Μεταναστευτικό: Από την θεωρία στην πράξη

“Τα ανθρωπιστικά δεν πρέπει να μπερδεύονται με τα πολιτικά. Ποιο είναι το δικό σου νησί, ποιο είναι το δικό μου νησί δεν υφίστανται όταν υπάρχει πρόβλημα διάσωσης”.

Τσαβούσογλου, Υπεξ Τουρκίας, 4/03/2016

«Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σταματούμε όσους εγκαταλείπουν τη χώρα μας, αλλά είναι καθήκον της Ελλάδας να τους συμπεριφέρεται όπως αρμόζει σε ανθρώπους!»

Τσαβούσογλου, Υπεξ Τουρκίας 29/2/2020

«Καλούμε την κυβέρνηση να ακολουθήσει επιτέλους τον δρόμο της λογικής, του διεθνούς δικαίου και του ανθρωπισμού»

Αλέξης Χαρίτσης, εκπρόσωπος τύπος ΣΥΡΙΖΑ

«Καλούμε την Ελλάδα σε αυτή τη διαδικασία να συμπεριφερθεί σύμφωνα με την συνθήκη της Γενεύης του 1951, την ευρωπαϊκή συνθήκη ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το σημαντικότερο να φερθεί με ανθρωπιά»

Σουλεϊμάν Σοϊλού, υπουργός εσωτερικών Τουρκίας, 2/3/2020

Ο νέος ανθρωπισμός και η στοχοποίηση των ντόπιων πληθυσμών

Σύμφωνα με τον νέο ανθρωπισμό, αυτό που έχει πάνω κάτω δύο χέρια, δύο πόδια, ένα κεφάλι κι έρχεται από άλλη χώρα, είναι άνθρωπος χωρίς εγγραφές, tabula rasa.

Για να μην μπλέξει αυτός ο νέου τύπου επιλεκτικός ανθρωπισμός της καταναγκαστικής αυτοθυσίας των ντόπιων με το δίχτυ των ρατσιστικών συκοφαντιών που ο ίδιος έχει υφάνει, για τον νέο ανθρωπισμό, ο άνθρωπος αυτός δεν έχει πολιτισμικό φορτίο, ούτε προσωπικό παρελθόν.

Είναι απλά ένα πλάσμα με ανάγκες που οφείλουν να καλυφθούν από τις προηγμένες χώρες.

Ίσως κάτι τέτοιο να ήταν καθολικότερα αποδεχτό, αν μια τέτοια προσέγγιση ίσχυε για τους γηγενείς κατοίκους των χωρών αυτών.

Ένα κράτος πατερούλης που καλύπτει εξ ορισμού όλες τις ανάγκες των πολιτών του, ένα κράτος ή μια ΕΕ, αν το θέλετε έτσι, Άη Βασίλης, ένας αστείρευτος επιδοματικός μηχανισμός, το κέρας της αμάλθειας.

Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν ισχύει και ούτως ή άλλως δεν βρίσκει σύμφωνη την βασική αρχή της οικονομίας που είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να παράγουν για να μπορούν να απολαμβάνουν.

Δυστυχέστερα ακόμη, οι μετανάστες δεν αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως άγραφους. Συνήθως μένουν προσκολλημένοι στις δικές τους αντιλήψεις και συνήθειες, τις όποιες και ενίοτε θεωρούν αναγκαίο να επιβάλλουν και σε όλους τους υπολοίπους ανθρώπους (γνωστό ανθρώπινο γνώρισμα) και θέλουν να έρθουν στην Ευρώπη ακριβώς και μόνο για τις επιδοματικές πολιτικές, την μεγαλύτερη αστοχία που έκανε η Ευρώπη για να ενισχύσει την επίδειξη της πολιτισμικής της ανωτερότητας. Και είναι αυτή πλέον που την κατατρώει , έχοντας ήδη καταστρέψει τα παραδοσιακά της πολιτικά κόμματα.

Ο νέος ανθρωπισμός έχει επιβάλλει μια νέα λογοκρισία φασιστικής κοπής με πολύ επικίνδυνα αποτελέσματα.

Στην Μεγάλη Βρετανία πχ πέρσι μόνο είχαμε 19000 κρούσματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων, με τις πιο τρανταχτές υποθέσεις να αφορούν συμμορίες Πακιστανικής καταγωγής και τα θύματα λευκούς ανηλίκους.

Στην λεγόμενη συνομωσία της σιωπής, οι αρχές ουσιαστικά συγκάλυπταν για χρόνια ένα τέτοιο κύκλωμα στο Rochdale, φοβούμενες μην κατηγορηθούν για ρατσισμό και ξενοφοβία.

Και παρά τον σάλο που ξέσπασε όταν το διπλό σκάνδαλο αποκαλύφθηκε, δύο τέτοια κυκλώματα αθωώθηκαν το 2018.

Ο νέος ανθρωπισμός έχει φθάσει σε τέτοια άκρα ώστε να επιχειρεί να προστατεύσει τον μετανάστη κι από τα ίδια του τα εγκλήματα, κατηγορώντας όποιον εστιάζει σε αυτά ως ρατσιστή.

Όπως είπαμε, για τον νέο ανθρωπισμό, ο μετανάστης είναι άγραφος και δεν έχει ατομική ευθύνη.

Δεν έχει ατομική ευθύνη όταν επενδύει τα υπάρχοντα του σε ένα επικίνδυνο ταξίδι για να φθάσει σε κάποια μαγική χώρα των επιδομάτων.

Δεν έχει ευθύνη όταν δεν ενημερώνεται για το ποια είναι η κατάσταση στην Ευρώπη που πριν από μερικά χρόνια ήταν η Ευρώπη των Refugees Welcome και τώρα είναι η Ευρώπη των κλειστών συνόρων, έχοντας μετατρέψει την Ελλάδα σε χωματερή ψυχών και χρέους.

Δεν έχει ευθύνη όταν αρκείται σε φήμες διακινητών ή του τουρκικού καθεστώτος για να κάνει επιλογές ζωής.

Σε πλήρη αντίθεση με την αγαπημένη αφήγηση του ανθρωπισμού για φτωχούς και κατατρεγμένους, ο μεγαλύτερος όγκος τους των ροών δεν είναι εδώ και καιρό πρόσφυγες αλλά οικονομικοί μετανάστες που έχουν να διαθέσουν κάποια χιλιάδες ευρώ για να επιτύχουν τον στόχο τους, ποσό που για την συντριπτική πλειοψηφία των φτωχών του Τρίτου Κόσμου είναι πλήρως απαγορευτικό και αστρονομικό.

Σε αυτό άλλωστε βασίστηκε και ο Ερντογάν, όταν έφτιαξε την προσοδοφόρα βιομηχανία μετανάστευσης του, παρέχοντας βίζες με μηδενικές σχεδόν διαδικασίες, φθηνά αεροπορικά εισιτήρια των τουρκικών αερογραμμών και  ταρίφες που ξεκινούν πλέον από τα 800 ευρώ το άτομο για τα φουσκωτά των διακινητών (προ κρίσης η ταρίφα ήταν 3000). 

Υπάρχει πλέον σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα σε ντόπιους και μετανάστες. Όπου στην Ελλάδα αλλά και αλλού, υπήρξε αθρόα συγκέντρωση μεταναστών, υπήρξε υποβάθμιση των ζωών και των περιουσιών των ντόπιων, με τελικό αποτέλεσμα οι περισσότεροι από αυτούς να αναγκαστούν σταδιακά να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και αυτές να μετατραπούν σε εθνοτικά γκέτο.

Και αυτή η σύγκρουση συμφερόντων δεν είναι μόνο ανάμεσα σε ντόπιους και μετανάστες. Αλλά ανάμεσα και σε παλιούς και νέους μετανάστες.

Βλέπουμε πχ στην τουρκογενή κρίση που αντιμετωπίζουμε τώρα, όχι μόνο κατοίκους αλλά και μετανάστες στην Μόρια να διαμαρτύρονται για την είσοδο της νέας φουρνιάς μεταναστών.

Και αυτό γιατί, όπως συμβαίνει και με τους κατοίκους, έτσι και η δικιά τους θέση θα επιδεινωθεί.
Σε αυτήν την σύγκρουση συμφερόντων, οι μετανάστες διεκδικούν κάτι που δεν είναι καν στην διάθεση της Ελλάδας να δώσει: πρόσβαση στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, πρόκειται για ένα άλυτο ζήτημα που θα εξελιχθεί εις βάρος και των δύο μεριών: και των ντόπιων και των μεταναστών. Κι όχι με την ευθύνη των ντόπιων. 

Ο νέος ανθρωπισμός, θέλει τον μετανάστη άγραφο. Κι ως άγραφος, δεν μπορεί να είναι ρατσιστής, κάτι που συγκρούεται με την πραγματικότητα όπου κάθε βδομάδα έχουμε εθνοτικούς ξυλοδαρμούς και δολοφονίες όπου έχουμε αθρόες συγκεντρώσεις μεταναστών.

Αλλά ο μετανάστης γίνεται ήρωας μόνο όταν δολοφονείται από κάποιο ντόπιο ρατσιστικό κάθαρμα. Όχι από άλλον μετανάστη.  

Όταν λοιπόν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τον νέο ανθρωπισμό, τόσο χειρότερο για την πραγματικότητα. 

Οι τουρκικές βλέψεις

Αλλά ας επιστρέψουμε στο φλέγον θέμα μας.

Την πολιτική της Τουρκίας.

Η Τουρκία εργαλειοποιεί τους πληθυσμούς.

Το έκανε με τις γενοκτονίες και τις μαζικές εκδιώξεις πληθυσμών.

Το έκανε με τον εποικισμό του ψευδοκράτους στην Κύπρο.

Το έκανε με τους Κούρδους.

Το πιο χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα ήταν ο σχεδιασμός του Ερντογάν να εγκαταστήσει στον Κουρδικό διάδρομο ένα εκατομμύριο σουνίτες μετανάστες, φτιάχνοντας ένα εξαρτημένο από την Τουρκία άτυπο κρατίδιο,εντός της Συρίας.  

Το Ιντλίμπ με τους Τζιχαντιστικούς θυλάκους είναι το τελευταίο οχυρό του υπερφιλοδοξου και πλέον καταρρέοντα σχεδιασμού του Ερντογάν.

Για την εισβολή στη Συρία δε, ο Ερντογάν χρησιμοποίησε ως εμπροσθοφυλακή 30000 σύριους σουνίτες μετανάστες, πρώην άντρες του FSA που παρότι σχεδόν διαλύσαν την χώρα τους για λογαριασμό τρίτων, δεν δίστασαν να εισβάλλουν στην χώρα τους για λογαριασμό της Τουρκίας, όντας μισθοφόροι του Ερντογάν.

Άλλους 15000 χιλιάδες τέτοιους έστειλε ο Ερντογάν στην Λιβύη για να στηρίξουν έναν από τους τελευταίους συμμάχους του, τον Σάρατζ.

Η πολιτική του Ερντογάν των ακραίων ρίσκων, έχει σημειώσει πολλές επιτυχίες λόγω της απροθυμίας των άλλων παιχτών να εναντιωθούν στην Τουρκία για μια πλειάδα λόγων.

Αλλά έχει φτάσει στα όρια της. Και ψάχνει να εκτονωθεί.

Ακόμη και σε σχέση με το μεταναστευτικό όπου ο Ερντογάν όχι μόνο λειτούργησε με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, επιδιώκοντας να το παίξει ο πατερούλης του σουνιτικού ισλάμ αλλά και δημιούργησε ο ίδιος μεταναστευτικό σουνιτικό ρεύμα, το πράγμα έφτασε πλέον στα όρια του, με εκατομμύρια Τούρκους να έχουν ξανά βασικά βιοτικά προβλήματα και οδηγώντας τη δημοφιλία του Ερντογάν σε ιστορικά χαμηλά.

Όλοι αυτοί μαζί είναι οι λόγοι που ο Ερντογάν άνοιξε τα σύνορα και έριξε την πρώτη φουρνιά των πυρηνικών του προς την Ελλάδα –γιατί για την Τουρκία το μεταναστευτικό είναι το μεγαλύτερό της επιθετικό όπλο- απειλώντας θεούς και δαίμονες, με την προοπτική της αποσταθεροποίησης της Ελλάδας να είναι ελκυστικότατη.

Αυτοί είναι οι λόγοι που ο Ερντογάν έστειλε SMS, λεωφορεία και εξόπλισε και με χημικά κάποιους μετανάστες.

Οι δύο προηγούμενες ημέρες ήταν μόνο η αρχή του σχεδιασμού. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές αναφορές, ο Ερντογάν απομακρύνει τους μετανάστες που είχαν συγκεντρωθεί στον Έβρο για να τους διασπείρει σε διάφορα λιγότερα καλά φυλασσόμενα περάσματα και στην θέση τους φέρνει Σύριους από την Κωνσταντινούπολη, ασκώντας πολλαπλές πιέσεις προς την Ελληνική πλευρά.

Η τουρκική προκλητικότητα είναι σχεδιασμός που στόχο έχει να κάνει την Ελλάδα να ενδώσει σε πολλές από τις Τουρκικές διεκδικήσεις εις βάρος μας.

Το μεταναστευτικό ήταν το ύστατο όπλο σε πολλές από τις πτυχές του ευρύτερου Τουρκικού σχεδιασμού.

Και ο Ερντογάν το έχει ήδη χρησιμοποιήσει σε μικρή κλίμακα.

Δεν πρόκειται να του βγει ως μέσο πίεσης προς την Ρωσία: Ότι και να κάνουν οι Ευρωπαίοι ή οι Έλληνες, δεν ορίζουν αυτοί τις κινήσεις του Πούτιν.

Ο Ερντογάν μες την απόγνωση του, έχει κάνει μια απίστευτα λάθος κίνηση.

Και μες την απελπισία του, θα την τραβήξει πολύ περισσότερο από ότι θα ήταν συνετό.

Η Ελλάδα είναι πλέον εκτός από μέρος του σχεδιασμού του, η μόνη τόσο ευάλωτη χώρα για να μπορέσει ο ίδιος να εκτονώσει τα δικά του αδιέξοδα και να παρουσιάσει κάτι που τόσο χρειάζεται: Μια μεγάλη νίκη, ή έστω, χειροπιαστά ανταλλάγματα. 

Το τι θα κάνει ο καθένας απέναντι στον συνάνθρωπο του μετανάστη, είναι θέμα ατομικής συνείδησης. Άλλοι την έχουν, κι άλλοι δεν την έχουν.

Το τι θα κάνει μια χώρα όμως απέναντι στην διαρκή εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, είναι θέμα εθνικής συνείδησης.

Άλλοι την έχουν, έστω και στρεβλή. Άλλοι δεν την έχουν. Και κάποιοι, δεν την θέλουν.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/3/2020.