O προφήτης της καταστροφής

 

(Απόσπασμα από το υπό συγγραφή βιβλίο μου "Χωρίς ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου"

Παρότι μια τέτοια πανδημία θα ήταν μάννα εξ ουρανού για τις φαρμακευτικές, κυβερνήσεις, ακαδημαϊκοί και οργανισμοί φάνηκαν αρχικά πολύ άτολμοι στην εργαλοποίησή της. Ίσως γιατί ο ψεύτης βοσκός είχε φωνάξει τόσες πολλές φορές λύκος, που αυτή την φορά που έβλεπε μια πραγματική φιγούρα να πλησιάζει, φοβήθηκε μήπως δεν τον πιστέψουν.

Αλλά με τα νούμερα και τις εικόνες αποκάλυψης να πυκνώνουν, οι παλιές κακές κινδυνολογικές συνήθειες, επέστρεψαν με σφοδρότητα.

Το μοντέλο ενός και μόνο ανθρώπου βρισκόταν πίσω από τις αποφάσεις των κυβερνήσεων και εν μέρει και όλου του πανικού που δημιουργήθηκε.

Το όνομα αυτού είναι Neils Ferguson, του Imperial College παρακαλώ.

O Ferguson και το πανεπιστήμιο του το Imperial από νωρίς τον Μάρτη είχαν παράγει ένα μοντέλο για την πανδημία που εκτιμούσε θνητότητα 1% και προέβλεπε διακόσιες χιλιάδες θανάτους στην Αγγλία και 2 εκατομμύρια στις ΗΠΑ.

 

Η δουλειά του Ferguson είναι να φτιάχνει μαθηματικά μοντέλα, τα οποία πάντα αποδεικνύονται υπερβολικά.

 

Δεν θα ήταν υπερβολικό να πει κανείς, ότι όσον αφορά τις προβλέψεις του, ο Ferguson είναι ο βασιλιάς της υπερβολής.

 

Το 2001, στο ξέσπασμα επιδημίας αφθώδους πυρετού, ο Ferguson, προβλέπει μέχρι και 150.000 θανάτους. Τελικά, πέθαναν λιγότεροι από 200. Η πρόβλεψη Ferguson οδήγησε τους Βρετανούς να θανατώσουν 11.000.000 πρόβατα και αγελάδες.

 

Το 2002, προβλέπει ως και 50.000 θανάτους από την νόσο των τρελών αγελάδων. Τελικός απολογισμός, μόλις 177 νεκροί.

 

Το 2005, προβλέπει μέχρι και 150 εκατομμύρια θανάτους από την γρίπη των πουλερικών. Πεθαίνουν μόλις 282.

 

Και το 2009, στην γρίπη των χοίρων προβλέπει 65.000 θανάτους βρετανών από την γρίπη των χοίρων. Το κοντέρ θα σταματήσει στους 457.

 

Κι όμως. Στο μοντέλου αυτού του ανθρώπου που οι εκτιμήσεις μόνο λίρα εκτός δεν μπορεί να πει κάποιος ότι είναι, για την ακρίβεια είναι από τους εκείνους τους ανθρώπους που θα προέβλεπε ότι η λίρα εκατό, θα κόστιζε ένα εκατομμύριο σε κανά μηνάκι, που επέλεξαν οι κυβερνήσεις να στηριχτούν να κλείσουν τον πλανήτη σε κατ’ οίκον περιορισμό.

 

Αλλά η αχλάδα είχε την ουρά πίσω για τον Neils Holgersson, συγγνώμη, Ferguson.  

 

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, τον πιάσαν στα πράσα να την σπάει, καθώς η πολύ νεότερη παντρεμένη ερωμένη του τον επισκέφτηκε τουλάχιστον δύο φορές στο σπίτι του, αποκάλυψη που οδήγησε στην παραίτησή του από σύμβουλο της κυβέρνησης, κάτι που δείχνει είτε το πόσο πολύ πίστευε ο ίδιος στα μοντέλα του, ή ότι η ερωμένη του ήταν ένα ακαταμάχητο μοντέλο, που τον έκανε να βάλει τον έρωτα πάνω από το 1% της πιθανότητας που ο ίδιος εκτίμησε ότι είχε να πεθάνει από Covid. Επιτέλους κι ένας επιστήμονας που δεν ήταν ερωτευμένος μόνο με την επιστήμη του και ήταν πρόθυμος να πεθαίνει από έρωτα.   

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 29/8/2020

 

 

Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.

Read More »

Απόσπασμα από το νέο βιβλίο μου για τον Covid

 Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο αφορά την φιλοσοφικοπολιτικοκοινωνική διάσταση του θέματος, το δεύτερο αποκλειστικά την επιδημιολογική. Με το που ολοκληρώσω το πρώτο μισό, θα σας ενημερώσω για το πως των προπαραγγελιών. 

Η ανατολή ενός νέου ανθρωπότυπου

Από την ναζιστική Γερμανία, μέχρι την Σοβιετική Ένωση, τα καθεστώτα, συχνά για να επιβάλλουν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, κατασκευάζουν, προβάλλουν και επιβάλλουν έναν νέο ιδεατό ανθρωπότυπο.

Στην περίπτωση της πανδημίας, αυτός ήταν ο ανέπαφος άνθρωπος,  ο τηλεάνθρωπος.

Το πρώτο θύμα της πανδημίας, ήταν ο κοινωνικός άνθρωπος, ο Homo Socialis. Αυτός έπρεπε να εξαφανιστεί για να τον διαδεχτεί ένα νέο είδος, αν όχι πιο τεχνολογικά προηγμένο, σίγουρα πιο τεχνολογικά προσαρμοσμένο. Και για να συμβεί και αυτό, τα καθεστώτα έπρεπε να δημιουργήσουν και να επιβάλλουν την δικιά τους ΝεοΛαλιά, το New Speak τους.   

 

 

Το πανδημικό Newspeak

Κομβικός όρος της πανδημικής νεολαλιάς ήταν η Νέα Κανονικότητα.

Αυτόν τον όρο και τις συνέπειες του, τον έζησε για τα καλά στο πετσί του ο Νεοέλληνας με τα μνημόνια.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, η Νέα Κανονικότητα σήμαινε την αποδοχή της φτώχειας και της ανεργίας, την αποδοχή της ασυλίας των υπευθύνων και την μαζική αμνησία των θυμάτων.

Μόνο που το πανδημικό μαχαίρι έμπαινε πολύ πιο βαθειά στο κόκκαλο της ανθρώπινης φύσης.

Ο ίδιος ο πυρήνας και η απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη του ανθρωπίνου είδους, η κοινωνικότητα, μπήκε στο πανδημικό στόχαστρο.

Να αγαπάς τους ανθρώπους σου σημαίνει πλέον να τους κρατάς σε απόσταση.

Είναι αντικοινωνική συμπεριφορά το να περπατάς, να αναπνέεις, να αγκαλιάζεις, να χαϊδεύεις, να κάνεις έρωτα. Ο αυτοεγκλεισμός έγινε υπευθυνότητα. Το αντικοινωνικό έγινε το νέο κοινωνικό.

Το κράτος θα σου πει πότε και πως και αν θα δουλέψεις.  

Οι άνθρωποι γίναν από την μία μέρα στην άλλη, εν δυνάμει δημόσιοι κίνδυνοι.

Τα νιάτα γίναν εγκληματική συμπεριφορά, πολύ πιο επικίνδυνη από τον τεντυμποϊσμό του παρελθόντος.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, οι υγιείς έπρεπε να εγκλειστούν για να προστατευτούν οι ευπαθείς.

Και ο μαζικός παραλογισμός ονομάστηκε μέτωπο της λογικής και της ευθύνης.  

Ο πανδημικός φασισμός, παράλογος όσο ο κάθε προκάτοχος του, είναι εδώ, ενωμένος και δυνατός. Και μεγάλο κομμάτι του παγκοσμίου πληθυσμού, μετέχει αυτού και επιθυμεί κι άλλα σκληρότερα μέτρα, σκληρότερες τιμωρίες για τους παραβάτες της Νέας Κανονικότητας. Άλλωστε, αν δεν μετέχουν πολλοί του φασισμού, δεν μπορεί να νοείται ως τέτοιος.

Όλες οι ευθύνες του κόσμου στην πλάτη του κάθε φουκαριάρη. Ατομική, κοινωνική ευθύνη, συλλογική ευθύνη.

Η νέα Σαρία φοράει μάσκες, και τιμωρεί όποιον την παραβιάζει, αναιρώντας την ιερότητα του προσώπου και της προσωπικότητας που κάποτε στην Δύση, θεωρούνταν απαράβατος όρος ατομικής ελευθερίας.      

Ξαφνικά, σε έναν πολιτισμό που επέβαλλε για δεκαετίες τον εγωκεντρισμό και την ατομικότητα, η αλληλεγγύη προς τις ευπαθείς ομάδες έγινε το μέγιστο ζητούμενο και ας σήμαινε αυτό την στέρηση των πιο βασικών δικαιωμάτων.

 Κάποτε, στην Δύση, το βασικό ζητούμενο ήταν η μόρφωση. Σήμερα είναι η συμμόρφωση. Κι αυτό είναι ξεκάθαρος δείκτης της παρακμής της Δύσης και της ροπής της προς τον ολοκληρωτισμό.

Όπως απέδειξε και η ελλεεινή αντιμετώπιση της πανδημίας από τις πιο προηγμένες χώρες της Δύσης, η Δύση, βρίσκεται πια στην Δύση της. 

Read More »

Πανδημία: Που βρισκόμαστε στην Ελλάδα.

 

Η αύξηση των κρουσμάτων στην Ελλάδα είναι λόγος ανησυχίας. Όχι τόσο για τα απόλυτα νούμερα που ξεπερνούν τα 150 ημερησίως: η αύξηση των τεστ ισοδυναμεί με διεύρυνση της δυνατότητας εντοπισμού, όπως ακριβώς ένα κινούμενο ισχυρότερο ραντάρ με μεγαλύτερη εμβέλεια μπορεί να εντοπίσει πολλά περισσότερα εναέρια αντικείμενα από ένα ραντάρ μικρής εμβέλειας που εστιάζει σε ένα και μόνο σημείο του ουρανού που στην περίπτωση μας ήταν τα περιστατικά που κατέφευγαν στα νοσοκομεία τον Μάρτιο με τα περισσότερα από αυτά να είναι ασθενείς.

Τα σημερινά κρούσματα αντιστοιχούν σε περίπου 15 κρούσματα του Μαρτίου ημερησίως.

Και δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Στα πραγματικά επίπεδα μέσων Μαρτίου θα φτάσουμε τέλη Αυγούστου ενώ με την συντριπτική πλειοψηφία των «περιστατικών» να είναι ασυμπτωματικά, τόσο οι νοσηλείες όσο και οι κλίνες στην ΜΕΘ με COVID θα υστερούν από αυτές του Μαρτίου.

Όμως. Οι καμπύλες δείχνουν ξεκάθαρα αυξητική τάση και η διασπορά στην κοινότητα είναι πλέον βέβαια.

Ήταν απολύτως αναμενόμενο. Ο Τσιόδρας άλλωστε σε μια από τις τελευταίες του εμφανίσεις είχε πει και κάποιες αλήθειες, πως καλύτερα να τα περάσουμε το καλοκαίρι, και πως δεν μπορούμε να βρισκόμαστε για πάντα σε καραντίνα.

Με άλλα λόγια, αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει, ήταν κομμάτι μιας κάποιας «στρατηγικής», πλήρως αντιφατικής με την καταστροφική οριζόντια καραντίνα που επιβλήθηκε.

Η εξέλιξη ήταν προαναγγελθείσα. Από τα μέσα Ιουλίου, επιστήμονες του ΑΠΘ είχαν εντοπίσει σε λύματα, Covid,  στα επίπεδα του τέλους Απριλίου και ως εκ τούτου είχαν ενημερώσει πως τα περισσότερα κρούσματα πλέον είναι ασυμπτωματικά, όπως άλλωστε ήταν εξαρχής.  

 Με τους ασυμπτωματικούς να είναι πλέον επιδημιολογικά  όλο και πιο ορατοί, με τις θνητότητες στην δεύτερη φάση να πάνε περίπατο γιατί δεν αφορούν πλέον μόνο τις ευπαθείς ομάδες που συνέρρεαν στα νοσοκομεία στην πρώτη φάση, το τρομολαγνικό αφήγημα πρέπει να αλλάξει. Κι αυτό συμβαίνει. Πλέον επικεντρώνεται σε κατάλοιπα παθολογιών που αφήνει ο Covid ακόμη και σε νεώτερους. Η σχετική μελέτη από την Γερμανία, περιγράφει 77 στους ασθενείς από το αναπνευστικό αποθεραπεύτηκε από Covid, να έχουν εμφανίσει φλεγμονή μυοκαρδίου. Παρότι επιστημολογικά δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω την μελέτη, γεννάει ερωτήματα το πώς ένα τόσο κραυγαλέο εύρημα διέφυγε των ερευνητών τόσους μήνες και ήρθε σε μια τόσο βολική συγκυρία. Αλλά ας μην είμαστε και τόσο καχύποπτοι. Παρότι έχουμε κάθε λόγο να είμαστε με το ερευνητικό και επιδημιολογικό μπουρδέλο που η πανδημία ξεσκέπασε.

Ένα άλλο αφήγημα που καταρρέει, είναι αυτό του τουρισμού. Η κυβέρνηση ήθελε δύο καρπούζια σε μια μασχάλη, και πέσαν και σπάσαν και τα δύο.

Ο τουρισμός έχει χάσει τους 4 από τους έξι μήνες της σεζόν και οι δύο μήνες που έχει έχουν πληρότητες κοντά στο 25%. Όπερ; Όπερ, φτώχια και ανέχεια για πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζομένους στον τουρισμό και πέριξ του, και ως τούτου νέο κύμα μετανάστευσης και αυτοκτονιών, ξεπούλημα ξενοδοχιακών μονάδων και κλείσιμο ακόμη περισσότερων επιχειρήσεων. Τι μου θυμίζει αυτό;

Η νέα νέα κανονικότητα σκοτώνει. Και οι μασκοφόροι νομίζουν ότι με μια μάσκα θα ναι προστατευμένοι από τις συνέπειες του Covid. Μα το μεγαλύτερο πρόβλημα εξαρχής δεν ήταν ο Covid αλλά οι πολιτικές αντιμετώπισης του.

Για κάθε αύξηση κρουσμάτων, που θα είναι για κάποιο διάστημα καθημερινή, η κυβέρνηση θα ανακοινώνει νέα μέτρα, πετώντας διαρκώς το μπαλάκι στον κόσμο, για να δείξει ότι κάτι κάνει, όσο παράλογα κι αν είναι αυτά. Κι όσο περισσότερα θα είναι τα μέτρα, τόσο πιο παράλογα θα είναι. Οι κάλτσες στα χέρια και τα γυαλιά με σκούφους, δεν αποκλείονται. Και ο κόσμος θα συνεχίζει να δείχνει με το δάχτυλο συμπολίτες του, μέχρι να μην έχει μείνει κανένας άλλος να δείξει, αφήνοντες τις άγιες και σωτήριες  κυβερνήσεις στο απυρόβλητο, παρά τα τεράστια εγκλήματα που διέπραξαν και συνεχίζουν να διαπράττουν σε σχέση με τον Covid.

Τοπικές καραντίνες ήδη συμβαίνουν, ενώ οι συζητήσεις για καραντίνες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ή έστω μεγάλες συνοικίες τους, θα βρίσκονται συχνά επί τάπητος και μάλλον θα αρχίσουν να εφαρμόζονται προς τα τέλη του Αυγούστου.  Παρότι δεν είναι πρόθεση καμιάς κυβέρνησης να επιβάλλει καραντίνες λόγω του τεράστιου οικονομικού κόστους, είναι πολύ πιθανόν να ξαναπέσουν θύματα της αποτυχίας τους, αντί το να παραδεχτούν τα εγκληματικά τους λάθη. Το κάνουν αυτό οι κυβερνήσεις ξέρετε. Ιδίως αν είναι ελληνικές.

Η μόνη αισιόδοξη νότα, είναι ότι ενώ τα βαλκάνια προηγήθηκαν αν δεν κάνω λάθος εδώ και δύο μήνες σε σχέση με την δεύτερη φάση (έχω τους λόγους μου που δεν το περιγράφω ως δεύτερο κύμα, και μάλιστα καλούς), οι καμπύλες τους εδώ και λίγες βδομάδες για κάποιο λόγο πέφτουν, με εξαίρεση την Βουλγαρία, όπου απλά δείχνουν να επιπεδώνονται.

Ίσως είναι το θέρος και οι ανοιχτοί χώροι, ίσως η βιταμίνη D, δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά όντως συμβαίνει.

Ελπίζω αυτή να είναι η εξέλιξη και για την χώρα μας. Για εμάς.

Η πρόβλεψη μου είναι η πανδημία κλείνει τον κύκλο της παγκοσμίως σε λιγότερο από εφτά μήνες χωρίς καν να χρειαστεί εμβόλιο. Αυτό μου λέει η επιδημιολογική εικόνα του σήμερα.

Μια Τρίτη και πολύ πιο επίφοβη φάση είναι πιθανή τον Χειμώνα και τον Μάρτη θα έχουμε τελειώσει με αυτή την φαρσοτραγωδία. Κάποιες εξαιρέσεις και τοπικές εξάρσεις πάντα θα υπάρχουν.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από το Ογκρατέν που μετά από πολλές προσπάθειες το πέτυχα. Σε αντίθεση με τις πολιτικές των περισσοτέρων κυβερνήσεων σε σχέση με τον Covid, παρά τα ατελείωτα μαγειρέματά τους. Κι επειδή γνωρίζω ότι το φαί για μια ολοένα και αυξανόμενη μερίδα συμπολιτών μας είναι πιο  σκανδαλιστικό από το πορνό, όποιος βρίσκεται σε ανάγκη και κοντά στην Ανάληψη Θεσσαλονίκης, περισσεύουν μια και δύο μερίδες αν είμαι και γω κάπου στα κοντά εκείνη την στιγμή.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/8/2020.

Read More »

Ο Μεγάλος Φόβος.

 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισαγωγή από το βιβλίο που μόλις ξεκίνησα, το 7ο μόλις φέτος, το οποίο περιγράφει την ερευνητική μου εμπειρία με τον COVID και τα συμπεράσματα στα οποία οδήγησε, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων επαληθεύθηταν από τις εξελίξεις και τις σοβαρότερες των μετέπειτα ερευνών. Μόλις συμπληρώσω την λίστα των περιεχομένων, θα σας ενημερώσω για το πως και πότε θα μπορέσετε να προπαραγγείλετε αντίτυπα σε τιμή ελαφρώς χαμηλότερη από την εμπορική για να χρηματοδοτηθεί μερικώς η έκδοση και να βοηθήσετε να σπάσουμε τα δεσμά του φόβου. Εκτιμώ, πως καθώς το υλικό υπάρχει, η συγγραφή του βιβλίου θα έχει ολοκληρωθεί τέλη Σεπτέμβρη και η έκδοση θα πραγματοποιηθεί μέσα στο δεύτερο μισό του Οκτώμβρη. 

                                         Ο Μεγάλος Φόβος.

Σε αυτό τον κόσμο, υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες πλασμάτων ανάμεσα σε πολλές άλλες: Οι κυνηγοί και τα θηράματα.

Όσοι περισσότεροι οι κυνηγοί, τόσο λιγότερα τα θηράματα. Συνήθως…

Γιατί αυτόν τον καιρό, έβρισκες θηράματα σχεδόν σε κάθε σου μεγάλο περίπατο. Στο πιάτο.

Δεν χρειαζόταν να τα κυνηγήσεις καν. Τα βρισκες άφθονα στις φάκες. Ήταν τρελό αυτό που συνέβαινε. Δεν χρειαζόταν καν να βάλεις δόλωμα στις παγίδες, ούτε καν τυράκι. Λες και ήθελαν από μόνα τους να πιαστούν.

Και το βλέμμα τους. Το βλέμμα τους το έντρομο. Σε κοιτούσαν μες στα μάτια, κοιτούσαν τον κυνηγό τους, που σε άλλες περιπτώσεις θα το βάζαν στο πόδια με το που υποψιάζονταν την παρουσία του. Τον κοιτούσαν με ένα βλέμμα που πάνω του έγραφε με τρόπο ανεξίτηλο, «σε θερμοπαρακαλώ, πάρε με μακριά από το δάσος μου κι ότι θες».

Οι κυνηγοί προσπαθούσαν από περιέργεια και μόνο να λύσουν το αίνιγμα της παράδοξης συμπεριφοράς των ζώων μιας κι ήταν ένα αίνιγμα που τους συνέφερε τα μάλα, μα άκρη δεν βγάζαν.

Κάναν εικασίες, μα για κάθε μια κυνηγετική εικασία υπήρχαν άλλες είκοσι διαφωνίες.

«Κάτι συμβαίνει στο δάσος» είπε ένας από αυτούς, αρκετά έμπειρος.

«Αυτό είναι το μόνο σίγουρο» συμφώνησαν αρκετοί, αν όχι οι περισσότεροι.

«Κάτι μεγαλύτερο και πολύ πιο επικίνδυνο από εμάς, κυκλοφορεί στο δάσος».

«Και που είναι τα πτώματα; Που ναι τα κουφάρια;» είπε κάποιος άλλος, αντιδραστικός όπως πάντα.

«Μα βρίσκουμε περισσότερα πτώματα από συνήθως» είπε κάποιος, γνωστός για την παρατηρητικότητά του.   

«Όντως» συμφωνήσαν κι αρκετοί άλλοι.

«Μα δεν τα βλέπετε τα ζωντανά; Τρέμουν από τον φόβο τους. Με τόσο φόβο, λογικό κι αναμενόμενο, να πέφτουν, να χτυπάνε, να πεθαίνουν από μόνα τους.»

«Δεν το κάνουν από μόνα τους» είπε κάποιος και οι κυνηγοί σώπασαν μεμιάς.

Ήταν ο αρχικυνηγός.  Ντυμένος με μια πλούσια λεοντή, σηκώθηκε από τον θρόνο και η κεφαλή του ταράνδου πάνω από το κεφάλι του τον έστεφε, μαρτυρώντας τα κατορθώματα του.

Ήταν ο πιο ικανός, ο πιο επιτυχημένος, ο πιο φονικός, ο πιο ματοβαμμένος, ο πιο άπληστος όλων των κυνηγών και για όλα αυτά, μακράν ο πιο πλούσιος.

Μα είχε γεράσει πια, τα κόκκαλα του τρίζαν, ο Χάρος που με χαρά τον τριγυρνούσε σαν πιστό λαγωνικό τις παλιές καλές μέρες τώρα τον έγλειφε και τον μασουλούσε σαν πάνινη κούκλα.

Δεν μπορούσε πια να κυνηγήσει.

«Τους έστειλα τον Μεγάλο Φόβο».

Όλοι περιμέναν καρτερικά να τους εξηγήσει. Αν μη τι άλλο, οι κυνηγοί ξέραν από καρτέρι. Μα σύντομα θα τους αποκαλυπτόταν πως αυτή η τέχνη τους θα ήταν πια άχρηστη.

«Προ ημερών, πιάσαμε ένα λιοντάρι. Όχι όποιο όποιο λιοντάρι, τον βασιλιά των λιονταριών, μαζί με την οικογένεια του.

Του είπα ότι θα του χαρίσω την ζωή του και αυτές των δικών του, αν κάνει ότι του πω.

Κι αυτό έκανε, σαν πιστό σκυλάκι.

Τον γεμίσαμε ουλές, του σπάσαμε μερικά δόντια και τον στείλαμε στα κακά του χάλια στα υπόλοιπα ζώα του δάσους.

«Κάτι πελώριο κι αόρατο, κάτι δέκα φορές πιο δυνατό από ελέφαντα και δέκα φορές πιο γρήγορο από γαζέλα, κάτι με νύχια σαν δρεπάνια, ήρθε στο δάσος μας» έβαλα τον βασιλιά να πει στα άλλα ζώα.

«Εγώ και άλλα 9 λιοντάρια το πολεμήσαμε. Μόνο εγώ επιβίωσα».

Τα άλλα ζώα δεν χρειάζονταν άλλη απόδειξη. Ο λόγος του βασιλιά και τα κακά του χάλια, ήταν όλη η απόδειξη που χρειάζονταν στον κόσμο.

Έκτοτε, τα ζώα κάνουν τα πάντα για να ξεφύγουν από τον Μεγάλο Φόβο. Πέφτουν μόνα τους ακόμη και στις φάκες μας, ζητώντας έλεος από τους θηρευτές τους» είπε ο Αρχικυνηγός, με ένα χαμόγελο που έμοιαζε τόσο πολύ με δόκανο που χε κλείσει και λουστεί με αίμα.  

Και οι κυνηγοί ζήσαν καλύτερα. Τα ζώα πάλι όχι.

Κι αν αυτό το παραμύθι τελείωσε, στις μέρες μας είναι αλήθεια πως ο φόβος συνεχίζει να φυλάει τα έρμα. Και ο Μεγάλος Φόβος τα φυλά περισσότερο και καλύτερα.

Και τις αποδείξεις θα τις βρείτε σε αυτό το βιβλίο που δεν αρκέστηκε στον λόγο των άτυπων βασιλιάδων αυτού του κόσμου και των υποτακτικών του.

Θα έχετε επίσης την ευκαιρία να μάθετε πως και ο ψεύτης βοσκός ζει και βασιλεύει  -κυριολεκτικά- με την βοήθεια του Μεγάλου και επαλαμβανόμενου Φόβου ακόμη και στις μέρες μας, έχοντας πλέον συστήσει εταιρία μαζί με τον Λύκο τον Κακό, πουλώντας τρόμο σε τιμές λίγο κάτω του κόστους των ζωών όλων μας.

Σε τούτο ‘δω το βιβλίο, θα μάθετε να αναγνωρίζετε και τις πρακτικές του.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/8/2020

Read More »

Στο δικαστήριο της Ιστορίας τους, Νο2

-Και κλήθηκα ενώπιών σας. Να αποδείξω πρέπει ότι ελέφαντας δεν είμαι. Μα πως θα μπορούσα; Όχι να το αποδείξω, αλλά να είμαι.

Αφού όλοι οι άνθρωποι έχουν γίνει ρινόκεροι.

-Εισαγγελέας ανθρωπισμού: Είχαν γίνει ρινόκεροι. Πριν την πανδημία του ανθρωπισμού, ήταν σκληρόπετσοι, κοιτούσαν το τομάρι τους. Μα μετά όλα αλλάξαν. Πόσο σκληρός άνθρωπος πρέπει να είστε για να επικαλείστε εκείνα τα απάνθρωπα χρόνια του φιλοτομαρισμού. Οι άνθρωποι κατάγονται από τους ρινόκερους. Δεν είναι ρινόκεροι. Προφανώς εσείς ήσασταν άνοσος στην νόσο του ανθρωπισμού.

-Αληθεύει αυτό που λέτε. Την πέρασα μικρός την νόσο του ανθρωπισμού. Ξέρω πόσο φοβερή είναι. Να νοιάζεσαι έστω και για μερικά εκατομμύρια ανθρώπους, να μοιράζεσαι τον πόνο τους, τα προβλήματα τους. Είναι νόσος διαλυτική και οδηγεί σε παράλυση. Με τόσες εκατομμύρια σκοτούρες, λυγίζεις, σέρνεσαι σαν το σκουλήκι, είσαι μονίμως σε θλίψη. Έτσι έγινα κι εγώ ρινόκερος, όψιμα οφείλω να πω και άστοχα, καθώς όλο και περισσότεροι ρινόκεροι μετατρέπονταν σε ανθρώπους.

-Εισαγγελέας ψεύδους: Ποιον πάτε να ξεγελάσετε; Δεν είστε εδώ για να αποδείξετε ότι δεν είστε ελέφαντας. Είστε εδώ γιατί διασπείρετε ψευδής ειδήσεις και μαζί με αυτές και τον νέο ιό. Παρακινείτε σε μαζικές δολοφονίες γερόντων και αρρώστων. Αντιλαμβάνεστε την βαρύτητα των κατηγοριών;   Όποιος δεν είναι λοιμωξιολόγος  ή έστω διαπιστευμένος δημοσιογράφος που δουλεύει για κάποιον από τους μεγάλους Οίκους Αλήθειας, είναι λοιμωξιογόνος.

-Τις απόψεις μου περιγράφω.

-Εισαγγελέας φίμωσης: Άποψη; Τολμάτε και έχετε άποψη; Δεν υπάρχει άποψη. Υπάρχει μόνο επιστήμη.

-Μα η επιστήμη, όπως την λέτε, έχει υποπέσει σε τεράστιες αντιφάσεις.

-Εισαγγελέας επιστήμης. Οι αντιφάσεις είναι αναπόσπαστο τμήμα της εξέλιξης της εύρεσης της απόλυτης επιστημονικής αλήθειας, είναι ο διαλεκτικός υλισμός ηλίθιε.

- Μάλλον ο λεκτικός διυλισμός

-Εισαγγελέας επιστήμης: Σκασμός θρασύτατε. Μόνο ο επιστήμονας μπορεί να φάσκει και να αντιφάσκει, ο ίδιος του και μόνο. Ουδείς άλλος δικαιούται  να αμφισβητεί την χρησιμότητα των ατομικών επιστημονικών αντιφάσεων, ούτε καν άλλοι επιστήμονες. Χωρίς αντιφάσεις, δεν υπάρχει επιστήμη. Χωρίς επιστήμη, θα γυρίσουμε στον πρωτογωνισμό. Φαντάζομαι ότι σε αυτό αποσκοπείτε. Να γυρίσετε την ανθρωπότητα σε πρότερο στάδιο εξέλιξης. Να ξαναγίνουμε όλοι ρινόκεροι να μην νοιώθετε την μοναξιά του τελευταίου του είδους σας. Έννοια σας και δεν θα σας περάσει. Οι ευαισθησίες μας θα φροντίσουν να τιμωρηθείτε παραδειγματικά για τις δόλιες σας βλέψεις.

-Βλέψεις; Αστεία λέξη. Βλέπετε, ένα από τα πιο κοινά συμπτώματα της νέας πολύτροπης πανδημίας είναι η αιφνίδια τυφλότητα. Την μια στιγμή βλέπεις καθαρά και την άλλη, πάει η όραση. Οπότε, δεν βλέπετε.

-Εισαγγελέας λογοτεχνίας: Ω, τον ανόητο. Τον καημένο ανόητο. Στο μυαλό του έμπλεξε την λογοτεχνία με την επιστήμη. Τι απίθανη απόπειρα ενός σαλτιμπάγκου να επικαλείται τον Σαραμάγκου! Να δείτε που σε λίγο θα μας πει και κάτι για τις πουτάνες τις μάνες που μας ξεπέταξ…

-Εισαγγελέας δημόσιας υγείας: Αρκετά. Από ότι φαίνεται, ο κατηγορούμενος δεν διασπείρει μόνο ψευδείς ειδήσεις αλλά και τον νέο ιό. Ο νεοϊός  φαίνεται ότι του έβλαψε και βασικές γνωστικές του λειτουργίες. Το στέλεχος που φέρει πρέπει να απομονωθεί, για το καλό όλων μας. Μαζί με τον φορέα του.

- Δεν αποτελώ δημόσιο κίνδυνο. Θα το πληρώσετε ακριβά αυτό που μου κάνετε.

-Υπέρτατος Δικαστής: Για την ακρίβεια, πληρωνόμαστε ακριβά για αυτό που κάνουμε. Ότι απειλεί εμάς, αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Εμείς και οι εργοδότες μας έχουμε το μονοπώλιο της βίας. Εμείς και οι υπάλληλοι των εργοδοτών μας, έχουμε το μονοπώλιο των ψευδών ειδήσεων. Της ζωής και του θανάτου. Καταδικάζεσαι σε ισόβια επί εφτά δισεκατομμύρια φορές. Σε τόσες ζωές, όσες απείλησες να καταστρέψεις με τις απόψεις σου και την ίδια σου την θλιβερή και ανεύθυνη ύπαρξη σου.

-Μα τα δικαιώματά μου; Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό σε έναν μέσο άνθρωπο.

-Εισαγγελέας δικαιωμάτων: Τα δικαιώματα σου. Τα δικαιώματά σου. Το γνωστό τροπάρι. Τα δικαιώματά του μέσου ανθρώπου, ήταν δανεικά. Καιρό τώρα έπρεπε να επιστραφούν στους δανειστές. Δικαιώματα έχουν μόνο οι μειονότητες. Δανεικά κι αυτά, για όσο κρίνουμε ότι εμείς χρειαζόμαστε να έχουν κάποιοι από δαύτους, ή να νομίζουν ότι τα χουν. Και αυτήν την φορά, δεν θα κάνουμε το ίδιο λάθος με αυτό που κάναμε με εσάς τους αχάριστους μέσους ανθρώπους. Δεν θα τους τα δώσουμε έτσι, σαν απλό δάνειο επειδή κάποιοι κάποτε ματώσαν και βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Όχι. Κάνουμε ότι πολεμάμε μαζί με τους μειονοτικούς για αυτά απέναντι σας, μην τυχόν και τα θεωρήσουνε κι αυτοί δεδομένα. Τους φθονείτε γιατί χάσετε τα δικά σας, κι αυτοί φοβούνται ότι θα πάρετε τα δικά τους για να έχετε και σεις ξανά μια χούφτα απ’ αυτά. Εύκολο να στρέψεις τον ένα απέναντι στον άλλο σε καιρούς ανέχειας κι ανάγκης. Κι έτσι εμείς, μένουμε στο απυρόβλητο.  Και μοιράζουμε την τράπουλα των δικαιωμάτων όπως και όποτε θέλουμε, μα πάντα μαρκαρισμένη.

-Δεν μπορείτε να συμπεριφέρεστε έτσι στους μη προνομιούχους.

-Εισαγγελέας προνομίων: Ακριβώς και μόνο στους μη προνομιούχους θέλουμε και μπορούμε να συμπεριφερόμαστε έτσι. Κάνατε τα δικαιώματα σας προνόμια κι αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν είμαστε όλοι ίσα και όμοια. Δεν ανήκετε στην τάξη μας. Είναι ταξικός πόλεμος αυτός κι εμείς κερδίζουμε. Εσείς ακόμη δεν έχετε καταλάβει σε ποια τάξη ανήκετε. Δεν της έχετε δώσει όνομα καν. Ήσασταν καταδικασμένοι πολλού προτού βρεθείτε ενώπιον μας σε ετούτο εδώ το δικαστήριο.  

­-Εισαγγελέας συμμόρφωσης: Εμπρός λοιπόν όργανα της τάξης μου. Μας έβγαλε την γλώσσα, βγάλτε του την. Παινεύεται πως βλέπει ακόμη, βγάλτε του τα μάτια να εξετάσουμε τους ισχυρισμούς του. Νομίζει πως έχει περισσότερο μυαλό από τους υπολοίπους. Μια λοβοτομή θα επιφέρει νοητική ισότητα.

-Μπάτσος: Και ο ιός του; 

Το δικαστήριο αυτοκοιτάχτηκε αμήχανα. Δεν διάλεγαν και τους πιο λαμπρούς για όργανα της τάξης τους για πολύ καλούς λόγους, αλλά υπήρχαν στιγμές σαν κι αυτήν που η έλλειψη λαμπρότητας γινόταν το λιγότερο ενοχλητική. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/8/2020

Read More »