«Η Ελλάδα πάντα
υποδέχεται με ανοικτές αγκάλες όλους τους καταπιεσμένους και τα θύματα και ποτέ
δεν αφήνει μόνους τους ομογενείς της. Τα φυσικά μας σύνορα είναι διαφορετικά
από τα σύνορα της καρδιάς μας. Θα πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ τους. Εμείς
φυσικά δείχνουμε σεβασμό για τα φυσικά σύνορα – αλλά δεν μπορούμε να χαράξουμε
σύνορα στην καρδιά μας – ούτε το επιτρέπουμε. Κάποιοι μας ρωτούν “Γιατί
νοιάζεστε για την Κύπρο;”. Ρωτούν “γιατί νοιάζεστε για τη Γεωργία, την
Ουκρανία, την Κριμαία, την Οσετία, τα Βαλκάνια;”. Αυτά τα ερωτήματα θα
μπορούσαν να επεκταθούν.
Ωστόσο, σημειώστε ότι κανείς δεν ρωτά τις χώρες που έρχονται
στο άμεσο περιβάλλον μας από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά κι από κοντά “τι
δουλειά έχετε εκεί”. Καμία από τις περιοχές που μας ρωτούν “τι δουλειά έχετε
εδώ” δεν είναι ξένη σε εμάς. Είναι δυνατόν να διαχωριστεί η Σάρτη από τη Σμύρνη;
Ή είναι δυνατόν να σκεφτούμε τη Θεσσαλονίκη χωρίς την Κωνσταντινούπολη;
Πώς μπορούν να θεωρηθούν η Οδησσός, η Αστόρια, η Ανατολική Θράκη ως μέρη που
δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους; Βλέπετε κάτι από εμάς σε οποιαδήποτε χώρα
της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής από το Χατάι έως το Μαρόκο. Σίγουρα
θα συναντήσετε ένα ίχνος μας σε κάθε βήμα που θα κάνετε κατά μήκος της
γεωγραφικής περιοχής που εκτείνεται από τη Θράκη έως την Ανατολική Ευρώπη».
Ανατολική Θράκη και Κύπρος
Η Ελλάδα δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη της στο Χαλέπι. Η
Τουρκία δεν μπορεί να αγνοήσει τους ομογενείς της στην Ανατολική Θράκη, την
Κύπρο, την Κριμαία και οπουδήποτε αλλού. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη Λιβύη, την
Αίγυπτο, τη Γιουγκοσλαβία να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους. Διαφορετικά,
ερχόμαστε σε δύσκολη θέση ενώπιον τόσο της ιστορίας μας όσο και των αδερφών μας
που ζουν εκεί, οι καρδιές τους χτυπούν μαζί μας.
Ως εκ τούτου, λέω πάντα ότι θεωρούμε δική μας τόσο την
ευτυχία όσο και τη δυστυχία των αδερφών μας που ζουν εντός των συνόρων της
καρδιάς μας. Εκείνοι που μπερδεύουν αυτό μας το ενδιαφέρον με τις δικές τους
αποικιοκρατικές ιστορίες τους ή με τις θρησκευτικές και εθνοτικές εμμονές τους
θα πρέπει να αμφισβητήσουν τον εαυτό τους αντί να δίνουν συμβουλές σε εμάς. Δεν
πρέπει να ξεχνάμε ότι το έθνος αυτό έχει την ευγενή καρδιά του Σωκράτη καθώς επίσης περικλείει την στρατηγική
διάνοια του Αλέξανδρου και τη διπλωματική ιδιοφυΐα του Ελευθέριου Βενιζέλου».
Όσον αφορά τη Μουσούλη είναι “εκτός
συζήτησης” να μείνει η Ελλάδα εκτός της επιχείρησης που εξαπολύθηκε από τη
Βαγδάτη για την ανακατάληψη της Μοσούλης, προπύργιου της οργάνωσης Ισλαμικό
Κράτος στο βόρειο Ιράκ.»
Αυτή είναι η πρόσφατη ομιλία του Τούρκου προέδρου Τατζίπ Ερντογάν, προσαρμοσμένη τινά σε έναν νεοελληνικό μεγαλοϊδεατισμό. Είναι μια νεοοθωμανική
θέση κι όραμα, δεν είναι απλά «πρόκληση».
Προκλήσεις είναι οι διαρκείς Νοταμ, πρόκληση είναι οι Τούρκοι δεν επέτρεψαν στον Τσίπρα να προσγειωθεί στην ... ΡΟΔΟ!!!, προκλήσεις
είναι οι τουρκικές απαιτήσεις στην Κύπρο.
Και ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση είναι ότι παρόλα αυτά, ο Τσίπρας είναι καλός
φίλος του Ερντογάν και σταθερός σύμμαχος στα ενταξιακά της Τουρκίας της ΕΕ,
κάτι που θα αποτελέσει την οριστική ταφόπλακα της ήδη υπό εξαφάνιση Ελλάδας.
Η ομιλία του Ερντογάν στην Ριζέ, δεν είναι πρόκληση. Είναι
θέση κι όραμα.
Και σε αυτή την ομιλία το υπουργείο εξωτερικών δημιούργησε κι
ένα ιστορικό προηγούμενο απαντώντας στα περί δημοψηφίσματος στη Θράκη από
λανθασμένη πληροφόρηση του ΑΠΕ.
Πιστέψτε με. Δεν είναι τόσο αθώο.
Στα επόμενα χρόνια αυτή η πατάτα θα γίνει καυτή. Είμαι
βέβαιος το ότι όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, θα ακούσουμε την Τουρκική πλευρά να
επιχειρηματολογεί πως ο πρώτος που αναφέρθηκε σε δημοψήφισμα για τη Θράκη είναι
η Ελληνική κυβέρνηση, κι όχι η τουρκική.
Θα μπορούσε όμως ποτέ κανείς να περιμένει να ακούσει μια τέτοια
ομιλία από Έλληνα Πρωθυπουργό;
Όχι.
Ποτέ.
Για μια σειρά λόγων:
α) Ο ελληνικός μεγαλοϊδεατισμός οδήγησε τελικά σε συνθλιβή του
ελληνισμού
β) Ήταν ακριβώς οι Τούρκοι με τη συνδρομή ενίοτε και των
μεγάλων δυνάμεων που εκδίωξαν και γενοκτόνησαν τους Έλληνες της Μικράς Ασίας,
του Πόντου, της Πόλης ώστε σήμερα τα νούμερα τους να είναι ισχνότατα και για να
μπορεί σήμερα ο υπουργός παιδείας Νίκος Φίλης να φιλολογεί περί της διαφοράς
ανάμεσα σε γενοκτονία κι εθνοκάθαρση
γ) Μεγάλο κομμάτι της αριστεράς που εμφανίζεται ως ιδεολογική
κυρίαρχη, λειτουργεί ως ο χωροφύλακας υπέρ άλλων εθνικισμών, αποτρέποντας με
κάθε κόστος την ανάδειξη ενός αντίστοιχου ελληνικού, λειτουργώντας λες κι η
Ελλάδα είναι κάποιο μητροπολιτικό κέντρο κάποιου υπαρκτού διεθνισμού κι όχι μια
μικρή και εξαιρετικά γεωπολιτικά ευαίσθητη χώρα στην οποία σκάνε κάθε λίγο και
λιγάκι τσουνάμια ξένου ιμπεριαλισμού και μεγαλοϊδεατισμού.
Είναι η αριστερά που χειροκρότησε τους Ναζί της Ουκρανίας
και τους ισλαμιστές της Βοσνίας και της Μέσης Ανατολής ως δημοκράτες/απελευθερωτές,
είναι η αριστερά των Ζενάκου και Νάτση που επιχειρηματολογούσαν στο Unfollow πως
το Ισλαμικό Κράτος ΕΙΝΑΙ διαφωτισμός, είναι το αριστερό χέρι μάτι και αυτί του
Μεγάλου Αδερφού.
Η αριστερά που συγκάλυπτε τα κυκλώματα λαθρεμπορίας και τη
χρήση του μεταναστευτικού/προσφυγικού ως όπλο εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας,
τον βαθύτατο ρατσισμό των αμερικάνων μπάτσων προς τους αφροαμερικάνους που τους
σκοτώνουν σαν νομιστεράκια, που ξεχνούν πως ο αμερικανικός «Εξαιρετισμός» είναι
αμερικάνικη θέση κι όραμα πολύ πιο υπαρκτός και καταστροφικός από τον νεοοθωμανισμό
του Ερντογάν, τον οποίον κι αυτόν παραδόξως ξεχνά.
Που ξεχνά πως δεν υπάρχει αμερικάνος πρόεδρος που να μην
ξεκινά τους λόγους του με το είμαστε «το μεγάλο αμερικάνικο έθνος», ένα έθνος
που χτίστηκε πάνω στην μεγαλύτερη ίσως γενοκτονία της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά
που αν τολμήσει κάποιος ντόπιος φουκαράς να εκστομίσει τις λέξεις έθνος, ή
χώρα, ή πατρίδα τον έχουν στείλει στο κοινωνικό περιθώριο ή ακόμη χειρότερα,
στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής.
Ναι, αυτή η αριστερά, είναι ο καλύτερος μπάτσος των ξένων
εθνικισμών, εφάμιλλος κι ίσως πιο αποτελεσματικός από την πατριδοκάπηλη Δεξιά
του παρελθόντος.
Είναι η αριστερά που
αν σκάσει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, αυτοί θα λένε μεταξύ τους: «Είναι πυρηνικά αυτά
που σκάνε σύντροφε; Όχι σύντροφε είναι απλά μια ενδοϊμπεριαλιστική διαμάχη», λες
κι η μόνο πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας είναι η ιστορία της αριστεράς.
Μια αριστερά ναζιστικά αυτάρεσκη.
Ας δούμε όμως τι ακριβώς γίνεται στον πλανήτη τώρα:
Το ψυχροπολεμικό κλίμα οξύνεται μέρα με τη μέρα.
Βρετανική τράπεζα κλείνει τους λογαριασμούς του βρετανικού
παραρτήματος του ρωσικού καναλιού RT, του πέμπτου σε τηλεθέαση τηλεοπτικού δικτύου παγκοσμίως.
Το 'παν και το κάναν: Από το 2011, η Hillary Clinton είχε προειδοποιήσει πως οι ΗΠΑ χάνουν τον πόλεμο της πληροφορίας αναφερόμενη στο RT και ζητώντας από το κονγκρέσο περισσότερα λεφτά για προπαγάνδα, ενώ αμερικάνοι αξιωματούχοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν το RT ως … τρομοκρατική οργάνωση….
Και συνεχίζουμε με την Ελευθερία του Λόγου στις «Δυτικές
Τύπου Δημοκρατίες»: Μετά από πάμπολλες διαρροές που έπλητταν την εκλεκτή του
βαθέως αμερικάνικου παρακράτους Hillary Rodman Clinton,
Αμερικάνοι αξιωματούχοι είχαν προειδοποιήσει για κυβερνοεπίθεση στη Ρωσία. Την
πραγματοποιούν μόλις προχθές, πείθοντας τις αρχές του Ισημερινού να κόψουν το Ίντερνετ στον Ρομπέν της πληροφορίας που
λέγεται Julian Assange…
Θα ταν γελοίο αν δεν ήταν τραγικό.
Και καθώς το χάνουν τον έλεγχο στο χάος που δημιούργησαν στη
Συρία, οι ΗΠΑ κάνουν δύο πολεμικές επιχειρήσεις.
Ας ξεκινήσουμε από την πρώτη:
Εδώ και μήνες οι Σαουδάραβες, με δυτικό εξοπλισμό και
λογιστική υποστήριξη, προσπαθούν να κονιορτοποιήσουν τους εξεγερμένους σιϊτες
Χούθι στην Υεμένη και να στηρίξουν τον εκλεκτό τους σουνίτη βασιλέα. Φυσικά,
στην Υεμένη άμαχοι δεν υπάρχουν ούτε για τους Σαουδάραβες ούτε για τις δεκάδες
αμερικάνικες επιθέσεις drones.
Ακόμη κι έτσι, οι 139 νεκροί άμαχοι μόλις πρόσφατα ανάγκασαν
τις ΗΠΑ να πάρουν αποστάσεις από τη Σαουδαραβική σφαγή στην Υεμένη.
Κι αυτό λύθηκε με δύο πυραυλικές επιθέσεις έναντι του USS Mason στα στενά της Υεμένης,
επιθέσεις μάλλον προβοκάτσιες που έλυσαν τα χέρια στους Αμερικανούς ώστε να
επιτεθούν κι αυτοί στην Υεμένη.
Ας μην ξεχνάμε πως προσφάτως, ο πρόεδρας Ομπάμα, υπό την
απειλή της Σαουδικής Αραβίας για ρευστοποίηση θέσεων της στην αμερικανική
οικονομία εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, δεν αναγνώρισε στους συγγενείς των
θυμάτων της 9/11 το δικαίωμα να μηνύσουν τη σαουδική αραβία για διαφαινόμενη
εμπλοκή της στις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους με τη δικαιολογία πως κάτι
τέτοιο θα άνοιγε το δρόμο για να μηνύσουν πολίτες άλλων χωρών τις ΗΠΑ…
Θα ταν γελοίο αν δεν ήταν τραγικό.
Κι ενώ για χρόνια τώρα οι αμερικανοί παρακολουθούσαν τους τζιχαντιστές
να προελαύνουν στο Ιράκ και στην Συρία, τρώγοντας Ποπ Κορν με το υπέροχο θέαμα
των αποκεφαλισμών και των βιασμών και στέλνοντας και κανά ντόλαρ για το ταμείο της
προστασίας του παραδοσιακού ουαχαμπιτισμού, αφού στόχος ήταν η διάλυση του
εμποδίου που λεγόταν Συρία του Άσαντ, έχοντας πλέον χάσει τον έλεγχο του χάους,
σκοπεύουν να το ενισχύσουν κάνοντας επίθεση στους τζιχαντιστές στη Μοσούλη του
Ιράκ.
Θα είναι αιματηρό, πολύ αιματηρό, καθώς οι τζιχαντιστές
κρατούν τον πληθυσμό της Μοσούλης σαν ανθρώπινη ασπίδα.
Αυτήν την πρακτική τους έσπασε ο Συριακός στρατός
αποκόπτοντας απάνθρωπα κάθε ανεφοδιασμό σε κατεχόμενες από μισθοφόρους και
τρομοκράτες πόλεις της Συρίας. Η πείνα νικάει και τον Αλλάχ ώρες ώρες για αυτό
κι άλλωστε ξεκίνησε προ εβδομάδων η προπαγάνδα για τις φρίκες που προκαλούν ο
Συριακός στρατός και η Ρωσία στο Χαλέπι και οι κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου
της Ρωσίας στο Χαλέπι, ώστε να ανεφοδιαστούν οι ισλαμιστές και να μην πέσει
άμεσα το Χαλέπι στα χέρια της Συριακής Κυβέρνησης.
Με κάθε επιφύλαξη, ο βραχυπρόθεσμος στόχος λοιπόν της αιφνίδιας
επέμβασης των αμερικανών στη Μοσούλη φαίνεται να είναι η απώθηση των
τζιχαντιστών προς το Χαλέπι ώστε να συνεχιστεί το μακελειό εντός της Συρίας.
Και μέσα σε όλα αυτά οι αμερικάνοι μας αποκαλύπτουν κάτι που
ήδη γνωρίζαμε. Πως φοβούνται επίθεση με χημικά όπλα από τους τζιχαντιστές. Τώρα
τα αποκτήσανε τα χημικά όπλα οι τζιχαντιστές και δεν τα χρησιμοποίησαν ποτέ
πριν;
Από το φονιάδες των
λαών αμερικανοί ως το απελευθερωτές των λαών αμερικανοί, σημαντικό κομμάτι της αριστεράς
έχει κάνει μεγάλα βήματα.
Βέβαια, με την πτώση της σοβιετικής ένωσης από κάπου έπρεπε
να πιαστεί- και γιατί όχι; Να μεγαλοπιαστεί.
Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.
Ούτε το να είσαι ο μπάτσος της σκέψης στη χώρα σου για
λογαριασμό των ιμπεριαλιστών.
Τις συνέπειες όλων αυτών των εξελίξεων θα τις γευτούμε στο
κοντινό μέλλον.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 19/10/2016
