Μάρκος Κλαυσίγελος, ο αυτοκράτορας της νέας αταξίας
πραγμάτων.
Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com).
(Σχόλια για τον Καμίνη, το Γερμενή, τα συσσίτια, το
ρατσισμό και τον αντιρατσισμό και την επιστήμη των πεομετρήσεων)
Τη μεγάλη Πέμπτη στις 2/5/2103 η παραστρατιωτική οργάνωση
και νυν σημαντική πολιτική δύναμη Χρυσή Αυγή οργάνωσε ένα τέχνασμα με ουσία. Το
τέχνασμα περιείχε τη θρέψη νηστικών ή οικονομικά εξαθλιωμένα συμπολιτών μας.
Μια διανομή τροφίμων μόνο για Έλληνες όπως συνηθίζει να κάνει η Χρυσή Αυγή.
Μόνο για Έλληνες. Κατηγορηματικά.
Αποφάσισε να το κάνει στο Σύνταγμα για να προκαλέσει
αντιδράσεις και να καταδείξει για μία ακόμη φορά ότι οι υπόλοιπες πολιτικές
δυνάμεις διέπονται από βαθύ ανθελληνισμό.
Ορίστε, μας είπε για μια ακόμη φορά: Δεν μας αφήνουν καν να
μοιράσουμε τρόφιμα στους Έλληνες. Θέλουν να σας λιμοκτονήσουν.
Πολλοί πολιτικοί χώροι τσίμπησαν το δόλωμα της Χρυσής Αυγής,
νιώθοντας ότι έπρεπε να πλειοδοτήσουν σε επιδείξεις των υπερευαισθησεών τους
και όποιον πάρει ο χάρος. Πρώτος και καλύτερος ο δήμαρχος Αθηναίων, ο Λυκούργος
ο Καμίνης που έπεσε με τα μούτρα στο τυράκι της Χρυσής Αυγής.
Ο δήμαρχος που συνεργάστηκε εκλογικά με δύο από τις
πολιτικές δυνάμεις που σύντομα θα έκαναν εκατομμύρια Αθηναίων νεόπτωχους, δεν
έδωσε άδεια για να γίνει ένα συσσίτιο. Γιατί;
Γιατί ήταν «ρατσιστική φιλανθρωπία». «Συσσίτιο μίσους».
Μμμμ. Από αυτές τις αντιφάσεις ξεκινάμε τη διαδρομή μας στη
δαιδαλώδη ομίχλη των πολιτικών ιδεολογιών σήμερα.
Είναι καλώς τεκμηριωμένο ότι η φιλανθρωπία αποτελεί συχνά
αντικείμενο εκμετάλλευσης. Συνήθως από τους μεγαλοκαρχαρίες του υπερκεφαλαίου
που εξωραΐζουν το κοινωνικό τους προφίλ.
Με αυτούς ο κος Καμίνης και άλλοι δήμαρχοι δεν είχαν ποτέ
κανένα πρόβλημα. Οι φιλανθρωπίες του βρώμικου χρήματος είναι τόσο πολιτικά
καθαρές.
Γύρω από το παιχνίδι των φιλανθρωπιών στήνονται ενίοτε
κερδοσκοπικές απάτες.
Ούτε και με αυτές οι δήμαρχοι έχουν πρόβλημα.
Αν κολλήσεις όμως στη φιλανθρωπία μια πολιτική ταμπελίτσα,
τι κερδίζεις; Η απάντηση είναι: αρκετούς νέους ψηφόρους της Χρυσής Αυγής που οι
δημοσκοπήσεις τη θέλουν πλέον το τρίτο προτιμητέο πολιτικό κόμμα.
Έξοχα. Έχω κατηγορήσει και άλλες φορές τον πολιτικό χώρο της
ευρύτερης αριστεράς ότι με τις επιλογές της ανεβάζει τη Χρυσή Αυγή και
αποδυναμώνει το αντιμνημονιακό μπλοκ. Κανείς δεν ακούει και ο καθένας συνεχίζει
το χαβά του μέσα σε μια εξελισσόμενη φρίκη που καταστρέφει εκατομμύρια ζωές
στην Ελλάδα: Μιας κρίσης χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις που απλά γουστάρει να γαμάει
ανθρώπους: Όποιους βρει: Άντρες, γυναίκες, παιδιά, παππούδες, λευκούς, μαύρους,
πράσινους, κόκκινους και μπλε.
Η στρατηγική της κλιμάκωσης απέναντι στη Χρυσή Αυγή είναι
καταφανέστατο ότι δεν πετυχαίνει. Ή μάλλον πετυχαίνει: Να αυξάνει την επιρροή
και την πειθώ της Χρυσής Αυγής στον πληθυσμό.
Συσσίτια μίσους; Σοβαρά κύριε Δήμαρχε. Είχαν δηλητηριάσει τα
τρόφιμα με μίσος οι χρυσαυγίτες; Τα κατουρήσαν; Κατουράν οι Χρυσαυγίτες μωρέ;
Αυτοί μόνο γαμάνε.
Θέλετε να σας πω για μίσος; Κοιτάξτε έναν από τους
εκατομμύρια νεόπτωχους που έκανε την ανάγκη αφιλότιμο και καταδέχτηκε να πάρει
τα ρατσιστικά τρόφιμα από τους χρυσαυγίτες.
Φαντάζεστε πως ένιωσε ο δύσμοιρος όταν είδε παρατεταγμένες
διμοιρίες ΜΑΤ να τον εμποδίζουν να κάνει τι; Να πάρει τρόφιμα.
Ξέρετε πόσο ηρωικά είδαν κάποιοι φτωχοδιάβολοι τους
βουλευτές της ΧΑ να μοιράζουν με τις ίδιες τους τις χερούκλες τρόφιμα και να
επιτίθενται στους υφιστάμενους τους των σωμάτων καταστολής;
Πόσοι Έλληνες ένιωσαν το χνώτο του ρατσιστικού τέρατος στο
σβέρκο τους πιο ζεστό;
Πόσοι αντιλήφθηκαν αυτό ακριβώς που περιγράφετε; Τον
ρατσιστή ως φιλάνθρωπο;
Θα μπορούσατε να κάνετε πολύ καλύτερα από αυτό κύριε
Δήμαρχε. Να γαμηθείτε να βρείτε τρόπους να κάνετε ένα πολύ μεγαλύτερο συσσίτιο
από αυτό της ΧΑ.
Ναι ξέρω, ξέρω: Ο
δήμος είναι σε άθλια οικονομική κατάσταση κλπ κλπ. Πούλα το σπίτι σου τότε και
άσε τα ευαγγέλια του πολιτικά ορθού.
Ο κόσμος ανεχόταν τα παχιά τα λόγια τότε που οι αγελάδες ήταν
παχιές. Τότε που οι παράδες κυλούσαν αβίαστα. Τότε που οι μπάκες γέμιζαν και
μαζί με αυτές γέμιζαν και πορτοφόλια και τραπεζικοί λογαριασμοί. Τότε που δεν
τον ένοιαζε η διαφθορά γιατί έπαιρνε λιγότερα ή περισσότερα από τα ψίχουλα που
έπεφταν κάτω από το τραπέζι.
Τώρα που κάνει το σκατό του παξιμάδι το τελευταίο πράγμα που
τον ενδιαφέρει είναι οι ευαγγελιστές του πολιτικά ορθού.
Οι Σαμαράς και Δένδιας κάναν νωρίς ανάσταση φέτος. Βλέποντας
την παραφυάδα τους του συστήματος εξουσίας, την ΧΑ να φουσκώνει κι άλλο. Οι
φουσκωτοί ξέρουν πώς να φουσκώνουν. Νομίζαμε ότι θα βρίσκαμε κάποιο τρόπο να
τους ξεφουσκώσουμε και να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου.
Αλλά η αριστερά, παιδί άλλων εποχών, φαντάζει πλέον
απελπιστικά άχρηστη και αχρείαστη απέναντι στις νέες προκλήσεις με τη μόνιμη
επίκληση στα αυτονόητα και στη λατρεία των δικαίων και των θριάμβων του
παρελθόντος.
Ότι είχαμε, δικαιώματα, ανθρώπινες συνθήκες, τα χρωστάμε
στην αριστερά.
Δεν τα χουμε πλέον: Και η αριστερά ελάχιστα έκανε για να μην
τα χάσουμε.
Είμαστε πάτσι πλέον. Πληθυσμός και αριστερά πρέπει να
ξαναρχίσουν από μηδενική βάση να διεκδικούν τα αυτονόητα.
Γιατί εδώ μας έφερε το πολιτικό σκηνικό αυτού του τόπου: στο
μηδέν. Και το αρνητικό πρόσημο δεν απαγορεύεται. Αντίθετα, επιβάλλεται. Το
βαρέλι δεν έχει πάτο. Κανένα.
Πρόστιμα για παρακώληση κυκλοφορίας και τροχόμπατσοι δεν
μπορούν να σταματήσουν τη ΧΑ όσο μπορούν να σταματήσουν την σημερινή περιφορά
επιταφίου. Και αυτό Καμίνη στο λέω σαν μια ιδέα για να εξοικονομήσεις λεφτά:
Απαγόρευσε τον επιτάφιο. Παρακωλύει την κυκλοφορία μειονοτήτων και όχι μόνο.
Βάλτους πρόστιμα. Και πες και κάτι για τα χριστιανικά συσσίτια: Μπορεί να
σιτιστεί γυναίκα με τσαντόρ σε αυτά; Δεν έχουν και αυτά στοιχεία ρατσιστικής
φιλανθρωπίας;
Η δικτατορία του πολιτικά ορθού επιβάλλει μια λογοκρισία που
διευκολύνει το έργο της δοσίλογης κυβέρνησης. Η προσοχή μας τρέχει πότε στη
Μανωλάδα, πότε στα συσσίτια μίσους, πότε σε κρούσματα ρατσιστικής βίας, στις φρίκες
που σκόπιμα προκαλούν μικρά σώματα του στρατού εξουσίας ενώ το βαρύ πυροβολικό
τους μας θερίζει καθημερινά: όλους. Η επέλαση προχωρά: Η αντίσταση πολυδιασπασμένη
όσο και η αντίληψή μας.
Οι δωσίλογοι με μια παγκόσμια πρωτοτυπία μετάθεσαν την
εργατική πρωτομαγιά πίσω. Την ίδια μέρα όπου σημαντικό κομμάτι του πλανήτη
διαδήλωνε και τιμούσε τους εργατικούς αγώνες εμείς ήμασταν τα πιο φρόνημα
παιδιά του πλανήτη. Μας κολλήσαν μια αργία στις διακοπές του Πάσχα και μεις
ξεπουλήσαμε μπιτ παρά την εργατική πρωτομαγιά!
Τι αξιέπαινος λαός που είμαστε!
Ας επιστρέψουμε όμως στον αντιρατσισμό που έχει αφομοιώσει
πλέον ρατσιστικά στοιχεία και διώκει τους ρατσιστές υιοθετώντας κάποιες από τις
βίαιες μεθόδους του ρατσισμού:
Ρατσισμός είναι
ανάμεσα σε άλλα να θεωρείς ανθρώπους κατώτερους
λόγω των πεποιθήσεων τους και να κάνεις διακρίσεις εις βάρους τους. Πολύ
χειρότερος ρατσισμός είναι να τους διώκεις κιόλας. Τι συμβαίνει όταν θεωρείς
τους ρατσιστές κατώτερους για τις πολιτικά τους πιστεύω; Όταν τους διώκεις;
Μα θα μου πείτε ότι αυτοί καταπατούν βασικά ανθρώπινα
δικαιώματα. Ναι όντως. Ξέρω. Το κάνουν. Ξέρω όμως και άλλους που το κάνουν.
Ομάδες μουσουλμάνων που δεν επιτρέπουν σε γυναίκες να έχουν πρόσωπο. Που τις
έχουν ιδιοκτησία τους.
Αυτοί δεν καταπατούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα;
Αλλά φυσικά η δογματική αριστερά πάντα έχει πολλά μέτρα και
πολλά σταθμά ανάλογα με τις δικές της προκαταλήψεις και πάντα μα πάντα έχει το
δίκιο γιατί είναι στο πλευρό των αδικημένων. Και πάντα επιλεκτικά. Και ενίοτε
στο πλευρό των πιο ισχυρών εκ των αδικημένων.
Φυσικά, σχεδόν ποτέ στο ανθρώπινο σύμπαν δεν υπάρχουν τόσο
μονολιθικές καταστάσεις. Τίποτα δεν απαγορεύει σε έναν αδικημένο να αδικεί,
τίποτε δεν απαγορεύει σε έναν αδύναμο να αδικεί έναν ακόμη πιο αδύναμο από
αυτόν.
Α ναι, ναι. Υπάρχει κάτι. Λέγεται νόμος. Η έννοια του νόμου.
Η έννοια της ισονομίας.
Αλλά φυσικά αυτό είναι κάτι που είναι ντεμοντέ, ντεπασέ. Η
συντριβή των δημοκρατικών θεσμών από τη διαφθορά, την αυθαιρεσία και από την
τρομακτική απάθεια των πληθυσμών απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, δίνει την
ευκαιρία να ανοίξουν παλιοί λογαριασμοί: Οι αυταρχικοί να γίνονται δεσποτικοί
χωρίς να υπολογίζουν κανένα πολιτικό κόστος και οι ουτοπιστές να γίνονται
φρικτά μακιαβελικοί και να πιστεύουν με τον ίδιο ζήλο στην συντριβή μεγάλων
κοινωνικών στρωμάτων και στην εξίσωση: προς τα κάτω-όχι προς τα πάνω.
Έτσι σε χώρους τις αριστεράς θα βρεις τύπους που χαίρονται
με τη συντριβή της μεσαίας τάξης γιατί έτσι θα έχουμε κάποτε περισσότερους
βιομηχανικούς εργάτες ε και επιτέλους: ένα κουμουνιστικό κόμμα στην εξουσία!
Βλέπεις θεωρητικούς άλλης πολιτικής δοξασίας να παρουσιάζουν
τρομοκράτες και κοινούς ποινικούς ως ήρωες επαναστάτες και να απαιτεί από τον
εχθρό του, το κράτος να τους απελευθερώσει γιατί έχουν ένα πολιτικό μανδύα που
τους κάνει ανώτερους από τους κατάπτυστα υποταγμένους χιλιάδες πρώην πολίτες
που φυλακίζονται για αστεία χρέη «προς το δημόσιο». Είπαμε, πολλά μέτρα, πολλά
σταθμά. Για τους δικούς μας διαλέγουμε αυτό που μας βολεύει. Οι άλλοι να πανε
να γαμηθούνε μαζί με το σύστημα τους. Εμείς ξέρουμε το σωστό για όλους και
είμαστε οι εκλεκτοί της ιδεολογίας μας.
Περίεργο: Δεν απέχει στον πυρήνα της μισαλλοδοξίας μια
τέτοια μορφή σκέψης από τους «αντιπάλους» της.
Πέρα από τη γελοιότητα της απαίτησης του «καταπιεσμένου»
αριστερού κατ’ εξαίρεση να του παραδώσει ο καταπιεστής του, το κράτος, τους
αδελφούς «αγωνιστές» που αυτό κρατάει ομήρους του, απαίτηση τόσο παράδοξη που
θα έμοιαζε με το να βγαίνουν δημοκρατικά αντιστασιακοί στην κατοχή σε πορείες
και να ζητούν από τους ναζί να απελευθερώσουν ειρηνικά αντιστασιακούς
αγωνιστές, από την απαίτηση δηλαδή να θεσμοθετηθεί άτυπα εκτός από το
βουλευτικό άσυλο και το αντικοινοβουλευτικό άσυλο, ο ακραίος ουτοπιστής οφείλει
να αναγνωρίσει κάτι: Ότι τώρα που το
ελληνικό κράτος έχει ουσιαστικά κατασταλεί, η κρατική καταστολή έχει φτάσει στο
απόγειο της μετά από δεκαετίες. Πάρτε λοιπόν μια εικόνα από το μέλλον καλοί μου
διεθνιστές όπου δεν υπάρχει κράτος: ούτε πρόνοιας. Ούτε δικαίου. Υπάρχουν
μονάχα εταιρίες και μεγάλα συμφέροντα που δεν είναι υπόλογοι σε κανέναν και σε
τίποτε. Αντί για την ουτοπία σας, η δυστοπία τους.
Κύριοι της αδίστακτης ουτοπίας. Πουλήστε ότι έχετε και δεν
έχετε, παραιτηθείτε κάθε προνομίου μιας αστικής δημοκρατίας περιλαμβανομένων
και των δουλειών που έχετε και κάντε τις κολεκτίβες σας. Και πείτε μου τι θα
κάνετε στην περίπτωση που επιτύχετε όταν φουρνιές των διεφθαρμένων αστών θα
έρχονται απεγνωσμένα στον μικρό σας παράδεισο φέρνοντας μαζί τους πολλές από
τις καταραμένες συνήθειες τους που διέφθειραν τις αστικές δημοκρατίες όταν
αυτές πια είχαν φτάσει σε ένα υποφερτό σημείο κοινωνικής προόδου. Τι θα κάνετε
με τους πρώην εχθρούς σας; Θα τους αποκλείσετε; Θα τους «νομιμοποιήσετε;».
Στο κάδρο των ημερών τοποθετήθηκε και ο ανεξάρτητος δήμαρχος
Στυλίδας, ο Απόστολος Γκλέτσος. Ο δήμος σε συνεργασία με άλλες οντότητες αποφάσισε
να μοιράσει 250 αρνιά σε οικονομικά αδύναμους. Οι δημοσιογράφοι δεν έχασαν την
ευκαιρία να σκανδαλίσουν την κοινή γνώμη κάνοντας μια πολιτικά ορθή ερώτηση: Θα
μοιράσετε και σε μετανάστες; Και ο Γκλέτσος εκ παραδρομής απάντησε μόνο σε
Έλληνες για να το διορθώσει αργότερα. Μόνο σε ανθρώπους με χαρτιά, νομίμους και
αλλοδαπούς.
Στην πρώτη του δήλωση Γκλέτσου οι παρουσιαστές έμειναν
εμβρόντητοι: Και ο Γκλέτσος χρυσαυγίτης;
Το πολιτικά ορθό
υπερέχει στην υποκρισία.
Κύριοι: Τα αρνιά δεν είναι δικά σας. Πάρτε αρνιά, στερηθείτε
εσείς και δώστε τα όπου θέλετε. Δηλαδή αν η πακιστανική κοινότητα κάνει
συσσίτιο για τους Πακιστανούς και μόνο θα πλακώσουν οι αντιφα και θα τα κάνουν πουτάνα ή θα απαγορεύσει ο Καμίνης να
γίνει η διανομή στο Σύνταγμα; Τι γελοιότητες είναι αυτές;
Αν κάποιος δίνει από το πλεόνασμα του ή το υστέρημα του σε
άλλους, ποιος είσαι εσύ που του υποδείξεις και ή θα του επιβάλλεις που θα το
δώσει ή θα του απαγορεύσεις να το δώσει;
Περιμένετε δηλαδή από τον Γκλέτσο να λύσει το επισιτιστικό
πρόβλημα της Αθήνας, του Μπαγκλαντές και του πλανήτη ολόκληρου ενώ εσείς
ασκείτε υψηλή κριτική από τα φιλάνθρωπα πόστα σας που έχουν ανεγερθεί πάνω σε
τάφους;
Τι γελοιότητα είναι αυτή; Το πολίτ μπιρό του πολιτικά ορθού
και τα παπαγαλάκια του με τις θεωρητικές και ρατσιστικά επιλεκτικές
υπερευαισθησίες του, ασκεί ήδη καταπιεστική εξουσία επιβάλλοντας έναν άκαμπτο
κώδικα ηθικής και σκέψης που τσακίζει κόκκαλα. Επιβάλλει μεγάλους και
πανομοιότυπους παρονομαστές ενώ αδιαφορεί πλήρως για τα πολύ μικρά κλάσματα που
προκύπτουν από τις γενικεύσεις του.
Όλοι μπορούν στην Ελλάδα να είναι ρατσιστές και
μισαλλόδοξοι. Όσο θέλουν. Εκτός από τους Έλληνες. Σε αυτούς απαγορεύεται να
έχουν έστω και υπόνοια ρατσιστικής σκέψης παρότι ξανά και ξανά οι Έλληνες
υπήρξαν θύματα ρατσισμού.
Στην Γερμανία δολοφονήθηκε Έλληνας από νεοναζί. Σχεδόν
κανείς δεν κουνήθηκε. Στην Ελλάδα δολοφονούνται Έλληνες από μετανάστες. Κανείς
σοβαρός άνθρωπος δεν το βλέπει αυτό σαν ρατσιστική βία. Κανείς. Το βλέπει όπως
είναι: ως έγκλημα.
Η «αστυνομία» σκέψης που αναπτύσσεται στην Ελλάδα από τα
αριστερά είναι τόσο κακός οιωνός όσο η αστυνομία σκέψης από τα δεξιά. Αυτό που
κάνει τη διαφορά είναι το ποιος θα έχει την κάθε φορά την εξουσία στα χέρια
του. Όποιος και αν την έχει, αν αυτός πιστεύει στην αστυνομία σκέψης, να είστε
σίγουροι ότι πρώτη θα σκοτώσει τη δημοκρατία. Μετά κάποιους από εμάς. Ανάλογα
με τα δικά του πάντα κριτήρια. Αριστερά ή δεξιά ή κεντρώα.
Οι λογικές αποκλεισμού δεν είναι προνόμιο της δεξιάς.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ρατσιστικές
τάσεις. Όλοι. Φταίει το μπάσταρδο το εγωιστικό το γονίδιο μας. Προτιμάμε
ανθρώπους στις παρέες μας από αυτούς που δεν γουστάρουμε. Στις δουλειές μας
παίρνουμε ανθρώπους που συμπαθούμε πιο εύκολα ακόμη και αν άλλοι που
αντιπαθούμε έχουν περισσότερα προσόντα.
Γαμιόμαστε με άλλους όχι με κριτήριο την αρετή και δεν το
κάνουμε με τους πάντες. Πρεσάρουμε άλλους για να μας κάτσουν. Παντρευόμαστε με ιδιοτελή κριτήρια.
Επιλεκτικά είμαστε πιο κοντά στα παιδιά και τους γονείς μας.
Και κάποιες φορές σχηματίζουμε ομάδες που έχουν κοινά
χαρακτηριστικά ή τουλάχιστον κοινές παραδοχές. Καθώς τα σύνολα έχουν μεγαλύτερη
δύναμη από τα άτομα, αυτές οι ομάδες έχουν τη δυνατότητα, αν δεν περιορίζονται
από κάτι, από τη στιγμή που προσδιορίζονται κάπως, να επιβάλουν τη θέληση τους
σε κάποια απομονωμένα άτομα ή μικρότερες ομάδες που προσδιορίζονται άλλως. Και
μέσα σε αυτό το πλαίσιο της επιβολής της θέλησης του περισσότερο ισχυρού στο
λιγότερο ισχυρό μπορούν οι προσδορισμοί να είναι και ρατσιστικοί, ή ταξικοί, ή
σεξιστικοί, ή ποδοσφαιρικοί, ή πολιτικοί, ή θρησκευτικοί ή ότι άλλο θέλετε.
Έτσι λοιπόν, για να καταργήσουμε τη δημιουργία κοινωνικών
συσσωματωμάτων που έχουν τη δυνατότητα να καταπιέσουν ας προτείνουμε μια ριζική
λύση: Κανείς δεν επιτρέπεται να είναι πιο ισχυρός από τον άλλον. Όλοι πρέπει να
είμαστε τόσο αδύναμοι όσο ο πιο αδύναμος μας.
Προτείνεται λοιπόν η διάλυση της κοινωνίας και η απαγόρευση
κάθε είδους ομάδας. Από τις τάξεις των σχολείων, μέχρι το συνδικαλισμό, τις
παρτούζες και τις καλλιτεχνικές ομάδες.
Τέρμα. Ο καθείς μοναχός.
Φυσικά αυτή είναι μια απαράδεχτη ολοκληρωτική λύση για την
κατάργηση του ρατσισμού.
Ας διερευνήσουμε μια άλλη: Να καταργήσουμε την οικογένεια
και τις προνομιακές συναισθηματικές σχέσεις μέσα σε αυτή που εκκολάπτουν τον
κοινωνικό επιλεκτισμό και τις διακρίσεις. Τα παιδιά να τα μεγαλώνει το κράτος.
Ε κάπως ολοκληρωτικό ακούγεται και αυτό, δεν βρίσκετε;
Όπως και να το κάνουμε. Δεν μπορούμε να καταργήσουμε την
ελευθερία βούλησης. Ή μάλλον, κανείς, δεξιός ή αριστερός που έχει μια
στοιχειώδη αντίληψη περί ελευθερίας δε θα ήθελε να συμβεί κάτι τέτοιο. Αυτό που
μας κάνει τέρατα, η ελευθερία βούλησης, είναι και αυτό που μας κάνει ανθρώπους.
Και η μάχη είναι μέσα μας και έξω μας.
Οι αφορισμοί ήταν πάντα καταστροφικοί.
Ξέρετε πως λύνονται αυτά τα άλυτα; Με νόμους. Μέσα στα
πλαίσια μιας ευνομούμενης πολιτείας. Μέσα σε ένα πλαίσιο ισονομίας.
Δεν έχει κανένα νόημα να διακρίνουμε τη βία σε ρατσιστική ή
σεξιστική ή σε ωμή. Κάποιος βλάπτει κάποιον. Απλά. Τους κοινωνικούς λόγους τους
διερευνούμε προσεκτικά και προσπαθούμε να δημιουργούμε συνθήκες που δεν κάνουν
τέρατα και τερατουργήματα να φαίνονται ελκυστικά ή ατιμώρητα. Μόνη δικαιολογία
για την άσκηση βίας είναι η ίδια η άσκηση βίας. Κάθε μετανάστης μέσα σε ένα
πλαίσιο έλλειψης προστασίας έχει κάθε δικαίωμα να προστατεύσει τον εαυτό του
και τους αγαπημένους του από έναν Έλληνα ρατσιστή που του επιτίθεται. Κάθε
Έλληνας έχει το δικαίωμα να προστατευτεί από κάθε μετανάστη που του επιτίθεται.
Κάθε Έλληνας και μετανάστης έχουν το δικαίωμα να προστατεύσουν Έλληνες και
μετανάστες όταν τους επιτίθεται κάποιος άδικα. Όσο επικίνδυνη είναι η αυτοδικία
άλλο τόσο αυτονόητη είναι η αυτοάμυνα. Το δύσκολο είναι να αναγνωριστούν οι
περιστάσεις.
Και είναι προκλητικές οι «προληπτικού» τύπου διώξεις σε
οποιονδήποτε, ρατσιστή, μουσουλμάνο, χριστιανό, Έλληνα ή μετανάστη.
Το αντιρατσιστικό παραλήρημα έχει φτάσει σε τέτοια σημεία
που ισοπεδώνει και την επιστήμη: Διαβάζουμε λοιπόν σε λήμμα της Βικιπαίδεια
ατόφια ισοπεδωτική αντιρατσιστική προπαγάνδα για τα παιδιά της 1ης
δημοτικού:
«Επίσημη θέση επιστημών
Τέτοιες πεποιθήσεις έχουν αποδειχτεί λανθασμένες από
επιστημονική και ανθρωπολογική έρευνα, η οποία αποδεικνύει πώς όλοι οι άνθρωποι
έχουν τον ίδιο πρόγονο, με αποτέλεσμα να έχουν τις ίδιες νοητικές και
φυσιολογικές ικανότητες.» (ως έχει μέχρι και σήμερα- στις 3/5/2013)[1]
Φυσικά μια τέτοια βιβλικού τύπου εξόφθαλμη παπαριά δεν
υπάρχει στην αγλλόφωνη Wikipedia
και αμφιβάλλω αν υπάρχει σε οποιαδήποτε άλλη Wikipedia στον Κόσμο. Είναι δημιούργημα
του Έλληνα προπαγανδιστή του αντιρατσισμού (είναι τόσο γελοία που μπορεί να το
χει γράψει και κάποιος ακροδεξιός για προβοκάτσια):
Εγώ προσωπικά δεν έχω τις ίδιες νοητικές και φυσιολογικές
ικανότητες ούτε με τον αδερφό μου ούτε με την αδερφή μου που προερχόμαστε από
κοινούς γονείς. Η ετερότητα, η ποικολομορφία κλπ κλπ καθιστά την γονιδιακή
πισίνα της ανθρωπότητας πλούσια και απαλλαγμένη από κάποιο «τελικό σκοπό»,
ικανή να επιλέγει κατάλληλα απέναντι σε άπειρες δυνατότητες και πιθανότητες
περιβαλλοντικών συνθηκών και μόνιμα σε διαλεκτική σχέση με το σύμπαν. Στο
κοινωνικό επίπεδο αυτή η ετερότητα εμφανίζεται με διάφορους τρόπους, όπως στη
σκέψη, στο συναίσθημα, στην τέχνη κ.λ.π. Η διαφορετικότητα στο κοινωνικό επίπεδο
είναι μια «πισίνα» που παρέχει άπειρες δυνατότητες κοινωνικής προόδου όπως στο
βιολογικό επίπεδο το πολυδύναμο της γενετικής πισίνας παρέχει άπειρες δυνατότητες
εξέλιξης.
Φυσικά πάντα υπάρχουν εκτροπές, αστοχίες και καταστροφές.
Το γελοίο της διατύπωσης «Τέτοιες πεποιθήσεις έχουν
αποδειχτεί λανθασμένες από επιστημονική και ανθρωπολογική έρευνα, η οποία
αποδεικνύει πώς όλοι οι άνθρωποι έχουν τον ίδιο πρόγονο, με αποτέλεσμα να έχουν
τις ίδιες νοητικές και φυσιολογικές ικανότητες.» αποκρύπτει τον τραγικό σταλινικού
τύπου ολοκληρωτισμό της εξαφάνισης του διαφορετικού στο όνομα της
διαφορετικότητας. Είναι αυτό που χαρακτηρίσαμε ως εξίσωση προς τα κάτω: Μια
ισοπέδωση των ιδιαιτεροτήτων.
Όποια κεφάλια εξέχουν, είτε σωματικά είτε νοητικά, κόβονται.
Το όνειρο του συντάκτη είναι προφανώς να φτιάξει μια άφιλη
φυλή ομοίων ανθρώπων και ξέρουμε και πως μεταφράζεται ένα τέτοιο όραμα στο
πολιτικό επίπεδο, με τι είδους ολοκληρωτισμούς.
Ολοκληρωτισμός στο όνομα του αντιρατσισμού; Ότι να’ ναι.
Δυστυχώς μια τέτοια φυλή ανθρώπων δεν θα είναι φυλή ανθρώπων
αλλά φυλή κλώνων. Από την μισανθρωπία της ευγονικής φτάσαμε στην απανθρωπιά της
δυσγονικής;
Ξέρουμε ότι φυλές, ομάδες ενίοτε μοιράζονται κάποια κοινά
χαρακτηριστικά. Ξέρουμε ότι κάποιες ομάδες πληθυσμών υπερτερούν σε κάποια
χαρακτηριστικά. Το να πεις ότι οι μαύροι πηδάν γενικά περισσότερο ή να πεις ότι
οι μαύροι είναι περισσότερο πουτσαράδες από τους λευκούς κατά τους μέσους όρους
τους δεν ρατσισμός. Αντίθετα είναι υποκρισία να μην το πεις. Τώρα αν σε πει
ένας μαύρος Λευκέ μικροψόλη αυτό θα ήταν ρατσιστικό καθώς υπάρχει πρόθεση
ρατσιστικής προσβολής. Ρατσιστικό αλλά όχι υποκριτικό.
Ρατσιστικό και υποκριτικό είναι πχ να λες ότι οι Έλληνες τον
έχουν μεγάλο. Ας μιλήσουμε για μέσους όρους παίρνοντας όχι ας απόδειξη αλλά ως
ένδειξη μια πρόσφατη αμφισβητήσιμη έρευνα[2]
μάλλον κακής μεθοδολογίας χωρίς φυσικά να εμπιστευόμαστε τα αποτελέσματά της:
Μ.Ο Πέη (σε ίντσες)
Αφρική:
6,3
Ευρώπη:
5,7.
Έλληνες: 5,8
Γερμανοί: 5,7.
Μ.Β: 5,5
Γάλλοι: 5,3
Αμερική:
ΗΠΑ: 5,1
Αυστραλία:
5,2
Πρωταθλητές πέους της Ευρώπης σύμφωνα με αυτή την
αμφισβητήσιμη μελέτη είναι οι … Ισλανδοί, με 6,5 ίντσες. Ίσως για αυτό άλλοι
ευρωπαϊκοί λαοί δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ισλανδίας και
ελπίζουμε να μην τους ματιάξουμε τους νησιώτες με τις μεγάλες μπάλες.
Γιατί κάναμε αυτό το κομμάτι γτπ; Για να πούμε ότι όπως ο
Ρατσισμός χρησιμοποιεί προφανή εξωτερικά χαρακτηριστικά για να υποβαθμίζει
πληθυσμούς έτσι και ο αντιρατσισμός φτάνει ενίοτε να αγνοεί χαρακτηριστικά που
«βγάζουν μάτι» για να κάνει μια εξίσωση προς τα κάτω.
Κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλο. Η ισότητα δε βασίζεται
σε ομοιομορφία χυλού αλλά στην ισονομία. Αυτό είναι όλο. Ισονομία. Όλα τ’ άλλα
είναι κουβέντες φανατικών που δεν μπορούν ή δε θέλουν να καταλάβουν την υφή της
πραγματικότητας και προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο κατ εικόνα και ομοίωση τους.
Διαχρονικά στην ανθρώπινη ιστορία θα βρεις πίσω από τους
ευγενέστερους σκοπούς να συρρέουν τσούρμα μισαλλόδοξων φανατικών και
κομπλεξικών. Και αυτοί είναι που τελικά μετατρέπουν τους ευγενέστερους των
σκοπών σε σκληρές τυραννίες.
