Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα χρέος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα χρέος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Η επιστολή του διακόπτη της ελληνικής κρίσης: Αγαπητέ Πούλε...


Σε προηγούμενη αρθρογραφία μας, εγώ και άλλοι αναλυτές έχουμε καταδείξει πως ένα από τα βασικότερα «προαπαιτούμενα» των μνημονίων είναι η ασυλία των αξιωματούχων που εμπλέκονται στην ελληνική κρίση και τους μηχανισμούς που κλήθηκαν ή δημιουργήθηκαν για την «αντιμετώπιση» της.
Αποκορύφωμα αυτής της υπεράνω κάθε νόμου αιγίδας όπως αποκαλύφθηκε από τα πρακτικά του τελευταίου Γιούρογκρουπ που διέρρευσαν, ήταν η φωτογραφική προτροπή Ντράγκι να αποζημιωθεί και για τα δικαστικά έξοδα ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέας Γεωργίου, ο άνθρωπος του οποίου η στατιστική μεταρρύθμιση με τις πλάτες της Εurostat και με το ΔΝΤ πλήρως ενήμερο, διόγκωσε το έλλειμμα εκκινώντας την ελληνική κρίση.
Πως γνωρίζουμε για αυτήν την συμπαιγνία;
Μα από τον ίδιο τον Γεωργίου.
Ο Γεωργίου πληρωνόταν ακόμη από το ΔΝΤ όταν ανέλαβε τα «καθήκοντα» του τα οποία ήταν να μετατρέψει την ΕΛΣΤΑΤ σε αρχή του ενός ανδρός, του ιδίου δηλαδή, παραγκωνίζοντας όλα τα άλλα μέλη του ΔΣ.
Ιδού η επιστολή του ανδρός στον αναπληρωτή διευθυντή του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ και λίγο αργότερα επικεφαλή για τα προγράμματα του Ταμείου σε Ελλάδα και Πορτογαλία Πούλο Τόμσεν, όπως τη δημοσίευσε η κυριακάτικη Δημοκρατία:
«Αγαπητέ Poul,
Όπως γνωρίζεις, η ιδιαίτερα ασυνήθιστη κατάσταση με κάποια μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, δημιούργησε την ανάγκη δημιουργίας μιας πρότασης για τροπολογία στον Ελληνικό Στατιστικό Νόμο (3832) με στόχο να ξεκαθαριστεί ο ρόλος του Δ.Σ. (συμπεριλαμβανομένου του αντιπροέδρου του Δ.Σ.). Αυτή ήταν η πρόταση του νομικού συμβούλου (ειδικού) της Eurostat στην ΕΛΣΤΑΤ, Χάλκριμουρ Σνόρανσον. (Τόσο η άποψη του Σάμουελσον όσο και οι παρατηρήσεις του Σνόρανσον σχετικά με αυτήν είναι συνημμένες).
Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, οι δύο ειδικοί της Eurostat καθώς κι ένας Έλληνας ειδικός στο Δημόσιο Δίκαιο, τον τελευταίο μήνα, συνέταξαν μια πρόταση για τροπολογία του νόμου 3832, την οποία υπέβαλα χθες στον υπουργό Οικονομικών.
Η προτεινόμενη αλλαγή περιλαμβάνει την απαραίτητη νομική προστασία (τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά), την οποία επίσης συνάπτω. Αυτά τα κείμενα εστάλησαν επίσης και στον γενικό διευθυντή της Eurostat κ. Ραντεμάχερ.
Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Eurostat μόλις άνοιξε και πάλι το θέμα του διορισμού του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ στο Κοινό Γενικό Στατιστικό Σχέδιο Δράσης της Ελλάδας, με την παρατήρηση ότι αποτελεί σημαντικό κίνδυνο συνολικά για τη μεταρρύθμιση του στατιστικού συστήματος και απαιτεί, μεταξύ άλλων και αλλαγές στον νόμο, ώστε να προωθηθεί. Αυτό το θέμα, που αποτελεί «κόκκινη σημαία», αναμένεται να συζητηθεί στο ECOFIN στις αρχές Νοεμβρίου, εκτός εάν θίξει το ζήτημα η ελληνική πλευρά.
Όπως βλέπετε από τα συνημμένα κείμενα, οι αλλαγές στον νόμο αναφέρονται λεπτομερώς. Κάποιοι νομικοί κύκλοι μπορούν να το θεωρήσουν υπερβολικά λεπτομερές,, αλλά δικαιολογείται διότι α) ο νόμος 3832 είναι ήδη πολύ λεπτομερής και β) υπάρχει απόλυτη ανάγκη να ξεκαθαριστούν οι ρόλοι του προέδρου και του Δ.Σ. (συμπεριλαμβανομένου και του αντιπροέδρου) στον ίδιο νόμο, καθώς σημειώνονται διαρκώς παρερμηνείες του υπάρχοντος νόμου από κάποια μέλη του Δ.Σ. με καταστροφικά αποτελέσματα για την λειτουργία της ΕΛΣΤΑΤ, οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο όλη τη διαδικασία μεταρρυθμίσεων στις ελληνικές στατιστικές.
Ίσως επιθυμείς να συζητήσεις το θέμα αυτό με τον κ, Σνόρανσον, ο οποίος ως εκπρόσωπος της Eurostat μέσα στην ΕΛΣΤΑΤ έχει εμπειρία της όλης κατάστασης από πρώτο χέρι. Το καθήκον που έχουμε μπροστά είναι να περάσει η προτεινόμενη τροπολογία «όπως είναι» όσο το δυνατόν γρηγορότερα, καθώς κάθε ημέρα που περνά η κατάσταση χειροτερεύει.
Ο κίνδυνος είναι ότι η τροπολογία (στην περίπτωση που η κυβέρνηση την προωθήσει) μπορεί να υποστεί αλλαγές, με την επίκληση της ανάγκης για συμβιβασμό, κι έτσι η κατάσταση μπορεί να παραμείνει κρίσιμη και δυσλειτουργική, κάτι που δεν είναι προς όφελος κανενός.
Εγώ κι ο Έλληνας νομικός, όπως και οι κ. Σνόρανσον και Σάμουελσον, στους οποίους επίσης στέλνω αυτό το μήνυμα, είμαστε πρόθυμοι να απαντήσουμε σε οποιαδήποτε ερώτησή σας που αφορά την τροπολογία και τη διαδικασία που ακολουθήθηκε ώστε να δημιουργηθεί η πρόταση.
Θα σε πάρω και τηλέφωνο προκειμένου να συζητήσουμε το θέμα.
Με τους καλύτερους χαιρετισμούς μου,
Ανδρέας»

Αν τα Greek Statistics έπρεπε να «ευθυγραμμιστούν» με την ευρωπαϊκή μεθοδολογία, αυτό όφειλε να είναι προαπαιτούμενο για την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη. Αντί αυτού, η Eurostat έκανε τα στραβά μάτια για τα swaps του Σημίτη με την Goldman Sachs προκειμένου να κρύψει έλλειμμα φορτώνοντας το στις επόμενες κυβερνήσεις. 
Σύμφωνα με τους υπολοίπους της ΕΛΣΤΑΤ, ο Γεωργίου δεν ευθυγράμμισε απλά τα Greek Statistics: Τα εκτροχίασε πλήρως, προσθέτοντας ανάμεσα σε άλλα τα swaps Σημίτη τα οποία ήθελαν χρόνια ακόμη για να λήξουν.
Δεδομένων των σχέσεων εξάρτησης που είχε ο Γεωργίου με το ΔΝΤ δεν προκύπτουν απλά εύλογα ερωτηματικά αλλά εύλογες απαντήσεις για το ποιοι είναι οι πρωτεργάτες της ελληνικής κρίσης.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/6/2017
Read More »

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Αβίωτο χρέος


Αυτές τις μέρες η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται πως η χώρα βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, όπου σφύρα είναι ο Σόιμπλε και άκμονας το ΔΝΤ, ή αν θέλετε, ένα σφαγιαστικό μνημόνιο 4 ή Grexit και επίσημη χρεωκοπία.

Λίγοι έχουν δώσει βάση στην έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιεύτηκε στα τέλη του Γενάρη και που αποτελεί πλέον τη βάση της θέσης του ΔΝΤ για μη βιώσιμο χρέος και για σοβαρή ελάφρυνση του χρέους.

Ας δούμε τα πορίσματα και τις προβλέψεις αυτής της έκθεσης:

“Το ελληνικό χρέος παραμένει υψηλά μη βιώσιμο παρά την γενναιόδωρη ανακούφιση που ήδη έχουν δώσει οι Ευρωπαίοι εταίροι”

Πόσο μη βιώσιμο όμως;

“Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να ξεπεράσει τα πρόβλημα του χρέους της ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ.

Το ελληνικό χρέος το 2060 θα αντιστοιχεί σε ένα συνθλιπτικό 275% του ΑΕΠ....”

Ακόμη κι αν εφαρμόσει πλήρως τις μεταρρυθμίσεις. Πλήρως.

Ας δούμε τι έγραφα για το μακροπρόθεσμο χρέος τον Απρίλιο του 2016:

3,5 πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2018, έτσι?
Για να επιτευχθεί αυτό εκτιμάται ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα της τάξης του 5% του ΑΕΠ το οποίο τα τελευταία 7 χρόνια έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 30%!!!!!
Το 5% του τωρινού ΑΕΠ είναι γύρω στα 12 δις!!!
ΤΟ ΔΝΤ επιμένει ότι σε αυτό πρέπει να εισφέρουν και οι περικοπές συντάξεων, με μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση περίπου στο 20% (!!!) σε συντάξεις που ήδη έχουν μειωθεί εως και 60%!!!
Κι όλα αυτά με τα έσοδα του κράτους να μην έχουν καμία αισιόδοξη προοπτική καθώς η φοροεξάντληση είναι δεδομένη και με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς, η μόνη δυνατή πηγή εσόδων είναι οι …φόροι!!!
Ας δούμε λοιπόν τι αποφέρει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2017 με τελικό στόχο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Την τριετία 2017-2019 οι δανειακές υποχρεώσεις προ του μνημονίου 3 αντιστοιχούν σε 28δις. Οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα για την τριετία αυτή αντιστοιχούν περίπου σε 20 δις!!!
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτή η υστέρηση καλύπτεται από το μνημόνιο 3, αυτό δεν είναι καλό νέο καθώς αλλάζει προς το χειρότερο η κατανομή χρέους για τα επόμενα χρόνια.
Την επόμενη δεκαεξατία, από το 2020 μέχρι το 2036, οι ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις είναι μεσοσταθμικά γύρω στα 7 δις ετησίως με τα δεδομένα του μνημονίου 2.
Καλύπτονται μόνο από αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος πάνω από το 5% του ΑΕΠ ή με αύξηση του ΑΕΠ 20%, δηλαδή με επιστροφή του ΑΕΠ κοντά στα επίπεδα του 2008!!!
Ποτς γενετε αυτό;
Ακόμη κι αν γίνεται, ακόμη και αν γίνει, δεν ξεμπέρδεψε το μνημόνιο με εμάς.
Γιατί η τριετία 2037-2039 είναι προσχεδιασμένη καταστροφή με ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις 15 δις ετησίως!!!!!!!! Ακόμη και με επίπεδα ΑΕΠ του 2008 καλύπτονται με πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στα 4.5%.
Με δεδομένα σημερινού ΑΕΠ απλά δεν καλύπτονται και σημαίνουν νέα δανειακή σύμβαση με τα μνημόνια της και τα όλα της.
Κι όλα αυτά με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που επί Σαμαρά δομήθηκε με ένα κυρίως τρόπο κι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο επιδιώκεται κι επί Τσίπρα: με στάση πληρωμών στο εσωτερικό, που συμβάλει φυσικά κι αυτή στην επιπλέον συρρίκνωση του ΑΕΠ!!!
 Η κυβέρνηση αυτή είχε μονάχα δύο επιλογές εξ αρχής: Πραγματικές εξεταστικές επιτροπές, στάση πληρωμών, εθνικοποίηση των τραπεζών και δικά της capitalcontrols εξ αρχής με ότι κι αν αυτό συνεπαγόταν, ή συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις των δανειστών. Διάλεξε για πολύ καιρό να πατάει με ένα ποδάρι σε δύο βάρκες, εφεύρε τη θεωρία του «έντιμου συμβιβασμού», απέκρυψε με ένα τούλι αδικαιολόγητης και δόλιας αισιοδοξίας την πορεία των διαπραγματεύσεων και συνεχίζει να επιχειρεί να κρύβει την πραγματικότητα από τους πολίτες για να κρατήσει λίγο παραπάνω τα προνόμια της εξουσίας.”

Η έκθεση του ΔΝΤ είναι ακόμη πιο μελανή από την εκτίμηση μου την οποία και δικαιώνει καθώς την εκτίμηση μου την έκανα υιοθετώντας για τους κακόπιστους το πιο αισιόδοξο σενάριο της μείωσης του λόγου χρέους ΑΕΠ στο 120% το 2020, σενάριο απλά αδύνατο.

Δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε το έπαιξα ποτέ. Αναγκάζομαι να μπαίνω στα χωράφια των ειδικών ακριβώς γιατί η “ειδική” τους άποψη καθορίζεται είτε από τα δικά τους οικονομικά, επαγγελματικά ή πολιτικά συμφέροντα ή από ακόμη μεγαλύτερα συμφέροντα που αυτοί υπηρετούν. Ουδείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι αυτή η κυβέρνηση είναι τίγκα στους οικονομολόγους.

Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι το ΔΝΤ έκανε τα πρώτα χρόνια της κρίσης τα στραβά μάτια παρουσιάζοντας το ελληνικό χρέος ως βιώσιμο για τη διάσωση όχι βέβαια της χώρας αλλά της Ευρωζώνης.

Τώρα πια το ΔΝΤ δεν έχει κανένα λόγο να αποκρύπτει την αλήθεια. Το αντίθετο.

Για μια ακόμη φορά αυτό το blogg δικαιώνεται. Αύριο, θα μιλήσουμε για μια ακόμη δικαίωση του blog.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία δύναμη στο σύμπαν που να μπορεί να προστατέψει το συγγραφέα του όπως και κάθε άλλο Έλληνα της τάξης του από αυτό που έρχεται.

Καλά μας κουράγια.

Δεν μας είναι μπορετό να πάρουμε τη ζωή μας και το βιος μας πίσω. Ελπίζω έστω μια μέρα να πάρουμε το αίμα μας πίσω από τις ελληνικές ελίτ που συνεχίζουν στις μαύρες μας μέρες να μας πουλάνε τρέλα καταδικάζοντας μας σε ακόμη πιο μαύρες.

Στο μοναδικό που μπορούμε να ελπίζουμε είναι στις γεωπολιτικές αναδιατάξεις. Κι αυτό πάλι μόνο αν και εφόσον έχουμε στείλει στο διάολο τις πολιτικοοικονομικές ελίτ της χώρας.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 9/2/2017
Read More »

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Αποκαλύψεις Τόμσεν-Βελκουλέσκου. Τι λες τώρα;


Τίποτε το συγκλονιστικό δεν προέκυψε από τη διαρροή μέσω Wikileaks διαλόγου Τόμσεν Βελκουλέσκου.
Μετά τις σκόπιμες παπαριές που το ΔΝΤ έχει κάνει εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, τώρα, για να έχει λόγο ύπαρξης, πρέπει να κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο χωρίς φυσικά να ξεχνά την πάγια πρακτική του να ακρωτηριάζει το κοινωνικό κράτος καταστρέφοντας παράλληλα τη μεσαία τάξη. Στο δεύτερο συμφωνούν οι εταίροι και πρέπει να φαίνεται ότι διαφωνεί  η ελληνική κυβέρνηση. Το πρώτο επιτυγχάνεται μόνο με δραστικό κούρεμα του ελληνικού θεόρατου βουνού χρέους.
Και σε αυτό συμφωνεί η ελληνική κυβέρνηση αλλά διαφωνούν οι εταίροι οι οποίοι πλέον συμφωνούν σε μια άτολμη επιμήκυνση της αποπληρωμής και βαριά βαριά μείωσης των επιτοκίων που όπως θα δούμε στη συνέχεια μικρή μόνο βελτίωση θα επιφέρει στης τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.
Το ΔΝΤ έχει ένα και μόνο στόχο: να βγαίνουν τα νούμερα.
Και τα νούμερα δε βγαίνουν.
Στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι χρησιμοποιούμε τον όρο «Ελληνική κυβέρνηση» χαριστικά καθώς οι μνημονιακές κυβερνήσεις είναι απλά τα εκτελεστικά όργανα των δανειστών.
Για να πετύχει λοιπόν το ΔΝΤ να επιβάλλει τις θέσεις του, επικαλείται τη βία. Ποια βία;
Την οικονομική φυσικά.
Προβλέπει λοιπόν στα πλαίσια μιας έκθεσης που σκέφτεται να συγκαλύψει για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους πως τον Ιούλιο το ελληνικό κράτος θα έχει ξεμείνει από λεφτά.
Το ενδιαφέρον σε αυτή την πρόβλεψη είναι πως μαζί με την προβλέψιμη αδυναμία πληρωμής εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου προβλέπεται κι ένα άγνωστης μορφής «συμβάν».
Δε είναι το ΔΝΤ που θα προκαλέσει τη χρεωκοπία του Ιουλίου, τουλάχιστον όχι άμεσα.
Όσο για το συμβάν αυτό μπορεί να είναι πολύμορφο: αύξηση capital controls, εκλογές ή δημοψήφισμα, bail in, πολλά είναι τα ενδεχόμενα.
Η κυβέρνηση κάνει πως δεν γνωρίζει, κάνει πως βρίσκεται προ εκπλήξεως. Το ΔΝΤ δεν είναι εξωγήινος εισβολέας  παρότι συμπεριφέρεται ακριβώς έτσι. Ελληνική κυβέρνηση έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα με τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας για να σωθεί το ίδιο το ΔΝΤ από τη δικιά του κρίση και οι υπερεκτιθειμένες στην αμερικανική οικονομική κρίση Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες και η παρούσα κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τις θέσεις του και μάλιστα από πρώτο χέρι. Ο ίδιος ο Τσίπρας μάλιστα δέχτηκε δημοσίως την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα προ ολίγου καιρού.  
 Η κυβέρνηση γνώριζε καλά ότι αφού είχε εξαντλήσει τα αποθεματικά θα βρισκόταν σε θέση αδυναμίας πληρωμών τον περασμένο Ιούνιο και γνωρίζει καλά πως εκτός απροόπτου αυτό θα συμβεί και αυτόν τον Ιούλιο.
Παρά ταύτα συνεχίζει τον απίστευτο καταστροφικό λαϊκισμό της μιλώντας για επερχόμενη αναπτυξιακή έκρηξη και με τον Καμμένο να μιλάει για έξοδο από τα μνημόνια το Πάσχα…
Ας δούμε όμως λίγο τα νούμερα:
3,5 πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2018, έτσι?
Για να επιτευχθεί αυτό εκτιμάται ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα της τάξης του 5% του ΑΕΠ το οποίο τα τελευταία 7 χρόνια έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 30%!!!!!
Το 5% του τωρινού ΑΕΠ είναι γύρω στα 12 δις!!!
ΤΟ ΔΝΤ επιμένει ότι σε αυτό πρέπει να εισφέρουν και οι περικοπές συντάξεων, με μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση περίπου στο 20% (!!!) σε συντάξεις που ήδη έχουν μειωθεί εως και 60%!!!
Κι όλα αυτά με τα έσοδα του κράτους να μην έχουν καμία αισιόδοξη προοπτική καθώς η φοροεξάντληση είναι δεδομένη και με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς, η μόνη δυνατή πηγή εσόδων είναι οι …φόροι!!!
Ας δούμε λοιπόν τι αποφέρει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2017 με τελικό στόχο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Την τριετία 2017-2019 οι δανειακές υποχρεώσεις προ του μνημονίου 3 αντιστοιχούν σε 28δις. Οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα για την τριετία αυτή αντιστοιχούν περίπου σε 20 δις!!!
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτή η υστέρηση καλύπτεται από το μνημόνιο 3, αυτό δεν είναι καλό νέο καθώς αλλάζει προς το χειρότερο η κατανομή χρέους για τα επόμενα χρόνια.
Την επόμενη δεκαεξατία, από το 2020 μέχρι το 2036, οι ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις είναι μεσοσταθμικά γύρω στα 7 δις ετησίως με τα δεδομένα του μνημονίου 2.
Καλύπτονται μόνο από αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος πάνω από το 5% του ΑΕΠ ή με αύξηση του ΑΕΠ 20%, δηλαδή με επιστροφή του ΑΕΠ κοντά στα επίπεδα του 2008!!!
Ποτς γενετε αυτό;
Ακόμη κι αν γίνεται, ακόμη και αν γίνει, δεν ξεμπέρδεψε το μνημόνιο με εμάς.
Γιατί η τριετία 2037-2039 είναι προσχεδιασμένη καταστροφή με ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις 15 δις ετησίως!!!!!!!! Ακόμη και με επίπεδα ΑΕΠ του 2008 καλύπτονται με πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στα 4.5%.
Με δεδομένα σημερινού ΑΕΠ απλά δεν καλύπτονται και σημαίνουν νέα δανειακή σύμβαση με τα μνημόνια της και τα όλα της.
Κι όλα αυτά με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που επί Σαμαρά δομήθηκε με ένα κυρίως τρόπο κι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο επιδιώκεται κι επί Τσίπρα: με στάση πληρωμών στο εσωτερικό, που συμβάλει φυσικά κι αυτή στην επιπλέον συρρίκνωση του ΑΕΠ!!!
 Η κυβέρνηση αυτή είχε μονάχα δύο επιλογές εξ αρχής: Πραγματικές εξεταστικές επιτροπές, στάση πληρωμών, εθνικοποίηση των τραπεζών και δικά της capital controls εξ αρχής με ότι κι αν αυτό συνεπαγόταν, ή συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις των δανειστών. Διάλεξε για πολύ καιρό να πατάει με ένα ποδάρι σε δύο βάρκες, εφεύρε τη θεωρία του «έντιμου συμβιβασμού», απέκρυψε με ένα τούλι αδικαιολόγητης και δόλιας αισιοδοξίας την πορεία των διαπραγματεύσεων και συνεχίζει να επιχειρεί να κρύβει την πραγματικότητα από τους πολίτες για να κρατήσει λίγο παραπάνω τα προνόμια της εξουσίας.
Αποτελεί μια άξια συνεχίστρια όλων των προηγουμένων μνημονιακών κυβερνήσεων που παρέδιδαν τη χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι την παρέλαβαν.
Σίγουρα είχε ελάχιστα από τα όπλα που είχε η κυβέρνηση του ΓΑΠ όταν εγκαινίασε την παράδοση του τόπου. Και για αυτό ακριβώς έπρεπε να είναι δεκάδες φορές πιο ετοιμοπόλεμη από τις προκατόχους της.
Αλλά τον μόνο πόλεμο που ήταν πρόθυμη να κάνει ήταν αυτός των καρεκλών.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com  
Read More »

Κυριακή 5 Απριλίου 2015

ΕΛΕ-υθεριά ή θάνατος

Επιτέλους συγκροτήθηκε χθες η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους (ΕΛΕ).
Τα πρώτα δείγματα είναι εξαιρετικά καλά καθώς όχι μόνο θα έχει τη συνδρομή διεθνών προσωπικοτήτων με εμπειρία στο πεδίο αλλά παράλληλα αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη και η προσφορά για συνδρομή από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής και την Αρχή Καταπολέμησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες.
Το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής στάθηκε πάντα στο ύψος των περιστάσεων γνωμοδοτώντας ανεξάρτητα από την κυρίαρχη πολιτική βούληση των τελευταίων φρικτών ετών, η οποία συστηματικά το παραγκώνιζε.
Μια πανστρατιά ανεξάρτητων καταρτισμένων και ικανών επιστημόνων δουλεύουν πλέον για να ακτινογραφήσουν το χρέος και τις συνθήκες διόγκωσής του.
Η νέα κυβέρνηση παρά το ότι έχει οπισθοχωρήσει μέσα σε δύο μήνες τρομακτικά από τις εντυπωσιοθηρικές προεκλογικές εξαγγελίες της, έχει την ευκαιρία να αποκαταστήσει την πληγωμένη αξιοπιστία της απέναντι στους πολίτες που την εμπιστεύτηκαν ως την τελευταία ελπίδα της χώρας.
Αγκάθι στη διαδικασία ήταν και θα παραμείνει η επονείδιστη «συμφωνία» της 20ης Φλεβάρη, όπου η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι θα τηρήσει πλήρως τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές, αναγνωρίζοντας έμμεσα το σύνολο του χρέους και ως εξ αυτού και τη νομιμότητα των πράξεων των προηγούμενων εγκληματικών κυβερνήσεων.
Η ΕΛΕ θα ολοκληρωθεί τον Ιούνιο και θα είναι ένα από τα ελάχιστα όπλα για να αντιμετωπίσει η χώρα και η νέα της κυβέρνηση τον οικονομικό στραγγαλισμό που της επιβάλλεται.
Από την αρχή δήλωνα πως η στρατηγική της καθυστέρησης ήταν εμφανές πως δεν λειτουργούσε.
Πράγματι, ο χρόνος που κέρδισε η κυβέρνηση ήταν χρήμα μόνο για τους δανειστές: Παρότι οι δανειστές έχουν παγώσει τις δικές τους υποχρεώσεις προς την Ελλάδα, η συγκυβέρνηση συνεχίζει να τιμά τις υποχρεώσεις της προς όλους ανεξαιρέτως τους δανειστές με δικούς της πόρους, με δικούς μας δηλαδή πόρους.
Αυτή δεν είναι ούτε ανεκτή ούτε καν βιώσιμη πολιτική. Οι πόροι εξαντλούνται. Ακόμη και ότι έχει απομείνει στα ασφαλιστικά ταμεία μετά το απίστευτο πλιάτσικο του PSI απειλείται με την κάθε μέρα που περνάει. Καίμε για να μένουν ζεστοί οι δανειστές τις τελευταίες σανίδες σωτηρίας που θα μας ήταν διαθέσιμες μετά τη ρήξη. Και η ρήξη είναι δεδομένη. Μόνο ένα πρόσωπο μπορεί να τη σταματήσει: Η καγκελάριος Μέρκελ υπό την πίεση των γεωπολιτικών εξελίξεων.
Ήταν από την αρχή της κρίσης δεδομένο ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις θέλαν να φέρουν τη χώρα προ μη αντιστρεπτών τετελεσμένων. Με αυτήν την έννοια υπήρξαν εξαιρετικά επιτυχημένες.
Η νέα κυβέρνηση, με πολλά στελέχη καλών προθέσεων και συγκριτικά προτέρου έντιμου πολιτικού βίου, παγιδεύτηκε διπλά: Παγιδεύτηκε από την παγίδα Σαμαρά Βενιζέλου και παγιδεύτηκε από το ρομαντισμό του Ευρωπαϊκού της Οράματος όταν αυτή τη στιγμή τη μοίρα της Ευρώπης ορίζουν κυνικά καθήκια που είναι παντρεμένα με τα διατλαντικά υπερσυσσωρευμένα μεγακεφάλαια και το τραπεζικό σύστημα.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις, φροντίσαν να μην αφήσουν κανένα περιθώριο στην οικονομική διπλωματία.
Τα κατάφεραν καλά.
Η μόνο διπλωματία που μένει είναι η γεωπολιτική.
Και αυτός είναι ο λόγος που τα προσωπεία πέσαν πριν τη συνάντηση Τσίπρα Πούτιν καθώς ευρωπαίοι αξιωματούχοι μας απέδειξαν ότι στο προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα δεν επιτρέπεται ούτε οικονομική ούτε εξωτερική πολιτική.
Δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα για χρονοτριβές. Οι ελίτ σχεδιάζουν και εφαρμόζουν και μέχρι οι λαοί να καταλάβουν, να νιώσουν στο πετσί τους και να αρχίζουν να βρίσκουν πιθανές λύσεις στα αδιέξοδα που τους επιβάλλονται, οι συσχετισμοί ισχύος έχουν αλλάξει κατά πολύ εις βάρους τους.
Μέσα στο διάστημα των επόμενων 5 ετών, ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης θα έχει γίνει αγνώριστος. Οι συνθήκες για κάτι τέτοιο υπάρχουν απλά καταπιέζονται για να μην δώσουν πολιτικούς καρπούς, ακριβώς όπως συμβαίνει και με τη νέα ελληνική κυβέρνηση.
Οι κλυδωνισμοί είναι αισθητοί παντού πλέον. Η Ευρώπη απειλείται από την ουκρανική κρίση, απειλείται από το μεσανατολικό και τις συνέπειες του ισλαμικού εξτρεμισμού και στο εσωτερικό της, απειλείται από Grexit, απειλείτε και από Brexit καθώς η άνοδος του ευροφυγόκεντρου UKIP στην πολιτική σκηνή της Μ.Βρετανίας μπορεί να μην δώσει στις εκλογές του Μαϊου ριζική αλλαγή πολιτικού σκηνικού, μάλλον θα αναγκάσει όμως τους συντηρητικούς του Κάμερον να καταφύγουν στο δημοψήφισμα του 2017 για την παραμονή της χώρας τους στην ΕΕ πολύ πιο νωρίς από όσο θα ήθελαν.
Ακόμη κι αν αυτό το δημοψήφισμα δεν σκοτώσει την ΕΕ, είναι πλέον σαφές ότι τα δημοψηφίσματα όσο περνούν τα χρόνια θα πυκνώνουν και ότι κάποια στιγμή θα ξεκινήσει το ντόμινο των εξόδων.
Η Ελλάδα ξεκίνησε αυτήν την περιπέτεια εν αγνοία της. Είναι καιρός εν γνώσει της να ξεκινήσει και το τελείωμα της.
Η ΕΛΕ μπορεί να εργαλειοδοτήσει την ελληνική πολιτική την περίοδο του Ιουνίου που θα είναι οικονομικά αξιοθρήνητη.
Αρκεί να μην γίνονται πάλι όλα αυτά «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια ΕΛΕ-νη.
Γιατί, αν και η ΕΛΕ που σήμερα έχει όλες τις προδιαγραφές να κάνει κάποια διαφορά, αποδειχθεί τόσο αδειανή όσο μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί η προεκλογική υπεραισιοδοξία της κυβέρνησης, τότε θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου για την χώρα μας.  
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/4/2015
Read More »