Ο Τσιόδρας απαγγέλει Ελύτη απο τα Lidl.

Παρότι έχει δύο μέρες που έπεσε η αυλαία, η στυφή μεταλλική γεύση παραμένει στο στόμα, ξυπνώντας μνήμες της σπουδαίας παράστασης όπως ο Χριστός τον Λάζαρο.

Μνήμη ,δεύρο έξω. Η καραντίνα τέλειωσε. Κάποιες ατάκες του Τσιόδρα όμως θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας:

« Επανέλαβα πολλές φορές αυτό που είναι το μοναδικό δεδομένο στην επιστήμη. Η αβεβαιότητα, η εντιμότητα του να πει κανείς δεν γνωρίζω… μια μείωση των επαφών του πληθυσμού περίπου 10%, ο αριθμός των θανάτων θα είχε μια μέση τιμή 13.685 θανάτους. Ενώ με μία μείωση των επαφών κατά 20%, θα ήταν 7.015 θάνατοι». Αβεβαιότητα μέχρι τελευταίου ψηφίου, όπως εύστοχα παρατήρησε άλλος σχολιαστής.

«Ίσως στη δυσκολότερη στιγμή μετά τον Β ΠΠ πολύ εύκολα αναμείχθηκαν το ψέμα με την αλήθεια. Τέτοιες συμπεριφορές δεν βοήθησαν, ούτε βοηθούν» είπε ο εθνικός μας λοιμοξολόγος αφού είχε ξεφουρνίσει το μεγάλο ψέμα του χειρότερου σεναρίου, στο οποίο έβαλε μπόλικη μπείικιν πάουντερ για να φουσκώσει καλά καλά.

Και εδώ γεννιέται ένα μεγάλο ερώτημα: Μπορεί και πρέπει όσοι μαγειρεύουν νούμερα να μπουν στο Master Chef;

«Στον πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια». Έτσι είναι. Το ρητό αυτό αποδίδεται στον Αισχύλο αλλά άλλοι λένε πως ανήκει σε κάποια Annakin. Όχι Annakin Skywalker από το Star Wars. Κάποια Ethel Annakin.

Παρομοίως, για να φορτίσει το κλίμα με συναίσθημα τουρκικής σειράς, ο Τσιόδρας, επέλεξε να κλείσει με ένα απόσπασμα ποίησης που απέδωσε στον Ελύτη. Ας διαβάσουμε λοιπόν τον Ελύτη στο απόσπασμα:

«Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά..
Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ…
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ…»

Όπως έγραφε και ο ποιητής, ως ένα σημείο, η ποίηση λύνει προβλήματα· στο αμέσως υψηλότερο, θέτει καινούργια

Anakkinώντας λοιπόν το ζήτημα, το μεγάλο πρόβλημα που Annakiπτει από το απόσπασμα που επέλεξε ο Τσιόδρας, είναι το από ποιο μαθηματικό μοντέλο προκύπτει ότι τέσσερις άνθρωποι είναι αρκετοί.

Two’s a company. Three’s a crowd. Four’s is a public health danger.

Ο πρώτος στίχος του αποσπάσματος θυμίζει το «Τα απλά πράγματα φέρνουν τη μεγαλύτερη ευτυχία». Του Βούδα αυτό, όχι του Ελύτη.

Ο Τσιόδρας θα μπορούσε να διαλέξει ποια ταιριαστά ρητά του Ελύτη, όπως το «την αλήθεια την φτιάχνει κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα», ή το αληθέστατο και επίκαιρο όσο ποτέ «Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη»

Το απόσπασμα όμως που επέλεξε ο Τσιόδρας, σε τίποτε δεν θυμίζει, ούτε μοιάζει με Ελύτη, κι ούτε είναι Ελύτης κι αυτό το εντόπισαν κάποια μέσα νωρίτερα από εμένα.

Ο Τσιόδρας το τσίμπησε κάπου στο διαδίκτυο γιατί τον βόλευε, όπως έκανε και με κάποια επιδημιολογικά στοιχεία τα οποία επέλεξε γιατί βόλευαν.

Κι έτσι προβίβασε έναν ανώνυμο ιστολόγο σε εθνικό μας ποιητή, χωρίς να σκίσουν τα πτυχία τους οι δεκάδες χιλιάδες της εθνικής βιομηχανίας της φιλολογίας και χωρίς να σκίσουν το καλσόν τους εκείνοι οι λίγοι που κάναν καριέρα με Ελύτη.

Στην Ελλάδα, όχι μόνο είσαι ότι δηλώσεις. Αλλά τα πράγματα γίνονται όπως τα δηλώσεις.

Ο άγνωστος ιστολόγος γίνεται Ελύτης, οι νεκροί με κορονοϊό γίνονται από κορονοϊό, τα μνημόνια, έντιμος συμβιβασμός.  

Το κρέας ψάρι.

Χιλιάδες επιστήμονες σκοτώνουν καθημερινά την επιστήμη, το είχε καταδείξει αυτό ο Ιωαννίδης το 2005. Κι εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι σκοτώνουν την τέχνη, κηφήνες που έχουν την τέχνη ως άλλοθι κι ενίοτε την κραδαίνουν ως ατράνταχτο επιχείρημα της μεγάλης τους αξίας. Η τραγωδία είναι «μίμησις πράξεως σπουδαίας καί τελείας» έλεγε ο Αριστοτέλης, μα ακόμη μεγαλύτερη τραγωδία είναι η απομίμηση τέχνης και η μετατροπή της επιστήμης σε θέατρο.

Λίγοι άνθρωποι μπορούν να καταφέρουν και τα δύο, να σκοτώσουν με ένα σμπάρο τέχνη κι επιστήμη συνάμα.

Κάποιοι το παλεύουν φιλότιμα όμως.

Όπως ένας άλλος εθνικός μας επιστήμονας, ο Ν. Γραμματικάκης που είχε στείλει ανοιχτή επιστολή ΣΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΙΟ! Αλήθεια τώρα. Είναι ένα μνημείο της ανθρώπινης σκέψης με αξεπέραστη λογοτεχνική αξία, με τόσο ανθρωπομορφικό μοτίβο που θυμίζει κορυφαία στιγμιότυπα του πρωτογονισμού. Από πρωταγωνιστής, πρωτογονιστής. Η επιστολή ρουφιέται όπως η πρώτη τζούρα καφέ με την πρώτη τζούρα του πρώτου τσιγάρου της ημέρας. Όλο δικό σας:

«Ανοικτή Επιστολή

ΠΡΟΣ: COVID-19
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Άγνωστη
ΤΑΧ.ΚΩΔΙΚΑΣ: Πλανήτης Γη.

Άθλιε COVID-19, Εκπρόσωπε του Κακού

Δεν έχομε ευτυχώς συναντηθεί. Πρέπει μάλιστα να τονίσω ότι ούτε εγώ ο ταπεινός, ούτε όμως και κανένας άλλος, προύχοντας η φτωχός, έχει την παραμικρή διάθεση να συναντηθεί μαζί σου. Τα αισθήματα μας απέναντι σου ποικίλουν από το μίσος και τον φόβο, έως τον πόθο να εκλείψεις γρήγορα ενώ ένα μεγάλο γιατί παραμένει αναπάντητο.

Ούτε βέβαια έχομε καμιά διάθεση συνομιλίας μαζί σου. Είναι γνωστό ότι δεν διαθέτεις αισθήματα, ούτε κρίση. Είσαι απλώς μια άθλια μικρογραφία του Κακού, χωρίς καμιά υπόσταση ζωής. Με μια σατανική όμως δύναμη να ενσπείρεις παντού τον όλεθρο και την καταστροφή.

Ποιό είναι λοιπόν το νόημα αυτής της ανοικτής επιστολής, αφού ούτε ορατό αποδέκτη έχει, ούτε σε κάποιο αποτέλεσμα αποβλέπει; Είναι πολύ απλό: Με εσένα ως πρόσχημα, η επιστολή απευθύνεται σε μια άυλη οντότητα, που συνίσταται από μνήμες και δάκρυα, από γεγονότα και ανθρώπους, και είναι πολύτιμη για τους λαούς: Την Ιστορία.

Η Ιστορία λοιπόν, η ανθρώπινη Ιστορία, έχει γνωρίσει πολλές «επιδημικές» κρίσεις όπως η σημερινή. Τρομάζει και μόνον η αναφορά των ονομάτων: Πανώλης και χολέρα, AIDS και νόσος του Χάνσεν, SARS αλλά και θανατηφόρες επιδημίες γρίπης. Πάντοτε όμως -πάντοτε, να το τονίσω- ο άνθρωπος βγήκε νικηφόρος, και αργά αλλά σταθερά επούλωσε τις πληγές του. Η κυριαρχία σου είναι λοιπόν προσωρινή. Ενώ όμως αυτό είναι ένα αισιόδοξο σημείο -ότι θα ηττηθείς στο τέλος!- που αφορά ειδικά εσένα, άθλιε εκπρόσωπε του σημερινού Κακού, ένα άλλο συμπέρασμα της Ιστορίας, παγώνει τον νου και την καρδιά: Ότι πολλαπλάσια θύματα, αλλά και ανείπωτες καταστροφές είχαν οι λογής πόλεμοι, που εξαπέλυσε ο άνθρωπος – αυτό το περιούσιο δημιούργημα της εξελίξεως- απέναντι στους ίδιους τους συνανθρώπους του. Ενώ λοιπόν και η σημερινή επιδημία έχει ημερομηνία λήξεως, ένα πανανθρώπινο, αλλά και αιώνιο αίτημα, πρέπει επιτέλους να βρει την δικαίωση του: Η εξάλειψη των πολέμων, με όποιο πρόσχημα η αιτία και αν διεξάγονται.

Μια όμως που αυτή η επιστολή, με σένα ως πρόσχημα, απευθύνεται -τι θράσος!- στην Ιστορία, και έχει την ελπίδα να ανιχνεύσει τις λεωφόρους, η καμιά φορά και τα μονοπάτια, που εκείνη κινείται, θεωρώ ότι μια άλλη δύναμη αναδύεται κυρίαρχη, ειδικά τον 20ο αιώνα: Η επιστήμη. Είναι εκείνη που πλούτισε τις γνώσεις μας για το Σύμπαν αλλά και για την ίδια την φύση του ανθρώπου, ενώ άλλαξε, με σύντροφο της την τεχνολογία, ριζικά την καθημερινότητα μας. Ακόμα, τιθάσευσε ασθένειες και λοιμούς, και εκεί, στην Επιστήμη, στηρίζονται και σήμερα οι ελπίδες μας, για να αφανιστείς εσύ, άθλιε εκπρόσωπε του Κακού. Δεν πρέπει όμως να λησμονιέται ότι, ειδικά σε παλαιότερες εποχές, η Επιστήμη πολεμήθηκε, και μάλιστα με σφοδρότητα, από την Εκκλησία και ότι ακόμα και σήμερα, που αυτή η έχθρα έχει καταλαγιάσει, μερικές από τις αντιλήψεις της Εκκλησίας, παραβιάζουν την επιστημονική αλήθεια. Άθελα της, λοιπόν, εξυπηρετούν εσένα, άθλιε εκπρόσωπε του Κακού και του Ολέθρου.

Η πανδημία πάντως, που προκάλεσες, δεν έσπειρε απλώς την αγωνία και τον θάνατο σε κάθε σημείο του πλανήτη. Έδωσε παράλληλα την ευκαιρία, να αναδυθούν σπουδαίες δυνάμεις, που αντιστρατεύονται την φρικτή σου ύπαρξη. Όπως και αρετές, που φαινόταν καλά κρυμμένες στην ανθρώπινη φύση: Αλληλεγγύη και έγνοια για τον άλλο, ιατρική αυταπάρνηση και θάρρος, εθελοντική φροντίδα για τον αδύναμο. Ήρωες επώνυμοι βρέθηκαν στην μάχη εναντίον σου, αλλά και άλλοι, που δεν θα μαθευτούν ποτέ, ξεπέρασαν τις δυνάμεις και τον εαυτό τους. Ακόμα και αξίες, που είχαν παραμερίσει οι άνεμοι της εποχής, έδειξαν την βαθύτερη ισχύ τους: Δημόσια Συστήματα υγείας, υπευθυνότητα του κράτους και των θεσμών του, υπηρεσίες ταγμένες στην προστασία του πολίτη.

Όπως λοιπόν διδάσκει η Ιστορία, άθλιε COVID-19, η κακοποιός σου ύπαρξη, έχει και ημερομηνία λήξεως. Δεν φτάνει όμως αυτό. Η δική μας ελπίδα, καθώς η ανοικτή αυτή επιστολή φθάνει στο τέλος της, επεκτείνεται και σε άλλους ορίζοντες. Ψιθυρίζει, αυτή η ελπίδα, ότι από το Κακό θα αναδυθεί μια διαφορετική ανθρωπότητα, που δεν θα στηρίζεται στην ισχύ των όπλων η σε τιμές χρηματιστηρίων. Αλλά στις αξίες του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας και της ισότητας, που ανέδειξαν, αιώνες τώρα, κορυφαίοι διανοητές και άνθρωποι της Τέχνης. Και ότι ακόμα, μέσα σε αυτήν την αναγεννημένη ανθρωπότητα, η Ελλάδα δεν θα λάμπει μόνον χάρις στις θάλασσες και τα αρχαία της κλέη. Αλλά και και για την διανοητική δύναμη, που έδειξε, και τα μαθήματα που έδωσε την εποχή που εσύ, ο άθλιος ιός, δέσποζες στην ζωή του έθνους, και όλα φαίνονταν σκοτεινά και αδιέξοδα. Η ελπίδα όμως δεν είχε λείψει, και κάποια στιγμή οι πρώτες αχτίδες φωτός φάνηκαν στον ζοφερό ορίζοντα.

Όπως ωστόσο λένε οι γραφές, η Ιστορία κτίζεται συχνά με όνειρα. Το όνειρο έλεγε λοιπόν ότι οι αχτίδες του φωτός ολοένα δυνάμωναν και πλήθαιναν, και κατεδίωξαν μέχρι τα Τάρταρα, εσένα, COVID-19,
άθλιε εκφραστή του Ολέθρου. Δεν άργησε μάλιστα η εποχή – λένε πάντα το όνειρο και οι γραφές – που το διάχυτο Ελληνικό φως, το μοναδικό για την διαύγεια και την τρυφερότητα του, κυριάρχησε και πάλι στα τοπία και τα πρόσωπα. Έτσι συνόδευε την Ελλάδα στην τιτάνια προσπάθεια, που δεν θα έχει εύκολο τέλος, να σταθεί και πάλι όρθια· και να ξεπεράσει τα οικονομικά δεινά της, ανοίγοντας νέους και τολμηρούς δρόμους -αυτός είναι ο μόνος τρόπος- στην μακραίωνη διαδρομή της.»

«Απεταξάμην και εμφύσησον και έμπτυσον αυτώ». Ο Γραμματικάκης έστρωσε τον δρόμο για ένα νέο επιστημονικό κλάδο: Του εξορκιστή κορονοϊών. Γράφει ο Γραμματικάκης "Δεν πρέπει όμως να λησμονιέται ότι, ειδικά σε παλαιότερες εποχές, η Επιστήμη πολεμήθηκε, και μάλιστα με σφοδρότητα, από την Εκκλησία και ότι ακόμα και σήμερα, που αυτή η έχθρα έχει καταλαγιάσει, μερικές από τις αντιλήψεις της Εκκλησίας, παραβιάζουν την επιστημονική αλήθεια." σε μια εποχή που ένας ψάλτης είναι ο εθνικός μας επιδημιολόγος, σε μια εποχή που η συνάδερφος του ψάλτη, η Γιαμαρέλου, διαβεβαίωνε πως η θεία κοινωνία είναι αμόλυντη και άχραντη και τα γράφει αυτά ο Γραμματικάκης σε μια ανοιχτή επιστολή όχι με ή από τον κορονοϊό αλλά προς τον κορονοϊό, σε μια επιστολή όπου ο ίδιος ξορκίζει τον κορονοιό δια της επιστήμης, σε μια εποχή ακμάζουσας παρακμής, σε έναν τεχνομεσαίωνα με παγκόσμιες καραντίνες, σε μια εποχή που η επιστήμη απαιτεί τυφλή πίστη και υποταγή,  σε μια εποχή που αυτή η επιστήμη έχει καταντήσει θρησκεία και πόρνη της εξουσίας και πολεμά την πραγματική επιστήμη, όσο την πολεμούσε παλιότερα η θρησκεία. 

Δεν είναι εντελώς τυχαίο ότι ο Γραμματικάκης κατέντησε στην πολιτικά θνησιγενή ΕΛΙΑ. Το λέγε άλλωστε και ο Ελύτης:  «Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.»

Ψωμί κι Ελιά, Τσιόδρα και Χαρδαλιά. Με τα τελευταία δύο  αποσυνδέσαμε την Ελλάδα, με αυτά τα τέσσερα θα την ξαναφτιάξουμε.   

Θα κλείσουμε λοιπόν κι εμείς την αυλαία του άρθρου μας, με παραποίηση ποίησης.

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς Τσιόδρα, Χαρδαλιά.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις»

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com,  3/1/1 Μετά Τσιόδρα.