Το γκράντε φινάλε

Είναι απίθανος ο συντονισμός των ειδικών της επιτροπής αντιμετώπισης της πανδημίας και των μήντια.

Για μήνες, οι ειδήσεις παίζαν μόνο κορονοϊό. Με την χάλαση των μέτρων, η ενημέρωση από Τσιόδρα, έγινε ανά τριήμερο. Και τώρα, με την επιστροφή στην «νέα κανονικότητα», οι κύριοι Τσιόδρας και Χαρδαλιάς μας αποχαιρέτισαν με μια μεγάλη παράσταση που την έγραψε ο Κουίντιν Καραντίνο, ενώ στις ειδήσεις μεγαλύτερη έκταση παίρνει πλέον η φριχτή επίθεση με βιτριόλι παρά ο κορονοϊός, μάλλον γιατί αποτελεί μεγαλύτερο πρόβλημα δημόσιας υγείας από ότι ο κορονοϊός στην Ελλάδα αυτή την στιγμή.

 Ο καλός και ο κακός μπάτσος της κορονοεποχής, δοκίμασαν να κλάψουν, κι οι δυό τους αυτή την φορά, αλλά δεν τα κατάφεραν. Κάποιοι κακοπροαίρετοι, θα σπεύσουν να πουν «το δύσκολο ήταν να μην γελάσουν  τόσο καιρό» αλλά εγώ δεν θα συμφωνήσω υποχρεωτικά μαζί τους.

Πίσω τους άφησαν  πολλούς ορφανούς καραντίνους που θα πρέπει να μείνουν με την ψευδαίσθηση ότι κάναν το σωστό, ότι τα καταφέραν και να αρκεστούν στο ηθικό τους μεγαλείο που παλιά το λέγαμε τρελό κόμπλεξ. Το κόστος όμως που πλήρωσαν οι αυτοί άνθρωποι, οι οποίοι ούτε μια στιγμή δεν αμφέβαλαν μπροστά στις πολυάριθμες αντιφάσεις των ειδικών, ήταν πολύ μεγάλο, καθώς ο κορονιός φαίνεται πως τους ρήμαξε ότι είχε απομείνει από τον εγκέφαλο τους, παρανοϊός κανονικός.  

Τα καταφέραμε λοιπόν; Νικήσαμε; 

Για να απαντηθεί η πρώτη ερώτηση πρέπει να απαντηθούν δύο άλλες: θα υπάρξει αναζωπύρωση; Θα υπάρξει δεύτερο κύμα το φθινόπωρο;

Για την δεύτερη ερώτηση μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε.

Όσο για την πρώτη, βλέποντας τις καμπύλες της Σουηδίας, από όπου έχουμε καθαρότερη εικόνα κι όχι λόγω προτίμησης, βλέπουμε την πανδημία να εξασθενεί.

Αυτή την στιγμή, η πανδημία έχει γύρω στις δέκα μεγάλες εστίες ανά τον κόσμο, οι περισσότερες εκτός δυτικού κόσμου και με την δυναμική των εστιών αυτών μικρότερη από ότι είχαν οι εστίες στη Δύση στα τέλη του Μάρτη.

Η εκτίμηση δε του πρωθυπουργού Κούλη είναι πως «το δεύτερο κύμα, εφόσον έρθει θα είναι διαφορετικό... Θα μπορούμε επίσης να παρέμβουμε πιο έξυπνα, χωρίς γενικευμένα lockdown».  

Δυστυχώς, θα μπορούσαμε κι έπρεπε να είχαμε παρέμβει εξ αρχής πιο έξυπνα.

Αφού λοιπόν οι ειδικοί μας έχουν ήδη πει πως όλοι θα εκτεθούμε κάποια στιγμή στον ιό και πως οι καραντίνες δεν μπορούν να κρατήσουν για πάντα, τώρα ο Κούλης λέει πως  μπορούσαμε να παρέμβουμε πιο έξυπνα.

Ότι ακριβώς προτείναμε εγώ και μια χούφτα άνθρωποι από τις αρχές του Μάρτη.

Τι μας λέει τώρα ο Τσιόδρας ; Ότι ο ρυθμός μετάδοσης είναι συναρτώμενος με την φάση της πανδημίας και πως ακόμη και στην ίδια χώρα, ο επιπολασμός και η θνητότητα διαφέρουν δραματικά.

Αυτά δηλαδή που εγώ και μια χούφτα όλοι γνωρίζαμε από αρκετά νωρίς και τα ξέραμε τόσο καλά, ώστε να προτείνουμε αυτό που τώρα προτείνεται ως πιο έξυπνο, αντί της πολιτικής πονάει χέρι κόβει κεφάλι.

Και πως το ξέραμε; Απλό. Γιατί δεν λάβαμε υπόψιν μόνο το παράδοξο της Ιταλίας κοκ, αλλά μελετήσαμε και το άλλο φάσμα, το παράδοξο της Ισλανδίας και της ασήμαντης θνητότητας σε Σινγκαπούρη, Μπαχρέιν κλπ κλπ.

Γιατί ωθούμασταν από την ανάγκη να διαβάσουμε την πανδημία κι όχι από πολιτικά κίνητρα.

Τρομοκρατήσανε, θέσαν το ανύπαρκτο δίλλημα της οριζόντιας καραντίνας ή της ανοσίας αγέλης, δαινομοποιήσανε την Σουηδία όταν ανήκει σε μια οικογένεια χωρών με παρόμοια επιδημιολογική συμπεριφορά, θεοποιήσαν την Ελλάδα όταν όλη η βαλκανική έχει τα ίδια επιδημιολογικά χαρακτηριστικά, συκοφαντήσαν με κάθε δυνατό τρόπο τον άφταστο Ιωαννίδη, αποσιώπησαν σχεδόν τα πάντα για τις χώρες εκείνες που τα πήγαν υποδειγματικά.

Και ακόμη και τώρα που πέφτει η αυλαία, ελπίζουμε όχι προσωρινά, λένε οικτρά ψέματα.

Θα πρέπει να προστεθεί και αυτό στον φάκελο του Τσιόδρα: Σήμερα είπε ότι αν δεν παίρναμε τόσο αυστηρά μέτρα, οι θάνατοι στην Ελλάδα θα ήταν από 7.015 μέχρι  13.546 κι ότι υπήρχε κι ακόμη εφιαλτικότερο σενάριο.

Ψεύδος απύθμενο. Και μόνο που δίνει αριθμούς με λεπτομέρεια τελευταίου ψηφιού, δηλώνει ότι η εκτίμησή του προέκυψε από μαθηματικό μοντέλο, από κάποιο από αυτά που πέφτουν διαρκώς έξω τα τελευταία 40 χρόνια.  Στην πραγματικότητα, το χειρότερο δυνατό σενάριο για την Ελλάδα ήταν οι τρεις χιλιάδες θάνατοι από κορωνοιό. Κι άλλες δύο χιλιάδες από παράπλευρες απώλειες της κατάρρευσης του συστήματος υγείας.

Ακόμη κινδυνολογούν με απίθανα νούμερο. Το πιο μετριοπαθές νούμερο θα ήταν γύρω στους 500-1000 νεκρούς, με τα μόνα μέτρα να αφορούν γήπεδα, συναυλίες κλπ κλπ.

Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαμε να τα πάμε ακόμη χειρότερα. Σαφέστατα δεν ήμασταν οι χειρότεροι στην αντιμετώπιση της κρίσης. Αλλά σαφέστατα δεν ήμασταν ανάμεσα στους καλύτερους. Και ο κόσμος δεν έμαθε ποτέ ποιοι ήταν αυτοί και πως το καταφέραν να μείνουν σχεδόν ανεπηρέαστοι από μια πανδημία που αλλού θέριζε, αν και οπουδήποτε, ο πανικός και οι ανεπάρκειες, σκοτώσαν περισσότερους από ότι η πανδημία.

Όπως σας είπα εξαρχής, το μείζον ζήτημα δεν ήταν ποτέ για αυτούς η δημόσια υγεία αλλά το κουκούλωμα χρόνιων πολιτικών ευθυνών.

Σε αυτό, όντως αρίστευσαν.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 26/5/2020