Το επικαιροποιημένο

Τέλος πάντων.

Τέλος τα ήξεις αφήξεις ου τις συντάξεις θνήξεις των βουλευτών του αριστερού Matrix.

Κομμένα. Όπως κι οι συντάξεις. Και μέτρα μέχρι το 2050 τουλάχιστον. 

Τα συμφωνηθέντα πρέπει να τηρούνται. Σκέτη καύλα για την εξουσία το τι μπορεί να πετύχει στην χώρα που κακώς λέγεται Ελλάδα από κάποιους. 

Κι η χώρα βρίσκεται σε χειμερία νάρκη. Νάρκη που θα την πατήσει και θα ακρωτηριαστεί οριστικά και αμετάκλητα τον προσεχή Ιανουάριο.

Σας το χα πει από το Φλεβάρη του 15 (δείτε πχ εδώ αλλά και σε παλαιότερα άρθρα μου την περίοδο Φεβρουαρίου-Ιουλίου 2015).
Έχουν μίσος ταξικό. Μισούν τη μεσαία τάξη. Και την καταστρέφουν.

Α ρε παππού Κάρολο έλα να δεις τα παιδιά της δεύτερης αλλαγής.

Το αίμα, τους αγώνες, τα κεκτημένα δικαιώματα χιλιάδων ανθρώπων και δεκαετιών, τα γάμησε μια κωλοπαρέα.

Με βουλευτές ταλιμπάν που ζώνονται μεγατόνους ψεμάτων στα κανάλια της διαπλοκής…

Με ένα στρατό τρολ στο διαδίκτυο. Ευτυχώς για την αλήθεια, κάποιοι από αυτούς έφυγαν νωρίς, ατιμασμένοι για τα μισθά μερικών μηνών.

Τι θα κάνουν τώρα οι κυβερνώντες; Θα πετάξουν τους μισθούς ενός έτους για να παραδώσουν την νάρκη των συντάξεων στον βέλτιστο εκπρόσωπο των ανθρώπων με περιορισμένη αντίληψη που λέγεται Κούλης, τον Κούλη ρε που πάει στην ματοβαμένη, ξεριζωμένη από έλληνες Ίμβρο και μιλάει για ειρηνική ελληνοτουρκική συμβίωση ώστε μετά οι επίορκοι Συριζανέλ να το παίζουν οργισμένη αντιπολίτευση;

Πάρτε το χαμπάρι. Η ανηθικότητα νίκησε. Το κακό νίκησε.

Ήταν άδικο, παντελώς άδικο, το έκαναν πράξη.

Οι ντόπιοι πλιατσικολόγοι έχουν βγάλει φράγκα για δέκα γενιές και μεις, οι δουλοπάροικοι, πληρώνουμε τα γαμησιάτικα για να μπορούν οι ξένοι να κλέβουν το βιός μας και την γη μας.

Μην ξανακούσω την λέξη πολίτης. Πολίτες αυτής της χώρας είναι το 10%. Είναι οι μέτοχοι της κομματοκρατίας. Εμείς, ανήκουμε σε αυτούς και στους ξένους δανειστές τους.

Χιλιάδες ευρώ θα χάσει ο συνταξιούχος, από αυτά, τα δουλεμένα του. Του τα κλέβουν μπροστά στα μάτια μας οι κλεπτοκράτες.

Αν δεν υπήρχε η ανθρώπινη γλώσσα, η κομματοκρατία θα την είχε εφεύρει για να μπορεί να την διαστρεβλώνει.

Μιλάμε για θρίαμβο του Κακού.

Τι τα στέλνετε τα παιδιά στο σχολείο; Τι τα παραπλανάτε; Το σχολείο της ζωής μίλησε. Στην Ελλάδα, οι κακοί, πάντα κερδίζουν στο τέλος.

Τα μεγάλα εγκλήματα ανταμείβονται.

Σώστε την ψυχή σας και φύγετε. Μιλάμε για καθεστώς, όχι για αστεία. Καθεστώς Κακίας.

Ριζοσπάστε μας τα αρχίδια κι άλλο. Το κρέας ψάρι, το ψάρι ρινόκερος, ο ρινόκερας σταφίδα. Το απόλυτο επικοινωνιακό σαμποτάζ. Τρομοκράτες κανονικοί.

Έχουν όλοι τους το ανήθικο πλεονέκτημα. Αυτό είναι το πλεονέκτημα τους. Η ανηθικότητά τους.

ΠΑΡΑΚΜΗ ΑΠΟΛΥΤΗ.

Πόσες παραιτήσεις έχει γράψει το κοντέρ για την άθλια κομματοκρατία; Πόσοι αξιοπρεπείς άνθρωποι παραιτηθήκαν; Ακόμη και πρώην δικοί τους δεν άντεξαν την σαπίλα τους. Από τον Κιμούλη μέχρι τον Κριμιζή, ένα κόμμα δρόμος. Και πόσοι άλλοι ακόμη;

Αυτοκτονίες δεν συμβαίνουν πια με αυτή την καλή κυβέρνηση.

Και τώρα, μετά από δύο μνημόνια που μας χρέωσαν για το τίποτε, έρχεται το επικαιροποιημένο.

Δεν καταλάβετε ότι όταν τους ψηφίζατε και δεύτερη φορά ψηφίζατε για πρώτη φορά μνημόνιο,  ότι νομιμοποίησαν μέσω εκλογών τα μνημόνια;

Κοιτάξτε… το πετσόκομμα των συντάξεων και η μείωση του αφορολογήτου δεν θα γίνει σε κάποιο δοκιμαστικό σωλήνα υπό ελεγχόμενες συνθήκες.

Η επέμβαση θα γίνει υπαίθρια και θα έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα μεταλλάξουν για πάντα την ελληνική κοινωνία και οικονομία, προς το ασύγκριτα χειρότερο.

Καλό ψόφο να χουμε.

Η φτώχεια έγινε ξανά η νέα μας κανονικότητα.

Βίος τόσο λιτός που έγινε αβίωτος.

Μπράβο μας: Σώσαμε την κλεπτοκρατία με τις ίδιες μας τις ζωές. Τύφλα να χει ο Χριστός.  Δεν πειράζει που κυβερνούν αντίχριστοι. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι είναι Άχρηστοι. Και οι τρακόσιοι της ντροπής και της προδωσίας που τρακόσιες να ναι οι μέρες τους.

Είναι η κομματοκρατία ηλίθιε! 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa,blogspot,com, 25/5/2018

Read More »

Άγριος προπηλακισμός της Φωτίου από τον Ψαριανό

Όσοι ασχολούμαστε έστω και λίγο με την πολιτική, γνωρίζουμε το ποιόν του Γρηγόρη Ψαριανού. Ο κυνικός τυχοδιωκτισμός του δεν ποιεί ήθος.

Περιμέναμε όμως ήθος από αυτούς που περηφανεύονται για το ηθικό τους πλεονέκτημα σα γύφτικα σκεπάρνια.

Κακώς.

Χθεσινός τίτλος της Αυγής, του κομματικού εργαλείου του ΣΥΡΙΖΑ και πλέον της κυβέρνησης, μας υπενθυμίζει με λιγοστές εξαιρέσεις το δόγμα πως τα μήντια υπάρχουν για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των κατόχων τους.

«Άγριος προπηλακισμός του Γρ. Ψαριανού στην υπουργό Θ. Φωτίου στο πλατό του Mega» τιτλοφορεί η Αυγή χθεσινό της δημοσίευμα που περιγράφει την όντως προκλητική συμπεριφορά του Ψαριανού που κουνούσε έξαλλος διαρκώς το δάχτυλό του.

Δεν της φτάνει όμως αυτό της Αυγούλας. Θέλει να βάλει και τη δικιά της πινελιά μεγαλοποιώντας το επεισόδιο για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Σάμπως κάνει και κάτι άλλο αυτή η κυβέρνηση;

Ενώ η λοιπόν η υπουργός δεν έχει μετακινηθεί ούτε χιλιοστό από την υποτιθέμενη «σκουντιά» του Ψαριανού και θέλει μη Έλληνα επόπτη γραμμών για να προσδιοριστεί με σιγουριά αν την πίεσε και πόσες φορές με το δάχτυλο της λίγδας του πιτόγυρου, η Αυγή σκοπίμως κιτρινίζει περιγράφοντας πως «ο "μάτσο" βουλευτής Γρ. Ψαριανός επιτέθηκε λεκτικά και σωματικά σκουντώντας απειλητικά την υπουργό» και το πάει και ένα βήμα παραπέρα μιλώντας για τον «απαράδεκτο συμψηφισμό της βίας (λεκτικής και σωματικής) και του σεξισμού που επέδειξε ο βουλευτής του Ποταμιού» (για να.βγάλετε τα συμπεράσματα σας το βίντεο εδώ)

Γιατί όχι και ναζιστικός και σατανιστικός; Όταν τελειώνουν τα επιχειρήματα ξεκινάν οι στερεοτυπικές της αριστεράς λοιδορίες.

Ο Ψαριανός ήταν χυδαίος. Δεν μας είναι κάτι καινούριο αυτό. Κι η συμπεριφορά του απέναντι στη Φωτίου ήταν ανάλογη του ανδρός.

Αν ήμουν εγώ στη θέση της Φωτίου μπορεί να τον μπουκέτωνα και να του βαζα το δάχτυλο του στον κώλο του να το κουνάει από εκεί όσο θέλει. Αν ήμουν δεξιός η Αυγή θα μου σερνε ότι έσυρε και στον Ψαριανό. Κι αν ο Ψαριανός ήταν gay θα με χαρακτήριζαν ομοφοβικό χρυσαυγίτη. Αλλά ο Ψαριανός δεν είναι gay. Απλά πολιτικός transexual είναι. Και κανένα επάγγελμα δεν είναι ντροπή.

Η κατάχρηση κατηγορητικών όρων ξεφτυλίζει την ουσία τους.     

Φυσικά τώρα που η Αυγή ως κυβερνητικό πλέον έντυπο δεν ασχολείται με τη βία των κατασχέσεων, τη βία των αυτοκτονιών, τη βία των μεγαλογιατρών και την οικονομική βία του κράτους κατά των πολιτών, χρειάζεται τους γνωστούς βαρβάρους, γιατί τι θα απογίνουμε δίχως αυτούς, έτσι δεν είναι;

Προσβλητική και χυδαία η συμπεριφορά του Ψαριανού και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Αυτό που δεν ξέρουμε όμως είναι αν η κυρία Φωτίου προσβλήθηκε περισσότερο από το κούνημα του δαχτύλου ή από τον όρο «νεομνημονιακό σούργελο» που της απέδωσε ο Ψαριανός.

Γιατί δυστυχώς η γραμμή της κυβέρνησης μέχρι τώρα απειλεί να δικαιώσει τον Ψαριανό. Κι όχι μόνο. Γιατί όπως γράψαμε, αυτή η κυβέρνηση είναι η μοναδική που μπορεί να αναστήσει τους πολιτικά νεκρούς μνημονιακούς υπογράφοντας και το επόμενο μνημόνιο.

Πράγματι. Φαίνεται πως η μεγαλύτερη έγνοια της κυβέρνησης είναι το πώς θα βαπτίσει το νέο μνημόνιο για να είναι το όνομα συμβατό με την παρελθούσα αντιμνημονιακή της ρητορική.

Είναι πολλοί αυτοί που προετοιμάζουν μέσω της ηττοπάθειας την αποδοχή της ήττας.

Δεν πειράζει που θα μας γαμήσουν, φτάνει που ο Αλέξης τουλάχιστον προσπάθησε.

Κάνουν λάθος.

Με την εξαίρεση της Ζωής Κωνσταντοπούλου που έχει προσηλωθεί στο να τρέχει δύο μεγάλες εξεταστικές επιτροπές αν και με σοβαρές παραλείψεις, η συνθηκολόγηση στις 20 Φλεβάρη χωρίς να πέσει ούτε μια πιστολιά υπονομεύει τις ίδιες τις εξεταστικές επιτροπές.

Η κυβέρνηση αντί να χρησιμοποιήσει το τελευταίο όπλο της, τη στάση πληρωμών, εξάντλησε τους τελευταίους πόρους του κράτους που θα μπορούσαν να μας συντηρήσουν για πολλούς μήνες ακόμη και σε συνθήκες διεθνούς αποκλεισμού ώστε να προβεί σε μια επίθεση φιλίας απέναντι στους μπαταχτζήδες δανειστές.

Απέναντι στα μπουκέτα που απολύτως αναμενόμενα μας ρίχναν, εκείνη προσέφερε ανθοδέσμες.

Δεν αντιστάθηκε ποτέ. Απλά δεν συμμορφώθηκε πλήρως. Και αυτό ήταν μια θανάσιμη ύβρις για τους δανειστές και το όραμα μιας ολοκληρωτικής Ευρώπης.

Γιατί η ελληνική κυβέρνηση στάθηκε τόσο λίγη;

Θα σας αποκαλύψουμε το μεγάλο μυστικό της αφοσίωσης των κομμάτων στο Ευρώ: οι κομματικοί τους μηχανισμοί δεν αντέχουν χωρίς τα ευρωπαϊκά λεφτά.

Ποιο εύκολα ζουν αν χάσουμε την Πρέσπα, παρά αν χάσουμε τα ΕΣΠΑ.  

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ρίξει όλο το βάρος στην καταπολέμηση των κριτικών σπαταλών (επαναλαμβάνω, των σπαταλών κι όχι των δαπανών γιατί ακόμη και σήμερα υπάρχουν καθεστώτα σπατάλης) και της φοροδιαφυγής, προτίμησε, από την απόπειρα εθνικής ανασυγκρότησης, την διαιώνιση της κατάστασης ενός κράτους επιδοτούμενου κι εξαρτημένου.

Η επιλογή θα έχει δραματικές συνέπειες: Όποιοι έχουν βάλει το κόμμα τους πάνω από τη χώρα, κατέληξαν να διαλύσουν και τα δύο.

Και αυτή η μοίρα περιμένει και τον Αλέξη Τσίπρα αν συνεχίσει ως τυπικός Νεοέλληνας να θέλει να χωρά 7 καρπούζια κάτω από μια μασχάλη.

Το χειρότερο για αυτήν την κυβέρνηση είναι ότι παρότι δεν δείχνει να σχετίζεται με τα μεγάλα σκάνδαλα της μετοπολίτευσης, θα παίξει το ρόλο του αυτοφοράκια.

Αλλά αυτά τα είπαμε από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης. Είχαμε προειδοποιήσει πως αν η κυβέρνηση δεν πάει σε ρήξη με τους δανειστές στο εξωτερικό και τους ολιγάρχες στο εσωτερικό θα καταλήξει σε ρήξη με το κόμμα και το λαό.

Και το πρώτο ήδη σταδιακά συμβαίνει.

Αντί η κυβέρνηση να πει πουτ δεν κοτ ντάουν, διαπραγματευόταν με το χασάπη που κρατούσε τον μπαλτά και κρατούσε από τον λαιμό  την κότα στον πάγκο του.

Αντί η κυβέρνηση να προχωρήσει σε επιθετική διαπραγμάτευση, βίωνε την «αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι» ενώ για τερματοφύλακα είχε βάλει τον … Πολέτι.

Έλα εντάξει, μόλις 6 θα φάμε… με τους άλλους τρώγαμε οχτάρες μας καθησυχάζουν οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην αντιμνημονιακοί. Καθίστε στα αυγά σας γιατί θα έρθουν ξανά οι άλλοι μας λέγανε και φρόντιζαν να ρίχνουν ναρκωτικό στο πικρό ποτήριο που θα συνεχίζουμε να πίνουμε.

Το κατηργημένο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν όπιο του λαού μέρος του οποίου είναι ακόμη μες τη μαστούρα.

Τώρα η κυβέρνηση έχει εγκλωβιστεί. Χρειάζεται επειγόντως να της δώσουν ψίχουλα οι δανειστές για να δικαιολογήσει στους ψηφοφόρους τη συνθηκολόγηση και να παρουσιάσει την ήττα ως νίκη. Η λέξη πανωλεθρίαμβος περιγράφει τη στρατηγική της κυβέρνησης.

Μα οι δανειστές δεν επιδιώκουν μια απλή νίκη. Χρειάζονται την ελληνική συντριβή. Για αυτό και όλους αυτούς τους μήνες που η κυβέρνηση μιλά για προσέγγιση, οι δανειστές παραμένουν όχι απλά ανυποχώρητοι αλλά εμφανίζονται μέρα με τη μέρα ακόμη σκληρότεροι. Μέχρι να βρεθεί κάποιος που να βάλει το δάχτυλο που μας κουνούν στον κώλο τους.

Δεν φτάνουν ούτε οι νεοφιλελεύθερες 47+3 θέσεις του προγράμματος που ούτως ή άλλως και όπως κι αν ισοκατανεμηθούν τα καινούρια βάρη, δεν μπορεί κανείς να τα βαπτίσει αλλιώς από νέα βάρη στην κατάκοπη καμπούρα του λαού.

Η Τριαρχία, γιατί εγώ θεσμούς την Τρόικα δεν πρόκειται να την πω ούτε με σφαίρες, θέλει να μας ισοπεδώσει παραδειγματικά.

Το έγκλημα της κυβέρνησης ήταν η άπληστη αλαζονεία του καλομαθημένου όταν οδηγός της έπρεπε να είναι η αγωνία του μεροκαματιάρη και τ’ ανέργου.

Και παρά το δημόσιο μαστίγωμα της, στελέχη της κυβέρνησης συνεχίζουν το έγκλημα της αλαζονείας. Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που η Φωτίου μας δήλωνε πως ηγέτες σαν τον Τσίπρα εμφανίζονται μια φορά στα εκατό χρόνια για να τη σιγοντάρει ο Κατρούγκαλος, που απαντώντας σε ερώτηση του Challenges που προϊδέαζε την απάντηση δήλωσε πως ο Τσίπρας έχει κάτι από Λούλα και από Τσε Γκεβάρα.

Το μόνο που έχει σίγουρα από Τσε Γκεβάρα είναι το όνομα του γιου του Ερνέστο. Αλλά στα βαπτίσια είναι καλή η κυβέρνηση. Το κρέας ψάρι, την Τριαρχία (Τρόικα) θεσμούς, το μνημόνιο 3 έντιμο συμβιβασμό.

Και επειδή κι εμείς είμαστε καλοί στα ονόματα, άλλο ο Τσε Γκεβάρα κι άλλο ο Τσε Και-βαράτε με κι ας κλαίω.

Δεν έχουμε πλέον να φοβάστε το ενδεχόμενο της αριστερής παρένθεσης μιας και δεν υπήρξε ποτέ κυβερνώσα αριστερά σε αυτή τη χώρα.

Όσο για καινούρια βαπτίσια αντιλαϊκών πολιτικών ούτε για αυτό χρειάζεται να ανησυχούμε: Μιας και η κυβέρνηση ακόμη να τα βάλει με τη μαφία των ολιγαρχών, νονούς έχουμε πολλούς.

Να θυμάται η κυβέρνηση ότι ισχύει για αυτήν το αντίστροφο που ισχύει για τη γυναίκα του Καίσαρα: Δεν αρκεί να φαίνεται αριστερή και πατριωτική. Πρέπει και να είναι. Και μέχρι τώρα ούτε καν μοιάζει.

Δεν είναι ότι ο φόβος άλλαξε πλευρά. Η κυβέρνηση άλλαξε πλευρά. Και χρειάζεται βίαιο σκούντηγμα και κούνημα δαχτύλου για να θυμηθεί με ποιανού την πλευρά είναι.

Σκούντηγμα όπως αυτό που της έκανε ο Κώστας ο Βαξεβάνης που ξυπνώντας από τη Συριζαία του νάρκη ώθησε σε παραίτηση τους διοικητές του ΙΚΑ και του ΟΛΠ όταν η κυβέρνηση δεν τολμούσε καν να τους αγγίξει ή να τους κουνήσει το δάχτυλο.

Το μόνο αισιόδοξο στο επεισόδιο Ψαριανού Φωτίου είναι πως ο πρώτος μας αποκάλυψε πως δεν αντέχει άλλο να τον λένε γερμανοτσολιά και εθνοπροδότη και να του προσάπτουν πως είναι με τους δανειστές. Αν δεν το αντέχει αυτό ένας κυνικός τυχοδιώκτης που είναι με τους δανειστές, πόσο μάλλον να το αντέξουν άνθρωποι καλών προθέσεων αν σε ένα χρόνο από τώρα βρεθούν στη θέση του.

Οι ψευδαισθήσεις πλέον δεν φτουράνε για πολύ. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Αφήστε λοιπόν το εμπόριο αισιοδοξίας και φρούδων ελπίδων και ξεκινήστε την Κάθαρση.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 11/6/2015

Read More »

ΓΑΠ-ειρο θράσσος: Ο εθνοσωτήρας Παπανδρέου κιθαρίστας στη Μακρόνησο

 Σε προηγούμενο άρθρο μας αναδείξαμε τις ομοιότητες ανάμεσα στην πολιτική συμπεριφορά  Παπανδρέου και την κολπίτιδα: και τα δύο επανέρχονται όποτε τους καυλώσει και τα κάνουν όλα μουνί.

Αληθεύει ότι ήμασταν άδικοι: αδικήσαμε την κολπίτιδα. Γιατί παρά τις εμφανείς ομοιότητες στη δράση τους, η κολπίτιδα δεν παρουσιάζει τα νευροεκφυλιστικά φαινόμενα που παρουσιάζουν και προκαλούν οι Παπανδρέου: Αυτό το κάνει η σύφιλης σε προχωρημένο στάδιο.

Οπότε μιλάμε για μια κολπίτιδα περιπλεγμένη με προχωρημένη σύφιλη.

Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κάποιος την πρόσφατη δήλωση Παπανδρέου ότι έκανε την ανακοίνωση του βουλιάγματος της χώρας από το Καστελόριζο για να αναδείξει το … νησί;

Ή την πιο πρόσφατη παραχάραξη της πρόσφατης μάλιστα ιστορίας όπου ο Παπανδρέου δήλωσε ότι ο Καραμανλής έφερε τα μνημόνια, ότι αυτός απλά τα υπέγραψε και πως ήταν θύμα της στατιστικής απάτης που έστησε ο Καραμανλής με τον Προβόπουλο;

Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ο κατ’ εξοχήν μάστορας στην παραχάραξη και τη δημιουργική λογιστική.

Ποιος δε θυμάται πως ο Σημίτης μπήκε στην ΟΝΕ με βρώμικα swaps της Goldman Sachs τα οποία τα φόρτωσε στους επόμενες γενιές;

Ή ότι την περίοδο Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου,-Γεωργίου η μισή ΕΛΣΤΑΤ σήκωσε κεφάλι για τη διόγκωση του ελλείμματος;

Έχετε εσείς ξαναδεί δημοσίους υπαλλήλους να επαναστατούν στην Ελλάδα κατά των προϊσταμένων τους αδιαφορώντας για την καρέκλα τους; Μπορείτε να καταλάβετε τι διαστάσεων σκάνδαλο ήταν αυτό που παρακίνησε Έλληνες δημοσίους υπαλλήλους να ρισκάρουν τη δουλειά τους;

Τώρα που ο Παπανδρέου βλέπει ότι είναι μάλλον αδύνατη η επιστροφή του στη Βουλή, ως αρρώστια που είναι προσπαθεί να μολύνει την υστεροφημία του Καραμανλή μέσω μιας ευφάνταστης στρεψοδικίας.

Που το βρίσκει αυτό το θράσος; Εκεί που το βρήκε όταν ξεκίνησε να καταστρέφει ότι είχε απομείνει από τη χώρα: Στις διεθνείς ελίτ της πλουτοκρατίας και στους εξ αίματος συγγενείς του των βασιλικών οικογενειών της Δύσης. Ο βαρόνος Μινχάουζεν λοιπόν έχει συνδυαστικά το θράσος των ολιγαρχών και των μοναρχών.

Και με αυτό το θράσος το δαιμονισμένο βασιλικό πεκινουά κατουράει στον τάφο της πολιτικής υπόληψης του Καραμανλή.

Μα τον Καραμανλή δεν τον νοιάζει. Γιατί μετά τη σταδιοδρομία του ως βουλευτής των μνημονίων δεν έχει πια καμιά υπόληψη να χάσει. Και εξάλλου τα αγαπάει τα σκυλιά. Δεν βλέπετε που άφησε την παράταξη του θείου του να γίνει γιάφκα ακροδεξιών κοπρόσκυλων;

Το 2008, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Daniel Speckhard, αργότερα Διευθύνων Σύμβουλος της αμαρτωλής Proton Bank του πράκτορα επιρροής Λαυρεντιάδη και ομοτράπεζος στο ΔΣ της τράπεζας του Νίκου Παπανδρέου, χαρακτήρισε τον Καραμανλή ως Βούδα της ελληνικής πολιτικής σκηνής γιατί δεν αποκάλυπτε τις σκέψεις του.

Φαίνεται ότι του άρεσε του Καραμανλή ο χαρακτηρισμός και τον υιοθέτησε και στην πολιτική του πρακτική μετά την πρωθυπουργία του.

Σιωπηλός σαν τάφος παρακολουθεί μακάρια να τον κατουράνε. Και όσο συνεχίζει τη σιωπή του, τόσο πιο ανυπόληπτος γίνεται.  

Κώστα, πάντα έμοιαζες με σάκο του μποξ. Δεν χρειαζόταν να συμπεριφέρεσαι και ως τέτοιος.

Κι αφού ο Καραμανλής δε μιλάει, καταδικάζοντας τον εαυτό του στην συνενοχή ακόμη και την πρωταιτιότητα που του αποδίδουν οι φταίχτες, δεν έχουμε τίποτε να ελπίζουμε από αυτό το πολιτικό κουφάρι, τον πρώτο νεκρό της σκευωρίας της ελληνικής κρίσης.

Γιατί εμείς Κώστα θέλουμε να ζήσουμε. Και θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και υγεία, χωρίς κολπίτιδα και σύφιλη.

Ο ΓΑΠ λέει πως ο παππούς του μπήκε φυλακή τέσσερις φορές και ο μπαμπάς δύο. Μα αυτά ήταν για τα μάτια του κόσμου γιατί πάντα τους βγάζανε έξω οι πάτρωνες τους και επανέφεραν τους χειριστικούς και χειραγωγούς Παπανδρέου ως ήρωες στο τιμόνι του τόπου να τον αρρωσταίνουν κατά παραγγελία.

Εξελιχθήκαμε και εμείς όμως σύ-φιλε ΓΑΠ, εθνικέ μας καταστροφέα. Όχι, δεν γίναμε ακόμη άνοσοι. Βαριά και σιχαμένη είναι η αρρώστια. Νομίζω όμως πως πλέον έχουμε στη διάθεση μας αντιβιοτικά Τρίτης Γενιάς για μια αρρώστια τρίτης γενιάς.

Γιωργάκη, εσύ θα μπεις φυλακή μόνο μια φορά. Μια και καλή. Εκεί θα τα βρείτε με το νομοθέτη της ασυλίας τον Μπένι για ένα νέο ξεκίνημα. Και ποιος ξέρει; Ίσως και να ξανασυγκατοικήσεις και με τον σέξυ Αντωνάκη, να θυμηθείτε τα παλιά.

Στάσου, μη φεύγεις, δεν τελειώσαμε:

Δήλωσες στο Ρόιτερς μόλις πριν από λίγο, αποδεικνύοντας το πόσο βλάκας είσαι όταν είσαι σκέτος, χωρίς συμβούλους, πως «έχουμε πολλά νησιά στην Ελλάδα. Θα μπορούσα να πάω σε ένα μακρινό νησί και να παίζω με την κιθάρα μου».

Ρε μαλάκα μανία με τα νησιά.

Την τελευταία φορά που το κανες αυτό ήταν σε ένα μακρινό νησί που λεγόταν ατλαντίδα. Ακόμη ψάχνουν να τη βρουν. Μετά το κανες σε μια νησιωτική χώρα που λέγεται Ελλάδα. Ταύτισες τη βουλή με το βούλιαγμα. Διαφορετικές λέξεις μεγάλε.

Αφού σε αρέσουν τόσο τα νησιά θα μπορούσες βέβαια να αυτοεξοριστείς στη Μακρόνησο αλλά και πάλι δε θα δεχόμασταν να σπιλώσεις τη μαρτυρικότητα της νήσου: εκεί βασανίστηκαν αθώοι αγωνιστές. Δεν είναι μέρος για πολιτικούς εγκληματίες αυτό το μνημείο της χουντικής βαρβαρότητας την οποία εσύ και οι διάδοχοι σου επαναφέρατε εκλεπτυσμένη.

Οπότε αρκέσου σε ένα κοντινό κελί και να παίζεις με την παπάρα σου. Άλλωστε πάντα αυτό έκανες. Απλά αυτή τη φορά οι αθώοι θα είναι ασφαλείς από τις μαλακίες σου.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 20/1/2015

Read More »

Κύπρος, δεν ξεχνώ νο2.

Κύπρος, δεν ξεχνώ νο2

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

                                                                           Νο 2

Το καλοκαίρι του 1974 τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις επιτίθενται στην Κυπριακή δημοκρατία με τον αμερικανικό δάχτυλο να έχει αφήσει τα αποτυπώματα του παντού στο διχασμό του μαρτυρικού νησιού.

Χιλιάδες νεκροί και εξαφανισμένοι Κύπριοι.  Η δεύτερη χούντα στην Ελλάδα θα εγκαταλείψει τους Κύπριους αφού πρώτα έχει φροντίσει να διαμορφώσει τις συνθήκες που θα δώσουν το άλλοθι της τουρκικής εισβολής.

Μια ακόμη εθνική προδοσία έχει συντελεστεί.      

Στους τοίχους της Ελλάδας θα γραφεί το «Δεν ξεχνώ».

Τα χρόνια περάσανε. Η μπογιά ξέφτισε. Τα συνθήματα σβήσανε. Η μνήμη έσβησε και αυτή.

Παρά το διχασμό, η Κύπρος ανθεί οικονομικά με εντυπωσιακά σταθερούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ.

Το 2007, η Κύπρος θα χάσει τη νομισματική της αυτονομία και θα μπει και αυτή στη θηλιά του μηχανισμού του Ευρώ, μιμούμενη την αδερφή της Ελλάδα που «κατέφερε» το 2001 να μπει και αυτή στο Ευρώ με τις αλχημείες Σημίτη-Στουρνάρα.

Το αποτελέσματα είναι δραματικά και θα γίνουν πολύ ορατά, πολύ σύντομα.

Το 2007 τα οικονομικά μεγέθη της Κύπρου παραμένουν υποδειγματικά. Δημοσιονομικό πλεόνασμα της τάξης του 1.5%, πληθωρισμός 2.2%, ανεργία μόλις 3.9% και κατά κεφαλή εισόδημα στο 92% του μέσου κοινοτικού όρου σε μονάδες αγοραστικής αξίας.[1]

Το χρέος της Κύπρου, υποδειγματικά μικρό και κάτω από το 60% το 2007, θα φτάσει με το Ευρώ στο 71,8% με το Ευρώ ενώ το κυπριακό τραπεζικό σύστημα θα βάλει τα δόντια του πια βαθειά στο βιος του Κυπρίου. Ακριβώς όπως συνέβη και στην Ελλάδα. Βίοι παράλληλοι.

Αλλά ούτε και αυτό φτάνει για να τινάξει την Κυπριακή οικονομία στον αέρα.

Με την εκλογή του Γιωργάκη του Παπανδρέου, του πράκτορα της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» στο ρόλο του πρωθυπουργού και την υπαγωγή της Ελλάδας στην πλήρη δικαιοδοσία των δανειστών, τα πράγματα θα πάρουν σύντομα εφιαλτική τροπή και στην Κύπρο.

Ένα χρόνο πριν, το 2008, πρόεδρος της Κυπριακής δημοκρατίας θα εκλεγεί ο ψευδοκομμουνιστής Χριστόφιας.

Το πιόνια έχουν τοποθετηθεί. Το 2009 δύο ψευδοαριστερές περσόνες βρίσκονται στο τιμόνι Ελλάδας-Κύπρου. Μένει να γίνουν οι κινήσεις που θα οδηγήσουν στο ματ κατά της ελληνικής και κυπριακής οικονομίας και κοινωνίας.

Ο Παπανδρέου, μέσω του Παπακωνσταντίνου θα μαγειρέψει τα στατιστικά στοιχεία για να διογκώσει το έλλειμμα και να φέρει τους δανειστές μέσα στη χώρα.

Την ίδια περίοδο, το 2009-2010, σε μια εποχή φαινομενικής κυβερνητικής νηνεμίας όπου απλά προετοιμαζόταν το μαγειρείο για να φαγωθεί η Ελλάδα και η Κύπρος, οι κυπριακές τράπεζες φαγώνονται να αγοράσουν δυσβάστακτα μεγάλο κομμάτι της ήδη επισφαλούς πίττας  των ελληνικών ομολόγων, την στιγμή που δημόσιοι οργανισμοί στην Ελλάδα αναγκάζονται να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Να πάρουν στα χέρια τους ομόλογα επισφαλή που σύντομα θα γινόντουσαν τοξικά για να μην σκάσει η προγραμματισμένη κρίση χρέους στα χέρια των «αγορών».

Αλλά η Κύπρος πρέπει να μαλακώσει και άλλο για να φαγωθεί.  

Τον Ιούλιο του 2011, σε μια υπόθεση που βρομάει προβακάτσια, «σκάει» η ναυτική βάση στο Μαρί με απώλειες ανθρωπίνων ζωών και παράπλευρη οικονομική απώλεια λόγω καταστροφής των ηλεκτροδοτικών δομών της Κύπρου, που εκτιμάται από 3,1% μέχρι το 20% του Κυπριακού ΑΕΠ.

Τώρα η Κύπρος έχει γίνει πιο τρυφερή. Οι επόμενες κινήσεις θα είναι το σίτεμα της.  

Με την απόφαση της κυπριακής ηγεσίας να «σώσει» την Ελλάδα το 2011 συναινώντας και υποστηρίζοντας το μονομερές κούρεμα του ελληνικού χρέους εις βάρους κυρίως Ελλήνων κατόχων ομολόγων, μικρομολογιούχων, ασφαλιστικών ταμείων και δημοσίων οργανισμών για να περιοριστεί η έκθεση των διεθνών μεγαλοδανειστών στον ελληνικό κίνδυνο, η Κύπρος θα εκτεθεί τοξικά στο ελληνικό χρέος που κατέχει. Αυτόματα το χρέος της Κύπρου εκτινάσσεται κατά 10%. Αυτόματα. Τα δάνεια προδοσίας ανάμεσα στις Ελληνικές και κυπριακές ηγεσίες μοιράζονται αφειδώς σαν παθιασμένα γλώσσόφιλα.   

Η Κύπρος, μέσα σε μερικά χρόνια έχει μπει από το πουθενά σε κρίση χρέους. Οι πολιτικές ευθύνες είναι εξόχως εγκληματικές.

Ακριβώς όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτό που ξεκίνησε ένας ψευτοαριστερός εξαπατώντας το εκλογικό σώμα με προεκλογικές εξαγγελίες κοινωνικών παροχών, θα το ολοκληρώσει ένας ψευτοδεξιός με προεκλογικές εξαγγελίες εγγύησης των ελαχίστων προς όφελος του Λαού του.  

Λίγους μήνες μετά την αλχημεία της ανέλιξης του «δεξιού» Αντώνη Σαμαρά στην πρωθυπουργία της Ελλάδας, με προεκλογικό λάβαρο την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου ακριβώς για να επιβάλει σκληρότερους ακόμη μνημονιακούς όρους, ο Ανανιστής (υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν), ο Ανανίας «δεξιός» Νίκος Αναστασιάδης γελάει με τους Κύπριους  και τους ξεγελάει εγγυώμενος τις τραπεζικές τους καταθέσεις. Μέρες μόλις μετά την εκλογή του στο θώκο του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, η τρόικα βάζει χέρι στις καταθέσεις των Κυπρίων για να τους «σώσει». Άλλοι το λένε φόρο. Άλλοι το λένε «κούρεμα». Εγώ το λέω όπως είναι: Παράνομη κατάσχεση ιδιωτικής περιουσίας. Πλιάτσικο χωρίς διακρίσεις. Ληστεία.

Το νησί παγώνει. Τα ATM κλείνουν για καταθέσεις άνω των 600 e.

Ο Αναστασιάδης ήταν το πιο σύντομο πολιτικό ανέκδοτο.

Οι Κύπριοι έχουν πάρει μια πρώτη γεύση για τι τους περιμένει στα πλαίσια του Γερμανικού Ολοκληρωτισμού.

Τα παπαγαλάκια μιλάνε για έλεγχο του μαύρου χρήματος. Ξεχνάν να πουν όμως ότι το μοντέρνο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι δομημένο πάνω στο μαύρο χρήμα. Οι τόκοι είναι απλά το δόλωμα για τα λεφτά των μικροκαταθετών που αφού έχουν χρηματοδοτήσει το μαύρο χρήμα με τις καταθέσεις τους θα κληθούν να πληρώσουν και τα σπασμένα. Όπως ήδη έχει συμβεί σε αυτήν την τεράστια απάτη εις  βάρους της ανθρωπότητας.

Δε δύναται να υπάρξει έλεγχος του μαύρου χρήματος όσο οι τραπεζικές διαδικασίες παραμένουν αδιαφανείς. Για κάθε Κύπρο που καταστρέφεται, υπάρχουν άλλοι 10 παράδεισοι φοροδιαφυγής. Και για κάθε έναν από αυτούς που «επιλεκτικά» καταστρέφεται, μπορούν να δημιουργηθούν άλλοι 10. Αυτό σημαίνει ανάμεσα σε άλλα η «παγκοσμιοποίηση». Το άλλοθι της καταστροφής της Κύπρου δεν είναι τίποτα παρά ακριβώς αυτό: άλλοθι για την καταστροφή της Κύπρου.

Το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου που απέκτησε όλο και περισσότερα καρκινικά στοιχεία κατά τη διάρκεια της ενταξιακής πορείας προς το μηχανισμό του Ευρώ, σήμερα πέθανε. Αυτό που μας εξοργίζει και μας κάνει να θρηνούμε είναι πως μαζί του πέθανε και η Κύπρος σήμερα. Στην κηδεία της παρευρέθη και η μαύρη χήρα, η ελληνική μνημονιακή   κυβέρνηση, η χήρα που σκότωσε το λαό που είχε μνηστευτεί,  για να κλέψει κάτι από τα κόλλυβα και να τα παραδώσει στους διεθνείς νταβατζήδες της.     

Τα παραρτήματα των κυπριακών τραπεζών που βρίσκονται στην Ελλάδα περνάν κατά πάσα πιθανότητα στο Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο το οποίο -αν δεν το έχετε μέχρι τώρα παρατηρήσει- δημιουργήθηκε από «σορτάρισμα» του παλιού σε καλό και κακό και παραχωρήθηκε από το ελληνικό δημόσιο στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, στην Ευρώπη δηλαδή. Την Ευρώπη που κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο ολοκληρωτική στο όνομα της ολοκλήρωσης της.

Όχι μόνο οι πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας ξεπούλησαν μέσω ραδιουργιών τους λαούς τους αλλά κόψαν και «νόμισμα» για να διακινούν τις πουστιές μεταξύ τους.Οι χρονισμοί των πολιτικοοικονομικών συμπτώσεων σε Ελλάδα Κύπρο είναι τέτοιοι που μοιάζουν απαγορευτικοί για οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία πλην της προσχεδιασμένης σκευωρίας. 

 Η Κύπρος πλέον κοιτά πλέον κατάματα χρέος της τάξης του 150% του ΑΕΠ για το 2014. Τελείωσε. Οι Κύπριοι θα έχουν τη σκληρή μοίρα των Ελλήνων. Η Κύπρος επιτέλους «ελληνοποιήθηκε». Έλληνες και Κύπριοι στην καλύτερη περίπτωση θα γίνουν τα γκαρσόνια των Ευρωπαίων. Στην χειρότερη; Οι κινέζοι της Ευρώπης.

 Από όποια πλευρά και αν το δει κανείς, την πατριωτική, την κομμουνιστική, την οικονομική, την ανθρωπιστική, την ατομική, την κοινωνική, Σημίτης, Παπανδρέου, Σαμαράς, Χριστόφιας και Αναστασιάδης είναι προδότες.

Μια λύση υπάρχει για Έλληνες και Κύπριους. Μια: για αυτούς που πήραν το γουδοχέρι τους και μας κάναν αλοιφή να τους στήσουμε ένα νέο Γουδί.

(ΥΣ: Κλείνοντας το άρθρο οφείλουμε να αποδώσουμε τα εύσημα στον αναλυτή Δημήτρη Καζάκη για την ευστοχία με την οποία πρόβλεψε τη μοίρα της Κύπρου σπάζοντας την προπαγάνδα των ευροατλαντικών φερέφωνων ήδη από το 2012. Ιδού τι έγραφε τότε:

«Με άλλα λόγια η Κύπρος θα υποστεί την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας εντός της ευρωζώνης, μόνο γιατί οι τράπεζές της πρέπει να φορτώσουν τις ζημιές από την κερδοσκοπία τους με χρέη στις πλάτες του φορολογούμενου. Η συνέχεια και η κατάληξη είναι γνωστή. Η μετατροπή της Κύπρου σε ένα είδος ευρωπαϊκού προτεκτοράτου που θα προσιδιάζει στα νησιά-αποικίες του Ατλαντικού για μεγιστάνες των αγορών και με τους ιθαγενείς ρε ρόλο καλοθελητή υποταχτικού για όλες τις δουλειές. Η ολοκληρωτική παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της Κύπρου στους παλιούς αποικιοκράτες είναι πια θέμα χρόνου. Και πολύ κράτησε. Το δίλλημα έχει διατυπωθεί ήδη: εθνική κυριαρχία, ή χρεοκοπία;

… Ελπίζω μόνο η επίσημη προπαγάνδα της Κύπρου να μην στέρησε από τους Κυπρίους την δυνατότητα ορθής κρίσης, γιατί διαφορετικά πολύ σύντομα θα κληθούν να θρηνήσουν για το νησί τους. Κι αυτή την φορά οριστικά.»

http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2012/06/blog-post_8062.html)

 

---

[1] http://www.efylakas.com/archives/16238

Read More »