Δεν είμαι από εκείνους που σπεύδουν να χρησιμοποιήσουν ένα και μόνο εύρημα ως απόδειξη των προκαταλήψεων τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτό ποτέ μου δεν μου χει συμβεί, κυρίως όταν ήμουν νεαρότερος και πιο σίγουρος για τον εαυτό μου.
Μονές έρευνες και πρώτα ευρήματα μπορεί να είναι ενδείξεις,
σπανίως όμως είναι αποχρώσες ή αποδείξεις. Συνήθως, χρειάζονται περισσότερες ή
ακόμη και μεγαλύτερες έρευνες για να καταλήξουμε με όποια ασφάλεια σε κάποια
συμπεράσματα.
Έτσι λοιπόν, η ανεπεξέργαστη χρήση του Vaers ως
απόδειξη της κλίμακας των πραγματικών αιτιωδών παρενεργειών και θανάτων από τα
εμβόλια Covid, ή η
χρήση των στοιχείων της γερμανικής κυβέρνησης για τον αριθμό των εμβολιαζομένων
που βρέθηκαν θετικοί, νόσησαν και πέθαναν από Covid, ως απόδειξη διπλάσιας θνητότητας στους
εμβολιασμούς, το μόνο που κάνουν στο τέλος είναι να δίνουν πατήματα στα Hoaxes για
να ξεπλένουν την επιστήμη του φασισμού και να παρουσιάζονται οι εντεταλμένοι
πτυχιούχοι ωσάν να είναι η ίδια και η μόνη επιστήμη.
Μια από τις πολλές και σκόπιμες ελλείψεις που είχαν οι
κλινικές δοκιμές των εμβολίων, ήταν η μη αντιπροσωπευτικότητα ηλικιακά του
δείγματος της. Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα 75 ετών και άνω που δίνει άλλωστε και την
πλειοψηφία των θανάτων (περίπου 60%) που καταγράφονται ως Covid, αποτελούσε μόνο το 4,3 του
δείγματος της δοκιμής της Pfizer/Biontech, όταν η αναλογία των
άνω των 75 στον γενικό πληθυσμό π.χ της Ευρώπης είναι στο 10%. Έτσι, ο
ισχυρισμός αποτελεσματικότητας του εν λόγω εμβολίου στο 90% και μάλιστα μια
βδομάδα μόλις μετά την δεύτερη δόση, βασίστηκε σε ελλιπή σχεδιασμό, και ως
τέτοιος, καταπέφτει μερικώς, και χρήζει αναθεώρησης εν συνόλω.
Σε τι βασίζω τον δικό μου ισχυρισμό;
Σε μια μικρή μα πολύ χειροπιαστή, πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη σε Γερμανούς άνω των 75, που εξέτασε συγκριτικά την ανοσολογική απάντηση
στο εμβόλιο και μάλιστα και σε σχέση με τον χρόνο εμφάνισής της.
Τα ευρήματα της μας καταδεικνύουν το γιατί χρειαζόμαστε πολύ
περισσότερη και καλύτερη επιστήμη και πολύ λιγότερες τηλεπερσόνες με ιατρικά
πτυχία που μιλούν περί παντώς επιστητού με γνώμονα όχι την επιστήμη αλλά τις ιδιαίτερες
σχέσεις που έχουν αναπτύξει με την εξουσία στο διάβα της καριέρας τους.
Στις τρεις πρώτες βδομάδες μετά την πρώτη δόση κι αμέσως
πριν την δεύτερη, μόλις το 30% των άνω των 75 είχε αναπτύξει εξουδετερωτικά (για
την ακρίβεια RBD) IgG αντισώματα. 4 βδομάδες
μετά την δεύτερη δόση, το ποσοστό των ηλικιωμένων με εξουδετερωτικά αντισώματα,
έφτανε αυτό των νεοτέρων. Ακόμη κι έτσι όμως, τα αντισώματα αυτά δεν ήταν και
τόσο εξουδετερωτικά, όσο των νεότερων. Όσο για T-λεμφοκυτταρική ανοσία, ούτε λόγος,
κάτι που είναι αναμενόμενο καθώς αυτή φθίνει δραματικά ούτως ή άλλως με την
ηλικία, γεγονός που έχει επιπτώσεις και για την ανοσολογική μνήμη και την
ισόβια, ή περίπου ισόβια ανοσία.
Μια άλλη μελέτη του Μαρτίου του 2021 με δείγμα 80 και άνω
ετών, το οποίο συγκρίθηκε με δείγμα κάτω των 60 ετών, είχε ακόμη πιο δραματικά ευρήματα.
17 μέρες μετά την πρώτη δόση, μόλις το 4,4% των νεαρότερων είχε τίτλους IgG αντισωμάτων
για την ακίδα κάτω από το όριο, ενώ το 65.9% των άνω των 80 είχε κάτω από το
όριο. Αυτό επιβεβαιώνει τις κραυγές μου για την στρατηγική του πρόσφατου
παρελθόντος, του να εμβολιάζουν με την πρώτη δόση όσους περισσότερους μπορούνε
λόγω εμβολιαστικής ένδειας τότε, αντί να επικεντρώνουν στην διπλή δόση στις ομάδες
υψηλού κινδύνου.
Ακόμη όμως και 17 μέρες μετά την δεύτερη δόση, παραπάνω από
το 10% των άνω των 80 είχε τίτλους αντισωμάτων κάτω από το όριο.
Τα παραπάνω αφήνουν έκθετους όλους αυτούς τους τηλεγιατρούς
που λειτουργήσαν ως πλασιέ των εμβολίων και με την «υπεραισιοδοξία» τους,
αφήσαν τους ηλικιωμένους να πιστεύουν πως μια βδομάδα μετά την δεύτερη δόση,
ήταν εξαιρετικά ασφαλείς.
Κι αυτό, θεωρώ δεδομένο ότι κόστισε κι άλλες ζωές απ’ αυτές
που και καλά δεν περίσσευαν.
Τα παραπάνω ευρήματα είναι ποσοτικά. Κι εξηγούν το γιατί οι
άνθρωποι των επιτροπών και του υπουργείου υγείας έχουν φαγωθεί να προτρέπουν τους
εμβολιασμένους να μην κάνουν τεστ αντισωμάτων μετά τον εμβολιασμών, ακριβώς
γιατί αρκετά από τα ευρήματα δεν είναι καθόλου βολικά για την εμβολιαστική
προπαγάνδα (εξηγούν επίσης το γιατί η πρώτη φάση της εκστρατείας είχε μικρή
επίδραση στην έκβαση της πανδημίας). Μας απαντάν όμως οι πτυχιούχοι απολογητές της
εξουσίας, ότι τα ποσοτικά ευρήματα δεν είναι και τόσο ενδεικτικά για την
ποιότητα της ανοσίας που παράγεται. Κι έχουν ένα δίκιο. Για αυτό ας σπεύσουμε
να δούμε τα ποιοτικά. Όπως είμαστε.
17 μέρες μετά την πρώτη δόση, μόλις το 16,1% συνολικά είχε επαρκείς
τιμές τίτλων εξουδετερωτικών αντισωμάτων. Το ποσοστό αυτό στους 80 και άνω,
έπεφτε μόλις στο 1,2%.
Με την δεύτερη δόση, εξουδετερωτικό τίτλο είχε το 97.8% στους
κάτω των 60. Στους άνω των 80, το 31.3% δεν είχε ανιχνεύσιμα εξουδετερωτικά αντισώματα.
Τις μας λένε οι παραπάνω μελέτες; Ότι ανακαλύψαμε την
Αμερική. Με την ηλικία, φθίνει και το ανοσοποιητικό και ως εκ τούτου και η
αποτελεσματικότητα του εμβολίου, σε αυτούς μάλιστα που το έχουν πρωτίστως
ανάγκη!!!
Οι μελέτες αντισωμάτων ήταν επιτακτικές για την ανάγνωση της
πανδημίας, για αυτό και σπανίως γίναν. Τα ατομικά τεστ αντισωμάτων δεν βλάπτουν
κανέναν. Πέραν από την εμβολιαστική προπαγάνδα. Και για αυτό και σας αποτρέπουν
να τα κάνετε.
Έχουμε κι άλλα ευρήματα, από άλλες μελέτες αντισωμάτων,
ακόμη πιο ανησυχητικές. Θα τις μεταφέρω και σχολιάσω εν καιρώ, όταν κι εφόσον
αρχίζουν να συμπλέουν με την επιδημιολογική εικόνα του φθινοπώρου που έρχεται.
Γιατί δουλειά μου δεν είναι ούτε να τρομοκρατώ, ούτε να νουθετώ. Άλλοι τις κάνουν
αυτές τις βρομοδουλειές και χρυσοπληρώνονται από τον ιδρώτα σας για αυτό. Εγώ
απλά προσπαθώ να ενημερώνω, στο βαθμό που η αντίληψή μου και το γνωστικό μου
υπόβαθρο μου επιτρέπει να το κάνω σωστά. Κι αυτό το πληρώνομαι ελάχιστα. Και το
πληρώνω πολύ ακριβά.
Ο πιο ασφαλής ίσως και αποτελεσματικός συντελεστής
αντιμετώπισης κάθε νόσου, είναι: Καλό επίπεδο υγείας. Σε όλα τα επίπεδα. Και
πεδία. Τα μέτρα έβλαψαν την υγεία μας και το ανοσοποιητικό μας. Ως εκ τούτου
και σε κάποιο βαθμό και την αποτελεσματικότητα του εμβολίου, που χρειάζεται ένα
καλό ανοσοποιητικό για να δράσει όπως θα έπρεπε. Αυτό κυρίες και κύριοι,
λέγεται φαύλος κύκλος. Φαινόμενο τόσο συχνό, σε όλη τη διάρκεια και σε κάθε
πτυχή της πανδημικής αντιμετώπισης.
