Έτσι ξαφνικά....

 

Ας ξεκινήσουμε από τα πολύ βασικά:

-Καμιά μελέτη, είτε μας βολεύει είτε όχι, δεν αποτελεί από μόνη της απόδειξη, αλλά δύναται να αποτελέσει ένδειξη. Χρειάζονται αρκετές μελέτες που τα συμπεράσματα τους να συμφωνούν πάνω κάτω, ώστε η σύγκλιση τους να χρησιμοποιηθεί εν είδη απόδειξης. Όσο πιο καλοσχεδιασμένη και με μεγαλύτερο δείγμα είναι μια μελέτη, τόσο ισχυρότερη ένδειξη αποτελεί.

-Καμία μελέτη δεν είναι εκ προοιμίου έγκυρη, είτε μας βολεύει είτε όχι. Πέρα από την συχνότατη πλέον νόσο της παραποίησης συμπερασμάτων, ακόμη και δεδομένων, συμβαίνουν και γκάφες, πότε πότε μεγάλες. Για αυτούς τους λόγους, υπάρχει η διαδικασία που λέγεται peer review, όπου οι μελέτες κρίνονται κι από άλλους επιστήμονες, διαδικασία που δεν είναι αλεξίσφαιρη όμως.

Αφού τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, ας πάμε στο ζουμί;

Το καλύτερο εμβόλιο είναι το πιο γρήγορο εμβόλιο;

Όχι δα.

Η θρομβωτική θρομβοκυτοπενία, (TTS) είναι μια κατάσταση, που αν δεν διαγνωσθεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο.

Η κάπως γνωστότερη υποκατηγορία της, η VITT, ήταν από τις πρώτες απειλητικές για την ζωή παρενέργειες που είχαν εντοπιστεί από τα λεγόμενα εμβόλια.

Είχαμε μια πρώτη πικρή γεύση της TTS με τους τρεις πρώτους θανάτους 40ρηδων στην Κρήτη μέσα σε μόλις μερικές βδομάδες από την έναρξη της εκστρατείας αλλά οι αρμόδιες αρχές για μήνες κάναν τα στραβά μάτια.

Προηγούμενες μελέτες την θέλαν να είναι πολύ σπάνια, 1 περίπτωση στις 40.000 δόσεις.

Μια πρόσφατη μελέτη όμως, δείχνει τα πράγματα να είναι πολύ πιο κοντά από την εντύπωση που είχαμε εμπειρικά από την Κρήτη:

Τα δεδομένα της μελέτης που όπως όλες, έχει περιορισμούς και ως εκ τούτου, διατηρούμε κι εμείς κάποιες επιφυλάξεις:

Σε 1,6 εκατομμύρια πρώτες δόσεις Astra, βρέθηκαν περίπου 900 περιστατικά TTS. Περίπου 1 στις 1500.

Για Pfizer, ήταν 520 στις 2.8 εκατομμύρια. 1 στις 6.000 περίπου.

Μετά από πολλές αναγωγές και επεξεργασία των «ωμών» δεδομένων, όπως το να αφαιρεθεί ο κίνδυνος υποβάθρου, δηλαδή αυτός που υπήρχε πριν τους εμβολιασμούς, οι ερευνητές βρήκαν 30% μεγαλύτερo κίνδυνο TTS μετά από ASTRA σε σχέση με το Pfizer.

Αυτός ο κίνδυνος ισοδυναμεί με περίπου 1 περισσότερο περιστατικό ανά 10.000 πρώτες δόσεις με Astra, απ ότι με Pfizer.

1 στους 10.000 ο σχετικός κίνδυνος ανάμεσα στα δύο εμβόλια. Αυτό σημαίνει, αν δεν κάνω λάθος, ότι ο απόλυτος κίνδυνος για TTS είναι με Pfizer περίπου 1 στους 3.000 και με Astra, 1 στους 2.000.  

Μέχρι πρότινος, η συχνότερη καταγεγραμμένη απειλητική για την ζωή παρενέργεια, θεωρούνταν οι μυοκαρδίτιδες, περίπου 1 στις 5.000 με 10.000, σε άρρενες ηλικιών 12-29 ετών.

Αθροίστε και τις TTS και τις άλλες ακόμη πιο σπάνιες παρενέργειες.

Συγκρίνετε τις τώρα με την  θνητότητα των Όμικρον, που εγώ από νωρίς εκτίμησα στο συγκεκριμένο ανοσολογικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, στο 0,03%, δηλαδή ένας στους 3.000.

Το καλύτερο εμβόλιο δεν είναι το γρηγορότερο εμβόλιο.

Το καλύτερο εμβόλιο, δεν είναι αυτό που σε στέλνει γρηγορότερα στα θυμαράκια.

Το καλύτερο εμβόλιο, είναι το περισσότερο αποτελεσματικό κι ασφαλές εμβόλιο κι όχι όποιο βρεις μπροστά σου.

Τα αποκαλούμενα εμβόλια, δεν ήταν ποτέ απολύτως ασφαλή. Έπρεπε να δοθούν μόνο στις ομάδες υψηλού κινδύνου και μόνο μετά από την ενήμερη συναίνεσή τους. Αλλά που να βρεθεί ενημέρωση σε μια παγκόσμια προπαγάνδα παραπληροφόρησης;

Η όποια αποτελεσματικότητα είχαν, ψαλιδίζεται με το πέρασμα του χρόνου και την έλευση των Όμικρον.

Δοθείσας της ευκαιρίας ας μιλήσουμε για την ψιλοαπογοήτευση του Θοδωρή Λύτρα για το επικαιροποιημένο εμβόλιο το οποίο η Θεοδωρίδου μας διαβεβαίωσε πως προστατεύει κι από επερχόμενες μεταλλάξεις. Πρόκειται, όπως δήλωσα δημοσίως όχι απλά για απογοήτευση αλλά για τεράστιο φιάσκο, καθώς, ενώ φέρει και την ακίδα ΒΑ4/ΒΑ5, είναι σε κάποιες πτυχές του λιγότερο αποτελεσματικό κι από το αρχικό/αρχαϊκό και ξεπερασμένο εμβόλιο με πρωτεϊνη ακίδας του αρχικού στελέχους.

Συγκεκριμένα: Η αύξηση των εξουδετερωτικών αντισωμάτων ήταν λίγο μεγαλύτερη μετά από δόση επικαιροποιημένου σε σχέση με δόση αρχαϊκού αλλά η αύξηση των Τ-λεμφοκυττάρων ήταν πολύ μικρή και για τα δύο εμβόλια και ακόμη μικρότερη για το επικαιροποιημένο.

Έχουμε πολλές φορές μιλήσει για την σημασία των Τ-λεμφοκυττάρων, ιδιαίτερα όταν η αποτελεσματικότητα των αντισωμάτων, φθίνει πολύ πιο γρήγορα απέναντι στις Όμικρον.

Οι Όμικρον μεταλλάσσονται τάχιστα και έχουν ήδη δημιουργήσει ένα σμήνος στελεχών, με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε αυτό που βλέπουμε μέχρι και την εποχή της Δέλτα όπου όταν βλέπαμε ένα στέλεχος να επικρατεί σε μια χώρα, είμασταν σχεδόν σίγουροι ότι θα επικρατήσει παντού.

Τώρα βλέπουμε μια σούπα από υπερμεταδοτικά στελέχη που διαφεύγουν σημαντικά της ανοσίας, κάτι που κάνει ανέφικτο τον σχεδιασμό εμβολίων ακίδας που να στοχεύουν τις κυρίαρχες μεταλλάξεις. Κι αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί τους πληθυσμούς καθώς όλες οι Όμικρον έχουν πολύ μικρή θνητότητα.

Γιατί λοιπόν, το σούπερ ντούπερ επικαιροποιημένο «εμβόλιο», δεν ήταν σημαντικά καλύτερο από το αρχαϊκό;

Μεγάλο ρόλο παίζει το φαινόμενο του βιολογικού «προπατορικού αμαρτήματος». Η πρώτη μας επαφή με ένα στέλεχος, καθορίζει σημαντικά το πώς θα ανταποκριθεί η ανοσία μας σε επόμενες επαφές μας με άλλα στελέχη.

Το επικαιροποιημένο εμβόλιο, φέρει και την αρχαϊκή ακίδα και την σχετικά πρόσφατη ΒΑ4/ΒΑ5. Φαίνεται λοιπόν, πως οι εμβολιασμένοι με το αρχικό εμβόλιο, διαλέγουν να αγνοούν την επικαιροποιημένη ακίδα και απαντούν σε αυτήν που ξέρουν. Την αρχαϊκή.

Υπάρχουν βέβαια και μελέτες που δείχνουν αυξημένη προστασία από το επικαιροποιημένο εμβόλιο. Θα φανεί.  

Για ποιο όμως λόγο διάλεξαν οι εταιρίες να προσθέσουν και το MRNA της πρωτείνης ακίδας ενός αρχαϊκού στελέχους που εξελεγκτικά έχει παραγκωνισθεί και ίσως εξαφανιστεί;

Η μόνη απάντηση που μπορώ να σκεφτώ, είναι για να ξεστοκάρουν τα παλιά εμβόλια.

Αυτά.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/11/2022