Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΝΤ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΝΤ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018

O Ερντογάν ρίχνει πάλι το γάντι



Στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μου περιέγραψα πως η απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών μας ήταν απλά ένα βήμα για την απελευθέρωση του αμερικανού πάστορα.
Οι αγορές συμφωνούσαν με μένα.
Για μια ακόμη φορά, δεν υπολογίσαμε ένα πράμα. Το πόσο απρόβλεπτος μπορεί να είναι ο Ερντογάν και το πόσο ψηλά μπορεί να πάει την πολιτική υψηλών ρίσκων.
Το κανε με το ρωσικό αεροπλάνο. Το κανε με την επιχείρηση «κλάδος ελαίας» στο Συρία.
Το κανε κρατώντας σε πείσμα των αγορών σταθερά τα επιτόκια για μήνες στην  Τουρκία.
Το ξανακάνει και τώρα.
Ανώτατο τουρκικό δικαστήριο απέρριψε πριν από μερικά λεπτά την αίτηση του πάστορα για αποφυλάκιση.
Όλα ήταν έτοιμα για την αποφυλάκιση του πάστορα. Όλες οι διπλωματικές προεργασίες είχαν συμβεί.
Το μόνο που ζήτησε ο Ερντογάν ήταν κάποια ψίχουλα να μην βγει ντροπιασμένος από την μονομαχία.
Η αδιαλλαξία του Τραμπ έριξε λάδι στη φωτιά του Ερντογάν.
Η τουρκική λίρα έχει ήδη χάσει τα χθεσινά της κέρδη.
Και μια αμφίρροπη μάχη με μεγάλες διακυμάνσεις παίζεται στην αγορά συναλλάγματος.
Η Τουρκία επιχειρεί μαζί με το Κατάρ και μερικούς άλλους παίχτες να κρατήσει τη λίρα και την τουρκική οικονομία στα πόδια της έναντι σε δυτικούς επενδυτές που φοβούνται πλέον την τέλεια σκατοκαταιγίδα.
Θέλω να γίνει κατανοητό ότι η κατάσταση για την Ελλάδα είναι loose loose.
Τυχόν επιδιόρθωση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων θα γινόταν εις βάρος της Ελλάδας. Έστω και σε μικρό βαθμό, πάλι εις βάρος μας θα ταν.
Ένα μη συναινετικό διαζύγιο όμως και μια διαφαινόμενη κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας θα βυθίσει την Τουρκία σε νεοοθωμανικό ντελίριο. Κάτι τέτοιο είναι ένα ακόμη χειρότερο σενάριο για την Ελλάδα και ανοίγει κάθε είδους σενάρια πολέμου.
Η εκτίμηση μου είναι πως ο Ερντογάν επ΄ουδενί  δεν πρόκειται να ζητήσει από το ΔΝΤ να επιστρέψει στη χώρα του. Κάτι τέτοιο θα κλείσει οριστικά τον κύκλο και την κληρονομιά Ερντογάν.
Όπως είπαμε, σήμερα στις αγορές συναλλάγματος παίζεται η τύχη της τουρκικής οικονομίας και της σταθερότητας στην περιοχή μας κι όχι μόνο.
Αν την χάσει τη μάχη ο Ερντογάν, για σύμβουλο του θα χει την απελπισία.
Αν την κερδίσει, λιγότερο πιθανό αλλά όχι απίθανο σενάριο, σύμβουλος του θα είναι η αλαζονεία.
Βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων είπατε όλοι με μια φωνή;
Περιμένετε και θα δείτε.
Μέχρι τότε, παρακαλώ, δέστε τις ζώνες σας. Η σύγκρουση με την πραγματικότητα θα είναι σφοδρότατη.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot, 4:06, 17/08/2018

Read More »

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Αβίωτο χρέος


Αυτές τις μέρες η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται πως η χώρα βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, όπου σφύρα είναι ο Σόιμπλε και άκμονας το ΔΝΤ, ή αν θέλετε, ένα σφαγιαστικό μνημόνιο 4 ή Grexit και επίσημη χρεωκοπία.

Λίγοι έχουν δώσει βάση στην έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιεύτηκε στα τέλη του Γενάρη και που αποτελεί πλέον τη βάση της θέσης του ΔΝΤ για μη βιώσιμο χρέος και για σοβαρή ελάφρυνση του χρέους.

Ας δούμε τα πορίσματα και τις προβλέψεις αυτής της έκθεσης:

“Το ελληνικό χρέος παραμένει υψηλά μη βιώσιμο παρά την γενναιόδωρη ανακούφιση που ήδη έχουν δώσει οι Ευρωπαίοι εταίροι”

Πόσο μη βιώσιμο όμως;

“Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να ξεπεράσει τα πρόβλημα του χρέους της ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ.

Το ελληνικό χρέος το 2060 θα αντιστοιχεί σε ένα συνθλιπτικό 275% του ΑΕΠ....”

Ακόμη κι αν εφαρμόσει πλήρως τις μεταρρυθμίσεις. Πλήρως.

Ας δούμε τι έγραφα για το μακροπρόθεσμο χρέος τον Απρίλιο του 2016:

3,5 πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2018, έτσι?
Για να επιτευχθεί αυτό εκτιμάται ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα της τάξης του 5% του ΑΕΠ το οποίο τα τελευταία 7 χρόνια έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 30%!!!!!
Το 5% του τωρινού ΑΕΠ είναι γύρω στα 12 δις!!!
ΤΟ ΔΝΤ επιμένει ότι σε αυτό πρέπει να εισφέρουν και οι περικοπές συντάξεων, με μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση περίπου στο 20% (!!!) σε συντάξεις που ήδη έχουν μειωθεί εως και 60%!!!
Κι όλα αυτά με τα έσοδα του κράτους να μην έχουν καμία αισιόδοξη προοπτική καθώς η φοροεξάντληση είναι δεδομένη και με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς, η μόνη δυνατή πηγή εσόδων είναι οι …φόροι!!!
Ας δούμε λοιπόν τι αποφέρει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2017 με τελικό στόχο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Την τριετία 2017-2019 οι δανειακές υποχρεώσεις προ του μνημονίου 3 αντιστοιχούν σε 28δις. Οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα για την τριετία αυτή αντιστοιχούν περίπου σε 20 δις!!!
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτή η υστέρηση καλύπτεται από το μνημόνιο 3, αυτό δεν είναι καλό νέο καθώς αλλάζει προς το χειρότερο η κατανομή χρέους για τα επόμενα χρόνια.
Την επόμενη δεκαεξατία, από το 2020 μέχρι το 2036, οι ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις είναι μεσοσταθμικά γύρω στα 7 δις ετησίως με τα δεδομένα του μνημονίου 2.
Καλύπτονται μόνο από αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος πάνω από το 5% του ΑΕΠ ή με αύξηση του ΑΕΠ 20%, δηλαδή με επιστροφή του ΑΕΠ κοντά στα επίπεδα του 2008!!!
Ποτς γενετε αυτό;
Ακόμη κι αν γίνεται, ακόμη και αν γίνει, δεν ξεμπέρδεψε το μνημόνιο με εμάς.
Γιατί η τριετία 2037-2039 είναι προσχεδιασμένη καταστροφή με ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις 15 δις ετησίως!!!!!!!! Ακόμη και με επίπεδα ΑΕΠ του 2008 καλύπτονται με πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στα 4.5%.
Με δεδομένα σημερινού ΑΕΠ απλά δεν καλύπτονται και σημαίνουν νέα δανειακή σύμβαση με τα μνημόνια της και τα όλα της.
Κι όλα αυτά με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που επί Σαμαρά δομήθηκε με ένα κυρίως τρόπο κι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο επιδιώκεται κι επί Τσίπρα: με στάση πληρωμών στο εσωτερικό, που συμβάλει φυσικά κι αυτή στην επιπλέον συρρίκνωση του ΑΕΠ!!!
 Η κυβέρνηση αυτή είχε μονάχα δύο επιλογές εξ αρχής: Πραγματικές εξεταστικές επιτροπές, στάση πληρωμών, εθνικοποίηση των τραπεζών και δικά της capitalcontrols εξ αρχής με ότι κι αν αυτό συνεπαγόταν, ή συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις των δανειστών. Διάλεξε για πολύ καιρό να πατάει με ένα ποδάρι σε δύο βάρκες, εφεύρε τη θεωρία του «έντιμου συμβιβασμού», απέκρυψε με ένα τούλι αδικαιολόγητης και δόλιας αισιοδοξίας την πορεία των διαπραγματεύσεων και συνεχίζει να επιχειρεί να κρύβει την πραγματικότητα από τους πολίτες για να κρατήσει λίγο παραπάνω τα προνόμια της εξουσίας.”

Η έκθεση του ΔΝΤ είναι ακόμη πιο μελανή από την εκτίμηση μου την οποία και δικαιώνει καθώς την εκτίμηση μου την έκανα υιοθετώντας για τους κακόπιστους το πιο αισιόδοξο σενάριο της μείωσης του λόγου χρέους ΑΕΠ στο 120% το 2020, σενάριο απλά αδύνατο.

Δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε το έπαιξα ποτέ. Αναγκάζομαι να μπαίνω στα χωράφια των ειδικών ακριβώς γιατί η “ειδική” τους άποψη καθορίζεται είτε από τα δικά τους οικονομικά, επαγγελματικά ή πολιτικά συμφέροντα ή από ακόμη μεγαλύτερα συμφέροντα που αυτοί υπηρετούν. Ουδείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι αυτή η κυβέρνηση είναι τίγκα στους οικονομολόγους.

Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι το ΔΝΤ έκανε τα πρώτα χρόνια της κρίσης τα στραβά μάτια παρουσιάζοντας το ελληνικό χρέος ως βιώσιμο για τη διάσωση όχι βέβαια της χώρας αλλά της Ευρωζώνης.

Τώρα πια το ΔΝΤ δεν έχει κανένα λόγο να αποκρύπτει την αλήθεια. Το αντίθετο.

Για μια ακόμη φορά αυτό το blogg δικαιώνεται. Αύριο, θα μιλήσουμε για μια ακόμη δικαίωση του blog.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία δύναμη στο σύμπαν που να μπορεί να προστατέψει το συγγραφέα του όπως και κάθε άλλο Έλληνα της τάξης του από αυτό που έρχεται.

Καλά μας κουράγια.

Δεν μας είναι μπορετό να πάρουμε τη ζωή μας και το βιος μας πίσω. Ελπίζω έστω μια μέρα να πάρουμε το αίμα μας πίσω από τις ελληνικές ελίτ που συνεχίζουν στις μαύρες μας μέρες να μας πουλάνε τρέλα καταδικάζοντας μας σε ακόμη πιο μαύρες.

Στο μοναδικό που μπορούμε να ελπίζουμε είναι στις γεωπολιτικές αναδιατάξεις. Κι αυτό πάλι μόνο αν και εφόσον έχουμε στείλει στο διάολο τις πολιτικοοικονομικές ελίτ της χώρας.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 9/2/2017
Read More »

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Αποκαλύψεις Τόμσεν-Βελκουλέσκου. Τι λες τώρα;


Τίποτε το συγκλονιστικό δεν προέκυψε από τη διαρροή μέσω Wikileaks διαλόγου Τόμσεν Βελκουλέσκου.
Μετά τις σκόπιμες παπαριές που το ΔΝΤ έχει κάνει εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, τώρα, για να έχει λόγο ύπαρξης, πρέπει να κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο χωρίς φυσικά να ξεχνά την πάγια πρακτική του να ακρωτηριάζει το κοινωνικό κράτος καταστρέφοντας παράλληλα τη μεσαία τάξη. Στο δεύτερο συμφωνούν οι εταίροι και πρέπει να φαίνεται ότι διαφωνεί  η ελληνική κυβέρνηση. Το πρώτο επιτυγχάνεται μόνο με δραστικό κούρεμα του ελληνικού θεόρατου βουνού χρέους.
Και σε αυτό συμφωνεί η ελληνική κυβέρνηση αλλά διαφωνούν οι εταίροι οι οποίοι πλέον συμφωνούν σε μια άτολμη επιμήκυνση της αποπληρωμής και βαριά βαριά μείωσης των επιτοκίων που όπως θα δούμε στη συνέχεια μικρή μόνο βελτίωση θα επιφέρει στης τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.
Το ΔΝΤ έχει ένα και μόνο στόχο: να βγαίνουν τα νούμερα.
Και τα νούμερα δε βγαίνουν.
Στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι χρησιμοποιούμε τον όρο «Ελληνική κυβέρνηση» χαριστικά καθώς οι μνημονιακές κυβερνήσεις είναι απλά τα εκτελεστικά όργανα των δανειστών.
Για να πετύχει λοιπόν το ΔΝΤ να επιβάλλει τις θέσεις του, επικαλείται τη βία. Ποια βία;
Την οικονομική φυσικά.
Προβλέπει λοιπόν στα πλαίσια μιας έκθεσης που σκέφτεται να συγκαλύψει για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους πως τον Ιούλιο το ελληνικό κράτος θα έχει ξεμείνει από λεφτά.
Το ενδιαφέρον σε αυτή την πρόβλεψη είναι πως μαζί με την προβλέψιμη αδυναμία πληρωμής εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου προβλέπεται κι ένα άγνωστης μορφής «συμβάν».
Δε είναι το ΔΝΤ που θα προκαλέσει τη χρεωκοπία του Ιουλίου, τουλάχιστον όχι άμεσα.
Όσο για το συμβάν αυτό μπορεί να είναι πολύμορφο: αύξηση capital controls, εκλογές ή δημοψήφισμα, bail in, πολλά είναι τα ενδεχόμενα.
Η κυβέρνηση κάνει πως δεν γνωρίζει, κάνει πως βρίσκεται προ εκπλήξεως. Το ΔΝΤ δεν είναι εξωγήινος εισβολέας  παρότι συμπεριφέρεται ακριβώς έτσι. Ελληνική κυβέρνηση έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα με τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας για να σωθεί το ίδιο το ΔΝΤ από τη δικιά του κρίση και οι υπερεκτιθειμένες στην αμερικανική οικονομική κρίση Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες και η παρούσα κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τις θέσεις του και μάλιστα από πρώτο χέρι. Ο ίδιος ο Τσίπρας μάλιστα δέχτηκε δημοσίως την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα προ ολίγου καιρού.  
 Η κυβέρνηση γνώριζε καλά ότι αφού είχε εξαντλήσει τα αποθεματικά θα βρισκόταν σε θέση αδυναμίας πληρωμών τον περασμένο Ιούνιο και γνωρίζει καλά πως εκτός απροόπτου αυτό θα συμβεί και αυτόν τον Ιούλιο.
Παρά ταύτα συνεχίζει τον απίστευτο καταστροφικό λαϊκισμό της μιλώντας για επερχόμενη αναπτυξιακή έκρηξη και με τον Καμμένο να μιλάει για έξοδο από τα μνημόνια το Πάσχα…
Ας δούμε όμως λίγο τα νούμερα:
3,5 πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2018, έτσι?
Για να επιτευχθεί αυτό εκτιμάται ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα της τάξης του 5% του ΑΕΠ το οποίο τα τελευταία 7 χρόνια έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 30%!!!!!
Το 5% του τωρινού ΑΕΠ είναι γύρω στα 12 δις!!!
ΤΟ ΔΝΤ επιμένει ότι σε αυτό πρέπει να εισφέρουν και οι περικοπές συντάξεων, με μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση περίπου στο 20% (!!!) σε συντάξεις που ήδη έχουν μειωθεί εως και 60%!!!
Κι όλα αυτά με τα έσοδα του κράτους να μην έχουν καμία αισιόδοξη προοπτική καθώς η φοροεξάντληση είναι δεδομένη και με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς, η μόνη δυνατή πηγή εσόδων είναι οι …φόροι!!!
Ας δούμε λοιπόν τι αποφέρει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2017 με τελικό στόχο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Την τριετία 2017-2019 οι δανειακές υποχρεώσεις προ του μνημονίου 3 αντιστοιχούν σε 28δις. Οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα για την τριετία αυτή αντιστοιχούν περίπου σε 20 δις!!!
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτή η υστέρηση καλύπτεται από το μνημόνιο 3, αυτό δεν είναι καλό νέο καθώς αλλάζει προς το χειρότερο η κατανομή χρέους για τα επόμενα χρόνια.
Την επόμενη δεκαεξατία, από το 2020 μέχρι το 2036, οι ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις είναι μεσοσταθμικά γύρω στα 7 δις ετησίως με τα δεδομένα του μνημονίου 2.
Καλύπτονται μόνο από αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος πάνω από το 5% του ΑΕΠ ή με αύξηση του ΑΕΠ 20%, δηλαδή με επιστροφή του ΑΕΠ κοντά στα επίπεδα του 2008!!!
Ποτς γενετε αυτό;
Ακόμη κι αν γίνεται, ακόμη και αν γίνει, δεν ξεμπέρδεψε το μνημόνιο με εμάς.
Γιατί η τριετία 2037-2039 είναι προσχεδιασμένη καταστροφή με ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις 15 δις ετησίως!!!!!!!! Ακόμη και με επίπεδα ΑΕΠ του 2008 καλύπτονται με πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στα 4.5%.
Με δεδομένα σημερινού ΑΕΠ απλά δεν καλύπτονται και σημαίνουν νέα δανειακή σύμβαση με τα μνημόνια της και τα όλα της.
Κι όλα αυτά με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που επί Σαμαρά δομήθηκε με ένα κυρίως τρόπο κι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο επιδιώκεται κι επί Τσίπρα: με στάση πληρωμών στο εσωτερικό, που συμβάλει φυσικά κι αυτή στην επιπλέον συρρίκνωση του ΑΕΠ!!!
 Η κυβέρνηση αυτή είχε μονάχα δύο επιλογές εξ αρχής: Πραγματικές εξεταστικές επιτροπές, στάση πληρωμών, εθνικοποίηση των τραπεζών και δικά της capital controls εξ αρχής με ότι κι αν αυτό συνεπαγόταν, ή συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις των δανειστών. Διάλεξε για πολύ καιρό να πατάει με ένα ποδάρι σε δύο βάρκες, εφεύρε τη θεωρία του «έντιμου συμβιβασμού», απέκρυψε με ένα τούλι αδικαιολόγητης και δόλιας αισιοδοξίας την πορεία των διαπραγματεύσεων και συνεχίζει να επιχειρεί να κρύβει την πραγματικότητα από τους πολίτες για να κρατήσει λίγο παραπάνω τα προνόμια της εξουσίας.
Αποτελεί μια άξια συνεχίστρια όλων των προηγουμένων μνημονιακών κυβερνήσεων που παρέδιδαν τη χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι την παρέλαβαν.
Σίγουρα είχε ελάχιστα από τα όπλα που είχε η κυβέρνηση του ΓΑΠ όταν εγκαινίασε την παράδοση του τόπου. Και για αυτό ακριβώς έπρεπε να είναι δεκάδες φορές πιο ετοιμοπόλεμη από τις προκατόχους της.
Αλλά τον μόνο πόλεμο που ήταν πρόθυμη να κάνει ήταν αυτός των καρεκλών.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com  
Read More »

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Δημοψήφισμα για μια νέα Deutschland uber alles.


Ας είμαστε ξεκάθαροι.
Μετά από την κίνηση τακτικής των Γερμανών να αποσύρουν την μνημονιακή πρόταση τους από το τραπέζι ως απάντηση στην αιφνιδιαστική προκήρυξη δημοψηφίσματος επ’ αυτής από τη συγκεβέρνηση, όπως άλλωστε προέβλεψε ο αξιότιμος κύριος Δελαστίκ, το δημοψήφισμα έχει μετεξελιχτεί σε κάτι αρκετά διαφορετικό από το ίδιο του το περιεχόμενο.
Όχι βέβαια στο ερώτημα «Ευρώ ή Δραχμή» το οποίο κυρίως το ελληνικό σύστημα διαπλοκής προπαγανδίζει ότι είναι το κύριο και ερώτημα του δημοψηφίσματος, κάτι που άλλωστε διαψεύδουν ακόμη και κορυφαίοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι.
Τα ερωτήματα στα οποία πλέον καλείται να απαντήσει ο λαός είναι περισσότερα από ένα:
Είναι το αν η Ευρώπη λαμβάνει υπόψη τη λαϊκή βούληση.
Αν αντέχει τη δημοκρατία.
Αν επιτρέπεται στους Γερμανούς και στους ντόπιους συνεργούς τους να επιβάλουν άνευ όρων το δικό τους σχεδιασμό για μια ολοκληρωτική Ευρώπη.
Είναι το αν ο λαός θα επιτρέψει τον εξευτελισμό ή και την ανατροπή μιας ακόμη εκλεγμένης κυβέρνησης και την αντικατάστασή της με ανδρείκελα της εξάρτησης και της διαπλοκής.
Είναι επίσης ένα ερώτημα ταξικού χαρακτήρα: θα υποταχτούν οι μεγάλες λαϊκές μάζες στα συμφέροντα του Ευρώ που αφορούν όλο και λιγότερους;
Μπορούμε απολύτως να καταλάβουμε την παράταξη του ΝΑΙ που απαρτίζεται κυρίως αν και όχι αποκλειστικά από αυτούς που έχουν εντός του Ευρώ διατηρήσει ή και αυξήσει τα προνόμια τους.
Ιστορικά αντίστοιχη ήταν και η παράταξη που επί της περιόδου της οθωμανοκρατίας φρονίμευε ή και ακόμη φοβέριζε τις φτωχές ελληνικές κοινότητες να μην μπουν στην ιστορική περιπέτεια της εθνικής ανεξαρτησίας καθώς κάτι τέτοιο απειλούσε τα προνόμια του εμπορίου και της ελεύθερης μετακίνησης.
Ιστορικά αντίστοιχη ήταν και η τάξη των προνομιούχων που επί κατοχής ευχόντουσαν την ναζιστική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Οι Φρόνιμοι του τότε και του τώρα είχαν τα δίκια τους.
Η επανάσταση του 21 βασάνισε και οδήγησε στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους.
Φοβερές ήταν και οι συνέπειες της εθνικής αντίστασης.
Μα ήταν αυτές οι τραυματικές εμπειρίες που διαμόρφωσαν την ταυτότητα αυτού του έθνους, ως ένα έθνος αντιδραστικό σε κάθε είδους επιβολή, μια ταυτότητα που οι ψευτοδιανοούμενοι της μεταπολίτευσης σε συνδυασμό με την καταναλωτική πλύση εγκεφάλου φρόντισαν να εξαλείψουν.
Έτσι και σήμερα λοιπόν, η τάξη των «φρονίμων» μας προειδοποιεί για τα χειρότερα.
Και έχει τα δίκια της. Ο δρόμος προς την εθνική περηφάνια δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα: Αντίθετα είναι ένας δρόμος στρωμένος με δάκρυα, αίμα και ιδρώτα. Τα πρώτα βήματα του τα κάναμε ήδη και είδαμε το πόσο δύσκολο είναι το να υποστεί μια ευρωεξαρτημένη οικονομία capital controls.
Εκεί έγκειται και η πολιτική απάτη που διέπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά αλλά και στις κυβερνητικές του εξαγγελίες: Αντί να προετοιμάσει το λαό για τα δύσκολα, έκανε τα δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη να φαντάζουν ως μια πολύ καλή ιδέα.
Έταξε σε μια κοινωνία πρεζάκι ότι και τη δόση του θα παίρνει, και την ηδονή θα έχει και καμιά οδύνη και παρενέργεια δε θα ξαναβιώσει ποτέ πια, κάτι το οποίο έχει αποδεχτεί περίτρανα από την ίδια την πραγματικότητα πως ουδεμία σχέση είχε με αυτήν.
Ο δρόμος όμως της αμφισβήτησης, παρότι γεμάτος κατσάβραχα και οδύνες είναι ο μόνος δρόμος.
Και θα σας εξηγήσουμε το γιατί: Γιατί το ΔΝΤ και η ΕΕ, δήθεν σκληροί πραγματιστές, έχουν αποδειχτεί πολύ πιο ΣΥΡΙΖΑ από τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καν τα ελαφρυντικά των καλών προθέσεων που ο ίδιος έχει. 
Γιατί το ΔΝΤ, Γερμανία και ΕΚΤ, γνώριζαν πολύ καλά και εξ αρχής πως το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο. Αυτό αποδεικνύεται κι από σχετικές διαρροές της NSA όπως αυτές παρουσιάζονται σε πρόσφατα Wikileaks.
Η Μέρκελ γνώριζε ότι χρειαζόταν ένα γενναίο κούρεμα όπως άλλωστε της το πρότεινε ο δυσάρεστος υπουργός οικονομικών Σόιμπλε, συμφώνησε όμως τελικά σε μια επιχείρηση τερατώδους και επικερδούς μέχρι σήμερα για τη Γερμανία δανεισμού της Ελλάδας όταν γνώριζε πολύ καλά ότι η Ελλάδα δεν θα βρισκόταν ποτέ σε θέση να αποπληρώσει τα δάνεια της, ίσως ακόμη και μετά από νέο γενναίο κούρεμα. 
Το πρόγραμμα ευθανασίας της ελληνικής οικονομίας που βαπτίστηκε πρόγραμμα διάσωσης δεν ήταν κάποια λάθος εκτίμηση: το ΔΝΤ γνωστοποίησε πρόσφατα πως ακόμη και αν η ελληνική πλευρά εφάρμοζε πλήρως τις μεταρρυθμίσεις, οι προγραμματισμένοι από την αρχή στόχοι οικονομικής ανάκαμψης για το 2013, θα ήταν εφικτοί μόλις το … 2020 και μάλιστα υπό την προϋπόθεση εκ νέου κουρέματος του χρέος κατά 30% και παγώματος του ακόμη και μέχρι το 2030.
Με άλλα λόγια, το ελληνικό χρέος δεν ήταν και μετά από μια πενταετία πόνου και ανθρωποθυσιών εξακολουθεί να μην είναι ούτε κατά διάνοια βιώσιμο. Τα πάντα έγιναν για να προστατευτούν οι Γερμανογαλλικές τράπεζες με τίμημα τον θανάσιμο τραυματισμό της ελληνικής οικονομίας.
Όσο για την ανευθυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ που δικαίως επικαλείται το κόμμα του Ναι, αυτή δεν απαλλάσσει ούτε τους δανειστές που για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και προκειμένου να συνεχιστεί η πολιτική του γερμανικού ολοκληρωτισμού όχι μέσω της σύγκλισης αλλά μέσω της διεύρυνσης του χάσματος Βορρά Νότου και επιβάλλοντος στο δεύτερο οθωμανικής οξύτητας φορομπηχτισμούς, δεν διστάζει να ρισκάρει εκατοντάδες δις απωλειών για την παγκόσμια οικονομία για να συνθλίψει κάθε ευρωπαϊκή αμφισβήτηση, αρχής γενομένης με την ανατροπή των συριζανέλ.
Ούτε φυσικά απαλλάσσει από τις ευθύνες του το κλεπτοκρατικό μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα, του οποίου το πλιάτσικο αγγίζει εκατοντάδες δις, και το οποίο γυρεύει με την πρόφαση του ΝΑΙ να νεκραναστηθεί πολιτικά και επιστρέφοντας να επιρρίψει όλες τις ευθύνες στην ολιγόμηνη συγκυβέρνηση Συριζανέλ.
Φυσικά, αυτές τις «μικρές» λεπτομέρειες, το κόμμα του ΝΑΙ φροντίζει να τις συγκαλύπτει.
Όπως άλλωστε αποκρύπτει και τις δηλώσεις καταπέλτη κατά της ελληνικής βοθροκρατίας του γερμανού αντικαγκελαρίου Sigmar Gabriel που φωτογραφίζουν τους πρωταίτιους της ελληνικής κρίσης: «Για την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο λαός της, ούτε η σημερινή κυβέρνηση.Το λάθος που κάναμε και δεν υπολογίσαμε σωστά, είναι ότι δεν λάβαμε υπό όψη μας, ότι στη χώρα υπάρχει μια διεφθαρμένη οικονομική ολιγαρχία, που την λυμαίνεται χρόνια τώρα, ακόμα και με την κρίση.Τα προγράμματα στην Ελλάδα απέτυχαν, γιατί τα δυο διεφθαρμένα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα, εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν αυτά τα συμφέροντα»
Αλλά τα περί των πραγματικών ποινικών ευθυνών για το δράμα της Ελλάδας είναι ψηλά γράμματα για καλοταϊσμένα παχύδερμα που συνηθίσαν στη σκιά μιας ομπρέλας πλήρους ασυλίας που τους προστατεύει από της δικαιοσύνης τον ήλιο τον νοητό.
Καταλαβαίνω το κόμμα του ΝΑΙ.
Είναι ωραία η Ευρώπη τους. Είναι ωραίες οι τσάρκες στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις με το πορτοφόλι γεμάτο. Είναι ωραία να σε υπηρετούν οι διάφοροι χαμηλόμισθοι αχθοφόροι της ΕΕ.
Εγώ όμως ανήκω σε εκείνη την τάξη που χέστηκε αν θα δει το Παρίσι γιατί δεν έχει ακριβώς λεφτά για το καθημερινό της εισιτήριο.
Χέστηκε που δεν θα έχει ευρωπαίους να τον υπηρετούν γιατί δεν έχει καν την πολυτέλεια να υπηρετεί επ΄ αμοιβής ο ίδιος άλλους: Είναι ένας από τους εκατομμύρια ανέργους
Είναι διαφορετική η Ευρώπη σας από τη δικιά μας Ευρώπη. Εσείς μένετε Ευρώπη και περνάτε καλά, εμείς μένουμε πατρίδα και υποφέρουμε όσο εσείς κάνετε την  Dolce Vita σας.
Εσείς ζείτε στην Ευρώπη της χλιδής και εμείς στην Ευρώπη των ανισοτήτων. Η ανισότητα είναι αυτή που μετουσιώνεται στη δικιά σας χλιδή.
Δεν είναι υπερβολικό λοιπόν να αναπτύσσεται τοξικό ταξικό μίσος. Δεν οφείλεται σε φθόνο, δε θέλουμε να ψοφήσει ο γάιδαρος σας. Δε θέλουμε παντεσπάνι. Θέλουμε ψωμί παιδία ελευθερία.
Και το κόμμα του ναι μας ειρωνεύεται: Όπως η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του Ποταμιού Λυμπεράκη που δηλώνει ανερυθρίαστα δημοσίως «πως οι φτωχοί κάνουν λάθος επιλογές σε κρίσιμες στιγμές».
Φυσικά και κάνουν. Όπως εκείνος ο φτωχοδιάβολος που έκανε τη λάθος επιλογή να βρεθεί στην κρίσιμη στιγμή που ο γνωστός ηθοποιός και υποψήφιος βουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Γιαννόπουλος παραβίαζε το κόκκινο με το όχημα του, κάτω από τις ρόδες του.
Να τον πάρει το Ποτάμι.
Και ξέρετε γιατί ο ηθοποιός εγκατέλειψε το θύμα του; Γιατί το Ποτάμι πίσω δεν γυρνά.
Είναι λοιπόν το λιγότερο θρασύτατο το να γυρνάει μετά τα θανατηφόρα «τροχαία» η μεταπολίτευση στον τόπο του εγκλήματος με καινούριο όχημα, να ξαναπατάει το θύμα με την όπισθεν και να του ζητάει να προχωρήσουν μαζί μπροστά, πάντα κάτω από τις ρόδες του, με μόνo επιχείρημα πως καλύτερα να σε πατάει BMV παρά αγροτικό Datsun.
Αλλά τι περιμένεις από αλήτες που ακόμη και η νέα εκδοχή τους, το Ποτάμι έχει για αρχηγό έναν τύπο που δηλώνει πως «καλωσορίζει τον Τσίπρα στο γκρουπ των ανθρώπων που πιστεύουν στη Γερμανία;»
Και με ακόμη πιο περισσό θράσος επικαλούνται οι γερμανοτσολιάδες τον εθνικό διχασμό. Αυτοί που ούτε για μια στιγμή δεν τον συλλογίστηκαν όταν κατέστρεφαν με τα μνημόνια τη μεσαία τάξη, τον πυλώνα της ταξικής ειρήνης και της οικονομίας, μας φοβερίζουν τώρα με διχασμό.
Όχι κύριοι. Δεν είναι εθνικός διχασμός. Είναι ταξικός.
Το όχι λοιπόν δεν είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην νεόκοπη κυβέρνηση που τα χει κάνει ήδη σκατά και που εφευρίσκει τεχνάσματα για να βγει από τα αδιέξοδα πετώντας την μπάλα στην εξέδρα.
Το ΟΧΙ είναι πλέον θέμα εθνικής αξιοπρέπειας και συνάμα και ταξικής συνείδησης. Είναι θέμα προάσπισης της δημοκρατίας από τους ολιγάρχες και τους υπάλληλους τους και απόπειρα αναχαίτισης του γερμανικού ολοκληρωτισμού.
Είναι ένα πρώτο όχι στο νέο Deutschland uber alles. Είναι ένα όχι στους Ουμπεράλες και τους νεοφιλελέδες και την ανίερη συμμαχία τους που προσποιείται ότι πιστεύει στην ελεύθερη αγορά ενώ κάνει τα στραβά μάτια όχι απλά στους παρεμβατισμούς αλλά και στους κεντρικούς σχεδιασμούς της Γερμανίας, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και της Fed.
Έχουμε ταξικό πόλεμο κύριοι. Δεν τον ξεκινήσαμε εμείς. Και ξέρουμε ποιος κερδίζει μέχρι σήμερα. Είναι οι Ουμπεράλες και οι νεοφιλελέδες. Και μας κουνάν το ματωμένο τους δάχτυλο.
Δεν τον ξεκινήσαμε εμείς αυτόν τον πόλεμο. Μα οφείλουμε να τον τελειώσουμε.
Παρακαλούνται λοιπόν οι άμαχοι, κάτι αυτοδημιούργητοι και μερικοί αθώοι εύποροι που συντάσσονται από σύμπτωση και όχι συνειδησιακά με το Ναι των λαμογιών και των δοσιλόγων, να μη διαλέξουν πλευρά.
Ακόμη κι αν αυτοί έχουν ατομικά τα μεγάλα δίκια τους, να ξέρουν ότι συμπαρατάσσονται με αυτούς που έχουν προξενήσει τις μεγαλύτερες αδικίες σε αυτό τον τόπο.
Όχι στην απόπειρα μιας ακόμη εκτροπής. Όχι στην γερμανική Ευρώπη. Όχι στα ντόπια λαμόγια.
Αν υπάρχει ένας τρόπος να σωθεί ο τόπος κι η Ευρώπη που κάποτε πολλοί αγαπούσαμε, είναι αυτός και μόνο αυτός.
Πλέον η ευθύνη πέφτει όλη στις πλάτες μας. Κανείς λοιπόν να μη διανοηθεί να γκρινιάξει για αυτό που ο ίδιος επέλεξε για τον εαυτό του, τους συμπολίτες του και τις επόμενες γενιές.
Η γκρίνια μπορεί να γκρεμίσει σπιτικά. Όχι ολοκληρωτικά καθεστώτα.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa,blogspot.com, 3/7/2015
Read More »

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

Η καλύτερη στάση στο διεθνές σεξ: Η στάση πληρωμών




Όπως έχουμε γράψει είναι μια περίοδος της ανθρωπότητας άσχημη μεν που δεν μπορεί όμως να κρατήσει τις μάσκες τις.
Μετά από μήνες μια άκαρπης «επίθεσης φιλίας», αριστερής αλαζονείας, αμετροέπειας, κρυψίνοιας, διγλωσσίας, μετάλλαξης, συνεχών υποχωρήσεων στο εξωτερικό και ανέντιμων συμβιβασμών στο εσωτερικό, η κυβέρνηση αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να θυμηθεί τον παλιό καλό της εαυτό.
Αμέσως μετά την ελληνική πρόταση που δεν την λες ακριβώς κι αριστερή, οι επικυρίαρχοι απάντησαν εξόχως τιμωρητικά με το σκληρότερο μνημόνιο που έχει επιχειρηθεί να επιβληθεί σε ελληνική κυβέρνηση.
Το δίλλημα που έθεσαν ήταν απλό: Ή θα αυτοκαταστραφείτε ή θα σας καταστρέψουμε, υπενθυμίζοντας στην συγκυβέρνηση ότι οι επικυρίαρχοι θέλουν να τη θάψουν ζωντανή όσο και αν αυτή υποχωρήσει ή μεταλλαχθεί.
Η Ύβρις της αριστερής/πατριωτικής κυβέρνησης πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν: Έκπληξη είναι μονάχα ότι αυτό αποτελεί έκπληξη για κάποια ευρωαιθεροβάμονα κυβερνητικά στελέχη.  
Όταν στην πραγματικότητα υπήρχε μοναχά υποχώρηση των ελληνικών θέσεων, με την παταγώδη κατάρριψη του ψεύδους της αισιοδοξίας και της εγγύτητας των διαπραγματευόμενων πλευρών που η μονταζιέρα του Νέου Μαξίμου πότιζε τον λαό, η κυβέρνηση επιστρέφει στο ρεαλισμό: Ή μισθοί και συντάξεις ή δόσεις.
Η θεωρία των πέντε καρπουζιών που αποστράγγισε τους τελευταίους πόρους της χώρας για να είναι εντάξει στις «υποχρεώσεις» της, τις οποίες δυστυχώς η κυβέρνηση της ελπίδας αποδέχτηκε στο ακέραιο στις 20 του Φλεβάρη με ότι συνεπαγόταν αυτό, τελειώνει με τα καρπούζια να σκάνε.
Αναγκαστικά λοιπόν αλλά και υπό την απειλή ανεξέλεγκτων εσωτερικών αντιδράσεων, η κυβέρνηση έστω και καθυστερημένα και με τεράστιο κόστος έβγαλε το πιστόλι της στάσης πληρωμών στο τραπέζι, βάζοντας προς το παρόν τέλος στον προσκοπισμό που μέχρι τώρα την χαρακτήριζε.
Δεν πληρώνεις δεν πληρώνω, απλούστατο το μήνυμα στους διεθνείς μπαταχτζήδες.
Εκβιάζεις εκβιάζω.
Σε μια κίνηση άνευ προηγουμένου, η κυβέρνηση καθυστερεί την αποπληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ η οποία θα πληρωθεί (λέμε τώρα) όλη μαζί στα τέλη Ιούνη. Ανεξάρτητα αν αυτό έγινε με την άδεια του ΔΝΤ ή μονομερώς, η κυβέρνηση έχει γράψει ήδη ιστορία, για το καλύτερο ή το χειρότερο.
Και ναι επιτέλους γίναμε Ζάμπια. Καλύτερο το Ζάμπια από τα Ζόμπια.  
Αν μέχρι σήμερα δικαιωνόταν ο Σόιμπλε για το πως θα εξηγήσουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τις κωλοτούμπες στους ψηφοφόρους τους, σήμερα να δούμε το πώς θα εξηγήσει η Λαγκάρντ το ενδεχόμενο της ελληνικής στάσης πληρωμών στο ΔΣ του ΔΝΤ.
Προσωρινά ο φόβος αλλάζει πλευρά, έστω και από ατύχημα:
Τι να πρωτοεξηγήσει η Λαγκάρντ; Τους λάθος συντελεστές, την παραβίαση του καταστατικού του ΔΝΤ για την εμπλοκή στην ελληνική κρίση, ή την παταγώδη αποτυχία του ελληνικού προγράμματος που μέχρι τώρα όλοι συγκάλυπταν με ικανοποιητικούς αλλά μη βιώσιμους οικονομικούς δείκτες;
Δεν τρέφουμε αυταπάτες: Γνωρίζοντας πόσο καλή είναι αυτή η κυβέρνηση στο επικοινωνιακό κομμάτι και τους τακτικισμούς προς εσωτερική κατανάλωση, θεωρούμε ενδεχόμενο το να είναι αυτή η καθυστέρηση αποπληρωμής πέρα από πραγματική αδυναμία αποπληρωμής κι ένα τέχνασμα για να ανακουφιστεί η ίδια προσωρινά έστω, από την αντιμνημονιακή εσωτερική αντιπολίτευση.
Όπως και να χει όμως, ακόμη κι αν είναι η στάση αυτή παραισθησιογόνο, η διάρκεια του μόνο βραχύβια μπορεί να είναι καθώς η πραγματικότητα του χρέους και του στραγγαλισμού του πληθυσμού είναι ισχυρότερη από κάθε ναρκωτικό, αριστερό ή μη.
Από σήμερα οι αντιδράσεις της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού θα είναι πιο λυσσαλέες από ποτέ.
Δε γίνονται αυτά, θα λένε, θα έρθει ο Αρμαγεδδών και άλλα τέτοια.
Κι όμως νεοφιλελεύθερα σκυλιά του πολέμου. Γίνονται. Απόδειξη αυτού είναι ότι ήδη γίναν.
Η κυβέρνηση δοκίμασε μάλλον άθελα της για πρώτη φορά ένα υπερόπλο: Τη στάση πληρωμών στο πρώτο της στάδιο, αυτό της καθυστέρησης πληρωμών.
Η προειδοποιητική βολή έχει πέσει και καλό θα είναι να ακούσουν τον κρότο όλοι, εντός και εκτός Ελλάδας.
Αν οι παγκόσμιες ελίτ έσπευσαν να σώσουν το χρηματοπιστωτικό λόγω της Leeman Brothers (κι όχι μόνο) φορτώνοντας τη λυπητερή παγκοσμίως στην πλάτη των φορολογουμένων και ιδιαίτερα των Ελλήνων (εμμέσως πλην σαφώς) να δούμε πως θα κολλήσουν το μάρμαρο της χρεωκοπίας μιας διασυνδεδεμένης χώρας.
Φυσικά θα υπάρξουν αντίποινα αν η στάση πληρωμών γίνει από ατύχημα τακτική ατυχημάτων. Οι τόνοι θα ανέβουν σε σημεία που θα μοιάζει ότι είναι έτοιμοι να μας βομβαρδίσουν και να μας πνίξουν στο αίμα μας ή κατά προτίμηση στα σκατά μας τα ίδια.
Όσο όμως η κυβέρνηση δεν υποχωρεί, ή μάλλον ακόμη καλύτερα όσο απαντά με στάσεις πληρωμών, η οικονομική αστάθεια που θα προκληθεί θα είναι άνευ προηγουμένου, μια εποχή χρυσών ευκαιριών για τους κερδοσκόπους και πονοκεφάλων για όλες τις κυβερνήσεις.
Ας αφήσουν λοιπόν τα ευκολάκια περί εκλογών που δεν βγάζουν πουθενά με τόσο νωπή λαϊκή εντολή κι ας ζωστούν τ’ άρματα. Η λαϊκή εντολή ήταν μια και αδιαπραγμάτευτη: Το τέλος της λιτότητας, το τέλος του πόνου, το τέλος των λαοκτόνων μνημονίων με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν ήταν ούτε ευρώ ούτε δραχμή, ούτε μνημόνιο 70% ούτε φυσικά μνημόνιο 180% που είναι και το τελευταίο τελεσίγραφο που μας παραδόθηκε από τους δανειστές.
Πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι λοιπόν και ξέρουμε καλά τι θα μας συμβεί αν σηκώσουμε κεφάλι. Ξέρουμε όμως ακόμη καλύτερα τι μας περιμένει αν δεν σηκώσουμε κεφάλι καθώς : Η χρόνια συνέχεια του αργού και βασανιστικού θανάτου που βιώνουμε πέντε χρόνια τώρα και μια κοινωνία των τεσσάρων πέμπτων: Τέσσερις στους πέντε Έλληνες θα φυτοζωούν.
Αυτό που δεν ξέρουμε τόσο καλά είναι το τι θα συμβεί στην Ευρώπη αν σηκώσουμε κεφάλι: Αν η κυβέρνηση έχει αρχίδια και δεν αποτελείται μόνο από αρχίδια όπως οι προηγούμενες θα το μάθουν οι Ευρωπαίοι πολίτες: με τον σκληρό τρόπο.
Και κανείς δεν φρόντισε να μας πει τι θα συμβεί στο ΔΝΤ αν οι δόσεις του δεν αποπληρωθούν. Και η απάντηση είναι μία: ΚΟΛΑΣΗ. Η χώρα που έσωσε το ΔΝΤ από τη δική του κρίση μπορεί να το κάνει να φαντάζει τόσο αποτυχημένο που ούτε αφρικανοί δικτάτορες δεν θα τολμούν να το καλέσουν να κάνει τα κουμάντα του σε όφελος των ντόπιων και διεθνών ολιγαρχών.
Η αδυναμία έγκαιρης πληρωμής δόσεων από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης θα απαντηθεί με απειλές, εκβιασμούς κόντρα απειλές και εκβιασμούς.
Πέρα από το ότι ο βρεγμένος δε θα πρεπε να φοβάται τη βροχή, όσο περισσότερο κλιμακώνονται οι απειλές και όσο περισσότερο αποφασιστική είναι η κυβέρνηση, τόσο περισσότερο θα βρουν οι θεσμοί τους εαυτούς τους στη θέση της χώρας την πρώτη περίοδο ΓΑΠ Παπακωνσταντίνου όπου δημιουργήθηκε ένα κλίμα απίστευτα μη ελκυστικής οικονομικής αβεβαιότητας.
Τότε και μόνο τότε, την ύστατη στιγμή, μόνο όταν αρχίσουν κι αυτοί να πονούν, μπορεί να πρυτανεύσει η σύνεση ή να τιναχτούν όλα στον αέρα.
Η κυβέρνηση πρέπει να διαβεί τον Ρουβικώνα, όπως ο Ρουβικώνας πέρασε την πόρτα του Λάτση και χτύπησε με το σφυροδρέπανο το κουδούνι του.
Η εποχής της τσάμπα μαγκιάς, των μπάχαλων, των ραγιάδων και των ολιγαρχών πρέπει να τελειώσει. Είναι η εποχή που όχι μόνο πρέπει να τελειώσει η ανισοκατανομή του χρέους αλλά να αρχίσει και η ισοκατανομή του κόστους.
Αν όχι, το μάρμαρο θα το πληρώσουν όλο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και αυτούς δε θα τους γλυτώσει κανείς.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/6/2015
Read More »

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Και τα ψιλά στην Τρόικα!


Και τα ψιλά στην Τρόικα!

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Χθες το πρωί ένας ακόμη «μικρός ήρως» έδωσε τα ρέστα του. Τα έδωσε στον εκπρόσωπο του ΔΝΤ και μέλος της τρόικας Πόουλ Τόμσεν.  Του πέταξε κάτι ψιλά για να πάει να ανάψει κανά κερί για τις ψυχές των Ελλήνων που ο ίδιος και η συμμορία του σκότωσαν.

Ο φιλανθρωπος τρομοκράτης συνελήφθη πάραυτα και μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ ως δημόσιος κίνδυνος που είναι.

Είναι η δεύτερη σοβαρή επίθεση της τρομοκρατικής φιλανθρωπικής οργάνωσης ΕΥΟ (Εξαθλιωμένοι Υπερ Ολιγαρχών). Η πρώτη ήταν η επίθεση φιλίας των αυτονομιστών εργαζόμενων στην τοπική αυτοδιοίκηση στον υπουργό οικονομικών Ι. Στουρνάρα όταν επιχείρησαν να του δώσουν καλάθι με τα αγαθά της μάνας Γης για τη φουκαριάρα τη μάνα του.  

Οι αρχές υποψιάζονται ότι ο φιλάνθρωπος τρομοκράτης συνέλεξε τα πυρομαχικά του κατά της δράσης του στην εγκληματική οργάνωση «Δεν πληρώνω».

Την τρομοκρατική ενέργεια καταδίκασε σύσσωμος ο μπουκαλορίχτης Pretendερης και το θύμα της τρομοκρατίας του Γιαουρτιού Σώτη Τριανταφύλλου. Tην επίθεση χειροκρότησε ο Αντώνης Σαμαράς καθώς μπορεί κάλλιστα να την εντάξει και αυτή στη θεωρία των δύο άκρων του όπου όλοι χωράν, από τρομοκράτες μέχρι ανυπάκουους δημοκράτες και αξιοπρεπείς πολίτες.

Ο Γιάννης ο Στουρνάρας έδειξε εκνευρισμένος από τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος και την επιδεικτική σπατάλη πλούτου. Παρά ταύτα ένιωσε δικαιωμένος για τις φορομπηχτικές του πολιτικές καθώς πέρα από την θεωρία των δύο άκρων αποδείχτηκε περίτρανα και η θεωρία του «λεφτά υπάρχουν».

Ο ίδιος ο Τόμσεν, ενθυμούμενος το δόγμα Bill Gates πώς αν κάποιος ζάμπλουτος βρει ένα κατοστάευρω μπροστά του θα χάσει περισσότερα λεφτά αν το μαζέψει  από όσα θα έβγαζε στο χρόνο που θα του 'παιρνε να το μαζέψει, αγνόησε επιδεικτικά τα κέρματα εξ ουρανού αφού ούτως ή άλλως έχει ήδη μαζέψει όλα τα χοντρά μαζικά και τώρα θα μαζέψει όλα τα ψιλά: μαζικά πάλι.

Αγνόησε λοιπόν τα κέρματα για να προχωρήσει στον κατακερματισμό της κοινωνίας.

 Για να επιβραβεύσει τους Έλληνες πολίτες που εθελοντικά πάνε και παραδίδουν τα ψιλά τους στην Τρόικα, ο Αντώνης Σαμαράς έταξε για του χρόνου δωρεάν WiFi σε όλους τους Έλληνες. Φυσικά ο Αντώνης Σαμαράς εννοούσε WHY Φάει; Αφού οι Έλληνες τα φάγαν μαζί με τον Πάγκαλο και ο Πάγκαλος έγινε έτσι όπως έγινε, η δίαιτα του σφιχτού ζωναριού είναι θέμα δημόσιας υγείας.   

Ο Πάγκαλος πάλι, της εγκληματικής οργάνωσης του ΠΑ-ΣΟΚ, θυμήθηκε με συγκίνηση πως μαζί τα τρώγαμε, τότε τις παλιές καλές μέρες που οι αμερικάνοι αξιωματούχοι τον λέγαν Mother Fucker και ζήλεψε τώρα που οι International Mother Fuckers του IMF παίρνουν όλη τη δόξα- και τα λεφτά.

God damn it! Αυτοί οι πανάθλιοι Έλληνες ρίξαν νομίσματα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Λογικό θα μου πείτε. Αφού οι άνθρωποι κρατούσαν κάτι ψιλά για να βγάλουν εισιτήριο για το λεωφορείο της ανάπτυξης και το τρένο της προόδου και αυτά δεν ήρθαν ποτέ,  ε τι να κάνουν; Να κρατήσουν τον οβολό τους για το Χάρο; Αυτό κάναν άλλωστε αφού ο Τόμσεν είναι μια μετενσάρκωση του Χάρου.

Και το καρέ της γελοιότητας αυτές τις μαύρες μέρες ήρθε να συμπληρώσει ο Κωστής ο Ζουράρης, πάλαι πότε αξιολογότατος διανοητής που χρησιμοποιεί τον εαυτό του ως ζωντανό πειραματόζωο για να μας δείξει τα 17 στάδια του ξεμωράματος.

Ζηλεύοντας τη δόξα της ξανθιάς δασκάλας της παρέλασης που μας έδωσε μια ακόμη ευκαιρία να αποδείξουμε το πόσο φαλλοκρατικά και υποκριτικά γουρούνια είμαστε, ο  Κωστής αποφάσισε να φτιάξει ένα κόμμα πιο καυτό και από τη ξανθιά δασκάλα. Έτσι γεννήθηκε η «Πυρίκαυστος Ελλάδα», όνομα που μπέρδεψε πολλές νοικοκυρές σε ενεργειακή απόγνωση οι οποίες μπορεί να νόμισαν πως επρόκειτο για νέο οικονομικό θερμοπομπό ελληνικής κατασκευής και έψαχναν τηλέφωνα παραγγελιών.
Αλλά ο Κωστής έχει  άλλες βλέψεις για το καυτό του κόμμα που δεν είναι άλλες από την κατάληψη της εξουσίας. Όπως δήλωσε ο ίδιος, οτιδήποτε άλλο «από την κατάληψη εξουσίας θα είναι γελοίο». 
Ισχύει Κώστα μου. Σε μια Ελλάδα που έχει γίνει αποκαΐδια αυτό που λες είναι γελοίο.

Στην προοπτική της κατάληψης της εξουσίας από τους Πυρ-Ελ, προτάθηκε η δημιουργία ενός κόμματος που θα καταλάβει την αξιωματική αντιπολίτευση, το κόμμα Όχι Άλλο Κάρβουνο (Ο.Α.ΚΑ)

Και έτσι περνάνε οι μέρες στην Πυρακτωμένη σαν την κόλαση Ελλάδα. Συνήθως απλά τραγικά και ενίοτε και τραγικά γελοία.

Ένα εύγε στον πολίτη που δεν ήταν τσάμπα μάγκας αφού τη μαγκιά του την πλήρωσε. Έστω με κάτι ψιλά και έστω με κάτι ψιλές (εικάζουμε) και με μια κράτηση από το καθεστώς της κατοχής. Άλλωστε μπροστά σε τόσες κρατήσεις μισθών, συντάξεων και πολιτών, τι είναι μια ακόμη κράτηση; Ψιλά γράμματα.  
Read More »

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Οι νεκροθάφτες του σοσιαλισμού


Οι νεκροθάφτες του σοσιαλισμού.

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)
 

Τι καλύτερο από το ακούμε ένα μύθο κατασκευασμένο από έναν άνθρωπο με ευρύτητα πνεύματος και πολυσυλλεκτική παιδεία για να μας νανουρίζει τις κρύες νύχτες των μνημονίων;

Αναφέρομαι στους μύθους του Γιάννη Βαρουφάκη, του ξενοτραφή καθηγητή οικονομικών, οικογενειακού φίλου των Παπανδρέου και σύμβουλο του τότε αρχηγού της (αν)αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργου Παπανδρέου τον οποίο και εγκατέλειψε όταν αντιλήφθηκε ότι ο μέλλοντας πρωθυπουργός έχει πάρει τον στραβό το δρόμο.

Παρότι δεν υπάρχει καμιά υπόνοια πολιτικής ευθύνης για τον κο Βαρουφάκη καθώς  ο ίδιος κάνει παρεμβάσεις μόνο ως σκεπτόμενος ειδικός, ο κος Βαρουφάκης διαλέγει να φορτώνεται στην πλάτη του μια άλλη είδους ευθύνη, να επιμερίζεται το ασήκωτο ηθικό βάρος της πρωθυπουργικής θητείας του Γεώργιου Παπανδρέου παρέχοντας του ισχυρά άλλοθι για τα εγκλήματα που διέπραξε εις βάρος του ελληνικού λαού.

Μετά το άλλοθι περί πολιτικής ευθύνης όπου ο Βαρουφάκης θέλει τον τέως υπουργό οικονομικών Γεώργιο Παπακωνσταντίνου να είναι ένας αλαζόνας ηλίθιος και τον Παπανδρέου να είναι ένας ανίδεος που διάλεξε τον λάθος άνθρωπο για τη σωστή δουλειά, (η αποδόμηση του βαρουφάκιου μύθου στο http://agriazwa.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html), μετά την υπεράσπιση του κερδοσκόπου «κοινωνικού μηχανικού» George Soros απέναντι στην «Σοροφοβική» ελληνική κοινή γνώμη που ανέλαβε ο κος Βαρουφάκης (περισσότερα στο http://agriazwa.blogspot.gr/2012/06/blog-post_10.html) , ο Γιάννης ο Βαρουφάκης επιστρέψε με έναν μύθο πλαισίου στον οποίο μπορούν να ενταχθούν οι προηγούμενοι μύθοι που παρείχαν ισχυρά άλλοθι σε απεχθείς πολιτικούς και οικονομικούς εγκληματίες. Δεν φταιν τα πρόσωπα. Ο σοσιαλισμός σαν πολιτική είναι καταδικασμένος στις συνθήκες του 21ου να επαναλαμβάνει τα λάθη του και να καταστραφεί από αυτά.

Στο άρθρο του «Ο θάνατος της Σοσιαλδημοκρατίας» (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=20740), ανάμεσα στα πολλά εύστοχα που περιγράφει, ο κος Βαρουφάκης δίνει μια κεντρική γραμμή που περισσότερο ύποπτη παρά εύστοχη είναι:

Με ελάχιστες εξαιρέσεις οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες είχαν καλές προθέσεις και πίστη στο όραμα της Σοσιαλδημοκρατίας: Υποτάχθηκαν και έκαναν κάθε δυνατή παραχώρηση στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα όχι για να εξυπηρετήσουν τα μεγάλα συμφέροντα αλλά για να εξασφαλίσουν από τα σκανδαλώδη υπερκέρδη του πόρους (ψίχουλα τα λέει ο κος Βαρουφάκης και ορθώς) από τα υπερκέρδη του αχαλίνωτου πλέον καζινοκαπιταλισμού.

Άκουσον, άκουσον. Είναι δηλαδή σαν να λέει ο κος Βαρουφάκης ότι μια ολόκληρη πολιτική αποφάσισε να δώσει το ελεύθερο σε εγκληματίες ώστε από τα υπερκέρδη της εγκληματικότητας να βρεθούν πόροι για το κοινωνικό κράτος. Αυτό ισχυρίζεται ο κος Βαρουφάκης. Και ότι έπειτα οι φουκαριάρηδες οι πολιτικοί βρέθηκαν όμηροι στα χέρια των εγκληματιών τους οποίους οι ίδιοι άνδρωσαν.

    Κύριε Βαρουφάκη. Σταματήστε να υποτιμάτε την ευφυΐα μας. Οι πολιτικοί που αναφέρετε δε βρέθηκαν όμηροι του σοσιαλιστικού οράματος στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης.

Ήταν αυτοί οι ίδιοι που συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτών των συνθηκών διεισδύοντας σε κεντρικές πολιτικές σκηνές υπό την προβιά του σοσιαλισμού.

 Δεν ήταν τίποτε άλλο παρά πράκτορες του καζινοκαπιταλισμού που θα εξευτέλιζαν το Σοσιαλισμό, μια από τις πολιτικές ιδεολογίες που μπορούσαν να βάλουν φραγμούς στην άνευ όρων επέλαση των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, για να παραδώσουν αμαχητί τις κοινωνίες και τα κράτη στα χέρια των ολιγαρχιών.

Ας ανοίξουμε λοιπόν το οικογενειακό άλμπουμ πολιτικών προσώπων που αναφέρετε με στιγμιότυπα που συνέλεξα για τις ανάγκες ενός βιβλίου μου που μάλλον δε θα εκδοθεί ποτέ.

Πάμε λοιπόν στον αγαπητό μας καγκελάριο Schroeder ο οποίος «βοήθησε» τη Γερμανία να σταθεί στα πόδια της στις δύσκολες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης δημιουργώντας μια στρατιά εργατικών ζόμπι, εργαζόμενων-ανέργων μέσω της «ελαστικής απασχόλησης».

Ξέρετε σε ποια εταιρία βρέθηκε ως σύμβουλος ο καγκελάριος αφού ολοκλήρωσε το έργο του; Μα στη NM Rothschild, της παλιάς και ακόμη κραταιάς δυναστείας των Rothschild (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=newsarchive&sid=aGKZjqWegR1Y).
(O Schroeder με τον Βαρώνο Eric De Rothschild στον οικογενειακό πύργο των Rothschilds Chateu Lefit)

Ας πάμε στον Αντωνάκη τον Blair, τον φυντάνι των εργατικών που ξεπέρασε σε νεοφιλελεύθερο ζήλο ακόμη και τη σιδερά κυρία, τη Margaret Thatcher (σύμβουλοι της οποίας κατά την αντικοινωνική της και απάνθρωπη, με άλλα λόγια νεοφιλελεύθερη θητεία της ήταν ποιοι άλλοι; Οι Rothschild: http://www.ft.com/cms/s/0/bc213b2a-71ef-11e1-90b5-00144feab49a.html#axzz2MepDEXhk)

Ο (αντι)εργατικός ο Tony o Blair λοιπόν είχε τόσο στενές σχέσεις με τον μεγιστάνα των Media Rupert Murdoch που μετά το πέρας της αντικοινωνικής και απάνθρωπης, με άλλα λόγια νεοφιλελεύθερης θητείας του αυτοί συνδέθηκαν με οικογενειακά δεσμά: To 2011 o Blair έγινε νονός της εννιάχρονης κόρης του 80χρονου μεγιστάνα την οποία και βάφτισε στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού(http://www.guardian.co.uk/politics/2011/sep/05/tony-blair-murdoch-family-fold)! Εκπλαγήκατε ή όχι ακόμη;

(Blair και Murdoch το 2008)
Αλλά ας πάμε και στον Δημοκρατικό το Βασιλάκη τον Clinton που επέτρεψε ακόμη περισσότερη ασυδοσία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.  Με την αναγγελία του γάμου της Lynn Forester με τον Evelyn de Rothschild, το ζεύγος δέχθηκε πρόσκληση από τους Clinton να περάσουν το μήνα του μέλιτος τους, μπορείτε να φανταστείτε που; Στον Λευκό Οίκο. Μάλιστα. Στον Λευκό Οίκο! (http://news.sky.com/story/628428/i-love-my-country-over-my-party)

(Clintons και Rothschilds αρχοντικό των δεύτερων στο ανάκτορο του Kessington στο Λονδίνο, 2004)

Καταλαβαίνετε γιατί χρησιμοποιώ τον όρο «πράκτορες του καζινοκαπιταλισμού»;

Νομίζατε ότι αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα; Φυσικά και όχι. Αλλά ας γυρίσουμε στα «δικά μας» και στον «πλανεμένο» σοσιαλιστή φίλο σας το Γεώργιο Παπανδρέου, της πολιτικής δυναστείας των Παπανδρέου. Δεν ξέρουμε τι σχέση είχε η πολιτική δυναστεία τους με τη χρηματοπιστωτική δυναστεία των Rothschild. Οι σχέσεις Παπανδρέου με τον Soros γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρες. Και οι σχέσεις Soros-Rothschild είναι δεδομένες χωρίς αυτό να σημαίνει εξ’ επαγωγής σχέσεις και χωρίς να τις αποκλείει.
(Παπανδρέου και David de Rothschild, Αθήνα 2009)

Σε παλαιότερο άρθρο μου διερεύνησα το ενδεχόμενο οικογενειακής σχέσης ΓΑΠ-Soros χωρίς να μπορώ φυσικά να είμαι καταληκτικός (//agriazwa.blogspot.gr/2011/11/blog-post_14.html) με σύνδεσμο το μακαρίτη «δημοκρατικό» γερουσιαστή Tom Lantos, τον άνθρωπο που είχε τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τους πολέμους των αμερικανών εναντίον του Ιράκ.

Οι σχέσεις όμως των Παπανδρεϊκών ΜΚΟ με τις ΜΚΟ του Soros είναι δεδομένες. Και μιας που η λέξη παιδομάζωμα είναι της μόδας ας αναφερθούμε σε ένα πραγματικό παιδομάζωμα για το οποίο λίγοι ως συνήθως ενημερώθηκαν και για το οποίο συνεργάστηκαν Παπανδρεϊκές και ΜΚΟ του Soros. Όπως περιέγραφα σε άρθρο μου του 2011:

«…Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στις οργανώσεις και τα ιδρύματα: Το Seeds for Peace είναι μια οργάνωση που σύμφωνα με την ίδια «είναι αφοσιωμένη στο να εφοδιάζει νέους ηγέτες από περιοχές με συγκρούσεις με τις ηγετικές ικανότητες που απαιτούνται… Από 46 παλαιστίνιους και Αιγύπτιους εφήβους το 1993, η οργάνωση επέκτεινε τον προγραμματισμό της για να περιλαμβάνει νέους ηγέτες από την Νότια Ασία, την Κύπρο και τα Βαλκάνια. Το δίκτυο ηγεσίας της σήμερα περικλείει πάνω από 4300 νεαρούς ανθρώπους»

Τι σχέση έχει η οργάνωση με το θέμα μας; Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Seeds of Peace εφορμά στα Βαλκάνια. Ορμητήριο και κέντρο αναφοράς είναι η Ελλάδα. To 2000 το Seeds of Peace Balkans Program ξεκινά από το ολυμπιακό χωριό. Από κει θα ξεκινήσει τον αμερικάνικο γενιτσαρισμό και θα στρατολογήσει εκατοντάδες νέους από την Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Κόσσοβο, την Γιουγκοσλαβία, την «Μακεδονία» (όπως ονομάζει το ίδρυμα τα Σκόπια), την Αλβανία και θα τους μαζέψει στο «αρχηγείο» της στο Main των ΗΠΑ. Η οργάνωση ονομάζει εφήβους και νέους ως ηγέτες. Προκατασκευασμένοι ηγέτες… Με τη λογική ποδοσφαιρικού συλλόγου, η οργάνωση αντί να εξαγοράσει ηγέτες, τους κατασκευάζει μέσω των φυτωρίων της… Και πάλι θα μου πείτε τη σχέση έχει αυτό με το θέμα μας; Η επιλογή των νέων γίνεται μέσω των ιδρυμάτων του Σόρος. Και το πρόγραμμα ξεκίνησε στο ολυμπιακό χωριό με τη βοήθεια του ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου…»

Παιδομάζωμα και γενιτσαρισμός.

Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα. Όπως είχα προβλέψει από τις αρχές της θητείας ΓΑΠ, μόλις αυτός εξασφάλιζε το ότι η Ελλάδα θα βρισκόταν σε αναπόδραστη τροχιά καταστροφής θα εγκατέλειπε το καράβι και θα αμειβόταν με μια θέση σε διεθνείς οργανισμούς (δια του λόγου το αληθές, Δεκέμβριος 2010 http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-l-etat-c-est-moi.html).

Δεν τα κατάφερε και τόσο καλά. Τώρα, ο  άνθρωπος που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην Ελλάδα και έβαλε σε περιπέτειες το ευρωπαϊκό οικοδόμημα για χάρη του ευροφεντεραλισμού, το παίζει ακαδημαϊκός που διδάσκει τον «ανασχεδιασμό της Ευρώπης», πρώτα στο Harvard και τώρα στο Columbia όπου και στις 27 Φεβρουαρίου του 2013 βρέθηκε ως ομιλητής σε πάνελ (http://www.sipa.columbia.edu/). Ας δούμε ποιοι ήταν μαζί του στο  πάνελ:  

Kemal Dervish, φίλος του ΓΑΠ, πρώην της Παγκόσμιας Τράπεζας, νυν του χρηματοδοτούμενου και από τα ιδρύματα Soros Brooking Institute, τακτικός σύνεδρος του συνεδρίου της Κύμης που διοργάνωναν οι Παπανδρεϊκές ΜΚΟ. Φήμες τον θέλαν να παίρνει τη θέση του έκπτωτου Strauss Kahn με τον οποίο ο ΓΑΠ είχε προσυνεννοηθεί την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ.

Joseph Stiglitz: Φίλος του ΓΑΠ, τακτικός σύνεδρος του συνεδρίου της Κύμης που διοργάνωναν οι Παπανδρεϊκές ΜΚΟ, πρώην της Παγκόσμιας Τράπεζας, «επικριτής» του «κακού» ΔΝΤ.

 George Soros. Κερδοσκόπος και «κοινωνικός μηχανικός» προκειμένου κλειστές κοινωνίες να ανοίξουν για να επελάσουν τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.  

(Από αριστερά προς δεξιά: Dervis, Stiglitz, Παπανδρέου, Anderson, Soros, Φεβρούαριος 2013, Columbia/SIPA)
 
Ο ΓΑΠ στην ομιλία του ευχαρίστησε δημοσίως τον George Soros για τον «αγώνα του κατά του ρατσισμού στην Ευρώπη».

Μίλησε για τη μάχη του κατά της διαφθοράς και της κερδοσκοπίας ενώ μια θέση παραδίπλα βρισκόταν ένας από τους μεγαλύτερους κερδοσκόπους του 20ου και 21ου αιώνα: Ο George Soros.

Και ρωτάω ο αδαής: όταν οι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου υποδέχονταν κεκλισμένων των θυρών στη Βουλή στις 24 Απριλίου 2011 τον φίλο George Soros (http://news247.gr/eidiseis/politiki/aisiodoksos_kata_mia_ennoia_o_megaloependyths.825491.html ) hedge fund του οποίου μαζί με άλλα hedge funds διερευνούσαν ήδη από το 2010 το πώς θα κερδοσκοπούσαν εις βάρος του Ευρώ, υπόθεση που κίνησε διαδικασίες στο Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης, αυτό δεν ήταν διαφθορά και μάλιστα στα   υψηλότερα επίπεδα; (http://online.wsj.com/article/SB10001424052748704486504575098021150940494.html),

Στην ομιλία του ο ΓΑΠ έδωσε πλήρως το περίγραμμα, το περιεχόμενο και το σκοπό της ελληνικής κρίσης:

«Σε κάποιο σημείο, κάποιοι άνθρωποι ένιωσαν, ότι αυτό (η ελληνική κρίση), ήταν μια μεταμφιεσμένη ευλογία (δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης ΓΑΠ, Θεόδωρου Πάγκαλου ότι το «μνημόνιο είναι ευτυχία: http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9.html»)

Αφήστε τις αγορές να πιέσουν, αφήστε τα πράγματα να φύγουν εκτός ελέγχου και μετά θα βάλουμε αυτές τις χώρες σε τάξη…»

Όπως και έγινε. Μόνο που αντί για την προτενσταντική «τάξη» του ευροφεντεραλισμού, εμείς οι Έλληνες είμαστε με διπλή έννοια μάρτυρες ενός κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού χάους.

Η γη της επαγγελίας των ευρωφεντεραλιστών παρέμεινε μονάχα στο επίπεδο της απαγγελίας και της εξαγγελίας.

Να ενημερώσω επίσης ότι παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί θανάτου του Σοσιαλισμού, τα λειτουργικότερα και δικαιότερα παραδείγματά του συνεχίζουν σε πείσμα της παγκοσμιοποίησης να λειτουργούν έξοχα στις σκανδιναβικές χώρες, κάτι το οποίο συγκαλύπτεται από την παγκόσμια κοινή γνώμη μέχρις ότου και αυτές οι κοινωνίες να αλωθούν από πράκτορες του καζινοκαπιταλισμού που θα τις ωθήσουν σε κατάρρευση για να μπορούν μετά οι καζινοκαπιταλιστές να περιφέρουν το πτώμα του αντιπάλου τους και να παραδειγματίζουν όσους τολμήσουν να φανταστούν ότι μπορούν να ξεφύγουν από την κυριαρχία τους.

Ζήτω λοιπόν η σοσιολιγαρχία. Των Παπανδρέου και των Blair αυτού του κόσμου και των «Μεγάλων» φίλων τους.   

Μετά από όλα αυτά κύριε Βαρουφάκη, με όλη την συμπάθεια και την εκτίμηση που τρέφω στην νοητική σας επάρκεια, να σας ρωτήσω ευθέως για μια ακόμη φορά: Ποιους νομίζετε ότι δουλεύετε. Ή: Για ποιους νομίζετε ότι δουλεύετε;  
Read More »