Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μόνο η αρχή. Κι έχει πάρει μια τροπή υπέρ της Ρωσίας που μοιάζει αδύνατο να αντιστραφεί. Οι Ουκρανοί ξεμένουν από αεράμυνα, πολεμοφόδια, ηθικό και φαντάρους. Κι αυτό δεν είναι κάποια ρωσική προπαγάνδα καθώς επιβεβαιώνεται κι από Ουκρανούς στρατιωτικούς αλλά και από την εικόνα στο πεδίο των μαχών.
Η Ουκρανία, ήταν η κόκκινη γραμμή για την Ρωσία, που έβλεπε, παρά τις αρχικές άτυπες συμφωνίες για μη επέκταση, την Δύση και το ΝΑΤΟ να επεκτείνεται όλο και περισσότερο στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.
Η εισβολή του 2014 και η ειδική στρατιωτική επιχείρηση το 2021, ήταν απολύτως αναμενόμενη, αναπόφευκτη λόγω των πρακτικών της Δύσης και προβλέψιμη.
Όπως είχα επίσης προβλέψει, ότι ο πόλεμος δεν θα ήταν περίπατος για καμιά από τις δύο πλευρές αλλά θα ήταν ένας μακροχρόνιος, διαρκώς κλιμακούμενος πόλεμος φθοράς, με την Ρωσία να έχει το στρατηγικό πλεονέκτημα σε βάθος χρόνου, καθώς αποδείχτηκε ευπροσάρμοστη και έχει τις πρώτες ύλες σε αντίθεση με την Ουκρανία που οι υποδομές της καταστρέφονται και εξαρτάται ολοκληρωτικά από την Δυτική βοήθεια και επομένως και από την πολιτική κατάσταση.
Και η πολιτική κατάσταση αλλάζει στην Δύση, καθώς οι δυτικοί πληθυσμοί, δεν αντέχουν πλέον να κάνουν δραματικές θυσίες και μάλιστα για έναν πόλεμο που βλέπουν να χάνεται.
Το μάντρα των πολιτικών όμως, παραμένει το ίδιο: Η Ρωσία πρέπει να ηττηθεί, γιατί αν νικήσει, θα πάρουν θάρρος κι άλλοι και η δυτική κυριαρχία θα τεθεί σε κίνδυνο. Κι αυτό είναι ένα ακόμη παραλήρημα μιας συνεχιζόμενης ηλιθιότητας με μπόλικη ψευδαίσθηση μεγαλείου, καθώς η δυτική κυριαρχία, απλά δεν υπάρχει πλέον και συνεχώς θα συρρικνώνεται.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Μακρόν, δήλωσε πως θα στείλει στράτευμα 2.000 ατόμων αν η αργή αλλά σταθερή επέλαση των Ρώσων συνεχιστεί, ενώ παρόμοιες δηλώσεις κάνουν και οι Βρετανοί.
Ο Μακρόν, λέει το μακρύ και το κοντό του. 2000 Γάλλοι στρατιώτες δεν πρόκειται να αλλάξουν την έκβαση του πολέμου. Ούτε 100.000 δυτικοί στρατιώτες μπορούν να το αλλάξουν. Μπορούν να το καθυστερήσουν, να κερδηθούν κάποιες μάχες σε κάποια μέτωπα, αλλά όχι να αλλάξουν την τελική έκβαση.
Το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι να αυξηθεί το κόστος του πολέμου και η κλιμάκωση με τη Δύση. Και το κόστος του πολέμου το πληρώνει βαρύτερα η Ουκρανία και η Ευρώπη που αντιμετωπίζει σε συνδυασμό με τις καταστροφικές πολιτικές αντιμετώπισης της πανδημίας, κρίση κόστους ζωής και κίνδυνο αποβιομηχανοποίησης, με τα προϊόντα της να είναι όλο και λιγότερα ανταγωνιστικά λόγω του μεγάλου κόστους ενέργειας.
Ακόμη και η Γαλλία, που το ενεργειακό της μείγμα καλύπτεται από τα πυρηνικά της εργοστάσια, βλέπει σταδιακά να χάνει χώρες της Αφρικής από τις οποίες έπαιρνε κοψοχρονιά τις πρώτες ύλες και θα πρέπει να πληρώνει για αυτές σε τιμές αγοράς.
Όσο για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, είναι λίγο περίεργο να θεωρούμε ότι αυτό που προκάλεσε τον πόλεμο στην Ουκρανία, η απόπειρα της ένταξης της Ουκρανίας στο δυτικό στρατόπεδο και η στρατικοποίηση της για τον περιορισμό της Ρωσίας, θα έχει αυτή τη φορά αποτρεπτικό αποτέλεσμα για μια Ρωσία που είναι ισχυρότερη από ότι όταν άρχισε τον πόλεμο και βρίσκεται πλέον σε πολεμική οικονομία.
Ποιο είναι το plan B της Ευρώπης λοιπόν;
Μα να κάνει κι αυτή τις οικονομίες της πολεμικές, με τις συνεχείς αναφορές ότι η Ρωσία, ετοιμάζεται να επιτεθεί στο ΝΑΤΟ το 2026.
Περισσότερα, στο ημισυνδρομητικό
petrosarguriou@substack.com
