Ναι , ο πολύπαθος λαός μας.
Ισχύει.
Και πλουτίζει σε μιζέρια.
Γιατί είμαστε επίμονα ανεπίδεκτοι μαθήσεως.
Ο Καραγκιόζης, ο αρχετυπικός Έλληνας της τουρκοκρατίας.
Αυτός ο Καριόλης.
Ο κυρίαρχος πούστης.
Ο ψεύτης, ο εκμεταλλευτής, ο καταφερτζής.
Ο καραγκιόζης είναι η μισή ιστορία.
Η άλλη μισή, η άγραφη ιστορία, ξεκινάει όταν ο Καραγκιόζης
έχει την κοιλιά του γεμάτη και έχει πιάσει πόστο.
Όταν ο Καραγκιόζης έχει γίνει η εξουσία και πατάει τους αδύναμους
πιο σκληρά από τον Αγά.
Ο Καραγκιόζης δεν φοβόταν μήτε θεό μήτε δαίμονα. Και αυτό
ήταν το μόνο στο οποίο ήταν Έλληνας.
Μα φοβόταν την αλήθεια.
Για αυτό φοβόταν τον Μπάρμπα Γιώργο.
Και αυτόν φρόντισε να ξεπαστρέψει πρώτο όταν ήρθε στα
πράματα.
Στον αντίποδα βρίσκεται ο συγγραφέας.
Ο Καραγκιόζης βρίσκεται πάνω από όλα και κάτω από κάποιους.
Ο Καραγκιόζης χρειάζεται κατώτερους για να φαντάζει
άνθρωπος.
Κι ανώτερος για να δικαιολογεί την εξάρτηση του από τον
δόλο.
Ο συγγραφέας είναι έξω από όλα και στην καρδιά όλων των πραγμάτων.
Οι καραγκιόζηδες γίναν φιλόλογοι.
Πληρώνουν αδρά για να γίνουν και συγγραφείς.
Οι λογοτεχνικοί σύλλογοι, τα νοσοκομεία, οι υπηρεσίες, τα
υπουργεία, μέχρι κι ίδια η αναρχία έχει γεμίσει Καραγκιόζηδες.
Ένα έθνος Καραγκιόζηδων.
Για αυτό και συ δεν νιώθεις ποτέ μόνος μέσα σε ένα ΕΘΝΟΣ
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΩΝ.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/12/2016
