Ας μην γελιόμαστε. Ο λόγος που τα χουμε παίξει, σαν άτομα, σαν κοινωνίες, σαν επιστημονικές κοινότητες, είναι γιατί η πανδημία είναι κυρίως θέμα της Δύσης.
Ευρώπη και ΗΠΑ, με λιγότερο από το 1/7 του παγκοσμίου πληθυσμού, έχουν δώσει σχεδόν τους μισούς θανάτους της πανδημίας, έστω καταγραφικά.
Αν η πανδημία αφορούσε κάποια άλλη ήπειρο, θα δείχναμε την ανθρωπιστική μας ανωτερότητα με κανά σποτάκι και καμιά δωρεά και θα συνεχίζαμε τις ζωάρες μας, δουλεύοντας και ψωνίζοντας σαν να μην υπάρχει αύριο.
Μέσα στην δυτική μας αλαζονεία, θεωρούσαμε ότι ήμασταν τόσο σούπερ τζαμάτοι, που είχαμε αφήσει αυτό το ζοφερό παρελθόν οριστικά στα χρονοντούλαπα της ιστορίας.
Δυστυχώς, η πανδημία, επιταχύνει την πανδημία της παρακμής της Δύσης, σημαντικό σύμπτωμα της οποίας είναι η πολιτική ορθότητα.
Και τα επίμονα συμπτώματα μπορούν να γίνουν αίτια βαθύτερης νόσησης.
Είχα καιρό να επισκεφτώ τον φίλο μου της πρώτης φάσης το worldometer καθώς με είχε απορροφήσει το πολύ πιο λεπτομερές ourworldindata. Το worldometer είναι μια καλή εισαγωγή στις στατιστικές καταγραφές και δεν είναι αργά ακόμη και για τα μηρυκαστικά να το γνωρίσουν.
Ήθελα να δω κάποια αδρά στατιστικά και για αυτό το ξαναθυμήθηκα.
Και τα είδα:
Στην πρώτη φάση της πανδημίας, στη Δύση είχαμε κυρίως σποραδικές μεγάλες εστίες και διασπορά στις γειτονικές τους περιοχές. Στο δεύτερο κύμα, έχουμε πολύ μεγαλύτερη διασπορά. Είναι ασφαλές να διατυπώσει κάποιος πως η δεύτερη φάση είναι πολύ πιο έντονη από την πρώτη.
Και ως εκ τούτου, πολύ πιο επικίνδυνη.
Είναι όμως έτσι;
Ας πάρουμε λοιπόν έναν δείκτη: Τα καταγεγραμμένα ενεργά περιστατικά σε σχέση με αυτούς που βρίσκονται σε σοβαρή και κρίσιμη κατάσταση.
Η πρώτη τιμή είναι σήμερα καταγραφικά στα 17.000.000. Η δεύτερη τιμή είναι 103.000. Ήτοι: 0,6%.
της πρώτης.
Ναι μεν ο δείκτης αυτός δεν είναι αξιόπιστος. Αλλά: ‘Έστω ότι από τα καταγεγραμμένα ενεργά μόνο τα 10.000.000 είναι πραγματικά ενεργά. Έστω.
Μα κε Αργυρίου. Οι θάνατοι και οι σοβαρές νοσήσεις ακολουθούν τα κρούσματα κατά 7 εώς 20 μέρες. Αλλά. Ήδη βρισκόμαστε σε φάση υποχώρησης του δεύτερου κύματος. Ακόμη και έτσι, ας κάνουμε τα σοβαρά/κρίσιμα 200.000 για να είμαστε large.
Δεδομένου ότι δεν ελέγχουμε όλο τον πληθυσμό, ας πολλαπλασιάσουμε τα 10.000.000 ενεργά επί το πολύ μετριοπαθές πέντε.
Ας πάρουμε λοιπόν τα 50.000.000 ενεργά μας. Κι ας πάμε στα 200.000 σοβαρά/κρίσιμα μας.
Από αυτά, ας θεωρήσουμε μελλοθάνατους το ένα/τρίτο, μετριοπαθέστατα και αυτό, καθώς όλα τα σοβαρά δεν θα καταλήξουν κρίσιμα και όλα τα κρίσιμα δεν θα καταλήξουν νεκρά, καθώς η επιβίωση ανάμεσα στους διασωληνωμένους έχει ανέβει από το δραματικό 20% της πρώτης φάσης τουλάχιστον στο 60% στη δεύτερη φάση.
Ας πάρουμε τώρα την αναγωγή μας: 50.000.000 ενεργά κρούσματα και 70.000 μελλοθάνατοι. Ναι, καλά καταλάβατε που το πηγαίνω. Χρησιμοποιώ αυθαίρετα αυτό τον αναξιόπιστο δείκτη ως προβολή μελλοντικής θνητότητας. Και τι παίρνω;
0,14% θνητότητα. Σημαντικά κάτω από το 0,23%-0,17% της πρώτης φάσης και αυτό παίρνοντας ακραία μετριοπαθείς τιμές. Με λιγότερο μετριοπαθείς τιμές, η προβολή της θνητότητας στο μέλλον, μπορεί να φτάσει και κάτω του 0,1. Αν π.χ, ο λόγος των θετικών προς τα καταγεγραμμένα ενεργά είναι 10/1, η προβολή μελλοντικής θνητότητας πέφτει στο 0,07%. Θα συμφωνήσω όμως με τις εντάσεις σας: Δεν μπορεί να βασιστεί κάποιος σε ένα τέτοιο δείκτη, καθώς αυτός είναι πολύ δυναμικός και εξαιρετικά ευμετάβλητος για να είναι αξιόπιστος: Η ΤΑΣΗ όμως της μειούμενης θνητότητας ΕΙΝΑΙ.
Ζωή να χουμε, καραντίνες να τρώμε, τα νούμερα του δεύτερου κύματος θα μιλήσουν από μόνα τους όταν θα γίνει λεπτομερέστερη στατιστική επεξεργασία από ειδικούς. Μέχρι τότε, μπορείτε να επιμείνετε ότι ο Αργυρίου είναι ένας πολύ επικίνδυνος ισχυρισμός. Και μπορεί και να έχετε δίκιο.
Πάμε τώρα στην Ελλάδα. Με εκτιμώμενο το 1/10 του πληθυσμού να έχει έρθει σε επαφή με τον ιό, (αν όχι, προτείνετε ένα πιο ακριβές νούμερο), και προσθέτοντας στους νεκρούς την δεξαμενή των μελλοθάνατων στις ΜΕΘ (50% για τα ελληνικά δεδομένα, πολύ υψηλά για τα δεδομένα της δεύτερης φάσης), πλησιάζουμε τους 2000 νεκρούς.
Θνητότητα; 0,2%. Και μπορεί αυτό να φαίνεται εξοργιστικά χαμηλό για κάποιους, και όντως είναι αξιοσημείωτα χαμηλό σε σχέση με το 1% στις μεγάλες εστίες του πρώτου κύματος, είναι όμως εξοργιστικά υψηλό σε σχέση με την διαφαινόμενη, έστω σε μένα, τάση θνητότητας του δεύτερου κύματος. Και δεν θα διαφωνήσω ότι αυτό το 0,2% τείνει να αυξηθεί.
Στο βιβλίο μου που εκδίδεται αυτήν την βδομάδα, Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου (Εκδ. ETRA), είχα προβλέψει την πτωτική τάση θνητότητας του δεύτερου κύματος. Που λοιπόν είχα βασίσει την πρόβλεψη μου για μειωμένη θνητότητα;
Θα σας πω.
Παρότι οι ανθρωπογενείς παράγοντες συνεχίζουν ακόμη να παίζουν ρόλο πολλαπλασιαστή στην θνητότητα του κορονοϊού, υπάρχει πλέον αντιμετώπιση της νόσου. Όχι θεραπεία βέβαια, αλλά αντιμετώπιση. Οι λόγοι λοιπόν της πρόβλεψης μου για πτωτική θνητότητα είναι:
Α) Ένα κάποιο κομμάτι των ευάλωτων έχει φύγει με το πρώτο κύμα. Η πανδημία έχει πλέον, ας το θέσουμε κυνικά, λιγότερο καύσιμη ύλη να κάψει όσον αφορά τους θανάτους. Όχι πολύ λιγότερη, αλλά έστω λιγότερη αν σκεφτεί κανείς ότι ήδη το 1/8 του παγκοσμίου πληθυσμού έχει ήδη έρθει σε επαφή.
Β) Δεν γίνονται τόσες λάθος διασωληνώσεις όσες στην πρώτη φάση
Γ) Η δεξαμεθαζόνη σώζει το 30% των ανθρώπων σε κρίσιμη κατάσταση.
Το Β και το Γ αποτυπώνονται ξεκάθαρα στο ότι η θνησιμότητα στους διασωληνωμένους έπεσε από το απαράδεκτο 80% της πρώτης φάσης (θέλετε 60%; Άντε να σας κάνω το χατίρι), στο 40% έως και 30% σε κάποιες χώρες στο δεύτερο κύμα.
Δ) Τα αντιπηκτικά μειώνουν τις πολλές φορές θανάσιμες επιπλοκές της νόσου. Και η μελέτη για την ασπιρίνη άργησε μια μέρα (και κάτι μήνες).
Δεν είμαι από αυτούς που θα πουν ότι η θνητότητα κοντά στο 0,1% δεν είναι τίποτε, καθώς η έκταση που έχει πάρει η πανδημία είναι τρομακτική ακόμη και για δεδομένα πανδημιών. Λέγε με παγκοσμιοποίηση.
Ως εκ τούτου, δοκιμάζει ακόμη και προηγμένα συστήματα υγείας, ποσό μάλλον τα ξεχαρβαλωμένα από την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και ο μεγάλος όγκος οδηγεί και σε θανάτους που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί.
Πίσω όμως από αυτόν τον μεγάλο όγκο, κρύβεται ένας ακόμη μεγαλύτερος όγκος θανάτων: Αυτών που θα συμβούν από άλλες νόσους εξαιτίας του ότι τα συστήματα υγείας έχουν μετατραπεί σχεδόν εξολοκλήρου σε COVID. Με άλλα λόγια, κρίσιμα κομμάτια του συστήματος υγείας που έχουν να κάνουν με την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση άλλων ασθενειών, πολύ πιο θανατηφόρων από τον Covid, έχουν καταργηθεί.
Αρκετά με την υποκρισία. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει την αλήθεια. Αρκετά του έχετε συμπεριφερθεί σαν μωρό με τρομακτική νοητική καθυστέρηση από το οποίο μάλιστα απαιτείτε να εφαρμόζει τα αλλοπρόσαλλα μέτρα σας... Για το καλό του. Ειδάλλως… ξύλο.
Το Χωρίς Ανάσα: τα χρονικά του μεγάλου φόβου, φτάνει στο τέλος του πολύ επώδυνου ταξιδιού του από την δική μου τη μεριά. Σίγουρα θα βρεθούν ψεγάδια, γιατί δεν είμαι ειδικός για να είμαι τόσο τέλειος. Θα βρεθούν όμως ακόμη περισσότερες αλήθειες από ότι ψεγάδια. Οι δικές μου οι δυνάμεις σωθήκαν. Το ταξίδι του πλέον εξαρτάται από τα δικά σας χέρια. Και φιλότιμο.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 24/11/2020.
