Οι νεκροθάφτες του σοσιαλισμού

Οι νεκροθάφτες του σοσιαλισμού.

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

 

Τι καλύτερο από το ακούμε ένα μύθο κατασκευασμένο από έναν άνθρωπο με ευρύτητα πνεύματος και πολυσυλλεκτική παιδεία για να μας νανουρίζει τις κρύες νύχτες των μνημονίων;

Αναφέρομαι στους μύθους του Γιάννη Βαρουφάκη, του ξενοτραφή καθηγητή οικονομικών, οικογενειακού φίλου των Παπανδρέου και σύμβουλο του τότε αρχηγού της (αν)αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργου Παπανδρέου τον οποίο και εγκατέλειψε όταν αντιλήφθηκε ότι ο μέλλοντας πρωθυπουργός έχει πάρει τον στραβό το δρόμο.

Παρότι δεν υπάρχει καμιά υπόνοια πολιτικής ευθύνης για τον κο Βαρουφάκη καθώς  ο ίδιος κάνει παρεμβάσεις μόνο ως σκεπτόμενος ειδικός, ο κος Βαρουφάκης διαλέγει να φορτώνεται στην πλάτη του μια άλλη είδους ευθύνη, να επιμερίζεται το ασήκωτο ηθικό βάρος της πρωθυπουργικής θητείας του Γεώργιου Παπανδρέου παρέχοντας του ισχυρά άλλοθι για τα εγκλήματα που διέπραξε εις βάρος του ελληνικού λαού.

Μετά το άλλοθι περί πολιτικής ευθύνης όπου ο Βαρουφάκης θέλει τον τέως υπουργό οικονομικών Γεώργιο Παπακωνσταντίνου να είναι ένας αλαζόνας ηλίθιος και τον Παπανδρέου να είναι ένας ανίδεος που διάλεξε τον λάθος άνθρωπο για τη σωστή δουλειά, (η αποδόμηση του βαρουφάκιου μύθου στο http://agriazwa.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html), μετά την υπεράσπιση του κερδοσκόπου «κοινωνικού μηχανικού» George Soros απέναντι στην «Σοροφοβική» ελληνική κοινή γνώμη που ανέλαβε ο κος Βαρουφάκης (περισσότερα στο http://agriazwa.blogspot.gr/2012/06/blog-post_10.html) , ο Γιάννης ο Βαρουφάκης επιστρέψε με έναν μύθο πλαισίου στον οποίο μπορούν να ενταχθούν οι προηγούμενοι μύθοι που παρείχαν ισχυρά άλλοθι σε απεχθείς πολιτικούς και οικονομικούς εγκληματίες. Δεν φταιν τα πρόσωπα. Ο σοσιαλισμός σαν πολιτική είναι καταδικασμένος στις συνθήκες του 21ου να επαναλαμβάνει τα λάθη του και να καταστραφεί από αυτά.

Στο άρθρο του «Ο θάνατος της Σοσιαλδημοκρατίας» (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=20740), ανάμεσα στα πολλά εύστοχα που περιγράφει, ο κος Βαρουφάκης δίνει μια κεντρική γραμμή που περισσότερο ύποπτη παρά εύστοχη είναι:

Με ελάχιστες εξαιρέσεις οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες είχαν καλές προθέσεις και πίστη στο όραμα της Σοσιαλδημοκρατίας: Υποτάχθηκαν και έκαναν κάθε δυνατή παραχώρηση στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα όχι για να εξυπηρετήσουν τα μεγάλα συμφέροντα αλλά για να εξασφαλίσουν από τα σκανδαλώδη υπερκέρδη του πόρους (ψίχουλα τα λέει ο κος Βαρουφάκης και ορθώς) από τα υπερκέρδη του αχαλίνωτου πλέον καζινοκαπιταλισμού.

Άκουσον, άκουσον. Είναι δηλαδή σαν να λέει ο κος Βαρουφάκης ότι μια ολόκληρη πολιτική αποφάσισε να δώσει το ελεύθερο σε εγκληματίες ώστε από τα υπερκέρδη της εγκληματικότητας να βρεθούν πόροι για το κοινωνικό κράτος. Αυτό ισχυρίζεται ο κος Βαρουφάκης. Και ότι έπειτα οι φουκαριάρηδες οι πολιτικοί βρέθηκαν όμηροι στα χέρια των εγκληματιών τους οποίους οι ίδιοι άνδρωσαν.

    Κύριε Βαρουφάκη. Σταματήστε να υποτιμάτε την ευφυΐα μας. Οι πολιτικοί που αναφέρετε δε βρέθηκαν όμηροι του σοσιαλιστικού οράματος στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης.

Ήταν αυτοί οι ίδιοι που συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτών των συνθηκών διεισδύοντας σε κεντρικές πολιτικές σκηνές υπό την προβιά του σοσιαλισμού.

 Δεν ήταν τίποτε άλλο παρά πράκτορες του καζινοκαπιταλισμού που θα εξευτέλιζαν το Σοσιαλισμό, μια από τις πολιτικές ιδεολογίες που μπορούσαν να βάλουν φραγμούς στην άνευ όρων επέλαση των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, για να παραδώσουν αμαχητί τις κοινωνίες και τα κράτη στα χέρια των ολιγαρχιών.

Ας ανοίξουμε λοιπόν το οικογενειακό άλμπουμ πολιτικών προσώπων που αναφέρετε με στιγμιότυπα που συνέλεξα για τις ανάγκες ενός βιβλίου μου που μάλλον δε θα εκδοθεί ποτέ.

Πάμε λοιπόν στον αγαπητό μας καγκελάριο Schroeder ο οποίος «βοήθησε» τη Γερμανία να σταθεί στα πόδια της στις δύσκολες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης δημιουργώντας μια στρατιά εργατικών ζόμπι, εργαζόμενων-ανέργων μέσω της «ελαστικής απασχόλησης».

Ξέρετε σε ποια εταιρία βρέθηκε ως σύμβουλος ο καγκελάριος αφού ολοκλήρωσε το έργο του; Μα στη NM Rothschild, της παλιάς και ακόμη κραταιάς δυναστείας των Rothschild (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=newsarchive&sid=aGKZjqWegR1Y).

(O Schroeder με τον Βαρώνο Eric De Rothschild στον οικογενειακό πύργο των Rothschilds Chateu Lefit)

Ας πάμε στον Αντωνάκη τον Blair, τον φυντάνι των εργατικών που ξεπέρασε σε νεοφιλελεύθερο ζήλο ακόμη και τη σιδερά κυρία, τη Margaret Thatcher (σύμβουλοι της οποίας κατά την αντικοινωνική της και απάνθρωπη, με άλλα λόγια νεοφιλελεύθερη θητεία της ήταν ποιοι άλλοι; Οι Rothschild: http://www.ft.com/cms/s/0/bc213b2a-71ef-11e1-90b5-00144feab49a.html#axzz2MepDEXhk)

Ο (αντι)εργατικός ο Tony o Blair λοιπόν είχε τόσο στενές σχέσεις με τον μεγιστάνα των Media Rupert Murdoch που μετά το πέρας της αντικοινωνικής και απάνθρωπης, με άλλα λόγια νεοφιλελεύθερης θητείας του αυτοί συνδέθηκαν με οικογενειακά δεσμά: To 2011 o Blair έγινε νονός της εννιάχρονης κόρης του 80χρονου μεγιστάνα την οποία και βάφτισε στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού(http://www.guardian.co.uk/politics/2011/sep/05/tony-blair-murdoch-family-fold)! Εκπλαγήκατε ή όχι ακόμη;

(Blair και Murdoch το 2008)

Αλλά ας πάμε και στον Δημοκρατικό το Βασιλάκη τον Clinton που επέτρεψε ακόμη περισσότερη ασυδοσία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.  Με την αναγγελία του γάμου της Lynn Forester με τον Evelyn de Rothschild, το ζεύγος δέχθηκε πρόσκληση από τους Clinton να περάσουν το μήνα του μέλιτος τους, μπορείτε να φανταστείτε που; Στον Λευκό Οίκο. Μάλιστα. Στον Λευκό Οίκο! (http://news.sky.com/story/628428/i-love-my-country-over-my-party)

(Clintons και Rothschilds αρχοντικό των δεύτερων στο ανάκτορο του Kessington στο Λονδίνο, 2004)

Καταλαβαίνετε γιατί χρησιμοποιώ τον όρο «πράκτορες του καζινοκαπιταλισμού»;

Νομίζατε ότι αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα; Φυσικά και όχι. Αλλά ας γυρίσουμε στα «δικά μας» και στον «πλανεμένο» σοσιαλιστή φίλο σας το Γεώργιο Παπανδρέου, της πολιτικής δυναστείας των Παπανδρέου. Δεν ξέρουμε τι σχέση είχε η πολιτική δυναστεία τους με τη χρηματοπιστωτική δυναστεία των Rothschild. Οι σχέσεις Παπανδρέου με τον Soros γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρες. Και οι σχέσεις Soros-Rothschild είναι δεδομένες χωρίς αυτό να σημαίνει εξ’ επαγωγής σχέσεις και χωρίς να τις αποκλείει.

(Παπανδρέου και David de Rothschild, Αθήνα 2009)

Σε παλαιότερο άρθρο μου διερεύνησα το ενδεχόμενο οικογενειακής σχέσης ΓΑΠ-Soros χωρίς να μπορώ φυσικά να είμαι καταληκτικός (//agriazwa.blogspot.gr/2011/11/blog-post_14.html) με σύνδεσμο το μακαρίτη «δημοκρατικό» γερουσιαστή Tom Lantos, τον άνθρωπο που είχε τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τους πολέμους των αμερικανών εναντίον του Ιράκ.

Οι σχέσεις όμως των Παπανδρεϊκών ΜΚΟ με τις ΜΚΟ του Soros είναι δεδομένες. Και μιας που η λέξη παιδομάζωμα είναι της μόδας ας αναφερθούμε σε ένα πραγματικό παιδομάζωμα για το οποίο λίγοι ως συνήθως ενημερώθηκαν και για το οποίο συνεργάστηκαν Παπανδρεϊκές και ΜΚΟ του Soros. Όπως περιέγραφα σε άρθρο μου του 2011:

«…Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στις οργανώσεις και τα ιδρύματα: Το Seeds for Peace είναι μια οργάνωση που σύμφωνα με την ίδια «είναι αφοσιωμένη στο να εφοδιάζει νέους ηγέτες από περιοχές με συγκρούσεις με τις ηγετικές ικανότητες που απαιτούνται… Από 46 παλαιστίνιους και Αιγύπτιους εφήβους το 1993, η οργάνωση επέκτεινε τον προγραμματισμό της για να περιλαμβάνει νέους ηγέτες από την Νότια Ασία, την Κύπρο και τα Βαλκάνια. Το δίκτυο ηγεσίας της σήμερα περικλείει πάνω από 4300 νεαρούς ανθρώπους»

Τι σχέση έχει η οργάνωση με το θέμα μας; Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Seeds of Peace εφορμά στα Βαλκάνια. Ορμητήριο και κέντρο αναφοράς είναι η Ελλάδα. To 2000 το Seeds of Peace Balkans Program ξεκινά από το ολυμπιακό χωριό. Από κει θα ξεκινήσει τον αμερικάνικο γενιτσαρισμό και θα στρατολογήσει εκατοντάδες νέους από την Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Κόσσοβο, την Γιουγκοσλαβία, την «Μακεδονία» (όπως ονομάζει το ίδρυμα τα Σκόπια), την Αλβανία και θα τους μαζέψει στο «αρχηγείο» της στο Main των ΗΠΑ. Η οργάνωση ονομάζει εφήβους και νέους ως ηγέτες. Προκατασκευασμένοι ηγέτες… Με τη λογική ποδοσφαιρικού συλλόγου, η οργάνωση αντί να εξαγοράσει ηγέτες, τους κατασκευάζει μέσω των φυτωρίων της… Και πάλι θα μου πείτε τη σχέση έχει αυτό με το θέμα μας; Η επιλογή των νέων γίνεται μέσω των ιδρυμάτων του Σόρος. Και το πρόγραμμα ξεκίνησε στο ολυμπιακό χωριό με τη βοήθεια του ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου…»

Παιδομάζωμα και γενιτσαρισμός.

Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα. Όπως είχα προβλέψει από τις αρχές της θητείας ΓΑΠ, μόλις αυτός εξασφάλιζε το ότι η Ελλάδα θα βρισκόταν σε αναπόδραστη τροχιά καταστροφής θα εγκατέλειπε το καράβι και θα αμειβόταν με μια θέση σε διεθνείς οργανισμούς (δια του λόγου το αληθές, Δεκέμβριος 2010 http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-l-etat-c-est-moi.html).

Δεν τα κατάφερε και τόσο καλά. Τώρα, ο  άνθρωπος που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην Ελλάδα και έβαλε σε περιπέτειες το ευρωπαϊκό οικοδόμημα για χάρη του ευροφεντεραλισμού, το παίζει ακαδημαϊκός που διδάσκει τον «ανασχεδιασμό της Ευρώπης», πρώτα στο Harvard και τώρα στο Columbia όπου και στις 27 Φεβρουαρίου του 2013 βρέθηκε ως ομιλητής σε πάνελ (http://www.sipa.columbia.edu/). Ας δούμε ποιοι ήταν μαζί του στο  πάνελ:  

Kemal Dervish, φίλος του ΓΑΠ, πρώην της Παγκόσμιας Τράπεζας, νυν του χρηματοδοτούμενου και από τα ιδρύματα Soros Brooking Institute, τακτικός σύνεδρος του συνεδρίου της Κύμης που διοργάνωναν οι Παπανδρεϊκές ΜΚΟ. Φήμες τον θέλαν να παίρνει τη θέση του έκπτωτου Strauss Kahn με τον οποίο ο ΓΑΠ είχε προσυνεννοηθεί την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ.

Joseph Stiglitz: Φίλος του ΓΑΠ, τακτικός σύνεδρος του συνεδρίου της Κύμης που διοργάνωναν οι Παπανδρεϊκές ΜΚΟ, πρώην της Παγκόσμιας Τράπεζας, «επικριτής» του «κακού» ΔΝΤ.

 George Soros. Κερδοσκόπος και «κοινωνικός μηχανικός» προκειμένου κλειστές κοινωνίες να ανοίξουν για να επελάσουν τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.  

(Από αριστερά προς δεξιά: Dervis, Stiglitz, Παπανδρέου, Anderson, Soros, Φεβρούαριος 2013, Columbia/SIPA)

 

Ο ΓΑΠ στην ομιλία του ευχαρίστησε δημοσίως τον George Soros για τον «αγώνα του κατά του ρατσισμού στην Ευρώπη».

Μίλησε για τη μάχη του κατά της διαφθοράς και της κερδοσκοπίας ενώ μια θέση παραδίπλα βρισκόταν ένας από τους μεγαλύτερους κερδοσκόπους του 20^ου και 21^ου αιώνα: Ο George Soros.

Και ρωτάω ο αδαής: όταν οι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου υποδέχονταν κεκλισμένων των θυρών στη Βουλή στις 24 Απριλίου 2011 τον φίλο George Soros (http://news247.gr/eidiseis/politiki/aisiodoksos_kata_mia_ennoia_o_megaloependyths.825491.html ) hedge fund του οποίου μαζί με άλλα hedge funds διερευνούσαν ήδη από το 2010 το πώς θα κερδοσκοπούσαν εις βάρος του Ευρώ, υπόθεση που κίνησε διαδικασίες στο Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης, αυτό δεν ήταν διαφθορά και μάλιστα στα   υψηλότερα επίπεδα; (http://online.wsj.com/article/SB10001424052748704486504575098021150940494.html),

Στην ομιλία του ο ΓΑΠ έδωσε πλήρως το περίγραμμα, το περιεχόμενο και το σκοπό της ελληνικής κρίσης:

«Σε κάποιο σημείο, κάποιοι άνθρωποι ένιωσαν, ότι αυτό (η ελληνική κρίση), ήταν μια μεταμφιεσμένη ευλογία (δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης ΓΑΠ, Θεόδωρου Πάγκαλου ότι το «μνημόνιο είναι ευτυχία: http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9.html»)

Αφήστε τις αγορές να πιέσουν, αφήστε τα πράγματα να φύγουν εκτός ελέγχου και μετά θα βάλουμε αυτές τις χώρες σε τάξη…»

Όπως και έγινε. Μόνο που αντί για την προτενσταντική «τάξη» του ευροφεντεραλισμού, εμείς οι Έλληνες είμαστε με διπλή έννοια μάρτυρες ενός κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού χάους.

Η γη της επαγγελίας των ευρωφεντεραλιστών παρέμεινε μονάχα στο επίπεδο της απαγγελίας και της εξαγγελίας.

Να ενημερώσω επίσης ότι παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί θανάτου του Σοσιαλισμού, τα λειτουργικότερα και δικαιότερα παραδείγματά του συνεχίζουν σε πείσμα της παγκοσμιοποίησης να λειτουργούν έξοχα στις σκανδιναβικές χώρες, κάτι το οποίο συγκαλύπτεται από την παγκόσμια κοινή γνώμη μέχρις ότου και αυτές οι κοινωνίες να αλωθούν από πράκτορες του καζινοκαπιταλισμού που θα τις ωθήσουν σε κατάρρευση για να μπορούν μετά οι καζινοκαπιταλιστές να περιφέρουν το πτώμα του αντιπάλου τους και να παραδειγματίζουν όσους τολμήσουν να φανταστούν ότι μπορούν να ξεφύγουν από την κυριαρχία τους.

Ζήτω λοιπόν η σοσιολιγαρχία. Των Παπανδρέου και των Blair αυτού του κόσμου και των «Μεγάλων» φίλων τους.   

Μετά από όλα αυτά κύριε Βαρουφάκη, με όλη την συμπάθεια και την εκτίμηση που τρέφω στην νοητική σας επάρκεια, να σας ρωτήσω ευθέως για μια ακόμη φορά: Ποιους νομίζετε ότι δουλεύετε. Ή: Για ποιους νομίζετε ότι δουλεύετε;  

Read More »