Τα πράγματα όπως είναι νο2

https://www.youtube.com/watch?v=CSJXle3LP_Q

Όπως προεκλογικά δήλωνε ο πρόεδρος Trump, το ΝΑΤΟ είναι ένας ήδη ξεπερασμένος μηχανισμός που έχει χάσει την χρησιμότητα του.

Γι αυτό και ανασύρει ένα φάντασμα από το παρελθόν, τη Ρωσοφοβία, παρά την επίμονη προσπάθεια της Ρωσίας να ανήκει στη Δύση.

Οι παλιολιθικοί στρατηγοί και γραφειοκράτες δεν το δέχονται. Αντίθετα με τα μάτια στραμμένα στην νέα τάξη πραγμάτων προσπαθούν να συντηρήσουν την παλιά τάξη πραγμάτων, με την Τουρκία να αποτελεί στρατηγικό εταίρο υψίστης σημασίας.

Τ’ αποτέλεσμα;

Μέρα με τη μέρα ο άξονας Ρωσίας-Ιράν-Τουρκίας σφυρηλατείται όλο και πιο έντονα με τη Ρωσία να δέχεται αυτό που πριν από μερικούς μήνες φάνταζε αδιανόητο στα μάτια της: Την καντονοποίηση της Συρίας υπέρ της Τουρκίας.

Το να προσδεθούμε σε αυτόν τον άξονα σημαίνει παραχωρήσεις ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας και διζωνική Κύπρο με τον τουρκικό παράγοντα να έχει όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα στη Μεγαλόνησο.

Ο άλλος άξονας: Ο άξονας ΑΟΖ. Ελλάδα, Ελλαδική Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ, ένας άξονας που δεν είναι γεωπολιτικά ενεργός.

Αυτοδύναμες επιλογές;

Καμία. Μηδενική. Zero.

Πως φτάσαμε ως εδώ;

Με την πλήρη καταστρατήγηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών και την μετάλλαξη της σε σκεύος της Ευρωπαϊκής και Νατοϊκής βούλησης.

Αντί η Ελλάδα να κρατήσει επιθετικά ουδέτερη στάση στο Ουκρανικό, τάχθηκε υπέρ της ουκρανικής Ευροδουλείας.

Αντί να αρνηθεί κάνοντας χρήση της απειλής του Βέτο τη διάλυση της Λιβύης, την χαιρέτησε.

Τα ίδια και στη Συρία. Αντί να καταδείξει το βρώμικο ρόλο του Ισραήλ, των ΗΠΑ και της Τουρκίας στην επιχειρούμενη διάλυση της Συρίας, τρία πουλάκια κάθονταν.

Τις συνέπειες τις βιώνουμε. Από το μεταναστευτικό μέχρι τον Νεοθωμανικό αναθεωρητισμό, όλα αυτά έχουν σφραγίδα προοδευτισμού.

ΟΛΑ.

Πως θα καταδικάσεις τα εγκλήματα των Ισραηλινών όταν γεωστρατηγικά προσεύχεσαι να κρέμεσαι από τα αρχίδια τους;

Τα πράγματα θα ταν γελοία αν δεν ήταν τραγικά.

Είμαστε τυχοδιώκτες και αποφασίσαμε να γίνουμε τα καλά παιδιά του διατλαντικού συστήματος αντί να επιδιώξουμε να κρατήσουμε κάποιες εξαιρετικά ευαίσθητες ισορροπίες.

Κι όμως. Σε θέματα εξωτερικής πολιτικής νοσταλγώ τον πρώτο διαφθορέα της Ελληνικής κοινωνίας, τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι επίγονοι του αποδειχτήκαν πολύ πιο επικίνδυνοι.

Η Τουρκία δεν είναι ένα μεγάλο σκυλί που γαυγίζει. Το μεγάλο σκυλί εδώ και καιρό δαγκώνει.

Πληρώσαμε με το βιος μας τα εγκλήματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Τώρα θα πληρώσουμε με αίμα τη βλακεία τους.

Είναι πολύ αργά να αναστρέψουμε το οτιδήποτε.

Εμείς συμβάλλαμε στο να δημιουργηθούν τα τέρατα που μας καταπίνουν.

Τώρα στριμωγμένοι στη γωνιά, ζαλισμένοι από τα χτυπήματα, περιμένουμε την επόμενη κίνηση του Τούρκου.

Για να δούμε. Μας έχει απομείνει έστω και λίγο τσαγανό να δώσουμε έστω και μια αξιοπρεπή μπουνιά;    

Γιατί σε αντίθεση με τις αριστεροπαπαριές, το μόνο που σέβεται ο διεθνής παράγοντας είναι το χρήμα και τη δύναμη.

Χρήμα πλέον ως λαός δεν έχουμε.

Μας έχει μείνει έστω κάποια δύναμη;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpspot.com, 3/4/2018