Αλλιώς περνάνε οι μέρες για έναν ισοβίτη όταν έχει αποδεχτεί
το ισόβιο της ποινής του κι αλλιώς όταν κάποιος του σφυρίζει ότι θα πάρει χάρη.
Αλλιώς περνάνε οι μέρες όταν η ελπίδα έρχεται.
Αλλιώς περνάνε οι μέρες για έναν κανονικό άνθρωπο κι αλλιώς
για ένα ορμονικά υπέρβαρο που κάθε μέρα βάζει και κιλό και γνωρίζει ότι αν δεν
αλλάξει κάτι ριζικά σε 200 μέρες θα χει γίνει Βενιζέλος. Αλλιώς περνάνε οι
μέρες όταν η ελπίδα φεύγει.
Οι 100+ μέρες της συγκυβέρνησης είχαν λοιπόν ειδικό βάρος
γιατί έδωσαν τα πρώτα δείγματα γραφής για το τι πρόκειται να έρθει.
Και τα δείγματα ήταν χάλια.
Στο εξωτερικό, όλοι οι εγκεφαλικά ζωντανοί πολίτες γνώριζαν
ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχαν παραδώσει όλα τα διαπραγματευτικά όπλα κι
ότι το μόνο που είχε απομείνει ήταν το όπλο της απόγνωσης, με άλλα λόγια η
βόμβα που λέγεται Grexit, την
οποία η συγκυβέρνηση φρόντισε να την εξουδετερώσει πλήρως.
Και αυτό το περιγράφουν πια όχι μόνο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά
ακόμη και το αναλυτικό εργαλείο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μα συνήθως
έγκυρο Stratfor που
πρόσφατα περιέγραψε ότι οι Ευρωπαίοι είδαν την μπλόφα της ελληνικής κυβέρνησης και
την γυρίσαν μπούμερανγκ με πιθανή έκβαση τον εξευτελισμό του ΣΥΡΙΖΑ και την
μετατροπή του από κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε σκυλάκι επίδειξης του
νεοφιλελευθερισμού.
Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που στο διάστημα του Φλεβάρη πριν
και μετά την υπογραφή της 20ης γκάριζα για τα θεμελιώδες λάθος που
θα γινόταν όπερ και γένετο και που θα αλυσόδενε την κυβέρνηση και τη χώρα.
Αλλά μπορεί να έχω κάνει εγώ λάθος. Ανθρώπινα τα σφάλματα.
Φυσικά δεν είναι σφάλμα να λες ότι εμείς δεν είπαμε ότι θα
σκίσουμε τα μνημόνια όπως σήμερα ισχυρίζεται ο κύριος Μπαλάφας.
Ούτε σφάλμα είναι να λες ότι οι ελάχιστες κόκκινες γραμμές
με τις οποίες ξεκίνησε η διαπραγμάτευση, κόκκινες γραμμές που απλά θα
ανακούφιζαν τον πληθυσμό, κόκκινα παυσίπονα λοιπόν, ότι ακόμη και αυτά ήταν
μαξιμαλισμός όπως πρόσφατα δήλωσε ο κύριος Παππάς.…
Αυτά δεν είναι σφάλματα, είναι εμπαιγμοί.
Και υπάρχουν κι άλλα ράμματα για το πολιτικό χνούδι του κου
Παππά.
Πέρα από τις καθαρίστριες, δύο υπήρξαν οι πιο σημαντικοί θύλακες
μαχητικής αντίστασης στην λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού: Οι Σκουριές και οι
εργαζόμενοι της ΕΡΤ που κράτησαν την καρδιά της ζωντανή μετά το πραξικοπηματικό
κλείσιμο της από τους Σαμαροβενιζέλους που θέλαν για ευνόητους λόγους
προπαγάνδας μόνο τα εγκληματικά ιδιωτικά κανάλια να εκπέμπουν.
Οι Σκουριές σκούριασαν.
Στην νέα ΕΡΤ τοποθετείται το παλιό και φθαρμένο υλικό του
Ταγματάρχη που Λάμπει, παρότι το μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων, του ΣΥΡΙΖΑ
και ολόκληρης της αριστεράς βοά αγανακτισμένο. Μα ο κύριος Παππάς τους έχει
γραμμένους στα αρχίδια του όλους αυτούς και κάνει πως κωφεύει.
Έτσι τιμά τους αγωνιστές της η νέα κυβέρνηση. Παρατώντας τους
και προβαίνοντας σε γάμους συμφερόντων.
Και οι γάμοι συμφερόντων είναι πολιτική επιλογή. Από την
άκαιρη και στερούμενη νοήματος προεδρική επιλογή μέχρι το βόλεμα πασόκων και
δημαριτών στον κρατικό μηχανισμό, η νέα κυβέρνηση όχι μόνο δε φαίνεται να
επιδιώκει ρήξη αλλά προτείνει κλάδο ελαίας στον παλαιοκομματισμό ενώ διατηρεί
τη δήθεν συγκρουσιακή ρητορική της μόνο για τα μάτια του κόσμου. Κάποιος
κακοπροαίρετος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι βασική προτεραιότητα τμήματος της κυβέρνησης
είναι απλά να αυξήσει την ποσόστωση του μικρού μέχρι και πρότινος μερτικού της στον
παλαιοκομματικό μηχανισμού του βαθέως κράτους.
Και φυσικά τώρα που έχουν πιάσει τα πόστα, κάποιοι στο
ΣΥΡΙΖΑ φροντίζουν να αποκαλύπτουν τη γελοιότητα τους σε όλο τους το Μεγαλείο.
Όπως κος Μιχελογιαννάκης. Δεν του φθανε που σπασε μονομερώς
την απεργία πείνας του για τους Σύριους πρόσφυγες χλαπακιάζοντας σαντουιτσάρα, αδυνατώντας
να κρατήσει έστω τα προσχήματα για μερικές ώρες και γινόμενος ρεντίκολο στο
πανελλήνιο.
Λίαν προσφάτως μας δήλωσε πως ως επιστήμονας έχει καταγράψει
τη θαυματουργική ιδιότητα των «ιερών» λειψάνων. Ας αφήσουμε κατά μέρους τη
νεκροφιλική και ειδωλολατρική διάσταση του θέματος. Αν και όντως έχουν γίνει
μελέτες για τη θεραπευτική δύναμη που μπορεί να έχει η θρησκευτική δύναμη της πίστης,
κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχτεί για λείψανα.
Ο Μιχελογιαννάκης φυσικά, όντως εκτός από επιστήμονας και
πολιτικός, μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για την οικονομία. Μπορούμε να
κονιορτοποιήσουμε τα λείψανα και να τα πουλάμε ως φαρμακευτικά σκευάσματα ανά
τον κόσμο.
Φυσικά, ο σκοταδισμός που ζει και βασιλεύει στο μυαλό του
ανδρός, δεν αρκείται σε τοποθετήσεις για τη θρησκεία.
Μας ενημέρωσε πως το AIDS κολλάει και με το σάλιο και συμφώνησε σε αυτό και ένας άλλος
μεγάλος επιστήμονας, ο Πατούλης του ιατρικού συλλόγου, αποδεικνύοντας ότι η
φάμπρικα πτυχίων στην Ελλάδα αποδείχθηκε πιο επικίνδυνη από το ίδιο το AIDS. Φτου σας επιστημονάρες
να μη σας ματιάξουμε.
Στην πρωτοπορία βαδίζει φυσικά κι ένας άλλος μεγάλος
επιστήμονας, ο κος Πανούσης. Μετά την επιστημονικότατα διατυπωμένη πρόβλεψη του
λιντσαρίσματος του παιδοκτόνου, μετά τη σύναψη μνημονίων συνεργασίας με τον
Μπουτάρη με τον οποίο δημοσίως και από κοινού δηλώσαν πως είναι αναρχικοί, μας είπε
πως θα κάνει ραδιόφωνο της αστυνομίας.
Δε λέω πως είναι κακή ή γελοία ιδέα αλλά τι να την κάνει τη
φωνή ο μπάτσος όταν έχει γκλομπ; Αυτός που δεν έχει φωνή είναι ο πολίτης. Θα
ήταν κακό δηλαδή να κάνει το ραδιόφωνο του πολίτη και να βάλει και μια ώρα της αστυνομίας
εκεί μέσα;
Αυτό όμως δεν είναι θέμα του υπουργείου του. Οπότε ας τον
συνδράμουμε στην υλοποίηση της ιδέας
του με μερικές μουσικές προτάσεις.
Οι εκπομπές του «Μπλε Φίλου» πρέπει να ανοίγουν με το «Ι Fought the law and the law won»
των Clash και να
κλείνουν με το «Every breath
you take, every move you make, every step you take I’ ll be watching you” των
Police.
Εκτός αυτού κανείς γείτονας δεν πρόκειται να σου την πει που
έχεις τον Μπλε Φίλο στη διαπασών και που βαράει το ράδιο δυνατά. Τι
περίμενε δηλαδή κανείς από το ραδιόφωνο της αστυνομίας; Να μη βαρά;
Επιπροσθέτως καλό είναι να αρχίζουν να μαθαίνουν τα πρώτα
φορά αριστερά ΜΑΤ να μάθουν να ρίχνουν ξύλο μετά μουσικής, αχρείαστο να ναι.
Φτου σας πάλι να μην σας ΜΑΤ-ιάσουμε.
Η πρώτη φορά αριστερά βγήκε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Τώρα όλο και περισσότεροι διαπιστώνουν ότι δεν ήταν μόνο στραβός ο γιαλός αλλά
και πως στραβά αρμενίζουμε.
Από τα επικριτικά άρθρα των Νταβανέλου και Ρινάλντι της ΚΕ
του ΣΥΡΙΖΑ, από την κριτική στάση της ΕΦ ΣΥΝ, από τις απροφάσιστες ακτινογραφίες
του Unfollow και του Δελαστίκ,
όλο και συχνότερα διαπιστώνουμε πως η κυβέρνηση βαδίζει όχι προς τα εκεί που
ελπίζαμε αλλά προς τα κει δυστυχώς που φοβόμασταν. Αφομοιώνει και αφομοιώνεται
από στοιχεία του κυρίαρχου συστήματος. Αντί να απαλλοτριώνει αλλοτριώνεται.
Ακόμη και ο Κώστας ο Βαξεβάνης που λυσσαλέα πολέμησε το
παλιό σύστημα όσο δέκα κυβερνητικοί βουλευτές μαζί, δέχεται τον χαρακτηρισμό
της αήθειας με την πρώτη που τόλμησε το Hot Doc να ασκήσει κριτική σε πρόσωπο της κυβέρνησης.
Η πρώτη φορά αριστερά φοβάται τόσο την κριτική που την
απαγορεύει εκτός των τοιχών της. Και αυτό δεν είναι κάτι που βλέπουμε για πρώτη
φορά.
Με τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής η κυβέρνηση βάζει το χεράκι
της και βγάζει το αριστερό της ματάκι. Λογικό θα μου πείτε. Αφού στους τυφλούς
οι μονόφθαλμοι βασιλεύουν.
Όχι δεν αλλάξαμε εμείς συναγωνιστές μας. Εμείς παραμείναμε και αντιμνημονιακοί και αντιιμπεριαλιστές. Και έχουμε και τα δυο μας μάτια ορθάνοιχτα
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/5/2015
