Μακεδονία ξακουστή

Δύο λέξεις μπορώ να χρησιμοποιήσω για τις χθεσινές εξελίξεις στο κοινοβούλιο των Σκοπίων:

Ουπς και Άουτς.

Οι εκτιμήσεις μου που θέλαν την συμφωνία των Πρεσπών να έχει ακόμη μεγαλύτερες επιπτώσεις για το ψευτοκράτος των Σκοπίων, έπεσαν έξω, τουλάχιστον στην παρούσα φάση.

Υπερεκτίμησα τη Ρωσική επιρροή και υποτίμησα την βαλκανική διαφθορά.

Το μπαλάκι τώρα περνά στην δίγλωσση ελληνική κυβέρνηση αν και οι εκπλήξεις δεν είναι παντελώς απίθανες.

Ο Κοτζιάς βιάστηκε για δύο μέρες. Το ίδιο και ο Τσίπρας.

Κι οι δυό τους θα πρεπε να είχαν μεγαλύτερη πίστη στην κοινοβουλευτική διαφθορά και τη δύναμη της εξαγοράς συνειδήσεων.

Εκβιασμοί και δωροδοκίες στο όνομα της δημοκρατίας. Αυτό συνέβη.

Γνωρίζουμε ήδη ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει λαδώσει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ζάεφ αγοράζοντας τη μαϊμού ενεργειακή του εταιρία και φορτώνοντας το πτώμα στη ετοιμοθάνατη ΔΕΗ.

Αυτά που συμβαίνουν είναι απλά απίστευτα.

Ο Καμμένος πριν από τρεις μέρες αναφέρθηκε σε 50 εκατομμύρια που μοίρασε ο George Soros για να περάσει η συμφωνία.

Κι είναι αλήθεια ότι ο Σόρος έχει επενδύσει βαρύτατα στα Σκόπια, με τη συμβολή μάλιστα και της αμερικανικής κυβέρνησης. Μόνο το USAID από το 2012 ως το 2016 χρηματοδότησε με 5 μύρια δολάρια την Σκοπιανή οργάνωση του Σόρος.

Χθες ο Υπουργός Αμύνης έγραψε «Ποιός θα φανταζόταν ότι στην Ευρώπη των αξιών και της δημοκρατίας οποίος δεν ψηφίζει κατά τις εντολές προφυλακίζεται και οποίος συμμορφώνεται παίρνει μπόνους 2.000.000€ μαύρο χρήμα. Ντρέπομαι»

Αυτές είναι σοβαρότατες καταγγελίες από Υπουργό Αμύνης όσο ασόβαρο κι αν είναι το φυσικό πρόσωπο. Είναι καταγγελίες που θα σήκωναν το λιγότερο διπλωματικό επεισόδιο.

Η αντιπολίτευση των Σκοπίων έκανε πιο μετριοπαθείς καταγγελίες. Μίλησε για απόπειρες δωροδοκίας. Αλλά και για απειλές κατά της ζωής βουλευτών της και των οικογενειών τους.

Αυτό είναι πολύ σοβαρότερο.

Ο ήλιος των Σκοπίων πλησιάζει στο στερέωμα των άστρων της Ευρωσημαίας.

Κλείνοντας, ας υπενθυμίσουμε το πώς είχαν οι χαιρετίσει οι Τζορτζ και Αλεξάντερ Σόρος την συμφωνία των Πρεσπών : «τόσο η Ευρώπη όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να γίνουν ενθουσιώδεις υποστηρικτές αυτής της οικονομικής ένωσης στα Βαλκάνια. Θα είναι μια χαλαρή ένωση κρατών ενωμένων από το ελεύθερο εμπόριο και την κυκλοφορία ανθρώπων και αγαθών, όπως ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση τις πρώτες ημέρες της».

Ωραίο το όραμα αυτό αλλά υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που δεν το κάνει και τόσο ελκυστικό: Η Ελλάδα είναι η μοναδική βαλκανική χώρα που έχει αποκλειστικά σκληρό νόμισμα το οποίο δεν ορίζει: Το Ευρώ.

Πως είναι δυνατόν να ωφεληθεί από το ελεύθερο εμπόριο μια χώρα με σκληρό νόμισμα όταν όλες οι υπόλοιπες έχουν μαλακά και ως εκ τούτων οι τιμές των προϊόντων της και των υπηρεσιών της είναι υπερδιπλάσιες από αυτές των γειτονικών χωρών;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 20/10/2018

Read More »

Γιατί παραιτήθηκε ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς;

Στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μου έγραφα: «Μετά την καταγέλαστη «καθαρή έξοδο» και την αποτυχία του Σκοπιανού δημοψηφίσματος, υπάρχει μια στροφή στην εξωτερική πολιτική της «Ελληνικής» κυβέρνησης η οποία αυξάνει τον τυχοδιωκτισμό της ακόμη παραπάνω καθώς καταλαβαίνει πλέον ότι δεν ο Τσίπρας δεν έχει τίποτε παραπάνω να δώσει στους Γερμανούς. Τα έχει δώσει ήδη σχεδόν όλα.»

Η παραίτηση Κοτζιά και η ανάληψη του υπουργείου εξωτερικών είναι το πιο η πιο ηχηρή απόδειξη αυτής της στροφής.

Γιατί όμως παραιτήθηκε ο κος Κοτζιάς, ο άνθρωπος που κατά δήλωσή του θα έλυνε όλα τ΄άλυτα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας;

Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν το πρώτο απολύτως προαπαιτούμενο επίπεδο της σκαλωσιάς της εξωτερικής πολιτικής που ήθελε να χτίσει ο Κοτζιάς, με μια Ελλάδα μικρότερη αλλά ενεργότερη και χρήσιμη σε μια χώρα που στην πραγματικότητα δεν έχει εξωτερική πολιτική από το 2009.

Σειρά είχαν η Αλβανία και η Κύπρος.

Παρά τον όποιο ρόλο είχε ο Κοτζιάς στο περιβάλλον Σημίτη και ΓΑΠ, είχε επί χρόνια διαμορφώσει ένα προφίλ που του επέτρεπε να έχει τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις από την πλευρά του πατριωτικού χώρου από οποιονδήποτε άλλο υπουργό θα επιχειρούσε μια τέτοια εξωτερική πολιτική, αυτή των παραχωρήσεων με αντάλλαγμα ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ελλάδα.

Η παραίτηση Κοτζιά δεν ήταν απλά μια διένεξη με τον Πάνο Καμμένο σε προσωπικό επίπεδο.

Όπως είπαμε, το να περάσει η συνταγματική αναθεώρηση στα Σκόπια ήταν προαπαιτούμενο για να αναπτύξει ο Κοτζιάς και τα επόμενα στάδια της εξωτερικής πολιτικής του.

Παρά τα δημοσιεύματα για τα αντίθετο, ο Κοτζιάς γνώριζε το σε πόσο δύσκολη θέση βρισκόταν ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζάεφ που αδυνατούσε να προσεταιριστεί τους 8 βουλευτές της αντιπολίτευσης που του έλειπαν για να φτάσει τον κρίσιμο αριθμό των 80.

Προειδοποίησε πως οι δηλώσεις του Καμμένου έβλαπταν άμεσα τον Ζάεφ και τον στόχο του, πως θα μπορούσαν άλλωστε να μην βλάπτουν οι δηλώσεις του Υπουργού Αμύνης;

Αλλά όπως αποκαλύπτει και το πικρόχολο τιτίβισμα του ΥΠΕΞ μετά την παραίτηση του, ο πρωθυπουργός και άλλοι υπουργοί κώφευαν, μαθημένοι καθώς είναι στην μικροπολιτική της Ελλάδας κι όχι στην γεωπολιτική.

Μια ώρα πριν παραιτηθεί ο Κοτζιάς, το VMRO, το εθνικιστικό κόμμα που αποτελεί την μείζονα αντιπολίτευση από την οποία ο Ζάεφ επιχειρούσε να αντλήσει τους 7 βουλευτές, ενθαρρυμένο από τον σπαραγμό μεταξύ του έλληνα υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Αμύνης, κήρυξαν την συμφωνία των Πρεσπών πολιτικά νεκρή.

Αυτό πρέπει να ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του Κοτζιά.

Η παραίτηση του επιτάχυνε τις εξελίξεις στα Σκόπια για τις οποίες μάταια προειδοποιούσε.

Μαθαίνοντας τα νέα, δύο ώρες μετά η κοινοβουλευτική ομάδα του VMRO αποσύρεται από τη συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση.

Αν μέχρι και χθες, οι πιθανότητες που είχε ο Ζάεφ για να περάσει η συμφωνία από τα Σκόπια ήταν λίγες, από σήμερα είναι ελάχιστες.

Επόμενο αναγκαστικό βήμα είναι οι εκλογές στα Σκόπια με τα ποσοστά του Ζάεφ σαφέστατα συρρικνωμένα και σε ένα κλίμα πόλωσης που μπορεί να φύγει –ξανά- εκτός ελέγχου.

Η επιλογή Καμμένου αντί Κοτζιά θα έχει φυσικά και τις επιπτώσεις της και στο κυβερνών Κόμμα αλλά και στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αναλάβει πλέον το υπουργείο εξωτερικών τη στιγμή που δεν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει στον διεθνή παράγοντα και όταν στο μάτια του έχει πλέον κάποιο μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι ευθύνης για το ναυάγιο των Πρεσπών αφού επέλεξε τον Καμμένο αντί του Κοτζιά.  

Και κάπου εδώ ξεκινάει το καινούργιο περιπετειώδες κεφάλαιο του μικρού τυχοδιώκτη που φοράει μια χώρα σαν ζακέτα ή την σέρνει σαν κουβέρτα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 17/10/2018

Read More »