Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Χειρότερα και από καρκίνο: Η επάρατος νόσος της ιατρικής απληστίας




Στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι Γιατροί» περιέγραφα δομικά ζητήματα σε σχέση με τις επικρατείς προσεγγίσεις στην αντιμετώπιση του καρκίνου.
Αυτό που δεν κατέδειξα είναι ένα φαινόμενο το οποίο έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια συστημικό: αυτό της διαφθοράς που επάγεται από την επιρροή και τη διείσδυση των φαρμακευτικών συμφερόντων στην Ιατρική και στο ιδιαίτερα προσοδοφόρο για αυτές πεδίο του καρκίνου.
Τα οικονομικά μεγέθη του καρκίνου είναι τεράστια: μόνο στις ΗΠΑ τα συνολικά ιατρικά κόστη (για το 2010) των καρκίνων έφθαναν τα 126 δις δολάρια ενώ η ετήσια παγκόσμια οικονομική επίπτωση των καρκίνων έχει ξεπεράσει το 1 τρις με το παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν να είναι στα 71 τρις, κάνοντας τον καρκίνο με διαφορά την πιο ακριβή νόσο. Και όλα αυτά τα νούμερα αυξάνονται δραματικά κάθε χρόνο.
Το μέγεθος της «πίτας» του καρκίνου οφείλεται εν μέρει και στη διαφθορά, ενώ σημαντικό κομμάτι της που είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ακριβώς ροκανίζεται πάλι από τη διαφθορά.
Δεν μιλάμε για περιστασιακά κρούσματα αλλά για μια βαριά βιομηχανία ιατροφαρμακευτικής διαφθοράς.  
Σε χώρες δε με εγκατεστημένο το καθεστώς της κλεπτοκρατίας, η διαφθορά προφανώς και καταβροχθίζει μεγαλύτερο κομμάτι της μεγάλης πίτας του καρκίνου από ότι είθισται σε χώρες με κάπως λειτουργικούς θεσμούς. Και οι λόγοι είναι περισσότεροι του ενός:
Σε τέτοιες χώρες όπως η Ελλάδα, οι ελίτ έχουν το προνόμιο της άτυπης ή της θεσμοθετημένης ασυλίας.
Στο συντεχνιακό ελιτισμό των Ελλήνων γιατρών πχ, η ασυλία είναι άτυπη μεν αλλά εξίσου αποτελεσματική με αυτή των πολιτικών, αφενός γιατί το νομικό πλαίσιο δεν είναι επαρκές καθώς τα ιατρικά εγκλήματα είναι ιδιότυπα και μπορεί να είναι διπλά και τριπλά (μια απλή πχ περίπτωση «λαδώματος» δεν επιβαρύνει μόνο οικονομικά τον πολίτη καθώς το κόστος της τελικά μετακυλίεται σε αυτόν αλλά μπορεί να απειλεί άμεσα ή και έμμεσα τη ζωή του) και αφετέρου γιατί τα πειθαρχικά όργανα κάνουν τα στραβά μάτια υπερασπίζοντας τη συντεχνία τους εις βάρους της δημόσιας υγείας.
Δεν μπορεί άλλωστε να υπάρξει εύκολα βιομηχανία διαφθοράς χωρίς μια βιομηχανία συγκάλυψης.
Ένας άλλος παράγοντας που ενθαρρύνει την ιδιότυπη ιατρική διαφθορά είναι πως κάποιες καταστάσεις δίνουν δύναμη ζωής και θανάτου στους ιατρούς και μέσω αυτής μπορούν όταν το επιθυμούν να τρομοκρατήσουν τους  πολλαπλά ευάλωτους ασθενείς και τις συναισθηματικά ευάλωτες οικογένειες τους.
Λίγα έχουν γίνει για να αντιμετωπιστεί η ιατρική εγκληματικότητα στην Ελλάδα.
Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση καθυστέρησε υστερόβουλα μερικές δεκαετίες και από μόνη της δεν αρκεί για να σπάσει το απόστημα της ιατρικής διαφθοράς.
Η υπαγωγή στο καθεστώς του μνημονίου μπορεί μεν να πετσόκοψε τα κόστη της δημόσιας υγείας και συνεπώς και το κόστος της ιατρικής διαφθοράς στα απόλυτα νούμερα της, από την άλλη όμως εξώθησε αρκετούς από τους επίορκους σε ακόμη επιθετικότερες εκβιαστικές συμπεριφορές ώστε να μπορέσουν να διατηρήσουν τον επιδεικτικό τρόπο ζωής τους (χαρακτηριστικό το πρόσφατο αυτό παράδειγμα).
Άλλωστε το ίδιο το καθεστώς του μνημονίου είχε εξαρχής ως στόχο την απαξίωση όλου του δημοσίου συστήματος υγείας για να διευκολύνει την εγκατάσταση ιδιωτικών συμφερόντων υγείας, προικίζοντας τα ενίοτε με «φιλέτα» ή έστω «ανταλλακτικά» που προέρχονται από το δημόσιο σύστημα υγείας και τους συλλογικούς μόχθους δεκαετιών που χρειάστηκαν για να δομηθεί αυτό.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάποιοι επίορκοι γιατροί πέφτουν στα χέρια του δικαστικού συστήματος και δέχονται τιμωρίες που δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ως παραδειγματικές αν αναλογιστεί κανείς το ιδιότυπο του ιατρικού εγκλήματος.
Έτσι λοιπόν, μερικές μέρες πριν, το Συμβούλιο της Επικρατείας παύει τον πρώην διευθυντή του ογκολογικού τμήματος του νοσοκομείου «Η Παναγία» το οποίο έχει ήδη καταργηθεί, Δ. Τσαβδαρίδη.
Ο Τσαβδαρίδης υπερσυνταγογραφούσε μέχρι και το 2007 στους καρκινοπαθείς του φάρμακα εκτός ενδείξεων, με κίνητρο όπως φανταζόμαστε το προσωπικό του κέρδος.
Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε ότι ο Τσαβδαρίδης ήταν συντονιστής νομαρχιακής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη καθώς το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα που «υπερσυνταγραφούσε» εκτός ενδείξεων σοσιαλισμό στους «ασθενείς» του για να πλουτίζει το ίδιο.
Ο Τσαβδαρίδης δεν αποτελεί εξαίρεση. Στο αντικαρκινικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης Θεαγένειο δύο διευθυντές την ίδια περίπου περίοδο μετέτρεψαν τον καρκίνο σε … χρυσορυχείο.
Η μία εξ αυτών ήταν διευθύντρια του φαρμακείου του Θεαγενείου και μετά από σχετική έρευνα βρέθηκε λογαριασμός της με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, λογαριασμός μάλιστα που διατηρούσε από κοινού με φαρμακευτικό αντιπρόσωπο.
Η άλλη περίπτωση πρώην διευθυντή του Θεαγενείου είναι αρκετά παρόμοια καθώς βρέθηκαν σε λογαριασμούς του αδικαιολόγητα αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και η ομοιότητα αυτή γεννά το ερώτημα το αν στο Θεαγένειο είχε εγκατασταθεί ένα ευρύτερο κύκλωμα προώθησης φαρμακευτικών προϊόντων.
Κανένα από τα δύο ονόματα δε δόθηκε στη δημοσιότητα. Ακόμη χειρότερα, δε δόθηκε στη δημοσιότητα το όνομα του φαρμακευτικού αντιπροσώπου και πολύ σημαντικότερα το όνομα της εταιρίας που λάδωνε τη διευθύντρια του Θεαγενείου. 

Εκτός ενδείξεων υπερσυνταγοραφήσεις. Διευθυντές που «σπρώχνουν» με το αζημίωτο φάρμακα. Πρακτικές ναρκέμπορων όπως τις έχω ορθά χαρακτηρίσει στο βιβλίο μου «Παρά Φύση».
Στο «Παρά Φύση» αλλά και σε άρθρα μου έχει περιγραφεί πως σε άλλες χώρες τα ονόματα των εταιριών δίνονται τελικά στη δημοσιότητα και οι εταιρίες τιμωρούνται, έστω με χρηματικά πρόστιμα. Στην Ελλάδα, τις σπάνιες φορές που τέτοιες υποθέσεις φθάνουν στην δικαιοσύνη, ελάχιστα οι συνέπειες αγγίζουν τις φαρμακευτικές εταιρίες, τους ηθικούς αυτουργούς και συνενόχους στα πολλαπλά ιατρικά εγκλήματα που ζημιώνουν οικονομικά όλους τους πολίτες και απειλούν πιθανώς την υγεία των πιο άτυχων εξ αυτών.
Η σχετική ασυλία των Ιατρών και η ακόμη μεγαλύτερη ασυλία των Εταιριών δεν προοιωνίζουν τίποτε το καλό.
Φανταζόμαστε ότι το επόμενο στάδιο αυτό του είδους διαφθοράς θα μπορούσε να είναι ακόμη ακόμη και το να αγοράζουν οι φαρμακευτικές νοσοκομεία για να γράφουν τα προϊόντα τους απευθείας στους ασθενείς χωρίς την οικονομική «τριβή» των μεσαζόντων. Από τον παραγωγό απευθείας στον καταναλωτή. Ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον;
Είναι απαραίτητη η δημιουργία μιας δρακόντειας, εξουθενωτικής νομοθεσίας για τα ιατρικά εγκλήματα και η δημιουργία ανεξάρτητων ελεγκτικών μηχανισμών των ιατρικών πρακτικών.
Θεμιτή είναι και η ενθάρρυνση των ασθενών για να προβαίνουν σε καταγγελίες που στο σημερινό πλαίσιο φαντάζουν ως αυτοκαταστροφικές πράξεις, ως χαρακίρι.
Ακόμη και αν οι ασθενείς χάσουν τη μάχη με το νόσο, θα είναι μεγάλη τιμή τους να έχουν κερδίσει τη μάχη απέναντι στον επίορκο γιατρό που λειτουργεί άλλοτε σαν νομιμοφανής πρεζέμπορας και άλλοτε ως χασάπης.  
Η ομερτά πρέπει να σπάσει και σε αυτό το πεδίο. Η ιατρική μαφία (προφανώς και δεν αναφερόμαστε σε όλους ανεξαιρέτους τους ιατρούς) είναι ένα ακόμη κυρίαρχο παράδειγμα ασυδοσίας και εκμετάλλευσης που πρέπει να εκθρονιστεί μια και καλή.
(Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στην Αμαλία Καλυβίνου και σε όλους τους γνωστούς και αγνώστους ήρωες που πολέμησαν έμπρακτα την Ιατρική Διαφθορά) 


Πέτρος Αργυρίου, Αgriazwa.blogspot.com, 30/10/2014
Read More »

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Ο πισωκολλητός γαμόμανος που κάνει τις γυναίκες Juke Box με Πάριο



Κατουρήστε και λίγο πια!

Οι μεγάλοι μας συγγραφείς της γενιάς του πολυτεχνείου είναι θεούληδες του σεξ και μεταφέρουν το κληρονομικό τους χάρισμα στους επίγονους τους.
Ο Τατσόπουλος έχει πηδήξει τη μισή Αθήνα και ο φίλος του ο Χειμωνάς απειλεί ότι θα γαμήσει την μάνα άγνωστης του από τον κώλο και αυτή θα τραγουδήσει Πάριο.
Μα γιατί Πάριο; Τόσα κωλοτράγουδα υπάρχουν. Γιατί να τραγουδά η καψερή Πάριο;
Προφανώς ο Χειμωνάς πιστεύει ότι οι κώλοι είναι Juke Box όπου αντί για κέρμα βάζει το εργαλείο του και να σου ο Πάριος.
Έχει όμως κάποια ιδιαίτερη προτίμηση ο τομεάρχης πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ σε κάποιο τραγούδι του Πάριου;
Μάλλον θα του πήγαινε το «σαν τρελό φορτηγό με τα φρένα σπασμένα» γιατί προφανώς δεν έχει σώας τας φρένας.  
Σε τι αναφέρομαι; Μα στο δημόσιο διάλογο του στη σελίδα του στο Facebook όπου απόδειξε το αληθές του σχολίου μιας γυναίκας που απέκρουσε δικό του σχόλιο λέγοντας του «Μόκο να πείτε στην μανούλα σας που σας έμαθε τρόπους»
Και απάντησε ο τομεάρχης πολιτισμού: «το λέω στη δικιά σου μάνα όταν τη γαμάω από τον κώλο και τραγουδάει Πάριο»
Δε λέω. Το γαμήσι, κάθε είδους, μπορεί να είναι πολιτισμός. Το συναινετικό.
Ο σεξισμός δεν είναι πολιτισμός.
Φανταστείτε κάποιον στο λεωφορείο να γυρνάει και να λέει σε κάποια κυρία βούλωσε το, εκείνη να τον λέει ανάγωγο που δεν του έμαθε η μητέρα του τρόπους και αυτός να γυρνάει και να της λέει «Το λέω στη δικιά σου μάνα που όταν τη γαμάω τραγουδά Βολάνη»
Τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης μπορεί να είναι τόσο δημόσια όσο και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας.
Φανταστείτε λοιπόν την αντίδρασή σας μπροστά σε μια τέτοια σκηνή.
Όχι ότι σπανίζει. Αλλά αποτελεί μια κάποια έκπληξη όταν το ακούς από τον τομεάρχη πολιτισμού του παραπαίοντος συγκυβερνώντας κόμματος και για δεκαετίες κόμματος και συστήματος εξουσίας.
Πολλά πέη, πάρα πολλά πέη. Λέτε για αυτό το ΠΑΣΟΚ να παραπαίει;
Αλλά ας αφήσουμε αυτούς τους Σεφερλισμούς για συγγραφείς του βάθος του Χειμωνά.
Και ας δούμε τη διαδρομή των λογοτεχνικών εκπροσώπων της γενιάς του Πολυτεχνείου:
Ο Χειμωνάς στο ΠΑΣΟΚ και μαζί τη Σώτη Τριαντάφυλλου στο κίνηση των 58 που προετοίμασε το έδαφος για την ΕΛΙΑ, ο Χωμενίδης στη ΔΗΜΑΡ της κυβερνώσας Αριστεράς την οποία εγκατέλειψε όταν άρχισε να διαφαίνεται ότι δεν θα είναι πλέον κυβερνώσα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλοι τους στα μεταλλαγμένα υβρίδια του ΠΑΣΟΚΙΣΜΟΥ (να μην ξεχνάμε και την ¨πολυθεσίτρια" ακαδημαϊκό Διβάνη, το λογοτεχνικό αντίστοιχο της Παναγιωταρέας). 
Και ο Τατσόπουλος, πιο έξυπνος από τους πισωκολλητούς του, έκανε ένα πέρασμα από το ΣΥΡΙΖΑ και νταντεύει το παρεάκι του κάθε φορά που κάποιος από αυτούς γράφει δημοσίως μια τεράστια μαλακία.
Γιατί αυτό συνιστούν αυτοί οι τύποι: Ένα παρεάκι που έχει φάει παντεσπάνι και χαβιάρι μαζί, στις Διεθνείς Εκθέσεις και αλλού.
Το Κοσμοπόλιταν των Ελλήνων συγγραφέων της μεταπολίτευσης, τα κάποτε άτακτα παιδιά, αντιμετωπίζοντας τον τρόμο του επερχόμενου γήρατος τους και της κατάρρευσης του συστήματος που τους ανέδειξε και τους ύψωσε με γερανούς και τροχαλίες μάρκετινγκ στα βάθρα της αναγνωρισιμότητας, αποφάσισε να επισπεύσει νοητικά τη διαδικασία της γήρανσης και να ξεμωραθεί εντελώς.
Ο Χειμωνάς, παρότι ηλικιακά δεν ανήκει ηλικιακά σε αυτό τα παρεάκι, όντας μόλις 43 ετών, έχει από την άλλη αποκτήσει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά των συγγραφέων του πολυτεχνείου, μαζί και την πορνογεροντική άνοια τους καθώς και την απόλυτη κοινωνική τους απάθεια. Είναι ο τελευταίος τους, το πουλέν τους.  
Καθεστωτικοί λοιπόν οι συγγραφείς της μεταπολίτευσης παλιοί και νέοι, ταγμένοι πλέον στο να υπερασπίζονται και έμπρακτα το σύστημα εξουσίας μιας χούντας που έχει μοναχά την ελάχιστη νομιμοποίηση ενός εκλογικού στιγμιότυπου που έχει πλέον παρέλθει ανεπίστρεπτα, ενός συστήματος που κόβει κώλους και γαμάει μάνες, και παιδιά και παππούδες και τα πάντα για να μπορεί ακόμη να τρώει παντεσπάνι και χαβιάρι.
Νέοι και παλιοί, ήταν και πάντα θα είναι συστημικοί συγγραφείς. Τώρα αποδεικνύουν ότι είναι και καθεστωτικοί και συνδικαλίζονται σε αυτόν τον ιδιότυπο συνδικαλισμό των Ελίτ, να υπερασπίσουν τα δικά τους προνόμια και το δικό τους lifestyle. Τώρα που σφίγγουν οι κώλοι, οι πρώην μας προοδευτικοί διαλέγουν πλευρά: και διαλέγουν την πλευρά του καθεστώτος. Σε αυτό άλλωστε χρωστάν τα πάντα και με συνέπεια παρέχουν την αφοσίωσή τους στους κλεπτοκράτες. Δεν είναι δα ότι υπερασπίζονται και κάποια αριστοκρατία. Μια αλητοκρατία υπερασπίζονται τα πιστά σκυλιά.της.  
Θέλετε μια ακτινογραφία της αναξιοκρατίας και που αυτή οδηγεί; Ρίξτε μια ματιά στους συγγραφείς της γενιάς του Πολυτεχνείου. Στους πολιτικούς της. Στους ακαδημαϊκούς της.
Τα βρήκαν εύκολα. Και τα γαμήσαν τη μάνα. Και τους έμεινε συνήθειο, κουσούρι.
Ήταν εύκολο να το παίζουν προοδευτικοί κάποτε. Ήταν Lifestyle, μόδα. Και μετά το Lifestyle και η μόδα επικράτησαν και έπνιξαν κάθε φωνή, κάθε αντίδραση, κάθε δημιουργική σπίθα μέσα στην κουλτούρα της ευκολίας.
Ο Χειμωνάς είναι το παιδί της Lifestyle εποχής που γέννησε η γενιά του πολυτεχνείου και ας το κράζει. Και όλοι τους είναι ένα είδος που δεν αντέχουν να ζήσουν την αλήθεια αμασκάρευτη. Είναι ταριχευτές της. Δουλειά τους πλέον είναι να κάνουν το νεκρό να φαίνεται καλαίσθητο.  
Ας δούμε λοιπόν έναν  νέο και φέρελπι συγγραφέα μας να στηλιτεύει τον ψευτοπροοδευτισμό εκείνης της εποχής και τη σημερινή του κατάντια σε άρθρο του με τον πολύ δίκαιο τίτλο «Αριστερός δεν είσαι φιλαράκο»:
«Από το πρωί ως το βράδυ βρίζεις και απειλείς. Ξερνάς μίσος και κατάρες, διψάς για αίμα. Φυσικά, αν κάποιος σου απαντήσει σε ανάλογο τόνο μυξοκλαίς και «καταγγέλλεις»
… Θεωρείς πως είσαι προοδευτικός, «ψαγμένος». Στην πραγματικότητα όμως είσαι ultra συντηρητικός, σκλαβωμένος από μικροαστικές αγκυλώσεις…
Πουλάς Διεθνισμό…
Έχεις έτοιμη την καραμέλα του «σεξιστή» ή του «ρατσιστή» για όποιον διαφωνεί μαζί σου, εσύ όμως παραχωρείς στον εαυτό σου το δικαίωμα να χρησιμοποιείς σεξιστικούς και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς σε βάρος όποιου κρίνεις «εχθρό της επανάστασης».
Χαρακτηρίζεις «χρυσαυγίτη» και «ακροδεξιό» όποιον διαφωνεί μαζί σου…
Στα δύσκολα, βγάζεις το αριστερόμετρο και τοποθετείς τον εαυτό σου πλάι στη Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Τσε Γκεβάρα.
Επικροτείς καταστροφές περιουσιών, ακόμα και δολοφονίες αθώων…
Υποστηρίζεις δυνάστες …
Δεν διστάζεις να απαξιώνεις λαούς ολόκληρους
Νιώθεις δυσανεξία στην αντίθετη άποψη. Πιο σωστά: η αντίθετη άποψη δεν αρκεί απλώς να μην επικρατήσει, πρέπει να μην ακούγεται καθόλου. Σκέφτεσαι ακριβώς όπως ο Τζορτζ Μπους Jr: Όποιος δεν είναι μαζί σου, είναι εναντίον σου.
Στοχοποιείς όποιον δεν γουστάρεις. Δεν έχεις φυσικά τα κότσια να τον αντιμετωπίσεις εσύ ο ίδιος καταπρόσωπο, οπότε ελπίζεις να κάνει κάποιος άλλος τη βρόμικη δουλειά…
Το παίζεις «αντιτρατσιστής» αλλά στην πραγματικότητα δεν δίνεις δεκάρα για τους μετανάστες, τους οποίους στην προσωπική σου ζωή δεν πολυθέλεις γύρω σου. Απλώς, τους φαντασιώνεσαι ως συμμάχους σου στην «επανάσταση» που ονειρεύεσαι.
Το παίζεις ανθρωπιστής…
Δεν κάνεις καμία πρόταση, δεν προτείνεις καμία λύση. Απλώς λες όχι σε όλα και κυρίως στο καινούργιο…
Έχεις, αυθαίρετα, χωρίσει τον κόσμο στους δικούς σου και τους αντιπάλους. Νταραβερίζεσαι μόνο με άτομα που έχουν τις ίδιες εμμονές με σένα…
Και έρχεσαι και μας λες στα μούτρα πως είσαι αριστερός…
Αριστερός δεν είσαι, φιλαράκο. Φασίστας, απολιτίκ και τζάμπα μάγκας. Αυτό είσαι.»

Σίγουρα αυτός ο συγγραφέας έχει διαγνώσει παθολογίες της αριστεράς που έχουν να κάνουν κυρίως με τη σχεδόν πανανθρώπινη παθολογία της συγκαλυμμένης  από την υποκρισία ιδιοτέλειας.
Σίγουρα είναι κάποιος που αξίζει να διαβαστεί. Ας διαβάσουμε λοιπόν μια από τις τελευταίες δηλώσεις του:
«Το λέω στη δικιά σου μάνα όταν τη γαμάω από τον κώλο και τραγουδάει Πάριο»
Ατυχής στιγμή που τον κάνει να φαίνεται σα συγγραφέας του κώλου;
Δεν το νομίζω: Πάρτε λίγο ακόμη Χειμωνά, δημόσιο Χειμωνά, αντισεξιστή και ανεκτικότατο σε κάθε άλλη άποψη: «Μαλακισμένη είσαι εσύ Γκολέμα. Τελειωμένη, lifestyle δημοσιογραφούλα της πούτσας.
Από την περιγραφή της ανατομίας των σεξουαλικών οργάνων δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει και το …μουνί. Σε πολυάριθμα σχόλια του ο συγγραφέας αρέσκεται στον χαρακτηρισμό μουνόπανο, αδυνατώντας να καταλάβει τη χρηστικότητα της σερβιέτας και παρουσιάζοντας τη γυναικεία περίοδο ως κάτι το βρώμικο, όπως κάναν οι άντρες εδώ και τόσους αιώνες.
Ένα σχόλιο μόνο για τις σεξουαλικές ύβρεις, αγαπημένες των Ελλήνων Αντρών: αυτές δεν απαξιώνουν μόνο το στόχο τους, αλλά το ίδιο το σεξ.
Ο Χειμωνάς στο άρθρο του «Δεν είσαι αριστερός φιλαράκο», περιγράφει τα συμπτώματα μιας παθολογίας την οποία γνωρίζει πολύ καλά καθώς είναι ο ίδιος φορέας της. Όταν υπεραμύνεται λοιπόν αυτής της ψευτοαριστεράς που λέγεται ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα σκληρά νεοφιλελεύθερο ήδη από τη δεκαετία του 1990, δεν το κάνει από αφέλεια. Προστατεύει τα συμφέροντα της τάξης του, μιας τάξης τοξικής που επανέφερε το ζήτημα της ταξικότητας στην Ελλάδα μετά από δεκαετίες.  
Ο Χειμωνάς, ή μάλλον Χυμωνάς, ο χύμα συγγραφέας δεν είναι φειδωλός στο να μας αποκαλύπτει κι άλλα για τον εαυτό του. Όπως το πως θα ήταν ένας τυχαίος εάν δεν είχε αυτός την καλή και εμείς την κακή τύχη να ανατραφεί από αξιόλογους γονείς. Σε συνέντευξη του λοιπόν στη (γ)Lifo μας μιλάει για τα εσωτερικά του κίνητρα και την έμφυτη του κλήση στη συγγραφή:
«Εγώ μικρός ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής, αλλά ήμουν τόσο άσχετος που ευτυχώς που έγινα συγγραφέας. Πέρασα μια δύσκολη φάση στη ζωή μου και ξαφνικά άρχισα να γράφω. Τελείως ξαφνικά, κάπου στα είκοσι έξι μου. (Η μουσική) ήταν το άλλο μου παιδικό απωθημένο. Ήθελα ξεκάθαρα να γίνω pop star»
Ένα ψωνάκι λοιπόν που ήταν πολύ άσχετος για να γίνει ποδοσφαιριστής και δεν κατάφερε να γίνει pop star, ένα ψωνάκι που αν δεν είχε γεννηθεί σε περιβάλλον με άκρες η μόνη του ευκαιρία για να γίνει κάποιος θα ήταν τα talent show, αυτό το ψωνάκι λοιπόν είναι σήμερα μεγαλοσυγγραφέας και τομεάρχης πολιτισμού. Τη φύρα που γλύτωσε το ποδόσφαιρο, τη χρεώθηκε η λογοτεχνία και ο πολιτισμός.
Αυτή είναι η χώρα. Οι άσχετοι που πιάσαν τα πόστα. Οι τυχάρπαστοι με τις δημόσιες σχέσεις. Οι παρέες και οι κλίκες.
Ο Χειμωνάς δεν αποτελεί καμία εξαίρεση και καμία έκπληξη. Δεν ακολουθεί μόνο τον κανόνα της αναξιοκρατίας. Τον υπηρετεί φανατικά πλέον.  
Δεν είσαι αριστερός φιλαράκο. Και δεν είσαι ούτε τσάμπα μάγκας. Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ  ούτε είναι τσάμπα. Μας έχει ήδη κοστίσει δύο γενιές και θα μας κοστίσει άλλες τόσες.
Και δεν χρειάζεται να το βροντοφωνάζεις ότι γαμάς μάνες. Το έχουν νιώσει στο πετσί τους οι Έλληνες: το ΠΑΣΟΚ αγαπάει μάνες και παιδιά, και γιαγιάδες και παππούδες.
Και δεν χρειάζεται να το διατυμπανίζεις ότι γαμάς κώλους. Γνωρίζουν όλοι πλέον τι κωλόπαιδα είστε και πόσο σας αρέσει το Παρά Φύση (όχι φυσικά αυτό το Παρά Φύση) και η οθωμανικού τύπου επιβολή πάνω σε άλλους
Θα ήθελα πολύ να μην είχα κανένα ερέθισμα από τέτοιες χυδαιότητες, να μη βρωμίζει το blog όπου έχει επενδυθεί τόσος έντιμος πνευματικός μόχθος για τα μεγάλα ζητήματα της ανθρωπότητας.
Αλλά κρισιμότερο είναι να απαλλαχθεί η κοινωνία από τη λέρα, απομακρύνοντας την από το πόστα όπου έχει στρογγυλοκαθήσει σαν τερηδόνα και που νομίζει ότι γαμώντας από τον κώλο άγνωστες μάνες στο FB θα φτιάξει μια νέα ανώτερη γενιά, την Πάρια Φυλή.
Εγώ καθώς Πάριο δεν πολυακούω, ούτε τον καθωσπρεπισμό ασπάζομαι, θα απαντήσω με έναν άλλο στίχο στον επίδοξο pop star που μιλάει σαν τσόντα και στην κωλοπαρέα του των εύπορων συγγραφέων και πολιτικών. Με ένα στίχο από μια μπάντα που δεν είναι pop, σε ένα τραγούδι που έχει θυμό και δεν πουλάει θυμό όπως o Χειμωνάς, θυμό που βγαίνει γιατί ζητάει τα δίκια και δεν υπερασπίζεται τα άδικα όπως κάνει ο Χειμωνάς, ένα τραγούδι που κολλάει γάντι στην περίπτωση αυτού του δήθεν Αντιφά Μιλφά:

«Fuck you, I won’t do what you tell me,
Fuck you, I won’t do what you tell me,
Fuck you, I won’t do what you tell me.
MOTHERFUCKER (Χειμωνά)» (οι παρενθέσεις δικές μου)

https://www.youtube.com/watch?v=bWXazVhlyxQ

Άντε και καλό ξεχειμώνιασμα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/10/2014
Read More »

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

E-bolika ψέματα: Μια κρίση αξιοπιστίας του παγκόσμιου συστήματος



Οι ομφαλοσκόποι που θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο των πάντων δεν έχουν κανένα λόγο να είναι παραπονούμενοι: Οι Έλληνες βρίσκονται στο επίκεντρο μιας επίμονης  οικονομικής κρίσης. Στο βορρά η ουκρανική κρίση. Στη Μέση Ανατολή η τζιχαντιστική κρίση. Και στην Αφρική η κρίση του Ebola. Όντως, η Ελλάδα βρίσκεται  στο κέντρο: στο κέντρο ενός παγκόσμιου συστήματος που μετά από χρόνια εκφυλισμού αντιμετωπίζει πλέον φαινόμενα διάλυσης και αποσύνθεσης.
Επειδή με όλα τα προηγούμενα θέματα έχουμε ασχοληθεί εκτενώς, ήρθε ο καιρός να ασχοληθούμε εκτενέστερα με το θέμα του Ebola.

Η οικονομική διάσταση του Ebola.

Από τους πρώτους παράγοντες που δήλωσαν το παρόν στην κρίση του Ebola ήταν η Παγκόσμια Τράπεζα.
Φυσικά τα κίνητρα της δεν ήταν φιλάνθρωπα, ούτε καν ιατρικά. Άλλωστε είναι η Παγκόσμια Τράπεζα και οι πολιτικές της εδώ και δεκαετίες που σε συνδυασμό με τις ακόμη ακόμη πιο απάνθρωπες πολιτικές του «αδερφού» Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έχουν καταδικάσει τον τρίτο κόσμο (και όχι μόνο) σε μόνιμη υπανάπτυξη.
Το ενδιαφέρον λοιπόν της Παγκόσμιας Τράπεζας αφορά τις «φιλάνθρωπες επενδύσεις» μεγάλων παικτών του διεθνούς συστήματος στις πληγείσες περιοχές της Σιέρα Λεόνε, της Λιβερίας και της Γουινέας όπως του κερδοσκόπου George Soros και αυτές επιχειρεί να προστατεύσει, όχι τους πληθυσμούς εκεί.
Φυσικά αυτή η πτυχή δεν είναι από μόνη της ικανή να ερμηνεύσει την «κρίση Ebola», ούτε καν σε συνδυασμό με τα γεωπολιτικά συμφέροντα του δυτικού κόσμου στις πληγείσες περιοχές που έχουν να κάνουν με την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών χωρίς τις αξιώσεις των πραγματικών τους δικαιούχων, των ντόπιων πληθυσμών.
Δεν είναι άμεσα υπεύθυνες λοιπόν η Παγκόσμια Τράπεζα ή το ΔΝΤ, πόσο μάλλον ο Σόρος για την «κρίση Ebola». Οι δύο αδερφοί οργανισμοί είναι όμως υπεύθυνοι για μια άλλη κρίση, μια μόνιμη και πολλή πιο εκτεταμένη κρίση: Την κρίση υπανάπτυξης και ανέχειας που προκαλεί η αποικειοκρατικού τύπου εκμετάλλευση της Αφρικής σε συνδυασμό με την αδυναμία των αφρικανών να δομήσουν ευρύτερα οργανωμένα παραδείγματα σε μια ήπειρο με αποικειοκρατικά κατασκευασμένα κράτη των οποίων κατά καιρούς ηγούνταν τα ενίοτε αγαπημένα παιδιά των δυτικών, οι αφρικανοί φύλαρχοι πολέμαρχοι.
Αυτή η κρίση ανέχειας και διαφθοράς είναι η μητέρα όλων των κρίσεων υγείας που μαστίζουν μονίμως ή παροδικά την Αφρική. Ο μόνος τρόπος να λυθούν όλες οι κρίσεις δημόσιας υγείας είναι να λυθεί η κρίση ανέχειας και όχι η παραγωγή νέων εμβολίων και φαρμάκων που μπροστά στις βιοτικές συνθήκες παίζουν δευτερεύοντα ρόλο. .

Αφρική, η μητέρα των ασθενειών

Που μπορεί να βρει να βρει κάποιος «καινούριες ασθένειες»; Εκεί που μπορεί να βρει και παλιές, σχεδόν εξαφανισμένες στο δυτικό κόσμο ασθένειες όπως η ελονοσία και η φυματίωση να θερίζουν κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου: Στην Αφρική.
Είναι μήπως γονιδιακό το θέμα; Φυσικά και όχι. Όσο ρόλο και αν έχουν οι όποιες γονιδιακές διαφορές, τον πρωτεύοντα ρόλο τον έχουν οι βιοτικές συνθήκες.
Φανταστείτε: Ομάδες πληθυσμού να ζουν χωρίς ύδρευση: Αυτομάτως δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και είναι υποχρεωμένοι να πίνουν νερό από όπου το βρουν, είτε πίνουν από αυτό άλλοι άνθρωποι είτε άλλα ζώα. Το σπάνιο και συνήθως βρώμικο νερό είναι ένα έξοχο μέσο μετάδοσης ποικίλων ειδών ασθένειας. Συνδυάστε τον παράγοντα αυτό με το γεγονός ότι λόγω έλλειψης προσβασιμότητας στο νερό, η ατομική και ομαδική υγιεινή είναι σε πολλές αφρικανικές περιοχές σχεδόν ανύπαρκτες.
Προσθέστε στο μείγμα αυτό και την έλλειψη αποχετευτικών συστημάτων και παίρνετε μια Αφρική μητέρα νοσημάτων. 
Φανταστείτε πόσο περισσότερο εκτίθενται σε παθογόνους παράγοντες άνθρωποι που το περιβάλλον τους (και το νερό τους) είναι άφθονο σε αυτούς, άνθρωποι που δεν μπορούν καν να πλυθούν για να απομακρύνουν έστω μέρος του μικροβιακού φορτίου από το δέρμα τους, άνθρωποι που ζουν μέσα σε εκκρίσεις και περιττώματα ανθρώπων που ήδη έχουν προσβληθεί από παθογόνους οργανισμούς.
Το μόνο εμπόδιο σε τέτοιες συνθήκες σχεδόν απόλυτης έλλειψης υγιεινής είναι το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Σε τέτοιες συνθήκες όμως, το βρώμικο νερό και οι προηγηθείσες επίμονες λοιμώξεις σε συνδυασμό με την ελλειμματική πρόσληψη τροφής έχουν εξασθενίσει τις άμυνες του οργανισμού.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν ας βάλουν τον εαυτό τους μέσα σε μια εικόνα. Φανταστείτε ότι ζείτε μαζί με άλλα εκατό άτομα δίπλα από μια πισίνα που είναι η μοναδική σας πρόσβαση σε νερό Πλένεστε από εκεί, πίνετε από εκεί και κατουράτε και αφοδεύετε παραδίπλα ενώ την τροφή σας την παίρνετε από γειτονικά δέντρα και τυχόν ζώα που πίνουν από το ίδιο νερό…
Αυτή είναι η αθεράπευτη αρρώστια της Αφρικής: όχι τόσο οι εξωτικές νόσοι, αλλά οι απαράδεκτες βιοτικές συνθήκες. 
«Τα εμβολιασμένα παιδιά και οι χαμογελαστές μητέρες είναι σέξι εικόνα» δήλωσε ο σύμβουλος πολιτικών και στρατηγικών υγείας της Παγκόσμιας Τράπεζας Armin Fiddler, καυτηριάζοντας τα λαμπερά ενημερωτικά φυλλάδια των ΜΚΟ και την πολιτική του να συλλέγουν πολλές εκατομμύρια δολάρια για να αντιμετωπίζουν μικρές μόνο πτυχές του συνολικού αφρικανικού προβλήματος.
Δυστυχώς, ο ίδιος ο Fiddler αποκάλυψε μονάχα μικρό μέρος του συνολικού προβλήματος των ΜΚΟ: Γιατί, όπως έχουμε καταγράψει και στην  περίπτωση του AIDS, ΜΚΟ, όχι μόνο αντιμετωπίζουν μικρό μέρος του προβλήματος αλλά όχι και τόσο σπάνια καταχρώνται τα φιλανθρωπικά κεφάλαια που έχουν συγκεντρωθεί. Αλλά στην επιδημία της απληστίας και διαφθοράς στη Δύση θα αναφερθούμε εκτενέστερα στη συνέχεια. Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν στον Ebola.
Ο Fiddler αναφερόμενος στην επικινδυνότητα του Ebola στον δυτικό κόσμο τη συνέκρινε με αυτήν άλλων ασθενειών, αφαιρώντας τον πολύ επικίνδυνο παράγοντα του πανικού που τα μήντια καλλιεργούν:
«Είναι μια διαφορετική ιστορία στη Δυτική Αφρική. Δεν υπάρχει νερό, δεν υπάρχει σαπούνι, με τις συνθήκες να είναι τόσο φτωχές που οι λοιμώξεις δεν μπορούν να σταματηθούν. Αποτυγχάνουμε να επενδύσουμε σε υγιή συστήματα υγείας» δήλωσε ο Fiddler συμφωνώντας απόλυτα με τις εκτιμήσεις μου.
Για δεκαετίες η επικινδυνότητα του Ebola είχε υποτιμηθεί ενώ σήμερα διογκώνεται.
H υποτίμηση είχε να κάνει ακριβώς με το ότι ήταν αφρικανικό πρόβλημα καθώς και με την ψευδαίσθηση ότι ο Ebola μεταδίδεται μόνο με άμεση σωματική επαφή και με τα σωματικά υγρά.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν είναι ακριβώς έτσι: Ο «Ebola» μπορεί να μεταδοθεί ακόμη και με την επαφή με «νεκρούς» ιστούς, με σταγονίδια αλλά και μέσω ψυχρών σωμάτων και αντικειμένων, κάνοντας το νοσηλευτικό και ιατρικό χειρισμό του ακόμη πιο δύσκολο, κάτι που άλλωστε αποτυπώθηκε και στα λίγα κρούσματά του στη Δύση όπως θα δούμε παρακάτω.
Οι τρόποι μετάδοσης του Ebola τον καθιστούν πολύ πιο επικίνδυνο σε περιοχές της Αφρικής που δεν υπάρχει καν στοιχειώδης δυνατότητες υγιεινής, όπου το δέρμα και οι επιφάνειες και τα αντικείμενα με τα οποία έρχεται σε επαφή δεν καθαρίζονται τακτικά.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που ο κίνδυνος λοίμωξης Ebola είναι πολλαπλάσιος σε περιοχές της Αφρικής από ότι σε περιοχές της Δύσης. Και αυτό είναι ένα συμπέρασμα με το οποίο η πραγματικότητα συμφωνεί μέχρι σήμερα απόλυτα.

Μια ανεπάρκεια ιατρικών υποδομών και η πανδημία της απληστίας


Σε καμία των περιπτώσεων η Λιβερία, η Γουινέα και η Σιέρρα Λεόνε δεν έχουν τις υποδομές να αντιμετωπίσουν μια επιδημία, οποιαδήποτε επιδημία: Το προσωπικό τους είναι ολιγάριθμο και ανεκπαίδευτο και τα μέσα ολίγιστα.
Ενδεικτικά οι συνολικές νοσοκομειακές κλίνες σε μία από αυτές τις χώρες είναι μόλις… 165!
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα νοσοκομεία αυτών των χωρών όχι μόνο δεν μπορούν να περιορίσουν μια επιδημία αλλά είναι πιθανότερο να αποτελέσουν εστίες αναζωπύρωσης τους (όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα ανθεκτικά στα φάρμακα μικρόβια που λόγω κακών πρακτικών και κατάχρησης έχουν κάνει τα νοσοκομεία εστίες λοίμωξης μετατρέποντας τα και σε πιθανές υποψήφιες επιδημικές εστίες. Για αυτό το θέμα όμως περισσότερα στο βιβλίο μου Θανάσιμες Θεραπείες». 
Έχει λοιπόν απόλυτο δίκιο να απεργεί το προσωπικό υγείας σε αυτές τις χώρες: όχι μόνο δεν μπορεί να σταματήσει μια οποιαδήποτε επιδημία εκθέτοντας  παράλληλα τους εαυτούς τους σε υψηλούς κινδύνους αλλά και απειλείται να μετατραπεί και το ίδιο σε επιδημική εστία για τον ευρύτερο πληθυσμό.
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στο δυτικό κόσμο όπου δεν έχουμε μια επιδημία άνευ όρων φτώχειας αλλά μια επιδημία άνευ όρου πλουτισμού:
Μέχρι σήμερα, η υπόθεση Ebola στη Δύση αποτελεί ένα τεράστιο φιάσκο και κόλαφο για τα δυτικά συστήματα υγείας: Παρά τις διαβεβαιώσεις των υψηλά ιστάμενων για την ετοιμότητα των συστημάτων υγείας , τα μισά και βάλε από τα ολιγάριθμα κρούσματα Ebola στη Δύση είναι ιατρογενή, προέρχονται δηλαδή από αυτό ακριβώς το προσωπικό υγείας που υποτιθέμενα θα αντιμετώπιζε τέτοιου τύπου επιδημίες. Όπως περιγράφει ο γιατρός που ανέλαβε την ισπανίδα νοσοκόμα που προσβλήθηκε περιποιούμενη εισαγόμενο κρούσμα του Ebola: «Μόνο εγώ και οι νοσοκόμες μπαίνουμε στο δωμάτιο της ασθενούς φορώντας στοιχειώδεις στολές προστασίας: αδιάβροχη ιατρική μπλούζα, διπλά γάντια, κουκούλα και χειρουργική μάσκα. Καθώς οι ώρες περνούν, η κατάσταση της ασθενούς Τερέσα Ρομέρο επιδεινώνεται ραγδαία, έως ότου μαθαίνω από τον Τύπο τα θετικά αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων που αφορούν τη νοσοκόμα. Στις 17.00, μία κάπως πιο επίσημη πηγή μου επιβεβαιώνει την πιθανότητα η ασθενής να έχει προσβληθεί από τον ιό Εμπολα. Τότε μόνο κάνω χρήση καλύτερου εξοπλισμού ασφαλείας που μου δίνει το νοσοκομείο. Αλλά τα μανίκια είναι υπερβολικά κοντά, ενώ η ασθενής παρουσιάζει πλέον ακατάσχετη διάρροια, εμετούς, μυαλγία και πυρετό μέχρι 38. Παρά την κατάστασή της, η ασθενής νοσοκόμα προσπαθεί επίσης να προστατεύει το προσωπικό που την φροντίζει. Από τις 18.00 ζητώ επιμόνως τη μεταφορά της ασθενούς στο νοσοκομείο Λα Πας-Κάρλος ΙΙΙ στη Μαδρίτη, όπου εργάζεται και όπου είχαν νοσηλευθεί οι δύο Iσπανοί ιεραπόστολοι, θύματα του ιού Εμπολα. Το ασθενοφόρο για τη μεταφορά της Τερέσα Ρομέρο δεν φθάνει τελικά παρά τα μεσάνυχτα...»
Παρομοίως τερατώδη λάθη είχαμε και στην περίπτωση των δύο νοσοκόμων που προσβλήθηκαν περιθάλποντας το νεκρό πλέον εισαγόμενο κρούσμα Ebola σε νοσοκομείο του Dallas αλλά σε αυτό το θέμα θα επανέλθουμε παρακάτω.
Από αυτά τα πρώτα στιγμιότυπα καθίσταται προφανές πως η πανδημική ετοιμότητα στη Δύση είναι ένα κακόγουστο αστείο, αστείο «εφάμιλλο» των υποτιθέμενων πανδημικών γριπών των πουλερικών και των χοίρων. Και η αναφορά μας σε αυτές δεν είναι τυχαία: Οι παγκόσμιοι οργανισμοί λειτούργησαν σαν πραματευτές και τελάληδες των συμφερόντων των μεγάλων εταιριών, κατασπαταλώντας δημόσιους πόρους και ανθρώπινο δυναμικό που θα μπορούσε όντως να χρησιμοποιηθεί για πανδημική ετοιμότητα απέναντι σε πραγματικούς κινδύνους για να μπορέσουν οι εταιρίες να επιβάλλουν την πώληση σχετικά αδοκίμαστων εμβολίων και φαρμάκων σε όλο τον πλανήτη.
Είναι λοιπόν η επιδημία του άνευ όρων πλουτισμού και όχι το πανδημικό δυναμικό του Ebola που τον καθιστά πραγματικό κίνδυνο στο Δυτικό Κόσμο.
Αυτή ακριβώς η πανδημία που υφαρπάζει πόρους και ανθρώπινο δυναμικό για φανταστικές ασθένειες ενώ ταυτόχρονα επιβάλλει περικοπές πόρων και ανθρωπίνου δυναμικού στα δημόσια συστήματα υγείας για να μπορέσει τελικά να τα ιδιωτικοποιήσει.
Αν λοιπόν ξεσπάσει πραγματική επιδημία στον Πρώτο Κόσμο, ξέρετε ακριβώς ποιοι είναι οι υπεύθυνοι: Το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, το CDC, τα μεγάλα συμφέροντα και οι ξεπουλημένοι πολιτικοί, ακριβώς οι ίδιοι που είναι άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο έμμεσα υπεύθυνοι για το επιδημικό δυναμικό της Αφρικής.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο μεγάλο φιάσκο των σποραδικών κρουσμάτων στη Δύση: στην περίπτωση του ασθενή του Dallas που κόλλησε και τις δύο νοσοκόμες, τα λάθη ήταν ασυγχώρητα και θανάσιμα: Στις 19 Σεπτεμβρίου, ο Λιβεριανός ασθενής φτάνει αεροπορικώς στις ΗΠΑ. Στις 24 εμφανίζει συμπτώματα και την επόμενη μέρα αναζητά ιατρική βοήθεια στο επίμαχο νοσοκομείο. Εκεί συμβαίνει η μοιραία λανθασμένη διάγνωση: Ο Λιβεριανός στέλνεται σπίτι για να γυρίσει τρεις μέρες μετά και να τοποθετηθεί σε απομόνωση στο νοσοκομείο. 2 μέρες αργότερα έρχεται η εργαστηριακή επιβεβαίωση του Ebola: Λόγω κακής διάγνωσης, επί 9 μέρες ο Λιβεριανός κυκλοφορούσε απροφύλαχτα. Και λόγω κακής ετοιμότητας και υποδομών, δύο νοσοκόμες μολύνθηκαν.

Μια επιδημία κακής επιστήμης


Αν έχει ήδη καταγραφεί και μάλιστα σε εποχή πανδημικού συναγερμού λάθος διάγνωση στο Dallas, μπορείτε να φανταστείτε τι καταγράφεται στις πάμπτωχες υποδομών, μέσων και προσωπικού χώρες της Σιέρα Λεόνε, της Λιβερίας και της Γουινέας;
Πολύ αμφιβάλουμε για την ακρίβεια των αριθμών που μας δίνονται από τα μέτωπα του Ebola, ακριβώς γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα επιτήρησης, επιβεβαίωσης και καταγραφής.
Και τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο γιατί δεν υπάρχουν μόνο τα περιστασιακά λάθη και οι δομικές ανεπάρκειες αλλά η ίδια η διαγνωστική διαδικασία έχει δομικά προβλήματα.
Όσον αφορά την κλινική διάγνωση, ο Ebola δεν έχει ειδικά συμπτώματα: Η κλινική διαφοροδιάγνωση από άλλους, πολύ πιο συνήθεις αιμορραγικούς πυρετούς όπως η ελονοσία και ο τυφοειδής πυρετός είναι εξαιρετικά δύσκολη εώς ανέφικτη.
Για αυτό το λόγο γίνεται χρήση και επιπρόσθετων κριτηρίων, όπως το ταξιδιωτικό ιστορικό του ασθενή. Κοινά συμπτώματα ασθενειών σε ασθενή που έχει επισκεφτεί τις πληγείσες χώρες τον τοποθετούν στους υπόπτους για Ebola. Φυσικά όμως, στις εν λόγω περιοχές οι άλλοι τύπου αιμορραγικοί πυρετοί δίνουν πολλαπλάσια κρούσματα από ότι ο Ebola ακόμη και στο παρόν ξέσπασμα του. Ούτε και σε αυτό το στάδιο η διαφοροδιάγνωση μπορεί να γίνει με βεβαιότητα. Το αντίθετο.
Οπότε καταφεύγουμε στα εργαστηριακά. Εκεί έχουμε άλλη κατηγορία προβλημάτων που η ιατρική κοινότητα αρνείται να αναγνωρίσει. Η χρήση του PCR ως αξιόπιστου διαγνωστικού τεστ έχει επικριθεί από τον άνθρωπο που το τελειοποίησε, τον νομπελίστα Kary Mullis, καθώς αυτό, λειτουργώντας ως «μεγεθυντής γονιδιακών υπογραφών» μπορεί να δώσει απροσδόκητα αποτελέσματα, άλλοτε, εκτός κλίμακας και άλλοτε εκτός στόχευσης.
Για να βοηθήσω στην αντίληψη του παραδείγματος, φανταστείτε ένα τεράστιο δορυφορικό πιάτο που ενισχύει τα σήματα από παντού και μπορεί να παρουσιάσει το θόρυβο αναμεμειγμένο με το σήμα.   
Και η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο καθώς η επιδημία των περικοπών στα συστήματα υγείας, αναγκάζει εργαστήρια ακόμη και των πιο προηγμένων χωρών να καταφεύγουν σε εμπορικά, φθηνά διαγνωστικά τεστ. Όπως μας ενημέρωσε η κυρία Παπά, υπεύθυνη του επιφορτισμένου με την επιβεβαίωση τυχόν ύποπτων για Ebola κρουσμάτων μικροβιολογικού εργαστηρίου του Αριστοτελείου, διαγνωστικό εργαστήριο στη Γερμανία χρησιμοποιεί για την εργαστηριακή επιβεβαίωση φθηνό εμπορικό τεστ PCR!
Οι περιπλοκές δε σταματούν εκεί. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως τεστ αντισωμάτων μπορεί να δώσουν ψευδώς θετικά αποτελέσματα μετά από εμβολιασμούς, (προφανώς και μετά από κάθε είδους πρόσφατη ανοσολογική απάντηση απέναντι  σε άλλους παθογόνους παράγοντες) ενώ παρτίδες εμβολίων πέραν κάθε αμφισβήτησης έχουν βρεθεί επιμολυσμένα με ιούς.
Σκεφτείτε το: Λάθος κλινική διάγνωση οδηγεί σε καταληκτική λάθος διάγνωση. Λάθος εργαστηριακή επιβεβαίωση οδηγεί πάλι σε συνολικά λάθος διάγνωση. Δύο λάθη δεν κάνουν ποτέ ένα σωστό.
Από μόνη της η εργαστηριακή δεν αρκεί και επομένως δεν μπορεί να θεωρηθεί 100% αξιόπιστη. Και τα ποσοστά βεβαιότητας στην κλινική διάγνωση είναι πολύ χαμηλότερα ενώ τα λάθη της κλινικής διάγνωσης επηρεάζουν την εργαστηριακή και τα αντίστροφο.
Το ζήτημα της αξιοπιστίας μας οδηγεί στην υπόθεση πως τα «καταγεγραμμένα» κρούσματα Ebola έχουν διογκωθεί περισσότερο ή λιγότερο από κακές διαγνώσεις συναφών σε συμπτωματολογία ασθενειών που ενδημούν στις πληγείσες περιοχές.
Πως άλλωστε θα μπορούσε η Νιγηρία να περιορίσει τόσο αποτελεσματικά ένα ξέσπασμα εντός των συνόρων της και για ποιο λόγο το ξέσπασμα παραμένει ενθυλακωμένο στις  τρεις μικρές χώρες της Δυτικής Αφρικής και δεν έχει επεκταθεί πχ στο γειτονικό Μάλι αν ο ιός είχε τέτοιο επιδημικό δυναμικό όπως τα μήντια αρέσκονται να περιγράφουν;
 
Είναι ο Ebola βιολογικό όπλο; 


Το ζήτημα της μετάδοσης του Ebola έχει εγείρει κάποια ερωτήματα που δεν είναι εύκολο να απαντηθούν: Το στέλεχος Ebola/Zaire που πλήττει τις τρεις μικρές χώρες ταξίδεψε μαζί με το φορέα του 3500 χλμ χωρίς να δώσει κρούσματα στο ενδιάμεσο. Η θεωρία της μετάδοσης από ζώο σε άνθρωπο δεν έχει συγκεντρώσει (ακόμη) αρκετά στοιχεία υπέρ της.
Αυτό το κενό φιλοδόξησε να καλύψει μια θεωρία που θέλει το συγκεκριμένο στέλεχος να έχει «διαφύγει» από αμερικάνικα εργαστήρια βιολογικών εξοπλισμών εγκατεστημένα στις συγκεκριμένες χώρες. Τη θεωρία υπερασπίστηκε ο εξέχων νομικός Francis A Boyle, ένας από τους πιο «ειδικούς» όσον αφορά την μοντέρνα ιστορία των βιολογικών εξοπλισμών των ΗΠΑ, συντάκτης του αντιτρομοκρατικού νομοσχεδίου για τα βιολογικά όπλα που ψηφίστηκε ομοφώνως από όλα τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ και με πολλές άλλες περγαμηνές σε ποικίλα πεδία.
Ας ξεκινήσουμε όμως από τα δεδομένα:
Α) Η Αφρική έχει αδιαμφισβήτητα χρησιμοποιηθεί ως δοκιμαστικός σωλήνας. Από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα ήταν οι δοκιμές φαρμάκου κατά της μηνιγγίτιδας από τη Pfizer τη δεκαετία του 1990 που οδήγησε στο θάνατο αρκετών παιδιών και σε νομική μάχη ανάμεσα στην κυβέρνηση της Νιγηρίας και της εταιρίας
Β) Η αμερικανική κυβέρνηση έχει αδιαμφισβήτητα χρησιμοποιήσει πληθυσμούς για παράνομα ιατρικά πειράματα με το ποιο διαβόητο από αυτά τα πειράματα σύφιλης στη Γουατεμάλα τη δεκαετία του 1950. 
Γ) Η αμερικανική κυβέρνηση όντως «συλλέγει» παθογόνα στελέχη. Τις περισσότερες φορές το κάνει με πρόσχημα την «βιοασφάλεια» σε σχέση με πιθανά πανδημικά ξεσπάσματα ή/και βιοτρομοκρατικά χτυπήματα ενώ παράλληλα φροντίζει να αναπτύσσει και το βιολογικό της οπλοστάσιο. Κομβική υπηρεσία σε αυτές τις δράσεις είναι το USAMRIID, το Στρατιωτικό, Ιατρικό Ερευνητικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ  για τις μολυσματικές ασθένειες.
Δ) Στο πλαίσιο του ψυχρού πολέμου, δεν αναπτύχθηκε μόνο ο αγώνας του διαστήματος ή ο πυρηνικός ανταγωνισμός αλλά και ένας αγώνας για τα βιολογικά όπλα. Μάλιστα Αμερικάνοι και Βρετανοί, κάναν μαζικά αστικά πειράματα διάχυσης σε ανυποψίαστα τμήματα του πληθυσμού τους. Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης οι αμερικάνοι διαπίστωσαν το πόσο προηγμένο ήταν το σοβιετικό πρόγραμμα βιολογικών εξοπλισμών και χρησιμοποίησαν πρώην σοβιετικούς επιστήμονες για να εξελίξουν το δικό τους, παρά τις διεθνείς συμφωνίες για την απαγόρευση των βιολογικών. Νέα ώθηση στους βιολογικούς εξοπλισμούς έδωσε η κυβέρνηση Bush Jr μετά τις στημένες τρομοκρατικές επιθέσεις με άνθρακα το 2001, λίγο μετά τους διδύμους πύργους. Για τους νεοσυντηριτικούς, η χρήση «έξυπνων» βιολογικών όπλων ήταν στην διακηρυγμένη ατζέντα τους. (Για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε στο απόσπασμα βιβλίου μου που σήκωσα ειδικά για τις βιβλιογραφικές ανάγκες του παρόντος άρθρου εδώ)
ΣΤ) Διαρροές υπήρξαν ακόμη και στις πιο προηγμένα βιολογικά εργαστήρια των ΗΠΑ, όπως στο Plum Island, ενώ πρωτόκολλα ασφαλείας φαίνεται να παραβιάστηκαν ακόμη και στις εγκαταστάσεις του CDC.  (Για όλα μα όλα τα παραπάνω μπορείτε να διαβάσετε  στο μοναδικό στο είδος του βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες», εκδ ETRA 2011)
Ε) Όντως, στο νοσοκομείο Kenema της Σιέρα Λεόνε υπήρχε πλήρως εξοπλισμένο βιολογικό εργαστήριο διασυνδεδεμένο με το USAMRIID.
Δυστυχώς όλα τα παραπάνω δεδομένα, αυθαίρετα συνδέθηκαν μεταξύ τους και δημιούργησαν ένα σενάριο που ήθελε τις ΗΠΑ να έχουν σκόπιμα διαρρεύσει τον Ebola στη Δυτική Αφρική μέσω του εργαστηρίου Kenema για να μπορέσουν να στείλουν στρατεύματα και να εξασφαλίσουν δια της στρατιωτικής βίας και του πανδημικού τρόμου οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα στην περιοχή.
Φυσικά και υπάρχει η προθυμία της στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή από ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία.
Εικάζουμε όμως ότι αυτή υπάρχει για να αποτρέψει το χειρότερο δυνατό σενάριο, αυτό της δημιουργίας πανικού στην περιοχή και της δημιουργίας μεταναστευτικών ροών προς γειτονικές και άλλες χώρες. Φαντάζομαι ότι η αμερικανική και βρετανική στρατιωτική παρουσία έχει ως πρώτιστο στόχο να φροντίσει οι φορείς και όλοι οι υπόλοιποι να πεθάνουν στον τόπο τους.
Σε καμία περίπτωση δεν το λες ανθρωπιστικό αυτό, δεν το λες ούτε καν έξυπνο καθώς τυχόν δυτικά στρατεύματα στην περιοχή μπορούν να εκτεθούν σε επιδημικούς κινδύνους και να λειτουργήσουν ως οι δούρειοι ίπποι τους στη Δύση, ως δηλαδή επιδημικές εστίες, αλλά από την άλλη δεν το λες και ιμπεριαλιστικό.
Το σενάριο του βιοιμπεριαλισμού, παρότι δεν είναι απίθανο, δεν φαντάζει και ιδιαίτερα ισχυρό. Το εργαστήριο πχ στο νοσοκομείο Kenema είχε ως αντικείμενο του έναν άλλο αιμορραγικό πυρετό που έχει πολύ μεγαλύτερη επίπτωση στην περιοχή από τον ίδιο τον Ebola και δίνει παρόμοια συμπτώματα με αυτόν, τον πυρετό Lassa και ήταν φυσικά ευτύχημα και όχι ατύχημα που υπήρχε αυτό το εργαστήριο καθώς ήταν αυτό που εντόπισε πρώτο το ξέσπασμα του Ebola.
Μέχρι τώρα έχουμε τονίσει πως ο Ebola μέχρι και σήμερα δεν έχει την επιδημική δυναμική όπως τον θέλουν τα μήντια.
Δυστυχώς, υπάρχει ένα βιολογικό φαινόμενο που μπορεί να τον κάνει εξαιρετικά επικίνδυνο και ακόμη πιο δύσκολα εντοπίσιμο πόσο μάλλον αντιμετωπίσιμο:  Και αυτός είναι ο μηχανισμός των μεταλλάξεων. Ο ιός αυτός είναι ιός RNA, ενσωματώνεται δηλαδή στο ανθρώπινο DNA και χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς του για να αναπαραχθεί. Σε αυτή τη διαδικασία συμβαίνουν ενίοτε  λάθη. Όσο περισσότερο αντιγράφεται ο ιός, τόσο περισσότερα λάθη (μεταλλάξεις) θα συμβούν, κάτι σαν το «σπασμένο τηλέφωνο».
Ήδη, τα μέχρι σήμερα τέσσερα γνωστά στελέχη  Ebola διαφέρουν γονιδιακά κατά 30% μεταξύ τους, ενώ ερευνητική ομάδα από Harvard και ΜΙΤ έχει καταγράφει κατά τη διάρκεια του τωρινού και πιο θανατηφόρου ξεσπάσματος πάνω από 300 καινούριες μεταλλάξεις.
Όσα περισσότερα «λάθη», τόσα περισσότερα στελέχη. Και όσα περισσότερα στελέχη, τόσο πιο άχρηστα θα είναι τα (σήμερα ανύπαρκτα) προηγούμενα εμβόλια αλλά και τα ήδη προβληματικά διαγνωστικά εργαλεία ενώ η δημιουργία οικουμενικού εμβολίου θα αποτελεί ουτοπία.
Καθίσταται προφανής η δημιουργία ενός παγκοσμίου δικτύου επιτήρησης και επιφυλακής.
Αντί αυτού, ενισχύεται η τάση που εμφανίστηκε στον 21ο αιώνα, αυτής της παράκαμψης της σχολαστικότητας για τη fast track ανάπτυξη εμβολίων που μπορεί να οδηγήσει σε καινούριους ιατρογενείς κινδύνους και να ενθαρρύνει την ήδη αποθρασσυμένη ανευθυνότητα των εταιριών

O Ebola και η Ελλάδα

H Ελλάδα έχει μακραίωνη ιστορία αλληλεπίδρασης με άλλους πληθυσμούς. Εικάζουμε λοιπόν (και αυτό αποτελεί εικασία, ούτε καν υπόθεση) ότι μπορεί να είναι καλύτερα ανοσολογικά προσαρμοσμένη σε σχέση με άλλους πληθυσμούς.
Από την άλλη, η Ελλάδα είναι πύλη εισόδου μεταναστευτικών ροών από περισσότερους από μία ηπείρους, μερίδα των οποίων είναι αναπόφευκτα φορείς ασθενειών.
Καθίσταται προφανές και στρατηγικής σημασίας η επιμελής ιατρική παρακολούθηση και μέριμνα για τους μετανάστες.
Στις σημερινές όμως συνθήκες σκόπιμης και πλήρους διάλυσης του δημόσιου συστήματος  υγείας που δεν αρκεί πλέον να υποστηρίξει ούτε καν τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του γηγενούς πληθυσμού, αυτή η προφανής επιταγή ακούγεται ως μακάβριο αστείο.
Από τη στιγμή που ένα σύστημα δεν αρκεί για να να καλύψει ούτε καν τις πάγιες ανάγκες του πληθυσμού του (όπως σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα συμβαίνει σε χώρες τις Αφρικής), σε έκτακτες καταστάσεις μπορούμε να απαντήσουμε μόνο με δύο φράσεις που δεν συνηθίζονται στην επιστημονική γλώσσα:
«Την γαμήσαμε» και «ο Θεός βοηθός»

Συμπεράσματα

Σε ένα διασυνδεδεμένο κόσμο, αν θέλουμε να σταματήσουμε να θεωρούμε την Αφρική ως εστία ενδημικών κινδύνων, η πιο ασφαλής λύση είναι να τη βοηθήσουμε ή έστω να της επιτρέψουμε να έχει ένα ελάχιστο επίπεδο βιοτικού επιπέδου και υγιεινής.
Επιτακτική ανάγκη δημόσιας υγείας παγκοσμίως είναι να σταματήσουν οι μορφές ακραίας εκμετάλλευσης των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών από τα ιδιωτικά συμφέροντα, ακόμη και όταν αυτά αφορούν όχι μόνο σε ιδιώτες εκτός δημοσίου αλλά και κλίκες που παρασιτούν εντός του δημοσίου. Και οι δύο αυτές κατηγορίες ιδιοτέλειας είναι ικανές και πρόθυμες να παρασιτούν εις βάρος της δημόσιας υγείας. Και η ιστορική μαρτυρία βεβαιώνει πως αυτές οι δύο παρασιτικές κατηγορίες δημιουργούν επικρατή και επιβλαβή παραδείγματα. Όπως έχει άλλωστε περιγραφεί, «ο Μπόμπολα (και ο κάθε Μπόμπολα) είναι πιο επικίνδυνος από τον Ebola.
Όχι, δεν είναι ο Ebola η ασθένεια της εποχής μας. Η απληστία των κυρίαρχων είναι αυτή που οπλίζει το χέρι περιστασιακών δολοφόνων και απειλεί την παγκόσμια δημόσια υγεία με τρόμους που δεν έχουν ευτυχώς ακόμη εκδηλωθεί.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 21/10/2014

Ακολουθεί διαφήμιση

Διαβάστε το συναρπαστικό καινούριο βιβλίο του ικανότερου Έλληνα αναλυτή των παρασκηνίων της δημόσιας υγείας για τις κακές πρακτικές των βιομηχανιών τροφίμων, αναψυκτικών, μεταλλαγμένων, φαρμάκων και εμβολίων. Κι αν αναρωτιέστε πως μπορεί να συνδέονται όλα αυτά, ρωτήστε τους μεγαλομετόχους τους... Ή απλά διαβάστε το βιβλίο. Σε ελάχιστα βιβλιοπωλεία όπως καλή ώρα η Πολιτεία (σιγά μη μας παίζαν κιόλας)




Read More »

Μια μικρή αναδρομή στην άγνωστη ιστορία των βιολογικών εξοπλισμών



(Με αφορμή την εικασία του κατά τ' άλλα εξαιρετικού νομικού Francis A Boyle για τον Ebola ως βιολογικό όπλο, παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο μου "Θανάσιμες Θεραπείες" (εκδ Etra 2011) για την ιστορική πραγματικότητα των βιολογικών εξοπλισμών, τη σύνδεση της με τη βιοτρομοκρατία και τη χρήση της ως άλλοθι για πολεμικές επεμβάσεις)



Μέσα στη συγκαλυμμένη ή όχι βαναυσότητα της ανθρώπινης ιστορίας, το 1972 υπήρξε ένα έτος ορόσημο. Ήταν η χρονιά που υπογράφηκε η Συνθήκη για τα βιολογικά και τα τοξικά όπλα, όπλα εξίσου ίσως και περισσότερα επικίνδυνα από τα πυρηνικά. Η ανθρωπότητα μπορούσε πλέον κυριολεκτικά να αναπνεύσει περισσότερο ελεύθερα χωρίς να φοβάται αόρατους μικροσκοπικούς εξολοθρευτές της. Δυστυχώς για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι οι διεθνείς συνθήκες φτιάχτηκαν για να καταπατούνται….

Η ιατρική και η βιολογία, γενικότερα η επιστήμες ζωής τέθηκαν από νωρίς στην υπηρεσία της πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας και των βιολογικών εξοπλισμών καταπατώντας για μια ακόμη φορά τον ιπποκρατικό όρκο και το πνεύμα του.

Σε αυτό το μικρό χρονικό θα δούμε το πώς και το που η δημόσια υγεία χρησιμοποιήθηκε για τους σκοπούς των προγραμμάτων βιολογικών εξοπλισμών, και πως φτάσαμε σε ένα πόλεμο με μια από τις προφάσεις του να είναι η προστασία της δημόσιας υγείας απέναντι στη βιοτρομοκρατία, την τρομοκρατία δηλαδή όπου βιολογικά όπλα χρησιμοποιούνται. 


            Στην πρόσφατη έκθεση του USAMRIID (US Army Medical Research Institute of Infectious Diseases): HISTORY OF BIOLOGICAL WARFARE αναφέρεται μεταξύ άλλων και η ανάπτυξη και δραστηριοποίηση του Ft Detrick (που όπως θα δούμε στη συνδέθηκε με τις επιστολές άνθρακα) στα πλαίσια του βιολογικού εξοπλιστικού προγράμματος. Αναφέρεται επίσης πως παρά την πρώτη απαγόρευση Nixon για την ανάπτυξη βιολογικών όπλων, το πρόγραμμα βιολογικού εξοπλισμού δε σταμάτησε αλλά προφασιζόμενο ένα παραθυράκι στην τεχνική ορολογία συνέχισε την προπαρασκευή βιολογικού πολέμου στα «νόμιμα» πάντα πλαίσια της βιοάμυνας.[1] Η τότε ΕΣΣΔ καταστρατήγησε και αυτή και ίσως σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τη συνθήκη για τα βιολογικά όπλα. Και φυσικά οι έκνομες δραστηριότητες του προγράμματος βιολογικών εξοπλισμών δεν ξεκίνησαν τη δεύτερη χιλιετία μ.Χ, ούτε καν τη δεκαετία του 1970. Μια δεκαετία νωρίτερα το USAMRIID και το UK Defence Ministry επιδόθηκαν σε όργια πειραματισμών σε ανυποψίαστους πολίτες:
  
            Ιούνιος 1966: οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης γίνονται πειραματόζωα του  USAMRIID (US. Army Medical Research Institute of Infectious Diseases). Ο υπόγειος της πόλης γεμίζει με «ακίνδυνο» βιολογικό παράγοντα (για την ακρίβεια με βάκιλο που συμπεριφέρεται όπως ο άνθρακας αλλά δεν είναι παθογόνος) προκειμένου να μελετηθεί το μοτίβο διασποράς και μόλυνσης σε ενδεχόμενη επίθεση με βιολογικά.[2] [3]  Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο το 1964, δύο παρόμοια πειράματα διεξάγονται στον υπόγειο του Λονδίνου από το UK Defence Ministry (το αγγλικό υπουργείο αμύνης). Το πρώτο από αυτά αναλαμβάνουν επιστήμονες από το Porton Down[4].  Το άκρως μυστικό πρόγραμμα για χημικούς και βιολογικούς εξοπλισμούς της Μ.Β που εδρεύει στo Porton Down ανέπτυξε για κάποιους λόγους τη δεκαετία του 80 στενούς δεσμούς με την ιδιωτική εταιρία Porton International. H Porton International μαζί με την αμαρτωλή Dyncorp έχουν συστήσει την Dynport. H Dynport όπως είδαμε έχει συμβόλαια με την αμερικανική κυβέρνηση για την ανάπτυξη εμβολίων. Με λίγα λόγια, κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου, ΗΠΑ και Μ. Βρετανία δε δίστασαν να δοκιμάσουν βιολογικούς παράγοντες σε ανυποψίαστους πολίτες τους μέσα σε μεγάλα αστικά κέντρα!
           
Τις άκρως παράλογες ψυχροπολεμικές λογικές που υιοθέτησαν οι ΗΠΑ και δευτερευόντως και η Μ. Βρετανία, θα τις εφάρμοζαν μερικά χρόνια αργότερα, σε ένα «θερμό» γεωπολιτικά σημείο που άμεσα μεταμορφώθηκε σε θέρετρο πολέμου: 

1990-1991: το USAMRIID δραστηριοποιείται στον πόλεμο του κόλπου. Μετά τον πόλεμο μέλη του συμμετέχουν στην ομάδα επιθεωρητών που διερευνούν της ικανότητες του Ιράκ στο βιολογικό πόλεμο. Είναι κάπως ύποπτο το USAMRIID  να συμμετέχει στην ομάδα των επιθεωρητών του ΟΗΕ που διερευνούν τις δυνατότητες του Ιράκ στον βιολογικό πόλεμο όταν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι το ίδιο έχει καταπατήσει τη συνθήκη του 1972 για τα βιολογικά όπλα. Φαίνεται πως οι συνθήκες φτιάχνονται για να καταπατούνται από όλα τα συμβαλλόμενα μέρη. Οι αντιφάσεις δεν σταματούν εδώ : Το 1994 ξεκινά ακροαματική διαδικασία υπό τον γερουσιαστή Donald Riegle. Τα ευρήματα της έκθεσης Riegle καταλήγουν πως στη δεκαετία του 1980, όταν ο Donald Rumsfeld ήταν μέλος της «General Advisory Committee on Arms Control», βιολογικά υλικά εξήχθησαν στο Ιράκ. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και ο άνθρακας[5]. Με λίγα λόγια, η Αμερική, ζητούσε από τους επιθεωρητές όπλων του ΟΗΕ να βρουν σε Ιρακινό έδαφος τα βιολογικά που η ίδια είχε πουλήσει στο Ιράκ όταν αυτό ήταν σύμμαχός της! Η έκθεση κοινοποιείται στο αγγλικό κοινοβούλιο μόλις τον Φεβρουάριο του 2003 από τον εργατικό βουλευτή Peter Kilfoyle[6]. Ο Rumsfeld (βλ. Roche) αρνήθηκε οποιαδήποτε γνώση πάνω στο θέμα. Όταν ο γερουσιαστής Byrd ρώτησε το Rumsfeld για το σκοπό της επίσκεψης του στη Βαγδάτη στις 20 Δεκεμβρίου του 1983[7] ο Rumsfeld απάντησε πως στόχος του ήταν να κάμψει την τρομοκρατία στο Λίβανο. Σε ένορκη  κατάθεσή του στις 31 Ιανουαρίου 1995, ο ακόλουθος του Rumsfeld στην αποστολή, Howard Teicher, δήλωσε πως ο Rumsfeld  μετέφερε στον Saddam Husein την προσφορά βοήθειας από τον τότε ισραηλινό πρωθυπουργό Yitzhac Samir.[8] Συνοψίζοντας, επίσημα έγγραφα των ΗΠΑ δείχνουν, πως η Αμερικανική κυβέρνηση υπήρξε στενός σύμμαχος του Saddam στον πόλεμο κατά του Ιράν και πως στο πλαίσιο της αμερικανικής βοήθειας πουλήθηκαν στο Ιράκ εν δυνάμει βιολογικά όπλα!!!


Τον Ιανουάριο του 1999 ο τότε πρόεδρος Clinton ανακοινώνει τον σχεδιασμό μιας βιοαμυντικής πολιτικής. Έχουν ήδη προηγηθεί δύο σχέδια στα οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ: Τα project Jefferson και project Clear Vision τα οποία βρίσκονταν έξω από το πνεύμα της συνθήκης τα 1972 για τα βιολογικά όπλα.

            Το ερέθισμα, ή αν θέλετε η πρόφαση για αυτή την κλιμάκωση ήρθε τη δεκαετία του ενενήντα όταν αποστάτες επιστήμες με ηγετικές θέσεις στο πρόγραμμα βιολογικού εξοπλισμού των ΕΣΣΔ όπως οι Alibek και Pasechnik έδωσαν την πλήρη εικόνα της έκτασης που αυτό είχε λάβει. Όταν το 1995, Ρώσοι επιστήμονες ανακοίνωσαν την δημιουργία ενός ανασυνδυασμένου στελέχους άνθρακα που περιείχε γονίδια από τον βάκιλο cereus, ο μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ βάλθηκαν να αποκτήσουν το νέο αυτό στέλεχος. Η αποτυχία τους οδήγησε στην απόφαση να δημιουργηθεί από τις ίδιες τις ΗΠΑ ένα καινούριο, περισσότερο αποτελεσματικό στην εξαφάνιση πληθυσμών στέλεχος άνθρακα. Την ίδια περίπου περίοδο, η CIA πληροφορήθηκε ότι οι Ρώσοι είχαν στην κατοχή τους μια βόμβα μικρού μεγέθους που ήταν ικανή να διασπείρει σε μεγάλες αποστάσεις βιολογικούς παράγοντες. Η «εταιρία» επιχείρησε να αποκτήσει στη μαύρη αγορά τη βόμβα ή τμήματα της προκειμένου να εκτιμήσει τα χαρακτηριστικά και τις φονικές δυνατότητες της. Όταν οι απόπειρες της CIA απέτυχαν, το εγχείρημα της έγινε πλέον κυβερνητική μέριμνα. Κάπως έτσι ξεκινά το 1997 το «project clearvision», η προσπάθεια δηλαδή της αμερικανικής κυβέρνησης να αποκτήσει τη δική της βιολογική βόμβα[9]. Δοκιμές της βόμβας γίνονται στη Battelle, ιδιωτική εταιρία που επί σειρά ετών συνάπτει συμβόλαια με τον αμερικανικό στρατό. Η Battelle είναι άλλωστε αυτή που έχει αναλάβει την δημιουργία φονικότερων στελεχών άνθρακα. Η εταιρία Battele αναλαμβάνει τη δημιουργία του καινούριου στελέχους άνθρακα[10]. Το USAMRIID δουλεύει παράλληλα στη δημιουργία καινούριων στελεχών άνθρακα. Η πολιτική του τρόμου κυοφορείται σιγά σιγά στα βιολογικά εργαστήρια.

Η πρώτη επίσημη ανακοίνωση της πολιτικής του τρόμου σε σχέση με τον άνθρακα και τα βιολογικά όπλα έρχεται πάλι επί προεδρίας Clinton. Στις 16 Νοεμβρίου του 1997, ο τότε υπουργός αμύνης William Cohen εμφανίζεται σε εκπομπή ενημέρωσης του τηλεοπτικού δικτύου ABC κρατώντας μια σακούλα με ζάχαρη, δηλώνοντας πως αν αυτή η σακούλα περιείχε άνθρακα θα μπορούσε να εξαφανίσει το μισό πληθυσμό της Ουάσινγκτον… ο κύβος ερρίφθη. Και δεν ήταν κύβος ζάχαρης…

Τον Ιούνιο του 2001, πραγματοποιείται μια άσκηση ετοιμότητας απέναντι σε βιολογική επίθεση. Ο «σκοτεινός χειμώνας» (Dark Winter) έχει έρθει στις ΗΠΑ. Ο σκοτεινός χειμώνας είναι μια εικονική επίθεση με βιολογικά όπλα (συγκεκριμένα ευλογιάς) στις ΗΠΑ και εκτιμά όλες τις παραμέτρους που σχετίζονται με αυτή: ετοιμότητα, αντίδραση, περίθαλψη, απόθεμα εμβολίων και φαρμάκων, διασπορά του παθογόνου και τα πιθανά επιδημιολογικά στοιχεία της. Λίγους μήνες μετά τον σκοτεινό χειμώνα, μερικές βδομάδες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, ξεκινάν τρομοκρατικές επιθέσεις με βιολογικούς παράγοντες, αυτή τη φορά πραγματικές και όχι εικονικές. Το σκηνικό έχει στηθεί, είναι καιρός η παράσταση να αρχίσει.


Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 δύο πολιτικά αεροπλάνα πέφτουν διαδοχικά στους δίδυμους πύργους προκαλώντας την πολύνεκρη κατάρρευσή τους. Ο «εχθρός» έχει περάσει τις πύλες. Οι Η.Π.Α αντιδρούν άμεσα. Συζήτηση για το Patriot Act. Δημοκρατικοί γερουσιαστές φέρουν ενστάσεις για τον περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών που το Patriot Act προβλέπει. «Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» ξεκινάει.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2001, ακριβώς μια εβδομάδα μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους ξεκινάν οι αποστολές των επιστολών με άνθρακα. O άνθρακας είναι ένας επικίνδυνος βάκιλος (Bacillus Anthracis) που έχει τη δυνατότητα να σχηματίζει σπόρια. Ο άνθρακας βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο των βιολογικών εξοπλισμών. Το πρώτο κύμα των επιστολών του τρόμου ταχυδρομείται στα τηλεοπτικά ειδησεογραφικά δίκτυα N.B.C NEWS, A.B.C NEWS, C.B.S NEWS, στην εφημερίδα New York Post και στην National Enquirer, ιδιοκτησία της American Media Inc. H American media εκδίδει και την ταμπλόιντ εφημερίδα Sun. Στη Sun εργαζόταν ο Robert Stevens, ο πρώτος άνθρωπος που πέθανε από επιστολή άνθρακα. 4 στους 5 στόχους των επιστολών εδράζονται στη Νέα Υόρκη, την πόλη που υπέστη το τρομοκρατικό πλήγμα μόλις μια βδομάδα νωρίτερα. Οι συμπτώσεις αρχίζουν να συσσωρεύονται…

Στις 9 Οκτωβρίου 2001 δύο νέες επιστολές άνθρακα αποστέλλονται. Στόχος αυτήν τη φορά είναι δύο δημοκρατικοί γερουσιαστές, οι Tom Daschle και Patrick Leahy. Ο πανικός που ωφελεί την ψήφιση του Patriot act αυξάνεται. Το γράμματα έχουν σταλεί από το Trenton του New Jersey και περιέχουν τις φράσεις: «Θάνατος στην Αμερική, Θάνατος στο Ισραήλ, Ο Αλλάχ είναι μεγάλος»[11]. Το F.B.I. διεξάγει έρευνες και πολύ σύντομα  ανακαλύπτει πως η γυναίκα του εκδότη της Sun, της ταμπλόιντ εφημερίδας που δέχτηκε επιστολή άνθρακα νοίκιαζε διαμέρισμα σε δύο από τους αεροπειρατές τις 9/11[12]. Στις 23 Οκτωβρίου του 2001, ο πρόεδρος Bush με δηλώσεις του φωτογραφίζει την Αλ Κάιντα: «…δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι κακοποιοί συνεχίζουν να επιχειρούν να πλήξουν την Αμερική και τους αμερικάνους….»[13]. Παρά την εκπεφρασμένη πεποίθηση Bush πως οι τρομοκράτες της 9-11 βρίσκονται πίσω από τις επιστολές άνθρακα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ στις 31 Οκτωβρίου αρνείται να επικυρώσει την πρόταση της Γαλλίας στον ΟΗΕ να χαρακτηριστούν οι επιστολές άνθρακα ως βιολογικά όπλα που άμεσα παραβιάζουν την συνθήκη του 1972. Για να δικαιολογήσουν την παράδοξη άρνηση τους οι ΗΠΑ δηλώνουν πως υπάρχει το ενδεχόμενο το χτύπημα να έγινε από εγχώριος και όχι αλλοεθνείς τρομοκράτες[14]! Μερικούς μήνες αργότερα ο αμερικανικός στρατός ανακοινώνει ότι έχει βρει εργαστηριακές εγκαταστάσεις της Αλ Κάϊντα ικανές για την παρασκευή άνθρακα κοντά στο Κανταχάρ στο Αφγανιστάν[15]. Την ίδια περίπου περίοδο αποκαλύπτεται πως ένας από τους τρομοκράτες της 9-11 επισκέφτηκε το νοσοκομείο Holy Cross για ένα μαύρο εξάνθημα στο πόδι. Ο γιατρός Χρήστος Τσώνας που εξέτασε και έδωσε αντιβιοτικά στον τρομοκράτη αργότερα αντιλήφθηκε πως το εξάνθημα στο πόδι του ασθενή μπορεί να οφειλόταν σε άνθρακα![16] Όλα δείχνουν πως οι τρομοκράτες της Αλ Κάιντα βρίσκονται πίσω από τις επιστολές άνθρακα, πως έχουν στα χέρια τους επικίνδυνα βιολογικά όπλα και πως το αμερικανικό έθνος πρέπει επειγόντως να αντιδράσει σε αυτή την απειλή. Όλα είναι τόσο βολικά για να περάσει το Patriot Act και να προετοιμαστεί η εισβολή όχι μόνο στο Αφγανιστάν αλλά και στο Ιράκ. Το ρεπορτάζ αποκαλύπτει όμως τρομακτικές ανακολουθίες: οι τρομοκράτες που κατάφεραν να διαπεράσουν την ασπίδα της εσωτερικής ασφαλείας των ΗΠΑ φέρονται να λειτουργούν σαν αποπροσανατολισμένα σχολιαρόπαιδα που ξεστρατίσαν σε κάποιο άγνωστο τους δασύλλιο κατά τη διάρκεια σχολικής εκδρομής: νοικιάζουν δωμάτια που ανήκουν στην σύζυγο του εκδότη της εφημερίδας (της Sun) στην οποία επιλέγουν να στείλουν μια από τις επιστολές άνθρακα. Να τονιστεί ξανά ότι η Sun είναι μια εφημερίδα ταμπλόιντ, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να αποτελεί πολιτικό ή στρατιωτικό στόχο. Για κάποιο ακατανόητο λοιπόν λόγο, οι τρομοκράτες διαλέγουν να βρεθούν στον κύκλο των θυμάτων τους, παίρνοντας ένα αχρείαστο όσο και επικίνδυνο ρίσκο. Σαν να μην έφτανε αυτή η εξαιρετικά κακή επιλογή κατοικίας, με την εμφάνιση ενός εξανθήματος, οι ατρόμητοι τρομοκράτες που μετά από λίγες μέρες κατέλαβαν τα δύο αεροπλάνα και πέθαναν μαζί με τα θύματα τους, τριγυρνάν έντρομοι σε νοσοκομεία και φαρμακεία και ζητούν βοήθεια για τα περίεργα, όσο και αξιομνημόνευτα εξανθήματα τους. Οι παράδοξες αυτές συμπεριφορές των τρομοκρατών έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το χειρουργικό πλήγμα που κατάφεραν με το χτύπημα της 9-11. Τι λοιπόν συνέβη πραγματικά;

Το δίκτυο ABC διαδίδει συστηματικά μα ψευδώς πως οι επιστολές άνθρακα περιέχουν μπεντονίτη, ουσία που χρησιμοποιείται και ως αντισυγκολλητικό για τα σπορία άνθρακα και που παρουσιάζεται ως σήμα κατατεθέν του προγράμματος βιολογικών εξοπλισμών του Ιράκ όταν ο τότε εκπρόσωπος τύπου του Λευκού οίκου Arie Fleisher έχει κατηγορηματικά δηλώσει πως μπεντονίτης δεν βρέθηκε στις επιστολές άνθρακα. Το ABC επιμένει στην αβάσιμη σύνδεση Ιράκ-άνθρακα, δεν ανακαλεί και συμβάλει τα μέγιστα στο να δημιουργηθεί ένα φιλοπόλεμο κλίμα που νομιμοποίησε στα μάτια πολλών αμερικανών την δεύτερη επέμβαση στο Ιράκ. 
Στις 31 Οκτωβρίου 2001 και ενώ ήδη η αμερικανική κοινή γνώμη έχει πεισθεί για την ιρακινή συμμετοχή στις επιστολές άνθρακα και έχει διαμορφωθεί ήδη πολεμικό κλίμα, οι ΗΠΑ αρνούνται να επικυρώσουν την πρόταση της Γαλλίας στον ΟΗΕ να χαρακτηριστούν οι επιστολές άνθρακα τρομοκρατικές επιθέσεις. Το επιχείρημα τους; Οι ΗΠΑ δεν είναι σίγουρες πως οι αποστολείς του άνθρακα δεν ήταν εγχώριοι[17]!!!

Τον Δεκέμβριο του 2001 το FBI κατά τη διάρκεια της έρευνας του για τις επιστολές άνθρακα, ανακαλύπτει ότι ο αμερικανικός στρατός (ειδικότερα το USAMRIID) έχει στην κατοχή του άνθρακα σε μορφή σκόνης[18]. Για πρώτη φορά ο αμερικανικός στρατός υποχρεώνεται να παραδεχθεί ότι έχει στην κατοχή του αυτή τη μορφή άνθρακα που ισοδυναμεί με καταπάτηση της συνθήκης του 1972 για τα βιολογικά όπλα. Ο στρατός δηλώνει πως το στέλεχος που έχει δεν έχει καμία σχέση με τον άνθρακα που περιεχόταν στις επιστολές. Ψέματα: Ήδη από τις 24 Οκτωβρίου, το περιοδικό New Scientist έχει δημοσιεύσει την πληροφορία πως το στέλεχος του άνθρακα των επιστολών, ήταν το στέλεχος Ames, στέλεχος που αναπτύχθηκε από τον αμερικανικό στρατό και το USARMRIID.[19] 
Η τελευταία πινελιά τοποθετείται.
Στις 18 Αυγούστου του 2002, ο καθηγητής Don Foster, ο γλωσσολόγος του FBI που βοήθησε στην καταδίκη του θρυλικού εγχώριου βομβιστή Unabomber, του Ted Kaczynski, προέβη σε εμπρηστικές δηλώσεις. Δήλωσε πως όλα τα στοιχεία οδηγούν σε κάποιον με υψηλόβαθμες διασυνδέσεις στον αμερικανικό στρατό και στις μυστικές υπηρεσίας. Οι έρευνες του Foster κατέληξαν σε δύο πρόσωπα που είχαν δουλέψει στη CIA, στο US Army Medical Research Institute of Infectious Diseases (USAMRIID) και σε διαβαθμισμένες μυστικές επιχειρήσεις. Όπως ο ίδιος εξιστορεί: «Καθώς δούλευα πάνω στις επιστολές μου φάνηκε ξεκάθαρο πως το USAMRIID ήταν τελικά το καλύτερο μέρος για να αρχίσει το FBI να ψάχνει για υπόπτους». Ο Foster παραξενεύτηκε που τα γράμματα ενώ περιείχαν ειδικά επεξεργασμένο άνθρακα ήταν ανορθόγραφα (η μια επιστολή γράφει πενακιλίνη αντί για πενικιλίνη). Για τον Foster η ανορθογραφία και το περιεχόμενο των γραμμάτων (Death to America... Death to Israel) καθώς και η ημερομηνία αποστολής (9/17) ήταν στοιχεία που σκοπό είχαν να παραπλανήσουν[20]. Η κυβέρνηση Bush παραχωρεί στο US Department of Human and Health Services (DHHS) την αρμοδιότητα να προσδιορίζει ως διαβαθμισμένη κάθε πληροφορία σχετικά με την ανάπτυξη ή την αποθήκευση βιολογικών παραγόντων παρακωλύοντας έτσι την έρευνα του FBI. Το 2003 ολοκληρώνονται οι εκσκαφές που γίνονται στην  Area B των στρατιωτικών εγκαταστάσεων του Ft Detrick. Ανάμεσα στα ευρήματα περιέχονται 100 φιαλίδια με βακτήρια. Κάποια από αυτά έχουν άνθρακα. Ο στρατός δηλώνει πως δε γνωρίζει την προέλευσή τους[21]

            Η ροή της ειδησεογραφίας αποκαλύπτει την οργανωμένη προσπάθεια απόδοσης των επιθέσεων με άνθρακα αρχικά στην Αλ Κάιντα και έπειτα στο Ιράκ όταν όλες οι ενδείξεις οδηγούν στον Αμερικανικό στρατό και τα προγράμματα του βιολογικών εξοπλισμών. Ο στρατός, παρά τις απαγορεύσεις Nixon, παρά την υπογραφή της συνθήκης για τα βιολογικά όπλα δεν έχει σταματήσει το πρόγραμμα βιολογικού εξοπλισμού όπως αποδεικνύουν επίσημα έγγραφά του που θα δούμε αργότερα. Η χρονική εγγύτητα ανάμεσα στις επιθέσεις της 9/11 και τις επιθέσεις άνθρακα γεννά ερωτηματικά που είναι δύσκολο να απαντηθούν. Αυτό που δημιουργεί περισσότερες ακόμη υποψίες είναι η παράδοξη είδηση, πως μέλη του επιτελείου του αντιπροέδρου Dick Cheney, αμέσως μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους έλαβαν προληπτικά ποσότητες του αντιβιοτικού Cipro, αγωγή που συνίσταται και σε περιστατικά έκθεσης σε άνθρακα[22]. Ο αμερικανός δημοσιογράφος Richard Cohen επιβεβαιώνει πως κλιμάκια του δώσαν προληπτικά μετά τη 9/11 Cipro, μια πρόληψη που απέκτησε νόημα μόνο μετά τις επιστολές άνθρακα.

Ένας ολόκληρος πόλεμος στήθηκε πάνω στο ψέμα ότι οι Ιρακινοί επιτέθηκαν στις ΗΠΑ με βιολογικά όπλα όταν όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι το χτύπημα ήταν εσωτερικό και προερχόταν από άτομο-α που δούλευαν για το πρόγραμμα των βιολογικών εξοπλισμών των ΗΠΑ. 

Το τελευταίο κεφάλαιο της υπόθεσης των επιθέσεων άνθρακα έκλεισε στις 29 Ιουλίου του 2008 με την αυτοκτονία ενός μικροβιολόγου.
Ο Bruce Ivins, ένας από τους κορυφαίους ερευνητές της βιοάμυνας λαμβάνει συνδυασμό κοδείνης και Tymenol σε θανατηφόρες ποσότητες καθώς το FBI ετοιμάζεται να του απαγγείλει επίσημα την κατηγορία του δημιουργού και αποστολέα των θανάσιμων επιστολών άνθρακα. Το αστείο είναι ότι ο Ivins ήταν ένας από τους επιστημονικούς συμβούλους του FBI το 2002 στην υπόθεση των επιστολών. Με λίγα λόγια το FBI συμβουλευόταν έναν ειδικό στον άνθρακα και τα στελέχη του για να βρει τους δράστες των επιθέσεων άνθρακα όταν 6 χρόνια αργότερα ήταν έτοιμο να καταλογίσει στον ίδιο άνθρωπο την ευθύνη για τις επιθέσεις αυτές. Ο Ivins ήταν ο συνεφευρέτης δύο πατεντών για εμβόλια κατά του άνθρακα, πατέντες τις οποίες μετά την 9/11, τις επιστολές άνθρακα, την τρομολαγνεία και τα ακόλουθα νομοσχέδια του Patriot Act και του Bioshield, η εταιρία Vaxgen εκμεταλλεύτηκε για να συνάψει το πρώτο συμβόλαιο εταιρίας με την Αμερικανική κυβέρνηση μετά την ψήφιση του Bioshield, ύψους 877,5 εκατομμυρίων δολαρίων.[23] Μετά από προσχήματα, ψέματα και συγκαλύψεις 6 ετών, αφού ήδη είχε προωθηθεί αποτελεσματικά η ατζέντα της κυβέρνησης Μπους, μετά τη δεύτερη επέμβαση στο Ιράκ, αναγνωρίστηκε ότι ένα από τα κομβικά σημεία που οδήγησε στις ακόλουθες εξελίξεις, οι επιστολές άνθρακα, δεν ήταν ένα έργο της Αλ Κάιντα, ούτε και του βιολογικού οπλοστασίου του Ιράκ. Ακόμη και έτσι, η κυβέρνηση Bush βρήκε έναν αποδιοπομπαίο τράγο στο πρόσωπο ενός και μόνο επιστήμονα που πάρα πολύ βολικά αυτοκτόνησε.   


[1]               http://www.usamriid.army.mil/content/BioWarCourse/HISTORY/HISTORY.html, USAMRIID,  History of biological warfare
[2]               It can Happen Here - - and Did, By Leonard A. Cole, The New York Times, 23 March 1995
[3]               BBC, 13 February 2006, Hidden History of  US Germ Testing
[4]               BBC, 26 February 2002, Anthrax Tested on London Tube
[5]               United States Senate, 103d Congress, 2d Session
May 25, 1994
[6]               House of commons, Hansard Debates for 26 February 2003
[7]               How the U.S. Helped Create Saddam Hussein, By Christopher Dickey and Evan Thomas, Newsweek, 23 September 2002
[8]               Following Irag’s Bioweapons Trail, by Robert Novac, 26 September 2002,
[9]               US germ Warfare Research Pushes treatie’s limits, by Judith Miller, Stephen Engelberg, William Broad, New York Times, 4 September 2001
[10]             U.S. germ Warfare Research Pushes treaty limits, by Judith Miller, Stephen Engelberg, William Broad, The New York Times, 4 September 2001.
[11]             BBC, 30 October 2001, Q&A:The anthrax mystery
[12]             Tabloid editor’s wife rented appartment to two hijackers, by Alfonso Chardy, Wanda J DeMarzo, Ronnie Greene, Miami Herald, 15 October 2001
[13]             Bush declares White House safe, by Sandra Sobieraj, Washington Post, 24 October 2001
[14]             Bush team rejects UN plan to condemn anthrax attacks, by Elaine Sciolino,  New York Times, 31 October 2001
[15]             A NATION CHALLENGED: WEAPONS; U.S. Says It Found Qaeda Lab Being Built to Produce Anthrax, By Michael R. Gordon, New York Τimes, March 23 2002
[16]             Hijackers Lesion deepens mystery, by Scott Shane, Baltimore Sun, 24 March 2002
[17]             Bush team rejects UN plan to condemn anthrax attacks, by Elaine Sciolino, New York Times, 31 October 2001
[18]             FBI uncovers US military production of anthrax powder, by Duncan Campbell, The Guardian, 14 December 2001
[19]             Anthrax bacteria likely to be US military strain, by Debora Mckenzie, New Scientist, 24 October 2001
[20]             Anthrax killer is US Defence insider, BBC, 18 August 2002

[21]      Ft. Detrick Unearths Hazardous Surprises Cleanup Finds Debris Of Biological Warfare By Elizabeth Williamson, Washington Post, 27 May 2003,

[22]             White House Mail Machine Has Anthrax, By Sandra Sobieraj, Associated Press, October 23 2001,
[23]             Anthrax scientist Bruce Ivins stood to benefit from a panic by David Williams Los Angeles Times, August 2, 2008
Read More »