Η ελληνική πολιτική σκηνή, έχει διολισθήσει στην γραμμή των γερμανών και των αμερικάνων: Whatever it takes, να μην γίνει ούτε καν επεισόδιο με την Τουρκία, πόσο μάλλον πόλεμος.
Από το ούτε σπιθαμή παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο να πάμε στην Χάγη κι ας χάσουμε κι ένα 10%, είναι 10% παραχωρήσεις δρόμος. Kαι είναι μόνο η αρχή.
Ας καθίσεις στο ίδιο τραπέζι με τον Ερντογάν. Σε κάθισαν οι Γερμανοί μερικούς μήνες πριν, και είδες τι επακολούθησε.
Όταν ο άλλος, δεν θέλει να διαπραγματευτεί και η φιλοδοξία του είναι αυτό ακριβώς αυτό που κάνεις, δηλαδή το να μην προχωρείς στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων σου, ώστε πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά του να ‘ναι, παίζεις ένα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα.
Η εκχώρηση κι άλλης Ελλάδας σε έναν διαρκή εχθρό, σερβίρεται στους Έλληνες με μπόλικη σαντιγί: Είμαστε έτοιμοι για πόλεμο αλλά κάνουμε τα πάντα για να τον αποφύγουμε, θέλει να μας σύρει σε ένα θερμό επεισόδιο για να μας σύρει αυτός υπό αυτές τις συνθήκες στην Χάγη, και δεν θα το κάνουμε το χατίρι, εμείς θα τον πάμε στην Χάγη κι όχι αυτός εμάς και άλλου τέτοιου είδους κουτοπονηριές, είναι σαν να χουν βγει από τριτοκλασάτες γερμανικές και αμερικάνικες δεξαμενές σκέψεις που έχουν αντικείμενο το «πώς να πουλήσεις τα πάντα στους Έλληνες».
Ας δούμε την κατάσταση ρεαλιστικά.
Μετά από πολλά χρόνια της τακτικής του τραβάω το σκοινί στα άκρα και το αφήνω λιγάκι για να μαζέψω ότι έδαφος έχω κερδίσει, σήμερα, ο Ερντογάν χάνει.
Χάνει επιρροή στη Λιβύη, στη Συρία δεν μπορεί να κρατηθεί για πάντα και χάνει λεφτά σε σκοπούς που μοιάζουν σήμερα χαμένοι.
Μετά από εφήμερα κέρδη που αποκτήθηκαν μέσω τεράστιων ρίσκων, όπως ο κίνδυνος σύγκρουσης με Αμερικάνους και Ρώσους, ο Ερντογάν, βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο.
Ακόμη και ο πρόεδρος της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ακιντζί, δεν αντέχει άλλο να αποτελεί αυτή προσάρτημα και εργαλείο του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού και για αυτόν το λόγο ο Ερντογάν έχει ρίξει όλο το βάρος του για να τον συντρίψει και να εκλέξει τον δικό του πρόεδρο, τον Τατάρ.
Ο πόλεμος Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν και η εμπλοκή του Ερντογάν σε αυτόν, έχει βάλει την Τουρκία σε κίνδυνο όχι απλά ρήξης αλλά σύγκρουσης με την Ρωσία, για μια ακόμη φορά. (Επ' ευκαιρίας, να εκφράσω και δημοσίως την πλήρη αλληλεγγύη και στήριξη μου στους Αρμένιους, με τους οποίους μας ενώνουν με δεσμούς αίματος τα δεινοπαθήματά μας από την τουρκική βαρβαρότητα αλλά και πολλά περισσότερα πέραν αυτής)
Το αφήγημα του ότι η Τουρκία είναι μια περιφερειακή υπερδύναμη, με κάθε δικαίωμα στο να επιδιώκει τα γεωπολιτικά της συμφέροντα όπου και όπως αυτή κρίνει, εκμεταλλευόμενη την σύγκρουση συμφερόντων των άλλων μεγάλων δυνάμεων, καταρρέει, όπως και αυτό της προστάτιδας και εγγυήτριας δύναμης του Μουσουλμανικού κόσμου.
Ο Ερντογάν, τράβηξε το σκοινί πέραν των δυνατοτήτων που ο ίδιος είχε, όντας θύμα των επιτυχιών του των προηγουμένων χρόνων.
Ο Ερντογάν, δεν έχει πλέον ούτε καν στρατηγική εξόδου, εδώ που έχει φέρει τα πράγματα.
Οπότε, θα τον βλέπουμε όλο και περισσότερο να εξάγει τα αδιέξοδα του στην μοναδική περιοχή που μπορεί να αποκομίσει κέρδη, έστω και για εσωτερική κατανάλωση.
Την περιοχή μας.
Ο παραλογισμός είναι η μόνη στρατηγική που έχει απομείνει στον Ερντογάν. Και αυτό, όχι γιατί ο ίδιος είναι τρελός αλλά γιατί δεν υπάρχει πλέον στρατηγικό όραμα, ούτε στρατηγική απεμπλοκής που να του επιτρέψει να κρατήσει την εξουσία της Τουρκίας στα χέρια του.
Έτσι ανοίγει την παραλία της Αμμοχώστου, επιχειρεί να ελέγξει τις τουρκοκυπριακές εκλογές, στήνει τον στόλο του απέναντι μας, δοκιμάζει σε σενάρια τους S400 κατά της αμερικανικής αεροπορίας.
Με αυτόν τον Ερντογάν, δεν διαπραγματεύεσαι, γιατί δεν έχει κάτι να διαπραγματευτεί μαζί σου. Θέλει να σου πάρει όσα περισσότερα γίνεται σαν τον κοινό κλέφτη και εκβιαστή.
Ο μόνος τρόπος είναι να τον παραδειγματίσεις.
Επιχειρησιακά, μέχρι τώρα, τα έχουμε πάει περίφημα, αποκρούοντας όλες τις τουρκικές προκλήσεις.
Διπλωματικά όμως, χάνουμε. Οι λεκτικές καταδίκες και μόνο είναι σιωπηρή στήριξη προς τον Ερντογάν, παρότι ο ίδιος έχει ξεφτιλίσει την πιστή του σύμμαχο στη Δύση, την Μέρκελ, μη δείχνοντας καμία καλή πρόθεση, σεβασμό και αναγνώριση στις πρωτοβουλίες της γερμανικής προεδρίας, που γέρνουν σαφέστατα υπέρ της Τουρκίας.
Και οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός, δεν μπορεί να εξαντλείται και να αναλώνεται η ελληνική στρατηγική σε αυτές, αλλά χρησιμοποιείτε ως κάτι που οι πολιτικοί μας το θέλουνε για εσωτερική κατανάλωση, για να μας πούνε, είδατε, περνάει ο λόγος μας στην ΕΕ.
Και παρότι, διπλωματικά φαίνεται να έχουμε ένα κοινό μέτωπο με την Κύπρο, πάλι μακριά βρίσκεται, και σε πολύ σημαντική απομόνωση, λες και το προβληματικό παιδί είναι η Κύπρος και όχι ο κατακτητής της που λέγεται Τουρκία.
Η πραγματικότητα, έχει γειώσει τον πρόεδρο Αναστασιάδη, που από υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν, είναι πλέον η μοναδική πολιτική φωνή στην Δύση που βροντοφωνάζει τι είναι, τι έχει κάνει και τι θέλει να κάνει η Τουρκία του Ερντογάν.
Για χρόνια, ήμασταν οι πρεσβευτές καλής θέλησης της Τουρκίας στη Δύση, τα γκαρσόνια τους, για να τους κατευνάσουμε. Και είδαμε που οδήγησε αυτό.
Τώρα, το πολιτικό μας σύστημα, λειτουργεί σαν πρεσβευτής των Αμερικάνων και των Γερμανών, ώστε να μην διαλυθεί ακόμη περισσότερο ο άξονας των δυτικών συμμαχιών.
Όταν όμως λειτουργείς με γνώμονα τα συμφέροντα άλλων, πολιτικός μπορείς να είσαι μεν, Έλληνας δεν νοείται όμως να θεωρείσαι.
Οι ¨φίλοι¨ μας οι Αμερικάνοι λένε «πως δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα, χωρίς αυγά. Και στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει να είναι δύο αυγά Τουρκίας.
Ειδάλλως, έχουμε πολλά αυγά φιδιού να εκκολάψουμε ακόμα. Και δυό κόρφους στοργικούς και φιλόξενους για να φιλέψουμε κάθε είδους ερπετά, με τα φίδια να είναι η μεγάλη μας αδυναμία.
(Για όσους αναρωτιούνται γιατί δεν έγραφα για τα ελληνοτουρκικά τόσο καιρό, η προφανής απάντηση είναι ότι έγραφα το βιβλίο μου για τον Covid «Χωρίς ανάσα, τα χρονικά του Μεγάλου Φόβου» (εκδ ETRA, Νοέμβριος 2020) και η λιγότερο προφανής για όσους δεν παρακολουθούν τακτικά το blog μου για αρκετό καιρό, είναι ότι ξελαρυγγιάστηκα να προειδοποιώ για όλα αυτά που ζούμε σήμερα, αρκετά χρόνια πριν)
Αφιερωμένο στον Μεγάλο Εκπλιπόντα, Γιώργο Δελαστίκ. Γινόμαστε όλο και φτωχότεροι.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18/10/2020
