χρόνο.

Είχαμε.

Πέτρς Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/8/2022

 

Read More »

Και De profundis κι έξω κι απ' τα δόντια, και χωρίς σάλια.

Κι αυτός ο Αύγουστος, ο μήνας των γενεθλίων μου, ήταν φρικτός. Σημαδεύτηκε από ένα δημόσιο αλκοολικό παραλήρημα που παρέμεινε ορατό για κάποιες έστω ώρες. Είχα γνωστοποιήσει δύο μέρες πριν ότι το ένιωθα να έρχεται, αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τη μορφή που θα πάρει παρά μόνο όταν το βλέπεις στον τοίχο σου το επόμενο πρωί, σοκαρισμένος περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.

Αυτό το επεισόδιο, πέρα από ότι με μείωσε, έδωσε πατήματα σε ανθρώπους που δεν θα έπρεπε καν κανονικά να τολμούν να με πιάνουν στο στόμα τους.

Οδήγησε επίσης στον περιορισμό μου από το FB, τον μοναδικό από τους αρκετούς περιορισμούς που μου έχει επιβάλει το Fascist B, που θεωρώ δίκαιο.

Ο μήνας αυτός συνεχίστηκε με μια μεγάλη προδοσία, μια ακόμη, σε προσωπικό επίπεδο, λίγο μετά τα γενέθλια μου.

Αλλά αρκετά με μένα προς το παρόν.

Ο μήνας αυτός σημαδεύτηκε κι από φαγωμάρα και μαλλιοτραβήγματα της «δικιάς μας πλευράς» που έκαναν την λέξη ενότητα να διασπάται από μόνη της σε υποατομικά σωματίδια, λόγω ντροπής.

Η άρνηση του μαζικού υποχρεωτικού εμβολιασμού, είναι πρωτίστως μια ηθική στάση απέναντι στον φασισμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι αρνηθήκαμε είμαστε αγγελικά πλασμένοι και ιδανικοί. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι στις μεγάλες κρίσεις πάντα θα βρεθούν επιτήδειοι να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, όπως ακριβώς έγινε με τα μνημόνια.

Με βάση το περιστατικό ανάμεσα σε αναγνωρίσιμους από την πλευρά μας, κάποιοι μιλήσαν για φίμωση, για έλλειψη δημοκρατίας, για εκμετάλλευση της επιστήμης για να επιτευχθούν πολιτικές φιλοδοξίες και από αυτή την πλευρά.

Κάποιοι από αυτούς όμως, σφύριζαν αδιάφορα σε προηγούμενα πισώπλατα μαχαιρώματα, όπου τα «θύματα» του σήμερα, ήταν οι «θύτες» του χθες. Κάποιοι από αυτούς, συκοφάντησαν δημοσίως μπροστάρηδες. Κάποιοι από αυτούς το κάναν και σε μένα, ζητώντας πιστοποιητικά φρονημάτων και ομολογία πίστης από την ανάποδη.

Να σου λοιπόν, αυτοί που αμφισβήτησαν την συστημική αυθεντία, να κάνουν άκριτα επίκληση στην απ’ εδώ αυθεντία.

Ότι δεν κατάφερε να μου κάνει η παγκόσμια προπαγάνδα και λογοκρισία δυόμιση χρόνια και μάλιστα στην πιο σκληρή εκδοχή της που έλαβε χώρα στο Ελληνικό κράτος, σχεδόν κατάφεραν να το κάνουν μια χούφτα καλοθελητών. Να με φιμώσουν. Σχεδόν.

Όλα αυτά μου θυμίζουν την εσωτερική εκκαθάριση που έλαβε χώρα κατά την κατοχή με τα κονσερβοκούτια και τους κομμένους λαιμούς.

Περί ενότητας τώρα. Στην εδώ πλευρά, υπήρξαν άνθρωποι με μεγαλύτερη και μικρότερη συμβολή, με κάποιους από αυτούς να έχουν προβολή δυσανάλογη με την προσφορά τους, επειδή παρείχαν πρωτοσέλιδα στο σύστημα των εναλλακτικών μήντια, το οποίο δεν υστερεί και πολύ σε αναξιοπιστία από το συστημικό, καθώς, όσο πιο πηχυαίο είναι κάτι, τόσες περισσότερες αναγνώσεις και διαφημίσεις θα φέρει.

Υπό τις συνθήκες τρόμου και ακραίας πόλωσης που το σύστημα διαμόρφωσε, το μόνο που χρειάζεται είναι να γράψεις για ένα θάνατο νέου ανθρώπου και αυτόματα έχεις εκατομμύρια θεάσεις και αντίστοιχα πολλά σχόλια. Κορμιά πέφτουν πάνω από τον νεκρό άνθρωπο, σαν ταν το πτώμα του Αχιλλέα.

Για να μην παρεξηγούμαστε: Με τα κακής ποιότητας δεδομένα που έχουμε, φαίνεται τα πράγματα να έχουν ξεφύγει σημαντικά εκτός κάδρου, ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες.

Οι μεταβολές είναι σημαντικές ποσοστιαία σε κάποιες χώρες, ανάμεσα σε αυτές στην Ελλάδα, στην Κύπρο, την Πορτογαλία.

Επειδή όμως οι θάνατοι στις νέες ηλικίες είναι ούτως ή άλλως σπάνιοι, οι μεταβολές αυτές δεν ξεπερνούν προς το παρόν τις μερικές δεκάδες. Όχι, προς το παρόν, δεν πέφτουν όλοι σαν τις μύγες, και δεν φορτώνουμε με κάρο πτώματα από τους δρόμους. Οι γίναμε Μπέργκαμο των εμβολίων, θα πρεπε να είναι πιο προσεκτικοί.

Φυσικά και ένας θάνατος από το εμβόλιο να έχει συμβεί, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από τη στιγμή που ο εμβολιασμός με πειραματικά σκευάσματα έγινε υποχρεωτικός. Και έχουν συμβεί πολλοί μα πολλοί περισσότεροι.

Βασικές αρχές και δεδομένα: Υπάρχει μπόλικη υπερβάλλουσα θνησιμότητα στην Δύση. Αυτός είναι ένας δείκτης που ούτε ψεύδεται ούτε μπορεί να πειραχτεί. Η μεγάλη πρόκληση είναι στην ερμηνεία του.

Γιατί έχει δημιουργηθεί χάος, ένα επιδημιολογικό χάος που είχα προβλέψει και περιγράψει από τους πρώτους μήνες, ότι θα συμβεί, όπου δύσκολα, και βολικά για το κυρίαρχο αφήγημα βγαίνει άκρη.

Το να αποδώσουμε όλη την υπερβάλλουσα θνησιμότητα εξ ολοκλήρου στα εμβόλια, είναι εξ ορισμού, λάθος. Αυτό. Τόσο απλά: λάθος. Είναι σαν να ξεπλένεις τις καραντίνες και τους ενόχους τους. Σαν να λες, μια χώρα χωρίς σύστημα υγείας, θα έχει λιγότερους θανάτους από μια χώρα με σύστημα υγείας.

Σαν να λες ότι στην χώρα μας, δεν είχαμε χιλιάδες θανάτους από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις που φορτώθηκαν στον covid και σφαλίσαν το φέρετρο και τις ευθύνες μαζί με αυτό.

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας με αυτήν την εσφαλμένη δοξασία: Όλες οι ζωές που περίσσεψαν το 2022, είναι από τα εμβόλια. Μα όλες όμως.

Θα περίμενες τις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμού, να έχουν αναλογικά υψηλότερα ποσοστά θανάτων. Η Ελλάδα όμως είναι η πρωταθλήτρια των θανάτων με υπερδιπλάσια ποσοστά από περισσότερο εμβολιασμένες χώρες. Τον Απρίλιο του 2022 η Σουηδία, χώρα με παρόμοια ποσοστά εμβολιασμού, είχε αρνητικούς θανάτους (-5%). Στον αντίποδα, η μόνη πρακτικά ανεμβολίαστη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, η Βουλγαρία, είχε μόλις 4% παραπάνω θανάτους σε σχέση με προηγούμενες προπανδημικές χρονιές κι αυτό οφείλεται μάλλον στο ότι το 2020 και 2021, η Βουλγαρία έκαψε πολύ μεγαλύτερο κομμάτι της δεξαμενής των ευπαθών, αφήνοντας πίσω με υψηλότατο τίμημα, έναν πολύ πιο ανθεκτικό πληθυσμό έναντι των ούτως ή άλλως λιγότερο παθογόνων παραλλαγών του κορονοϊού. Να σημειωθεί, ότι από τον Απρίλιο του 2022, ο μέσος όρος θανάτων με Κορονοϊό στην Βουλγαρία, είναι κάτω από 10.

Λοιπόν. Δεν θα μας κάνετε να ξεχάσουμε ότι ξέρουμε και ότι διδάξαμε.

Και κάπου εδώ, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και λογικά κενά, έρχονται θεωρίες που αγγίζουν τα όρια της παλαβομάρας. Μοιράσαν λέει στον πληθυσμό και placebo για να μειώσουν τις παρενέργειες. Πέραν του ότι, στοιχειοθετημένα, υπήρξαν ουκ ολίγα περιστατικά ατόμων που είχαν τα μέσα να λαδώσουν για να κάνουν placebo και να μην τους σπανε μπάλες οι κορονοφρενείς, όσοι ασπάζονται άκριτα αυτή την θεωρία ξεχνούν ότι μια κρυφή εκστρατεία πλασεμπολιασμού, στις αρχές τουλάχιστον, θα δημιουργούσε έναν λογιστικό εφιάλτη σε αυτόν που ήδη υπήρχε.

Ξεχνούν επίσης, πως κάτι τέτοιο, δεν θα μπορούσε να κρατηθεί κρυφό. Οποιοσδήποτε έκανε μια ανάλυση στα χρησιμοποιημένα εμβόλια που αρχικά περίσσευε μισή δόση, θα το κανε βούκινο πως τα μισά απ’ αυτά ήταν νερό με γλυκόζη. Ο οποιοσδήποτε.

Ναι, οι παρτίδες διαφέρουν, όπως και σε κάθε προϊόν. Ποιοτικά όμως, όχι στην σύσταση τους. Φτιάχνονται σε εργοαστάσια με διαφορετικά ISO και δεν θα ήταν παράδοξο οι πλούσιες χώρες να παίρνουν παρτίδες από εργοστάσια εγνωσμένης αξιοπιστίας.

Αλλά παραπέρα, δεν πάει.

Όταν λοιπόν, έχουμε μια θεωρία που έχει χτυπητές αντιφάσεις και χρησιμοποιούμε ακόμη πιο αυθαίρετες παραδοχές για να την στηρίξουμε, τότε, το ξυράφι του Όκαμ στομώνει. Και ξέρουμε από τι στομώνουν, ακόμη και τα ξυράφια. Όπως συνέβη και με την θεωρία του ότι για τις αιφνίδιες παιδικές ηπατίτιδες φταίγαν τα εμβόλια παρότι τα παιδιά στα οποία εμφανίστηκαν ήταν ανεμβολίαστα.

Η πλευρά μας, που δεν είναι μόνο οι ανεμβολίαστοι αλλά όσοι αντιτάχθηκαν στον φασισμό, γιατί δεν θα καταργήσουμε την ελευθέρια της βούλησης από την άλλη πλευρά, έχει πολύ καλούς επιστήμονες. Πως κρίνει όμως ο μέσος άνθρωπος έναν επιστήμονα; Με βάση του αν του αρέσουν αυτά που λέει; Αυτά είναι οπαδικά κριτήρια που καμιά σχέση δεν έχουν με την επιστήμη. Εγώ, έχω το δικό μου Index για την αξιοπιστία των λεγομένων και των γραφομένων επιστημόνων. Όχι για την επιστημοσύνη στον κλάδο τους, αυτό ούτε μπορώ ούτε θέλω να το κρίνω, αν και τα λεγόμενα κάποιου είναι συναρτόμενα με την επιστημοσύνη του. Ξέρω ότι σε σχέση με τα πανδημικά ζητήματα, είναι μια χούφτα άνθρωποι που είναι πολύ αξιόπιστοι και σχολαστικοί, γιατί το πρώτο χωρίς το δεύτερο δεν γίνεται, κάποιοι που είναι εξαιρετικοί στον τομέα τους αλλά τους ξεφύγαν αστοχίες, μερικοί που είναι πολύ καλοί γενικά αλλά δεν είχαν τον χρόνο να περάσουν τα πάντα από την κρησάρα τους, κάποιοι που είναι μεν καλοί αλλά επιπόλαιοι, και μπόλικοι που τους λείπουν ολοφάνερα βασικές γνώσεις βιολογίας και ιατρικής. Για την αλφαβήτα μιλάμε τώρα.

Εγώ, δεν βλέπω τα ζητήματα όπως τα βλέπει κάποιος που ενημερώθηκε από τίτλους και βιντεάκια στο Youtube.

Οι βασικές σπουδές μου στην Ιατρική, μου δώσαν την δυνατότητα να κάνω αυτό που έκανα αργότερα: Να διαβάζω.

Από το 2004 κι έπειτα, όταν άρχισα να καταπιάνομαι με τις στρεβλώσεις που οδήγησαν εδώ που είμαστε τώρα, έχω διαβάσει εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες επιστημονικών δημοσιεύσεων, πολλές περισσότερες από όσες χρειάζεται ένας γιατρός για να πάρει πτυχίο και ειδικότητα, για να μπορέσω να γράψω τις πάνω από 1000 σελίδες των σχετικών βιβλίων μου και άλλες τόσες αρθρογραφίας.

Γιατρός δεν είμαι, ούτε το παίζω. Στην πραγματικότητα, έχω δημιουργήσει άτυπα κι ανεπίσημα, έναν κλάδο που δεν πολυϋπήρχε: Αυτήν της ιστορίας των πολιτικών δημόσιας υγείας, που περιλαμβάνει μάλιστα και την ζώσα ιστορία, ένα πεδίο εξόχως διεπιστημονικό.

Αν ήθελα να καταξιωθώ και να εξασφαλιστώ, με τον χρόνο που επένδυσα θα είχα πέντε πτυχία. Μην το γελάτε. Ο μπαμπάς μου, ένα χωριατόπαιδο από τα μονόσπιτα Ναούσης που δούλευε 8 ώρες στα χωράφια, πήγαινε με τα πόδια στο μοναδικό σχολείο της περιοχής χιλιόμετρα μακριά, έχει τρία: Νομικής, Οικονομικών και Μαθηματικών, σε μια εποχή που έψαχναν τα πτυχία και τους κατόχους τους, με ψαροτούφεκα.

Θα πεθάνουν όλοι οι εμβολιασμένοι τα επόμενα χρόνια λένε κάποιοι. Μπορεί. Είναι τόσοι οι πιθανοί μηχανισμοί βλαβών, μου είναι τόσο γνωστοί, έχω συμβάλλει στην ανάδειξη κάποιων από αυτούς, όπως συνέβη με το άγνωστο στην ιατρική κοινότητα σύστημα γενετικής ποικιλότητας των ρετροτρανσποζονίων και την δυνατότητα που αυτό έχει να εγγράφει μέσω της αντίστροφης τρανσκριπτάσης κυτταροπλασματικό RNA στο DNA μας.

Είμαι από τους λίγους στην χώρα που περιέγραψε την πιθανή εμπλοκή των εξωσωμάτων στην αλληλεπίδραση του ιού με τον οργανισμό.

Δεν λέω ότι δεν μπορεί να συμβεί μια τεράστια ιατρογενής καταστροφή εξαιτίας των εμβολιασμών. Αυτό που λέω, είναι ότι δεν συμβαίνει ακόμη, τουλάχιστον όχι στην τεράστια έκταση που κάποιοι το θέλουν.

Κι αναρωτιέμαι: Πως τρομοκρατείτε τον κόσμο, με τέτοια βεβαιότητα που θα σας ζήλευε ακόμη και ο Σαρηγιάνης;

Έχετε πρόσβαση στον χρονοδιακόπτη θανάτου των εμβολίων όταν οι εταιρίες που τα φτιάξαν απέφευγαν τις βασικές μελέτες όπως ο διάολος το λιβάνι και οι ρυθμιστικές αρχές όχι απλά το επιτρέψαν, αλλά το ενθαρρύναν κι από πάνω, βρισκόμενες υπό πολιτική πίεση;

Και εν τέλει, αφού θα πεθάνουν όλοι οι εμβολιασμένοι και οι ανεμβολίαστοι είναι μισοεμβολιασμένοι καθώς μολύνθηκαν από το εμβόλιο του διπλανού τους, ε δεν κάνουμε μια προθανάτια παρτάρα διαρκείας αφού το είδος μας θα χαθεί οσονούπω; Για ποιο λόγο να αγχωνόμαστε; 

Ακόμη και τώρα, μαθαίνουμε πράγματα που οι εταιρίες όφειλαν να είχαν διερευνήσει πριν την κατ επείγουσα εξουσιοδότησή τους.

Ως εκ τούτου, η αδειοδότηση τους θα έπρεπε να είχε περιοριστεί αποκλειστικά στις ομάδες του πολύ υψηλού κινδύνου, πάντα και μόνο με την συναίνεση τους και η μαζική επιβολή τους αποτελεί όνειδος και τεράστια εκτροπή από τους κανόνες των κλινικών δοκιμών και της ιατρικής δεοντολογίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, που ούτως ή άλλως, είναι μεγαλύτερη ευπάθεια για την ανθρωπότητα κι όχι μόνο για την κάθε μονάδα της ξεχωριστά.

Σε συνδυασμό με τις καραντίνες και την καταστροφή της ιατρικής και της επιδημιολογίας,  το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει με την άτολμη προς το παρόν επανεμφάνιση παλιών νόσων και την εμφάνιση νέων.

Αλλά το να αποδίδει κάποιος όλους τους θανάτους με εμβόλια στα εμβόλια, δεν είναι παρά η αντιστροφή της σκανδαλώδους πρακτικής της καταγραφής των θανάτων με covid ως θανάτων από Covid.

O σκοπός, δεν αγιάζει τα μέσα. Πέρα από την προάσπιση της πραγματικής επιστήμης, σημαντικό μέρος της αντίστασης μας, είναι ηθικό. Και δεν μπορείς να υπερασπιστείς την ηθική με ανήθικα μέσα. Δεν μπορεί ένας ανήθικος άνθρωπος να υπερασπίζεται την ηθική, όπως δεν μπορεί ένας επιστήμονας να υπερασπιστεί την επιστήμη με μη επιστημονικά κίνητρα και με αντιεπιστημονικά μέσα. Όσοι λοιπόν αρέσκονται στο να κάνουν τα ίδια με αυτούς που πολεμούν, έχουν ήδη γίνει σαν τα μούτρα τους, νομιμοποιώντας τις πρακτικές των φασιστών με το να τις υιοθετούν.

Και ναι. Δεν θα πληρώσουμε 0.80 την κιλοβατώρα. Θα πληρώσουμε και το Slava Ukrania. Και ενσωματωμένα στο κόστος είναι και το τίμημα των καραντινών, η αισχροκέρδια και το κόστος της ήδη αποτυχημένης 4^ης βιομηχανικής επανάστασης.

Κοιτάζουμε στα μάτια έναν πληθωρισμό της τάξης του 30%.

Μια χούφτα ανθρώπων, τα λέγαμε από την αρχή.

Και τι με αυτό;

Αφού δεν αντιδράμε. Εδώ δεν αντιδράσαμε στις καραντίνες. Τι πιο λογικό από το να μας παίρνουν τώρα φαλάγγι;   

Βρήκαν και τα κάναν.

Πριν στήσουμε κώλο με τις καραντίνες, θα μας ήταν αδιανόητο ότι θα συνέβαιναν όλα αυτά χωρίς να τους πάρει και να τους σηκώσει. Και σε αυτούς θα ήταν αδιανόητο. Αλλά πλέον μας πήραν πρέφα. Και θα μας πάρουν και τα βρακιά.

Αφιέρωσα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου στο να γράφω για να προειδοποιώ για τα σύννεφα που είχαν μαζευτεί πριν την τέλεια καταιγίδα, αδιαφορώντας για την δικιά μου εξασφάλιση, σε μια εποχή όπου το 99,9999 % του πληθυσμού, είχε άγνοια κινδύνου και ζούσε μόνο για το βόλεμα και την καταναλωτική του μαστούρα.

Όταν μετά από όλα αυτά, την ακούω και από πάνω, πείτε μου ένα λόγο για να ξαναγράψω έστω και μια σελίδα ξανά ποτέ στην ζωή μου.

Θα κλείσω με τα περί ενότητας. Δεν γίνεται να ζητάτε από ανθρώπους που δεν τα βρίσκουν να κάνουν ένα γάμο για το δικό σας συμφέρον. Δεν χρειάζεστε καν την ενότητα.

Αυτή τη στιγμή, έχουμε ενάμιση εκατομμύριο ανεμβολίαστους. Έχουμε τουλάχιστον 2.000.000 εμβολιασμένους που είτε ήταν κατά της υποχρεωτικότητας είτε το σκυλομετάνιωσαν. Έχουμε εν δυνάμει μεγαλύτερη δύναμη από όσους μετείχαν συνολικά στις προηγούμενες εκλογές. Ακόμη και να διασπαρούν αυτοί οι ψήφοι σε 25 κομματίδια, τα περισσότερα από αυτά θα μπουν στην βουλή και θα αποτελούν αριθμητικά και αθροιστικά πλειοψηφία. Τι θέτε; Να είστε με το κόμμα που κερδίζει; Αφήστε το οπαδικά και ψηφίστε κατά βούληση και συνείδηση. Τι θέλετε; Να γλείφετε από τις μπότες της εκάστοτε εξουσίας;

Όπως μου φαίνεται, όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει.

Προκαλέσαν χάος. Μπορούμε να τους επιστρέψουμε την χάρη.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 24/8/2022. 

Read More »

Το μικρό κοριτσάκι

                   

                                                    

To μικρό κοριτσάκι

Το μικρό κοριτσάκι φορούσε μάσκα.

Κι έτσι κανείς δεν μπορούσε να δει πως το μικρό κοριτσάκι δεν είχε χαμόγελο.

Το μικρό κοριτσάκι ήταν ανέκφραστο. Τι να την κάνεις άλλωστε την έκφραση όταν έχεις την μάσκα; Η μάσκα σε εκφράζει.

Το μικρό κοριτσάκι φορούσε μάσκα στο πάρκο.

Φορούσε μάσκα στο σχολείο. Αυστηροί οι δάσκαλοι και τα τριάντα αργύρια μηνιαίως αξίζαν πολύ πιο πολύ για αυτούς από ότι όλα μικρά κοριτσάκια του κόσμου μαζί.

Πίσω από την μάσκα, υπήρχε ένα μικρό κοριτσάκι.

Δεν ήταν άσχημο. Κανένα μικρό κοριτσάκι δεν είναι άσχημο.

Το μικρό κοριτσάκι φορούσε πάνινη φρίκη στο πρόσωπο, λες κι ήταν παραμορφωμένο από αυτήν.

Το μικρό κοριτσάκι είχε μάσκα αντί για πρόσωπο.

Το μικρό κοριτσάκι δεν μπορούσε να παίξει ανέμελα. Δεν ήταν ότι ήταν άρρωστο. Ήταν ότι ήταν το ίδιο αρρώστια που έπρεπε να περιοριστεί.

Όλα τα μικρά κοριτσάκια ήταν αρρώστια σε έναν φριχτά άρρωστο κόσμο.

Το μικρό κοριτσάκι ήταν υπεύθυνο. Για όλα τα κακά του κόσμου.

Το μικρό κοριτσάκι δεν θα φιλούσε ποτέ το μικρό αγοράκι που πριν τις μάσκες τις άρεσε. Φορούσε κι αυτό μάσκα.

Μασκοφόροι εκδικητές, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, τιμωρούσαν ότι το καλό είχε απομείνει από την ανθρωπότητα.

Βάλε την μάσκα σου. Βάλε την μάσκα σου.

Το μικρό κοριτσάκι, είχε εκπαιδευτεί να φοράει μάσκα. Το σκυλάκι της όχι.

Πιο λεύτερο από το αφεντικό της ήταν πια, καθώς ποτέ της φίμωτρο δεν διανοήθηκε να του βάλει.

Ένας γονέας φόρεσε λουρί στα παιδιά του σαν να ταν σκυλιά.

Δισεκατομμύρια τους φόρεσαν μάσκες κι αυτό τους φαινόταν κανονικό.

Το μικρό κοριτσάκι ήταν κλειδωμένο πίσω από μια μάσκα και κανείς δεν φώναζε για την πιο μεγάλη των ντροπών.

Το μικρό κοριτσάκι, δεν χρειαζόταν να περιμένει τις απόκριες για να φανταστεί ήταν ήταν κάτι άλλο. Είχε γίνει ήδη κάτι άλλο. Και κάθε μέρα, ακόμη περισσότερο.

Βάλαν στο μικρό κοριτσάκι να φοράει μάσκα, αυτοί που τολμούν να λέγονται γονείς. Ακόμη κι όταν οι ίδιοι τους την βγάλανε, στο παιδί τους δεν τους ένοιαζε που την επιβάλανε.

Βάλαν στο μικρό κορίτσι μάσκα, αυτοί που τολμούν να λέγονται δάσκαλοι, οι βρομεροί παιδονόμοι.

Μην τυχόν και κολλήσει κάποια γιαγιά, ακόμη κι όταν είχαν κολλήσει μέχρι και τα πόμολα.

Αφού το εκπαιδεύσαν να φοράει μάσκα, μπορούσαν να το εκπαιδεύσουν να κάνει οτιδήποτε.

Το μικρό κοριτσάκι φορούσε μάσκα. Το μικρό κοριτσάκι έτρωγε bullying όταν την έβγαζε, την κάρφωναν οι φίλες της οι ίδιες.

Το μικρό κοριτσάκι, νόμιζε πως δεν μπορούσες να ζεις χωρίς μάσκα, πως η μάσκα φιλτράρει τον τοξικό αέρα που σου τρώει τα σωθικά.

Κάποιοι φορούσαν ακόμη σταυρό να τους προστατεύει από το κακό, λες και η μάσκα δεν αρκούσε.

Το μικρό κοριτσάκι φορούσε μάσκα.

Μάσκα πανάθεμα σας όλους.

Το μικρό κοριτσάκι, φοράει ακόμη μάσκα. Εκεί μέσα μεγαλώνει.

Όσο λιγοστεύουν τα δέντρα, τόσο περισσεύουν οι άνθρωποι που θα όφειλαν να κρεμαστούν από τα κλαδιά τους.

Φορώντας τις μάσκες τους, κανονικά.

Δεν υπάρχουν πια μικρά κοριτσάκια με μάσκες. Την καθαρίσαν υγειονομικότατα την παδικότητα. Υπάρχουν εκκολαπτόμενοι φασίστες που δεν υπήρξαν ποτέ παιδιά.

Κάποιοι φρόντισαν για αυτό. Και πρέπει κι εμείς να τους φροντίσουμε, όπως τους πρέπει, τους παιδοκτόνους.

Όλα τα σχεδιάσαν, ένα πράμα μόνο ξεχάσαν: Τόση ντροπή μαζεμένη, πίσω από μια μάσκα δεν είναι μπορετό να κρυφτεί.

Τόσο μπόχα και τόση βρώμα, που όλα τα αντισηπτικά του κόσμου δεν μπορούν να την ξεπλύνουν.

Η σαπίλα αυτού που έχει βαθιά μέσα του νεκρώσει, καθώς ξέρουν όλοι, είναι μια διαδικασία μη αντιστρέψιμη.

Για αυτό τους θάβουμε τους νεκρούς μας.

Πέτρος Αργυρίου, 5/8/2022, agriazwa.blogspot.com.

Read More »