Φαρμακευτική ρύπανση: ένας μεγάλος φαύλος κύκλος

Στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» (εκδ. Etra 2011) αλλά και πολύ νωρίτερα σε σχετική αρθρογραφία μου, επέμενα πως η μεγαλύτερη πανδημική απειλή για τον άνθρωπο δεν είναι μια τυχαία μετάλλαξη στην φύση αλλά η ανθρωπογενής επίδραση, κυρίως οι πρακτικές της φαρμακοβιομηχανίας και της βιομηχανίας τροφίμων που οδήγησαν ανάμεσα σε πολλά άλλα, στην κατάχρηση αντιβιοτικών σε κλίμακα παντελώς εξωφρενική.

Στο βιβλίο μου Παρά Φύση (2014) αποκάλυψα πως οι επικίνδυνες πρακτικές αισχροκέρδειας των φαρμακευτικών και της βιομηχανίας τροφίμων ομοιάζουν.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την κατάχρηση των αντιβιοτικών: Η κατάχρηση αυτή τόσο από τη φαρμακοβιομηχανία όσο και από βιομηχανία του κρέατος, οδήγησε στην ανάπτυξη μικροοργανισμών έναντι των οποίων τα υπάρχοντα φάρμακα είναι παντελώς άχρηστα, με καθέναν από αυτούς τους μικροοργανισμούς να είναι ικανός υπό συνθήκες να δώσει θανατηφόρες επιδημίες, ακόμη και πανδημίες.

Όσο απόλυτο κι αν ακούγεται, είχα απόλυτο δίκιο. Πλέον ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί πως κινούμαστε προς μια εποχή μετααντιβιοτική, όπου πολλά από τα υπάρχοντα φάρμακα είναι πλέον άχρηστα.

Δυστυχώς το κακό έχει ήδη συμβεί. Και το πράγμα πάει από το κακό στο χειρότερο.

Γιατί η κατάχρηση των φαρμάκων δεν αποτελεί μόνο ένα τεράστιο πρόβλημα που δημιουργεί γιγαντιαία προβλήματα δημόσιας υγείας: Δημιουργεί επίσης τεράστια οικολογικά προβλήματα.

Φανταστείτε έναν άνθρωπο να παίρνει ένα οποιοδήποτε φάρμακο. Ας δούμε τώρα την αλυσίδα που ακολουθεί: Ένα ποσοστό του φαρμάκου μεταβολίζεται. Ένα άλλο όχι.  Το ποσοστό του φαρμάκου που δεν μεταβολίζεται, αφοδεύεται εις την τουαλέτα μαζί με μεταβολίτες του φαρμάκου που κάποιοι από αυτούς μπορεί να είναι κι αυτοί επικίνδυνοι.

Από κει το φάρμακο κι οι μεταβολίτες του περνάν στο αποχετευτικό σύστημα, αν υπάρχει, κι από εκεί σε εργοστάσια επεξεργασίας, αν υπάρχουν, για να αποδοθεί το νερό όσο το δυνατό καθαρότερο στο φυσικό περιβάλλον. Μοιραία, το νερό αυτό θα φτάσει σε ποτάμια, λίμνες, θάλασσες.

Σε κανένα απολύτως στάδιο αυτής της διαδικασίας δεν υπάρχει επεξεργασία και απομάκρυνση αυτού του φαρμάκου ή οποιοδήποτε άλλου. Ένα σημαντικό ποσοστό δηλαδή του φαρμάκου θα καταλήξει στον υδροφόρο ορίζοντα.

Αν αυτός ο άνθρωπος του παραδείγματός μας είναι εν γνώσει του ή εν αγνοία του  θύμα/θύτης της πολυφαρμακίας, από ένα και μόνο άνθρωπο φτάνει στα νερά καθημερινά ένα κοκταίηλ φαρμάκων.

Προσθέστε τώρα σε αυτόν τον άνθρωπο κι αυτόν που πετάει περιττά φάρμακα στην τουαλέτα ή στα σκουπίδια. Κι άλλα κοκτέηλ φαρμάκων φτάνουν στα νερά της φύσης.

Πολλαπλασιάστε τώρα αυτά τα κοκτέηλς με τον αριθμό των ανθρώπων που τα χρησιμοποιούν: Δισεκατομμύρια φαρμακευτικών ουσιών φτάνουν στα νερά της φύσης κάθε μέρα.

Και δεν έχουμε τελειώσει. Προσθέστε τώρα και τα φαρμακευτικά εργοστάσια που ρυπαίνουν με φάρμακα (ως παρενέργεια της παρασκευής τους) το περιβάλλον χιλιάδες φορές περισσότερο από το μέσο φαρμακευτικό καταναλωτή.

Όχι, δεν έχουμε τελειώσει ακόμη: Προσθέστε σε αυτό το βουνό φαρμάκων και τα δισεκατομμύρια κιλών κοπράνων και ούρων από τα ζώα που εκτρέφονται από τις μεγάλες βιομηχανίες κρέατος και είναι γεμάτα με αντιβιοτικά και ορμόνες που δίνονται για να αποκτούν τα ζώα μεγαλύτερη μυϊκή μάζα.

Κι αν νομίζετε ότι έχουμε επιτέλους τελειώσει, κάνετε λάθος. Γιατί πρέπει να προσθέσουμε και τα φυτοφάρμακα που καταλήγουν στα νερά της φύσης, κάποια από αυτά νευροκτόνα κάποια καρκινογόνα και άλλα που προκαλούν διαταραχές φύλου…  Ψάρια που θηλυκοποιούνται με αποτέλεσμα το είδος τους να αντιμετωπίζει πολλές φορές ολέθρια αναπαραγωγικά προβλήματα.

Έτσι παίρνουμε κάποια ποτάμια και λίμνες που είναι φαρμακευτικές σούπες. Προσθέστε τώρα σε αυτό το Έβερεστ προβλημάτων και την γονιδιακή πισίνα που χει γεμίσει με γονίδια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά ακριβώς λόγω της χρόνιας κατάχρησής τους.

Τα περισσότερα ποτάμια στον πλανήτη έχουν πλέον σημαντικούς φαρμακευτικούς ρύπους.

Ψάρια και ζωοπλαγκτόν που παίρνουν, αντικαταθλιπτικά, αντιβιωτικά, αντιυπερτασικά, καρδιολογικά, χημειοθεραπείες, «φάρμακα» για τη χοληστερίνη… Ότι μπορεί να φανταστεί ο νους σας, ότι φάρμακο καταναλώνει ο άνθρωπος, θα το φαν και τα ψάρια.

Και μετά εμείς θα φάμε κάποια από αυτά τα ψάρια.

Και δεν τελειώσαμε εδώ.

Ένα κομμάτι από αυτά τα φάρμακα που έχουν απελευθερωθεί, μέσα από το υδρευτικό σύστημα περνάνε στις βρύσες μας. Και μπορεί οι ποσότητες τους να είναι μικρές, από την άλλη όμως πίνουμε πολύ νερό και μάλιστα κάθε μέρα και δια βίου…

Με άλλα λόγια, πίνουμε, έστω και σε ένα μικρό ποσοστό καταναγκαστικά και εν αγνοία μας, τα φάρμακα των άλλων, έστω και σε μικροσκοπικά σφηνάκια. Τα φάρμακα των γέρων, των αρρώστων, των ηλιθίων, των κατά φαντασίαν ασθενών, των παραπλανημένων, των παραπληροφορημένων.

Και δεν τελειώσαμε εδώ. Μαζί με τα φάρμακα, οι άνθρωποι καταναλώνουν και ναρκωτικά. Κι αυτά επίσης σε κάποια βαθμό ακολουθούν την αλυσίδα που ακολουθούν τα φάρμακα για να καταλήξουν τελικά σε κάποιο ποσοστό στη φύση κι από κει στη βρύση μας, σε μικροποσότητες φυσικά που δεν μπορούν να έχουν αντιληπτή εγκεφαλική επίδραση.

Ώρε γλέντια που κάνουν τα γριβάδια κι οι πέστροφες. Κάποιες ζαργάνες δε, έχουν γίνει πρεζα-ργάνες.

Όσο για τη χλωρίωση του νερού, αυτή μπορεί να εξουδετερώνει κάποιες φαρμακευτικές ουσίες, από την άλλη όμως αλληλεπιδρά με κάποιες άλλες κάνοντας τες ακόμη πιο τοξικές.

Αυτός, ακριβώς όπως σας τον περιγράψαμε, είναι ο φαύλος κύκλος της κατάχρησης φαρμάκων/ναρκωτικών και της υπερδημιουργίας φαρμακευτικών ρύπων.

Ένας φαύλος κύκλος που δεν είναι μόνο οικολογικός αλλά κι αφορά τη δημόσια υγεία. Ένας κύκλος που δεν αφορά μόνο την δημόσια υγεία αλλά και την οικολογία.

Ένας κύκλος που διαρκώς επεκτείνεται, αλλοιώνοντας και καταστρέφοντας όλο και περισσότερα είδη και απειλώντας την υγεία πολύ περισσοτέρων, ανάμεσα σε αυτά και του αρχιφταίχτη, του ανθρωπίνου είδους που οι συνήθειες και η απληστία του αποτελούν για τον πλανήτη το μεγαλύτερο καρκίνωμα, μια ραγδαία επιδεινούμενη γάγγραινα.

Τα επόμενα χρόνια, όλο και περισσότεροι αρμόδιοι φορείς θα αναγνωρίζουν το πρόβλημα. Για μια ακόμη φορά, θα το κάνουν όταν θα είναι πολύ αργά. Το κακό συμβαίνει ήδη και σε συμβαίνει σε τεράστια κλίμακα.

Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να παίρνει όσα φάρμακα κι όσα ναρκωτικά θέλει. Είναι δικαίωμα όμως των άλλων ανθρώπων και των ζώων και των ψαριών και του πλαγκτόν και του μαστροκάστορα και της βίδρας ακόμη και του κροκόδειλου που δακρύζει πλέον από τα ναρκωτικά και τα φάρμακα  να μην παίρνουν εν αγνοία τους τα φάρμακα και τα ναρκωτικά του άλλου. 

Μέχρι λοιπόν να καταφέρουμε να φτιάξουμε εργοστάσια επεξεργασίας λυμάτων που θα περιλαμβάνουν και τα φάρμακα, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σταματήσουμε την κατάχρηση φαρμάκων και να φροντίζουμε για τη σωστή αποκομιδή τους.

Πηγή: https://www.holisticlife.gr/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/inbox/item/1847-%CF%86%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%B7-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%86%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%82

(Άρθρο μου στο εναλλακτικό Free Press Holistic life (http://holisticlife.gr) που κυκλοφορεί

Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ: http://holisticlife.gr/simia-dianomis

Για όσους ενδιαφέρονται για το παρασκήνιο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας μπορούν να ενημερωθούν από τα σχετικά βιβλία μου "Τι δεν σας λένε οι γιατροί", "Θανάσιμες Θεραπείες", "Παρά Φύση" από τις εκδόσεις ETRA)

Read More »

Πως έχασα τον πόλεμο κατά των υπερμικροβίων

(Σήμερα, 18 Νοέμβρη, είναι η Ευρωπαϊκή μέρα κατά των αντιβιοτικών. Διαβάστε το γιατί καθώς και το γιατί είναι πολύ αργά, σε άρθρο μου που αναδημοσιεύω από προηγούμενο τεύχος του Holistic Life)

Εκεί έξω μαίνεται ένας ακόμη πόλεμος, αόρατος στο γυμνό οφθαλμό. 

Είναι ο πόλεμος κατά των υπερμικροβίων.

Και τον χάνουμε.

Και ο λόγος που τον χάνουμε είναι η ανθρώπινη απληστία σε συνδυασμό με την έλλειψη ιατρικής και όχι μόνο κουλτούρας που διαμόρφωσαν συνθήκες πολύ δυσοίωνες για την παγκόσμια δημόσια υγεία.

Για δεκαετίες οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες σε συνεργασία όχι μόνο με κυκλώματα γιατρών αλλά και με παγκόσμιους και τοπικούς οργανισμούς υγείας εκτόξευαν σκόπιμα τις πωλήσεις φαρμάκων.

Οι γιατροί υπερσυνταγογραφούσαν κι οι ιατρικοί πελάτες υπερκατανάλωναν αντιβιωτικά για ψύλλου πήδημα.

Η χώρα μας δε είναι, υπερβολική και επιπόλαια ως συνήθως είναι η πρωταθλήτρια στην υπερκατανάλωση αντιβιοτικών. 

Όπως περιέγραφα με λυσσαλέα επιμονή και απόλυτα δικαιολογημένη αίσθηση του κατ’ επείγοντος της κατάστασης στο βιβλίο μου ¨Θανάσιμες Θεραπείες¨(εκδόσεις ETRA 2011), σε αυτή την οργανωμένη παράνοια συνέβαλαν και η  βιομηχανία κρέατος που έκανε κατάχρηση αντιβιοτικών όχι μόνο για λόγους θεραπευτικούς αλλά και για να αυξήσει την παραγωγή της καθώς και άλλοι μεταλλαξιογόνοι ανθρωπογενείς παράγοντες (περισσότερα για τις βρώμικες πρακτικές της βιομηχανίας κρέατος στο βιβλίο μου Παρά Φύση, εκδ ETRA, 2014).

Τα τελευταία δε χρόνια, νέα αντιβιοτικά αναπτύχθηκαν για «προκατασκευασμένες» καινές επιδημίες, με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη γρίπη των χοίρων. Στο όνομα της ανθρωπότητας κηρύξαμε τον πόλεμο στη φύση και οι ειδικοί κινδυνολογούσαν ασύστολα για κάποια τυχαία «φυσική» μετάλλαξη που θα έφερνε μια καινούρια φοβερή επιδημία, όταν στην πραγματικότητα οι ανθρωπογενείς μεταλλάξεις ήταν πολύ πιο επικίνδυνες και προβλέψιμες στο βαθμό επικινδυνότητας που τυχόν μπορεί να έχουν.

Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι, για μια ακόμη φορά, ο άνθρωπος.

Αυτές οι συνθήκες δημιούργησαν αυτό που περιγράφεται ως το «γυμναστήριο» των μικροβίων.

Καλούμενοι να αντιμετωπίσουν μεγάλες ανθρωπογενείς εξελικτικές πιέσεις, οι μικροοργανισμοί αποκτούσαν και συνεχίζουν να αποκτούν ανοσία (αντοχή-ανθεκτικότητα-αντίσταση είναι οι προτεινόμενοι επιστημονικοί όροι) στα φάρμακα και μάλιστα, όσο πιο συχνά ερχόντουσαν σε επαφή με αυτά, τόσο μεγαλύτερη και πιο γρήγορη ήταν η «ανοσία» που αποκτούσαν, με αποτέλεσμα, να υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες στελέχη μικροβίων απέναντι στα οποία τα φάρμακα που διαθέτουμε είναι άχρηστα.

Κάπως έτσι αναπτύχθηκε ένας άνισος αγώνας δρόμου ανάμεσα στην ιατρική και τα μικρόβια στον οποίο το προβάδισμα το έχουν σαφώς τα μικρόβια καθώς νέα αποτελεσματικά φάρμακα είναι δύσκολο να αναπτυχθούν και οι εταιρίες είναι πολύ πιο αργές από τα μικρόβια. Και είναι αναμενόμενο: Τα μικρόβια παλεύουν για τη ζωή τους ενώ αρκετές φαρμακευτικές, γιατροί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι παλεύουν για την τσέπη τους. 

Το φαινόμενο της μικροβιακής αντίστασης το είδαμε πρόσφατα να συμβαίνει με τρομακτική ταχύτητα στην κατάχρηση του αντιγριπικού Tamiflu το οποίο πούλησε σαν τρελό μέσα στον πανικό που σκοπίμως δημιουργήθηκε για τις καινές γρίπες.

 Το αποτέλεσμα;

Αυτό το περιγράψαμε κατά αποκλειστικότητα στις «Θανάσιμες Θεραπείες» (εκδ Etra 2011):

«Το 2009 αποκαλύφτηκε πως το tamiflu ήταν πλέον κατά 99% αναποτελεσματικό κατά του κυρίαρχου στελέχους της κοινής γρίπης στις ΗΠΑ. Ο ιός είχε ήδη αποκτήσει αντίσταση.

Ο Dr Kent Sepkowitz δήλωσε: «Είναι σοκαριστικό. Ποτέ πριν δεν χάσαμε αντιβιοτικό τόσο γρήγορα. Με άφησε άναυδο...»

Εμάς πάλι όχι.

Κι αυτό γιατί ο εφευρέτης ενός από τα πιο χρήσιμα φάρμακα στην ιστορία της ανθρωπότητας, της πενικιλίνης, ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ, περιέγραφε στην βράβευση του με Nobel το φαινόμενο της μικροβιακής αντίστασης ήδη από το 1945.

Φυσικά ακόμη κι ο Φλέμινγκ περιέγραφε τις συνέπειες της κακής χρήσης των φαρμάκων όσον αφορά την υποδοσολογία, το να παίρνουν οι ασθενείς δηλαδή λιγότερη πενικιλίνη από όσο έπρεπε. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το φάρμακό του θα καταστρεφόταν για τον αντίθετο λόγο: την υπερσυνταγογράφηση και την υπερκατανάλωση αντιβιοτικών όπως στην πραγματικότητα συνέβη και εξακολουθεί να συμβαίνει.

Σήμερα η κατάσταση τείνει να ξεφύγει εκτός ελέγχου.

Κάθε χρόνο 700000 άνθρωποι πεθαίνουν από ανθεκτικές στα φάρμακα λοιμώξεις και η τάση βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη με προβλέψεις τόσο δυσοίωνες που υπάρχουν εκτιμήσεις, ορθές ή όχι για 10 εκατομμύρια θανάτους ετησίως από το 2050.

Η κατάσταση είναι τόσο άσχημη σήμερα που η μακροχρόνια νοσηλεία στις εντατικές και σε άλλους νοσοκομειακούς χώρους, τις μετατρέπουν σταδιακά όχι μόνο σε εκκολαπτήρια ακαταμάχητων λοιμώξεων αλλά και σε πιθανές επιδημικές εστίες.

Είναι τόσο άσχημη που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ/WHO) σήμερα περιγράφει: «Χωρίς επείγουσα, συντονισμένη δράση, ο κόσμος κινείται προς μια μετααντιβιοτική εποχή κατά την οποία κοινές λοιμώξεις και μικροτραυματισμοί που για δεκαετίες ήταν αντιμετωπίσιμα, θα μπορέσουν ξανά να σκοτώσουν».

Και αλλού: «Το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό που απειλεί τα επιτεύγματα της σύγχρονης ιατρικής»

Είναι τόσο σοβαρό που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα το 2014 κήρυξε τον πόλεμο κατά των υπερμικροβίων ενώ το 2015 αποφάσισε να διπλασιάσει τις κυβερνητικές προσπάθειες σε αυτό το μέτωπο.

Μάταια. Οι συνθήκες που οδηγούν σε αυτές τις δυσοίωνες προβλέψεις έχουν ήδη εδραιωθεί για τα καλά εδώ και δεκαετίες ενώ οργανισμοί και κυβερνήσεις και υπό τη γενναιοδωρία των φαρμακευτικών εταιριών, όχι μόνο κάναν τα στραβά μάτια στην υπερσυνταγογράφηση και υπερκατανάλωση αντιβιοτικών αλλά και πετούσαν ένα σκασμό λεφτά σε αγνώστου επικινδυνότητας και αποτελεσματικότητας φάρμακα και εμβόλια για «μαϊμού» «φυσικές» επιδημίες όπως αυτές των πουλερικών και των χοίρων.

Είναι ενδεικτικό πως ο ΠΟΥ που σήμερα περιγράφει την δυσοίωνη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τα μελανότερα των χρωμάτων, μόλις το 2012 ανακήρυξε το εν λόγω έτος ως έτος κατά της μικροβιακής αντίστασης.

Φυσικό είναι: αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύ απασχολημένος για να προωθεί την κατασπατάληση κονδυλίων και επιστημονικών ανθρωποωρών για την καταπολέμηση χολυγουντιανών υπερπαραγωγών με πρωταγωνιστές φανταστικές επιδημίες.

Ακριβώς επειδή τα πράγματα είναι σήμερα τόσο άσχημα, από το 2005 και σε ηλικία τριάντα χρονών επιδόθηκα σε μια μοναχική εκστρατεία κατά της εκστρατείας των φανταστικών επιδημιών προειδοποιώντας ότι ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται στις πρακτικές της φαρμακοβιομηχανίας και του ιατρικού κατεστημένου.

Σήμερα ελάχιστοι θα τολμούσαν να το αμφισβητήσουν αυτό. Αλλά ελάχιστοι επίσης θα τολμήσουν να αποδώσουν ευθύνες σε αυτούς που έφεραν στα πράγματα σε αυτό το σημείο, πόσο μάλλον τα εύσημα σε αυτούς που προσπάθησαν να αποτρέψουν το να έρθουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο.

Ο κόσμος από την άλλη, έχει τόσο αργά αντανακλαστικά που δεν καταλαβαίνει τίποτε μέχρι τα δεινά να αποκτήσουν σάρκα και οστά και να τα νιώσουν στο πετσί τους.

Δυστυχώς, τότε είναι συνήθως πολύ αργά.

Θυμηθείτε ότι ο γιατρός που τυχόν σας έγραψε περιττή αντιβίωση για να τα τσεπώσει δεν είναι απλά ένας κοινός απατεώνας. Έχει εγκληματήσει όχι μόνο απέναντι σας αλλά απέναντι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και τις μελλοντικές γενιές της.

Ακόμη και τα μικρόβια αντιστέκονται απέναντι σε αυτά που τα σκοτώνουν κι εξελίσσονται ώστε να τα ξεπεράσουν.

Εμείς πότε θα εξελιχθούμε;

Εμείς πότε θα αντισταθούμε; 

(Τα σημεία διανομής του Holistic life εδώ)

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18/11/2015

Read More »