Στις 23 Οκτωβρίου του 2015, ανακήρυξα μονομερώς το τέλος της Pax Americana. Κι είχα δίκιο.
Αλλα ας έρθουμε στο σήμερα:
Μόλις πρόσφατα, ο ιδιόρρυθμος πρόεδρος των ΗΠΑ, ανακήρυξε
την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του Ισραήλ, μια κίνηση προκλητική που καταδικάστηκε
από το μεγαλύτερο τμήμα του πλανήτη.
Η κίνηση Τράμπ τινάζει στον αέρα κάθε ειρηνευτική, κάθε
διπλωματική προσέγγιση στην περιοχή και κάνει ακόμη πιο εκρηκτική την κατάσταση
στην Μέση Ανατολή.
Σε παλιότερο άρθρο μας περιγράψαμε πως η ισλαμιστική
παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς, χρησιμοποιήθηκε από το Ισραήλ ως αντίβαρο στην PLO.
H Xαμάς
έβαλε πολύ νερό στο κρασί της για να αποδεχτεί μόλις τον Μάιο του 2017 ένα
παλαιστινιακό κράτος εντός των συνόρων του 1967 αντί της πλήρης καταστροφής του
Ισραήλ που ήταν πάγια θέση της. Τον Οκτώβριο του 2017 η ισλαμική Χαμάς κι η
κοσμική Φατάχ φτάνουν με την μεσολάβηση της Αιγύπτου σε έναν ιστορικό συμβιβασμό:
Μετά από από δεκαετίες, η Παλαιστινιακή ηγεσία είναι ενωμένη.
Η στροφή της Χαμάς προς την μετριοπάθεια και το ξεπέρασμα
του ενδοπαλαιστινιακού διχασμού, ήταν ένα πλήγμα στην πολιτική του ισραηλινού
πρωθυπουργού Νετανιάχου και των σκληροπυρηνικών πίσω από αυτόν που θέλουν τη
Χαμάς βίαια κι ακραία ως άλλοθι για την σταδιακή εξολόθρευση των παλαιστινίων.
Είναι απολύτως κατανοητή υπό αυτό το πρίσμα η δήλωση του
εκπροσώπου τύπου του Νετανιάχου: «Η Χαμάς προσπαθεί να ξεγελάσει τον κόσμο,
αλλά δε θα τα καταφέρει».
Πώς να τα καταφέρει άλλωστε όταν ο Νετανιάχου έχει κολλητό τον
γαμπρό του Τραμπ, τον εβραϊκής καταγωγής Κούσνερ;
Η κίνηση Τραμπ,
έβγαλε την Χαμάς μαλάκα.
Και τον Ερντογάν ενισχυμένο στα μάτια του μουσουλμανικού
κόσμου: αμέσως μετά την ανακοίνωση Τραμπ, η έκτακτη σύσκεψη του οργανισμού για
την ισλαμική συνεργασία μετά από πρωτοβουλία του Ερντογάν, αποφασίζει να
προωθήσει στον ΟΗΕ την απόφαση της για την ανακήρυξη της Παλαιστίνης ως
πρωτεύουσα του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Το Παλαιστινιακό είναι το μοναδικό θέμα που ενώνει τον
αραβικό κόσμο, κι ο επίδοξος Νεοσουλτάνος το γνωρίζει καλά αυτό και το
χρησιμοποιεί για να προωθήσει τη νεοοθωμανική του ατζέντα.
Λίγες μέρες μετά από την ανόητη από ελληνικής πλευράς,
επίσκεψη του στην Ελλάδα, ο επίδοξος σουλτάνος δηλώνει: «Κάθε χέρι που
απλώνεται στην Ιερουσαλήμ το θεωρούμε ότι απλώνεται στην Ιστάνμπουλ. Δεν θα
εγκαταλείψουμε ποτέ αυτή τη στάση που είναι παρακαταθήκη των προγόνων μας», επιδιώκοντας
να αναβαθμιστεί σε πάτρωνα του ισλαμικού κόσμου.
Η κίνηση Τράμπ, έδωσε το ΟΚ στον Νετανιάχου για ένα νέο κύμα
βομβαρδισμών στη λωρίδα της Γάζας.
Εδώ θα πρέπει να σταθούμε στην προσωπικότητα του Ντόναλντ
Τραμπ: Ο Τραμπ μπορεί να μην είναι ένας διεφθαρμένος υποκριτής όπως η Χίλαρι,
αλλά σε καμία περίπτωση δεν τον κάνει «καλό πρόεδρο» των ΗΠΑ. Είναι ένα
αμερικανάκι με την χειρότερη έννοια της λέξης που δεν ακούει κανένα πέρα από
τον γαμπρό και την κόρη του, που παρά την ηλικία και τον πλούτο του τρέφεται με
McDonalds και Cola,
που δεν γνωρίζει από γεωπολιτική και δεν φροντίζει να μάθει γιατί είναι
πετυχημένος κι άρα γνωρίζει όσα χρειάζεται να ξέρει για να συνεχίσει να θεωρεί
ότι είναι γαμάτος.
Τι έχει πετύχει μέχρι τώρα ο ιδιόρρυθμος πρόεδρος, πέρα από
το να καταστρέψει εντελώς οποιαδήποτε πιθανότητα επίλυσης του Παλαιστινιακού
και σταδιακά να αλλάξει τον χάρτη των συμμαχιών και τον συσχετισμό δυνάμεων
στην Μέση Ανατολή προς απρόβλεπτη κατεύθυνση;
Το μοναδικό του επίτευγμα είναι το λεγόμενο Trump Effect που
αφορά την συρροή τρισεκατομμυρίων στο αμερικανικό χρηματιστήριο από την μέρα της
εκλογής του κι έπειτα.
Μέχρι και σήμερα τουλάχιστον καθώς η χρηματιστηριακή
υπεραισιοδοξία όταν δεν βασίζεται στα και δεν βελτιώνει τα δεδομένα της βασικής
οικονομίας μπορεί να οδηγήσει σε χρηματιστηριακή
κατάρρευση.
Όλα τα υπόλοιπα είναι εξόχως αρνητικά: Η φορολογική του
μεταρρύθμιση ευνοεί κυρίως τους μεγάλους καθώς, παρότι συμπεριλαμβάνει και τους
μικρομεσαίους, είναι οι δεύτεροι που θα κληθούν μεσοπρόθεσμα να πληρώσουν την
προβλεπόμενη από φοροϋστέρηση αύξηση του χρέους των ΗΠΑ κατά ένα τρις dollars και
βάλε.
Καταργεί την ουδετερότητα του διαδικτύου δίνοντας ακόμη
μεγαλύτερη ισχύ σε ολιγοπολιακές δυνάμεις.
Στηρίζει τις κατασκευές με αμίαντο ενισχύοντας την καρκινογένεση
στη χώρα του.
Αποσύρει τις ΗΠΑ από την κλιματική συνθήκη της Γενεύης: Ναι
μεν η κλιματική αλλαγή έχει γίνει αντικείμενο χυδαίας εκμετάλλευσης, από την
άλλη τα περιβαλλοντικά ζητήματα είναι αληθινά και πολύ απειλητικά για να
αγνοούνται.
Αποσύρει τις ΗΠΑ από την Unesco για το μεταναστευτικό ζήτημα λες
κι αυτό θα εξαφανιστεί επειδή ο Tramp δεν το γουστάρει.
Κι όχι, ο Trump δεν είναι ο τυπικός υποκριτής όπως ο Τσίπρας. Τα περισσότερα
από αυτά που κάνει ήταν προεκλογικές εξαγγελίες του.
Μόνο που δεν έχει τηρήσει δύο βασικές εξαγγελίες: Ότι θα
αποξηράνει το έλος του βαθέους κράτους στις ΗΠΑ. Αυτή την στιγμή ο Τραμπ έχει
ήδη απορροφηθεί ουκ ολίγες φορές απορροφηθεί από το έλος.
Κι οι πολιτικές του θα είναι από τον λαό για τον λαό. Μέχρι
τώρα είναι από έναν άνθρωπο της αμερικανικής ελίτ για ένα κομμάτι της αμερικανικής
ελίτ.
Αλλά στο μυαλό του Ντόναλντ Τράμπ, ο Ντόναλντ Τραμπ κι η
τάξη του, είναι ο μέσος αμερικάνος.
Στο μοναδικό πράγμα που δεν φέρει καμιά ευθύνη, είναι στην
αποτυχία της αμερικανορωσικής προσέγγισης.
Τα γεράκια πριονίζουν την καρέκλα του για αυτόν ακριβώς τον
λόγο κι η ΗΠΑ ζει μια απίστευτη περίοδο νεομακαρθισμού ακριβώς για αυτόν τον
λόγο.
Κι είναι στο μοναδικό θέμα στο οποίο το Blog και ο
συγγραφέας του θα συνεχίζουν να τον στηρίζουν σε πείσμα των πάντων. Σε όλα τα
υπόλοιπα κύριε Trump, είσαι
το έλος. Κι έλεος στο έλος η ανθρωπότητα ποτέ δεν όφειλε.
Ο Τραμπ δεν είναι η αιτία του εκφυλισμού της Pax Americana. Είναι το σύμπτωμα
του αμερικάνικου εκφυλισμού. Αλλά το κάθε σύμπτωμα που επιμένει, γίνεται αιτία
επιδείνωσης από μόνο του.
Το κενό ισχύος που η παρακμή της αμερικανικής αυτοκρατορίας
αφήνει, θα καλυφτεί.
Ήδη, ο ιδιότυπος και απροσχεδίαστος απομονωτισμός της προεδρίας
Trump και
του Brexit, επέτρεψε
τον απογαλακτισμό της Ευρώπης από την διατλαντική της υποτέλεια.
Η Pesco,
το πρώτο βήμα για τη δημιουργία του ευρωστρατού, έχει ήδη γίνει πραγματικότητα
και θα αλλάξει με την πάροδο του χρόνου πολλά από τα γεωπολιτικά κι οικονομικά δεδομένα.
Κι ο μέσος Έλληνας κι η ηγεσία του συνεχίζουν τον χαβά τους
ενώ οι γεωπολιτικές τεκτονικές πλάκες δεν τρίζουν απλά. Μετακινούνται.
(Αναλυτικότερα σε επόμενο τεύχος του Hellenic Nexus. Ευχαριστώ τον Άλκη Χατζόπουλο
για την συμβολή του στην συναντίληψη της μεγάλος εικόνας των πραγμάτων που έρχονται)
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/12/2017
