Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ξαφνικίτιδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ξαφνικίτιδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2022

Έτσι ξαφνικά....

 


Ας ξεκινήσουμε από τα πολύ βασικά:

-Καμιά μελέτη, είτε μας βολεύει είτε όχι, δεν αποτελεί από μόνη της απόδειξη, αλλά δύναται να αποτελέσει ένδειξη. Χρειάζονται αρκετές μελέτες που τα συμπεράσματα τους να συμφωνούν πάνω κάτω, ώστε η σύγκλιση τους να χρησιμοποιηθεί εν είδη απόδειξης. Όσο πιο καλοσχεδιασμένη και με μεγαλύτερο δείγμα είναι μια μελέτη, τόσο ισχυρότερη ένδειξη αποτελεί.

-Καμία μελέτη δεν είναι εκ προοιμίου έγκυρη, είτε μας βολεύει είτε όχι. Πέρα από την συχνότατη πλέον νόσο της παραποίησης συμπερασμάτων, ακόμη και δεδομένων, συμβαίνουν και γκάφες, πότε πότε μεγάλες. Για αυτούς τους λόγους, υπάρχει η διαδικασία που λέγεται peer review, όπου οι μελέτες κρίνονται κι από άλλους επιστήμονες, διαδικασία που δεν είναι αλεξίσφαιρη όμως.

Αφού τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, ας πάμε στο ζουμί;

Το καλύτερο εμβόλιο είναι το πιο γρήγορο εμβόλιο;

Όχι δα.

Η θρομβωτική θρομβοκυτοπενία, (TTS) είναι μια κατάσταση, που αν δεν διαγνωσθεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο.

Η κάπως γνωστότερη υποκατηγορία της, η VITT, ήταν από τις πρώτες απειλητικές για την ζωή παρενέργειες που είχαν εντοπιστεί από τα λεγόμενα εμβόλια.

Είχαμε μια πρώτη πικρή γεύση της TTS με τους τρεις πρώτους θανάτους 40ρηδων στην Κρήτη μέσα σε μόλις μερικές βδομάδες από την έναρξη της εκστρατείας αλλά οι αρμόδιες αρχές για μήνες κάναν τα στραβά μάτια.

Προηγούμενες μελέτες την θέλαν να είναι πολύ σπάνια, 1 περίπτωση στις 40.000 δόσεις.

Μια πρόσφατη μελέτη όμως, δείχνει τα πράγματα να είναι πολύ πιο κοντά από την εντύπωση που είχαμε εμπειρικά από την Κρήτη:

Τα δεδομένα της μελέτης που όπως όλες, έχει περιορισμούς και ως εκ τούτου, διατηρούμε κι εμείς κάποιες επιφυλάξεις:

Σε 1,6 εκατομμύρια πρώτες δόσεις Astra, βρέθηκαν περίπου 900 περιστατικά TTS. Περίπου 1 στις 1500.

Για Pfizer, ήταν 520 στις 2.8 εκατομμύρια. 1 στις 6.000 περίπου.

Μετά από πολλές αναγωγές και επεξεργασία των «ωμών» δεδομένων, όπως το να αφαιρεθεί ο κίνδυνος υποβάθρου, δηλαδή αυτός που υπήρχε πριν τους εμβολιασμούς, οι ερευνητές βρήκαν 30% μεγαλύτερo κίνδυνο TTS μετά από ASTRA σε σχέση με το Pfizer.

Αυτός ο κίνδυνος ισοδυναμεί με περίπου 1 περισσότερο περιστατικό ανά 10.000 πρώτες δόσεις με Astra, απ ότι με Pfizer.

1 στους 10.000 ο σχετικός κίνδυνος ανάμεσα στα δύο εμβόλια. Αυτό σημαίνει, αν δεν κάνω λάθος, ότι ο απόλυτος κίνδυνος για TTS είναι με Pfizer περίπου 1 στους 3.000 και με Astra, 1 στους 2.000.  

Μέχρι πρότινος, η συχνότερη καταγεγραμμένη απειλητική για την ζωή παρενέργεια, θεωρούνταν οι μυοκαρδίτιδες, περίπου 1 στις 5.000 με 10.000, σε άρρενες ηλικιών 12-29 ετών.

Αθροίστε και τις TTS και τις άλλες ακόμη πιο σπάνιες παρενέργειες.

Συγκρίνετε τις τώρα με την  θνητότητα των Όμικρον, που εγώ από νωρίς εκτίμησα στο συγκεκριμένο ανοσολογικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, στο 0,03%, δηλαδή ένας στους 3.000.

Το καλύτερο εμβόλιο δεν είναι το γρηγορότερο εμβόλιο.

Το καλύτερο εμβόλιο, δεν είναι αυτό που σε στέλνει γρηγορότερα στα θυμαράκια.

Το καλύτερο εμβόλιο, είναι το περισσότερο αποτελεσματικό κι ασφαλές εμβόλιο κι όχι όποιο βρεις μπροστά σου.

Τα αποκαλούμενα εμβόλια, δεν ήταν ποτέ απολύτως ασφαλή. Έπρεπε να δοθούν μόνο στις ομάδες υψηλού κινδύνου και μόνο μετά από την ενήμερη συναίνεσή τους. Αλλά που να βρεθεί ενημέρωση σε μια παγκόσμια προπαγάνδα παραπληροφόρησης;

Η όποια αποτελεσματικότητα είχαν, ψαλιδίζεται με το πέρασμα του χρόνου και την έλευση των Όμικρον.

Δοθείσας της ευκαιρίας ας μιλήσουμε για την ψιλοαπογοήτευση του Θοδωρή Λύτρα για το επικαιροποιημένο εμβόλιο το οποίο η Θεοδωρίδου μας διαβεβαίωσε πως προστατεύει κι από επερχόμενες μεταλλάξεις. Πρόκειται, όπως δήλωσα δημοσίως όχι απλά για απογοήτευση αλλά για τεράστιο φιάσκο, καθώς, ενώ φέρει και την ακίδα ΒΑ4/ΒΑ5, είναι σε κάποιες πτυχές του λιγότερο αποτελεσματικό κι από το αρχικό/αρχαϊκό και ξεπερασμένο εμβόλιο με πρωτεϊνη ακίδας του αρχικού στελέχους.

Συγκεκριμένα: Η αύξηση των εξουδετερωτικών αντισωμάτων ήταν λίγο μεγαλύτερη μετά από δόση επικαιροποιημένου σε σχέση με δόση αρχαϊκού αλλά η αύξηση των Τ-λεμφοκυττάρων ήταν πολύ μικρή και για τα δύο εμβόλια και ακόμη μικρότερη για το επικαιροποιημένο.

Έχουμε πολλές φορές μιλήσει για την σημασία των Τ-λεμφοκυττάρων, ιδιαίτερα όταν η αποτελεσματικότητα των αντισωμάτων, φθίνει πολύ πιο γρήγορα απέναντι στις Όμικρον.

Οι Όμικρον μεταλλάσσονται τάχιστα και έχουν ήδη δημιουργήσει ένα σμήνος στελεχών, με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε αυτό που βλέπουμε μέχρι και την εποχή της Δέλτα όπου όταν βλέπαμε ένα στέλεχος να επικρατεί σε μια χώρα, είμασταν σχεδόν σίγουροι ότι θα επικρατήσει παντού.

Τώρα βλέπουμε μια σούπα από υπερμεταδοτικά στελέχη που διαφεύγουν σημαντικά της ανοσίας, κάτι που κάνει ανέφικτο τον σχεδιασμό εμβολίων ακίδας που να στοχεύουν τις κυρίαρχες μεταλλάξεις. Κι αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί τους πληθυσμούς καθώς όλες οι Όμικρον έχουν πολύ μικρή θνητότητα.

Γιατί λοιπόν, το σούπερ ντούπερ επικαιροποιημένο «εμβόλιο», δεν ήταν σημαντικά καλύτερο από το αρχαϊκό;

Μεγάλο ρόλο παίζει το φαινόμενο του βιολογικού «προπατορικού αμαρτήματος». Η πρώτη μας επαφή με ένα στέλεχος, καθορίζει σημαντικά το πώς θα ανταποκριθεί η ανοσία μας σε επόμενες επαφές μας με άλλα στελέχη.

Το επικαιροποιημένο εμβόλιο, φέρει και την αρχαϊκή ακίδα και την σχετικά πρόσφατη ΒΑ4/ΒΑ5. Φαίνεται λοιπόν, πως οι εμβολιασμένοι με το αρχικό εμβόλιο, διαλέγουν να αγνοούν την επικαιροποιημένη ακίδα και απαντούν σε αυτήν που ξέρουν. Την αρχαϊκή.

Υπάρχουν βέβαια και μελέτες που δείχνουν αυξημένη προστασία από το επικαιροποιημένο εμβόλιο. Θα φανεί.  

Για ποιο όμως λόγο διάλεξαν οι εταιρίες να προσθέσουν και το MRNA της πρωτείνης ακίδας ενός αρχαϊκού στελέχους που εξελεγκτικά έχει παραγκωνισθεί και ίσως εξαφανιστεί;

Η μόνη απάντηση που μπορώ να σκεφτώ, είναι για να ξεστοκάρουν τα παλιά εμβόλια.

Αυτά.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/11/2022       

Read More »

Κυριακή 26 Ιουνίου 2022

Αιφνίδιοι Ανεξήγητοι Παιδικοί Θάνατοι: Μια πρώτη επιδημιολογική προσέγγιση



Μα ποιος κάθεται να αναρωτηθεί τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Αφού είναι παντού τριγύρω, είναι παρατηρήσιμο, είναι ορατότατο από τις τοπικές κοινωνίες. Ας μιλήσουμε όμως για υποκειμενικότητα.  

Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι υπήρχε μια καλλιεργημένη αδιαφορία για την δημόσια υγεία και είναι λίγοι αυτοί που είχαν μια καλή εικόνα της πραγματικότητας τα προηγούμενα χρόνια. Οι περισσότεροι, ζούσαν σε κάποια ψευδαίσθηση υλικής ευδαιμονίας, σε μια απροβλημάτιστη κατάσταση που ένα από τα πρώτα τους μελήματα ήταν το να έχουν αρκετά λεφτά για να καταναλώνουν αρκετά, ενώ παράλληλα, είχε καλλιεργηθεί μια πεποίθηση ότι η ιατρική διαρκώς προοδεύει.

Στην υποκειμενικότητα αυτή οφείλουμε να αθροίσουμε και μια άλλη: αυτή της μεγάλης απροθυμίας του ιατρικού κόσμου να αναγνωρίσει ιατρικά λάθη, ακόμη κι εγκλήματα και φυσικά να αναγνωρίσει και να αναφέρει παρενέργειες, καθώς κάτι τέτοιο θα τον έβαζε στην μαύρη λίστα των γαλαντόμων φαρμακευτικών και θα χαλούσε την πιάτσα και στους συναδέρφους του.

Αυτή η απροθυμία, εντάθηκε πολλές φορές παραπάνω από την μετατροπή των νέων «εμβολίων» στο ιερό δισκοπότηρο της ανθρωπότητας, με αποτέλεσμα η πίεση για την αποσυσχέτιση παρενεργειών, να αυξηθεί ακόμη περισσότερο.

Μια υποκειμενικότητα που βρίσκεται στον αντίποδα, είναι πως στους ανθρώπους που δικαίως δεν συμμορφώθηκαν στην υγειονομική δικτατορία, δημιουργήθηκε μια υπεραντίδραση απέναντι σε οποιοδήποτε φαινόμενο σχετίζεται με την δημόσια υγεία, είτε από φόβο για το επόμενο στάδιο του σχεδιασμού από τους φασίστες, είτε για να βρουν τόσο ισχυρό κάτι που θα κατάρριπτε με μιας την χούντα, από έναν υπερβάλλοντα ζήλο που μέσα στον απίστευτο θόρυβο που παράγεται, οδήγησε σε παρανοήσεις όπως πχ αυτή της υπερβεβλημένης είδησης των 138 αιφνιδίων παιδικών θανάτων στην Ελλάδα στο πρώτο πεντάμηνο της χρονιάς, όταν αυτοί ήταν στην πραγματικότητα οι συνολικοί παιδικοί θάνατοι που έδωσε ο ΕΟΔΥ για το πρώτο τρίμηνο του 2022, που ούτως η άλλως ήταν κατά 30% αυξημένοι σε σχέση με το 2021 και 2020 σε συγκριμένο φάσμα παιδικών ηλικιών.    

Το ερώτημα που προκύπτει είναι λοιπόν, τι συμβαίνει με τους αιφνίδιους ανεξήγητους παιδικούς θανάτους;

Τα δεδομένα που έχουμε είναι πολύ λίγα και όχι πολύ καλής ποιότητας. Αφού όμως δεν έχουμε άλλα, είναι τα μόνα που μπορούμε να επεξεργαστούμε.

Ας ξεκινήσουμε με τον ορισμό του αιφνίδιου παιδικού θανάτου: είναι αυτός που συμβαίνει απότομα σε παιδί ηλικίας μεγαλύτερης των 12 μηνών (οι κάτω από αυτή την ηλικία υπάγονται στην κατηγορία των αιφνίδιων ανεξήγητων βρεφικών θανάτων) εώς 18 ετών και που η ενδελεχής εξέτασή του, συμπεριλαμβανομένης της νεκροψίας, και του ιατρικού ιστορικού του παιδιού και τις οικογένειας του, δεν βρίσκει αίτιο.

Ας προχωρήσουμε από τον ορισμό σε έναν περιορισμό: Οι αιφνίδιοι ανεξήγητοι παιδικοί θάνατοι (στο εξής θα τους περιγράφουμε για οικονομία χρόνου ως ΑΑΠΘ, ελπίζοντας να μην παρεξηγηθεί το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ΑΠΘ), αυξάνονται.  Στην Ιρλανδία, οι ΑΠΘ κάθε χρόνο από την δεκαετία του 1990 μέχρι και το 2008, διπλασιάστηκαν.  

Πάμε στα δεδομένα λοιπόν: Στην Μ.Βρετανία έχουμε περίπου 40ΑΑΠΘ κάθε χρόνο. Αυτό, χωρίς να κάνουμε τις αναγκαίες προσαρμογές λόγω διαφορετικής δημογραφικής κατανομής, περιμέναμε να μεταφράζεται στην χώρα μας σε 7 ΑΑΠΘ ετησίως.

Ας δούμε το πινακάκι με τις επιμέρους ηλικιακές κατανομές:

  https://sudc.org.uk/wp-content/uploads/2022/03/BARCHART_2020.png

Βλέπουμε ότι πάνω από το 50% των ΑΠΘ βρίσκεται στην κατηγορία 1 με 5 ετών.

Η δεύτερη μεγαλύτερη κατηγορία θανάτων είναι στους 15 με 19 που καταλαμβάνουν το 1/3 μεσοσταθμικά των ΑΑΠΘ.

Βλέπουμε ότι οι ΑΑΠΘ στις ηλικίες 5 με 14 αντιστοιχούν μόλις στο 15% των ΑΑΠΘ. Είναι λοιπόν πολύ σπάνιο φαινόμενο στην Μ.Βρετανία, όπου σπανίως ξεπερνούν τους 10 κάθε χρονιά, που σημαίνει ότι κατά αναλογία πληθυσμού χωρίς δημογραφική προσαρμογή, στην χώρα θα κυμαίνονταν από 1 εως τρεις κάθε χρονιά.  

Ας δούμε τώρα τα δεδομένα από ΗΠΑ όπου οι ΑΑΠΘ εκτιμώνται να είναι 1,8 στους 100.000.

Το 2020 είχαμε γύρω στους 400 ΑΑΠΘ στις ΗΠΑ. Στις ηλικίες 5 με 14, οι ΑΑΠΘ ήταν 84, κάτω από το ¼ των συνολικών ΑΑΠΘ. Αν ανάγουμε αυτό το νούμερο στον ελληνικό πληθυσμό, θα περιμέναμε από 2-3 ΑΑΠΘ κάθε χρόνο στις ηλικίες 5 με 14 στην χώρα μας.

Κι έχουμε τουλάχιστον 3 θανάτους μόνο στις ηλικίες 10 με 14 τους τελευταίους 3 μήνες.

Βρήκαμε μόνο μια μελέτη για τους ΑΑΠΘ στην Ελλάδα που αφορά τα έτη 2002-2010, αλλά αυτή δεν έχει καλή ηλικιακή κατανομή και περιγράφει μόνο ότι οι ΑΑΠΘ στους 1 με 35 είναι το 18% των συνολικών αιφνιδίων θανάτων από όλες τις αιτίες στην Ελλάδα.

Για αυτό θα κρατήσουμε μόνο τις αναγωγές από UK και USA: 1 με 3 ΑΑΠΘ κάθε χρόνο περιμένουμε στην Ελλάδα στις ηλικίες 5 με 14.

Ας δούμε πόσο θα μπορούσαν να συμβάλλουν οι περιγραφόμενες ως σπάνιες μυοκαρδίτιδες από τα νέα εμβόλια.

Θα επικεντρωθούμε στις ηλικίες 10 με 14 που είχαν μεγαλύτερη πίεση να εμβολιαστούν και ως εκ τούτου μεγαλύτερα ποσοστά εμβολιασμών: Έχουμε σε αυτές τις ηλικίες περίπου 500.000 παιδιά. Σε αυτές σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, θα περιμέναμε το πολύ 1 ΑΑΠΘ το χρόνο.

Έχω την εντύπωση ότι περίπου το 40% αυτών εμβολιάστηκε. Στα αγόρια η συχνότητα εμβολιαστικής μυοκαρδίτιδας περιγράφεται 1 στα 10.000.

Αυτό μας δίνει περίπου 13 μυοκαρδίτιδες που διαγνώστηκαν και αντιμετωπίστηκαν. Στο εξωτερικό όλα αυτά που κάνουν έστω κάποιες διαγνώσεις.

Για πρώτη φορά έχουμε μελέτη που μας δίνει ποσοστά θνησιμότητας στις μυοκαρδίτιδες αυτές: 1,1%.

Ας λάβουμε όμως υπόψιν την α) απροθυμία των γιατρών να συσχετίσουν παρενέργειες με εμβόλια,

β) την αμέλεια κάποιων γονέων απέναντι σε συμπτώματα ενός «κατά τα άλλα υγειούς παιδιού»

και γ) την ύπαρξη μυοκαρδίτιδων που δεν δίνουν έντονα συμπτώματα μέχρι να συμβεί επεισόδιο, μπορούμε να κάνουμε μια μετριοπαθή εκτίμηση ότι οι αδιάγνωστες μυοκαρδίτιδες είναι τρεις φορές περισσότερες από τις διαγνωσμένες.

Κι ας κάνουμε μια πάλι πολύ μετριοπαθή εκτίμηση ότι οι μη διαγνωσθείσες μυοκαρδίτιδες είναι τρεις φορές πιο επικίνδυνες από τις διαγνωσμένες καθώς δεν αντιμετωπίζονται, η θνησιμότητα των εμβολιαστικών μυοκαρδίτιδων, μπορεί να έχει εκτοξευτεί από το 1% στο 10%, προσθέτοντας έτσι έναν ακόμη ΑΑΠΘ στον ένα που περιμένουμε να έχουμε κάθε χρονιά στις ηλικίες 10 με 14.

Έχουμε όμως ήδη τρεις ΑΑΠΘ σε τρεις μήνες κι αυτό είναι εκτός κάδρου.

Θα μπορούσε να είναι μια στατιστική διακύμανση, να έτυχε ή να μην πέτυχε; Μακάρι να είναι έτσι, αλλά διατηρώ στο ακέραιο τις επιφυλάξεις μου.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χρόνος θα δείξει.

Σε όλη την παραπάνω εικόνα πρέπει να προστεθεί η υποστελέχωση των ιατριδικαστικών σωμάτων και η έλλειψη εξειδίκευσης στο ιατροδικαστικό σώμα. Ακόμη και σε προηγμένες χώρες, τα πράγματα δεν είναι όπως στο CSI, όπου ο κάθε ντετέκτιβ έχει κι έναν ιατροδικαστή στη διάθεση του.

Ειδικά στην χώρα μας, τα πράγματα είναι για κλάματα με τους ιατροδικαστές να είναι μια χούφτα άνθρωποι που πρέπει να κάνουν χιλιάδες νεκροτομές σε ξαφνικούς θανάτους, αυτοκτονίες, εγκλήματα και υπόνοιες εγκλημάτων, όπως έγινε πρόδηλο και στην υπόθεση Πισπιρίγκου.

Έτσι ένας ΑΑΠΘ στην χώρα μας, μπορεί να μην είναι και τόσο ανεξήγητος. Απλά να μην έχει βρεθεί η αιτία του λόγω τρομακτικής υποστελέχωσης του ιατροδικαστικού σώματος.

Δυστυχώς, δεν έχω στοιχεία για τους ΑΑΠΘ στη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια για να προβώ σε συγκρίσεις με το τώρα.

Όποιος τα βρει, από σοβαρή πηγή εννοείται., καλοδεχούμενα θα μου ‘ναι. Όπως και οποιαδήποτε διόρθωση… προς το ορθότερο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blospot.com, 26-06-2022
Read More »