Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Δημόσια Υγεία: Θανάσιμες θεραπείες και ιατρικοί πειραματισμοί σε ανθρώπους




O 20ος αιώνας αποτέλεσε ένα θερμοκήπιο εκτεταμένων ιατρικών πειραματισμών πάνω σε ομάδες ατυχών ανθρωπίνων πλασμάτων. Οι παράνομοι, απάνθρωποι και ανήθικοι ιατρικοί πειραματισμοί έδειχναν ιδιαίτερη αδυναμία σε απροστάτευτες ομάδες ανθρώπων, ασθενείς, μειονότητες, γέρους, ορφανά, φυλακισμένους και ψυχιατρικούς έγκλειστους. Οι ομάδες αυτές ανθρώπων ήταν λιγότερο πιθανό να αντιληφτούν το τι πραγματικά τους κάναν οι επίορκοι πειραματιστές. Ακόμη και αν είχαν κάποια αντίληψη για το τι πραγματικά τους συνέβαινε, ήταν μάλλον απίθανο να προστατευτούν από τα πειράματα ή να διώξουν ποινικά τους βασανιστές τους. Φυσικά, ο παράνομος ιατρικός πειραματισμός, έχοντας στον πυρήνα του την απανθρωπιά, δεν δίσταζε κατά περιπτώσεις να εξασκείται και σε άλλες ομάδες. Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου επιτελέστηκε συγκαλυμμένος πειραματισμός με ραδιενεργά ισότοπα πάνω σε εγκύους.

Θανάσιμες θεραπείες και ιατρικοί πειραματισμοί σε ανθρώπους
Του Πέτρου Αργυρίου (http://agriazwa.blogspot.com)
(Μέρος του άρθρου βασίζεται στην αποκαλυπτική έρευνα του συγγραφέα «Θανάσιμες Θεραπείες», εκδ. Etra, Μάρτιος 2011)

Το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου δημιούργησε την υπεραισιόδοξη ψευδαίσθηση ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είχαν τελειώσει οριστικά με την συντριβή των Ναζί και των Ιαπώνων.
Κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, Ναζί και Ιάπωνες επιστήμονες επιδόθηκαν σε ένα όργιο ιατρικών πειραματισμών πάνω σε αιχμαλώτους πολέμου, κρατουμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακόμη και σε πληθυσμούς στο φυσικό τους περιβάλλον.
Πολλοί από αυτούς τους γιατρούς-εγκληματίες, όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν για τα εγκλήματά τους αλλά και εξαργύρωσαν την ιατρική γνώση που απέκτησαν από την έρευνα πάνω στις ανθρώπινες ζωές που κατέστρεψαν. Την εξαργύρωσαν με ασυλία και με ερευνητικές θέσεις που τους προσφέρθηκαν από τις συμμαχικές δυνάμεις και κυρίως τις ΗΠΑ.
Η παράδοση των ιατρικών πειραματισμών δεν διακόπηκε ποτέ. Δεν είναι καθόλου παράδοξο λοιπόν η ειδησεογραφία με φρίκη να διαπιστώνει παρόμοιες πρακτικές να εφαρμόζονται και στον 21ο αιώνα, με θύματα ισλαμιστές κρατουμένους, «τρομοκράτες», στην εκτός κάθε έννοιας δικαίου αμερικανική εκδοχή των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης όπως το Γκουαντάναμο, το Αμπού Γκραϊμπ και το Μπαγκράμ. Και αυτά τα βασανιστήρια, παρουσία γιατρών που φρόντιζαν να γίνονται πιο αποτελεσματικά, αποκτούσαν και μια διάσταση ιατρικού πειραματισμού και δεν ήταν απλώς αποτέλεσμα της κτηνωδίας του πολέμου: Αντίθετα, δημοσιεύματα φανερώνουν πως οι εντολές για να διαπραχθούν αυτά έρχονταν από ψηλά. Ο αντιπρόεδρος της τότε κυβέρνησης Bush, Dick Cheney και ο Donald Rumsfeld φαίνεται να αναμιγνύονται με την έκδοση εντολών για τη διάπραξη βασανιστηρίων.
Ο μόνος κανόνας για την έκταση και το είδος των βασανιστηριών ήταν να μην υπάρχουν πολλά εξωτερικά ίχνη τους, ο κανόνας του “No blood, no foul”
Την τελευταία 15ετία και καθώς όλο και περισσότερα ιατρικά πειράματα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, παρατηρούμε μια επιδημία- πολιτική αυτή τη φορά. Οι Clintons κυρίως, έχουν υποχρεωθεί σε απολογία εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης για τα ψυχροπολεμικά πειράματα ραδιενέργειας, για τα πειράματα σύφιλης σε ανυποψίαστους πολίτες στην Tuskegee των ΗΠΑ και τα αδερφά τους πειράματα στη Γουεταμάλα.
Ο πειραματισμός με ραδιενέργεια ήταν ίσως από τους πιο εκτεταμένους και μακρόβιους: έγινε όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά επεκτάθηκε από παρθένες ατόλες μέχρι και την Αλάσκα, διαρκώντας συναπτές δεκαετίες. Τα θύματά του ήταν κατά κύριο λόγο στρατιώτες αλλά σύντομα επεκτάθηκε σε ιθαγενείς, ασθενείς, φυλακισμένους, εγκύους, παιδιά, γέρους και ψυχιατρικούς εγκλείστους και νοητικά στιγματισμένους.
Για τα πειράματα της σύφιλης σας μεταφέρω τα ενδεικτικά αποσπάσματα από το βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες»: «Από το 1932 γύρω στους 400 νέγρους (για την ακρίβεια 399 συφιλιδικοί και 201 υγιείς που χρησιμοποιήθηκαν ως γκρουπ ελέγχου) στρατολογήθηκαν στην μελέτη της Tuskegee για τη σύφιλη, μια μελέτη που διεξήγαν οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας των ΗΠΑ σε συνεργασία με το ινστιτούτο της Tuskegee. Οι ¨εθελοντές¨, κυρίως άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, ουδέποτε πληροφορήθηκαν για την πραγματική φύση της μελέτης, για την νόσο από την οποία έπασχαν και για τις προθέσεις των ερευνητών[…]
[…] Ακόμα και όταν η ιατρική επιστήμη επέφερε ένα καίριο πλέγμα στην σύφιλη και σε πλειάδα άλλων λοιμώξεων με την χρήση της πενικιλίνης, οι ερευνητές συνέχισαν το μακάβριο πείραμα τους. Παρότι η πενικιλίνη έγινε το φάρμακο εκλογής για τη σύφιλη το 1947, οι ερευνητές δεν χορήγησαν πενικιλίνη στα αντικείμενα της μελέτης, ούτε καν τους ενημέρωσαν για την νέα θεραπεία. Χωρίς να υπάρχει λόγος, ούτε καν πρόφαση, μετά το 1947 το θερμοκήπιο της σύφιλης συνέχισε να αναπτύσσεται με κυβερνητική έγκριση και κονδύλια.
Το πείραμα συνεχίστηκε μέχρι και το 1972. Δεκάδες άνθρωποι πέθαναν ένα ανόητο και φρικτό θάνατο, δεκάδες οικογένειες μολύνθηκαν από σύφιλη. Και ίσως το έγκλημα να συνεχιζόταν για πολλά χρόνια ακόμη από ερευνητές που δεν είχαν καμία αίσθηση του σωστού και του λάθους αν δεν το έφερνε στο φως της δημοσιότητας ένας ερευνητής θεμάτων δημοσίας υγείας ονόματι Jean Heller. Αμέσως το θέμα πήρε τρομακτικές διαστάσεις και έγινε πρωτοσέλιδο στον Αμερικανικό τύπο. Μετά από σαράντα χρόνια, δύο γενιές ερευνητών και ασθενών, το πείραμα τερματίστηκε κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης.»
Από το 1944 και μέχρι το 1948 πειράματα σύφιλης θα γίνουν και σε φυλακισμένους, νοητικά υστερούντες και στρατιώτες στη Γουατεμάλα:
«Σχετικό δημοσίευμα των New York Times περιγράφει ικανοποιητικά την εμπειρία του απάνθρωπου ιατρικού πειραματισμού υπό την αιγίδα της αμερικανικής κυβέρνησης στη Γουατεμάλα:
Εφτακόσιοι άνθρωποι, άτομα με «νοητική υστέρηση», φυλακισμένοι και στρατιώτες γίναν πειραματόζωα στα χέρια των αμερικανών ερευνητών οι οποίοι πλήρωναν ακόμη και ιερόδουλες για να κολλήσουν στα ερευνητικά τους αντικείμενα σύφιλη. Όταν κάτι τέτοιο δεν επιτυγχανόταν, οι ερευνητές θα προσπαθούσαν να μεταδώσουν τη σύφιλη μέσω εκδορών που προκαλούσαν στο πέος, στο πρόσωπο ή στα χέρια των πειραματόζωων τους ή μέσω νωτιαίων ενέσεων. Υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι ένα τμήμα αυτών των 700 ανθρώπων αναμετάδωσαν τη σύφιλη στις συντρόφους τους της «εξωπειραματικής» ζωής τους, επιβαρύνοντας πιθανώς τη δημόσια υγεία ολόκληρης της Γουεταμάλα. Οι συνέπειες του πειράματος δηλαδή, καθώς ήταν αυτό μάλλον αδύνατον να περιοριστεί στην ομάδα στόχευσής του, πιθανόν να επεκτάθηκαν πολύ πέρα από το φυσικό χώρο τέλεσής του […]»
Η αποκάλυψη των πειραμάτων της ραδιενέργειας και της σύφιλης άνοιξαν το καλά κρυμμένο μυστικό των απάνθρωπων ιατρικών πειραματισμών. Μετά από τα πειράματα της ραδιενέργειας και της σύφιλης, η αποκάλυψη μιας μακράς λίστας αποτρόπαιων πειραματισμών έμελλε να ακολουθήσει.
Δημοσίευμα του Associated Press στις 27 Φεβρουαρίου του 2011 ξέθαψε 40 από αυτά τα πειράματα, κάποια από τα οποία δεν είχαν πριν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας ενώ κάποια άλλα είχαν προβληθεί μέσω της μηντιακής προπαγάνδας ως ελπιδοφόρες ερευνητικές προσπάθειες, αποκρύπτοντας πλήρως το γεγονός ότι ήταν συχνά επώδυνοι, άλλοτε επιβλαβείς και κάποτε θανατηφόροι για τα ανυποψίαστα θύματα τους πειραματισμοί που ξεπερνούσαν κάθε έννοια ηθικής και δεοντολογίας. Αξίζει να σημειωθεί πως οι περισσότεροι από αυτούς τους πειραματισμούς δεν ήταν αυθαίρετα προϊόντα κάποιου διεστραμμένου ερευνητή αλλά επίσημες, κρατικά χρηματοδοτούμενες έρευνες.
Ενδεικτικά και ανά δεκαετία αναφέρεται πως:
Δεκαετία 1940
-Ένας αναγνωρίσιμος ερευνητής εκθέτει αμερικάνους πολίτες σε ηπατίτιδα. 8 από αυτούς θα αναπτύξουν τη νόσο.
-Προκειμένου να μελετήσουν τη μετάδοση ενός θανατηφόρου μικροβίου του στομάχου, ερευνητές υποχρεώνουν νεαρούς κρατουμένους να καταπιούν αφιλτράριστα εναιωρήματα κοπράνων.
-Σε μια άλλη μελέτη, ερευνητές κάνουν ένεση με πλασμίδιο της ελονοσίας σε 11 εθελοντές δημοσίους υπαλλήλους και στη συνέχεια τους κρατούν σε πλήρη ασιτία για πέντε μέρες. Κάποιοι από αυτούς υποχρεώνονται παράλληλα και σε εξαντλητική σωματική εργασία.
Δεκαετία 1950
-Κατά τη διάρκεια της Ασιατικής γρίπης, ερευνητές ψέκασαν τον ιό στη μύτη 23 κρατουμένων.
-Ερευνητές δοκιμάζουν να μεταδώσουν γονόρροια σε 24 κρατουμένους εγχέοντας το βακτήριο απευθείας μέσω του πέους τους…
Δεκαετία 1960
-Ερευνητές εγχέουν καρκινικά κύτταρα σε 19 γέρους και ανήμπορους νοσοκομειακούς ασθενείς
-Ερευνητές επιχειρούν να μεταδώσουν ηπατίτιδα μέσω της στοματικής οδού ή ενέσεων σε παιδιά με νοητική υστέρηση.
Μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο, μόνο στις ΗΠΑ, το μικρό δείγμα των περιστατικών ιατρικών πειραματισμών για τους οποίους έχουμε λάβει πλέον γνώση αφορά τριψήφιο αριθμό. Κατά πάσα πιθανότητα και με κάθε μετριοπάθεια ο αριθμός των θυμάτων τους είναι τουλάχιστον τετραψήφιος.
Το έργο των Ναζί καλά κρατεί.
Με την αύξηση των εποπτικών οργάνων ενδέχεται οι ιατρικοί πειραματισμοί να έψαξαν προσφορότερο έδαφος σε χώρες όπου η κοινή γνώμη ήταν περισσότερο αδιάφορη ή ανενημέρωτη και όπου οι ελεγκτικοί και εποπτικοί μηχανισμοί ήταν ισχνή. Η Αφρική είναι μια ήπειρος που κατά τόπους ικανοποιεί τις συνθήκες του ιατρικού πειραματισμού.
Ήδη, σε σχετικά προγενέστερα άρθρα μου στο TVXS αλλά και στο βιβλίο μου Θανάσιμες Θεραπείες έχω περιγράψει τους απαράδεκτους ιατρικούς πειραματισμούς της Pfizer στο Κάνο της Νιγηρίας, και της κλινικής δοκιμής της νεβιραπίνης στην Ουγκάντα στα τέλη του προηγούμενου αιώνα και στις αρχές του αιώνα που διανύουμε.
Δεν φαντάζει πολύ πιθανό οι ιατρικοί πειραματισμοί να σταματήσαν ποτέ. Μάλλον αλλάξαν μορφή, τακτικές και δεξαμενές θυμάτων για να συνεχίσουν να υπηρετούν όχι μόνο μεγάλα συμφέροντα αλλά και την ερευνητική ματαιοδοξία και τη νοσηρή περιέργεια επίορκων πειραματιστών…
Read More »

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Πρόσωπα: Πάγκαλος: Και το γιαούρτι μαζί το φάγαμε κ. αντιπρόεδρα...




Η κυβέρνηση θέλει facelift... Για να αποφύγουν επικίνδυνες πρακτικές όπως το bottox και τις πλαστικές επεμβάσεις, οι ηρωικοί κάτοικοι της Κερατέας που παλεύουν έναν άνισο αγώνα με τα ΜΑΤ εδώ και μήνες, αποφάσισαν να βοηθήσουν την κυβέρνηση στο έργο της, ξεκινώντας με τον αξιολάτρευτο αντιπρόεδρο της, τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Και Θεό-δωρος και Πάν-καλος.

Για-ού-ρτι. Κάνει καλό στο δέρμα. Το τρέφει. Το αναζωογονεί. Και ο αντιπρόεδρος έχει καλλιεργήσει πολύ δέρμα για τον εαυτό του. Για αυτό και κάποιοι κακοθελητές τον λεν παχύδερμο.
Ελπίζουμε το γιαούρτι να μην είχε πέτσα. Από αυτήν ο αντιπρόεδρος έχει μπόλικη. Από μπέσα όμως...

Τα υπόλοιπα ανήκουν στους κατοίκους της Κερατέας...

Η ουρανοκατέβατη καρέκλα που πέρασε… ΣΥΡΙΖΑ, τα γιαούρτια και οι Ναζί!
17/03/2011 By admin

http://lavreotiki.com/archives/1536

Με μια ανακοίνωση που παραποιεί βάναυσα τα πραγματικά γεγονότα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος, επιχειρεί να δικαιολογήσει και πάλι την απίστευτη εμμονή από την οποία διακατέχεται τον τελευταίο καιρό, για την υποτιθέμενη μαγική πλέον ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ, να βρίσκεται πίσω από κάθε λαϊκή αντίδραση προς το πρόσωπό του. Μια εμμονή που αγγίζει πλέον τα όρια της ψευδαίσθησης και χειρότερα ακόμη, της συνειδητής απόδρασης και αποστροφής από την σκληρή πραγματικότητα, που θέλει τον συγκεκριμένο πολιτικό να αποτελεί πλέον κόκκινο πανί για κάθε πολίτη αυτής της χώρας.
Προς αποκατάσταση της αλήθειας για τα χθεσινά …γιαουρτώματα οφείλουμε να αναφέρουμε τα ακόλουθα:
Δεν ήταν μια προμελετημένη πράξη αντίδρασης όπως αφήνεται να εννοηθεί, αλλά μια αυθόρμητη κίνηση εκατοντάδων πολιτών της Λαυρεωτικής, που με ασυγκράτητο ενθουσιασμό, είναι η αλήθεια, μόλις πληροφορήθηκαν από στόμα σε στόμα και από κινητό σε κινητό ότι ο κ. Θ. Πάγκαλος, έτρωγε σε ταβέρνα της περιοχής πήγαν για να τον αποδοκιμάσουν.
Τώρα, το εάν όλοι αυτοί οι κάτοικοι που ξεπερνούσαν σε αριθμό τους τετρακόσιους ήταν υποκινούμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, τέτοια αριθμητικά ποσοστά και αποδοχή αυτό το κόμμα στην περιοχή, δεν θα τολμούσε ούτε καν να φανταστεί στα πιο τρελά του όνειρα.
Η καρέκλα κύριε Πάγκαλε, ήρθε όχι από αυτούς που σας αποδοκίμαζαν, αλλά ήρθε ουρανοκατέβατη, από το μπαλκόνι που βρισκόταν ακριβώς πίσω σας, πάνω από την ταβέρνα που τρώγατε. Και όπως μάθαμε εκτοξεύθηκε από κάποια νεαρή κυρία που είχε ως στόχο τους συγκεντρωμένους πολίτες, στα κεφάλια των οποίων και κατέληξε. Αλήθεια, αυτή η κυρία που πέταξε την πτυσσόμενη καρέκλα κήπου, αναρωτηθήκατε μήπως έχει καμία σχέση με τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας που τρώγατε, που όπως επίσης πληροφορηθήκαμε, συμμετείχε στον δημοτικό συνδυασμό της συζύγου σας, στο Δήμο Σαρωνικού;
Η καρέκλα μπορεί να πέρασε από το κεφάλι σας σύριζα, αλλά δεν ήταν του ΣΥΡΙΖΑ!
Όσο για τους υποστηρικτές σας που αυξάνονταν όσο περνούσε η ώρα, όπως αναφέρεται στην επιστολή, πράγματι, αυξάνονταν οι δυνάμεις των αστυνομικών που από 15 στην αρχή που σας φύλαγαν από έξω για να φάτε με την παρέα σας, έγιναν μέσα σε λίγη ώρα 150. Μετρήσαμε τουλάχιστον τρεις διμοιρίες των ΜΑΤ, επτά περιπολικά, πέντε συμβατικά της ασφάλειας και δέκα δικάβαλα της ομάδας ΔΙΑΣ. Όλη δηλαδή η αστυνομική δύναμη της Αττικής, αν καταλάβατε, φύλαγε εσάς και την παρέα σας, σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που βρέθηκαν ανοχύρωτοι σε κάθε είδους κακοποιά στοιχεία.
Το γιαουρτάκι, ήταν η μεγαλύτερη κακοποίηση που δεχθήκατε από 400 και πλέον αγανακτισμένους κατοίκους της περιοχής, την οποία προσπαθείτε χωρίς καμία αναστολή να μετατρέψετε σε απέραντη χωματερή καταστρέφοντας τη ζωή τους.
Όσο για αυτά που λέτε στο τέλος περί φασισμού και μεθοδεύσεις των Ναζί, δεν έχετε παρά να ανατρέξετε στο οπτικό μας αρχείο, όταν τα ΜΑΤ εισέβαλαν στην Κερατέα και θα βγάλετε αβίαστα τα σωστά συμπεράσματα.
Η ανακοίνωση του Θ. Πάγκαλου
«Χθες το βράδυ (16/3/2011) ο Θεόδωρος Πάγκαλος, όπως κάνει κάθε χρόνο, είχε καλέσει 11 Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για να φάνε και να συζητήσουν, σε μια ταβέρνα της εκλογικής του περιφέρειας που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο των Καλυβίων.
Οι γνωστοί μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι προωθούν την στρατηγική των επιθέσεων και του προπηλακισμού των Βουλευτών και των Υπουργών του κυβερνώντος κόμματος για να δημιουργήσουν κλίμα εμφυλίου πολέμου, άδραξαν την «ευκαιρία». Καθώς η συγκέντρωσή τους στο μπλόκο της Κερατέας όπου σκόπευαν να επιτεθούν στις αστυνομικές δυνάμεις ήταν τόσο ολιγάριθμη που δεν τους επέτρεψε να πραγματοποιήσουν το στόχο τους εκεί, έσπευσαν να μετακινήσουν περίπου 50 άτομα στα Καλύβια όπου τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα γι’ αυτούς.
Πράγματι, ήρθαν έξω από την ταβέρνα και επί δύο και πλέον ώρες έβριζαν, χυδαιολογούσαν και έκαναν αισχρές χειρονομίες προς τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα προς τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και τη σύζυγό του η οποία συμμετείχε σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στο παρακείμενο Δημαρχείο και ήρθε μόλις πληροφορήθηκε τα επεισόδια.
Επειδή ο κύριος Τσίπρας ζητάει με επιθετικό ύφος ονόματα προσπαθώντας έτσι να δημιουργήσει σύγχυση, αυτή τη φορά θα αναφέρουμε τους πρωταγωνιστές ώστε να μην τσακώνονται μετά σε διάφορα blogs για το ποιος ήταν πιο μεγάλος «λαϊκός αγωνιστής». Διοργανωτής των επεισοδίων όπως και όλων των προηγουμένων τραμπουκισμών στα μπλόκα της Κερατέας είναι το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Μελέτης Πόγκας και ο πρώην Δήμαρχος Κερατέας κ. Σταύρος Ιατρού.
Παρά τις ύβρεις και τις χυδαιότητες, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης εξήλθε τρεις φορές για να προσπαθήσει να μιλήσει με όσους είχαν διάθεση να συζητήσουν. Και τις τρεις φορές τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που κατηύθυναν την όλη «επιχείρηση», διέκοπταν τη συζήτηση με οργανωμένες κινήσεις, ύβρεις και απειλές. Όταν αυτά δεν πτόησαν τον Αντιπρόεδρο, έκαναν χρήση του «εξοπλισμού» που είχαν φέρει μαζί τους. Πλην των γιαουρτιών που αποτελούν «διαχρονική αξία», έγινε ένα ακόμα βήμα προς μια βιαιότερη πρακτική. Ένας τραμπούκος του ΣΥΡΙΖΑ πέταξε μία σπασμένη καρέκλα με στόχο τον Θεόδωρο Πάγκαλο και τον χτύπησε στον δεξί ώμο προκαλώντας του μώλωπες.
Τελικά άρχισαν να συγκεντρώνονται φίλοι του καταστηματάρχη και του Αντιπροέδρου και πολλοί κάτοικοι των Καλυβίων και του Κουβαρά, οι οποίοι ήθελαν να αποδοκιμάσουν τέτοιου είδους τραμπουκισμούς. Ανάμεσά τους ήταν και πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι αλλά και ο Δήμαρχος Λαυρεωτικής κ.Λεβαντής. Η συγκέντρωση των τραμπούκων του ΣΥΡΙΖΑ -όταν είδαν ότι όχι μόνο δεν πέτυχαν να τρομοκρατήσουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά συγκέντρωναν και την εχθρότητα των ντόπιων- άρχισε να αραιώνει. Συγχρόνως αυξανόταν και ο αριθμός εκείνων που είχαν προσέλθει για να εμποδίσουν αυτού του τύπου τις εκδηλώσεις στο χωριό τους. Τότε αποχώρησαν και οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ο Αντιπρόεδρος.
Το τελικό επεισόδιο γράφτηκε λίγο αργότερα στην έξοδο του χωριού όταν τραμπούκοι του ΣΥΡΙΖΑ έστησαν καρτέρι στους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και λιθοβόλησαν τα αυτοκίνητά τους.
Αξίζει να αναφερθεί ότι όλα αυτά έγιναν την στιγμή που η Κυβέρνηση στο θέμα της Κερατέας, προχώρησε σε μια σειρά κινήσεων για να τερματιστεί η ένταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι βήμα για την λύση αυτή αποτέλεσε η έναρξη της απόσυρσης των αστυνομικών δυνάμεων. Μόλις όμως έγινε η πρώτη κίνηση, κάποιοι έσπευσαν να κάψουν τα μηχανήματα της εταιρείας που έχει αναλάβει το έργο. Είναι σαφές ότι στην Κερατέα ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τη μεγάλη του πρόβα για την διεξαγωγή αντάρτικου εναντίον του κράτους.
Η συστηματική και οργανωμένη στράτευση του ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο της ανομίας, της αυθαιρεσίας και της τρομοκράτησης των οπαδών της Κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος, οδηγεί μοιραία σε αντιδράσεις που δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν. Καλό θα ήταν ο κύριος Τσίπρας και οι άλλοι επαναστάτες του σαλονιού να σταματήσουν τώρα πριν να είναι πολύ αργά.
Σε μιαν εποχή βαθύτατης οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής κρίσης, όπου το μέγιστο ζητούμενο είναι ο κοινοβουλευτισμός και η Δημοκρατία να αντέξουν και να αποδείξουν ότι μπορούν να δώσουν τη λύση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει τακτικές και μεθοδεύσεις που θυμίζουν έντονα όσα έκαναν οι εχθροί του κοινοβουλευτισμού εναντίον της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Εκείνος που τελικά κέρδισε τότε, ήταν ο φασισμός και οι Ναζί».
Read More »

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Συνεντέυξεις: Howard Zinn


Howard Zinn: Μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του. Εισαγωγή: Πέτρος Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο: http://agriazwa.blogspot.com)

Γνωρίσαμε τον Howard Zinn μια ηλιόλουστη μέρα στη Θεσσαλονίκη. Παρά τα χρόνια του ήταν λαμπερός, ζωτικός και δοτικός. Ο ελληνικός ήλιος έπεφτε στο φωτεινό, λιπόσαρκο πρόσωπο του- ζητήσαμε να του αλλάξουμε θέση αλλά αυτός φαινόταν να νοιάζεται περισσότερο να μην ηλιοκαούμε εμείς οι νέοι.
Με κοίταξε διαπεραστικά. Μου είπε ότι είσαι ο Πέτρος, ο Πέτρος ο βράχος.
Ο Πέτρος ο βράχος που ξέσπασε στα κλάματα όταν έμαθε για το θάνατο του Howard Zinn.
Όταν ο Γιώργος ο Στάμκος μου μετέφερε τα κακά μαντάτα σκεφτόμουν «δεν είναι δυνατόν. Δεν μπορεί να έφυγε. Ήταν τόσο ζωντανός μήνες πριν, τόσο νεανικός. Δεν μπορεί να μας άφησε μόνους»
Ο Howard δεν έφυγε. Το πνεύμα του είναι εδώ, μαζί μας, μέσα από τα κείμενα του. Ανθρώπινος, νεανικός, αγωνιστικός, διορατικός, αληθινός, ένας άνθρωπος που το πνεύμα του διέτρεχε κάθετα, οριζόντια, διαγώνια την ανθρώπινη ιστορία. Πλέον ο Howard Zinn είναι και ο ίδιος είναι σημαντικό κομμάτι του αντικειμένου που διερευνούσε. Της ιστορίας του ανθρωπίνου πνεύματος και των κοινωνιών μέσα στο χρόνο.


Howard Zinn

Συνέντευξη στους Γιώργο Στάμκο και Πέτρο Αργυρίου: Περιοδικό Ζενίθ, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2009 http://zenithmag.wordpress.com/2011/03/14/howard-zinn/

Στο βιβλίο σας Ιστορία του Λαού των Ηνωμένων Πολιτειών (εκδ. Αιώρα) λέτε πως η Ιστορία είναι εκλεκτικά κολακευτική για τις ελίτ και το κατεστημένο, αλλά αδιαφορεί για τους λαούς και τα κινήματα. Ποια η διαφορά ανάμεσα στην επίσημη ιστορία και την πραγματική ιστορία των λαών;

Η επίσημη ιστορία, η «κοινή» ιστορία, η ορθόδοξη ιστορία, αυτή που διδάσκεται στα σχολεία, είναι μια αφήγηση από την οπτική γωνία των ανθρώπων που βρίσκονται στην εξουσία. Είναι η ιστορία των προέδρων, των αξιωματούχων, των στρατηγών, των βιομηχάνων, των «σημαντικών» ανθρώπων. Η εξιστόρηση είναι πολύ διαφορετική όμως όταν γίνεται από την οπτική γωνία του λαού, που συνήθως είναι τα θύματα των πολιτικών των «σημαντικών» ανθρώπων. Αν αφηγηθείς τους πολέμους από τη θέση των προέδρων και των στρατηγών, οι πόλεμοι τότε παρουσιάζονται σαν μια σειρά στρατιωτικών θριάμβων που έγιναν πάντα για καλούς σκοπούς. Οι πόλεμοι είναι όμως κάτι το πολύ διαφορετικό αν προσεγγιστούν από την πλευρά π.χ. του συνηθισμένου στρατιώτη. Τότε γίνονται μια δραματική αφήγηση οδύνης που στο τέλος της καταλήγει συνήθως στην προδοσία του απλού στρατιώτη από την ηγεσία, μια ιστορία υποσχέσεων που δόθηκαν και δεν κρατήθηκαν, μια ιστορία πόνου και εκμετάλλευσης…
Παρομοίως η ιστορία της αμερικανικής βιομηχανικής επανάστασης περιγράφεται ως ένα θαυμάσιο επίτευγμα που μας επέτρεψε να παράγουμε περισσότερα. Η αφήγηση όμως των ανθρώπων που δούλεψαν σε αυτές τις βιομηχανίες, των ανθρώπων που δούλεψαν στα ορυχεία, στους σιδηροδρόμους. Οι άνθρωποι π.χ. που δούλευαν τότε στην υφαντουργία της Νέας Αγγλίας στις αρχές του 19ου αιώνα ξεκινούσαν από τα 10 τους και πέθαιναν στα 25 τους. Όταν λοιπόν γράφεις για την ιστορία του λαού, η οπτική γωνία της εξιστόρησης μετατοπίζεται αυτόματα.

Μέσα από αυτό το βιβλίο γνωρίζουμε μια Αμερική με την οποία δεν είμαστε εξοικειωμένοι. Την Αμερική των κινημάτων των πολιτικών δικαιωμάτων, των φεμινιστικών κινημάτων, των εργατικών κινημάτων, την «Άλλη Αμερική». Αυτή η Άλλη «Αμερική», βρίσκεται σήμερα στο προσκήνιο με την εκλογή του Ομπάμα ή ξανά καταχωνιάζεται στα κρυφά συρταράκια της Ιστορίας; Είναι σήμερα ορατή δια γυμνού οφθαλμού η «Άλλη Αμερική»;
Όχι, δεν είναι.

Και οι λόγοι;

Γιατί τα ΜΜΕ, η τηλεόραση, οι εφημερίδες, όλα τους επικεντρώνονται στο τι συμβαίνει στον Λευκό Οίκο, στο τι λέει ο Ομπάμα, στο τι λέει το Κογκρέσο, τι συμβαίνει στον επιχειρηματικό κόσμο. Είναι ενδιαφέρον ότι όλες οι μεγάλες εφημερίδες έχουν στήλες για τον επιχειρηματικό κόσμο, καμία όμως δεν αφιερώνει χώρο για τον εργατικό κόσμο. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το τι κάνουν οι εταιρίες, ποιος είναι ο καινούριος CEO που αντικατέστησε τον προηγούμενο. Σχεδόν καμία αναφορά στους συνηθισμένους ανθρώπους. Παρομοίως στην τηλεόραση ασχολούνται μονίμους με το δείκτη Dow Jones και με την κατάσταση των χρηματαγορών. Το 90% των ανθρώπων εξαιρούνται από αυτή την ελιτίστικη καταγραφή της επικαιρότητας.

Η εκλογή Ομπάμα δεν έχει φέρει κάποια αλλαγή στην ατζέντα των ΜΜΕ;

Όχι. Οι πρόεδροι έρχονται και φεύγουν και ο καθένας από αυτούς φέρνει κάποιες μικρές αλλαγές. Το Σύστημα όμως θεμελιωδώς παραμένει το ίδιο. Το οικονομικό σύστημα διατηρείται. Θεμελιωδώς η εξωτερική πολιτική παραμένει αναλλοίωτη στις βασικές αρχές της: επεκτατισμός, στρατοκρατία, ιμπεριαλισμός. Αν κοιτάξετε προσεκτικά την εξωτερική πολιτική του Ομπάμα δεν είναι και τόσο διαφορετική από την εξωτερική πολιτική π.χ. του Μπους. Ο Μπους υποστήριζε ότι η Αμερική όφειλε να είναι η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο και ο Ομπάμα δεν διαφωνεί, ούτε αποκλίνει από αυτήν την οπτική.

Είναι αυτή η σταθερή πολιτική μιας αυτοκρατορίας την οποία πρέπει ο κάθε πρόεδρος απαρέγκλιτα να υπηρετεί;
Ακριβώς.

Νομίζεις ότι έχεις τη δύναμη στα χέρια σου αλλά στην ουσία η δύναμη σε έχει στα χέρια της…
Ναι, οι πρόεδροι φέρουν κάποιες μικρές αλλαγές, αυτό και μόνο αυτό. Οι αλλαγές που έφερε ο Ομπάμα π.χ ήταν περισσότερο αλλαγές στη ρητορική και στο ύφος παρά ουσιαστικές αλλαγές πολιτικής πλεύσης.

Μέσα στη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση, διαφαίνεται κάποια ελπίδα αλλαγής του καπιταλισμού;
Πάντα μπορείς να βρεις κάτι το θετικό ή το αισιόδοξο σε κάθε αρνητική εξέλιξη. Όταν τα πράγματα πηγαίνουν τόσο άσχημα ελπίζεις ότι αυτή τη φορά ο κόσμος θα αφυπνιστεί. Ένα από τα θετικά στην συγκεκριμένη κρίση είναι ότι ο κόσμος αρχίζει να βλέπει το οικονομικό σύστημα διαφορετικά, ακόμη και κριτικά. Αρχίζουν να χρησιμοποιούν ακόμη και τη λέξη σοσιαλισμός. Ακόμη και η Wall Street Journal δηλώνει ότι ο καπιταλισμός έχει πρόβλημα. Οπότε, κατά μια έννοια οι κρίσεις είναι μια ευκαιρία για τον κόσμο να μάθει. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι επειδή οι κρίσεις ανοίγουν κάποια παράθυρα ευκαιριών για πρόοδο αυτομάτως τα πράγματα θα παν καλά.

Με την τεράστια εμπειρία και ιστορική γνώση του 20ου αιώνα που έχετε, θεωρείτε ότι αυτή η οικονομική κρίση είναι η χειρότερη;

Μάλλον όχι. Μάλλον η κρίση του 1929 ήταν χειρότερη. Τότε ένας στους τρεις αμερικάνους εργάτες ήταν άνεργος. Σήμερα ανεργία έχει φτάσει το 15%. Οπότε συγκριτικά δεν είναι τόσο άσχημα όσο τότε. Σίγουρα βλέπεις αυτές τις τραγικές σκηνές της φτώχειας και της εξαθλίωσης στους δρόμους, ανθρώπους να πουλάνε μήλα, να ζητιανεύουν για μήλα, να στέκονται στην ουρά στα συσσίτια για ένα πιάτο σούπα, αλλά δεν είναι τόσο άσχημα όσο τότε.

Μήπως τελικά η παγκοσμιοποίηση απορρόφησε τους κραδασμούς της αμερικανικής οικονομίας αποσοβώντας ένα εν δυνάμει οικονομικό όλεθρο;
Ο μηχανισμός απορρόφησης των κραδασμών είναι να αλλάζουν ελαφρώς πολιτικές ώστε να ανακουφίζουν τα χειρότερα από τα συμπτώματα, ίσα ίσα για να γίνονται τα πράγματα απλώς υποφερτά…

Όπως η Δυτική ιατρική αντιμετωπίζει συχνά τα συμπτώματα και όχι τις αιτίες…
Ακριβώς.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ΗΠΑ;
Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία το βλέπεις. Από την πλευρά του κατεστημένου η πρόκληση είναι πώς να ξεπεράσει την κρίση χωρίς να ξεσηκώσει κάποιο επαναστατικό κίνημα, πώς να σώσει το Σύστημα, πώς να κάνει τα πράγματα αρκετά υποφερτά ώστε να σωθεί το Σύστημα. Να κάνει παραχωρήσεις και αλλαγές όπως έκανε τη δεκαετία του 1930 ο πρόεδρος Ρούζβελτ, να βοηθήσει τους ανθρώπους τόσο ώστε ο θυμός να υποχωρήσει για να μπορέσει να διατηρήσει το Σύστημα ακέραιο. Η πρόκληση για τους ανθρώπους που βρίσκονται στη βάση είναι εκμεταλλευτούν αυτή την κρίση για να φέρουν θεμελιακές αλλαγές.

Εσείς τι πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει;

Μιλώντας για τις ΗΠΑ το πρώτο που πρέπει να αλλάξει είναι να εγκαταλείψουν την ιδέα της παγκόσμιας στρατιωτικής υπερδύναμης. Οι ΗΠΑ πρέπει να μετατραπούν από ένα μιλιταριστικό έθνος σε ένα ειρηνόφιλο έθνος. Πρέπει να αποσύρουν στρατεύματα από άλλες χώρες, πρέπει να απομακρύνουν τις στρατιωτικές της βάσεις από άλλες χώρες. Να αποσύρουν τους στόλους τους. Να περικόψουν εκατοντάδες δισεκατομμυρίων από αυτόν τον τεράστιο στρατιωτικό προϋπολογισμό. Ο στρατιωτικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ είναι ισοδύναμος με το άθροισμα των στρατιωτικών προϋπολογισμών όλου του κόσμου! Αυτό πρέπει να αλλάξει με τις ΗΠΑ. Να μετατραπούν από μια μιλιταριστική υπερδύναμη σε μια ανθρωπιστική υπερδύναμη. Να επενδύσουν όλον αυτόν τον πλούτο που μέχρις σήμερα χρησιμοποιείται στην στρατιωτική μηχανή τους για να κάνει τη ζωή των πολιτών τους αλλά και των πολιτών άλλων χωρών πολύ καλύτερη.

Πολεμήσατε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ήσασταν ακτιβιστής κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Μετά την 11ηΣεπτεμβρίου του 2001 οι ΗΠΑ διεξήγαγαν δύο πολέμους, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και διακήρυξαν ένα ανοιχτό και διαρκή πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Χρησιμοποιεί άραγε το κατεστημένο τους πολέμους ως μέσο για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη;

Δημιουργούν φόβο, δημιουργούν υστερία. Ακολουθείται η ίδια τακτική που ακολουθήθηκε κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Τότε για ότι συνέβαινε στον κόσμο βρισκόντουσαν από πίσω οι Ρώσοι ή οι Κινέζοι, αυτό ήταν το κλίμα εκείνης της εποχής. Στην δεκαετία του 1950 έβαζαν μικρά παιδάκια να κρύβονται κάτω από τα θρανία σαν προετοιμασία πυρηνικού πολέμου. Δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα φόβου. Όταν έχεις πια εγκαθιδρύσει αυτή τη νοόσφαιρα τρόμου, μπορείς να ελέγχεις τα μυαλά των ανθρώπων, μπορείς να ελέγχεις το τι μπορούν να κάνουν, μπορείς να αποδυναμώνεις την αντίθεση τους σε όσα η κυβέρνηση κάνει. Μπορείς να τους κάνεις ακόμη να υποστηρίξουν τον πόλεμο. Στον πόλεμο του Βιετνάμ κυρίαρχος ήταν ο φόβος. Λέγαν πως αν το Βόρειο Βιετνάμ κέρδιζε τον έλεγχο στο Βιετνάμ, οι κομμουνιστές από κει θα περνούσαν και σε άλλη χώρα και σε άλλη χώρα… Ένα φαινόμενο ντόμινο… Ξεχνούσαν βέβαια πως μεσολαβούσε ένας Ωκεανός. Οι ωκεανοί σβήνουν τις φωτιές… Όταν οι άνθρωποι έχουν φτάσει στο σημείο της υστερίας, δεν σκέφτονται πια και οι κυβερνήσεις δεν τους βοηθάν να σκέφτονται και οι διανοούμενοι δεν τους βοηθούν να σκέφτονται… Οι διανοούμενοι υποτίθεται ότι σκέφτονται αλλά όχι… Οι διανοούμενοι γίνονται μέρος του Συστήματος.

Θα ήθελα να σταθούμε λίγο στην περιθωριοποίηση των διανοούμενων.
Υπάρχουν αυτοί οι διανοούμενοι που περιθωριοποιούνται, αυτοί που εκφράζουν την αντίθεσή τους περιθωριοποιούνται. Οι φωνές τους μπορούν να ακουστούν μόνο από την γωνία της κοινωνίας: μικρά περιοδικά, μικρούς ραδιοσταθμούς. Δεν θα εμφανιστούν στα μεγάλα κανάλια, σε μεγάλες εφημερίδες. Ο Νοάμ Τσόμσκι θα περιθωριοποιηθεί, εγώ το ίδιο. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν διανοούμενοι που δεν περιθωριοποιούνται. «Προσλαμβάνονται», χρησιμοποιούνται, υποστηρίζουν ευθέως το Σύστημα, όπως ο Χένρι Κίσσινγκερ και ο Μπρεζίνσκι…

Τι πιστεύετε για αυτού του είδους τους διανοούμενους;

Μοιάζουν με τους διανοούμενους της Ναζιστικής Γερμανίας. Αν κοιτάξεις την υψηλή ηγεσία εκείνη την περίοδο, πολλοί από αυτούς είχαν ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια. Και οι διανοούμενοι εξαγοράζονται. Τους συμπεριφέρονται ευνοϊκά, τους δίδεται λίγη δύναμη και αυτοί σε αντάλλαγμα στηρίζουν την κυβέρνηση.

Ποια είναι η άποψη σας για τον Νόαμ Τσόμσκι;

Τι σκέφτομαι για τον Τσόμσκι; Είναι μια από τις πιο σημαντικές φωνές στις ΗΠΑ. Έχει υπάρξει αταλάντευτος, ασυμβίβαστος και απολύτως έντιμος στις πεποιθήσεις του. Δεν φοβάται να εκφράσει την άποψη του. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν από τους πρώτους διανοούμενους που εναντιώθηκε. Παρότι είναι ο ίδιος Εβραίος, στο παλαιστινιακό αναγνώρισε αμέσως το σωστό και το άδικο. Το θέμα με τον Τσόμσκι είναι ότι γίνεται ειδικός σε οτιδήποτε τον ενδιαφέρει. Όταν στρέφει την προσοχή του στο Βιετνάμ, γίνεται ειδικός στο Βιετνάμ. Όταν στρέφει την προσοχή του στο Ισραήλ γίνεται ειδικός στα θέματα της Μέσης Ανατολής.
Για να γυρίσουμε στο θέμα της διανόησης γενικότερα θα μπορούσε κάποιος να πει πως οι διανοούμενοι ανήκουν σε τρεις κατηγορίες. Υπάρχουν αυτοί που άμεσα ή έμμεσα εργάζονται για την κυβέρνηση, υπάρχουν αυτοί που αποστασιοποιούνται από τα πάντα, που δεν παίρνουν θέση, δεν δηλώνουν ούτε την στήριξη τους ούτε την αντίθεση τους στο σύστημα κάτι που ουσιαστικά ισοδυναμεί με μια σιωπηλή στήριξη του συστήματος. Δεν υπάρχει ουδετερότητα. Όταν συμβαίνει κάτι και συ δηλώνεις ουδέτερος, στην πραγματικότητα δεν είσαι ουδέτερος. Είσαι με τον δυνατό. Η τρίτη κατηγορία είναι οι αντιρρησίες, η διανοητική αντίσταση που όπως είπαμε περιθωριοποιείται. Σε μένα και τον Τσόμσκι π.χ. επιτρέπεται να μιλήσουμε σε μερικούς εκατοντάδες ραδιοφωνικούς σταθμούς σε όλη την χώρα, ποτέ όμως σε κάποια εκπομπή μαζικής τηλεθέασης. Διαμορφώνονται όμως και εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης. Η Άμυ Γκούντμαν με το «Δημοκρατία Τώρα» είναι μια έξοχη δημοσιογράφος και μια από τις σημαντικότερες φωνές της Αμερικής. Η εκπομπή της αναμεταδίδεται σε εκατοντάδες μικρούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς σε όλη τη χώρα.

Πριν από 20 χρόνια οι 27 χώρες του ΝΑΤΟ βομβάρδισαν μια χώρα μερικά χιλιόμετρα μακριά από δω, τη Σερβία. Ήταν μια καθαρά στρατιωτική επιχείρηση με αμάχους να σκοτώνονται και όμως ονομάστηκε «ανθρωπιστική επέμβαση». Μήπως ζούμε σε μια οργουελινή εποχή όπου η γλώσσα και το νόημα των λέξεων έχει διαστρεβλωθεί;
Ο Πόλεμος είναι η Ειρήνη, το Ψέμα είναι η Αλήθεια

Τι μπορεί να γίνει για να επανέλθει το νόημα στις λέξεις;

Λοιπόν… αυτή είναι η δουλειά μας. Αυτό είναι το καθήκον μας. Πως μπορούμε να το καταφέρουμε. Μιλάμε, γράφουμε σε περιοδικά, σε εφημερίδες, έχουμε το ίντερνετ. Δεν έχουμε τα μεγάλα μέσα επικοινωνίας που οι πλούσιοι διαθέτουν. Στον πόλεμο του Βιετνάμ έγινε κάτι παρόμοιο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου τα μεγάλα μέσα υποστήριζαν τον πόλεμο. Αλλά οι άνθρωποι δημιούργησαν τα εναλλακτικά τους μέσα. Παρότι το σύστημα είχε ένα τεράστιο «μεγάφωνο» και το αντιπολεμικό κίνημα είχε ένα χαρτονένιο χωνί για να φωνάζει, φαίνεται πως η αλήθεια έχει τη δική της δύναμη. Παίρνει χρόνο βέβαια. Μπορεί να έχεις ένα μεγάλο μεγάφωνο ή ένα μικροσκοπικό, αν λες την αλήθεια όμως μετά από κάποιο καιρό οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι λες την αλήθεια και η δύναμη των ανθρώπων στην κορυφή αποσυντίθεται. Αυτό συνέβη με το Βιετνάμ. Αυτό συνέβη ξανά πρόσφατα στις ΗΠΑ όπου οι άνθρωποι αρχικά υποστήριξαν τον Μπους και τον πόλεμο και μετά στράφηκαν κατά του Μπους και του πολέμου. Οι άνθρωποι μαθαίνουν αλλά παίρνει χρόνο και θέλει υπομονή.

Ο Φρόιντ έλεγε πως η φωνή της λογικής είναι σιγανή αλλά δεν σταματά μέχρι να εισακουστεί…
Ναι, πρέπει να συνεχίζεις να λες την αλήθεια ξανά και ξανά και ξανά. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα καρποφορήσει. Είναι σα να προσπαθείς να ανάψεις μια φωτιά με σπίρτα. Ανάβεις το πρώτο αλλά δεν ξεκινάει. Μετά ανάβεις κι άλλο κι άλλο. Ανάβεις 50 σπίρτα και ποτέ δεν ξέρεις ποιο θα είναι αυτό που θα κάνει τη δουλειά. Πρέπει να συνεχίζεις και να συνεχίζεις.

Στο έξοχο θεατρικό σας έργο Ο Μαρξ στο Σόχο που ανέβηκε πριν από τρία χρόνια και στην Ελλάδα, βάζετε τον Μαρξ να λέει πως «έκανα λάθος το 1848 όταν είπα ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται στο τέλος του. Έπεσα έξω περίπου δύο αιώνες». Υπονοείτε ότι ο καπιταλισμός δε θα ζήσει να δει το δεύτερο μισό του 21ου αιώνα;

Ο θεατρικός Μαρξ λέει πως πρόβλεψε το τέλος του καπιταλισμού, είχε όμως άδικο, δεν φαντάστηκε πως ο καπιταλισμός θα έβγαζε από το τσεπάκι του τόσα τρικ για να επιβιώσει. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ένας μαρξιστής οικονομολόγος, ο Πωλ Σουίζυ, στο βιβλίο του Μονοπωλιακός Καπιταλισμός περιέγραφε πως ο καπιταλισμός επιβίωνε μέσω τεχνητών ενέσεων, μέσω του μιλιταρισμού, με το να αναπτύσσει τη στρατιωτική βιομηχανία, παρέχοντας με αυτό τον τρόπο δουλειά στον κόσμο, αποτρέποντας το Σύστημα από το να καταρρεύσει και πως θα έφτανε μια μέρα που αυτό το τέχνασμα δε θα ήταν αρκετό.

Ο καπιταλισμός έχει έρθει σε σύγκρουση με τη φύση, με τη ζωή την ίδια, με τις ανθρώπινες αξίες. Πόσο μπορεί να συνεχιστεί μια τέτοια αντίφαση σε ένα κλειστό σύστημα, όπως η γη που δεν έχει ανεξάντλητους πόρους;
Νομίζω πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν την κρισιμότητα των περιβαλλοντικών ζητημάτων. Οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι όλη η γη βρίσκεται σε κίνδυνο. Είναι ένας αγώνας δρόμου. Βρισκόμαστε σε έναν αγώνα ανάμεσα στο πόσο γρήγορα τα πράγματα θα χειροτερέψουν και στο πόσο γρήγορα θα αναπτυχθεί η συνειδητότητα και θα αναλάβει δράσεις για να αποτρέψει την επιδείνωση τους.

Γράψατε το έργο Ο Μαρξ στο Σόχο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Γιατί τότε;

Το έγραψα τότε γιατί, ταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, όλοι οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ έσπευσαν να θριαμβολογήσουν για τη νίκη του Καπιταλισμού και το θάνατο του Μαρξισμού. Δεν είπαν ότι απλά η Σοβιετική Ένωση πέθανε, είπαν ότι ο Μαρξισμός πέθανε. Οπότε αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να εκπαιδεύσω το κοινό για το τι πραγματικά είναι ο Μαρξισμός και για την πραγματική φύση του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός δεν θριάμβευσε. Ήθελα λοιπόν να εκπαιδεύσω το κοινό, που για μεγάλο χρονικό διάστημα συνέδεε τη Σοβιετική Ένωση με τον Μαρξισμό. Από τη μια ήθελα να δείξω τη διαφορά ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τις μαρξιστικές ιδέες. Από την άλλη ήθελα να φέρω επί σκηνής την κριτική του Μαρξ στον Καπιταλισμό με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να αναγνωρίσουν ότι ναι, αυτό είναι αλήθεια, κάτι δεν πάει καλά. Ο Μαρξ είπε «κοιτάξτε πόσο ψηλά είναι το ακαθάριστο εθνικό προϊόν. Ποιος ωφελείται από αυτό όμως;» Οι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό το ερώτημα.
Αυτή η ανισοκατανομή του πλούτου είναι η αιτία που θεωρείτε ότι η μαρξιστική ανάλυση είναι ακόμη επίκαιρη ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι;
Ο Μαρξ προέβλεψε ότι ο καπιταλισμός θα ήταν ικανός να παράγει ένα τεράστιο αριθμό πραγμάτων, ότι θα ανέπτυσσε την τεχνολογία, τη βιομηχανία αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δε θα ωφελούνταν από αυτό. Ο καθένας γνωρίζει ότι παρότι οι ΗΠΑ είναι μια πάρα πολύ πλούσια χώρα, ο μέσος Αμερικανός δουλεύει πολύ σκληρά μόνο και μόνο για να επιβιώσει. Είναι ενδιαφέρον ότι τον 19ο μέσα από διεκδικήσεις και απεργίες οι άνθρωποι άρχισαν να κερδίζουν το 8ωρο εργασίας και τη δεκαετία του 1930 το 8ωρο έγινε νόμος. Μετά τις οχτώ ώρες οι άνθρωποι θα έπρεπε να πληρώνονται περισσότερα. Σήμερα πολλοί άνθρωποι δουλεύουν 12-14 ώρες, πρέπει να χουν δύο δουλειές για να επιβιώσουν. Οι άνθρωποι το βλέπουν αυτό.

Η εξουσία συστηματικά εξαπατά το λαό αλλά που και που ο λαός εξεγείρεται. Στην Ελλάδα είχαμε τον περασμένο Δεκέμβριο μια μεγάλη εξέγερση της νεολαίος κατά του συστήματος, κατά των πάντων. Ποια είναι η δικιά σας οπτική πάνω στα γεγονότα.
Έμοιαζε να είναι μια αυθόρμητη αντίδραση, ένα ξέσπασμα. Οι άνθρωποι έχουν παράπονα, δεν είναι ευχαριστημένοι με το σύστημα, οι φοιτητές δεν είναι ευχαριστημένοι με το εκπαιδευτικό σύστημα και για αυτούς τους λόγους η δυσαρέσκεια όλο και συσσωρεύεται. Και μετά αυτό το περιστατικό συμβαίνει, ένα παιδί σκοτώνεται και όλο αυτό το συναίσθημα που έχει μαζευτεί εκτονώνεται. Η δολοφονία του παιδιού ήταν ένα σύμπτωμα μιας ευρύτερης κατάστασης. Όταν κάτι τέτοιο δεν είναι οργανωμένο συνήθως δε θα οδηγήσει κάπου. Μερικές φορές όμως όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει εξαπλώνεται. Άλλες φορές πάλι όχι. Όπως και να χει είναι ένας δείκτης ότι κάτι είναι λάθος.

Ήταν η εκλογή Ομπάμα ένα κοινωνικό κίνημα ή ένας έξυπνος πολιτικός χειρισμός;
Δεν ήταν κοινωνικό κίνημα. Μιμήθηκε χαρακτηριστικά κοινωνικών κινημάτων. Ο Ομπάμα μίλησε με όρους που άντλησε από τα κοινωνικά κινήματα, οι ομιλίες του είχαν αναφορές στα κινήματα των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1960. Ερέθισε το συναίσθημα των ανθρώπων μιλώντας π.χ. για το κίνημα των μαύρων, χρησιμοποίησε τη ρητορική κοινωνικών κινημάτων αλλά δεν αντιπροσωπεύει το κοινωνικό κίνημα. Αντιπροσωπεύει την παλιά καλή ηγεσία του Δημοκρατικού κόμματος. Και οι πολιτικές του Δημοκρατικού κόμματος σήμερα είναι αυτές που ήταν πάντα. Να κάνουν τα πράγματα λίγο καλύτερα στα εσωτερικό από τους ρεπουμπλικάνους χωρίς να αλλάζουν κάτι θεμελιώδες. Στην εξωτερική πολιτική; Ακριβώς το ίδιο: Επεκτατισμό, μιλιταρισμό, ιμπεριαλισμό, πόλεμο. Η ιστορία του Δημοκρατικού κόμματος στις ΗΠΑ είναι μια ιστορία μιλιταρισμού. Δεν μπορείς να βρεις καμιά διαφορά ανάμεσα στους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους. Οπότε ο Ομπάμα είναι ένας παραδοσιακός Δημοκρατικός.

Στο βιβλίο σας Ιστορία του Λαού των Ηνωμένων Πολιτειών αναφέρετε πως οι δημοκρατικοί παραδοσιακά μειώνουν τους φόρους πρώτα στους πλούσιους.

Το δημοκρατικό κόμμα παρότι απευθύνεται στους εργαζόμενους, στους μαύρους και χρησιμοποιεί μια ρητορική που τους αγκαλιάζει, στηρίζεται από μεγάλες εταιρίες. Η εκστρατεία Ομπάμα, παρότι συγκέντρωσε εκατομμύρια από μικρές συνεισφορές πολιτών, δέχτηκε τεράστιες συνεισφορές από εταιρίες, ιατρικές εταιρίες, φαρμακευτικές εταιρίες. Και γιατί άραγε ο Ομπάμα εναντιώνεται στην ελεύθερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους όσους δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη; Επειδή φαρμακευτικές και ασφαλιστικές εταιρίες είναι ισχυροί οικονομικοί υποστηρικτές του Δημοκρατικού κόμματος.

Θα θέλαμε να στείλετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες του Ζενίθ

Ενδυναμώστε το κίνημα για αλλαγή!

Αυτό ακούγεται κάπως… Ομπαμικό.
Ναι αλλά εγώ το εννοώ!
Read More »

Βιβλία: Θανάσιμες θεραπείες


Η γρίπη των χοίρων και άλλες ιστορίες από τη φάρμα των ζώων

Τα τελευταία τουλάχιστον τριάντα χρόνια εμφανίζονται εποχιακά επιδημίες. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις πραγματικές επιδημίες αλλά και στους πανδημικούς ισχυρισμούς που συγκεκριμένοι ειδικοί κάνουν, πολιτικοί ασπάζονται και τα μήντια αναπαράγουν και μεταδίδουν, δηλαδή σε «τεχνητές», μηντιογενείς πανδημίες. Κάθε μια από αυτές τις επιδημίες δεν αποτελεί επιβεβαίωση του εαυτού της αλλά περισσότερο πρόβλεψη για την επόμενη «πανδημία». Οι «πανδημίες» αυτές μετεωρίζονται για λίγο στην επικαιρότητα, επιτρέπουν σε πολιτικές δημόσιας υγείας να λαμβάνονται, σε επιστήμονες να αξιώνουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας της χρηματοδότησης και σε οποιονδήποτε να επιδιώκει τη δική του ατζέντα μέσα σε ένα παραλυτικό κλίμα φόβου και απώλειας της αυτονομίας των πολιτών, για να εξαφανιστούν για πάντα μετά από λίγο καιρό, προλειαίνοντας το έδαφος για τον επόμενο ισχυρισμό πανδημίας που θα συνδεθεί πάλι με συγκεκριμένες ατζέντες.

Προδημοσίευση:
Ανθολόγηση για τις «αντι-επιδημικές πολιτικές»
από το βιβλίο του Πέτρου Αργυρίου
«Θανάσιμες θεραπείες»,
Εκδ ETRA,
Τέλη Μαρτίου 2011.


Αυτές είναι οι επιδημίες φαντάσματα και σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μια ακόμη από αυτές.

Αυτή τη φορά εμφανίστηκε ένας ιός χίμαιρα, με γονίδια από τον ιό της ανθρώπινης γρίπης, της γρίπης των πουλερικών και των χοίρων. Και εδώ έχουμε ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά των καινών επιδημιών. Οι ειδικοί μετατρέπουν την άγνοια τους πάνω στις επιδημίες σε τρομοκρατική πειθώ πάνω στους πολίτες. Όπως θα δείτε στο παρακάτω δημοσίευμα των N.Y.T η απόλυτη βεβαιότητα εναλλάσσεται με την απώλεια αβεβαιότητα δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι οι ειδικοί γνωρίζουν τα πάντα από όσα ήταν δυνατόν να γνωρίζουν και ότι με τον καιρό θα μάθουν και τα υπόλοιπα:

«Οι ερευνητές λένε πως με βάση τη γενετική του δομή, ο νέος ιός είναι χωρίς καμία αμφιβολία ένας τύπος γρίπης των χοίρων, που προήλθε αρχικά από ένα στέλεχος που ζούσε στα γουρούνια. Αλλά οι ειδικοί ακόμα προσπαθούν να καταλάβουν πόσο καιρό πριν πρόσβαλε τα γουρούνια και πόσο μπορεί να έχει μεταλλαχθεί πριν μεταπηδήσει στους ανθρώπους»

Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα δεν είναι αυτή που τα μήντια αφήνει να εννοηθεί πως είναι: η βεβαιότητα και η αβεβαιότητα των ειδικών δεν είναι ισόποσες ούτε καν συγκρίσιμες. Όπως θα δούμε σε άλλα κεφάλαια, η γνώση των «ειδικών» για τις επιδημίες και τη συμπεριφορά τους είναι ελλιπέστατη και δεν αρκεί για ικανοποιητικές ερμηνείες, αξιόπιστες προβλέψεις και αξιόπιστες πολιτικές.

Οι καινές επιδημίες μας φανερώνουν πράματα όχι τόσο για τους ιούς και για το πως αυτοί λειτουργούν, όσο για την κοινωνία μας και για το πώς αυτή έχει εκπέσει. Η εικόνα των καινών επιδημιών δεν αποτυπώνει το μικροσύμπαν των ιών αλλά την κατάσταση των ανθρωπίνων κοινωνιών.



Οι πανδημίες, βασισμένες σε εντελώς αποτυχημένα ως τώρα μοντέλα πρόβλεψης, ανακηρύττονται με περιοδικότητα, λες και έχουν μπει στο εορτολόγιο. Πως, γιατί, που;

Η επιστήμη των πανδημιών, παρά τη συνεχή της επίκληση στη μαζική συναίνεση και το διαρκές φλερτ της με την κοινή γνώμη, δεν εξηγεί σε αυτή το πώς ακριβώς λειτουργεί.

Το ιερατείο του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ) οφείλει να εξηγήσει με ποιες μεθόδους γίνεται η συλλογή των κρουσμάτων και η στατιστική τους επεξεργασία, να εξηγήσει στους πολίτες του κόσμου με ποια νεφελώδη κριτήρια και με βάση ποια επιστήμη και ποια λογική ανακοινώνει τα επίπεδα επικινδυνότητας και επιφυλακής. Δεν είναι μονάχα ότι ο Π.Ο.Υ συγκεντρώνει και αναλύει στοιχεία από την σφαίρα της δημόσιας υγείας, είναι ότι με βάση αυτά, τελικά διαμορφώνει τη δική του πραγματικότητα δημόσιας υγείας. Είναι προφανές ότι εκτός από τις έκδηλες περιπτώσεις επιδημιών όπου παρατηρείται υψηλή επίπτωση με ή χωρίς υψηλή διαμερισματοποίηση, σχεδόν όλες οι καινές επιδημίες δεν υπήρξαν μέχρις ότου ο Π.Ο.Υ να τις ανακηρύξει ως τέτοιες, μέχρις ότου τα μήντια να αρχίσουν να αναπαράγουν την είδηση για την καινούρια επιδημική οντότητα.
Οι καινές επιδημίες είναι δηλαδή εν πολλοίς τεχνητές, είναι ιατρογενείς και μηντιακές. Δεν υπάρχουν μέχρι να κοινοποιηθούν και οι πληθυσμοί να αρχίσουν να συμπεριφέρονται αντίστοιχα προς αυτές.
Αυτό που περιγράφεται δηλαδή ως επιστήμη και ως πολιτική δημόσιας υγείας στον πυρήνα του περιέχει την πίστη με τον ίδιο τρόπο που η χρηματοπιστωτική ευδαιμονία του τέλους του 20ου αιώνα περιείχε και συντηρούνταν από την πίστη των πληθυσμών σε αυτή.


Χοίροι, κότες και αποδιοπομπαίοι τράγοι

Αυτός ακριβώς ο τεχνητός πολιτισμός που αρνείται να δει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, αρνείται να δει την πραγματικότητα όπως είναι, αρνείται να δει τις αιτίες των πραγμάτων όπως είναι και αρκείται στο να συνδέει ομοειδή σημεία της επιφάνειας όπως κάποτε έκανε η συμπαθητική μαγεία, αυτός ο τεχνητός, ο εικονικός, ο περιβαλλοντοφάγος πολιτισμός βρήκε τον Μπιν Λάντεν του, τον αρχιτρομοκράτη του, τον μεγάλο εχθρό και απειλή του: Την ίδια τη φύση.
Η δαιμονοποίηση της φύσης από ένα τεχνητό πολιτισμό έδωσε δείγματα γραφής με τη σφαγή ολόκληρων πληθυσμών πουλερικών προ διετίας και με το ξεκλήρισμα 500.000 γουρουνιών στην Αίγυπτο, σε μια χώρα που δεν είχε ούτε μισό κρούσμα της γρίπης των χοίρων . Αυτή η μαζική παράνοια και αυτή η δεισιδαιμονία που φοράει επιστημονικό μανδύα δε φαίνεται να γνωρίζει όρια. Ακολουθώντας αυτή τη λογική ο μόνος ασφαλής τρόπος να προστατευτούμε είναι να εξαφανίσουμε κάθε είδος ζωής.

Όπως θα δούμε και στη συνέχεια, οι καινές επιδημίες έχουν τόσα πολλά κοινά χαρακτηριστικά που μοιάζει να χουν βγει από το ίδιο καλούπι. Για την ακρίβεια, έχουν βγει από το ίδιο καλούπι:

α) Σε όλες τις πιθανές «πανδημίες» υπεύθυνοι ήταν οι ιοί, μια βιολογική παραλλαγή για τον πραγματικό ρόλο της οποίας στη βιόσφαιρα δεν ξέρουμε παρά ελάχιστα.

β) Καμία από τις προβλέψεις πανδημίας δεν δικαιώθηκε, ούτε κατά προσέγγιση.

γ) Ελάχιστα κρούσματα κάποιον νόσων μεταμορφώθηκαν εν ριπή οφθαλμού από το μαγικό ραβδάκι του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σε πιθανές ¨πανδημίες¨.

δ) Τεράστια συμβόλαια με φαρμακευτικές υπογράφηκαν για την αγορά ¨αντιϊκών¨ και την ανάπτυξη εμβολίων.

ε) Σε όλες αυτές τις επιδημίες η φύση ήταν ο εχθρός. Μακάκοι, νυχτερίδες, κουνούπια, κότες, γουρούνια θεωρήθηκαν ότι μετέφεραν στους ανθρώπους νόσους που θα μπορούσαν να εξελιχτούν πανδημίες.

Αυτό είναι το γενικό πλαίσιο. Ποιος και πως είναι δυνατόν μέσα σε αυτό το πλαίσιο να ιεραρχεί υψηλότερα την τυχαία φυσική μετάλλαξη από την ανθρωπογενή επέμβαση; Και αυτό είναι το γενικό πλαίσιο. Γιατί στην γρίπη των χοίρων και των πουλερικών υπάρχει ειδικότερο πλαίσιο παραλογισμού και επικινδυνότητας.



Αντιϊκά κέρδη

Τόσο στην γρίπη των πουλερικών όσο και στην γρίπη των χοίρων, ο κερδισμένος ήταν το αντιϊκό tamiflu και φυσικά όλοι όσοι είχαν κέρδη από αυτό. Ένας από αυτούς, όλως τυχαίως ήταν ο Donald Rumsfeld, τότε υπουργός αμύνης των ΗΠΑ, παλιά καραβάνα των φαρμακευτικών εταιριών και μεγαλόμετοχος της Gilead sciences, της εταιρίας που αρχικά κατασκεύασε το tamiflu, έναν αναστολέα νευροαμινιδάσης.
Οκ, δεν είναι κακό να βγάζει κανείς λεφτά. Το tamiflu μπορεί να είναι ένα από τα ελάχιστα σκευάσματα που διαθέτουμε, μάλλον δεν είναι το κατάλληλο για την αντιμετώπιση επιζωοτικών γριπών και των ιών τους.
Ήδη από το 2005, ο τότε γενικός γραμματέας Υγείας Michael Leavitt δήλωνε στο Κογκρέσο πως δεν υπήρχε καμία απολύτως βεβαιότητα πως το tamiflu (οσελταμιβίρη), θα ήταν αποτελεσματικό κατά του H5N1, του ιού της γρίπης των πουλερικών. Τρία χρόνια αργότερα ένας γιατρός που χειρίστηκε 41 ασθενείς με γρίπη των πουλερικών σύμφωνα με τις οδηγίες του ΠΟΥ έκρινε πως το tamiflu είναι αναποτελεσματικό. Και παρότι αυτό το συμπέρασμα έχει την περιορισμένη ισχύ μιας προσωπικής εκτίμησης ενός επαγγελματία υγείας, συμβαδίζει και ενισχύεται από τα συμπεράσματα του Cochrane Collaboration, ενός από τα τελευταία φρούρια της ανεξάρτητης ιατρικής, σύμφωνα με τα οποία: «εξαιτίας της μέτριας αποτελεσματικότητας των αναστολέων νευραμινιδάσης, πιστεύουμε ότι δε θα ‘πρεπε να χρησιμοποιούνται στο καθιερωμένο έλεγχο της εποχιακής γρίπης. Είμαστε αβέβαιοι για τη γενίκευση των συμπερασμάτων μας από την εποχιακή στην πανδημική γρίπη. Δεδομένα για τα αποτελέσματα της οσελταμιβίρης σε επιπλοκές από λοιμώξεις της κατώτερης αναπνευστικής οδού... μπορεί να είναι αναξιόπιστα. Τα δεδομένα για σοβαρές βλάβες (σε σχέση με) τους αναστολείς νευραμινιδάσης είναι περιορισμένα...» .
Ας δούμε λοιπόν τι μας λένε μέχρι τώρα περιορισμένα στοιχεία που έχουμε στη διάθεση μας για τις παρενέργειες των αναστολών νευραμινιδάσης: κυρίως για την οσελταμιβίρη (Tamiflu, Relenza), παρά τα εκατομμύρια χρηστών της, οι επιπλοκές της βρέθηκαν να είναι υποαναφερόμενες και τα δεδομένα που συλλέχθηκαν για αυτές ποικίλης και πολλές φορές κακής ποιότητας. Αν και οι 562 καταγεγραμμένες σοβαρές νευροψυχιατρικές παρενέργειες (οι οποίες διαπιστώθηκαν μετά από έρευνα εντολέας της οποίας ήταν η ανησυχούσα Ιαπωνική κυβέρνηση) κρίνονται σπάνιες σε σχέση με τα εκατομμύρια των χρηστών, οι παρενέργειες αυτές είναι πολύ σοβαρές για να αγνοηθούν και περιλαμβάνουν ψευδαισθήσεις, αυτοκτονικές τάσεις και αιφνίδιο θάνατο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Μπορεί λοιπόν οι παρενέργειες να ναι σπάνιες αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι αυτονόητα αποδεκτές σε σχέση με ένα φάρμακο που το ίδιο το Cochrane κρίνει ότι είναι μετρίως αποτελεσματικό και δεν προκρίνει τη χρήση τους στον καθιερωμένο έλεγχο της εποχιακής γρίπης.

Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα: ήδη από το 2005 η ερευνήτρια Anne Moscona δήλωνε πως «όπως κάθε μολυσματικός παράγοντας, ο ιός της γρίπης, πιθανόν θα εξελιχθεί για να διαφεύγει από κάθε ορισμένο φάρμακο... σήμερα βασιζόμαστε σχεδόν αποκλειστικά στους αναστολείς νευροαμινιδάσης (βλ. Tamiflu)... Είμαστε υποχρεωμένοι να εφεύρουμε πανδημικές στρατηγικές που δεν θα ευνοούν την ανάπτυξη ανθεκτικών στην οσελταμιβίρη (tamiflu) στελεχών ιών. Αλόγιστη χρήση προσωπικών αποθεμάτων οσελταμιβίρης μπορούν να ευνοήσουν την ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών και θα πρέπει να αποθαρρύνεται...»

Τα μικρόβια κάτω από την πίεση συνθηκών μεταλλάσσονται και αναπτύσσουν στελέχη τους στα οποία το φάρμακο δεν δρα πλέον.
Εκατομμύρια σκευασμάτων tamiflu αγοράστηκαν από κυβερνήσεις και ιδιώτες. Ο φόβος και ο πανικός έπιασε τόπο οικονομικά. Δυστυχώς όμως η Moscona είχε απόλυτο δίκιο.
Το 2009 αποκαλύφτηκε πως το tamiflu ήταν πλέον κατά 99% αναποτελεσματικό κατά του κυρίαρχου στελέχους της κοινής γρίπης στις ΗΠΑ. Ο ιός είχε ήδη αποκτήσει αντίσταση.
Ο Dr Kent Sepkowitz δήλωσε: «Είναι σοκαριστικό. Ποτέ πριν δεν χάσαμε αντιβιοτικό τόσο γρήγορα. Με άφησε άναυδο...»

Ο πραγματικός εχθρός

Είναι λογικό αν και όχι ασφαλές να υποθέσει κανείς ότι ο κίνδυνος ενός καταστροφικού τύπου πανδημίας σήμερα δεν προέρχεται τόσο από την τυχαία μετάλλαξη κάποιου τυχαίου «φυσικού» ιού αλλά πολύ περισσότερο από την ανθρωπογενή επέμβαση στο περιβάλλον και από συγκεκριμένες πολιτικές στη δημόσια υγεία και τη διατροφή. Έχουμε αυξήσει κατά πολύ τους μεταλλαξιογόνους παράγοντες για τα μικρόβια και έχουμε προσανατολίσει τον μηχανισμό επιβίωσης τους προς το τεχνητό περιβάλλον που δημιουργήσαμε. Τα απόβλητα, πυρηνικά, χημικά ακόμη και οργανικά, τα μεταλλαγμένα, το νέο ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον των πόλεων, η εκτεταμένη ενδονοσοκομειακή χρήση αντιβιοτικών, η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών από ιδιώτες είναι μόνο μερικοί παράγοντες που μπορούν να εκτρέψουν την μετάλλαξη προς παθογόνους προς το είδος μας οδούς και να πυροδοτήσουν πραγματικές πρωτόγνωρες πανδημίες.

Αν και τα μοντέλα πρόβλεψης πανδημιών έχουν πρόσφατα αποτύχει φανερώνοντας την ψευδοεπιστημονική και πρόχειρη ανάλυση πάνω στην οποία αναπτύχθηκαν, η αλήθεια είναι πως σήμερα υπάρχουν συνθήκες που ευνοούν την εκδήλωση πανδημίας και αυτές είναι η μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα και η εύκολη μετακίνηση ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Με λίγα λόγια οι μολυσματικές νόσοι μπορεί να εξαπλωθούν και γρήγορα και παντού.

Λογικό θα μου πείτε, αφού ζούμε σε κοτέτσια ή μάλλον ζούμε σαν γουρούνια;

Υπάρχει μεγάλη αλήθεια σε αυτή τη διατύπωση. Γιατί οι συνθήκες στα εκτροφεία και την εμπορία φαίνονται να είναι ευνοϊκές τόσο για την έναρξη όσο και για την εξάπλωση επιδημίας. Στοιβαγμένοι οργανισμοί, μη ισορροπημένη διατροφή τους, γρήγορη μετακίνηση του κρέατος σε όλο τον πλανήτη. Και δυστυχώς οι φιλικοί προς την πανδημία παράγοντες δεν τελειώνουν στον παραλληλισμό των πόλεων με τα κοτέτσια και τα χοιροστάσια. Η βιομηχανία κρέατος σήμερα αποτελεί γυμναστήριο για τους μικροοργανισμούς. Το 60% της κατανάλωσης αντιβιοτικών στις ΗΠΑ γίνεται από τη βιομηχανία κρέατος. Τα αντιβιοτικά δε, χρησιμοποιούνται από την κρεατοβιομηχανία όχι για θεραπευτικούς λόγους αλλά για να μεγαλώνουν τα ζώα γρηγορότερα και περισσότερο. Περισσότερα αντιβιοτικά για περισσότερο κρέας. Ακούγεται τίμιο έτσι δεν είναι; Δυστυχώς έχει και συνέχεια. Περισσότερα αντιβιοτικά, περισσότερο κρέας, περισσότεροι και περισσότερο ανθεκτικοί στα φάρμακα μικροοργανισμοί, περισσότεροι ασθενείς χωρίς αποτελεσματική θεραπεία, περισσότερος κίνδυνος για αθεράπευτες πανδημίες.


Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Γιατί ο κίνδυνος έχει την κακή συνήθεια να εξαπλώνεται και να μην περιορίζεται στο κρέας ή στους ζωντανούς οργανισμούς.
Όπως θα δούμε και στη συνέχεια, κάποια ανθεκτικά μικρόβια περνούν όχι μόνο στον αέρα αλλά μέσα από τα απόβλητα των εκτροφείων περνούν και στο έδαφος και το νερό, περνούν δηλαδή στα οικοσυστήματα με ανυπολόγιστες συνέπειες . Το 2001 ο μικροβιολόγος JA Zahn βρήκε ανθεκτικά μικρόβια στον αέρα χοιροστασίων . Το 2005 μια άλλη έρευνα έδειξε μια περισσότερο εκτεταμένη αερογενή διασπορά ανθεκτικών μικροβίων από αυτή που η έρευνα Zahn είχε εντοπίσει . Η ίδια εικόνα ισχύει λίγο πολύ και στα πτηνοτροφεία: το 2001 το CMV (Food and Drug Administration's Center for Veterinary Medicine) πρότεινε την απόσυρση της έγκρισης του αντιβιοτικού Baytril (ενροφλοξασίνη) για χρήση του στα πτηνοτροφεία. Ο λόγος; Ο μεγάλος όγκος ερευνών για τη δυνατότητα εμφάνισης ανθεκτικών λοιμώξεων σε καταναλωτές πουλερικών στα οποία είχαν χορηγηθεί αντιβιοτικά .

Δεν είναι η απληστία της φύσης που μας απειλεί πρωτίστως. Είναι η απληστία της φύσης μας.

Το παιχνίδι των ονομάτων νο2

Πάνω που είχαμε συνηθίσει και σχεδόν αποδεχτεί τους όρους, τα πορίσματα και τις προβλέψεις των ειδικών γίνεται μια μικρή μανούβρα. Η γρίπη των χοίρων μετονομάζεται σε ¨νέα γρίπη¨. Φυσικά όπως έχουμε δει και σε άλλες μετονομασίες, οι λόγοι τους δεν ήταν αμιγώς επιστημονικοί, ίσως να μην ήταν και καθόλου επιστημονικοί. Δεν μεταλλάχθηκε ο ιός όπως μας εκφοβίζουν αλλά το όνομα του και κατ επέκταση και η επιστήμη πίσω από αυτό. Η μετάλλαξη του ονόματος δεν είχε να κάνει με επιστημονική σχολαστικότητα. Οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί κάνουν πρώτα πολιτική και έπειτα επιστήμη. Κάποιες φορές κάνουν απλά μόνο πολιτική. Στις 28 Απριλίου 2009 οι New York Times γράφουν:

«Η γρίπη των χοίρων προκαλεί επιφυλάξεις στην κατανάλωση χοιρινού… καθώς περισσότερα περιστατικά της νέας γρίπης προέκυψαν… μεγαλώνοντας τις ανησυχίες για μια πιθανή πανδημία, διάφορα κράτη σταμάτησαν την εισαγωγή χοιρινού από ΗΠΑ και Μεξικό. Αναλυτές της Wall Street προέβλεψαν μια ραγδαία πτώση πωλήσεων χοιρινού …Η βιομηχανία χοιρινού αντέδρασε με απογοήτευση»...
«Το όνομα γρίπη των χοίρων είναι λανθασμένο» είπε ο C. Larry Pope, στέλεχος της Smithfield Foods, δηλώνοντας ότι φοβήθηκε τον πανικό των καταναλωτών. «Πρέπει να τους απασχολεί η γρίπη αλλά όχι το να μην τρώνε χοιρινό…»

Η ακριβής επιστήμη έχει ακριβείς όρους. Η πυρηνική ενέργεια δεν μετονομάστηκε σε ειρηνική ενέργεια για να αποσυσχετιστεί από τα πυρηνικά όπλα, ούτε οι καρχαρίες ονομάστηκαν καρχαρίνια για να μην τρομοκρατούνται οι τουρίστες. Στην καθαρή επιστήμη δεν υπάρχουν σκοπιμότητες. Τέτοιες σκοπιμότητες και πολιτικές στην επιστήμη ακολουθούν μονάχα οι πολιτικοί της επιστήμης, οι γραφειοκράτες των κεντρικών οργανισμών.


Οι πραγματικοί λόγοι της παγκόσμιας εμβολιαστικής απόπειρας του 2009


Έχοντας παρακολουθήσει τη βιομηχανία παραγωγής καινών επιδημιών και τις τακτικές της, η μοναδική απορία που είχα για τη γρίπη των χοίρων ήταν «γιατί τώρα η απόπειρα παγκόσμιου εμβολιασμού». Η απορία μου λύθηκε όχι από «εναλλακτικά» έντυπα, ούτε φυσικά από τα φερέφωνα της εξουσίας που αυτοαποκαλούνται Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας αλλά με ωμή ειλικρίνεια από την ίδια τη φαρμακοβιομηχανία και τους αναλυτές και συμβούλους της.


Μετά το χτύπημα της 11η Σεπτεμβρίου, ο G.W.Bush και τα επιτελεία του ξεκινάν μια παγκόσμια προπαγάνδα τρόμου κατά της «τρομοκρατίας»… Παράλληλα με το Patriot Act ψηφίζονται τα Bioshield I και ΙΙ που υποτιθέμενα ενισχύουν την εθνική ασφάλεια έναντι σε ενδεχόμενα βιοτρομοκρατίας αλλά παράλληλα παρέχουν πρωτόγνωρες ελευθερίες και διευκολύνσεις στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες όπως η απόσυρση των ευθυνών από οποιεσδήποτε παρενέργειες των σκευασμάτων τους σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης δημόσιας υγείας, όπως π.χ. σε περιπτώσεις βιοτρομοκρατίας αλλά και πανδημιών (γρίπη των πουλερικών, γρίπη των χοίρων κλπ.)
Αυτές οι νομοθεσίες κάνουν πολύ ελκυστική τη δράση των εταιριών σε τομείς όπως αυτοί των εμβολίων αφού σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης δημόσιας υγείας, απομακρύνεται ο κίνδυνος μηνύσεων για παρενέργειες, πιθανών μηνύσεων που κάλλιστα θα μπορούσαν να φτάσουν συνολικά το ύψος εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Bush αφαίρεσε αυτόν τον αποκρουστικό για τις εταιρίες κίνδυνο μηνύσεων, για να μπορέσει να τις προσελκύσει στο χώρο των εμβολίων, ένα χώρο που μέχρι και σχετικά πρόσφατα χαρακτηριζόταν από μικρή σχετικά κερδοφορία και μεγάλα ρίσκα….

Ήδη από το 2002, μέσα στο κλίμα τρόμου και εκτάκτων μέτρων που δημιούργησε η κυβέρνηση Bush, ο G.W.Bush επιχειρεί την έναρξη ενός μαζικού προγράμματος εμβολιασμού κατά της ευλογιάς. Παρότι η ευλογιά έχει εξαφανιστεί, οι άνθρωποι των προγραμμάτων βιολογικού εξοπλισμού των ΗΠΑ που κατά επίφαση αποκαλείται «βιοάμυνα» γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ευλογιά αποτέλεσε κεντρικό αντικείμενο εκτεταμένων πειραματισμών του σοβιετικού προγράμματος βιολογικών εξοπλισμών Biopreparat. Το αποτυχημένο πρόγραμμα μαζικών εμβολιασμών στις ΗΠΑ το 2002 είχε τα πάντα να κάνει με το πρόγραμμα των βιολογικών εξοπλισμών και τίποτα να κάνει με τη δημόσια υγεία. Το ίδιο όπως είδαμε ισχύει και για τη γρίπη των πουλερικών. Δύο επιστήμονες, οι Taubenburger και Tumpey ισχυρίζονται ότι το υποτιθέμενο ιϊκό πανδημικό στέλεχος της «ισπανικής γρίπης» σχετιζόταν με στελέχη γρίπης πτηνών. Ο «δολοφονικός ιός του 1918» ανασυντίθεται και αποθηκεύεται σε ποσότητες. Το αμερικανικό πρόγραμμα βιολογικών εξοπλισμών ενισχύεται με ένα στέλεχος που κάποιοι θεωρούν ως ένα θανατηφόρο βιολογικό παράγοντα όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας πουλάει φτηνή και αβάσιμη προπαγάνδα στους πληθυσμούς για μια νέα ανυπόστατη πανδημία, αυτής της γρίπης των πουλερικών.
Εξειδικευμένες εταιρίες βιοτεχνολογίας που παραδοσιακά υπογράφουν συμβόλαια με τον αμερικανικό στρατό για την παρασκευή εμβολίων όπως η Acambis, η Chiron, η Battele, ενισχύονται οικονομικά και η στρατηγική συμμαχία ανάμεσα στον αμερικανικό στρατό και κάποιες εταιρίες βιοτεχνολογίας αναβαθμίζεται.
Ήδη γνωρίζουμε για τους οικονομικούς δεσμούς ανάμεσα στον Rumsfeld και την αγορά αντιϊκών σκευασμάτων όπως το tamiflu. Τι συμβαίνει όμως με τα εμβόλια; Όπως ήδη έχουμε δει, με εξαίρεση τα βασικά εμβόλια, στο χώρο της ανάπτυξης και παρασκευής νέων εμβολίων κυριαρχούν μέχρι και το 2006 «μικρές» εταιρίες βιοτεχνολογίας που συνεργάζονται με τον αμερικανικό στρατό. Λίγο πριν την προπαγάνδα της ¨πανδημίας¨ της γρίπης των πουλερικών, οι μεγαλοφαρμακευτικές, ενθαρρυμένες από τις διευκολύνσεις που η πολιτική Bush τους παρέχει, επιστρέφουν στο χώρο της ανάπτυξης νέων εμβολίων, δίνοντας πολλά δισ. για την εξαγορά μικρότερων εταιριών βιοτεχνολογίας.
Αυτή η επένδυση είχε τα πάντα να κάνει με τις εξελίξεις που ζήσαμε στο πετσί μας με τη γρίπη των πουλερικών, τη γρίπη των χοίρων και την απόπειρα παγκόσμιου εμβολιασμού. Οι εταιρίες έπρεπε να δουν της επένδυσή τους να κερδοφορεί και o W.H.O μάλλον καταλάβανε απόλυτα αυτή την αδήριτη ανάγκη της φαρμακοβιομηχανίας.
Ας φτάσουμε τώρα στην κομβική ανάλυση που συμφωνεί απόλυτα με την ανάλυση που κάνω εδώ και χρόνια πάνω στα θέματα των πολιτικών δημόσιας υγείας και την προέλευσή τους. Η ανάλυση αυτή δεν προέρχεται από το δημοσιογραφικό ή τον πολιτικό χώρο ή το χώρο του ακτιβισμού ή της αντίδρασης αλλά από την ίδια την πηγή, τον σκληρό πυρήνα της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Το Drug Discovery World έχει γίνει τα τελευταία 8 χρόνια (όλως τυχαίως;) ένας από τους επιφανέστερους πάροχους συμβουλευτικής και ανάλυσης της φαρμακοβιομηχανίας. Ας δούμε πως το ίδιο αυτοσυστήνεται:
¨… Τα τελευταία 8 χρόνια το DDW έχει καθιερώσει τον εαυτό του ως ένα αξιοσέβαστο περιοδικό και σημείο αναφοράς μέσα στην αρένα της ανακάλυψης και ανάπτυξης φαρμάκων. Το DDW είναι πασίγνωστο για το ότι δίνει φωνή στις απόψεις ορισμένων από τους ηγέτες της (φαρμακο-) βιομηχανίας και έχει γίνει μια αναγνωρισμένη πλατφόρμα για ¨Γκουρού της βιομηχανίας¨ όπου μιλούν και ενθαρρύνουν το διάλογο σε ορισμένα από τα πιο καυτά θέματα που αφορούν τις τεχνολογικές και επιχειρηματικές πτυχές της βιοφαρμακευτικής βιομηχανίας. Το DDW τηρεί πιστά το σύνθημα «Μετατρέποντας την επιστήμη σε Επιχείρηση»

Ας εξετάσουμε λοιπόν την ανάλυση που το ίδιο το DDW έκανε για τον πελάτη και συνεργάτη της, τη φαρμακοβιομηχανία, στο θέμα των εμβολίων. Η ανάλυση τιτλοφορείται: «Τα εμβόλια του 21ου αιώνα, μια αναπτυξιακή αναγέννηση»:
«… Οι εμβολιασμοί έγιναν ευρέως αποδεκτοί στο κοινό, καθώς ένα νέο πνεύμα συμμόρφωσης αναδύθηκε, μερικώς ως αποτέλεσμα της στρατικοποίησης και μιας αυξημένης δημόσιας εμπιστοσύνης στην ιατρική… Πριν την έλευση των Μ.Μ.Ε ήταν δύσκολο να κλονιστεί η αντιγνωμία που περιέβαλε τα εμβόλια η οποία ξεκίνησε τον 19ο αιώνα… Ο στρατός φαίνεται πως ήταν ένας από τους θεσμούς που θα μπορούσε να εξαναγκάσει την κοινωνία να πιστέψει ότι τα εμβόλια ήταν ωφέλιμα… Όντως, ο στρατός των ΗΠΑ ήταν ο μεταρρυθμιστής όσον αφορά το εμβόλιο της ανενεργούς γρίπης και βοήθησε στο να ενσταλάξει – μέσω εντολών και εξαναγκασμών- ευρεία και βαθύτατη αποδοχή των εμβολίων ως δημοσίου καλού…
… από το 1949-1960 η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε και μόνο μια χούφτα εμβολίων αναπτύχθηκαν σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της τριακονταετίας, ξεκινώντας από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Εν μέρει εξαιτίας… στενών περιθωρίων κέρδους … περισσότερο από 90% των παρασκευαστών εμβολίων αποσύρθηκαν από την αγορά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Οι κίνδυνοι από τα εμβόλια- πάντα ένα μέρος του τοπίου των εμβολίων- άρχισαν να γίνονται σχετικά πιο ορατοί καθώς οι ίδιες ασθένειες που τα εμβόλια προλάμβαναν άρχισαν να μειώνονται στην επίπτωσή τους. Το 1967, υπήρχαν 26 εταιρίες που παρασκεύαζαν εμβόλια στις ΗΠΑ… Μέχρι το 2006 μόνο 6 μεγάλες εταιρίες παρέμειναν στην αγορά περιλαμβανομένων των Merck, Sanofi-Aventis, GlaxoSmithKline, Wyeth και Novartis… Στη στροφή του 21ου αιώνα, ένας συνδυασμός τεχνολογικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων θα συνέρχονταν για να δώσουν ώθηση σε μια αναγέννηση της ανάπτυξης εμβολίων…
Η πολιτική και ο πόλεμος ιστορικά είχαν επίπτωση στην αποδοχή των εμβολίων. Το 1961, ο πρόεδρος John F. Kennedy έκανε τους εμβολιασμούς ένα κεντρικό θέμα της διακυβέρνησής του, και το ενδιαφέρον του στο πρόγραμμα ανοσοποίησης καθιέρωσε ένα μοτίβο, έτσι ώστε για τα επόμενα 32 χρόνια, κάθε φορά που μια Δημοκρατική ηγεσία αναλάμβανε καθήκοντα, ο δημόσιος τομέας της υποστήριξης για τα εμβόλια έπαιρνε ώθηση.

Οι επιρροές του πολέμου, ή στο παράδειγμα που ακολουθεί (οι επιρροές) της τρομοκρατίας, μπορούν να φανούν εξετάζοντας τις εξελίξεις στην ανάπτυξη των εμβολίων που ακολούθησαν τις επιθέσεις της 11 Σεπτέμβρη 2001. Το Δεκέμβριο του 2002, ο πρόεδρος George W. Bush εμβολιάστηκε κατά της ευλογιάς στο πλαίσιο μιας εκστρατείας δημόσιας υγείας για τον εμβολιασμό 10 εκατομμυρίων αστυνομικών και εργαζομένων υγείας κατά της ευλογιάς μέχρι το φθινόπωρο του 2003, προετοιμάζοντας το έθνος για μια τρομοκρατική επίθεση μικροβιακού πολέμου. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο φόβος παρακινεί αυξήσεις στον εμβολιασμό ενός πληθυσμού. Με πολιτική επιρροή, το CDC πρότεινε τον εμβολιασμό 500.000 εργαζομένων στα νοσοκομεία, αστυνομικών και πυροσβεστών τον πρώτο μήνα του 2003, και 10 εκατομμυρίων άλλων μέχρι το τέλος του καλοκαιριού»

Η ανάλυση του DDW ήταν έξοχη και κατατοπιστικότατη. Πολιτική, στρατός, φόβος, πειθαναγκασμός των πληθυσμών, ΜΜΕ, ότι ακριβώς βλέπουμε σήμερα στην υπηρεσία του φαρμακευτικού κέρδους. Τους διέφυγε βέβαια ο ρόλος της μισθωμένης επιστήμης και του ιερατείου του WHO στην προπαγάνδα δημόσιας υγείας αλλά αυτό είναι αντικείμενο άλλης ανάλυσης. Οι πληθυσμοί είναι απλά φυτοπλαγκτόν, φτιαγμένοι για να αμβλύνουν την πείνα και την απληστία των «μεγάλων».

Συνοψίζοντας για να κάνουμε αυτό το τεράστιο πεδίο λίγο περισσότερο εύληπτο:

Οι περισσότερες μεγάλες φαρμακευτικές αποσύρθηκαν από το χώρο της ανάπτυξης νέων εμβολίων λόγω χαμηλής κερδοφορίας και ουσιαστικά προσκλήθηκαν να επιστρέψουν τη δεκαετία του 2000 από την πολιτική Bush. Και αυτό ακριβώς άρχισαν να κάνουν από το 2006 και έπειτα επενδύοντας τεράστια ποσά σε εξαγορές εταιριών βιοτεχνολογίας, «παραδοσιακών» παρασκευαστών εμβολίων. Η επένδυση τους όφειλε να διασφαλιστεί, να κεφαλαιοποιηθεί και να αποβεί κερδοφόρα.

Όλοι οι διαθέσιμοι μηχανισμοί στρατευθήκαν στο πλευρό της επένδυσης: πολιτικοί, επιστήμονες, μήντια -κάποιοι εν αγνοία τους, κάποια συνειδητά. Εξ ου και οι μαζικοί εμβολιασμοί κατά της γρίπης των χοίρων. Ζούμε μέσα στα σπλάχνα της επιχειρηματικότητας της υγείας και βιώνουμε ένα από τα λαμπρά κομμάτια της ιστορίας της, βιώνουμε ένα από τα πιο μεγαλεπήβολα επιχειρηματικά της πλάνα: να ανοίξει ξανά η αγορά των εμβολίων. Και όλα αυτά με την πρόφαση της περιφρούρησης της δημόσιας υγείας.
Οι ίδιες οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν πλήρως την ανάλυση του Drug Development World και τις προγενέστερες πολιτικοοικονομικοστρατιωτικές αναλύσεις που δημοσιεύω στον ελληνικό κυρίως εναλλακτικό τύπο από το 2006. Όπως αναφέρεται στο Huffington Post: «Για τους κατασκευαστές εμβολίων το 2009 ήταν μια αξιοσημείωτη χρονιά Μέχρι τον Ιούνιο του 2009, τα κέρδη της Cls Limited είχαν ανέλθει κατά 63% σε σχέση με το 2008. Τα κέρδη της GlaxoSmithCline εκτινάχθηκαν κατά 30% μόνο στο τρίτο τέταρτο του 2009 φτάνοντας τα 2,19 δισεκατομμύρια. Η Roche ανέβασε τα κέρδη της 12 φορές στο δεύτερο τέταρτο του 2009…» .
Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά την παραεπιστημονική παραφιλολογία που μεταδίδεται σκόπιμα στους κόλπους μεγάλου τμήματος της ιατρικής κοινότητας για την ωφέλεια και την ασφάλεια των αντιγριπικών εμβολιασμών, η πραγματικότητα δεν δείχνει υψηλό βαθμό συμμόρφωσης σε αυτή. Χαρακτηριστικότατη είναι μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε το 2008 στο περιοδικό Virology με τίτλο «Πάνω στην επιδημιολογία της Γρίπης» όπου οι συγγραφείς της αναφέρουν πως παρότι, στις ΗΠΑ, τις δεκαετίες του 80 και του 90 υπήρξε δραματική αύξηση του αντιγριπικού εμβολιασμού στους γέρους, για αυτήν ακριβώς την κατηγορία, οι εισαγωγές σε νοσοκομεία και η θνησιμότητα σε σχέση με τη γρίπη αυξήθηκε σημαντικά!!!

Το τελευταίο σύνορο

Τον Ιανουάριο του 2009 εν μέσω του φιάσκου των εκατομμυρίων αδιάθετων παρτίδων αντινεογριπικών εμβολίων που κραταιές ευρωπαϊκές χώρες χρεώθηκαν, συντελείται μια συγκλονιστική εξέλιξη: Η πολιτική και η επιστήμη έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με την ανεξέλεγκτη φαρμακευτική επιχειρηματικότητα και τα πολιτικά και επιστημονικά τσιράκια της.

Ήδη έχουμε δει μια πολύ ακριβή ανάλυση για την εμπορευματοποίηση της υγείας με επιχείρημα το φόβο, αυτή του Drug Discovery World. Η επόμενη ανάλυση που είχε τα χαρακτηριστικά της ανάλυσης που διαβάζετε, έρχεται από το ίδιο το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Πριν φτάσουμε εκεί όμως ας δούμε ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων των προβλέψεων και των εκτιμήσεων που σχετίζονται ή προκαλούν τις καινές επιδημίες:

Την διάψευσή τους, μια διάψευση που συνήθως δεν αναφέρεται στα ΜΜΕ, περνάει απαρατήρητη και αφήνει άθικτες τις όποιες τρομοκρατικές και φοβικές εντυπώσεις έχουν μέχρι εκείνη τη στιγμή δημιουργηθεί.

Ας δούμε λοιπόν μερικά στιγμιότυπα του χρονικού της διάψευσης μέσα από τη ροή πληροφοριών του BBC αν και η διάψευση η ίδια, για κάποιο λόγο ποτέ δεν τόσο ειδησεογραφικά σημαντική ώστε να αποτελέσει κεντρικό θέμα από μόνη της:
«… τα συμβόλαια (για τα εμβόλια) υπογράφηκαν νωρίτερα αυτόν τον χρόνο εν μέσω πρόωρων και ανησυχητικών πληροφοριών για τους θανάτους από τον ιό στο Μεξικό. Οι ρυθμοί θανάτου στο Μεξικό αργότερα μειώθηκαν…»
«Μια νέα μελέτη υπολόγισε ότι έχουν υπάρξει 26 θάνατοι για κάθε 100.000 περιστατικά της γρίπης των χοίρων στην Αγγλία. Οι συντάκτες (της μελέτης) λένε ότι αυτό καθιστά την πρώτη (και με είχαν αφήσει με την εντύπωση ότι η γρίπη των πουλερικών ήταν η πρώτη) πανδημία του 21ου αιώνα, σημαντικά πολύ λιγότερο θανατηφόρο από ότι είχε εκ των προτέρων φοβηθεί ότι θα είναι (προσέξτε την ακριβή διατύπωση: φοβηθεί, όχι εκτιμηθεί ή προβλεφθεί- φοβηθεί).
…(η έρευνα) καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η γρίπη έχει ένα ρυθμό θνησιμότητας 0.026%....
… αυτό την καθιστά 10 φορές λιγότερο θανάσιμη από τις πανδημίες γρίπης του 50 και του 60 …
Ο αρμόδιος ιατρικός αξιωματούχος, ο Σερ Liam Donaldson, είπε ότι οι βελτιώσεις στη διατροφή, τη στέγαση και την υγειονομική περίθαλψη μπορούν να εξηγήσουν κομμάτι της εμφανούς μείωσης της θνησιμότητας από τη μία πανδημία στην άλλη»


Στο προηγούμενο βιβλίο μου με τίτλο «Τι δεν σας λένε οι γιατροί» (εκδ. ETRA) έχει ήδη αναλυθεί πως οι βελτιωμένες συνθήκες ζωής σε συνδυασμό με την τεχνολογική πρόοδο και όχι η φαρμακευτική ιατρική (με ελάχιστες πάντα εξαιρέσεις) είναι αυτές που οδήγησαν στην άνοδο του μέσου όρου ζωής στον ανεπτυγμένο κόσμο. Σε αντίθεση, με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις, ο λομπισμός και οι πολιτικές της φαρμακευτικές ιατρικής υπονομεύουν την υγεία και τη μακροβιότητα.

Παρά ταύτα, η προπαγάνδα και οι πολιτικές επικεντρώνονται σε φάρμακα και εμβόλια και όχι στη βελτίωση των συνθηκών ζωής. Και ο λόγος είναι προφανής. Δεν μιλάμε για επιστήμη αλλά για επιχειρηματικότητα, στυγνή και απάνθρωπη.
Γιατί η επιστήμη δεν κάνει προβλέψεις χωρίς καν υποστρωματικά μοντέλα, προβλέψεις που ακόμη και η αστρολογία έχει κάθε λόγο να καταφρονεί και να χλευάζει:
«Κυκλοφορεί (πλέον) ελάχιστη γρίπη των χοίρων. Τα τελευταία νούμερα μαρτυρούν ότι υπήρξαν λιγότερα από 5000 νέων περιστατικών στην Αγγλία την τελευταία βδομάδα. Και αυτοί που φτιάχνουν τα μοντέλα πρόβλεψης συμβούλεψαν (την αρμόδια) υπηρεσία ότι ένα τρίτο κύμα της γρίπης των χοίρων είναι απίθανο αυτό το χειμώνα… (με βάση ποια κριτήρια πάλι και ποιο μοντέλο πρόβλεψης;)
Ο Σερ Liam υπέδειξε ότι αυτοί είναι ακριβώς οι ίδιοι ειδικοί που προέβλεψαν ότι μέχρι 65000 άτομα μπορεί να πέθαιναν από τη γρίπη των χοίρων αυτό το χειμώνα- ένα νούμερο που αργότερα υποβαθμίστηκε σε 1000»

Όταν καταλαγιάζει ο θόρυβος της προπαγάνδας η υποστρωματική πραγματικότητα αρχίζει να διαφαίνεται. Οι ειδικοί πέσαν τουλάχιστον 2.750% έξω. Και αυτό τους κάνει ειδικούς σε τι; Στην κακή πρόγνωση, στην έλλειψη υποστρωματικών μοντέλων, στη σφαλερή αναδρομή σε ιστορικά στιγμιότυπα και στη εξωφρενικά αποτυχημένη προβολή δεδομένων και μοντέλων, στη δημιουργία επιστημονικοφανών εικασιών που εξυπηρετούν επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα;

Στην Ελλάδα ειδικότερα, από τότε που ξεκίνησε η «πανδημία», κάθε μήνα γίνονταν ανακοινώσεις για το πρώτο ή το επόμενο ή το μεθεπόμενο ή το καινούριο ή το πιο καινούριο ή το επερχόμενο ή το αναμενόμενο πανδημικό κύμα. Και αυτή η τηλεοπτική ιατρική δημοσιογραφία έγινε σε σχέση με τι; Τον καιρό, τα άστρα, την οιωνοσκοπία, τη νεκυιομαντεία, σε σχέση με ποια επιστημονική βάση; Καμία. Μόνο εικασίες, θόρυβος, προπαγάνδα και θόρυβος υπέρ μιας άκριτης εμβολιαστικής πανάκειας δια πάσα νόσον και μαλακίαν.

Ας δούμε λοιπόν πως εξελίχθηκαν οι προγενέστερες πανδημικές προβλέψεις για να εμπεδώσουμε οριστικά την ψευδοεπιστημονικότητά τους:

AIDS:

19 Νοεμβρίου 2007: Ο αριθμός των κρουσμάτων του AIDS παγκοσμίως υπερεκτιμήθηκε κατά 6 εκαττομύρια
20 Νοεμβρίου 2007: Οι κορυφαίοι επιστήμονες του AIDS των Ηνωμένων Εθνών, σκοπεύουν αυτή τη βδομάδα να αναγνωρίσουν ότι από μακρόν έχουν υπερεκτιμήσει τόσο την πορεία όσο και την πορεία της επιδημίας

SARS:

24 Απριλίου 2003: «Τοπικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι υγείας ισχυρίστηκαν σήμερα ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει υπεραντιδράσει και υπερεκτιμήσει τη σοβαρότητα του ξεσπάσματος εδώ (στον Καναδά)»

29 Απριλίου 2003: «…αξιωματούχος του ΠΟΥ δήλωσε ότι ο κίνδυνος από το SARS… είχε υπερεκτιμηθεί.»

Γρίπη των πουλερικών:

Ιανουάριος 2008: «Ο κίνδυνος υπερεκτιμήθηκε». Ο φόβος άμεσης πανδημίας από τον Η5Ν1 ήταν «μια επιστημονική υπόθεση».
Όσο για την τυχαία μετάλλαξη; «Δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ τόσο σταθερό στέλεχος».
Bernand Vallat, γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού για την υγεία των ζώων (OIE).

Γρίπη των χοίρων:

Οκτώβριος 2009: «Αν έχετε διαγνωστεί … με 2009 Η1Ν1 ή γρίπη των χοίρων τους τελευταίους μήνες, μπορεί να εκπλαγείτε μαθαίνοντας ότι: οι πιθανότητες είναι ότι δεν είχατε H1N1 γρίπη. Στην πραγματικότητα, μάλλον δεν είχατε τη γρίπη καθόλου.¨»
Δεκέμβριος 2009: «Οι ρυθμοί θνησιμότητας υπερεκτιμήθηκαν»
Δεκέμβριος 2009: «Η γρίπη των χοίρων ήταν το μεγαλύτερο ιατρικό σκάνδαλο αυτού του αιώνα»- Wolgang Wodarg, προεδρεύων της επιτροπής υγείας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Για ποιες πανδημίες μιλάμε λοιπόν; Μάλλον για την πολιτική δημόσιας υγείας που οι Luc Bonnex και Win Van Damme ονομάζουν ως «ιατρογενή πανδημία πανικού»

Μετά λοιπόν από τουλάχιστον 25 χρόνια ακατάσχετων ιατρογενών πανδημιών πανικού, η 5η Ιανουαρίου του 2009 όπως θα δούμε αποκτά ιστορική σημασία: Είναι η μέρα που η επιστήμη και η πολιτική της έκφανση αποφασίζει να σταθεί απέναντι στους μηχανισμούς του κέρδους.
Ήδη από τον Αύγουστο του 2009, ο Wolfgang Wodarg, προεδρεύων της επιτροπής υγείας του ευρωπαϊκού συμβουλίου, είχε προειδοποιήσει για τους πολλούς κινδύνους που σχετίζονται με το εμβόλιο για τον ιό H1N1. Περιέγραψε επίσης ότι πολύς κόσμος φοβάται ότι η πανδημία είναι ενορχηστρωμένη. «Είναι μεγάλη μπίζνα για τη φαρμακοβιομηχανία» είχε πει τότε.
«…οι φαρμακευτικές εταιρίες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το φόβο της πανδημίας της γρίπης των χοίρων…»

Το Δεκέμβριο του 2009, ο Wodarg, παρακολουθώντας τον παραλογισμό των εξελίξεων σκληραίνει ακόμη περισσότερο την κριτική του στις πολιτικές δημόσιας υγείας σε σχέση με τη γρίπη των χοίρων:

«Είχαμε μια ήπια γρίπη- και μια ψευδή επιδημία» δηλώνει έξω από τα δόντια και συνεχίζει αποκαλώντας την ανακήρυξη της γρίπης των χοίρων (σε άλλο δημοσίευμα και των πουλερικών) ως «ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά σκάνδαλα του αιώνα…»
Οι αποκαλύψεις του Wodarg δε σταμάτησαν εκεί:

«Η γρίπη των πτηνών ήταν πιο επικίνδυνη από τον Η1Ν1 αλλά πολύ λιγότερο μεταδοτική, και ακολούθως τα (τότε) επιχειρήματα για μια επερχόμενη πανδημία ήταν το λιγότερο αδύναμα. Αλλά η γρίπη των πτηνών βοήθησε στο να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα πανικού και επηρέασε πολλές χώρες στο να δημιουργήσουν ένα πανδημικό σχέδιο εκτάκτου ανάγκης. Επιπρόσθετα η Γερμανία, η Δανία και πολλές άλλες χώρες αγόρασαν μεγάλα αποθέματα Tamiflu αν και το εν λόγω σκεύασμα δεν έχει δοκιμαστεί επαρκώς…»
Αργότερα δηλώνει: «… Για να καταλάβουμε θα πρέπει να επιστρέψουμε στο επεισόδιο της γρίπης των πτηνών από το 2005 μέχρι το 2006. (που συμπίπτει χρονικά με την περίοδο της εξαγοράς των “παραδοσιακών” εταιριών εμβολίων που χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ από τις μεγαλοφαρμακευτικές-σμ συγγραφέα). Ήταν τότε που νέα διεθνή πλάνα ορίστηκαν για την αντιμετώπιση ενός πανδημικού συναγερμού. Αυτά τα πλάνα αναπτύχθηκαν επισήμως για να εξασφαλίσουν ταχεία παραγωγή εμβολίων στην περίπτωση ενός συναγερμού (θυμηθείτε τo Bioshield ΙΙ περίπου την ίδια περίοδο –σμ συγγραφέα). Αυτό οδήγησε σε διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε φαρμακευτικές και κυβερνήσεις. Από τη μία πλευρά, τα εργαστήρια δεσμεύτηκαν να είναι έτοιμα για την ανάπτυξη των σκευασμάτων, από την άλλη, τα κράτη τους βεβαίωσαν ότι θα τα αγοράσουν όλα. Μετά από αυτή την παράξενη συμφωνία, η φαρμακευτική βιομηχανία δεν είχε κανένα απολύτως οικονομικό ρίσκο από την εμπλοκή της σε νέα εμβόλια. Και ήταν βέβαια ότι θα έπιανε το Λόττο σε περίπτωση πανδημικού ξεσπάσματος.»

«… οι κυβερνήσεις έχουν κλειστά συμβόλαια με κατασκευαστές εμβολίων όπου εξασφαλίζουν προκαταβολικά παραγγελίες και αναλαμβάνουν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου την ευθύνη. Με αυτόν τον τρόπο οι κατασκευαστές εμβολίων διασφαλίζουν τεράστια κέρδη χωρίς να παίρνουν οποιοδήποτε οικονομικό ρίσκο. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να περιμένουν μέχρι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ-WHO) να πει “πανδημία” ώστε να ενεργοποιήσουν τα συμβόλαια τους.»

Ο Wodarg αναφέρεται επίσης στη διάβρωση της ίδιας της επιστημονικής μεθοδολογίας από τον ΠΟΥ σε σχέση με τη νέα γρίπη, με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που εδώ και μια εικοσαετία οι αντιφρονούντες της HIV θεώρησης του AIDS καταφέρονταν κατά των στατιστικών μαγειρεμάτων του ΠΟΥ. Σύμφωνα με τον Wodarg, από τον Ιούνιο του 2009 δεν είναι πλέον απαραίτητο κριτήριο για την ανακήρυξη μιας πανδημίας ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων να κολλήσουν τη νόσο ή να πεθαίνουν. Έπρεπε απλά να υπάρχει ένας ιός που να μεταδίδεται εκτός συνόρων σε σχέση με τον οποίο οι πληθυσμοί δεν έχουν ανοσία. Και αυτό έγινε ακριβώς γιατί ο ΠΟΥ σκοπίμως άλλαξε τα πανδημικά κριτήρια προκειμένου η συγκεκριμένη κατάσταση να αναβαθμισθεί σε απειλητική πανδημία με υψηλά επίπεδα συναγερμού δημόσιας υγείας.
Ο προεδρεύων της επιτροπής υγείας αναφέρει πως δεν υπάρχει έλεγχος του ΠΟΥ και πως μόνο οι κυβερνήσεις μπορούν να ασκήσουν επιρροή σε αυτόν.
«Ο καθένας που γνωρίζει από επιδημιολογία θα έπρεπε από την αρχή να έχει διερωτηθεί για τους χειρισμούς του ΠΟΥ σε αυτή την υπόθεση» «… Ανάμεσα στα πράγματα που έγειραν τις υποψίες μου ήταν… από την μία πλευρά αυτή η αποφασιστικότητα να σημάνουν συναγερμό. Από την άλλη μερικά περίεργα δεδομένα. Όπως για παράδειγμα η σύσταση του ΠΟΥ να γίνουν δύο ενέσεις για τα εμβόλια. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ πριν… Δεν υπήρχε κανένας επιστημονικός λόγος για αυτό…». «…η νέα γρίπη είναι απλά ένα συνηθισμένο είδος γρίπης. Δεν προκαλεί ούτε καν το ένα δέκατο των θανάτων που προκαλούνται από την κλασσική εποχιακή γρίπη. Το μόνο που είχε σημασία και αυτό που οδήγησε στην μεγάλη καμπάνια πανικού που είδαμε ήταν ότι ήταν μια χρυσή ευκαιρία για αντιπροσώπους των εργαστηρίων (των μεγαλοφαρμακευτικών) που γνωρίζαν ότι θα πετύχαιναν το Λόττο στην περίπτωση ανακήρυξης μιας πανδημίας…» «Μια ομάδα ανθρώπων στον ΠΟΥ σχετίζεται πολύ στενά με τη φαρμακοβιομηχανία…» «… Ένα πολύ συμπαγές παράδειγμα είναι το πώς ο Klaus Stohr, που ήταν ο επικεφαλής στο επιδημιολογικό τμήμα του ΠΟΥ την περίοδο της γρίπης των πουλερικών, και που επομένως ήταν αυτός που προετοίμασε τα πλάνα για την αντιμετώπιση της πανδημίας που ανέφερα προηγουμένως, στο μεταξύ έγινε κορυφαίο στέλεχος της εταιρίας (και μιας από τις παρασκευάστριας των εμβολίων της νέας γρίπης) Novartis. Και παρόμοιοι δεσμοί υπάρχουν ανάμεσα στις Glaxo, Baxter κ.λ.π με σημαντικά μέλη του ΠΟΥ. Αυτές οι μεγάλες εταιρίες έχουν τους ανθρώπους τους και κινούν τα νήματα ώστε να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις. Οι αποφάσεις δηλαδή εκείνες που θα τους επιτρέψουν να αντλήσουν περισσότερα λεφτά από τους φορολογούμενους…» « … εκατομμύρια ανθρώπων εμβολιάστηκαν με προϊόντα με εγγενείς κινδύνους υγείας… Αυτό οδήγησε επίσης σε μια σημαντική κακοδιαχείριση δημοσίων κονδυλίων.» «…Γιατί αυτή η επιλογή (των μονοπωλίων της παρασκευής εμβολίων από τις μεγαλοφαρμακευτικές) απαιτεί να θυσιάσουμε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές στο όνομα της προάσπισης των εταιρικών μονοπωλίων»

Οι θέσεις Wodarg δεν καλύπτουν όλο το φάσμα της ανεπάρκειας ή των σκοπιμοτήτων γύρω από τις καινές επιδημίες. Γιατί όχι μόνο μαγειρεύουμε ή κατασκευάζουμε στοιχεία και καταστάσεις δημόσιας υγείας, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι δε διαθέτουμε καν τα κατάλληλα εργαλεία για να παρακολουθήσουμε με ακρίβεια τις εξελίξεις στη δημόσια υγεία ακόμη και αν το θέλαμε. Πάρτε για παράδειγμα τα διαγνωστικά τεστ. Σύμφωνα με τον EMEA, εμβολιασμός κατά της γρίπης των χοίρων μπορεί να οδηγήσει σε ακόλουθες εξετάσεις σε ψευδώς θετικώς αποτελέσματα για HIV και ιούς της ηπατίτιδας. Πως είναι δυνατόν οποιοδήποτε τεστ να θεωρείται αξιόπιστο όταν συγχέει σε κάποιο βαθμό τους ιούς της ηπατίτιδας με τους «HIV» και H1N1 αλλά παρά ταύτα το θεωρούμε αρκετά ασφαλές και ακριβές για να διακρίνει τον H1N1 από τους ιούς της εποχιακής γρίπης; Και αυτή ακριβώς η αναξιοπιστία και η μη ειδικότητα των διαγνωστικών εργαλείων καταγγελλόταν χωρίς καμία ανταπόκριση ήδη από την εποχή του AIDS.

Μέχρι τώρα είδαμε ότι δύο στιβαρές πρόσφατες αναλύσεις από διαμετρικά αντίθετα στρατόπεδα, ωθούμενες από εντελώς διαφορετικά κίνητρα, αυτή του φαρμακευτικού συμβούλου και αναλυτή Drug Development World και αυτή του προεδρεύοντα της επιτροπής υγείας Wolgang Wodarg, επιβεβαιώνουν πτυχές της ανάλυσης που περιέχεται στο παρών βιβλίο, ο κορμός της οποίας είχε ήδη συγκροτηθεί από το 2006:
Το πολιτικό-οικονομικό-στρατιωτικό-επιστημονικό πλέγμα έχει διαβρώσει την επιστήμη και διαστρεβλώσει τις πολιτικές υγείας προφασιζόμενο αόρατους δημόσιους κινδύνους, επιδιδόμενο σε πολιτικές φόβου για να εξυπηρετήσει συμφέροντα, επιβαρύνοντας το προφίλ της παγκόσμιας υγείας.
Οι πρωτοβουλίες Wodarg σε συνδυασμό με την δυσπιστία των πολιτών του κόσμου απέναντι στα παιγνίδια των αρμοδίων φορέων και τη δυσαρέσκεια ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που έμειναν με εκατομμύρια αδιάθετα εμβόλια στα χέρια τους οδήγησε τον Ιανουάριο του 2009 σε ομόφωνο ψήφισμα των μελών της επιτροπής υγείας του Ευρωπαϊκού συμβουλίου για τη σχέση και την επιρροή της φαρμακοβιομηχανίας στον ΠΟΥ σε σχέση με τη γρίπη των χοίρων. Οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν και δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσουν. Πιθανώς, όπως η απληστία και η αλαζονεία μιας ηγετικής πολιτικοοικονομικής ομάδας οδήγησε στην παγκόσμια οικονομική κρίση και την αποδυνάμωση των πρώην παντοκρατόρων ΗΠΑ, με τον ίδιο τρόπο η απληστία και η αλαζονεία μιας άλλης συναφούς ομάδας θα οδηγήσει σε μια κρίση εμπιστοσύνης και την αποδυνάμωση του φαρμακοκρατούμενου ιατρικού δεσποτισμού και σε φαινόμενα ντόμινο που θα φτάσουν μέχρι το αρχικό καλούπι των καινών επιδημιών. Ήδη, οι εξελίξεις οδήγησαν σε μια κεντρική αποστασία μέσα στη ίδια τη φωλιά του πολιτικοφαρμακευτικού λομπισμού που ονομάζεται Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Όπως δήλωσε ο διευθυντής του κέντρου συνεργασίας για την επιδημιολογία του ΠΟΥ Ulrich Keil, συνοψίζοντας και επιβεβαιώνοντας σε μια γραμμή το περιεχόμενο και την ανάλυση του παρόντος βιβλίου: «Με το SARS, τη γρίπη των πουλερικών πάντα οι προβλέψεις είναι λάθος… Γιατί δεν μαθαίνουμε από την ιστορία; (Η γρίπη των χοίρων) παρήγαγε πολύ αναστάτωση στην κοινή γνώμη και απολύτως υπερδιογκώθηκε σε αντίθεση με όλα τα πραγματικά σημαντικά θέματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη δημόσια υγεία»
Ένα άλλο στιγμιότυπο της πανδημίας είναι εξίσου διαφωτιστικό για τη λογική και τις πρακτικές των οργανισμών που περιφρουρούν τη δημόσια υγεία.

«Στα τέλη του Ιούλη, το CDC άξαφνα συμβούλεψε τις πολιτείες να σταματήσουν να εξετάζουν για γρίπη H1N1 και σταμάτησε να μετρά ατομικά περιστατικά. To σκεπτικό για την οδηγία του CDC να εγκαταλείψει τις εξετάσεις και τον εντοπισμό ατομικών περιστατικών ήταν: για ποιο λόγο να ξοδεύουμε πόρους για να εξετάζουμε την H1N1 όταν η κυβέρνηση έχει ήδη επιβεβαιώσει ότι υπάρχει μια επιδημία; (περίπου την ίδια περίοδο σταμάτησε και ο παγκόσμιος οργανισμός Υγείας την καταμέτρηση- σμς συγγραφέα)
…Η απόφαση του CDC να σταματήσει να μετρά περιστατικά H1N1 γρίπης έγινε τόσο βιαστικά που οι πολιτείες δεν είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν δεδομένα…
… Όταν το CDC δεν μας παρείχε το υλικό (που αιτήθηκε), καταθέσαμε μια αίτηση αποδέσμευσης της πληροφορίας (Freedom of Information request)… Περισσότερους από δύο μήνες μετά, η αίτηση δεν είχε απαντηθεί. Ζητήσαμε επίσης από το CDC για αποτελέσματα εξετάσεων για κάθε πολιτεία αλλά πάλι το CDC αρχικά δεν ανταποκρίθηκε… ενώ περιμέναμε… ζητήσαμε από 50 πολιτείες τα στατιστικά που διέθεταν σε σχέση με εργαστηριακά επιβεβαιωμένους H1N1. Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν ένα μοτίβο που εξέπληξε έναν αριθμό επαγγελματιών υγείας που συμβουλευτήκαμε. Η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ήταν αρνητικές για H1N1 όπως και για την εποχιακή γρίπη, παρά το γεγονός ότι πολλές πολιτείες εξετάζαν συγκεκριμένα ασθενείς που ήταν πιο πιθανό να έχουν την Η1N1 γρίπη, βασιζόμενοι στα συμπτώματα και τους παράγοντες κινδύνου, όπως ταξίδι στο Μεξικό.
… Με τις περισσότερες περιπτώσεις βασιζόμενες αποκλειστικά στα συμπτώματα και τους παράγοντες κινδύνου, η H1N1 γρίπη μπορεί να φαίνεται χειρότερη από ότι είναι…

… ένα επιδημικό ξέσπασμα σε 250 φοιτητές (στο πανεπιστήμιο Georgetown) θα ήταν ένας ιδιαίτερα ανησυχητικός (επιδημικός) πυρήνας. Ωστόσο, ο αριθμός των άρρωστος φοιτητών δεν ήλθε από εργαστηριακά επιβεβαιωμένες εξετάσεις αλλά από εκτιμήσεις που γίναν μετρώντας «φοιτητές που πήγαν με συμπτώματα γρίπης στο φοιτητικό κέντρο υγείας, φοιτητές που τηλεφώνησαν στην τηλεφωνική γραμμή αναφοράς H1N1… και φοιτητές που πήγαν στα επείγοντα”»

Οι κεντρικοί οργανισμοί υγείας σταματήσαν να μετράνε. Σταματήσαν να μετράνε ακριβώς στην πιο κρίσιμη φάση της «πανδημίας». Σταματήσαν την προσεκτική καταγραφή. Σταματήσαν να κρατάνε ακριβείς αριθμούς ακριβώς σε εκείνη τη φάση που η άγρυπνη παρακολούθηση της «πανδημίας» ήταν επιτακτική. Γιατί το κάναν αυτό;
Γιατί όπως φαίνεται, η κύρια τους έγνοια ήταν να δικαιολογηθεί ο πανδημικός ισχυρισμός ώστε να μπορέσουν τα πλάνα των εταιριών να μπουν σε κίνηση…
Οργανισμοί όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και το αμερικάνικο CDC πήραν την πόζα της H1N1 “επιδημίας” που τους βόλευε και σταματήσαν να μετράνε. Και σταματήσαν να μετράνε όταν όλα αυτά τα χρόνια η λογική και λάτρα του ΠΟΥ ήταν να παρακολουθεί μανιωδώς κάθε πανδημικό υποψήφιο. Και σταματήσαν να μετράνε όταν ακριβώς -σύμφωνα πάντα με αυτούς- υπήρχε επιβεβαίωση του πανδημικού ισχυρισμού και μάλιστα με ένα στέλεχος που είχε ιδιαίτερη και μάλλον απρόβλεπτη συμπεριφορά. Που πήγε σε αυτήν την περίπτωση η σχολαστικότητα και η επιφυλακή του ΠΟΥ που βαρούσε συναγερμό για ψύλλου πήδημα;
Ο πραγματικός λόγος που σταματήσαν να μετράν ήταν άλλος φυσικά. Ήταν ο φόβος. Ο φόβος του ότι αν συνεχίζαν την απόπειρα ακριβούς καταγραφής κρουσμάτων τα νούμερα τελικά θα πρόδιδαν τον πανδημικό ισχυρισμό.
Οι καινές πανδημίες πατάν πάνω στο πτώμα της σχολαστικής επιστήμης. Πως ακριβώς όμως έγινε ο φόνος;

Παράρτημα:
Η ελληνική πραγματικότητα

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθούν μερικά σπαρταριστά σημεία της ελληνικής προσαρμογής των κυρίως αμερικανόφερτων πολιτικών δημοσίας υγείας και της βιομηχανίας των καινών επιδημιών.

Ένα από τα πρώτα προβλήματα που νομοθετικές ρυθμίσεις λύσαν ήταν το ζήτημα της εύρεσης αγορών για της παρασκευάστριες εταιρίες εμβολίων: Η Ελληνική, όπως και πολλές άλλες κυβερνήσεις-υπάλληλοι των διεθνών καρτέλ, εξασφαλίσαν για τις εταιρίες σίγουρα κέρδη για το εμβολιαστικό τους εγχείρημα μέσω της διαδικασίας των απευθείας αναθέσεων. Fast track και στους εμβολιασμούς και τις κλινικές δοκιμές τους λοιπόν.
Δύο παντελώς άσχετοι –ως συνήθως- με το αντικείμενο διαδοχικοί υπουργοί υγείας, Αβραμόπουλος και Ξενογιαννακοπούλου, ακολούθησαν με ζήλο τις εντολές. Αρχικά 10 εκατομμύρια που τελικά περιορίστηκαν σε 5 εκατομμύρια δόσεις εμβολίων που δεν είχαν ακόμη παρασκευαστεί πόσο μάλλον δοκιμαστεί, παραγγέλθηκαν με το μηχανισμό της απευθείας ανάθεσης, κάτι που φανέρωνε τις προθέσεις του Αβραμόπουλου (όπως αυτές άλλωστε διατυπώθηκαν στο Associated Press) να εμβολιάσει ολόκληρο τον Ελληνικό πληθυσμό χωρίς καμιά απολύτως επιστημονική επιχειρηματολογία για την αναγκαιότητα ενός τέτοιου σπάταλου και πιθανώς επικίνδυνου εγχειρήματος σε μια περίοδο που τα λεφτά για δαπάνες στη δημόσια υγεία περικόπτονται δραματικά και δεν φτάνουν για να καλύψουν βασικές και πάγιες ανάγκες περίθαλψης.

Τα ελληνικά ευτράπελα δε σταματούν εδώ: Με τον επίσης παντελώς άσχετο με τη δημόσια υγεία νέο υπουργό, το παραεπιστημονικό γαϊτανάκι συνεχίζεται.

Για τις επιδημίες κεντρικό όργανο αποτελεί το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Ανάμεσα στους περισσότερο ή λιγότερο ειδικούς επιστήμονες του διοικητικού συμβουλίου του μας περιμένει μια έκπληξη: Ανάμεσα στους επιστήμονες θα βρούμε και δύο ρασοφόρους που το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ δεν έχει τίποτε να παρουσιάσει για την επιστημονική τους κατάρτιση, μάλλον επειδή αυτή είναι ανύπαρκτη. Μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ είναι λοιπόν οι:

Σεβασμιότατος κ.κ. Δανιήλ.
Μητροπολίτης Καισαριανής, Βύρωνα και Υμηττού.
Εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Αναπληρωματικό Μέλος: Αρχιμανδρίτης κ. Ν. Λιόλιος.
Κληρικός στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών - Εκπρόσωπος Εκκλησίας της Ελλάδος
;;;

Τι δουλειά έχουν οι παπάδες σε ένα επιστημονικό οργανισμό; Μόνο ένας θεός ξέρει. Φαντάζομαι ότι όταν θα προκύψει μια πραγματική πανδημία ή όταν ξεσπάσουν οι δυσμενείς συνέπειες των εταιριοκρατούμενων πολιτικών δημόσιας υγείας, το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ θα χρειαστεί τη θεία παρέμβαση…

Και τα ευτράπελα συνεχίζονται. Ενώ ήδη από το 2005 η Moscona μας προειδοποιεί για τις συνέπειες της αλόγιστης χρήσης οσελταμιβίρης (Tamiflu, Relenza), πρόβλεψη που δυστυχώς επιβεβαιώθηκε το 2009 όπως καταμαρτυρείται από τη δήλωση Sepkowitz για την ανάπτυξη στελεχών γρίπης ανθεκτικών στην οσελταμιβίρη, το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ προτρέπει:

«Η χορήγηση αντι-ιικών πρέπει να ξεκινήσει όσο το δυνατόν συντομότερα. Στην
κοινότητα τα αντι-ιικά πρέπει συνήθως να χορηγούνται μέσα σε 48 ώρες από την
έναρξη των συμπτωμάτων. Σε νοσηλευόμενους ασθενείς, η αντι-ιική θεραπεία μπορεί
να ξεκινήσει πέραν της περιόδου των 48 ωρών.

Η απόφαση της χορήγησης αντι-ιικών φαρμάκων για την αντιμετώπιση της γρίπης βασίζεται κυρίως στην κλινική εκτίμηση και αξιολόγηση των ενδείξεων θεραπείας από τους υπεύθυνους ιατρούς.»

Και αλλού:

«Η σωστή χρήση των αντι-ιικών φαρμάκων κατά της γρίπης, όταν υπάρχουν οι κατάλληλες ενδείξεις κατά την κρίση των θεραπόντων ιατρών, η οποία πρέπει να ξεκινά όσο το δυνατόν συντομότερα, με απλή ιατρική συνταγή και χωρίς να αναμένεται η εργαστηριακή επιβεβαίωση».

Ποιο είναι το πρόβλημα σε αυτή τη θέση; Ότι σε επίπεδο κλινικής διάγνωσης, είναι αδύνατη η διαφοροδιάγνωση ανάμεσα στο ευρύ φάσμα αιτιών και συμπτωμάτων που συνιστούν τη μεγάλη οικογένεια της γριπώδους νόσου ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται το κοινό κρυολόγημα, από την εποχιακή ή τη γρίπη των χοίρων. Με άλλα λόγια, ο ιατρός σας έχει και το δικαίωμα και την ελευθερία να σας συνταγογράψει πιθανώς επικίνδυνα αντι-ιικά σκευάσματα για ένα κοινό κρυολόγημα, κυρίως όταν αυτό συμπίπτει χρονικά με μια επιδημία γρίπης.
Read More »

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Dr Jekyll and mr Hyde



Dr Jekyll and mr Hyde
Να’ τα, να’ τα. Πάνω που σκύβεις το κεφάλι και περιμένεις μοιρολατρικά τον αποκεφαλισμό σου, μια ακόμη αμετροέπεια του ελληνικού καθεστώτος θα σε ξυπνήσει. Θα σε κάνει να πεις, δεν μπορεί, δεν μπορεί να πάω από το χέρι τόσο ανάξιων εχθρών. Σε πιάνει το φιλότιμο.
Τι κάναν πάλι;

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Τίποτε ιδιαίτερο. Τίποτε πρωτότυπο. Απλά το πολιτικό ρολόι σήμανε την επανεμφάνιση του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, του αγωνιστή που με όραμα και αποφασιστικότητα πολεμά τους συντηρητικούς και τα χρηματοπιστωτικά τους παιχνίδια, τον γνωστό σε όλη την υφήλιο George Papandreou. Στις 5 και 6 Μαρτίου ο Optimus Prime Minister φιλοξενεί στην Αθήνα τη συνάντηση των ηγετών του Κόμματος των Ευρωπαίων σοσιαλιστών, του PES. Και φρονεί όπως τόσοι άλλοι έμπειροι προπαγανδιστές πως PES PES, όλο και κάτι θα μείνει.
Το κενό ανάμεσα στο Διεθνή Σοσιαλιστή και τον Έλληνα Πρωθυπουργό είναι σχιζοφρενικό, αγεφύρωτο. Ο Διεθνής Σοσιαλιστής διαβάζει πλούσιες εκθέσεις επιπέδου δημοτικού για έναν όμορφο και δίκαιο κόσμο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός προσκάλεσε, ενθάρρυνε, εποπτεύει και επιβάλει ακόμη και μέσω εκβιασμών τις σκληρότερες αντικοινωνικές πολιτικές που έχει αντικρύσει η Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες. Χάσμα, αδηφάγο κενό, unbelievable GAP.
Ο τωρινός ηγέτης του Ελληνικού καθεστώτος έχει ένα ζηλευτό διεθνές προφίλ. Αλλεπάλληλες τιμητικές διακρίσεις και βραβεία που θα ζήλευαν οι έκπτωτοι συνσοσιαλιστές του Μπεν Αλί και Μουμπάρακ και ο συνεταίρος από το καλοκαίρι του 2010 Μουαμάρ Καντάφι, μέλος μιας οργάνωσης μάλλον βιτρίνας του καθεστώτος του οποίου υπήρξε μέχρι πρόσφατα ο Γιώργος.
Όλοι λατρεύουν να βραβεύουν το Γιώργο. Τον Οκτώβριο του 2010 ο Παπανδρέου βραβεύεται με το γερμανικό κοινωνικό και πολιτικό βραβείο Quadriga. Στην ομιλία αποδοχής του βραβείου ο Παπανδρέου μιλάει για την επανάσταση του αυτονόητου, για τις καλύτερες συνθήκες εργασίας που δημιουργεί (προφανώς εννοούσε καλύτερες συνθήκες εργασίας για το διεθνές κεφάλαιο…) και άλλα ευφάνταστα. Με τη γενναιοδωρία που τον διακρίνει δίνει και χαρίζει το βραβείο στον Ελληνικό λαό! Ένα ακόμη βραβείο δοσμένο στον Παπανδρέου για τις υπηρεσίες του στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και την προσήλωση του στην ισοπεδωτική ανιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, προκειμένου να στηριχτεί το καθεστώς του, πάντα εις βάρος του Ελληνικού λαού, αυτός το χάρισε στον ελληνικό λαό. Οποίος εμπαιγμός!!!
Στην τελετή βράβευσης ο Παπανδρέου δήλωσε ότι καταπολεμά τη φτώχεια. Και εδώ ερμηνεύεται η εμμονή του στην πρόσκληση που απέστειλε στο ΔΝΤ , όπως αυτή αποτυπώνεται και στην υπό έκδοση αυτοβιογραφία του επίσης σοσιαλιστή και τωρινού διευθυντή του ΔΝΤ, Strauss-Kahn. Ο Παπανδρέου και το ΔΝΤ έχουν την ίδια δέσμευση στην ατζέντα τους: Καταπολεμούν τη φτώχεια. Αυτό που παραλείπουν να πουν είναι ότι καταπολεμούν τη φτώχεια εξοντώνοντας τους φτωχούς.
Το βραβείο Quadriqa δόθηκε στον Παπανδρέου δια χειρός Joseph Ackerman για την κοινωνική συνεισφορά και την αποφυγή της ελληνικής χρεωκοπίας ωσάν η αποφυγή της χρεωκοπίας να είχε ήδη από το Δεκέμβριο του 2010 οριστικά τελεστεί. Οι εμπαιγμοί δεν έχουν τέλος. Ο ίδιος ο Joseph Ackerman, ο “Jo”, όπως τον προσφώνησε ο Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της απονομής, διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank και κεντρικό πρόσωπο στην υλοποίηση του πακέτου «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας, εξέφραζε τον Μάϊο του 2010 τις αμφιβολίες του για την ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει. Αλλά άλλο η πραγματικότητα και άλλο η προπαγάνδα των βραβείων.
Το Δεκέμβριου του 2010 ο Παπανδρέου, φορώντας το διεθνές σοσιαλιστικό προσωπείο και το καλό του σοσιαλιστικό του κουστούμι λέει σε μια άλλη σύσκεψη PES PES στη Βαρσοβία: «Η πραγματική κρίση στην Ευρώπη σήμερα είναι οι Συντηρητικές Πολιτικές που οδηγούν την Ευρώπη στο λάθος δρόμο [...] Το μόνο που οι συντηρητικοί προσφέρουν είναι λιτότητα, αλλά δεν έχουν ποτέ πραγματικά απευθυνθεί στις υποκείμενες αιτίες της κρίσης- την έλλειψη δημοσιονομικών κανονισμών, τους “πελατειακούς” καπιταλιστές που φροντίζουν τα επαγγελματικά συμφέροντα των φίλων τους…» περιγράφοντας ουσιαστικά και καταδικάζοντας τις πολιτικές που στην σκληρότερη τους μορφή ο ίδιος εφαρμόζει.
Για τέτοιου τύπου πολιτική σχιζοφρένεια το περιοδικό Foreign Policy, στο τεύχος του Δεκεμβρίου 2010 τοποθετεί τον Παπανδρέου στη θέση νο 79 των σημαντικότερων παγκοσμίως διανοητών για το 2010 εμπαίζοντας αυτή τη φορά την παγκόσμια διανόηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένας σχολιαστής του περιοδικού δεν εξέλαβε θετικά την εκτίμηση του περιοδικού. Αντιθέτως ποικίλα (και όχι μόνο από Έλληνες) ήταν τα ειρωνικά αλλά και τα οργισμένα σχόλια . Και τα σχόλια δεν προέρχονταν μόνο από εγκάθετους του συνασπισμού όπως η κυβέρνηση θέλει να κάνει να φαντάζει κάθε αντίδραση, στοχοποιώντας μια μικρή μερίδα του πολιτικού φάσματος για την πανλαϊκή οργή που έχει προκαλέσει.
Αν το περιοδικό έχει δίκιο στην εκτίμησή του, τότε το είδος Homo Sapiens Sapiens δεν έχει καμιά ελπίδα.
Ο χαρακτηρισμός του Foreign Policy του Παπανδρέου ως κορυφαίου παγκόσμιου διανοητή δεν μπορεί παρά να μου φέρει στο νου το μήνυμα Μπερλουσκόνι προς τον Μουμπάρακ εν μέσω της αιγυπτιακής εξέγερσης: σε αυτό ο Μπερλουσκόνι δηλώνει πως στη Δύση ο Μουμπάρακ θεωρείται ως ο σοφότερος των ανθρώπων… Οι εμπαιγμοί της πολιτικής προς τους λαούς δεν έχουν τέλος.
Το Foreign Policy δικαιολογεί την επιλογή Παπανδρέου αναφερόμενο στην ειλικρίνεια του και στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Ο Παπανδρέου ανέλαβε ένα πιεστικό και επείγον χρέος και μέσω χρονοτριβών ανάγκασε τη χώρα του να παραδοθεί στην διακυβέρνηση της από τις καταστροφικές πολιτικές του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μετατρέποντας το χρέος σε καλπάζων και απολύτως μη διαχειρίσιμο. Τίποτε από τα δύο δεν ισχύει φυσικά, ούτε η ειλικρίνεια ούτε η διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Όσον αφορά την ειλικρίνεια, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο Παπανδρέου ήταν μέλος των κυβερνήσεων που δημιούργησαν το μη διαχειρίσιμο του χρέους και που ενθάρρυναν, συμμετείχαν και καλύψαν σκάνδαλα-Μαμούθ… και ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να παρέχει κάλυψη στους οικονομικούς εγκληματίες. Όσο για το ανέκδοτο της διάσωσης της Ελληνικής οικονομίας, την ίδια χρονιά που το Foreign Policy αναδείκνυε τον Παπανδρέου σε παγκόσμιο διανοητή για την πολιτική του αντίληψη, το ίδρυμα αναλύσεων Stratfor προέβλεπε αύξηση του ελλείμματος σε ποσοστό άνω του 150% του ΑΕΠ το 2013. Η πρόβλεψη του Stratfor δικαιώνεται πλήρως από νεώτερες εκτιμήσεις. Από την άλλη, η τιμητική τοποθέτηση του Παπανδρέου στο τοπ 100 του 2010 θα δικαιωθεί μόνο αν, όταν και εφόσον, το είδος μας μεταλλαχθεί πλήρως σε Homo Sapios Sapios.
Αυτές τις μέρες λοιπόν, μέρες απόκριας και μασκαράδων ήταν μια καλή στιγμή για τον Παπανδρέου να θυμηθεί και να φορέσει το σοσιαλιστικό του κοστούμι και να διατυπώσει όλα αυτά τα σοβαρά φιλοσοφικά ερωτήματα που κάνουν τους λοιπούς πολιτικούς σοφούς να ξύνουν με απορία το τριχωτό της κεφαλής του αφού πρώτα έχουν ξεψειριστεί μέσω του θεσμού των διεθνών βραβείων:
Μιλά λοιπόν ξανά ο Παπανδρέου σαν μωρή πολιτική παρθένα και λέει τα εξής απίστευτα μπροστά σους συνσοσιαλιστές του:
«Η Ευρώπη των σοσιαλιστών, αντί να αξιοποιεί τις αγορές όπως εμείς επιθυμούμε, αντί να τις χρησιμοποιεί ως ένα εργαλείο και να τις θέτει στην υπηρεσία των λαών για να εξασφαλίσει την ευμάρεια και πρόοδο των πολιτών, επίλεξε να θεοποιήσει τις αγορές και ζητάει τώρα από τους λαούς να τις υπηρετήσουν.
Είναι σε αυτό το κλίμα δυστυχώς που η απαισιοδοξία και ανασφάλεια υιοθετείται, μαζί με μια αίσθηση φόβου, εσωστρέφειας και ξενοφοβίας. Και είναι ατυχές το ότι η Ευρώπη κεφαλοποιεί αυτή την αίσθηση ανασφάλειας, ενθαρρύνοντας τέτοιους φόβους και εφαρμόζοντας της δικές της πολιτικές φόβου και ξενοφοβίας.
Χρειαζόμαστε να τα αλλάξουμε όλα αυτά, χρειαζόμαστε προτάσεις για λύσεις, που είναι ακριβώς αυτό που κάνουμε. Έχουμε ξεκάθαρα δηλώσει πως δεν μπορούμε να διαχειριστούμε αυτή την κρίση μέσω δημοσιονομικού νοικοκυρέματος και έχουμε τονίσει την ανάγκη για ισχυρή οικονομική διακυβέρνηση.
Έχουμε μιλήσει για την ανάγκη να αναστηλώσουμε την ανάπτυξη, σε αυτή την περίπτωση την πράσινη ανάπτυξη που θα βοηθήσει επίσης στην απασχόληση και θα εισάγει επενδύσεις στην εκπαίδευση και την καινοτομία, κάτι που θα μας καταστήσει περισσότερο ανταγωνιστικούς, μέσω της άσκησης μιας διαφορετικού τύπου πολιτικής.
Πάνω σε αυτό δουλεύουμε… Αυτές είναι πραγματιστικές λύσεις, λύσεις για να κινητοποιήσουμε τους πολίτες της Ευρώπης και να τους κάνουμε ποιο αισιόδοξους… Αυτές είναι πραγματικές, ξεκάθαρες, πραγματιστικές και οραματιστικές λύσεις.»
Δεν ξέρω τι όραμα είδε πάλι ο Παπανδρέου αλλά αυτά που λέει δεν είναι λύσεις. Είναι παχιά λόγια που έρχονται σε άμεση ρήξη με την πραγματικότητα που ο ίδιος έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα. Στην καλύτερη περίπτωση είναι μόνο ευσεβείς πόθοι ενός ανθρώπου που καταπιέζεται από τη δουλειά του, στη χειρότερη αισχρά προπαγανδιστικά ψέματα ενός στυγνού διαχειριστή και εντολοδόχου.
Είναι προφανές ότι ο κόσμος των διεθνών οργανισμών βρίσκεται σε άλλο πλανήτη από τον δικό μας. Ο δικός μας πλανήτης είναι η χωματερή του δικού τους, ο τόπος στον οποίο εξάγουν τα προβλήματα τους. Ω ναι, ΟΝΕ, αναγνωρίζουν τα προβλήματα κάποιες φορές και τις αιτίες αλλά αποποιούνται το γεγονός ότι είναι οι ίδιοι που τα δημιουργούν, ότι η ράτσα τους είναι αυτή που δημιουργεί τα προβλήματα και τα εμφυτεύει στις ζωές μας. Η σχιζοφρένεια που γεμίζει το αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στον «ευσεβή» πολιτικό λόγο και την πολιτική πραγματικότητα έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Το Newspeak είναι εδώ. Και μπορούν πλέον να το επικαλούνται μέχρι και αρχιτεχνίτες του όπως ο Μανδραβέλης για να φιμώσουν την πολιτική αντιπαράθεση και τις πραγματικές της αιτίες. Η διαστροφή, της διαστροφής, ώ διαστροφή.
Για να δούμε μέσα στο λόγο του Παπανδρέου ο οποίος στην ουσία περιγράφει και κατακρίνει τις ίδιες τις πολιτικές που ενθαρρύνει και εφαρμόζει.
Α) «…Η Ευρώπη των σοσιαλιστών, αντί να αξιοποιεί τις αγορές όπως εμείς επιθυμούμε, αντί να τις χρησιμοποιεί ως ένα εργαλείο και να τις θέτει στην υπηρεσία των λαών για να εξασφαλίσει την ευμάρεια και πρόοδο των πολιτών, επίλεξε να θεοποιήσει τις αγορές και ζητάει τώρα από τους λαούς να τις υπηρετήσουν.»
Κοιτάζοντας το χρονικό της κρίσης και σύμφωνα και με τις δηλώσεις Strauss-Kahn, θα δούμε ότι είναι ο Παπανδρέου που προσκάλεσε τη χρηματοοικονομική τυραννία του ΔΝΤ στην Ελλάδα και έκανε ότι ήταν δυνατόν για να εφαρμόσει αυτό τις θανάσιμες θεραπείες του με τη λιγότερη δυνατή κοινωνική αντίσταση.
Η επιστροφή στις διεθνείς αγορές είναι μόνιμη επωδός του Παπανδρέου. Άνευ όρων, χωρίς να προϋποτίθεται καμία αλλαγή στο άνομο και ανεξέλεγκτο καθεστώς που τις διέπει επιστροφή στο στόμα του λέοντος. Χωρίς πολιτικά κριτήρια. Χωρίς καμία απόπειρα εξορθολογισμού και εξυγίανσης τους. Η επιστροφή στις διεθνείς αγορές, στην ειδωλολατρία της κερδοσκοπίας φαίνεται να είναι το κεντρικότερο σημείο της πολιτικής Παπανδρέου. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο το ανεπιτυχέστερο. Είναι και η πολιτική Παπανδρέου που έχει θεοποιήσει τις αγορές. Και αυτός ο σκληρός θεός ζητά ανθρωποθυσίες.
Τις «χρησιμοποιήσαμε» τις αγορές. Φέραμε τη Goldman-Sachs για να κερδοσκοπήσει με μόνη προϋπόθεση να καταχωνιάσει κάτι από το ελληνικό χρέος για να μπορεί η κυβέρνηση Σημίτη να συνεχίσει τη δημιουργική λογιστική της ώστε να της βγαίνουν μοντελάκια ευθυγραμμισμένα με τα μοντέλα της ΕΕ. Και όχι προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας αλλά εις βάρος της. Και ο Παπανδρέου ήταν εκεί. Και τώρα είναι αυτός που φέρνει τις αγορές στο βαθύ πυρήνα της πολιτικής, της οικονομικής, της προσωπικής και της συναισθηματικής ζωής του Έλληνα. Είναι αυτός που ζητά από τον ελληνικό λαό να τις υπηρετήσει.
Β) «Έχουμε μιλήσει για την ανάγκη να αναστηλώσουμε την ανάπτυξη, σε αυτή την περίπτωση την πράσινη ανάπτυξη που θα βοηθήσει επίσης στην απασχόληση και θα εισάγει επενδύσεις στην εκπαίδευση και την καινοτομία, κάτι που θα μας καταστήσει περισσότερο ανταγωνιστικούς, μέσω της άσκησης μιας διαφορετικού τύπου πολιτικής.»
Πράσινη ανάπτυξη και πράσσειν άλογα. Και φωτοβολταϊκά που θα συσσωρεύουν ηλιακή ενέργεια από τον εξαντλημένο πράσινο ήλιο του ΠΑΣΟΚ που καταρρέει μέσα στον εαυτό του και γίνεται αδηφάγα μαύρη τρύπα… Όσο για την καινοτομία να παραθέσω μονάχα δύο νούμερα που ίσχυαν μέχρι πρόσφατα: «Το ποσοστό των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν για το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς στον τομέα Έρευνας και Καινοτομίας ανέρχεται στο 0, 4% των διαθέσιμων πόρων. Από τα 1.548 δισ. ευρώ, που προβλέπονται για έρευνα και καινοτομία, έχουν απορροφηθεί λίγο περισσότερα από 6 εκατομμύρια ευρώ!» . Αυτά.
Γ) «Είναι σε αυτό το κλίμα δυστυχώς που η απαισιοδοξία και ανασφάλεια υιοθετείται, μαζί με μια αίσθηση φόβου, εσωστρέφειας και ξενοφοβίας. Και είναι ατυχές το ότι η Ευρώπη κεφαλοποιεί αυτή την αίσθηση ανασφάλειας, ενθαρρύνοντας τέτοιους φόβους και εφαρμόζοντας της δικές της πολιτικές φόβου και ξενοφοβίας.»
Αίσθηση φόβου: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που εκβιάζει τον Έλληνα.
Ανασφάλεια: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που παίζει το ψυχολογικό βασανιστήριο της σταγόνας και το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου με την τρόϊκα.
Απαισιοδοξία: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που έχει οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην υποβόσκουσα κατάθλιψη, στην απαισιοδοξία, σε έξαρση των αυτοκτονιών.
Εσωστρέφεια: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που έχει οδηγήσει υγιείς ανθρώπους σε ψυχιατρεία. Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που εξέθεσε τον ελληνικό λαό σε όλη την οικουμένη. Είναι ο αντιπρόεδρος της που μειώνει και καθυβρίζει τους Έλληνες για όλους τους λάθους λόγους.
Ξενοφοβία: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που μετά από χρόνια εξάσκησης στο τάβλι σηκώνει το φράχτη της ντροπής απέναντι στους μετανάστες.
Είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που ανακηρύττει το Καρατζαφερικό υστερικό μόρφωμα σε μοναδικό αξιόπιστο και αξιότιμο συνομιλητή της.
Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που με τα αδιέξοδα της, την αναλγησία της, την φιλοπαρακρατική της στάση και την πολιτική της καταστολής άνοιξε την πόρτα στους Ναζί της Χρυσής Αυγής στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που οδήγησε για πρώτη φορά στην πολιτική νομιμοποίηση του Ναζισμού.
Πως τολμάει να μιλάει ο Παπανδρέου για σοσιαλιστικές φαντασιώσεις;
Μιλάει ο Παπανδρέου για ανάγκη διακυβέρνησης. Μιλάει συχνά για την ανάγκη μιας παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Τι εννοεί; Υπάρχουν τα όργανα αυτής και αυτά υπηρετεί: Το ΔΝΤ και η παγκόσμια τράπεζα είναι σημαντικότατοι πυλώνες της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, όργανα δηλαδή της αμερικανικής οικονομοκρατίας. Θέλει να δοθεί περισσότερη ισχύ σε αυτά; Γιατί χωρίς αμφιβολία, στην περίπτωση του ΔΝΤ, ο Παπανδρέου αυτό είχε κάνει. Του χει δώσει νομιμοποίηση και περισσότερη δύναμη. Αυτό φαντάζεται για το μέλλον της ανθρωπότητας ο κορυφαίος διανοητής;
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για διάλογο. Η κυβέρνηση τα χει εξαντλήσει όλα. Τα εξάντλησε όταν προεκλογικά εξαπάτησε τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός ψήφισε άλλη κυβέρνηση. Τα εξάντλησε όταν –αντισυνταγματικά κατά τον ΔΣΑ- και με το πιστόλι στον κρόταφο των πολιτών παρέδωσε στους χρηματοπιστωτικούς βρικόλακες μια χώρα και τη ζωή και το μέλλον του λαού της, όταν ετσιθελικά περνάει ότι αντιλαϊκό μέτρο θέλει. Τα εξάντλησε όταν στελέχη της καθύβριζαν, ενέπαιζαν και δίωκαν τους πολίτες. Τώρα και μπροστά στην αντανακλαστική αποδοκιμασία, την κατακραυγή και τις γιούχες κατά των πολιτικών, τώρα θυμούνται το δημοκρατικό διάλογο. Η ψευδαίσθηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα εξαντλήθηκε. Σε αυτό το πλαίσιο δε νοείται ούτε καν ψευτοδημοκρατικός διάλογος.
Ακόμη και αν για κάποιο λόγο, τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου μετανοήσει, θα παραμείνει απολύτως ασυγχώρητη στη συνείδηση μας, μια ακόμη μελανή κηλίδα στη γεμάτη στίγματα μεταπολιτευτική ελληνική ιστορία. Ίσως η μελανότερη όλων.
Read More »