Dr Jekyll and mr Hyde

Dr Jekyll and mr Hyde
Να’ τα, να’ τα. Πάνω που σκύβεις το κεφάλι και περιμένεις μοιρολατρικά τον αποκεφαλισμό σου, μια ακόμη αμετροέπεια του ελληνικού καθεστώτος θα σε ξυπνήσει. Θα σε κάνει να πεις, δεν μπορεί, δεν μπορεί να πάω από το χέρι τόσο ανάξιων εχθρών. Σε πιάνει το φιλότιμο.
Τι κάναν πάλι;

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Τίποτε ιδιαίτερο. Τίποτε πρωτότυπο. Απλά το πολιτικό ρολόι σήμανε την επανεμφάνιση του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, του αγωνιστή που με όραμα και αποφασιστικότητα πολεμά τους συντηρητικούς και τα χρηματοπιστωτικά τους παιχνίδια, τον γνωστό σε όλη την υφήλιο George Papandreou. Στις 5 και 6 Μαρτίου ο Optimus Prime Minister φιλοξενεί στην Αθήνα τη συνάντηση των ηγετών του Κόμματος των Ευρωπαίων σοσιαλιστών, του PES. Και φρονεί όπως τόσοι άλλοι έμπειροι προπαγανδιστές πως PES PES, όλο και κάτι θα μείνει.
Το κενό ανάμεσα στο Διεθνή Σοσιαλιστή και τον Έλληνα Πρωθυπουργό είναι σχιζοφρενικό, αγεφύρωτο. Ο Διεθνής Σοσιαλιστής διαβάζει πλούσιες εκθέσεις επιπέδου δημοτικού για έναν όμορφο και δίκαιο κόσμο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός προσκάλεσε, ενθάρρυνε, εποπτεύει και επιβάλει ακόμη και μέσω εκβιασμών τις σκληρότερες αντικοινωνικές πολιτικές που έχει αντικρύσει η Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες. Χάσμα, αδηφάγο κενό, unbelievable GAP.
Ο τωρινός ηγέτης του Ελληνικού καθεστώτος έχει ένα ζηλευτό διεθνές προφίλ. Αλλεπάλληλες τιμητικές διακρίσεις και βραβεία που θα ζήλευαν οι έκπτωτοι συνσοσιαλιστές του Μπεν Αλί και Μουμπάρακ και ο συνεταίρος από το καλοκαίρι του 2010 Μουαμάρ Καντάφι, μέλος μιας οργάνωσης μάλλον βιτρίνας του καθεστώτος του οποίου υπήρξε μέχρι πρόσφατα ο Γιώργος.
Όλοι λατρεύουν να βραβεύουν το Γιώργο. Τον Οκτώβριο του 2010 ο Παπανδρέου βραβεύεται με το γερμανικό κοινωνικό και πολιτικό βραβείο Quadriga. Στην ομιλία αποδοχής του βραβείου ο Παπανδρέου μιλάει για την επανάσταση του αυτονόητου, για τις καλύτερες συνθήκες εργασίας που δημιουργεί (προφανώς εννοούσε καλύτερες συνθήκες εργασίας για το διεθνές κεφάλαιο…) και άλλα ευφάνταστα. Με τη γενναιοδωρία που τον διακρίνει δίνει και χαρίζει το βραβείο στον Ελληνικό λαό! Ένα ακόμη βραβείο δοσμένο στον Παπανδρέου για τις υπηρεσίες του στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και την προσήλωση του στην ισοπεδωτική ανιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, προκειμένου να στηριχτεί το καθεστώς του, πάντα εις βάρος του Ελληνικού λαού, αυτός το χάρισε στον ελληνικό λαό. Οποίος εμπαιγμός!!!
Στην τελετή βράβευσης ο Παπανδρέου δήλωσε ότι καταπολεμά τη φτώχεια. Και εδώ ερμηνεύεται η εμμονή του στην πρόσκληση που απέστειλε στο ΔΝΤ , όπως αυτή αποτυπώνεται και στην υπό έκδοση αυτοβιογραφία του επίσης σοσιαλιστή και τωρινού διευθυντή του ΔΝΤ, Strauss-Kahn. Ο Παπανδρέου και το ΔΝΤ έχουν την ίδια δέσμευση στην ατζέντα τους: Καταπολεμούν τη φτώχεια. Αυτό που παραλείπουν να πουν είναι ότι καταπολεμούν τη φτώχεια εξοντώνοντας τους φτωχούς.
Το βραβείο Quadriqa δόθηκε στον Παπανδρέου δια χειρός Joseph Ackerman για την κοινωνική συνεισφορά και την αποφυγή της ελληνικής χρεωκοπίας ωσάν η αποφυγή της χρεωκοπίας να είχε ήδη από το Δεκέμβριο του 2010 οριστικά τελεστεί. Οι εμπαιγμοί δεν έχουν τέλος. Ο ίδιος ο Joseph Ackerman, ο “Jo”, όπως τον προσφώνησε ο Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της απονομής, διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank και κεντρικό πρόσωπο στην υλοποίηση του πακέτου «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας, εξέφραζε τον Μάϊο του 2010 τις αμφιβολίες του για την ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει. Αλλά άλλο η πραγματικότητα και άλλο η προπαγάνδα των βραβείων.
Το Δεκέμβριου του 2010 ο Παπανδρέου, φορώντας το διεθνές σοσιαλιστικό προσωπείο και το καλό του σοσιαλιστικό του κουστούμι λέει σε μια άλλη σύσκεψη PES PES στη Βαρσοβία: «Η πραγματική κρίση στην Ευρώπη σήμερα είναι οι Συντηρητικές Πολιτικές που οδηγούν την Ευρώπη στο λάθος δρόμο [...] Το μόνο που οι συντηρητικοί προσφέρουν είναι λιτότητα, αλλά δεν έχουν ποτέ πραγματικά απευθυνθεί στις υποκείμενες αιτίες της κρίσης- την έλλειψη δημοσιονομικών κανονισμών, τους “πελατειακούς” καπιταλιστές που φροντίζουν τα επαγγελματικά συμφέροντα των φίλων τους…» περιγράφοντας ουσιαστικά και καταδικάζοντας τις πολιτικές που στην σκληρότερη τους μορφή ο ίδιος εφαρμόζει.
Για τέτοιου τύπου πολιτική σχιζοφρένεια το περιοδικό Foreign Policy, στο τεύχος του Δεκεμβρίου 2010 τοποθετεί τον Παπανδρέου στη θέση νο 79 των σημαντικότερων παγκοσμίως διανοητών για το 2010 εμπαίζοντας αυτή τη φορά την παγκόσμια διανόηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένας σχολιαστής του περιοδικού δεν εξέλαβε θετικά την εκτίμηση του περιοδικού. Αντιθέτως ποικίλα (και όχι μόνο από Έλληνες) ήταν τα ειρωνικά αλλά και τα οργισμένα σχόλια . Και τα σχόλια δεν προέρχονταν μόνο από εγκάθετους του συνασπισμού όπως η κυβέρνηση θέλει να κάνει να φαντάζει κάθε αντίδραση, στοχοποιώντας μια μικρή μερίδα του πολιτικού φάσματος για την πανλαϊκή οργή που έχει προκαλέσει.
Αν το περιοδικό έχει δίκιο στην εκτίμησή του, τότε το είδος Homo Sapiens Sapiens δεν έχει καμιά ελπίδα.
Ο χαρακτηρισμός του Foreign Policy του Παπανδρέου ως κορυφαίου παγκόσμιου διανοητή δεν μπορεί παρά να μου φέρει στο νου το μήνυμα Μπερλουσκόνι προς τον Μουμπάρακ εν μέσω της αιγυπτιακής εξέγερσης: σε αυτό ο Μπερλουσκόνι δηλώνει πως στη Δύση ο Μουμπάρακ θεωρείται ως ο σοφότερος των ανθρώπων… Οι εμπαιγμοί της πολιτικής προς τους λαούς δεν έχουν τέλος.
Το Foreign Policy δικαιολογεί την επιλογή Παπανδρέου αναφερόμενο στην ειλικρίνεια του και στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Ο Παπανδρέου ανέλαβε ένα πιεστικό και επείγον χρέος και μέσω χρονοτριβών ανάγκασε τη χώρα του να παραδοθεί στην διακυβέρνηση της από τις καταστροφικές πολιτικές του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μετατρέποντας το χρέος σε καλπάζων και απολύτως μη διαχειρίσιμο. Τίποτε από τα δύο δεν ισχύει φυσικά, ούτε η ειλικρίνεια ούτε η διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Όσον αφορά την ειλικρίνεια, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο Παπανδρέου ήταν μέλος των κυβερνήσεων που δημιούργησαν το μη διαχειρίσιμο του χρέους και που ενθάρρυναν, συμμετείχαν και καλύψαν σκάνδαλα-Μαμούθ… και ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να παρέχει κάλυψη στους οικονομικούς εγκληματίες. Όσο για το ανέκδοτο της διάσωσης της Ελληνικής οικονομίας, την ίδια χρονιά που το Foreign Policy αναδείκνυε τον Παπανδρέου σε παγκόσμιο διανοητή για την πολιτική του αντίληψη, το ίδρυμα αναλύσεων Stratfor προέβλεπε αύξηση του ελλείμματος σε ποσοστό άνω του 150% του ΑΕΠ το 2013. Η πρόβλεψη του Stratfor δικαιώνεται πλήρως από νεώτερες εκτιμήσεις. Από την άλλη, η τιμητική τοποθέτηση του Παπανδρέου στο τοπ 100 του 2010 θα δικαιωθεί μόνο αν, όταν και εφόσον, το είδος μας μεταλλαχθεί πλήρως σε Homo Sapios Sapios.
Αυτές τις μέρες λοιπόν, μέρες απόκριας και μασκαράδων ήταν μια καλή στιγμή για τον Παπανδρέου να θυμηθεί και να φορέσει το σοσιαλιστικό του κοστούμι και να διατυπώσει όλα αυτά τα σοβαρά φιλοσοφικά ερωτήματα που κάνουν τους λοιπούς πολιτικούς σοφούς να ξύνουν με απορία το τριχωτό της κεφαλής του αφού πρώτα έχουν ξεψειριστεί μέσω του θεσμού των διεθνών βραβείων:
Μιλά λοιπόν ξανά ο Παπανδρέου σαν μωρή πολιτική παρθένα και λέει τα εξής απίστευτα μπροστά σους συνσοσιαλιστές του:
«Η Ευρώπη των σοσιαλιστών, αντί να αξιοποιεί τις αγορές όπως εμείς επιθυμούμε, αντί να τις χρησιμοποιεί ως ένα εργαλείο και να τις θέτει στην υπηρεσία των λαών για να εξασφαλίσει την ευμάρεια και πρόοδο των πολιτών, επίλεξε να θεοποιήσει τις αγορές και ζητάει τώρα από τους λαούς να τις υπηρετήσουν.
Είναι σε αυτό το κλίμα δυστυχώς που η απαισιοδοξία και ανασφάλεια υιοθετείται, μαζί με μια αίσθηση φόβου, εσωστρέφειας και ξενοφοβίας. Και είναι ατυχές το ότι η Ευρώπη κεφαλοποιεί αυτή την αίσθηση ανασφάλειας, ενθαρρύνοντας τέτοιους φόβους και εφαρμόζοντας της δικές της πολιτικές φόβου και ξενοφοβίας.
Χρειαζόμαστε να τα αλλάξουμε όλα αυτά, χρειαζόμαστε προτάσεις για λύσεις, που είναι ακριβώς αυτό που κάνουμε. Έχουμε ξεκάθαρα δηλώσει πως δεν μπορούμε να διαχειριστούμε αυτή την κρίση μέσω δημοσιονομικού νοικοκυρέματος και έχουμε τονίσει την ανάγκη για ισχυρή οικονομική διακυβέρνηση.
Έχουμε μιλήσει για την ανάγκη να αναστηλώσουμε την ανάπτυξη, σε αυτή την περίπτωση την πράσινη ανάπτυξη που θα βοηθήσει επίσης στην απασχόληση και θα εισάγει επενδύσεις στην εκπαίδευση και την καινοτομία, κάτι που θα μας καταστήσει περισσότερο ανταγωνιστικούς, μέσω της άσκησης μιας διαφορετικού τύπου πολιτικής.
Πάνω σε αυτό δουλεύουμε… Αυτές είναι πραγματιστικές λύσεις, λύσεις για να κινητοποιήσουμε τους πολίτες της Ευρώπης και να τους κάνουμε ποιο αισιόδοξους… Αυτές είναι πραγματικές, ξεκάθαρες, πραγματιστικές και οραματιστικές λύσεις.»
Δεν ξέρω τι όραμα είδε πάλι ο Παπανδρέου αλλά αυτά που λέει δεν είναι λύσεις. Είναι παχιά λόγια που έρχονται σε άμεση ρήξη με την πραγματικότητα που ο ίδιος έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα. Στην καλύτερη περίπτωση είναι μόνο ευσεβείς πόθοι ενός ανθρώπου που καταπιέζεται από τη δουλειά του, στη χειρότερη αισχρά προπαγανδιστικά ψέματα ενός στυγνού διαχειριστή και εντολοδόχου.
Είναι προφανές ότι ο κόσμος των διεθνών οργανισμών βρίσκεται σε άλλο πλανήτη από τον δικό μας. Ο δικός μας πλανήτης είναι η χωματερή του δικού τους, ο τόπος στον οποίο εξάγουν τα προβλήματα τους. Ω ναι, ΟΝΕ, αναγνωρίζουν τα προβλήματα κάποιες φορές και τις αιτίες αλλά αποποιούνται το γεγονός ότι είναι οι ίδιοι που τα δημιουργούν, ότι η ράτσα τους είναι αυτή που δημιουργεί τα προβλήματα και τα εμφυτεύει στις ζωές μας. Η σχιζοφρένεια που γεμίζει το αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στον «ευσεβή» πολιτικό λόγο και την πολιτική πραγματικότητα έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Το Newspeak είναι εδώ. Και μπορούν πλέον να το επικαλούνται μέχρι και αρχιτεχνίτες του όπως ο Μανδραβέλης για να φιμώσουν την πολιτική αντιπαράθεση και τις πραγματικές της αιτίες. Η διαστροφή, της διαστροφής, ώ διαστροφή.
Για να δούμε μέσα στο λόγο του Παπανδρέου ο οποίος στην ουσία περιγράφει και κατακρίνει τις ίδιες τις πολιτικές που ενθαρρύνει και εφαρμόζει.
Α) «…Η Ευρώπη των σοσιαλιστών, αντί να αξιοποιεί τις αγορές όπως εμείς επιθυμούμε, αντί να τις χρησιμοποιεί ως ένα εργαλείο και να τις θέτει στην υπηρεσία των λαών για να εξασφαλίσει την ευμάρεια και πρόοδο των πολιτών, επίλεξε να θεοποιήσει τις αγορές και ζητάει τώρα από τους λαούς να τις υπηρετήσουν.»
Κοιτάζοντας το χρονικό της κρίσης και σύμφωνα και με τις δηλώσεις Strauss-Kahn, θα δούμε ότι είναι ο Παπανδρέου που προσκάλεσε τη χρηματοοικονομική τυραννία του ΔΝΤ στην Ελλάδα και έκανε ότι ήταν δυνατόν για να εφαρμόσει αυτό τις θανάσιμες θεραπείες του με τη λιγότερη δυνατή κοινωνική αντίσταση.
Η επιστροφή στις διεθνείς αγορές είναι μόνιμη επωδός του Παπανδρέου. Άνευ όρων, χωρίς να προϋποτίθεται καμία αλλαγή στο άνομο και ανεξέλεγκτο καθεστώς που τις διέπει επιστροφή στο στόμα του λέοντος. Χωρίς πολιτικά κριτήρια. Χωρίς καμία απόπειρα εξορθολογισμού και εξυγίανσης τους. Η επιστροφή στις διεθνείς αγορές, στην ειδωλολατρία της κερδοσκοπίας φαίνεται να είναι το κεντρικότερο σημείο της πολιτικής Παπανδρέου. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο το ανεπιτυχέστερο. Είναι και η πολιτική Παπανδρέου που έχει θεοποιήσει τις αγορές. Και αυτός ο σκληρός θεός ζητά ανθρωποθυσίες.
Τις «χρησιμοποιήσαμε» τις αγορές. Φέραμε τη Goldman-Sachs για να κερδοσκοπήσει με μόνη προϋπόθεση να καταχωνιάσει κάτι από το ελληνικό χρέος για να μπορεί η κυβέρνηση Σημίτη να συνεχίσει τη δημιουργική λογιστική της ώστε να της βγαίνουν μοντελάκια ευθυγραμμισμένα με τα μοντέλα της ΕΕ. Και όχι προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας αλλά εις βάρος της. Και ο Παπανδρέου ήταν εκεί. Και τώρα είναι αυτός που φέρνει τις αγορές στο βαθύ πυρήνα της πολιτικής, της οικονομικής, της προσωπικής και της συναισθηματικής ζωής του Έλληνα. Είναι αυτός που ζητά από τον ελληνικό λαό να τις υπηρετήσει.
Β) «Έχουμε μιλήσει για την ανάγκη να αναστηλώσουμε την ανάπτυξη, σε αυτή την περίπτωση την πράσινη ανάπτυξη που θα βοηθήσει επίσης στην απασχόληση και θα εισάγει επενδύσεις στην εκπαίδευση και την καινοτομία, κάτι που θα μας καταστήσει περισσότερο ανταγωνιστικούς, μέσω της άσκησης μιας διαφορετικού τύπου πολιτικής.»
Πράσινη ανάπτυξη και πράσσειν άλογα. Και φωτοβολταϊκά που θα συσσωρεύουν ηλιακή ενέργεια από τον εξαντλημένο πράσινο ήλιο του ΠΑΣΟΚ που καταρρέει μέσα στον εαυτό του και γίνεται αδηφάγα μαύρη τρύπα… Όσο για την καινοτομία να παραθέσω μονάχα δύο νούμερα που ίσχυαν μέχρι πρόσφατα: «Το ποσοστό των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν για το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς στον τομέα Έρευνας και Καινοτομίας ανέρχεται στο 0, 4% των διαθέσιμων πόρων. Από τα 1.548 δισ. ευρώ, που προβλέπονται για έρευνα και καινοτομία, έχουν απορροφηθεί λίγο περισσότερα από 6 εκατομμύρια ευρώ!» . Αυτά.
Γ) «Είναι σε αυτό το κλίμα δυστυχώς που η απαισιοδοξία και ανασφάλεια υιοθετείται, μαζί με μια αίσθηση φόβου, εσωστρέφειας και ξενοφοβίας. Και είναι ατυχές το ότι η Ευρώπη κεφαλοποιεί αυτή την αίσθηση ανασφάλειας, ενθαρρύνοντας τέτοιους φόβους και εφαρμόζοντας της δικές της πολιτικές φόβου και ξενοφοβίας.»
Αίσθηση φόβου: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που εκβιάζει τον Έλληνα.
Ανασφάλεια: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που παίζει το ψυχολογικό βασανιστήριο της σταγόνας και το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου με την τρόϊκα.
Απαισιοδοξία: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που έχει οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην υποβόσκουσα κατάθλιψη, στην απαισιοδοξία, σε έξαρση των αυτοκτονιών.
Εσωστρέφεια: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που έχει οδηγήσει υγιείς ανθρώπους σε ψυχιατρεία. Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που εξέθεσε τον ελληνικό λαό σε όλη την οικουμένη. Είναι ο αντιπρόεδρος της που μειώνει και καθυβρίζει τους Έλληνες για όλους τους λάθους λόγους.
Ξενοφοβία: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που μετά από χρόνια εξάσκησης στο τάβλι σηκώνει το φράχτη της ντροπής απέναντι στους μετανάστες.
Είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που ανακηρύττει το Καρατζαφερικό υστερικό μόρφωμα σε μοναδικό αξιόπιστο και αξιότιμο συνομιλητή της.
Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που με τα αδιέξοδα της, την αναλγησία της, την φιλοπαρακρατική της στάση και την πολιτική της καταστολής άνοιξε την πόρτα στους Ναζί της Χρυσής Αυγής στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που οδήγησε για πρώτη φορά στην πολιτική νομιμοποίηση του Ναζισμού.
Πως τολμάει να μιλάει ο Παπανδρέου για σοσιαλιστικές φαντασιώσεις;
Μιλάει ο Παπανδρέου για ανάγκη διακυβέρνησης. Μιλάει συχνά για την ανάγκη μιας παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Τι εννοεί; Υπάρχουν τα όργανα αυτής και αυτά υπηρετεί: Το ΔΝΤ και η παγκόσμια τράπεζα είναι σημαντικότατοι πυλώνες της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, όργανα δηλαδή της αμερικανικής οικονομοκρατίας. Θέλει να δοθεί περισσότερη ισχύ σε αυτά; Γιατί χωρίς αμφιβολία, στην περίπτωση του ΔΝΤ, ο Παπανδρέου αυτό είχε κάνει. Του χει δώσει νομιμοποίηση και περισσότερη δύναμη. Αυτό φαντάζεται για το μέλλον της ανθρωπότητας ο κορυφαίος διανοητής;
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για διάλογο. Η κυβέρνηση τα χει εξαντλήσει όλα. Τα εξάντλησε όταν προεκλογικά εξαπάτησε τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός ψήφισε άλλη κυβέρνηση. Τα εξάντλησε όταν –αντισυνταγματικά κατά τον ΔΣΑ- και με το πιστόλι στον κρόταφο των πολιτών παρέδωσε στους χρηματοπιστωτικούς βρικόλακες μια χώρα και τη ζωή και το μέλλον του λαού της, όταν ετσιθελικά περνάει ότι αντιλαϊκό μέτρο θέλει. Τα εξάντλησε όταν στελέχη της καθύβριζαν, ενέπαιζαν και δίωκαν τους πολίτες. Τώρα και μπροστά στην αντανακλαστική αποδοκιμασία, την κατακραυγή και τις γιούχες κατά των πολιτικών, τώρα θυμούνται το δημοκρατικό διάλογο. Η ψευδαίσθηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα εξαντλήθηκε. Σε αυτό το πλαίσιο δε νοείται ούτε καν ψευτοδημοκρατικός διάλογος.
Ακόμη και αν για κάποιο λόγο, τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου μετανοήσει, θα παραμείνει απολύτως ασυγχώρητη στη συνείδηση μας, μια ακόμη μελανή κηλίδα στη γεμάτη στίγματα μεταπολιτευτική ελληνική ιστορία. Ίσως η μελανότερη όλων.