Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εισβολή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εισβολή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2020

Μεταναστευτικό: Από την θεωρία στην πράξη

Αποτέλεσμα εικόνας για ερντογάν μεταναστευτικό


“Τα ανθρωπιστικά δεν πρέπει να μπερδεύονται με τα πολιτικά. Ποιο είναι το δικό σου νησί, ποιο είναι το δικό μου νησί δεν υφίστανται όταν υπάρχει πρόβλημα διάσωσης”.
Τσαβούσογλου, Υπεξ Τουρκίας, 4/03/2016

«Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σταματούμε όσους εγκαταλείπουν τη χώρα μας, αλλά είναι καθήκον της Ελλάδας να τους συμπεριφέρεται όπως αρμόζει σε ανθρώπους!»
Τσαβούσογλου, Υπεξ Τουρκίας 29/2/2020

«Καλούμε την κυβέρνηση να ακολουθήσει επιτέλους τον δρόμο της λογικής, του διεθνούς δικαίου και του ανθρωπισμού»
Αλέξης Χαρίτσης, εκπρόσωπος τύπος ΣΥΡΙΖΑ

«Καλούμε την Ελλάδα σε αυτή τη διαδικασία να συμπεριφερθεί σύμφωνα με την συνθήκη της Γενεύης του 1951, την ευρωπαϊκή συνθήκη ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το σημαντικότερο να φερθεί με ανθρωπιά»
Σουλεϊμάν Σοϊλού, υπουργός εσωτερικών Τουρκίας, 2/3/2020

Ο νέος ανθρωπισμός και η στοχοποίηση των ντόπιων πληθυσμών

Σύμφωνα με τον νέο ανθρωπισμό, αυτό που έχει πάνω κάτω δύο χέρια, δύο πόδια, ένα κεφάλι κι έρχεται από άλλη χώρα, είναι άνθρωπος χωρίς εγγραφές, tabula rasa.
Για να μην μπλέξει αυτός ο νέου τύπου επιλεκτικός ανθρωπισμός της καταναγκαστικής αυτοθυσίας των ντόπιων με το δίχτυ των ρατσιστικών συκοφαντιών που ο ίδιος έχει υφάνει, για τον νέο ανθρωπισμό, ο άνθρωπος αυτός δεν έχει πολιτισμικό φορτίο, ούτε προσωπικό παρελθόν.
Είναι απλά ένα πλάσμα με ανάγκες που οφείλουν να καλυφθούν από τις προηγμένες χώρες.
Ίσως κάτι τέτοιο να ήταν καθολικότερα αποδεχτό, αν μια τέτοια προσέγγιση ίσχυε για τους γηγενείς κατοίκους των χωρών αυτών.
Ένα κράτος πατερούλης που καλύπτει εξ ορισμού όλες τις ανάγκες των πολιτών του, ένα κράτος ή μια ΕΕ, αν το θέλετε έτσι, Άη Βασίλης, ένας αστείρευτος επιδοματικός μηχανισμός, το κέρας της αμάλθειας.
Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν ισχύει και ούτως ή άλλως δεν βρίσκει σύμφωνη την βασική αρχή της οικονομίας που είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να παράγουν για να μπορούν να απολαμβάνουν.
Δυστυχέστερα ακόμη, οι μετανάστες δεν αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως άγραφους. Συνήθως μένουν προσκολλημένοι στις δικές τους αντιλήψεις και συνήθειες, τις όποιες και ενίοτε θεωρούν αναγκαίο να επιβάλλουν και σε όλους τους υπολοίπους ανθρώπους (γνωστό ανθρώπινο γνώρισμα) και θέλουν να έρθουν στην Ευρώπη ακριβώς και μόνο για τις επιδοματικές πολιτικές, την μεγαλύτερη αστοχία που έκανε η Ευρώπη για να ενισχύσει την επίδειξη της πολιτισμικής της ανωτερότητας. Και είναι αυτή πλέον που την κατατρώει , έχοντας ήδη καταστρέψει τα παραδοσιακά της πολιτικά κόμματα.
Ο νέος ανθρωπισμός έχει επιβάλλει μια νέα λογοκρισία φασιστικής κοπής με πολύ επικίνδυνα αποτελέσματα.
Στην Μεγάλη Βρετανία πχ πέρσι μόνο είχαμε 19000 κρούσματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων, με τις πιο τρανταχτές υποθέσεις να αφορούν συμμορίες Πακιστανικής καταγωγής και τα θύματα λευκούς ανηλίκους.
Στην λεγόμενη συνομωσία της σιωπής, οι αρχές ουσιαστικά συγκάλυπταν για χρόνια ένα τέτοιο κύκλωμα στο Rochdale, φοβούμενες μην κατηγορηθούν για ρατσισμό και ξενοφοβία.
Και παρά τον σάλο που ξέσπασε όταν το διπλό σκάνδαλο αποκαλύφθηκε, δύο τέτοια κυκλώματα αθωώθηκαν το 2018.
Ο νέος ανθρωπισμός έχει φθάσει σε τέτοια άκρα ώστε να επιχειρεί να προστατεύσει τον μετανάστη κι από τα ίδια του τα εγκλήματα, κατηγορώντας όποιον εστιάζει σε αυτά ως ρατσιστή.
Όπως είπαμε, για τον νέο ανθρωπισμό, ο μετανάστης είναι άγραφος και δεν έχει ατομική ευθύνη.
Δεν έχει ατομική ευθύνη όταν επενδύει τα υπάρχοντα του σε ένα επικίνδυνο ταξίδι για να φθάσει σε κάποια μαγική χώρα των επιδομάτων.
Δεν έχει ευθύνη όταν δεν ενημερώνεται για το ποια είναι η κατάσταση στην Ευρώπη που πριν από μερικά χρόνια ήταν η Ευρώπη των Refugees Welcome και τώρα είναι η Ευρώπη των κλειστών συνόρων, έχοντας μετατρέψει την Ελλάδα σε χωματερή ψυχών και χρέους.
Δεν έχει ευθύνη όταν αρκείται σε φήμες διακινητών ή του τουρκικού καθεστώτος για να κάνει επιλογές ζωής.
Σε πλήρη αντίθεση με την αγαπημένη αφήγηση του ανθρωπισμού για φτωχούς και κατατρεγμένους, ο μεγαλύτερος όγκος τους των ροών δεν είναι εδώ και καιρό πρόσφυγες αλλά οικονομικοί μετανάστες που έχουν να διαθέσουν κάποια χιλιάδες ευρώ για να επιτύχουν τον στόχο τους, ποσό που για την συντριπτική πλειοψηφία των φτωχών του Τρίτου Κόσμου είναι πλήρως απαγορευτικό και αστρονομικό.
Σε αυτό άλλωστε βασίστηκε και ο Ερντογάν, όταν έφτιαξε την προσοδοφόρα βιομηχανία μετανάστευσης του, παρέχοντας βίζες με μηδενικές σχεδόν διαδικασίες, φθηνά αεροπορικά εισιτήρια των τουρκικών αερογραμμών και  ταρίφες που ξεκινούν πλέον από τα 800 ευρώ το άτομο για τα φουσκωτά των διακινητών (προ κρίσης η ταρίφα ήταν 3000). 

Υπάρχει πλέον σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα σε ντόπιους και μετανάστες. Όπου στην Ελλάδα αλλά και αλλού, υπήρξε αθρόα συγκέντρωση μεταναστών, υπήρξε υποβάθμιση των ζωών και των περιουσιών των ντόπιων, με τελικό αποτέλεσμα οι περισσότεροι από αυτούς να αναγκαστούν σταδιακά να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και αυτές να μετατραπούν σε εθνοτικά γκέτο.
Και αυτή η σύγκρουση συμφερόντων δεν είναι μόνο ανάμεσα σε ντόπιους και μετανάστες. Αλλά ανάμεσα και σε παλιούς και νέους μετανάστες.
Βλέπουμε πχ στην τουρκογενή κρίση που αντιμετωπίζουμε τώρα, όχι μόνο κατοίκους αλλά και μετανάστες στην Μόρια να διαμαρτύρονται για την είσοδο της νέας φουρνιάς μεταναστών.
Και αυτό γιατί, όπως συμβαίνει και με τους κατοίκους, έτσι και η δικιά τους θέση θα επιδεινωθεί.
Σε αυτήν την σύγκρουση συμφερόντων, οι μετανάστες διεκδικούν κάτι που δεν είναι καν στην διάθεση της Ελλάδας να δώσει: πρόσβαση στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, πρόκειται για ένα άλυτο ζήτημα που θα εξελιχθεί εις βάρος και των δύο μεριών: και των ντόπιων και των μεταναστών. Κι όχι με την ευθύνη των ντόπιων. 

Ο νέος ανθρωπισμός, θέλει τον μετανάστη άγραφο. Κι ως άγραφος, δεν μπορεί να είναι ρατσιστής, κάτι που συγκρούεται με την πραγματικότητα όπου κάθε βδομάδα έχουμε εθνοτικούς ξυλοδαρμούς και δολοφονίες όπου έχουμε αθρόες συγκεντρώσεις μεταναστών.
Αλλά ο μετανάστης γίνεται ήρωας μόνο όταν δολοφονείται από κάποιο ντόπιο ρατσιστικό κάθαρμα. Όχι από άλλον μετανάστη.  

Όταν λοιπόν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τον νέο ανθρωπισμό, τόσο χειρότερο για την πραγματικότητα. 

Οι τουρκικές βλέψεις

Αλλά ας επιστρέψουμε στο φλέγον θέμα μας.

Την πολιτική της Τουρκίας.

Η Τουρκία εργαλειοποιεί τους πληθυσμούς.

Το έκανε με τις γενοκτονίες και τις μαζικές εκδιώξεις πληθυσμών.

Το έκανε με τον εποικισμό του ψευδοκράτους στην Κύπρο.

Το έκανε με τους Κούρδους.

Το πιο χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα ήταν ο σχεδιασμός του Ερντογάν να εγκαταστήσει στον Κουρδικό διάδρομο ένα εκατομμύριο σουνίτες μετανάστες, φτιάχνοντας ένα εξαρτημένο από την Τουρκία άτυπο κρατίδιο,εντός της Συρίας.  
Το Ιντλίμπ με τους Τζιχαντιστικούς θυλάκους είναι το τελευταίο οχυρό του υπερφιλοδοξου και πλέον καταρρέοντα σχεδιασμού του Ερντογάν.
Για την εισβολή στη Συρία δε, ο Ερντογάν χρησιμοποίησε ως εμπροσθοφυλακή 30000 σύριους σουνίτες μετανάστες, πρώην άντρες του FSA που παρότι σχεδόν διαλύσαν την χώρα τους για λογαριασμό τρίτων, δεν δίστασαν να εισβάλλουν στην χώρα τους για λογαριασμό της Τουρκίας, όντας μισθοφόροι του Ερντογάν.
Άλλους 15000 χιλιάδες τέτοιους έστειλε ο Ερντογάν στην Λιβύη για να στηρίξουν έναν από τους τελευταίους συμμάχους του, τον Σάρατζ.
Η πολιτική του Ερντογάν των ακραίων ρίσκων, έχει σημειώσει πολλές επιτυχίες λόγω της απροθυμίας των άλλων παιχτών να εναντιωθούν στην Τουρκία για μια πλειάδα λόγων.
Αλλά έχει φτάσει στα όρια της. Και ψάχνει να εκτονωθεί.
Ακόμη και σε σχέση με το μεταναστευτικό όπου ο Ερντογάν όχι μόνο λειτούργησε με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, επιδιώκοντας να το παίξει ο πατερούλης του σουνιτικού ισλάμ αλλά και δημιούργησε ο ίδιος μεταναστευτικό σουνιτικό ρεύμα, το πράγμα έφτασε πλέον στα όρια του, με εκατομμύρια Τούρκους να έχουν ξανά βασικά βιοτικά προβλήματα και οδηγώντας τη δημοφιλία του Ερντογάν σε ιστορικά χαμηλά.
Όλοι αυτοί μαζί είναι οι λόγοι που ο Ερντογάν άνοιξε τα σύνορα και έριξε την πρώτη φουρνιά των πυρηνικών του προς την Ελλάδα –γιατί για την Τουρκία το μεταναστευτικό είναι το μεγαλύτερό της επιθετικό όπλο- απειλώντας θεούς και δαίμονες, με την προοπτική της αποσταθεροποίησης της Ελλάδας να είναι ελκυστικότατη.
Αυτοί είναι οι λόγοι που ο Ερντογάν έστειλε SMS, λεωφορεία και εξόπλισε και με χημικά κάποιους μετανάστες.
Οι δύο προηγούμενες ημέρες ήταν μόνο η αρχή του σχεδιασμού. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές αναφορές, ο Ερντογάν απομακρύνει τους μετανάστες που είχαν συγκεντρωθεί στον Έβρο για να τους διασπείρει σε διάφορα λιγότερα καλά φυλασσόμενα περάσματα και στην θέση τους φέρνει Σύριους από την Κωνσταντινούπολη, ασκώντας πολλαπλές πιέσεις προς την Ελληνική πλευρά.

Η τουρκική προκλητικότητα είναι σχεδιασμός που στόχο έχει να κάνει την Ελλάδα να ενδώσει σε πολλές από τις Τουρκικές διεκδικήσεις εις βάρος μας.

Το μεταναστευτικό ήταν το ύστατο όπλο σε πολλές από τις πτυχές του ευρύτερου Τουρκικού σχεδιασμού.

Και ο Ερντογάν το έχει ήδη χρησιμοποιήσει σε μικρή κλίμακα.
Δεν πρόκειται να του βγει ως μέσο πίεσης προς την Ρωσία: Ότι και να κάνουν οι Ευρωπαίοι ή οι Έλληνες, δεν ορίζουν αυτοί τις κινήσεις του Πούτιν.
Ο Ερντογάν μες την απόγνωση του, έχει κάνει μια απίστευτα λάθος κίνηση.
Και μες την απελπισία του, θα την τραβήξει πολύ περισσότερο από ότι θα ήταν συνετό.

Η Ελλάδα είναι πλέον εκτός από μέρος του σχεδιασμού του, η μόνη τόσο ευάλωτη χώρα για να μπορέσει ο ίδιος να εκτονώσει τα δικά του αδιέξοδα και να παρουσιάσει κάτι που τόσο χρειάζεται: Μια μεγάλη νίκη, ή έστω, χειροπιαστά ανταλλάγματα. 

Το τι θα κάνει ο καθένας απέναντι στον συνάνθρωπο του μετανάστη, είναι θέμα ατομικής συνείδησης. Άλλοι την έχουν, κι άλλοι δεν την έχουν.

Το τι θα κάνει μια χώρα όμως απέναντι στην διαρκή εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, είναι θέμα εθνικής συνείδησης.
Άλλοι την έχουν, έστω και στρεβλή. Άλλοι δεν την έχουν. Και κάποιοι, δεν την θέλουν.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/3/2020.   

Read More »

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2019

Συρία: Τουρκική εισβολή. Και τώρα τι;



Γιατί μπορεί όλοι να ασχολούνται με το προσφυγικό/μεταναστευτικό, λίγοι είναι αυτοί όμως που ενδιαφέρονται να μάθουν τι γίνεται σε μία από τις πιο σημαντικές εστίες του, την Συρία, εκτός κι αν πρόκειται για κατασκευασμένες ειδήσεις για το τέρας με τα 7 κεφάλια που λέγεται Άσσαντ.
Αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι αυτό που συνέβαινε και πέρσι και αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή.
Ο Ερντογάν τραβάει το σκοινί και από τις δύο άκρες, Συρία και Κύπρο και περιμένει να δει τι ανταλλάγματα θα πάρει για να ξαναρχίσει να ξανατραβάει.
Με τα εσωτερικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα να έχουν γίνει μη διατηρήσιμα, ο Ερντογάν έχει μια οδό και μόνο για να μείνει στην εξουσία μετά από αυτήν την θητεία του.
Την στρατιωτική.
Η Τουρκία πρέπει να φαίνεται περιφερειακή υπερδύναμη με βαρύνον λόγο σε όλα τα ζητήματα της ευρύτερης περιοχής.
Όπως και πέρσι, ο Τραμπ  τραβάει τις αμερικανικές δυνάμεις ασφαλείας από την περιοχή. Αυτή τη φορά, δίνει και το πράσινο φως στον Ερντογάν για να μπει μέσα.
Ας δούμε λοιπόν τι έχουν να κερδίσουν και τι έχουν να χάσουν οι μεγάλοι παίχτες:
1)      Τραμπ: Ο Τραμπ έχει δημιουργήσει ένα νέο δόγμα: δεν δρα γεωπολιτικά αλλά με οικονομικά κριτήρια. Αν κάποιος θέλει στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ, ας την πληρώσει. Στην ουσία, καταργεί το σκοπό και την λειτουργία του ΝΑΤΟ όπως την ξέρουμε που ήταν η δυνατότητα επέμβασης ή αποτροπής σε κάθε γωνία του πλανήτη. Η απόφαση του Τραμπ να πάρει τα στρατεύματα, βρίσκει απολύτως αντίθετο το Πεντάγωνο και την πλειοψηφία της αμερικανικής πολιτικής κι αν τελικά δεν αναθεωρήσει, θέτει σε μεγάλη δοκιμασία την συμφωνία της Αστάνα και την λυκοφιλία Ρωσίας Τουρκίας. Από την άλλη, αποτελεί ένα ακόμη χτύπημα στην εικόνα των ΗΠΑ ως του ισχυρότερου συμμάχου, ίσως και το μοιραίο.  Για μια ακόμη φορά, οι ΗΠΑ κρεμάνε του συμμάχους τους, εν προκειμένου τους Κούρδους.
Ο Τραμπ βρίσκεται ήδη σε πόλεμο με τους Δημοκρατικούς σε σχέση με την καθαίρεσή του, οπότε είναι μάλλον λίγο δύσκολο να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική γνωμοδότηση. Η μόνη περίπτωση είναι να πιεστεί πολύ από τους ρεπουμπλικανούς. Παρασκηνιακά και μόνο, καθώς θα ήταν καταστροφικό για το κόμμα που τον στηρίζει να συγκρουστεί σε οποιοδήποτε θέμα ανοιχτά μαζί του εκτός κι αν μεγάλη μερίδα του αποφασίσει την αποπομπή του. Υπάρχει ένα φιδάκι στο καλαθάκι όμως: Ο νέος εισαγγελέας στην Ουκρανία, ανοίγει τους φακέλους της διαφθοράς. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται ο γιος του τότε αντιπροέδρου και νυν υποψηφίου πρόεδρου Bidden, ο οποίος είχε, όπως και ο ίδιος είχε δημοσίως παραδεχτεί,  εκβιάσει την Ουκρανική κυβέρνηση με παρακράτηση δανείων δισεκατομμυρίων δολαρίων, ώστε να «παραιτήσει» τον εισαγγελέα που μελετούσε ανάμεσα σε άλλα και την υπόθεση Τραμπ.
Πρέπει να σημειωθεί, πως ο τωρινός πρόεδρος Ζελένσκι δεν είναι μαριονέτα των αμερικανών. Δεν είναι αντιαμερικάνος αλλά είναι παράλληλα και φιλορώσος.
Και καθώς είναι πολύ δύσκολο να βρει στήριξη από άλλους αμερικάνους πολιτικούς, ο Ζελένσκι θα ήθελε με κάθε τρόπο να βρεθούν ευρήματα για υιό και πατέρα Bidden.
Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, η Ουκρανία θα εκλέξει τον αμερικάνο πρόεδρο το 2020. Κι αν αυτός είναι ο Τραμπ, θα χρωστάει τεράστια χάρη στον Ζελένσκι.
2)      Ρωσία: Η Ρωσία βρίσκεται σε αναμμένα κάρβουνα. Είχε δώσει διορία ενός έτους για να καθαρίσει ο Ερντογάν το  Ιντλίμπ από τους τζιχαντιστές για να μην το κάνουν λαμπόγυαλο οι ίδιοι και αυτό δεν συνέβη. Τώρα, βλέπουν τον σύμμαχό τους να επιχειρεί να διαιρέσει ουσιαστικά τη Συρία. Όπως και οι αμερικάνοι, το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Ο πόλεμος δεν είναι επιλογή καθώς θα μπορούσε να εξελιχτεί σε σύγκρουση με το ΝΑΤΟ. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν σχεδιάζει προσεκτικά την μεθεπόμενη μέρα κι αυτή ίσως έχει να κάνει με την επαναπροσέγγιση κούρδων και Άσσαντ.
3)      Άσσαντ: Ο Άσσαντ είναι όμηρος των Ρώσων. Εξαρτάται πλήρως από την στήριξη τους. Δεν θέλει όμως την διαίρεση της χώρας του. Οι Ρώσοι δεν μπορούν να στραφούν έναντι του Άσσαντ καθώς θα χάσουν κάθε στήριξη από μεγάλο κομμάτι του συριακού λαού. Υπάρχει σε όλα τα πεδία μια πολύ εύθραυστη ισορροπία τρόμου.
4)      Ερντογάν: Ο Ερντογάν θέλει να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας 30 χιλιομέτρων, εκτοπίζοντας τους Κούρδους κι αντικαθιστώντας τους με τους Σύρους πρόσφυγες που πλέον δημιουργούν δυσφορία στους Τούρκους για να έτσι διαλύσει για πολύ καιρό τον κίνδυνο ενός ενιαίου κουρδικού κράτους. Η Τουρκία λέει πως θα πολεμήσει και τους Κούρδους «Τρομοκράτες» και την ISIS. Ψεύδεται φυσικά. Η Τουρκία και οι τζιχαντιστές ήταν συνεργάτες κι επιπρόσθετα είναι αδύνατο να πολεμήσει κούρδους και τους εναπομείναντες Τζιχαντιστές. Στην περιοχή υπάρχουν καταυλισμοί με περίπου 100000 άτομα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την ISIS. Όποιους από αυτούς έχουν πολεμική εμπειρία, ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να τους εντάξει στον στρατό του ή να τους εξαπολύσει απ’ αμοιβή κατά των Κούρδων. Μια νέα εστία τρομοκρατών θα δημιουργηθεί. Είναι πάρα πολύ αμφίβολο το αν ο Ερντογάν θα καταφέρει, αν καθαρίσει την περιοχή από τους Κούρδους,  να κρατήσει τους Τζιχαντιστές υπό τον έλεγχο του. Είναι πολύ πιθανόν σε μερικά χρόνια να ξαναδούμε την ανάδυση του νέου ισλαμικού κράτους. Και για αυτό θα ευθύνεται αποκλειστικά ο Ερντογάν. Αν ο Ερντογάν καταφέρει ότι θέλει, θα έχει να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο φθοράς από το κουρδικό αντάρτικο.
5)      Δεν γνωρίζουμε τι θα κάνουν οι Κούρδοι της περιοχής αν κι όταν εισβάλλει ο Ερντογάν. Εκτιμούμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί τον Οκτώβριο μετά την συνάντηση Ερντογάν Τραμπ αλλά ήδη η τουρκική αεροπορία χτυπά κουρδικές θέσεις στο Βόρειο Ιράκ, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον χρόνο της εισβολής.
Κάποιες οικογένειες θα φύγουν ελπίζοντας ότι θα ζήσουν για να πολεμήσουν μια άλλη μέρα τους Τούρκους στο πλευρά του Συριακού στρατού. Όσοι περισσότεροι μείνουν,  τόσο πιο τέλειο το μακέλεμα από τον Ερντογάν και τους Τζιχαντιστές του.
6)      Ιράν:  Το Ιράν είναι με την πλάτη στα σχοινιά λόγω των αμερικανικών κυρώσεων και των κλιμακώσεων. Η τουρκική εισβολή περιορίζει την επίδραση που έχει το Ιράν στην περιοχή, αλλά σύγκρουση με τα τουρκικά στρατεύματα μπορεί να οδηγήσει τελικά σε αμερικανική επέμβαση στο Ιράν. Νομίζουμε λοιπόν ότι και το Ιράν θα επιλέξει ένα πόλεμο φθοράς μέσω φίλιων ομάδων της περιοχής.
7)      Ελλάδα: Το πρωτάθλημα έχει ξαναρχίσει όπως και next top model αλλά και τα τουρκικά σίριαλ. Την ίδια στιγμή αναβαθμιζόμαστε πάλι γεωστρατηγικά ενώ οι αμερικάνοι είναι απολύτως πρόθυμοι να μας εμπλέξουν και στρατιωτικά στην κόλαση της Μέσης Ανατολής σε κάθε δυσμενές για αυτούς σενάρια. Είναι πραγματική μεγάλη γεωστρατηγική αναβάθμιση να γίνεις Κούρδος στη θέση των Κούρδων

Πέτρος Αργυρίου, agriaζωα.blogspot.com, 8/10/2019.

Read More »

Πέμπτη 16 Μαΐου 2019

Κύπρος: Νέα τουρκική εισβολή



Για την Κύπρο τα γραφω ξανά και ξανά εδώ και χρόνια σε πείσμα της νεοελληνικής αδιαφορίας που ‘ναι εκτός από επίσημη πολιτική κι η εδώ και δεκαετίες εντέχνως κατασκευασμένη στάση της ελληνικής κοινής γνώμης: Οι μέρες για τις οποίες προειδοποιούσα, ήρθαν.
Τουρκικό πλοίο εξοπλισμένο με γεωτρύπανο βρίσκεται στην Κυπριακή ΑΟΖ. Δεν το βαπτίσαν τυχαία Πορθητή. Ο μόνος λόγος που ο Πορθητής δεν έχει αρχίσει να σκάβει είναι γιατί δεν μπορεί ακόμη λόγω έλλειψης τεχνογνωσίας και προσωπικού, ενώ το Μπαρμαρός οδεύει νότια της Ρόδου, κι όλα αυτά με στρατιωτική συνοδεία.
Ας καταλάβατε επιτέλους την πολιτική Ερντογάν: Σε όλα τα πεδία ο Ερντογάν τραβάει το σχοινί μέχρι τέλους, κι έπειτα, όταν έχει φέρει τα πράγματα στα άκρα, το χαλαρώνει λίγο και για λίγο για να παγιώσει τα κέρδη που έχει αποκομίσει και να συνεχίσει το παιχνίδι ακόμη σκληρότερα.
Όλη η ραχοκοκαλιά του διεθνούς συστήματος ξεγυμνώνεται. Το γραψα και παλιότερα. Κανείς δεν θα έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την Τουρκία.
Κανείς δεν πρόκειται να πάρει τέτοιο ρίσκο. Η Τουρκία είναι πολύ σημαντικότερη για τη Δύση απ ότι είναι η Ελλάδα.
Υπουργός της Μ.Βρετανίας δήλωσε ότι η κυπριακή ΑΟΖ είναι αμφισβητούμενη περιοχή, η διόρθωση από την βρετανική κυβέρνηση τόνιζε ότι τα πετρελαϊκά κέρδη πρέπει να μοιραστούν σε όλους τους Κυπρίους, κάτι που αποτελεί έμμεση πλην σαφή αναγνώριση του ψευδοκράτους και κάτι που αποτελεί και το κεντρικό επιχείρημα της Τουρκίας, ούτως ή άλλως.
 Παρά τις αντίθετες κινήσεις ομάδας ρεπουμπλικάνων, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο δούρειος ίππος της Ουκρανίας, Τζέφρευ Πάιατ, μίλησε για win-win συμφωνίες για όλους.
Η ανανοποίηση της Κύπρου προχωράει με όχημα την Τουρκική επιθετικότητα.
Ο Αναστασίαδης, υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν, μίλησε για δεύτερη τουρκική εισβολή για να πάρει την πληρωμένη απάντηση από την τουρκική πλευρά: Καλά κάνεις και θυμάσαι τον Αττίλα.
Η πολιτική του κατευνασμού μας οδήγησε εδώ. Μετά την μικρασιατική καταστροφή ο Ελληνικός Στρατός υπάρχει μόνο για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Δύσης και για να παίρνουν μίζες οι πολιτικοί.
Η παρούσα ελληνική κυβέρνηση που ξέρει να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες χάλασε και τις τελευταίες εναπομείνασες προθέσεις της Μόσχας για ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε Ελλάδα/Κύπρο και Τουρκία με την συμφωνία των Πρεσπών ενώ όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις συνέπλεαν με την διατλαντική πολιτική πιέσεων στη Ρωσία που οδήγησε τελικά μια ευκαιριακή συμμαχία Ρωσίας-Τουρκίας να αποκτήσει στρατηγικά χαρακτήρα και βάθος.
Τα μόνα όπλα που είχε η Κύπρος ήταν διπλωματικά. Τα υπερεκτίμησε θανάσιμα μέσα στην ΝΑΤΟευρωπαραζάλη της.
Η Κύπρος δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο.
Η Ελλάδα δεν σκοπεύει να κάνει τίποτε άλλο κι αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους.
Και η Τουρκία γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα δύο παραπάνω και σκοπεύει να κάνει τα πάντα για να τα εκμεταλλευτεί.
Σιγά σιγά θα αρχίσουν να βγαίνουν από τις τρύπες τους εκείνες οι διανουμενίστικες φωνές που θα μιλάνε για συνεκμετάλλευση και σιγά σιγά θα γίνουν κυρίαρχες γιατί αυτό ακριβώς επιθυμούν οι πρεσβείες των μεγάλων δυνάμεων.
Τίποτε μα τίποτε δεν έχει αλλάξει τουλάχιστον προς το καλύτερο από τις συνθήκες που υπήρχαν όταν συντελέστηκαν όλες οι μεγάλες εθνικές καταστροφές του προηγούμενου αιώνα.
Οι ελληνοκυπριακές θάλασσες πρέπει να είναι είτε γκρίζες, είτε ροζ.
Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας αφορά όλα τα επίπεδα. Το οικονομικό θα το ακολουθούσε αναπόφευκτα το γεωπολιτικό.
Τόσο αμείλικτη είναι η ιστορική πραγματικότητα. Και τόσο ανάξιοι του ιστορικού μας  παρελθόντος είμαστε σήμερα.
Ο Ερντογάν θα κλιμακώσει. Το μόνο που τον προβληματίζει είναι το τι θα σημάνει ένα θερμό επεισόδιο για την τουρκική οικονομία.
Ακόμη κι αν δείξει μια κάποια αυτοσυγκράτηση εξαιτίας αυτής της έγνοιας, αυτή θα είναι προσωρινή. Έχοντας χάσει πλέον τη λαοφιλία του, εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων, ανεξάρτητα από το ποιες θα είναι οι εξελίξεις, τους μήνες πριν τις επόμενες μεγάλες εκλογές του 2023, θα τα παίξει όλα για όλα, επιδιώκοντας να υλοποιήσει το νεοθωμανικό του όραμα για να κρατηθεί στην εξουσία.
Μέχρι τότε θα ροκανίζει την ανατολική μεσόγειο και το Αιγαίο.
Υπάρχει βέβαια κι άλλος τρόπος για να αποφευχθεί το μεγάλο κακό. Να του παραδώσουν οι ελληνικές ηγεσίες τμήμα από όσα ζητάει.
Μα αυτή η νέα πολιτική «κατευνασμού» μέσω γεωπολιτικών εκχωρήσεων, απλά θα ανοίξει την όρεξη του Σουλτάνου και θα κερδίσει μόνο μερικές μήνες ειρηνικής συνύπαρξης.
Έλληνας είναι αυτός που κατανοεί την γεωπολιτική διάσταση της χώρας.
Και για αυτό έχουν απομείνει πολύ λίγοι από δαύτους με την τάση της εξαφάνισης να ενισχύεται.
Καλή Eurovision να χετε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/5/2019

Read More »