Έλληνα να πεις τη μάνα σου

Έλληνα να πεις τη μάνα σου

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blospot.com )

3 χρόνια μέσα στην κρίση τώρα. 3 χρόνια μέσα στην αηδία και την απoγοήτευση. Τα πάντα έχουν αλλάξει. Πήγαν αναμενόμενα από το κακό στο χειρότερο και από χειρότερο στο χείριστο. Τίποτε δεν μένει όρθιο. 

Υπάρχει μοναχά μια εξαίρεση και αυτή σκοτεινή που είναι εξαιρετικά ανθεκτική στην κρίση: Ο χαρακτήρας του νεοέλληνα. Του αθεράπευτα εγωπαθή υλιστή. Του ακοινώνητου, απολίτιστου και άπληστου καιροσκόπου.

30 χρόνια τώρα, γενιές ήρθαν και γενιές πέρασαν.

Τώρα ανακαλύψαμε ότι οι πολιτικοί μας είναι σάπιοι.

Προδότες.

Αλήτες.

Ληστές.

Απατεώνες.

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Και ο πετεινός γύρισε και του είπε «μαζί τα φάγαμε».

Έχει βγει αγγελία στο ίντερνετ: Ζητούνται ήρωες: Εξασφαλισμένη σίγουρη φυλάκιση, μπορεί και βασανιστήρια και θάνατος έτσι όπως πάνε τα πράματα.

Ζητάν οι μεσήλικες από τους γέρους να γίνουν ήρωες. Ε αν δεν το κάνουν αυτοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτε, ποιος θα το κάνει;

Ζητούν οι γέροι από τους νέους να γίνουν ήρωες. Ε αν δεν το κάνουν αυτοί που το αίμα βράζει, ποιος θα το κάνει;

Όλοι ψάχνουν για μαλάκες και δεν έχουν σκεφτεί το πιο πιθανό μέρος όπου μπορεί να κρυφτεί ο ήρωας: μέσα σου. Μέσα μου. Όλοι θέλουν να πετάξουν την καυτή πατάτα του ηρωισμού σε κάποιον άλλον.

Ρε μάγκες. Δεν παρακαλάμε το Χριστούλι και την Παναγία να αναστήσουν τους ήρωες του 40 που πεθάναν για εμάς για να ξαναπολεμήσουν για μας;

Η σήψη στην Γκρέκα είναι απίστευτη. Και το ψάρι μπορεί να βρωμάει από το  κεφάλι αλλά ή σήψη είναι τόσο προχωρημένη που βρωμάει από την κεφαλή μέχρι τα νύχια.

Γιατί δεν ήταν ψάρι. Πτωματοφάγο κοράκι ήταν.

40 χρόνια. 40 χρόνια ευκαιρία για δημοκρατία. Τι την κάναμε τη δημοκρατία ρε; Σαν τα μούτρα μας.

Όταν οι αμερικάνοι στάζαν τα φράγκα τακιμιάσαμε με τους Αμερικανούς και αγοράζαμε τα προϊόντα τους. Μετά οι Γερμανοί κάναν το ίδιο και να σου οι Porsche Cagien.  Γίναμε η χώρα με τις περισσότερες ανά κεφαλή Porsce Cagien. Οι πορσικανοί της Πορσικίας.

Γάμοι συμφέροντος. Παντού. Με όλους. Όλη η Ελλάδα ένα πληρωμένο κρεβάτι.

Παντρευτήκαμε τους νταβατζήδες μας και όλοι ήταν ευτυχισμένοι.
Μπήκαμε στην Ευρώπη με τα τσαρούχια χωρίς να το σκουπίσουμε καν. Γίναμε κοσμοπολίτες. Η μετάβαση δεν ήταν δύσκολη. Για το σύμπαν του Έλληνα είναι ο κώλος του. Και όσο αξίζει ένας κώλος δεν αξίζει ο κόσμος όλος. Κολωνάκι και κολωνοσκόποι έγινε όλη η Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες. 

Και τώρα κράζουμε γιατί δεν μπορούμε να αγοράσουμε τα αμερικανικά και τα γερμανικά και τα ιταλικά και τα γαλλικά προιόντα.Κράζουμε τους καπιταλιστές γιατί μας πετάν έξω από τον καπιταλιστικό παράδεισο. Όταν μας βάζαν μέσα στο κόλπο ήταν ακλοί και άγιοι.
Κράζουμε τους πολιτικούς γιατί μας πετάνε έξω από τον παράδεισο του δημοσίου.  Όταν τους πιπώναμε για να μας βάλουν ήταν πατρικές φιγούρες του κατατρεγμένου Έλληνα, καλοί και αγαθοί και ενάρετοι.

Κράζουμε τους Παπανδρέου. Που είναι οι παπανδρεϊστές όμως; Στα πόστα τους και πίνουν καφέ μαζί σου σαν να μην τρέχει τίποτε. Και σου γαμάνε και την κόρη γιατί αυτοί έχουν ακόμη λεφτά. Από εκείνα. Τα κλεμμένα.

Κράζουμε το Σημίτη αλλά οι Σημιτικοί είναι στην κυβέρνηση που ψήφισες εσύ. Όσο για τη μεταμεταπολίτευση, νέες παράγκες στήνονται κάθε μέρα και οι παλιές θα μεταφερθούν κάπου που να ναι πιο αντισεισμικά.

Έλα τώρα. Μη μου κρύβεσαι εμένα. Όλοι έχουμε κάτι να χάσουμε.

Δεν κράζεις γιατί έχασες το δίκιο σου. Ήσουν αρχιτέκτονας της αδικίας. Έχεις ρίξει τόσους Συν-έλληνες σου όλα αυτά τα χρόνια που δε μου φαντάζεις άνθρωπος αλλά μια ζωντανή τρικλοποδιά. Κράζεις γιατί χάνεις τα προνόμια της εκπόρνευσής σου.

Η υπέρτατη ξευτίλα.  

Λες «με ξεφτυλίζουν». Ρε συ. Για στάσου λίγο. Ξέρεις πόσο εξευτελιστικό ήταν για τους Γερμανούς να λαδώνουν τους βρωμιάρηδες Έλληνες πολιτικούς για να γίνουν Φιλογερμανοί; Εκεί ήσουν ρε μάγκα, μπροστά στα μάτια σου έγινε.

Ψάχνετε για μαλάκες και ήρωες. Δυστυχώς και οι μεν και οι δε μας τελειώσαν.

Να σου πω κάτι «Έλληνα». Επικαλείσαι τους ήρωες του πολέμου. Ήρωες πολέμου έχουν όλες οι χώρες. Γιατί ο πόλεμος είναι οι επιτομή της βαρβαρότητας. Εκεί συμβαίνει ο απόλυτος εσωτερικός εκβαρβαρισμός. Εκεί μπορεί ο μακελιάρης να γίνει ήρωας. Δεν είναι μόνο το πόσο ηρωικά πολεμήσαν κάποιοι για την ελευθερία σου και τη δημοκρατία σου. Είναι το τι την έκανες εσύ την ελευθερία και τη δημοκρατία που σου παραδώσαν με ματωμένα χέρια. Και ξέρεις πολύ καλά τι την έκανες και που την έβαλες. Έκανες εν καιρώ ειρήνης ήρεως τους χαρακτήρες που μόνο σε καιρό πολέμου ηρωποιούνται. Τους αδίστακτους.

Δεν είναι τι κάνουν μόνο οι λαοί εν καιρώ πολέμου και μαζικών ανθρωποκτονιών. Είναι τι κάνουν εν καιρώ ειρήνης. Τι πολιτισμό παράγουν. Είναι να τιμούν τους ήρωες ειρήνης τους. Και ξέρεις πολύ καλά τι τους έκανες τους ήρωες ειρήνης 40 χρόνια τώρα. Τους ξεφτίλισες. Τους εξόντωσες. Είδαμε τον πολιτισμό σου 40 χρόνια τώρα. Κλοπιμαίος πολιτισμός.

Είχαμε ήρωες ειρήνης. Είχαμε αυτούς που δεν στήσανε κώλο, αυτούς που προσπάθησαν να δημιουργήσουν, αυτούς που είχαν την αξιοπρέπεια σαν ζητούμενο. Αυτούς τους παραγκώνισες. Μαζευτήκατε τα μπουλούκια και τα σόγια και τα κουμπουριά και διαλύσατε τον φιλότιμο Έλληνα.

 Ληστοσυμμορίτες που κυβερνήσατε με τη δύναμη του θράσους και των αριθμών. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΑΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Λοιπόν, οι ήρωες οι καθημερινοί που ταπείνωσες πεθάναν από μαράζι ή αυτοεξοριστήκαν ή μείναν σε κατ’ οίκον περιορισμό από εσένα τον αγά και το συνάφι σου. Και έχεις το θράσος να τους ζητάς να αγωνιστούν για σένα και την οικογένεια σου ρε παλιότουρκε;   

Γαμημένε φύλαρχε; Μια χώρα με περισσότερους προέδρους από όσους φυλάρχους έχει όλη η Αφρική μαζί.

Δεν είναι μαγκιά να είσαι βάρβαρος. Οι ένδοξοι σου πρόγονοι εκεί θα σε κατέτασσαν. Στο πας μη Έλλην βάρβαρος.

Προτρέπεις τον «ελληνικό λαό» να αγωνιστεί. Τον ποιόν; Τον ελληνικό; Τον ποιον; Το λαό. Ποιο λαό; Το συσσωμάτωμα των οικογενειών και των συγχωριανών αποτελεί λαό; Δομείται κοινωνία από έγκλειστα που παλεύουν για προνόμια;

Τι λέτε τώρα;

Ξεπεζέψτε λίγο από το άλογο.

Από πότε οι εκατομμύρια φιλές της Ελλάδας που το μόνο που τους ένωσε τα τελευταία 40 χρόνια δεν ήταν ούτε τα ιδανικά ούτε τα ιδεώδη αλλά ο πιο κυνικός υλισμός και τα συμφέροντα, από πότε λέγεται αυτό κοινωνία; Ούτε καν σύλλογος μπορεί να ειπωθεί αυτό το πράμα. Ποδοσφαιρικός.

Και εσύ μιλάς για Ελλάδα και δημοκρατία και ελευθερία. Έτσι πρόστυχα. Γιατί μεγάλες λέξεις ειπωμένες από βρώμικα στόματα λερώνονται.  Κολλάν τη σήψη την ηθική. Τις κάνεις σαν τα μούτρα σου.

Μη μιλάς για ελευθερία, δημοκρατία, αγώνες εσύ που τα γάμησες όλα.

Ξέρω, ξέρω. Θα το πάρεις το όπλο. Όταν έρθουν για το τομάρι σου. Το μόνο που πραγματικά αγαπάς. Μέχρι τότε, απλά θα μας σπας τα αρχίδια.

Σε ένα πράμα μόνο θα σταθώ δίπλα σου μόνο. Σε αυτό που μου στέρησες: στο δικαίωμα σου για μια αξιοπρεπή ζωή.

Και τότε θα ξαναφανεί το «μεγαλείο σου» που είναι ακριβώς αυτό: Το πόσο αδιάφορος είσαι για τη ζωή των άλλων.

Μπορεί να αγωνιστώ μαζί σου αλλά δε θα αγωνιστώ για σένα. Οι ηρωικοί μαλάκες γίναν sold out και δεν θα επανεκδοθούν.

Δεν ξεγελάς κανέναν πλεόν με τα τερτίπια σου. Ούτε το Γερμανό, ούτε τον αμερικάνο ούτε καν τον ίδιο σου τον πολιτικό. Τα μάθαν τα τερτίπια σου. Δεν συγκινούνται από το κροκοδείλια δάκρυα σου γιατί ρε πούστη μου έτσι και αλλιώς και αυτοί κροκόδειλοι είναι και μάλιστα εκατό φορές πιο μεγάλοι σένα. Απλά το παίζαν κινέζοι και κάναν τα στραβά μάτια. Για τα δικά τους συμφέροντα σε ανεχτήκαν. Νόμιζες ότι τους ξεγέλασες όλους αλλά πάντα ξέραν τι είσαι. Ο αιώνιος καραγκιόζης. Ο παρτάκιας. Ένας βάρβαρος υλιστής που δεν πιστεύει σε τίποτα άλλο πέρα από τον κώλο του. Ένας λευκός ζουλού που έγινε από ευνούχος του Οθωμανισμού, ευνούχος του Ευροατλαντισμού.

Δεν θα παλέψω για σένα που ήσουν καθεστωτικός 40 χρόνια τώρα. Με δυσκολία σε ανέχομαι και αυτό από ευγένεια και αυτό γιατί πρέπει να ζήσεις ακόμη και εσύ.

Θα παλέψω για όσους αγωνιστήκαν από την καρδιά τους. Για αυτούς που δεν αντέχουν άλλο την αδικία. Θα πολεμήσω δίπλα σου για να φροντίσω ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα ξανακυβερνήσεις. Ότι ποτέ πια δε θα ξαναγίνεις μεγαλοιατρός, μεγαλοδικηγόρος, μεγαλοπαράγοντας.

Θα παλέψω για την έννοια της δημοκρατίας. Για την έννοια του δικαίου. Για αυτά που ρήμαξες λεηλατώντας την ίδια σου χώρα φρικαλέε τυχοδιώκτη.

Θα παλέψω για αυτά που γάμησες. Για το δικαίωμα των ανθρώπων στη ζωή, στην παιδεία, στην υγεία, στην μουσική, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στην μόρφωση και την αυτομόρφωση, για το δικαίωμα των ανθρώπων στον έρωτα, στην ποίηση, στην έκφραση, στην επικοινωνία.

Για όλα αυτά που γάμησες για τα φράγκα. Για όλα αυτά που ευχαρίστως θα ξαναγαμήσεις για τα φράγκα.

Ποιος κυβερνούσε λοιπόν αυτή τη χώρα; Εσύ ο Γρεκός. Μην έχεις λοιπόν ψευδαισθήσεις μεγαλείου. Τη χώρα σου έξω την ξέρουν ως Γκρέκα και όχι ως Ελλάδα γιατί ξέραν τι τιποτένιος είναι ο Γρεκός μόλις πάρει τα πάνω του.

Στερέψαν τα δάκρυα. Και όταν στερεύουν τα δάκρυα είναι ώρα για φτύσιμο. Καταπρόσωπα.

Είμαι περήφανος που ντρέπομαι που είμαι Γρεκός.