Τα αποτελέσματα των εκλογών στο κρατίδιο της Θουρηγίας
αποτελούν την απόλυτη επιβεβαίωση των προβλέψεων μου των τελευταίων ετών, όπως αυτές έχουν κατατεθεί κυρίως στην
αρθρογραφία μου για το περιοδικό Hellenic Nexus.
Το κόμμα της Αριστεράς, απόγονος του ΚΚ της Ανατολικής
Γερμανίας έπιασε 31% και το ευρωσκεπτιστικό και αντιμεταναστευτικό AFD 23,4 ενώ οι Χριστιανοδημοκράτες
έχασαν 10% κι έπεσαν στο 20 και οι σοσιαλδημοκράτες έγιναν ΠΑΣΟΚ με 8%.
Οι ανατολικογερμανοί, με τα μισά εισοδήματα από τους Δυτικούς
δεν πείθονται πλέον από το ενωσιακό παραμύθι.
Δεν μιλάμε πλέον για την μεγαλύτερη πολιτική κρίση στην
Γερμανία αλλά για την πλήρη διάλυση του γερμανικού πολιτικού σκηνικού.
Παρουσίασαν την εκλογή Τραμπ και το Brexit ως δύο
εξαιρέσεις σε έναν κανόνα η εκλογή Μακρόν δήθεν επιβεβαίωσε.
Δεν είναι έτσι. Ο νεοταξίτικος ευρωατλαντισμός διατηρεί μόνο
τα γραφειακρατικά του κόκκαλα.
Σε όλα τα μεγάλα μητροπολιτικά κέντρα της Δύσης, η απόκλιση
είναι ο κανόνας.
Ακόμη κι ο Μακρόν, μετά τα κίτρινα γιλέκα, έχει πάρει το
μάθημα του και δεν είναι απλά ο πρόσκοπος του ευρωατλαντισμού αλλά μετατρέπεται
σε πολιτική προσωπικότητα που με εξαίρεση των ευρωπαϊκή ενοποίηση και εμβάθυνση
σε πολλά καίρια ζητήματα είναι πολύ πιο κοντά στην Λε Πεν από ότι οι
ιεροκήρυκες του προοδευτισμού θα ήθελαν να παραδεχτούν.
Στην Βρετανία, παρά το εχθρικό κοινοβούλιο, ο «γελοίος» Johnson έχει
πάρει φαλάγγι τον κάποτε φέρελπι Τσίπρα της Αγγλίας Jeremy Corbin.
Η πολιτική σκηνή της Γερμανίας έχει διαλυθεί.
Στην Ούμπρια, προπύργιο της κεντροαριστεράς. Ο υποψήφιος
Σαλβίνι και Μπερλουσκόνι σάρωσε με ποσοστά κοντά στο 60% και ο Σαλβίνι, με ένα
ποσοστό 30% στο τσεπάκι του, περιμένει την ώρα των εκλογών για να πάρει την
εκδίκησή του από το προδοτικό πλέον κίνημα των 5 αστέρων.
Ο Μακρόν τίναξε στον αέρα την ένταξη Αλβανίας και Σκοπίων με
αποτέλεσμα πολιτική κρίση στα Σκόπια που θα εξελιχτεί και σε εθνική κρίση.
Στην Λατινική Αμερική, ξαναήρθε η ώρα των Σοσιαλιστών, που
καμιά σχέση δεν έχουν με τους δυτικούς εκφυλισμένους και διεφθαρμένους
ομολόγους τους, κάτι που σημαίνει μειωμένη δυτική επιρροή των δυτικών τα
επόμενα χρόνια.
Τυχόν επανεκλογή
Τραμπ, η οποία παρά τις παλινωδίες του είναι πιθανή γιατί το πορτοφόλι του
μέσου Αμερικάνου είναι λιγάκι πιο παχύ με αυτόν Πρόεδρο και θα γίνει παντελώς
απίθανη μόνο αν σκάσει παγκόσμια οικονομική κρίση –ενδεχόμενο καθόλου απίθανο-
θα αλλάξει για πάντα τον χάρτη των παγκοσμίων συσχετισμών.
Κι εδώ, τον χαβά μας. Οι ειδήσεις μας παρουσιάζουν αυτά τα
κοσμογονικά γεγονότα ως γραφικά ή απλές αναφορές. Κανένας, ούτε το πολιτικό
σύστημα ούτε ο κοσμάκης δεν είναι προετοιμασμένος για την μεθεπόμενη μέρα με
μια Τουρκία μάλιστα έτοιμη να κάνει το επόμενο επεκτατικό της βήμα σε ένα μόλις
χρόνο από τώρα, καθώς είναι το μόνο βήμα που μπορεί να κρατήσει τον Ερντογάν
στην εξουσία.
Οι αυταπάτες δεν ήταν μόνο του Σύριζα. Όλο το «προοδευτικό»
σύστημα ταϊζει με τις αυταπάτες του τον κόσμο σε όλη την Δύση και με εξαίρεση
την Ελλάδα και την Ισπανία, ο κόσμος αντιδρά- με όποιον τρόπο βρει. Με ότι βρει
πρόχειρο.
Είχα ανακοινώσει το 2017 το τέλος εποχής. Η αρχή του τέλους
έχει έρθει.
Περιθωριοποιήθηκα, κακοχαρακτηρίστηκα, τα αλκοολικά μου παραληρήματα μια στο τόσο
δώσαν τροφή σε όλους για να με αγνοήσουν. Οι προβλέψεις μου όμως είναι εδώ,
κρυστάλλινες, να πάρουν την εκδίκηση τους.
Κι είναι μόνο η αρχή.
Πέτρος Αργυρίου, 29/10/2019, agriazwa.blogspot.com
